1 แสนดี

บทที่1

แสนดีtalk

ใครที่ได้เห็นชีวิตคู่ของฉันก็คงจะคิดว่าฉันเป็นผู้หญิงที่น่าอิจฉา ชีวิตอันสวยหรูมันช่างงดงามเป็นดั่งสวรรค์ที่ทุกคนหมายปอง ฉันมีเพียบพร้อมทุกอย่างเป็นภรรยาของเฮียอาวุธนักธุรกิจหนุ่มที่ประสบความสำเร็จตั้งแต่อายุยังน้อย

ชีวิตที่มีแต่ความมั่นคงที่ผู้หญิงหลายคนใฝ่ฝัน และอยากจะเป็นภรรยาของเขา เพราะเขาทั้งรอและรวย perfect ไปซะทุกอย่าง มีเงินมากมายที่จะบำเรอและปรนเปอความสุขให้กับทุกคนได้

แต่ความเป็นจริงแล้วมันไม่ใช่เลย ฉันไม่ได้มีความสุขฉันไม่ได้เป็นที่น่าอิจฉาอย่างที่ทุกคนคิด ชีวิตของฉันมันมีแต่ความทุกข์ระทม ได้แต่เฝ้ามองคนที่ตัวเองรัก ทำร้ายจิตใจตัวเองทุกวัน

"เธอคงไม่ว่าอะไรหากเฮียจะเอาเขามาอยู่ที่นี่ด้วย" เฮียอาวุธเอ่ยขึ้นในขณะที่ฉันยืนนิ่ง ฉันกำลังคิดว่าฉันจะเอาอย่างไรดี เขาที่เฮียอาวุธเอ่ยถึงนั่นคือผู้หญิงอีกคนของเขา

"เชิญค่ะ ถ้าเฮียจะเอาเขาเข้ามาอยู่ด้วยก็เชิญเลยแสนดีคงขัดอะไรไม่ได้อยู่แล้ว หมดเรื่องที่จะคุยกับแสนดีแล้วใช่ไหม ถ้างั้นแสนดีขอตัวก่อนนะคะพอดีทำขนมทิ้งไว้" ว่าจบฉันก็รีบหมุนตัวจะเดินออกไป

น้ำตาของฉันเอ่อคลอเต็มสองตา พยายามทำตัวให้เป็นปกติไม่อยากแสดงความอ่อนแอให้เขาเห็นมากนัก ฉันกลัวว่าเขาจะว่าฉันเอาน้ำตาไปอ้าง ซึ่งฉันไม่อยากให้เขาว่าฉันแบบนั้น

"เดี๋ยวสิ!" น้ำเสียงของเฮียอาวุธทำให้ฉันถึงกับหยุดนิ่ง ฉันปาดน้ำตาของตัวเอง หันไปมองคนใจร้ายอย่างเขา ก่อนจะรีบหลบสายตา ไม่อยากให้เขาเห็นน้ำตาของตัวเอง

"มีอะไรหรือเปล่าคะ?"

"คืนนี้เฮียคงไม่กลับ เธอไม่ต้องทำอาหารรอ แต่ถ้าเกิดจะทำก็ทำทานแค่เธอก็พอไม่ต้องทำเผื่อเฮีย"

"ค่ะ" ฉันพยักหน้า ฉันรู้ดีทุกอย่างแล้วถ้าเขาไม่กลับมาเขาก็คงจะไปหาผู้หญิงคนนั้น แค่คิดฉันก็รู้สึกเจ็บปวดแล้ว มันเจ็บที่หัวใจแต่มันพูดอะไรออกมาไม่ได้ "แสนดีขอตัวนะคะ"

"อื้อ!" เฮียอาวุธพยักหน้าฉันก็เลยรีบเดินออกมา ออกมาด้วยความเจ็บและรู้สึกแย่ ฉันเป็นภรรยาเขาแต่ก็ไร้ตัวตนในสายตาของเขาอยู่ดี ฉันไม่เคยมีค่าไม่เคยมีความหมายอะไรในสายตาของเขาเลย

ถ้าใครไม่มาเป็นฉันคงไม่รู้หรอกว่าฉันในตอนนี้มันเป็นยังไง ฉันทุกข์ฉันเจ็บ ฉันไม่ได้อยากมีชีวิตแบบนี้

ชีวิตที่สามีไม่เคยเห็นว่าฉันเป็นภรรยาของเขาเลย ฉันไม่เคยมีค่าไม่เคยอยู่ในสายตาของเขา เราใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันเหมือนคนอาศัยร่วมกันเท่านั้น

ชีวิตคู่ที่แทบจะไม่ได้ใช้คำว่าผัวเมีย เราแต่งงานกันในนามสมรสของครอบครัวของเรา มีทะเบียนสมรสได้ครอบครองทั้งสองฝ่าย แต่มันก็เป็นเพียงชื่อและนามสกุลในใบสมรสเท่านั้น

ฉันเปลี่ยนมาใช้นามสกุลของเฮียอาวุธ เป็นภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมาย แต่สำหรับฉันมันไม่มีค่าอะไรเลย เมื่อคนที่เป็นสามีของตัวเอง ไม่เคยเหลียวแล

เราแต่งงานกันเป็นสามีภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมาย แต่ร่างกายและความรักของเขา ฉันไม่เคยได้ครอบครองเลย ไม่เคยสักครั้งเดียว

เขาเป็นผู้ชายใจร้าย เขาใจร้ายกับฉันเสมอ...

เขาใจร้ายด้วยการขอให้คนรักของเขามาอยู่ร่วมบ้านหลังนี้ บ้านที่เป็นเรือนหอของฉันกับเขา แต่มันกำลังกลายเป็นบ้านร่วมรักของเขา

และคนรักของเขาซึ่งไม่ใช่ฉัน ฉันโคตรเจ็บเลยที่เห็นคนที่เป็นสามีของตัวเอง เอ่ยปากขอแบบนั้นแล้วฉันจะทำอะไรได้ ในเมื่อมันเป็นความต้องการของเขา

ฉันไม่รู้หรอกนะว่า เขารักผู้หญิงคนนั้นมากมายแค่ไหน แต่ผู้หญิงคนนั้น ก็ไม่ใช่ผู้หญิงคนแรกที่เขาพาเข้ามา

เฮียอาวุธเขาเป็นหนุ่มที่ผู้หญิงหลายคนต้องการเป็นเด็กในสต๊อกของเขา ซึ่งมันก็มากมาย ผู้หญิงที่พาเข้ามาบ้านก็มากหน้าหลายตา ฉันชินแล้วชินกับทุกเรื่องพยายามยิ้มรับมัน ถึงแม้ว่าหัวใจของฉันมันจะเจ็บปวดและร้องไห้มากมายก็ตาม

ฉันชื่อแสนดี คงจะแสนดีสมชื่อละมั้งคะ แสนดีจนไม่มีใครเห็นหัวฉัน แสนดีจนทุกคนคิดจะทำอะไรกับชีวิตของฉันก็ได้ แสนดีจนต้องมาเจอชีวิตคู่แสนห่วยแสนเฮงซวย

ฉันจึงยิ้มรับมันใช่ไหมคงต้องยิ้มรับสินะ ยิ้มรับแม้จะเจ็บปวดก็ตาม

ฉันอายุ 22 เพิ่งเรียนมหาวิทยาลัยปีที่ 3 ใกล้จบแล้วล่ะค่ะ ส่วนหน้าตาก็บ้านๆมั้งคะ ฉันเป็นคนไม่ค่อยแต่งตัวเท่าไหร่ ลองนึกสภาพแม่บ้านชุดคุณป้าดูสินั่นแหละคือฉันเลย

"คุณแสนดีคะคุณแสนดีเป็นอะไรหรือเปล่าคะ" อ้อมเป็นหลานสาวของป้าน้อย เป็นแม่บ้านในครัวเธออายุน้อยกว่าฉัน อ้อมคือคนที่ฉันสนิทด้วย เธอเอ่ยปากถามในขณะที่ฉันนวดแป้งไปเรื่อยๆ

"เปล่าจ้าฉันไม่ได้เป็นอะไรฉันปกติดีทุกอย่าง" ฉันเงยหน้าแล้วปั้นหน้ายิ้ม สีหน้ามีความสุขทุกครั้ง ฉันพยายามฝืนว่าฉันไม่เป็นไร แต่ในใจของฉันมันแตกสลายลงทุกวัน

"มาค่ะเดี๋ยวอ้อมช่วย คุณแสนดีจะทำขนมอะไรคะ?" อ้อมเดินมานั่งข้างๆฉัน

"วันนี้ฉันจะทำพายสตอเบอรี่น่ะ กะว่าพรุ่งนี้จะเอาไปขายในมหาลัยจะได้มีรายได้ดีกว่าอยู่เฉยๆ"

"ที่จริงคุณแสนดีไม่จำเป็นต้องมาทำให้เหนื่อยก็ได้นะคะ คุณอาวุธมีเงินตั้งมากมายคุณแสนดีไม่ต้องมาทำอะไรแบบนี้ก็ได้ค่ะ มันเหนื่อยเปล่าๆ"

"ฉันไม่อยากขึ้นชื่อว่าเกาะสามีกินอย่างเดียว ถ้าหากวันหนึ่งฉันกับเขาไปไม่รอด ฉันก็จะได้มีเงินทองตั้งตัว เงินที่เป็นน้ำพักน้ำแรงของฉัน เงินที่หาได้เองไม่ใช่เงินของเขา" ฉันเอ่ยเสียงเรียบ ถึงแม้ว่าฉันจะมีสามีมีรวย แต่ชีวิตเดิมของฉันฉันไม่ได้ร่ำรวยอะไรเลย

บ้านของฉันจนมากฉันมีแม่เป็นแม่ค้า ส่วนพ่อก็เป็นลูกจ้างของของคุณอาวุธ พ่อของฉันและพ่อของเขาสนิทกันจนหมั้นหมายให้ฉันแต่งงานกับเขา ฉันปฏิเสธไม่ได้ฉันทำอะไรไม่ได้เลย

"งั้นอ้อมจะช่วยคุณแสนดีเองนะคะ จะได้เสร็จเร็วๆคุณแสนดีจะได้ไม่เหนื่อยเกินไป"

"ก็ได้จ้ะ" ฉันยิ้มให้อ้อมในขณะที่เธอยิ้มให้ฉันเช่นกัน เราลงไม้ลงมือช่วยกันทำขนมอย่างขะมักเขม้น ฉันทำใจเอาไว้แล้วแหละค่ะ หากวันที่ฉันกับคุณอาวุธเราไปกันไม่รอด ฉันก็พร้อมที่จะเซ็นใบหย่าให้กับเขา ถ้าหากเขาต้องการ

ฉันคงไม่มีสิทธิ์ที่จะห้ามหรือยื้อเขาไว้ กฎของฉันกับเขา ฉันจำได้ขึ้นใจในวันที่เราอยู่ด้วยกันวันแรก

"เธอไม่มีสิทธิ์ในตัวของฉันห้ามก้าวก่ายชีวิตฉันเรานอนแยกห้องกันเราจะไม่มีความสัมพันธ์อะไรทั้งนั้น ฉันมีสิทธิ์ที่จะยุ่งกับผู้หญิงคนอื่นได้ส่วนเธอจะยุ่งกับใครมันก็เรื่องของเธอ เราต่างคนต่างอยู่ แต่ฉันจะให้เกียรติเธอ ถ้าหากฉันพาผู้หญิงคนไหนมาที่บ้านฉันจะบอกเธอก่อน ตกลงตามนี้นะ"

"ค่ะ"

ฉันยังจำได้ไม่เคยลืมเลือนในสิ่งที่เขาพูดกับฉัน ในวันที่เราแต่งงานกัน นับจากวันนั้นฉันก็เป็นอีตัวอะไรสักอย่างอยู่ในบ้านของเขา ทุกคำพูดของเขาฉันทำตามเสมอมา ไม่ว่าเขาจะยุ่งกับใครเขาก็จะบอกฉัน ฉันก็ไม่เคยวุ่นวายอะไรในชีวิตของเขาเลย เราต่างคนต่างอยู่กันเสมอมา