ตอนที่ 1 เธอต้องเป็นเมียของฉันเท่านั้น!! (2)

“นั่น ผอ. คนใหม่ปะวะ เขามองพวกเรานานแล้วนะ” หนูดีกระซิบกระซาบกับเพื่อนเบาๆ

“ฉันว่าน่าจะใช่วะพวกแก หล๊อหล่ออ่ะ ต่างจากที่คิดเอาไว้มากเลยอ่า” หวานทำท่าเขินกำกระโปรงไว้แน่น

“ใช่ นึกว่าจะลงพุงหัวล้านๆ เหมือนเดิมซะอีก ผอ.หล่อขนาดนี้ทำให้ฉันอยากมาโรงเรียนทุกวันเลยว่าไหมพวกแก” วีต้ากับหวานยิ้มให้กันอย่างเคลิ้มๆ ต่างจากหนูดีที่ยืนจ้องหน้า ผอ.อย่างไม่ได้คิดอะไร เพราะเธอไม่ได้บ้าผู้ชายหล่ออยู่แล้ว

“พวกเธอเลิกทำหน้าเคลิ้มแล้วตามฉันเข้ามา” ลูอิสพูดเสียงดัง กวักมือเรียกสามสาวให้เดินตามเข้าไปในห้องทำงาน ทำให้เด็กสาวมองหน้ากันเลิ่กลั่กอย่างงงๆ

หวาน หนูดี และวีต้า ยืนก้มหน้าเรียงกันอยู่หน้ากระดานหน้าโต๊ะทำงานใหญ่ ลูอิสจับจ้องอยู่ที่ใบหน้าเรียวเล็กของเด็กนักเรียนผู้หญิงที่ยืนอยู่ตรงกลาง ที่มีผิวขาวอมชมพู ปากนิด จมูกหน่อย ดวงตาแวววาวสดใส ผมยาวสีน้ำตาลดัดลอนปล่อยลงมาคลอเคลียสองข้างแก้ม รูปร่างอรชรอ้อนแอ้น น่าทะนุถนอม ยิ่งมองก็ยิ่งชอบ ลูอิสสะบัดใบหน้าไปมาอย่างต้องการจะเรียกสติตัวเองให้เข้าที่เข้าทาง แล้วกระแอมเรียกเสียงตัวเอง

“เอาละ พวกเธอมาทำอะไรแถวหน้าห้องฉัน คนอื่นก็ลงกันไปหมดแล้วเหลือแต่พวกเธอ มีปัญหาอะไรกับฉันรึเปล่า” ลูอิสพูดรวมๆ กับทุกคนแต่สายตากลับจับจ้องอยู่ที่ร่างบางของคนที่ยืนอยู่ตรงกลาง หนูดีทำปากยื่นน้อยๆ แล้วก็เงยหน้าขึ้นมาตอบคำถาม

“คือว่า พวกเรามาดูยัยฟ้าใส เอ่อ คนที่ ผอ.เรียกพบนะคะ ไม่ได้มีปัญหาอะไรกับ ผอ.” ปากเล็กจิ้มลิ้มเอื้อนเอ่ยออกมาอย่างเถรตรง ไม่คิดจะโกหก เพราะว่าเธอมาดูจริงๆ ถ้าโกหกไปแล้วโดนจับได้มันจะน่าอายเปล่าๆ สายตากลมโตมองไปยังคนตัวโตที่นั่งพิงหลังไว้กับผนักเก้าอี้อย่างสำรวจ หน้าตาดีอย่างไม่มีที่ติ ถึงเธอจะไม่ค่อยชอบคนมีหนวดมีเครา แต่กับคนตรงหน้ามันไม่ได้ทำให้เธอดูว่าสกปรกเลยแม้แต่น้อย มันออกจะดูดีและสะอาดสะอ้านมาก เมื่อเริ่มรู้ตัวว่ากำลังคิดอะไรที่ไม่เข้าท่า เด็กสาวก็รีบสะบัดหน้าตัวเองแรงๆเพื่อเรียกสติกับเข้าร่าง

ลูอิสมองดูการกระทำของเด็กสาวก็แต่ยิ้มในหน้า มือใหญ่วางประสานไว้บนหน้าตัก ถูกอกถูกใจในคำตอบตรงๆนั้นเป็นอย่างมาก ส่วนสองสาวก็ยืนเงียบปล่อยให้เป็นหน้าที่ของเพื่อนรักที่ช่างจำนรรจาเจรจาไป

“เธอเป็นเพื่อนเขาเหรอถึงต้องมาสอดส่องว่าเป็นยังไงบ้าง” ลูอิสเลิกคิ้วถามอย่างสงสัย ดูท่าทางก็รู้ว่าคงจะไม่ได้เป็นเพื่อนกันแน่ๆ เพราะสองสาวนั่นออกไปตั้งนานแล้ว แต่ที่ถามก็แค่อยากจะหาเรื่องคุย เผื่อได้รู้อะไรดีๆ

“ไม่ใช่เพื่อนแต่เป็นญาติ ที่ไม่ค่อยจะถูกกันต่างหากละ” เสียงหวานพึมพำเบาๆ ตัวเอง แต่ก็ไม่อาจรอดพ้นคนหูดีอย่างลูอิสไปได้

“ไม่ถูกกันแล้วจะมาดูเขาทำไมละสาวน้อย หรือว่าเธอก็อยากจะลงสนามแย่งเจ้าเด็กนั่นเหมือนกัน” เสียงทุ้มเอ่ยอย่างแข็งๆ จ้องมองหน้าหวานนิ่ง

“ไม่ใช่สักหน่อย” หนูดีโบกมือส่ายศีรษะเป็นพัลวัน คนอย่างเธอไม่มีทางลงมือแย่งชิงผู้ชายอยู่แล้ว ผอ.นี่ยังไงมากล่าวหาเธอเฉยเลย “ผอ.อย่ามาพูดให้หนูเสียหายนะ แฟนยังไม่เคยคิดที่จะมีเลย แล้วที่สำคัญหนูไม่ได้บ้าถึงขนาดจะไปตบแย่งผู้ชายเหมือนยัยนั่นสักหน่อย” ใบหน้าสวยงอง้ำลืมตัวมองค้อนคนตรงหน้า ลูอิสตีสีหน้านิ่งแต่ภายในใจกลับลิงโลดเมื่อได้ฟังคำพูดของเด็กสาว

“แกพูดดีๆ สิ นี่ ผอ.นะท่องเอาไว้” วีต้ากระซิบเสียงรอดไรฟัน แล้วยิ้มแหยๆ ให้กับคนที่นั่งจ้องพวกเธออยู่

“ฉันจะไปรู้เหรอ ไม่เป็นแบบนั้นก็ดีแล้ว” ลูอิสยักไหล่แล้วหันไปมองอีกสองสาวที่ยืนกันนิ่งเงียบ “เธอสองคนออกไปก่อน ฉันจะคุยกับเพื่อนของพวกเธอ”

“เอ่อ” วีต้ากับหวานอ้ำๆ อึ้งๆ ไม่อยากปล่อยเพื่อนไว้คนเดียว มองหน้ากันเลิ่กลั่ก “ถ้าจะลงโทษก็ลงโทษพวกเราให้เหมือนๆ กันนะคะ หนูสองคนก็มีส่วนรู้เห็นในการมาแอบดูด้วย” วีต้าเกาะแขนหนูดีเอาไว้แน่น กลัวว่าเพื่อนจะถูกลงโทษแค่คนเดียว

“ฉันไม่ได้จะลงโทษเพื่อนเธอ แค่จะขอคุยอะไรด้วยหน่อย ออกไปกันได้แล้วก่อนที่ฉันจะเปลี่ยนใจลงโทษจริงๆ” หนูดีพยักหน้าให้เพื่อนเชิงว่าไม่เป็นไร สองสาวจึงยอมออกไป

“ผอ.มีอะไรรึเปล่าคะ” หนูดีเอียงคอถามอย่างน่ารักจนคนมองใจสั่น ลูอิสลุกขึ้นจากเก้าอี้เดินเข้ามาหยุดอยู่ตรงหน้าเด็กสาว ถือวิสาสะจับแขนเรียวเล็กให้เดินไปที่โซฟา

“นั่งก่อน” มือหนากดไหล่บางให้นั่งลง ส่วนตัวเองก็นั่งลงข้างเด็กสาวอย่างตีเนียน “เธอชื่ออะไรสาวน้อย” ขายาวนั่งไข่ห้างมือทั้งสองประสานไว้ที่หัวเข่า จับจ้องเรียวปากบางสีระเรื่อที่ขบกันตาปรอย ไม่ได้ฟังในสิ่งที่เด็กสาวบอก

“หนูดีค่ะ” เด็กสาวโบกมือไปมาตรงหน้าหล่อ เมื่อเห็นว่าเขาเหม่อมองเธอนานแล้ว แต่ก็ไม่เป็นผล มือบางเลยจับท่อนแขนแกร่งแล้วเขย่าเบาๆ จนคนสติหลุดรู้สึกตัว “ผอ.เป็นอะไรรึเปล่าคะ” ลูอิสมองมือน้อยที่จับแขนเขาเอาไว้ด้วยท่าทางเป็นห่วงเป็นใยก็อมยิ้ม

“เปล่า ว่าแต่เธอชื่ออะไรนะ เมื่อกี้ฉันไม่ทันได้ฟัง” ลูอิสถามอีกครั้งเพราะเมื่อกี้เขาไม่ได้ฟังจริงๆ

“ชื่อหนูดีค่ะ” เด็กสาวพูดอีกครั้ง

“อืม ชื่อน่ารักเหมาะกับตัวเลย” ลูอิสพึมพำเบาๆ “ว่าแต่เธอเรียนอยู่ชั้นไหนและอายุเท่าไหร่แม่หนูน้อย” แม้จะดูรู้ว่าคงอยู่มอปลาย แต่ก็อยากจะถามย้ำเพื่อความแน่ใจว่าอยู่ชั้นไหนและอายุเท่าไหร่กันแน่

“มอหกหรือว่าเกรดสิบสองนี่แหละค่ะ ส่วนอายุก็ 18 ปีค่ะ” รู้สึกเหมือนเธอมานั่งรายงานประวัติส่วนตัวให้เขาเลย

“อืม แล้วเธอมีแฟนรึยัง” ลูอิสถามเหมือนคำถามทั่วไปแต่ภายในใจกลับจดจ่อในคำตอบที่จะได้รับ

“ยังค่ะ” หนูดีส่ายหน้าไปมา ไม่เข้าใจว่าเธอมีแฟนหรือไม่มีแฟนมันจะเกี่ยวข้องอะไรกับเขาตรงไหน “แล้วผอ.จะอยากรู้ไปทำไมเหรอคะ” ปากเล็กๆ ถามออกไปไม่อยากเก็บความสงสัยเอาไว้

“ช่างสงสัยเสียจริง” ลูอิสยิ้ม “ถ้าอยากรู้ฉันก็จะบอกให้ ยื่นหูมาสิ” ด้วยความที่อยากรู้หนูดีเลยเอียงหูให้ ผอ.หนุ่มรูปหล่อที่แอบยกยิ้มอยู่คนเดียว “ฉันจะเอาเธอมาทำเมียนะสิคนสวย” เสียงทุ้มกระซิบชิดหูหอมกรุ่น คนฟังถึงกับตาค้างอ้าปากกว้างอย่างตกใจสุดขีด ค่อยๆ เงยหน้ามองชายหนุ่มที่กอดรัดเอวเธอเอาไว้แน่นอย่างอึ้งๆ แทบจะหาเสียงตัวเองไม่เจอ

“ผอ.พูดเล่นใช่ไหมคะ” เด็กสาวถามเสียงเบาหวิว ตั้งรับไม่ทันเมื่อเจอคำพูดน็อคกลางอากาศแบบนี้ ได้แต่หวังว่าเขาจะแค่ล้อเล่นกับเธอเท่านั้น คนบ้าอะไรจะมาชอบกันได้แค่เวลาไม่ถึงสิบห้านาที นี่เขาชักจะน่ากลัวเกินไปแล้วนะ