Masukณ คอนโดหรูปราภัทรสรกำลังนั่งจ้องหน้าจอโน๊ตบุคดูแบบบ้านด้วยความตื่นเต้น โดยมีคณากรนั่งอยู่ข้างๆ คอยตอบข้อสงสัยของเธออยู่ไม่ห่าง ระหว่างนั้นชายหนุ่มก็ฉวยโอกาสจูบหอมคลอเคลียเธอไปด้วย ถึงแม้หญิงสาวจะเอ่ยห้ามแต่ชายหนุ่มก็ไม่ยอมหยุดการกระทำ "ถ้าพี่ไม่ยอมหยุด แก้มจะกลับเดี๋ยวนี้เลยนะคะ" มองค้อนชายหนุ่ม
สองวันต่อมา ณ โรงแรมสยามธาราตรงเคาร์เตอร์พนักงานต้อนรับ ทันทีที่ปราภัทรสรเดินเข้ามาฝนทิพย์กับยุพินก็เอ่ยถามเรื่องที่เธอลางานไปเที่ยวขึ้นมาทันที "เป็นยังไงบ้าง เที่ยวสนุกไหม" ฝนทิพย์เอ่ยถามขึ้น "อืม ก็สนุกดีจ้ะ" ปราภัทรสรยิ้มรับ "ไปกับใครบ้างเหรอ" ยุพินเอ่ยถามด้วยความอยากรู้อีกคน "ไปกับ
เมื่อไร้สิ่งปกปิดกีดขวางใดๆ ร่างแกร่งก็ค่อยๆ จูบลูบไล้สำรวจเรือนร่างขาวเนียนเปลือยเปล่าใต้ร่างสร้างความวาบหวามให้เธอเป็นอย่างมาก เมื่อร่างแกร่งเห็นว่าร่างบางพร้อมและตอบสนองสัมผัสจากเขาด้วยความเสียวซ่าน ก็รีบส่งตัวตนอันแข็งแรงเข้าไปเติมเต็มความสุขให้เธออย่างสมบูรณ์พร้อมกับเปล่งเสียงแหบพร่าครางกระเส่า
เช้าวันใหม่ปราภัทรสรลืมตาตื่นขึ้นในช่วงสายของวันพร้อมกับกวาดสายตามองไปรอบห้องพักหรู ร่างบางค่อยๆ ยันตัวลุกขึ้นนั่งนึกถึงเรื่องเมื่อคืนระหว่างเธอกับคณากรด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม เพราะเหตุนี้จึงทำให้เธอตื่นสายกว่าปกติ กว่าคณากรจะปล่อยเธอกลับห้องนอนเวลาก็ล่วงเลยไปจนถึงตีหนึ่งแล้ว "ตื่นแล้วเหรอลูก วันนี้ทำ
"หมายความว่ายังไงคะ" ร่างบางยืนตัวแข็งทื่อ "แหวนแทนใจจากผม สวมเอาไว้นะ" พูดพลางหยิบแหวนออกมาจากกล่อง จับมือข้างซ้ายของปราภัทรสรเอาไว้แล้วสวมแหวนเพชรลงบนนิ้งนางของเธออย่างเบามือ "ฉันไม่คิดเลยว่าตนเองจะมีค่าพอ สำหรับคุณมากมายถึงขนาดนี้" ร่างบางมองชายหนุ่มตรงหน้าน้ำตาคลอเบ้า "คุณมีค่ามากที่สุดสำห
ณ คอนโดหรูใจกลางเมืองปราภัทรสรยืนนิ่งมองภาพวาดตนเองอยู่อย่างนั้นไม่ไหวติ่ง จนคณากรเข้าไปสวมกอดเธอจากทางด้านหลังพลางขโมยหอมแก้มเนียนฟอดหนึ่ง "คุณเอาอีกแล้วนะ" ร่างบางยกมือขึ้นแตะแก้มตนเองด้วยความตกใจเพราะยังไม่เคยชินสัมผัสจากชายหนุ่ม "ทำไมเหรอ" กอดกระชับร่างบางแน่นขึ้น "ยังจะมาทำหน้าชื่ออีก ปล่