เข้าสู่ระบบแชร์
ตอนที่ 1 เธอต้องเป็นเมียของฉันเท่านั้น!! (2)
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-05-13 01:28:18“นั่น ผอ. คนใหม่ปะวะ เขามองพวกเรานานแล้วนะ” หนูดีกระซิบกระซาบกับเพื่อนเบาๆ
“ฉันว่าน่าจะใช่วะพวกแก หล๊อหล่ออ่ะ ต่างจากที่คิดเอาไว้มากเลยอ่า” หวานทำท่าเขินกำกระโปรงไว้แน่น “ใช่ นึกว่าจะลงพุงหัวล้านๆ เหมือนเดิมซะอีก ผอ.หล่อขนาดนี้ทำให้ฉันอยากมาโรงเรียนทุกวันเลยว่าไหมพวกแก” วีต้ากับหวานยิ้มให้กันอย่างเคลิ้มๆ ต่างจากหนูดีที่ยืนจ้องหน้า ผอ.อย่างไม่ได้คิดอะไร เพราะเธอไม่ได้บ้าผู้ชายหล่ออยู่แล้ว “พวกเธอเลิกทำหน้าเคลิ้มแล้วตามฉันเข้ามา” ลูอิสพูดเสียงดัง กวักมือเรียกสามสาวให้เดินตามเข้าไปในห้องทำงาน ทำให้เด็กสาวมองหน้ากันเลิ่กลั่กอย่างงงๆ หวาน หนูดี และวีต้า ยืนก้มหน้าเรียงกันอยู่หน้ากระดานหน้าโต๊ะทำงานใหญ่ ลูอิสจับจ้องอยู่ที่ใบหน้าเรียวเล็กของเด็กนักเรียนผู้หญิงที่ยืนอยู่ตรงกลาง ที่มีผิวขาวอมชมพู ปากนิด จมูกหน่อย ดวงตาแวววาวสดใส ผมยาวสีน้ำตาลดัดลอนปล่อยลงมาคลอเคลียสองข้างแก้ม รูปร่างอรชรอ้อนแอ้น น่าทะนุถนอม ยิ่งมองก็ยิ่งชอบ ลูอิสสะบัดใบหน้าไปมาอย่างต้องการจะเรียกสติตัวเองให้เข้าที่เข้าทาง แล้วกระแอมเรียกเสียงตัวเอง “เอาละ พวกเธอมาทำอะไรแถวหน้าห้องฉัน คนอื่นก็ลงกันไปหมดแล้วเหลือแต่พวกเธอ มีปัญหาอะไรกับฉันรึเปล่า” ลูอิสพูดรวมๆ กับทุกคนแต่สายตากลับจับจ้องอยู่ที่ร่างบางของคนที่ยืนอยู่ตรงกลาง หนูดีทำปากยื่นน้อยๆ แล้วก็เงยหน้าขึ้นมาตอบคำถาม “คือว่า พวกเรามาดูยัยฟ้าใส เอ่อ คนที่ ผอ.เรียกพบนะคะ ไม่ได้มีปัญหาอะไรกับ ผอ.” ปากเล็กจิ้มลิ้มเอื้อนเอ่ยออกมาอย่างเถรตรง ไม่คิดจะโกหก เพราะว่าเธอมาดูจริงๆ ถ้าโกหกไปแล้วโดนจับได้มันจะน่าอายเปล่าๆ สายตากลมโตมองไปยังคนตัวโตที่นั่งพิงหลังไว้กับผนักเก้าอี้อย่างสำรวจ หน้าตาดีอย่างไม่มีที่ติ ถึงเธอจะไม่ค่อยชอบคนมีหนวดมีเครา แต่กับคนตรงหน้ามันไม่ได้ทำให้เธอดูว่าสกปรกเลยแม้แต่น้อย มันออกจะดูดีและสะอาดสะอ้านมาก เมื่อเริ่มรู้ตัวว่ากำลังคิดอะไรที่ไม่เข้าท่า เด็กสาวก็รีบสะบัดหน้าตัวเองแรงๆเพื่อเรียกสติกับเข้าร่าง ลูอิสมองดูการกระทำของเด็กสาวก็แต่ยิ้มในหน้า มือใหญ่วางประสานไว้บนหน้าตัก ถูกอกถูกใจในคำตอบตรงๆนั้นเป็นอย่างมาก ส่วนสองสาวก็ยืนเงียบปล่อยให้เป็นหน้าที่ของเพื่อนรักที่ช่างจำนรรจาเจรจาไป “เธอเป็นเพื่อนเขาเหรอถึงต้องมาสอดส่องว่าเป็นยังไงบ้าง” ลูอิสเลิกคิ้วถามอย่างสงสัย ดูท่าทางก็รู้ว่าคงจะไม่ได้เป็นเพื่อนกันแน่ๆ เพราะสองสาวนั่นออกไปตั้งนานแล้ว แต่ที่ถามก็แค่อยากจะหาเรื่องคุย เผื่อได้รู้อะไรดีๆ “ไม่ใช่เพื่อนแต่เป็นญาติ ที่ไม่ค่อยจะถูกกันต่างหากละ” เสียงหวานพึมพำเบาๆ ตัวเอง แต่ก็ไม่อาจรอดพ้นคนหูดีอย่างลูอิสไปได้ “ไม่ถูกกันแล้วจะมาดูเขาทำไมละสาวน้อย หรือว่าเธอก็อยากจะลงสนามแย่งเจ้าเด็กนั่นเหมือนกัน” เสียงทุ้มเอ่ยอย่างแข็งๆ จ้องมองหน้าหวานนิ่ง “ไม่ใช่สักหน่อย” หนูดีโบกมือส่ายศีรษะเป็นพัลวัน คนอย่างเธอไม่มีทางลงมือแย่งชิงผู้ชายอยู่แล้ว ผอ.นี่ยังไงมากล่าวหาเธอเฉยเลย “ผอ.อย่ามาพูดให้หนูเสียหายนะ แฟนยังไม่เคยคิดที่จะมีเลย แล้วที่สำคัญหนูไม่ได้บ้าถึงขนาดจะไปตบแย่งผู้ชายเหมือนยัยนั่นสักหน่อย” ใบหน้าสวยงอง้ำลืมตัวมองค้อนคนตรงหน้า ลูอิสตีสีหน้านิ่งแต่ภายในใจกลับลิงโลดเมื่อได้ฟังคำพูดของเด็กสาว “แกพูดดีๆ สิ นี่ ผอ.นะท่องเอาไว้” วีต้ากระซิบเสียงรอดไรฟัน แล้วยิ้มแหยๆ ให้กับคนที่นั่งจ้องพวกเธออยู่ “ฉันจะไปรู้เหรอ ไม่เป็นแบบนั้นก็ดีแล้ว” ลูอิสยักไหล่แล้วหันไปมองอีกสองสาวที่ยืนกันนิ่งเงียบ “เธอสองคนออกไปก่อน ฉันจะคุยกับเพื่อนของพวกเธอ” “เอ่อ” วีต้ากับหวานอ้ำๆ อึ้งๆ ไม่อยากปล่อยเพื่อนไว้คนเดียว มองหน้ากันเลิ่กลั่ก “ถ้าจะลงโทษก็ลงโทษพวกเราให้เหมือนๆ กันนะคะ หนูสองคนก็มีส่วนรู้เห็นในการมาแอบดูด้วย” วีต้าเกาะแขนหนูดีเอาไว้แน่น กลัวว่าเพื่อนจะถูกลงโทษแค่คนเดียว “ฉันไม่ได้จะลงโทษเพื่อนเธอ แค่จะขอคุยอะไรด้วยหน่อย ออกไปกันได้แล้วก่อนที่ฉันจะเปลี่ยนใจลงโทษจริงๆ” หนูดีพยักหน้าให้เพื่อนเชิงว่าไม่เป็นไร สองสาวจึงยอมออกไป “ผอ.มีอะไรรึเปล่าคะ” หนูดีเอียงคอถามอย่างน่ารักจนคนมองใจสั่น ลูอิสลุกขึ้นจากเก้าอี้เดินเข้ามาหยุดอยู่ตรงหน้าเด็กสาว ถือวิสาสะจับแขนเรียวเล็กให้เดินไปที่โซฟา“นั่งก่อน” มือหนากดไหล่บางให้นั่งลง ส่วนตัวเองก็นั่งลงข้างเด็กสาวอย่างตีเนียน “เธอชื่ออะไรสาวน้อย” ขายาวนั่งไข่ห้างมือทั้งสองประสานไว้ที่หัวเข่า จับจ้องเรียวปากบางสีระเรื่อที่ขบกันตาปรอย ไม่ได้ฟังในสิ่งที่เด็กสาวบอก
“หนูดีค่ะ” เด็กสาวโบกมือไปมาตรงหน้าหล่อ เมื่อเห็นว่าเขาเหม่อมองเธอนานแล้ว แต่ก็ไม่เป็นผล มือบางเลยจับท่อนแขนแกร่งแล้วเขย่าเบาๆ จนคนสติหลุดรู้สึกตัว “ผอ.เป็นอะไรรึเปล่าคะ” ลูอิสมองมือน้อยที่จับแขนเขาเอาไว้ด้วยท่าทางเป็นห่วงเป็นใยก็อมยิ้ม “เปล่า ว่าแต่เธอชื่ออะไรนะ เมื่อกี้ฉันไม่ทันได้ฟัง” ลูอิสถามอีกครั้งเพราะเมื่อกี้เขาไม่ได้ฟังจริงๆ “ชื่อหนูดีค่ะ” เด็กสาวพูดอีกครั้ง “อืม ชื่อน่ารักเหมาะกับตัวเลย” ลูอิสพึมพำเบาๆ “ว่าแต่เธอเรียนอยู่ชั้นไหนและอายุเท่าไหร่แม่หนูน้อย” แม้จะดูรู้ว่าคงอยู่มอปลาย แต่ก็อยากจะถามย้ำเพื่อความแน่ใจว่าอยู่ชั้นไหนและอายุเท่าไหร่กันแน่ “มอหกหรือว่าเกรดสิบสองนี่แหละค่ะ ส่วนอายุก็ 18 ปีค่ะ” รู้สึกเหมือนเธอมานั่งรายงานประวัติส่วนตัวให้เขาเลย “อืม แล้วเธอมีแฟนรึยัง” ลูอิสถามเหมือนคำถามทั่วไปแต่ภายในใจกลับจดจ่อในคำตอบที่จะได้รับ “ยังค่ะ” หนูดีส่ายหน้าไปมา ไม่เข้าใจว่าเธอมีแฟนหรือไม่มีแฟนมันจะเกี่ยวข้องอะไรกับเขาตรงไหน “แล้วผอ.จะอยากรู้ไปทำไมเหรอคะ” ปากเล็กๆ ถามออกไปไม่อยากเก็บความสงสัยเอาไว้ “ช่างสงสัยเสียจริง” ลูอิสยิ้ม “ถ้าอยากรู้ฉันก็จะบอกให้ ยื่นหูมาสิ” ด้วยความที่อยากรู้หนูดีเลยเอียงหูให้ ผอ.หนุ่มรูปหล่อที่แอบยกยิ้มอยู่คนเดียว “ฉันจะเอาเธอมาทำเมียนะสิคนสวย” เสียงทุ้มกระซิบชิดหูหอมกรุ่น คนฟังถึงกับตาค้างอ้าปากกว้างอย่างตกใจสุดขีด ค่อยๆ เงยหน้ามองชายหนุ่มที่กอดรัดเอวเธอเอาไว้แน่นอย่างอึ้งๆ แทบจะหาเสียงตัวเองไม่เจอ “ผอ.พูดเล่นใช่ไหมคะ” เด็กสาวถามเสียงเบาหวิว ตั้งรับไม่ทันเมื่อเจอคำพูดน็อคกลางอากาศแบบนี้ ได้แต่หวังว่าเขาจะแค่ล้อเล่นกับเธอเท่านั้น คนบ้าอะไรจะมาชอบกันได้แค่เวลาไม่ถึงสิบห้านาที นี่เขาชักจะน่ากลัวเกินไปแล้วนะ
บทล่าสุด
เมียวัยแรกแย้ม Nc ตอนที่ 14 โทษสถานเบาของคุณป๋า (3)
"พ่อกับแม่ก็ไม่อยู่เราจะลงไปลำพังอย่างงี้หรอ คนงานก็หลับกันหมดแล้ว จะไปตามก็ต้องเปิดประตูออกไป ฉันว่าเราแจ้งตำรวจก่อนดีกว่า พอตำรวจมาค่อยออกไปทีเดียว” วีต้าพูดเสียงเครียดหวานกับหนูดีจึงพยักหน้าเห็นด้วย "แต่ระหว่างที่แกโทรฉันขอไปชะโงกหน้าดูหน่อยนะว่ามันมากันกี่คน" หนูดีเดินไปที่หน้าต่างที่มีม่านกั้นไว้อยู่ มือบางค่อยๆแหวกม่านออกเล็กน้อย เพ่งมองลงไปยังด้านล่างก็ต้องตาโตเท่าไข่ห่าน โจรที่พวกเธอต่างคิดไปต่างๆ นานากลับเป็นคนใกล้ตัวของเธอเสียเอง "ไม่ต้องโทรแล้วแก" เสียงขุ่นหลุดออกจากเรียวปากบาง มือที่กำผ้าม่านเอาไว้คลายออกพร้อมกับเดินดุ่มๆ ไปที่ประตู "แกจะไปไหนหนูดี” วีต้าถามเสียงร้อนรน "ไปจัดการกับโจรยังไงล่ะ งานนี้ไม่ต้องถึงมือตำรวจหรอก” พูดจบมือบางก็กระชากประตูเปิดออกไป ไม่สนใจที่จะฟังเสียงเรียกของหวานกับวีต้า ผลั๊วะ เสียงเปิดประตูบ้านเสียงดังทำให้ลูอิสชะงักมือที่จะปาหินลง พร้อมกับหน้าบึ้งๆ ของเมียตัวน้อยที่เดินออกมาหาเขาอย่างเอาเรื่องเต็มที่ "ริอ่านจะเป็นหัวขโมยหรือคะ" คนตัวเล็กยืนประจันหน้ากับสามีทางพฤตินัยอย่างโมโห มีอย่างที่ไหนเที่ยวมาปาหินใส่บ้านคนอื่นเขากลางดึกแบบนี้ "ก็เมี
เมียวัยแรกแย้ม Nc ตอนที่ 14 โทษสถานเบาของคุณป๋า (2)
"ผู้หญิงแบบนี้น่ารำคาญชะมัด” ลูอิสพูดด้วยน้ำเสียงติดจะรำคาญ พอลับร่างครูคนดังกล่าวไปแล้ว ก็เปิดดูสถานที่ที่นักเรียนชั้นมอหกจะไปทัศนศึกษา เพื่อพิจารณาว่าจะอนุมัติหรือไม่ เมื่อเปิดอ่านก็รู้สึกหงุดหงิดขึ้นมาอีก ไม่เข้าใจว่าที่ที่ไปมีตั้งเยอะแยะทำไมถึงไม่ไปกัน คิดยังไงถึงจะไปป่า ไม่รู้ว่าใครเป็นคนคิดแผนบ้าๆ แบบนี้ขึ้นมา ตอนนี้อะไรก็ไม่ดีในสายตาคนพาลไปหมด ใครเข้ามาก็โดนไปตามๆ กันไม่มีไว้หน้าใครทั้งสิ้น ไม่ว่าจะผมขาวหรือผมดำ "วันนี้มันวันเฮงซวยอะไรวะเนี่ย มีเมียเมียก็ไม่สนใจ คิดว่าจะทำอะไรกับผัวแก่ๆ อย่างนี้ก็ได้เหรอ โว้ย!” เสียงโวยวายของคนขี้โมโหดังออกมาราวกับคนบ้าคลั่ง มือก็กดโทรศัพท์เป็นระวิง พอไม่ได้ดั่งใจก็กระแทกตัวกับพนักเก้าอี้แรงๆ เพื่อเป็นการระบายความหงุดหงิดงุ่นง่านของตัวเองตกเย็นหนูดีก็ส่งข้อความมาบอกว่าจะไปทำรายงานที่บ้านเพื่อน ให้ลูอิสกลับบ้านไปได้เลย สร้างความหงุดหงิดให้กับยักษ์ตัวโตเป็นอย่างมาก หากว่าพ่นไฟได้เขาคงพ่นไปแล้ว พอโทรไปเมียตัวน้อยของเขาก็ปิดเครื่อง เมื่อทำอะไรไม่ได้ก็ต้องกลับบ้านอย่างไม่เต็มใจ แล้วก็กลับไปพาลคนที่ไม่รู้อีโหน่อีเหน่ที่บ้านอีกทีจนใครๆ ก็ไม่อยากจะเ
เมียวัยแรกแย้ม Nc ตอนที่ 14 โทษสถานเบาของคุณป๋า
สองร่างยังคงนอนกอดก่ายกันอยู่บนเตียงกว้างที่ยับย่น เสียงนาฬิกาปลุกร้องเตือนอยู่หลายครั้งก็ไม่มีใครลืมตาตื่นขึ้นมา เพราะกว่าคนทั้งคู่จะได้หลับได้นอนก็ปาเข้าไปเกือบเช้า เวลาล่วงเลยผ่านไปหลายชั่วโมง หนูดีก็เป็นฝ่ายที่รู้สึกตัวขึ้นมาก่อนด้วยเคยชิน มือบางยกขึ้นมาขยี้ตาเบาๆ ด้วยความงัวเงีย ยกศีรษะหนักๆ ขึ้นมาดูนาฬิกาที่หัวเตียงก็ต้องย่นคิ้ว เพราะมันปาไปเจ็ดโมงครึ่งแล้ว ทั้งเธอและลูอิสจะต้องไปโรงเรียน จะขยับตัวลุกขึ้นก็ยากลำบากเพราะขายาวของลูอิสกอดก่ายเอาไว้ ท่อนแขนแข็งแรงก็กอดรัดเอวเอาไว้เสียแน่น ใบหน้าหนวดเคราก็ซุกซบอยู่กับอกอวบของเธอ ทั้งดันทั้งทุบคนที่หลับเป็นตายก็ไม่รู้สึกตัวสักที ไม่รู้ว่าแกล้งหรือหลับจริง “อื้อ คุณป๋าตื่นได้แล้วนะคะ จะแปดโมงแล้ว หนูต้องไปโรงเรียนนะ ปล่อยสิคะ ฮื่อ” มือบางเขย่าท่อนแขนใหญ่แรงๆ เพื่อปลุกให้ตื่นขึ้นมา "คุณป๋ายังง่วงอยู่เลย ไปสายหน่อยก็ได้" นอกจะไม่ยอมลืมตาขึ้นมาแล้ว ยังเพิ่มแรงกอดรัด อัดใบหน้าลงกับอกนุ่มคลุกเคล้าอย่างอ้อนๆ "คุณป๋าเป็นผู้บริหารไปกี่โมงก็ได้ แต่หนูเป็นนักเรียนจะไปสายอย่างคุณป๋าไม่ได้นะคะ” เด็กสาวพูดอย่างอ่อนใจ "เป็นเมียเจ้าของโรงเรียนจะ
เมียวัยแรกแย้ม Nc ตอนที่ 13 ออกกำลังกายวาบหวิว (3)
“ไม่มีใครเข้ามาในนี้ได้หรอกคนสวย คุณป๋าล็อกประตูเรียบร้อยแล้ว” ลูอิสพลิกตัวขึ้นคร่อมร่างเล็ก ปลดตะขอบราด้านหน้าออกอย่างง่ายดาย อกอวบขาวผ่องดีดเด้งออกมาราวกับมีสปริงติดอยู่ ยอดอกสีสวยชูชันล่อตาล่อใจ ปากร้อนอ้างับลงบนเม็ดเชอร์รี่สีหวานเข้าไปในอุ้งปาก ดูดเม้มจนแก้มตอบ มือข้างที่ว่างก็นวดเฟ้นฐานอกจนแดงเป็นปื้น “คุณป๋าขาแต่หนูว่าที่นี่มันไม่เหมาะนะคะ อื้อ” หนูดีดึงทึ้งผมสั้นให้เงยหน้าขึ้นมา แต่คนที่ตั้งหน้าตั้งตากินนมไม่ยอมง่ายๆ “อื้ม อื้ม อื้ม” “อ๊ะ อย่ากัดจุกนมของหนูสิ อื้อ เจ็บ” หลังกว้างถูกระดมทุบไม่ยั้ง เมื่อเผลอใช้ฟันขบยอดอกแรงจนทำให้ร่างบางสะดุ้งเฮือก “อร่อยลิ้นไปหน่อย คุณป๋าขอโทษนะ เดี๋ยวเลียให้หายเจ็บนะคะเบบี๋” ลูอิสก้มลงไปเลียตรงปลายยอดใหม่ ตาก็จับจ้องอยู่ที่ใบหน้าพริ้มเพราที่เชิดแหงนขึ้นเป็นระยะอย่างถูกใจ “เลิกเลียได้แล้วหนู อื้อ ทรมาน” ปากบอกให้เลิกเลีย แต่มือบางกลับรั้งศีรษะหนาให้แนบชิดกับเต้าสวยแนบแน่น จนทั้งหน้าของลูอิสเกลือกกลั้วอยู่ที่กลางทรวงสาว หนวดเคราครูดจนเป็นรอยแดงเถือก ณ เวลานี้เด็กสาวไม่มีความเจ็บใดๆ แล้ว มีแต่เพียงความหวาบหวามและซ่านสยิวเท่านั้น ลูอิสดึงใบหน
เมียวัยแรกแย้ม Nc ตอนที่ 13 ออกกำลังกายวาบหวิว (2)
“ผัวเมียคู่นี้นี่เป็นอะไรกัน ง่วงนอนเร็วเป็นบ้า” ลูเซียสพึมพำ แล้วเลิกสนใจพี่ชายกับพี่สะใภ้ที่เดินหายออกไป กลับมาจดจ่อที่หน้าจอทีวีเหมือนเดิม “ปล่อยนะหนูจะดูหนังให้จบ กำลังสนุกเลย อื้อ ง่วงก็ขึ้นไปนอนคนเดียวสิ” มือบางฟาดลงบนหลังกว้างเต็มแรง แต่มันก็ไม่ได้สะเทือนผิวกายของลูอิสแม้แต่น้อย“เปลี่ยนใจแล้ว คุณป๋าอยากออกกำลังกาย เราไปออกกำลังกายกันดีกว่า หนูจะได้แข็งแรงเหมือนคุณป๋า แต่ก่อนอื่นต้องเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อน” ร่างสูงอุ้มร่างเล็กเบาหวิวหายเข้าไปในห้องนอน เพื่อที่จะพาไปเปลี่ยนเครื่องแต่งกายให้เหมาะแก่การออกกำลังกาย “หนูไม่มีชุดออกกำลังกายนะคะ คุณป๋าออกไปคนเดียวเถอะค่ะ” หนูดีค้านมือใหญ่ที่กำลังจะจับเธอถอดเสื้อผ้าออกจากร่างกาย “ใส่เสื้อเชิ้ตคุณป๋าไปก่อน เดี๋ยวลงไปที่ห้องออกกำลังกายค่อยเปลี่ยนอีกรอบ” ลูอิสจับถอดเสื้อออกจนได้ พยายามจะไม่มองหน้าอกอวบคู่โตที่อยู่ตรงหน้า พอใส่เสื้อให้เสร็จถึงกับเป่าปากด้วยความโล่งใจ ไม่ใช่จะอดกลั้นอะไรหรอกแต่อยากลงไปข้างล่างเร็วๆ มากกว่า เพราะตอนนี้ร่างกายเขามันบอกว่าต้องการออกกำลังกายจะแย่อยู่แล้ว หนูดีมองเครื่องออกกำลังกายอย่าสนใจ ที่นี่มีครบแทบทุกอย่าง
เมียวัยแรกแย้ม Nc ตอนที่ 13 ออกกำลังกายวาบหวิว
หนูดีนั่งมองหน้าลูอิสที่นั่งทำงานมาเป็นเวลานานหลายชั่วโมงแล้ว ก็ไม่มีทีท่าว่างานที่เขาทำจะเสร็จสักที จนอดทนต่อไปไม่ไหวจึงพูดออกมา ไม่อย่างนั้นวันนี้ก็ไม่มีทางรู้เรื่องแน่ เพราะตาแก่นี่บอกปัดกับเธอว่าไว้คุยหลังจากที่ทำงานเสร็จแล้วเท่านั้น “คุณป๋าจะตอบตกลงได้รึยังคะ นั่งกอดหนูแบบนี้มาหลายชั่วโมงแล้วนะ แค่ขอไปนอนค้างคืนที่บ้านเพื่อนทำไมต้องคิดนานด้วย” หนูดีหน้ายุ่งเหล่ตามองคนที่นั่งทำงานอย่างไม่พอใจ กลับมาจากโรงเรียนก็ลากเธอมานั่งตักที่ห้องทำงานส่วนตัวของเขาที่บ้าน วันนี้ไม่ได้นอนคอนโดแต่เปลี่ยนมานอนที่บ้านแทน และก็ไม่รู้ว่าจะได้ออกไปจากตรงนี้เมื่อไหร่ด้วย “นั่งนิ่งๆ ได้ไหมคะเบบี๋ ไม่อย่างนั้นอย่าหาว่าคุณป๋าไม่เตือนนะ ยิ่งขยับไอ้นั่นของคุณป๋ามันก็จะยิ่งตื่น และทีนี้หนูก็จะไม่ได้ไปไหนเลยคนสวย หรือว่าอยากลองในห้องทำงานถึงได้ยุกยิกไม่หยุด” สายตาของลูอิสยังคงไม่ได้ละออกจากหน้าจอคอม เอ่ยเตือนร่างเล็กที่นั่งดุ๊กดิ๊กบนตักเสียงราบเรียบ แกล้งรั้งเอวบางให้กดลงบดเบียดกับแก่นกายที่ก้นอวบเด้งนั่งทับอยู่ “ก็หนูเมื่อย นั่งแบบนี้มานานแล้วนะคะ เมื่อไหร่จะปล่อยสักที คุณป๋าทำงานอยู่จะให้หนูนั่งด้วยทำไมก
เมียวัยแรกแย้ม Nc ตอนที่ 12 คุณป๋าออกโรงเอง (3)
“มันจะไม่แรงไปหน่อยเหรอคะ หนูเป็นนักเรียนโรงเรียน ผอ.นะ พูดอะไรนึกถึงจิตใจหนูหน่อยนะคะ” ฟ้าใสถึงกับปรี๊ดแตกเมื่อเจอคำพูดจี้ใจดำแบบนี้เข้าอย่างจัง “หึ ยอมรับความจริงไม่ได้สินะ” ลูอิสจ้องหน้าฟ้าใสอย่างไม่วางตา “ดิฉันว่ามันก็แรงไปจริงๆ นั่นแหละค่ะ ฉันเป็นแม่ยังไม่เคยว่าลูกอย่างนี้เลย คุณเป็นแค่ ผอ.โรงเรียนไม่มีสิทธิ์มาว่าลูกฉันแบบนี้นะ พูดจาไม่ระวังปากฉันฟ้องคุณข้อหาหมิ่นประมาทได้นะ ผอ.” นภาออกโรงปกป้องลูกอย่างเต็มที่ แววตาวาบวับจ้องมองหน้าลูอิสอย่างเอาเรื่อง “อยากจะฟ้องอะไรก็ฟ้องเลย ผมก็จะได้ฟ้องคุณกลับข้อหาทำร้ายร่างกาย ข่มขู่หนูดีเหมือนกัน มาดูกันสิว่าข้อหาใครมันจะหนักกว่ากัน คนอย่างผมหากได้ทำอะไรแล้วรับรองว่ากัดไม่ปล่อยแน่ อยากจะลองดูกันสักตั้งไหมละ ผมชักอยากทำอะไรสนุกๆ แล้วสิ” ลูอิสนั่งพิงเก้าอี้ด้วยท่าทางสบายๆ เอียงคอรอคำตอบจากนภาที่ทำหน้าตาแตกตื่นกับคำพูดของเขา “ฉันไม่เคยทำร้ายร่างกายแล้วก็ข่มขู่นังหนูดี อย่ามากล่าวหากันมั่วๆ นะ ผอ.” นภาปฏิเสธเสียงสูง จ้องหน้าหนูดีเขม็ง เพราะคิดว่าหลานสาวของสามีนำเรื่องทั้งหมดไปฟ้อง ผอ.โรงเรียน ไม่อย่างนั้นลูอิสคงไม่พูดอย่างนี้แน่ “แต่ก่อนที่
เมียวัยแรกแย้ม Nc ตอนที่ 12 คุณป๋าออกโรงเอง (2)
“ผอ. / ผอ.” นภากับฟ้าใสเรียกพร้อมกัน ก่อนที่นภาจะรีบปล่อยมือออกจากแขนเล็ก หนูดีที่หลุดออกจากการเกาะกุมสะบัดแขนตัวเอง แล้วมองดูรอยแดงที่ได้รับจากการบีบ โดยมีสายตาคมดุคอยจับจ้องอยู่ไม่วางตาเช่นเดียวกัน หนูดีหันไปมองคนข้างกายยิ้มๆ แต่ดูแล้วคุณป๋าของเธอจะหวงรอยยิ้มอยู่ไม่น้อย ได้แต่ทำหน้ายักษ์บึ้งตึงราวกับอยากจะฉีกเนื้อใครสักคนให้ตายคามือ “ผมถามว่ามีเรื่องอะไรกัน หูหนวกกันรึไงครับถึงไม่ได้ยินในสิ่งที่ผมพูด” ลูอิสเค้นเสียงถามอย่างมีอารมณ์กรุ่นโกรธเต็มที่ และยิ่งเห็นแขนเล็กๆ นั้นมีทั้งรอยแดงรอยเล็บยิ่งทำให้มีน้ำโหมากขึ้นไปอีกเป็นเท่าทวีคูณ “เอ่อ ไม่มีอะไรหรอกค่ะ ผอ. คุณแม่แค่สั่งสอนหนูดีเท่านั้นแหละค่ะ ถ้าไม่มีอะไรแล้วพวกเราขอตัวกันก่อนนะคะ ไปเถอะค่ะคุณแม่ หนูดี” ฟ้าใสรีบก้มลงเก็บถุงต่างๆ ที่พื้น ไม่อยากจะอยู่ตรงนี้นานเพราะเธอมีคดีถูกพักการเรียนอยู่ “ใช่ค่ะ ยัยหนูดีเป็นหลานฉัน ฉันแค่สั่งสอนเด้กนิสัยเสียแค่นั้น ไม่มีอะไรแล้วงั้นขอตัวนะคะ จะรีบกลับบ้าน” นภาดึงมือลูกสาวทำท่าจะเดินออกไป “เดี๋ยว” ลูอิสเรียกเอาไว้ “จะรีบไปไหนกันครับ ไปทานข้าวกันก่อนสิครับ ไหนๆ ก็มาเจอครอบครัวนักเรียนที่ห้างแ
เมียวัยแรกแย้ม Nc ตอนที่ 12 คุณป๋าออกโรงเอง
นภากับฟ้าใสเดินช็อปปิ้งอย่างสบายใจเฉิบโดยมีหนูดีมาถือของให้ สองมือเล็กเต็มไปด้วยถุงมากมายสองแม่ลูกไม่ได้ช่วยถือแม้แต่นิดทั้งๆ ที่เป็นของตัวเอง ครั้นจะไม่มาด้วยก็ใช่ที่เพราะนภาคอยแต่จ้องจะหาเรื่องอยู่ตลอดเวลา ตั้งแต่กลับจากพัทยาหนูดีก็ไม่ได้ไปอยู่ที่คอนโดของลูอิส รายนั้นเอาแต่ค่อนขอดและอ้อนวอนอยู่ทุกวี่ทุกวันแต่เธอก็ขอเวลา เพราะต้องการจะกลับมาอยู่บ้านบ้างไม่ใช่หายหน้าหายตาไปเลย แต่พอมาแล้วต้องเจอแบบนี้สู้เธออยู่กับลูอิสยังจะดีซะกว่า ถ้าตาแก่รู้ว่าเธอต้องมาเป็นเบี้ยล่างสองแม่ลูกนี้เธอคงโดนเทศนายาวเหยียดแน่นอน “เฮ้อออ” หนูดีถอนหายใจยาว นั่งมองสองแม่ลูกที่เลือกซื้อรองเท้ากันอย่างสนุกสนาน ส่วนเธอต้องมานั่งเซ็ง “แกถอนหายใจอะไรนังหนูผี เสียสมาธิในการเลือกรองเท้าของฉันหมด” ฟ้าใสหันมามองจิกญาติที่เธอไม่เคยนับว่าเป็นญาติตาขวาง “ฉันถอนหายใจแล้วมันไปหนักหัวเธอรึไง ฉันทำอะไรจะต้องแคร์เธอด้วยเหรอ” หนูดีเบ้ปากแล้วส่ายหน้าให้คนพาล คนบ้าอะไรแค่ถอนหายใจยังหาเรืองกันได้ “คุณแม่ดูมันสิค่ะ พูดจายอกย้อนแบบนี้หนูไม่ชอบนะคะ จัดการมันให้หนูเลยค่ะคุณแม่” ฟ้าใสเกาะแขนฟ้องแม่เหยงๆ “ขอโทษลูกฉันเดี๋ยวนี้นะนัง
บางทีคุณอาจจะชอบ
พวกเจ้าระวังให้ดีเกิดใหม่ครั้งนี้เพื่อแก้แค้นแทนไต้ซือ
จันทร์ส่องแสง14.4K viewsรักสุดร้าย ลูกชายมาเฟีย Bad Relationship
MaNIE-STORY11.4K viewsบ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ
เด็กลำดับที่สิบหก442.7K viewsคลั่ง(รัก)เมียเด็ก
RICHES.14.9K viewsนางบำเรอนายหัวสิงห์
ปลาเก๋าผัดฉ่า23 viewsหมอมาดนิ่งกับยัยวิศวะมาดดุ
กะหล่ำหมี570 viewsSWEET SITUATION หนีรักมาพบคุณ
Mamaya Writer429 viewsก็แค่เขาไม่รัก
เฟยฮวา647 views
