เข้าสู่ระบบแชร์
ตอนที่ 1 เธอต้องเป็นเมียของฉันเท่านั้น!! (3)
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-05-13 01:28:23“ฉันไม่ได้พูดเล่น ฉันจะเอาเธอทำเมียจริงๆ สาวน้อย แล้วถ้าฉันเห็นว่าเธอสนใจไอ้หนุ่มหน้าไหนระวังมันจะเดือดร้อน และเธอก็จะได้เป็นเมียฉันเร็วขึ้น” ถ้าเพื่อนเขารู้คงว่าเขาบ้าแน่ๆ เจอกันได้ไม่กี่นาทีเขาก็ประกาศออกมาว่าจะเอาสาวน้อยคนสวยนี่มาทำเมีย แถมอายุน้อยกว่าเขาถึงสิบห้าปีและยังเรียนไฮสคูลอยู่เลย
“หนูไม่เอานะ หนูไม่ชอบคนแก่ อื้อ ปล่อย ไม่งั้นหนูจะไปแจ้งความว่า ผอ.ลวนลามหนูนะ” หนูดีดิ้นรนอยากออกจากห้องนี้ไป แต่ติดอยู่ที่แขนแข็งแรงที่เกาะเอวเธอเอาไว้เหนียวหนึบ “ว่า ว่าที่ผัวแก่แบบนี้มันต้องถูกลงโทษ” มือหนาจับคางเรียวไว้แน่นแนบปากหยักบางเฉียบลงบนปากเรียวเล็กสีชมพู หนูดีที่โดนจู่โจมอย่างไม่ทันได้ตั้งตัวตาโต พยายามจะผลักอกหนาออกห่าง มือบางทุบลงบนไหล่แกร่งเป็นพัลวัน ก่อนจะค่อยๆ อ่อนลง คล้อยตามคนประสบการณ์สูงที่ล่อหลอกให้ตกลงไปในหลุมพลางของความแปลกใหม่ เรียวแขนเล็กคล้องไว้ที่ลำคอหนาเพื่อเป็นที่ยึดเกาะ หลับตาพริ้ม ลมหายใจหอบสะท้าน ลูอิสมองอย่างพึงพอใจ ค่อยๆ บดเคล้าแทรกลิ้นสากของตัวเองเข้าไปควานหาน้ำผึ้งหวาน ไล่ต้อนลิ้นเล็กที่ด้อยประสบการณ์ เมื่อชิมความหวานจนพอใจ ลูอิสก็ค่อยๆ ถอนริมฝีปากออกมาดูดดึงที่ปากล่างแดงก่ำจากฤทธิ์จูบ นิ้วหัวแม่มือคลึงที่มุมปากเล็กเบาๆ หนูดีค่อยๆ ลืมตาขึ้นมาอย่างช้าๆ ไม่กล้าสบสายตาคมที่กำลังจ้องมองเธอตรงๆ“ผอ.ไม่มีสิทธิ์มาจูบหนูนะ แล้วอีกอย่างนั่นมันเป็นจูบแรกของหนูเลยนะ ทำไมต้องทำกับหนูแบบนี้ด้วย เจอกันไม่ถึงสิบห้านาทีก็มาปล้นจูบเด็กนักเรียนแบบนี้ได้ยังไงกัน” หนูดีค่อยๆ หันมามองหน้าลูอิสตรงๆ ใบหน้าหวานบึ้งตึง ถูมือเช็ดปากตัวเองแรงๆ จนมันแดงเถือกไปหมด
“ทำไมจะไม่มีสิทธิ์ จูบแรกของเธอเป็นของฉันมันเป็นเรื่องที่ถูกต้องแล้ว เลิกทำหน้างอแล้วกลับไปเข้าเรียนได้แล้ว ถ้ายังงอแงไม่เลิกฉันจะไม่ให้เธอกลับไปเรียนแล้ว และจะยัดเยียดความเป็นสามีให้เธอแทน” “พูดอะไรบ้าๆ หนูไม่มีวันยอมตกเป็นเมียน้อยหรือว่าเด็กในสต๊อกของ ผอ.หรอกเลิกคิดไปได้เลย” หนูดีตะโกนเสียงดัง ใบหน้าเนียนแดงก่ำอย่างโมโหแล้ววิ่งพรวดออกมาจากห้องทำงานหรูทันที “หึ เธอหนีฉันไม่พ้นหรอกสาวน้อย ใครจะว่าว่าฉันพรากผู้เยาว์ก็ยอม” ลูอิสพึมพำเบาๆ ก่อนจะลุกขึ้นยืน แล้วเดินกลับไปนั่งทำงานต่อด้วยใบหน้าเคร่งเครียด “แกบ่นอะไรหนูดี” หวานถามอย่างสงสัย เพราะตั้งแต่เพื่อนเธอกลับมาจากห้องของ ผอ.ก็เอาแต่นั่งพึมพำ แล้วก็หน้านิ่วคิ้วขมวดอยู่คนเดียว “แกเครียดวะเล่ามาสักทีว่า ผอ.ให้แกอยู่คุยเรื่องอะไรต่อบอกมาเลยนะ ฉันกับยัยหวานอยากรู้ใจจะขาดแล้วเนี่ย” วีต้าเขย่าแขนเพื่อนรักที่เอาแต่ปิดปากเงียบ ถามมาตั้งนานแล้วก็ไม่ได้คำตอบ “เอาไว้คุยหลังเลิกเรียนได้ไหม รับรองว่าฉันจะบอกแกสองคนทุกเรื่อง” เธอตัดสินใจว่าจะเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นในห้องของ ผอ.ให้กับเพื่อนได้ฟัง ไม่อยากจะปิดบังและจะได้ช่วยกันคิดหาทางหลีกเลี่ยง ผอ.ชีกอนั่น “เออๆ” วีต้ากับหวานพยักหน้าอย่างรู้กันว่าเพื่อนคงไม่อยากเล่าในห้องเรียน ที่มีพวกอยากรู้อยากเห็นเรื่องชาวบ้านได้ยินแน่ๆ หลังเลิกเรียนสามสาวเพื่อนซี้ก็มานั่งประจำการกันอยู่ที่ร้านชาบูแถวหน้าโรงเรียน ตามที่พื่อนสาวหุ่นอวบอย่างหวานเรียกร้องมาตั้งแต่กลางวัน และระหว่างกินหนูดีก็เล่าเรื่องที่เธอเจอมาเมื่อตอนกลางวันให้กับเพื่อนสาวทั้งสองคนได้ฟัง ซึ่งหวานกับวีต้านั้นตาโตแล้วตาโตอีกเมื่อได้ฟังเรื่องทั้งหมด “แล้วแกจะทำยังไงต่อไปเนี่ย จากที่ฟังดูแล้วนะฉันว่า ผอ.ต้องไม่ปล่อยแกไปแน่ๆ เขาเล่นประกาศใส่หน้าว่าจะเอาแกทำเมียขนาดนั้น” วีต้าออกความคิดเห็น “ฉันว่า ผอ.เขาจริงจังกับแกแน่เลยหนูดี ไม่อย่างนั้นคนระดับนั้น และอายุอานามก็มากกว่าตั้งสิบห้าปี จะประกาศออกมาว่าอยากได้เมียเด็กแบบแกเหรอ” หวานวางช้อนในมือแล้วพูดกับเพื่อนอย่างจริงจัง “แกคิดว่า ผอ.จะโสดหรอหวาน หล่อ รวย แบบนั้น สาวๆคงติดตรึมหรือไม่ก็มีเมียอยู่แล้ว แต่อยากหากิ๊กเป็นเด็กเอาะๆ เหมือนที่พวกคนแก่ๆชอบทำกัน” วีต้าที่ชื่นชอบการอ่านนิยายเป็นชีวิตจิตใจเอ่ยขึ้น ถึงความน่าจะเป็นตามที่เธอคิด “เออวะ ฉันลืมคิดถึงข้อนี้ไปได้ยังไงกันเนี่ย แกอย่าเงียบสิวะหนูดี นี่มันเรื่องใหญ่เลยนะเนี่ย เอางี้ไหมแกไปบอกลุงแกให้ช่วยสิ ท่านรักแกจะตายไม่ปล่อยให้หลานสาวคนสวยตกอยู่ในกำมือ ผอ.หรอก” “ฉันไม่อยากให้ลุงเดือดร้อนนะสิหวาน ฉันว่ารอดูท่าทีของตาลุงนั่นไปก่อนละกัน ตอนนี้ยังคิดไม่ออกว่าจะเอาไงดี มืดแปดด้านไปหมด ขอกินเติมพลังก่อนเผื่อจะคิดอะไรออก” วีต้ากับหวานพยักหน้าเห็นด้วย แล้วก็ช่วยกันตักนั่นตักนี่ให้หนูดีได้กิน หลังจากกินเสร็จต่างก็แยกย้ายกันกลับบ้านเนื่องจากเย็นมากแล้ว “แกจะไม่ให้พ่อฉันไปส่งจริงหรอหนูดี” หวานถามอย่างเป็นห่วง “อือ แกกลับไปเถอะ ฉันกลับรถเมล์เองได้” หวานโบกมือลาเพื่อนก่อนจะขึ้นรถไป ส่วนหนูดีก็เดินไปรอรถประจำทางที่ป้าย มันไม่ใช่เรื่องหนักหนาอะไรสำหรับเธอเลยที่จะใช้รถสาธารณะในการเดินทาง เพราะปกติเธอก็กลับบ้านเองแบบนี้อยู่แล้ว แม้ว่าคุณลุงของเธอจะให้กลับบ้านพร้อมกับฟ้าใสที่มีคนรถมารับ แต่เธอก็ไม่เคยได้กลับเลยสักครั้งเนื่องจากญาติสาวของเธอไม่ยอม และเธอเองก็ไม่ได้อยากจะนั่งกับยัยนั่นอยู่แล้ว นั่งรอไปสักพักรถที่ผ่านหน้าหมู่บ้านก็มาจอดรับผู้โดยสาร หนูดีก็ก้าวขึ้นไปนั่งหยิบหูฟังขึ้นมาใส่เปิดเพลงฟัง “บอสจะให้ขับตามไหมครับ” เจฟมองกระจกส่องหลังอย่างขอความคิดเห็นจากเจ้านาย เมื่อลูอิสพยักหน้าเจฟก็ขับรถตามรถเมล์คันดังกล่าวไป เมื่อบ่ายเขาได้ให้เจ้าหน้าที่ทะเบียนเอาประวัติของหนูดีมาให้อ่าน และให้เจฟช่วยหาข้อมูลอีกแรงทำให้เขาทราบว่า แม่แมวน้อยของเขาอาศัยอยู่กับครอบครัวของลุง ซึ่งก็คือพ่อของเด็กที่ชื่อฟ้าใสที่มีเรื่องตบตีในวันนี้ เนื่องจากพ่อและแม่ของเธอได้เสียชีวิตจากอุบัติเหตุทางรถยนต์ นายบวรก็ได้พาหลานสาวเข้ามาอยู่ด้วยที่บ้าน แต่ภรรยาและลูกสาวของนายบวรไม่ชอบหนูดี คอยหาเรื่องกลั่นแกล้งอยู่ตลอดเวลา ข้อนี้ทำให้เขาผูกใจเจ็บกับแม่ลูกมหาภัยนั่น “น้องเขาน่ารักดีนะครับบอส” เจฟชวนเจ้านายคุยแล้วก็แอบเหลือบมองกระจกส่องหลังอยู่เนืองๆ “อือ น่ารักมาก” ลูอิสรับคำเบาๆ ตอนแรกก็ไม่ได้จะให้เจฟขับรถตามมาหรอก บังเอิญเห็นว่าแม่แมวน้อยนี่กำลังยืนคุยอยู่กับเพื่อนตอนเขาออกจากโรงเรียนพอดี เลยให้ลูกน้องหยุดรถรอดู แล้วเห็นว่าเดินมารอรถเมล์ กะจะชวนให้ขึ้นรถมาด้วยกันแล้ว แต่คิดว่าคงดื้อไม่ยอมแน่ๆ เลยให้เจฟขับรถตามมาแบบนี้ “น้องเขาลงรถแล้วครับบอส เราจะเอายังไงต่อดีครับ” เจฟจอดชะลออยู่ที่หน้าทางเข้าหมู่บ้าน รอฟังคำสั่งจากเจ้านายว่าจะให้ทำอะไรต่อ “กลับสิวะไม่น่าถาม” ลูอิสตอบแล้วมองตามหลังบอบางที่กำลังเดินเข้าไปในหมู่บ้าน เมื่อเจฟออกรถลูอิสก็หันหน้ากลับมาพร้อมกับหลับตาลง
บทล่าสุด
เมียวัยแรกแย้ม Nc ตอนที่ 14 โทษสถานเบาของคุณป๋า (3)
"พ่อกับแม่ก็ไม่อยู่เราจะลงไปลำพังอย่างงี้หรอ คนงานก็หลับกันหมดแล้ว จะไปตามก็ต้องเปิดประตูออกไป ฉันว่าเราแจ้งตำรวจก่อนดีกว่า พอตำรวจมาค่อยออกไปทีเดียว” วีต้าพูดเสียงเครียดหวานกับหนูดีจึงพยักหน้าเห็นด้วย "แต่ระหว่างที่แกโทรฉันขอไปชะโงกหน้าดูหน่อยนะว่ามันมากันกี่คน" หนูดีเดินไปที่หน้าต่างที่มีม่านกั้นไว้อยู่ มือบางค่อยๆแหวกม่านออกเล็กน้อย เพ่งมองลงไปยังด้านล่างก็ต้องตาโตเท่าไข่ห่าน โจรที่พวกเธอต่างคิดไปต่างๆ นานากลับเป็นคนใกล้ตัวของเธอเสียเอง "ไม่ต้องโทรแล้วแก" เสียงขุ่นหลุดออกจากเรียวปากบาง มือที่กำผ้าม่านเอาไว้คลายออกพร้อมกับเดินดุ่มๆ ไปที่ประตู "แกจะไปไหนหนูดี” วีต้าถามเสียงร้อนรน "ไปจัดการกับโจรยังไงล่ะ งานนี้ไม่ต้องถึงมือตำรวจหรอก” พูดจบมือบางก็กระชากประตูเปิดออกไป ไม่สนใจที่จะฟังเสียงเรียกของหวานกับวีต้า ผลั๊วะ เสียงเปิดประตูบ้านเสียงดังทำให้ลูอิสชะงักมือที่จะปาหินลง พร้อมกับหน้าบึ้งๆ ของเมียตัวน้อยที่เดินออกมาหาเขาอย่างเอาเรื่องเต็มที่ "ริอ่านจะเป็นหัวขโมยหรือคะ" คนตัวเล็กยืนประจันหน้ากับสามีทางพฤตินัยอย่างโมโห มีอย่างที่ไหนเที่ยวมาปาหินใส่บ้านคนอื่นเขากลางดึกแบบนี้ "ก็เมี
เมียวัยแรกแย้ม Nc ตอนที่ 14 โทษสถานเบาของคุณป๋า (2)
"ผู้หญิงแบบนี้น่ารำคาญชะมัด” ลูอิสพูดด้วยน้ำเสียงติดจะรำคาญ พอลับร่างครูคนดังกล่าวไปแล้ว ก็เปิดดูสถานที่ที่นักเรียนชั้นมอหกจะไปทัศนศึกษา เพื่อพิจารณาว่าจะอนุมัติหรือไม่ เมื่อเปิดอ่านก็รู้สึกหงุดหงิดขึ้นมาอีก ไม่เข้าใจว่าที่ที่ไปมีตั้งเยอะแยะทำไมถึงไม่ไปกัน คิดยังไงถึงจะไปป่า ไม่รู้ว่าใครเป็นคนคิดแผนบ้าๆ แบบนี้ขึ้นมา ตอนนี้อะไรก็ไม่ดีในสายตาคนพาลไปหมด ใครเข้ามาก็โดนไปตามๆ กันไม่มีไว้หน้าใครทั้งสิ้น ไม่ว่าจะผมขาวหรือผมดำ "วันนี้มันวันเฮงซวยอะไรวะเนี่ย มีเมียเมียก็ไม่สนใจ คิดว่าจะทำอะไรกับผัวแก่ๆ อย่างนี้ก็ได้เหรอ โว้ย!” เสียงโวยวายของคนขี้โมโหดังออกมาราวกับคนบ้าคลั่ง มือก็กดโทรศัพท์เป็นระวิง พอไม่ได้ดั่งใจก็กระแทกตัวกับพนักเก้าอี้แรงๆ เพื่อเป็นการระบายความหงุดหงิดงุ่นง่านของตัวเองตกเย็นหนูดีก็ส่งข้อความมาบอกว่าจะไปทำรายงานที่บ้านเพื่อน ให้ลูอิสกลับบ้านไปได้เลย สร้างความหงุดหงิดให้กับยักษ์ตัวโตเป็นอย่างมาก หากว่าพ่นไฟได้เขาคงพ่นไปแล้ว พอโทรไปเมียตัวน้อยของเขาก็ปิดเครื่อง เมื่อทำอะไรไม่ได้ก็ต้องกลับบ้านอย่างไม่เต็มใจ แล้วก็กลับไปพาลคนที่ไม่รู้อีโหน่อีเหน่ที่บ้านอีกทีจนใครๆ ก็ไม่อยากจะเ
เมียวัยแรกแย้ม Nc ตอนที่ 14 โทษสถานเบาของคุณป๋า
สองร่างยังคงนอนกอดก่ายกันอยู่บนเตียงกว้างที่ยับย่น เสียงนาฬิกาปลุกร้องเตือนอยู่หลายครั้งก็ไม่มีใครลืมตาตื่นขึ้นมา เพราะกว่าคนทั้งคู่จะได้หลับได้นอนก็ปาเข้าไปเกือบเช้า เวลาล่วงเลยผ่านไปหลายชั่วโมง หนูดีก็เป็นฝ่ายที่รู้สึกตัวขึ้นมาก่อนด้วยเคยชิน มือบางยกขึ้นมาขยี้ตาเบาๆ ด้วยความงัวเงีย ยกศีรษะหนักๆ ขึ้นมาดูนาฬิกาที่หัวเตียงก็ต้องย่นคิ้ว เพราะมันปาไปเจ็ดโมงครึ่งแล้ว ทั้งเธอและลูอิสจะต้องไปโรงเรียน จะขยับตัวลุกขึ้นก็ยากลำบากเพราะขายาวของลูอิสกอดก่ายเอาไว้ ท่อนแขนแข็งแรงก็กอดรัดเอวเอาไว้เสียแน่น ใบหน้าหนวดเคราก็ซุกซบอยู่กับอกอวบของเธอ ทั้งดันทั้งทุบคนที่หลับเป็นตายก็ไม่รู้สึกตัวสักที ไม่รู้ว่าแกล้งหรือหลับจริง “อื้อ คุณป๋าตื่นได้แล้วนะคะ จะแปดโมงแล้ว หนูต้องไปโรงเรียนนะ ปล่อยสิคะ ฮื่อ” มือบางเขย่าท่อนแขนใหญ่แรงๆ เพื่อปลุกให้ตื่นขึ้นมา "คุณป๋ายังง่วงอยู่เลย ไปสายหน่อยก็ได้" นอกจะไม่ยอมลืมตาขึ้นมาแล้ว ยังเพิ่มแรงกอดรัด อัดใบหน้าลงกับอกนุ่มคลุกเคล้าอย่างอ้อนๆ "คุณป๋าเป็นผู้บริหารไปกี่โมงก็ได้ แต่หนูเป็นนักเรียนจะไปสายอย่างคุณป๋าไม่ได้นะคะ” เด็กสาวพูดอย่างอ่อนใจ "เป็นเมียเจ้าของโรงเรียนจะ
เมียวัยแรกแย้ม Nc ตอนที่ 13 ออกกำลังกายวาบหวิว (3)
“ไม่มีใครเข้ามาในนี้ได้หรอกคนสวย คุณป๋าล็อกประตูเรียบร้อยแล้ว” ลูอิสพลิกตัวขึ้นคร่อมร่างเล็ก ปลดตะขอบราด้านหน้าออกอย่างง่ายดาย อกอวบขาวผ่องดีดเด้งออกมาราวกับมีสปริงติดอยู่ ยอดอกสีสวยชูชันล่อตาล่อใจ ปากร้อนอ้างับลงบนเม็ดเชอร์รี่สีหวานเข้าไปในอุ้งปาก ดูดเม้มจนแก้มตอบ มือข้างที่ว่างก็นวดเฟ้นฐานอกจนแดงเป็นปื้น “คุณป๋าขาแต่หนูว่าที่นี่มันไม่เหมาะนะคะ อื้อ” หนูดีดึงทึ้งผมสั้นให้เงยหน้าขึ้นมา แต่คนที่ตั้งหน้าตั้งตากินนมไม่ยอมง่ายๆ “อื้ม อื้ม อื้ม” “อ๊ะ อย่ากัดจุกนมของหนูสิ อื้อ เจ็บ” หลังกว้างถูกระดมทุบไม่ยั้ง เมื่อเผลอใช้ฟันขบยอดอกแรงจนทำให้ร่างบางสะดุ้งเฮือก “อร่อยลิ้นไปหน่อย คุณป๋าขอโทษนะ เดี๋ยวเลียให้หายเจ็บนะคะเบบี๋” ลูอิสก้มลงไปเลียตรงปลายยอดใหม่ ตาก็จับจ้องอยู่ที่ใบหน้าพริ้มเพราที่เชิดแหงนขึ้นเป็นระยะอย่างถูกใจ “เลิกเลียได้แล้วหนู อื้อ ทรมาน” ปากบอกให้เลิกเลีย แต่มือบางกลับรั้งศีรษะหนาให้แนบชิดกับเต้าสวยแนบแน่น จนทั้งหน้าของลูอิสเกลือกกลั้วอยู่ที่กลางทรวงสาว หนวดเคราครูดจนเป็นรอยแดงเถือก ณ เวลานี้เด็กสาวไม่มีความเจ็บใดๆ แล้ว มีแต่เพียงความหวาบหวามและซ่านสยิวเท่านั้น ลูอิสดึงใบหน
เมียวัยแรกแย้ม Nc ตอนที่ 13 ออกกำลังกายวาบหวิว (2)
“ผัวเมียคู่นี้นี่เป็นอะไรกัน ง่วงนอนเร็วเป็นบ้า” ลูเซียสพึมพำ แล้วเลิกสนใจพี่ชายกับพี่สะใภ้ที่เดินหายออกไป กลับมาจดจ่อที่หน้าจอทีวีเหมือนเดิม “ปล่อยนะหนูจะดูหนังให้จบ กำลังสนุกเลย อื้อ ง่วงก็ขึ้นไปนอนคนเดียวสิ” มือบางฟาดลงบนหลังกว้างเต็มแรง แต่มันก็ไม่ได้สะเทือนผิวกายของลูอิสแม้แต่น้อย“เปลี่ยนใจแล้ว คุณป๋าอยากออกกำลังกาย เราไปออกกำลังกายกันดีกว่า หนูจะได้แข็งแรงเหมือนคุณป๋า แต่ก่อนอื่นต้องเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อน” ร่างสูงอุ้มร่างเล็กเบาหวิวหายเข้าไปในห้องนอน เพื่อที่จะพาไปเปลี่ยนเครื่องแต่งกายให้เหมาะแก่การออกกำลังกาย “หนูไม่มีชุดออกกำลังกายนะคะ คุณป๋าออกไปคนเดียวเถอะค่ะ” หนูดีค้านมือใหญ่ที่กำลังจะจับเธอถอดเสื้อผ้าออกจากร่างกาย “ใส่เสื้อเชิ้ตคุณป๋าไปก่อน เดี๋ยวลงไปที่ห้องออกกำลังกายค่อยเปลี่ยนอีกรอบ” ลูอิสจับถอดเสื้อออกจนได้ พยายามจะไม่มองหน้าอกอวบคู่โตที่อยู่ตรงหน้า พอใส่เสื้อให้เสร็จถึงกับเป่าปากด้วยความโล่งใจ ไม่ใช่จะอดกลั้นอะไรหรอกแต่อยากลงไปข้างล่างเร็วๆ มากกว่า เพราะตอนนี้ร่างกายเขามันบอกว่าต้องการออกกำลังกายจะแย่อยู่แล้ว หนูดีมองเครื่องออกกำลังกายอย่าสนใจ ที่นี่มีครบแทบทุกอย่าง
เมียวัยแรกแย้ม Nc ตอนที่ 13 ออกกำลังกายวาบหวิว
หนูดีนั่งมองหน้าลูอิสที่นั่งทำงานมาเป็นเวลานานหลายชั่วโมงแล้ว ก็ไม่มีทีท่าว่างานที่เขาทำจะเสร็จสักที จนอดทนต่อไปไม่ไหวจึงพูดออกมา ไม่อย่างนั้นวันนี้ก็ไม่มีทางรู้เรื่องแน่ เพราะตาแก่นี่บอกปัดกับเธอว่าไว้คุยหลังจากที่ทำงานเสร็จแล้วเท่านั้น “คุณป๋าจะตอบตกลงได้รึยังคะ นั่งกอดหนูแบบนี้มาหลายชั่วโมงแล้วนะ แค่ขอไปนอนค้างคืนที่บ้านเพื่อนทำไมต้องคิดนานด้วย” หนูดีหน้ายุ่งเหล่ตามองคนที่นั่งทำงานอย่างไม่พอใจ กลับมาจากโรงเรียนก็ลากเธอมานั่งตักที่ห้องทำงานส่วนตัวของเขาที่บ้าน วันนี้ไม่ได้นอนคอนโดแต่เปลี่ยนมานอนที่บ้านแทน และก็ไม่รู้ว่าจะได้ออกไปจากตรงนี้เมื่อไหร่ด้วย “นั่งนิ่งๆ ได้ไหมคะเบบี๋ ไม่อย่างนั้นอย่าหาว่าคุณป๋าไม่เตือนนะ ยิ่งขยับไอ้นั่นของคุณป๋ามันก็จะยิ่งตื่น และทีนี้หนูก็จะไม่ได้ไปไหนเลยคนสวย หรือว่าอยากลองในห้องทำงานถึงได้ยุกยิกไม่หยุด” สายตาของลูอิสยังคงไม่ได้ละออกจากหน้าจอคอม เอ่ยเตือนร่างเล็กที่นั่งดุ๊กดิ๊กบนตักเสียงราบเรียบ แกล้งรั้งเอวบางให้กดลงบดเบียดกับแก่นกายที่ก้นอวบเด้งนั่งทับอยู่ “ก็หนูเมื่อย นั่งแบบนี้มานานแล้วนะคะ เมื่อไหร่จะปล่อยสักที คุณป๋าทำงานอยู่จะให้หนูนั่งด้วยทำไมก
เมียวัยแรกแย้ม Nc ตอนที่ 12 คุณป๋าออกโรงเอง (3)
“มันจะไม่แรงไปหน่อยเหรอคะ หนูเป็นนักเรียนโรงเรียน ผอ.นะ พูดอะไรนึกถึงจิตใจหนูหน่อยนะคะ” ฟ้าใสถึงกับปรี๊ดแตกเมื่อเจอคำพูดจี้ใจดำแบบนี้เข้าอย่างจัง “หึ ยอมรับความจริงไม่ได้สินะ” ลูอิสจ้องหน้าฟ้าใสอย่างไม่วางตา “ดิฉันว่ามันก็แรงไปจริงๆ นั่นแหละค่ะ ฉันเป็นแม่ยังไม่เคยว่าลูกอย่างนี้เลย คุณเป็นแค่ ผอ.โรงเรียนไม่มีสิทธิ์มาว่าลูกฉันแบบนี้นะ พูดจาไม่ระวังปากฉันฟ้องคุณข้อหาหมิ่นประมาทได้นะ ผอ.” นภาออกโรงปกป้องลูกอย่างเต็มที่ แววตาวาบวับจ้องมองหน้าลูอิสอย่างเอาเรื่อง “อยากจะฟ้องอะไรก็ฟ้องเลย ผมก็จะได้ฟ้องคุณกลับข้อหาทำร้ายร่างกาย ข่มขู่หนูดีเหมือนกัน มาดูกันสิว่าข้อหาใครมันจะหนักกว่ากัน คนอย่างผมหากได้ทำอะไรแล้วรับรองว่ากัดไม่ปล่อยแน่ อยากจะลองดูกันสักตั้งไหมละ ผมชักอยากทำอะไรสนุกๆ แล้วสิ” ลูอิสนั่งพิงเก้าอี้ด้วยท่าทางสบายๆ เอียงคอรอคำตอบจากนภาที่ทำหน้าตาแตกตื่นกับคำพูดของเขา “ฉันไม่เคยทำร้ายร่างกายแล้วก็ข่มขู่นังหนูดี อย่ามากล่าวหากันมั่วๆ นะ ผอ.” นภาปฏิเสธเสียงสูง จ้องหน้าหนูดีเขม็ง เพราะคิดว่าหลานสาวของสามีนำเรื่องทั้งหมดไปฟ้อง ผอ.โรงเรียน ไม่อย่างนั้นลูอิสคงไม่พูดอย่างนี้แน่ “แต่ก่อนที่
เมียวัยแรกแย้ม Nc ตอนที่ 12 คุณป๋าออกโรงเอง (2)
“ผอ. / ผอ.” นภากับฟ้าใสเรียกพร้อมกัน ก่อนที่นภาจะรีบปล่อยมือออกจากแขนเล็ก หนูดีที่หลุดออกจากการเกาะกุมสะบัดแขนตัวเอง แล้วมองดูรอยแดงที่ได้รับจากการบีบ โดยมีสายตาคมดุคอยจับจ้องอยู่ไม่วางตาเช่นเดียวกัน หนูดีหันไปมองคนข้างกายยิ้มๆ แต่ดูแล้วคุณป๋าของเธอจะหวงรอยยิ้มอยู่ไม่น้อย ได้แต่ทำหน้ายักษ์บึ้งตึงราวกับอยากจะฉีกเนื้อใครสักคนให้ตายคามือ “ผมถามว่ามีเรื่องอะไรกัน หูหนวกกันรึไงครับถึงไม่ได้ยินในสิ่งที่ผมพูด” ลูอิสเค้นเสียงถามอย่างมีอารมณ์กรุ่นโกรธเต็มที่ และยิ่งเห็นแขนเล็กๆ นั้นมีทั้งรอยแดงรอยเล็บยิ่งทำให้มีน้ำโหมากขึ้นไปอีกเป็นเท่าทวีคูณ “เอ่อ ไม่มีอะไรหรอกค่ะ ผอ. คุณแม่แค่สั่งสอนหนูดีเท่านั้นแหละค่ะ ถ้าไม่มีอะไรแล้วพวกเราขอตัวกันก่อนนะคะ ไปเถอะค่ะคุณแม่ หนูดี” ฟ้าใสรีบก้มลงเก็บถุงต่างๆ ที่พื้น ไม่อยากจะอยู่ตรงนี้นานเพราะเธอมีคดีถูกพักการเรียนอยู่ “ใช่ค่ะ ยัยหนูดีเป็นหลานฉัน ฉันแค่สั่งสอนเด้กนิสัยเสียแค่นั้น ไม่มีอะไรแล้วงั้นขอตัวนะคะ จะรีบกลับบ้าน” นภาดึงมือลูกสาวทำท่าจะเดินออกไป “เดี๋ยว” ลูอิสเรียกเอาไว้ “จะรีบไปไหนกันครับ ไปทานข้าวกันก่อนสิครับ ไหนๆ ก็มาเจอครอบครัวนักเรียนที่ห้างแ
เมียวัยแรกแย้ม Nc ตอนที่ 12 คุณป๋าออกโรงเอง
นภากับฟ้าใสเดินช็อปปิ้งอย่างสบายใจเฉิบโดยมีหนูดีมาถือของให้ สองมือเล็กเต็มไปด้วยถุงมากมายสองแม่ลูกไม่ได้ช่วยถือแม้แต่นิดทั้งๆ ที่เป็นของตัวเอง ครั้นจะไม่มาด้วยก็ใช่ที่เพราะนภาคอยแต่จ้องจะหาเรื่องอยู่ตลอดเวลา ตั้งแต่กลับจากพัทยาหนูดีก็ไม่ได้ไปอยู่ที่คอนโดของลูอิส รายนั้นเอาแต่ค่อนขอดและอ้อนวอนอยู่ทุกวี่ทุกวันแต่เธอก็ขอเวลา เพราะต้องการจะกลับมาอยู่บ้านบ้างไม่ใช่หายหน้าหายตาไปเลย แต่พอมาแล้วต้องเจอแบบนี้สู้เธออยู่กับลูอิสยังจะดีซะกว่า ถ้าตาแก่รู้ว่าเธอต้องมาเป็นเบี้ยล่างสองแม่ลูกนี้เธอคงโดนเทศนายาวเหยียดแน่นอน “เฮ้อออ” หนูดีถอนหายใจยาว นั่งมองสองแม่ลูกที่เลือกซื้อรองเท้ากันอย่างสนุกสนาน ส่วนเธอต้องมานั่งเซ็ง “แกถอนหายใจอะไรนังหนูผี เสียสมาธิในการเลือกรองเท้าของฉันหมด” ฟ้าใสหันมามองจิกญาติที่เธอไม่เคยนับว่าเป็นญาติตาขวาง “ฉันถอนหายใจแล้วมันไปหนักหัวเธอรึไง ฉันทำอะไรจะต้องแคร์เธอด้วยเหรอ” หนูดีเบ้ปากแล้วส่ายหน้าให้คนพาล คนบ้าอะไรแค่ถอนหายใจยังหาเรืองกันได้ “คุณแม่ดูมันสิค่ะ พูดจายอกย้อนแบบนี้หนูไม่ชอบนะคะ จัดการมันให้หนูเลยค่ะคุณแม่” ฟ้าใสเกาะแขนฟ้องแม่เหยงๆ “ขอโทษลูกฉันเดี๋ยวนี้นะนัง
บางทีคุณอาจจะชอบ
กลรักร้าย เจ้านายมาเฟีย Love Beginning
MaNIE-STORY14.1K viewsบ่วงรักนักโทษสาว
ต้นไผ่น้อย45.6K viewsพิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย
เจ้าหน่อไม้น้อยแห่งตระกูลกู่227.0K viewsเด็กเสี่ย NC-25
C39.4K viewsเสน่หากระดังงาสีขาว
หงส์ จันรัญจวน แม่พลอยหุง356 viewsเพื่อนที่แปลว่าเมีย
ดอกอ้อลู่ลม18 viewsกระดังงาร่อนไฟ
ชนิตร์นันท์140 viewsเซ็ตนิยายโรมานซ์ ดราม่าโรแมนติก มีหลายเรื่องในเซ็ต
ป่าดอกท้อ635 views
