LOGINShare
ขอคืน(2)
Last Updated:
2025-08-23 01:21:15“ดึกแล้วทำไมยังไม่นอน”
“นอนแล้วค่ะ แต่นอนไม่หลับ” ปากพูดแต่มือก็ยังคงเข็ดเนื้อเช็ดตัวให้
“ทำไมถึงนอนไม่หลับ”
“จะหลับได้ยังไงก็พี่เวย์ยังไม่กลับมา”
คำว่ารอมันพูดไม่ยากหรอก หากแสดงมากไปว่าเธอมีใจให้และเป็นห่วงเขามากมันจะกลายเป็นจุดอ่อนได้
“ต่อไปไม่ต้องรอแล้ว อย่าสร้างความผูกพันของเราไปมากกว่านี้ เพราะพี่กำลังจะหย่ากับมน”
มืออวบชะงักลงหัวใจข้างซ้ายปวดหนึบขึ้นมา ลำคอเริ่มตีบตันด้วยก้อนสะอื้นวิ่งขึ้นมาจุกบริเวณคอ ดวงตาแดงก่ำ แต่งงานกันมาสามปีนี่เรียกว่าเป็นครั้งแรกที่เขากล้าเอ่ยปากขอหย่ากับเธอ
“ที่อยากหย่าเพราะว่าคุณอินกลับมาใช่ไหมคะ”
“อือ ที่ผ่านมาฉันทนอยู่เพื่อทำให้เธอเจ็บปวดเท่านั้น แต่ตอนนี้ฉันพอแล้ว คนที่ฉันรักกลับมาแล้ว”
เธอรู้ ทำไม่จะไม่รู้ล่ะว่าเขาอยากทำให้เธอรู้สึกไร้ค่าในสายตาเขา แต่ที่ผ่านมามันไม่เคยมีผลกระทบอะไรเลย แต่ที่มีผลกระทบเลยก็คือตอนนี้ต่างหาก
“แล้วถ้ามนไม่หย่าล่ะคะ”
“เธอจะยื้อไว้ทำไม ในเมื่อเราไม่ได้รักกัน”
“แล้วใครบอกล่ะคะ ว่ามนไม่รักพี่เวย์”
ชายหนุ่มนิ่งอึ้งไปชั่วขณะยันศอกตัวเองลุกขึ้นมาจากที่นอน แววตานั้นเต็มไปด้วยความสงสัยแต่ไม่ได้แปลกใจกับคำสารภาพนั้นสักเท่าไร
“อย่ารักพี่เลยนะมน การแต่งงานของเรามันก็แค่คำสัญญาของผู้ใหญ่ ปล่อยพี่ไปได้ไหม ขอชีวิตพี่คืน”
“มนว่าเราคุยกันตอนที่มีสติมากกว่านี้ดีกว่าค่ะ วันนี้พี่เวย์เมามากแล้ว”
“พี่เมาแต่พี่ก็มีสติ พี่ยังยืนยันคำเดิมว่าอยากหย่า”
เสียงอ้อแอ้นั้นยังดังกังวานในห้วงความคิดของคนตัวอ้วนซึ่งเอาแต่นั่งถอนใจมาตั้งแต่เช้าแล้ว ประโยคนั้นทำให้เธอนอนไม่หลับทั้งคืนจนกระทั่งเช้าจึงลุกขึ้นอาบน้ำแต่งตัวมาทำงานเลย
“โห ยัยมนเมื่อคืนไปทำอะไรมาขอบตาดำอย่างกับหมีแพนด้า”
“ไม่ได้นอนนะพี่ พอดีนั่งแพลนโปรเจ็กต์ข่าวที่ได้รับมาใหม่นะ ว่าแต่พี่ท๊อปเข้าบริษัทหรือยัง”
“ยังเลย เห็นว่าเข้ามาตอนบ่ายพรุ่งนี้นะ”
“อ้าว อย่างนี้มนก็เตรียมแผนงานมาเก้อนะสิคะ”
หล่อนยิ้มบางเบาทว่านัยน์ตากลับเศร้าลงอย่างเห็นได้ชัด แต่ที่เศร้ามันกลับเป็นเรื่องเมื่อคืนมากกว่าเรื่องงาน กำลังเก็บแฟ้มกลับเข้าที่เดิมประจวบเหมาะกับต้นเดินเข้ามาพอดี
“พี่มน เตรียมตัวเสร็จยังเดี๋ยวเราไปไม่ทันนะ”
หญิงสาวขมวดคิ้วเข้าหากันไม่เข้าใจว่าช่างภพคู่คิดกำลังพูดถึงอะไร แล้วเราจะไปไหนกัน
“เตรียมตัว? เตรียมตัวไปไหน”
“อ้าว! พี่ไม่ได้เปิดอ่านไลน์ แต่เมื่อคืนผมก็เห็นว่าพี่เปิดอ่านแล้วนะ หรือว่าตาฝาด”
ต้นรีบล้วงโทรศัพท์ขึ้นมาเปิดดูก็เห็นว่ามันขึ้นว่าอ่านแล้ว จึงยื่นโทรศัพท์ให้หญิงสาวดู มนลิตาอยากจะทึ้งหัวตัวเองสักที
เมื่อคืนเธอเปิดเข้าไปแล้วกำลังจะอ่านมันก็พอดีกับป้ามาลัยมาเรียกว่าพี่เวย์กลับมาแล้วจึงทำให้เธอวางโทรศัพท์ลงและลืมเรื่องนี้ไปเสียสนิท
“ฉิบหายแล้ว รอแป๊บหนึ่งนะต้น พี่ขอเตรียมของห้านาที”
“ได้พี่ ผมไรที่ลานจอดรถนะ”
พยักหน้าแทนคำตอบแล้วก็รวบอุปกรณ์จำเป็นลงกระเป๋า หันไปเช็กแบตเตอรี่ของสมาร์ตโฟนตัวเองเพื่อให้แน่ใจว่ามันเพียงพอในการบันทึกงาน
วันนี้มีแถลงข่าวเรื่องจับคนร้ายข้ามแดนซึ่งมีคดีที่ประเทศอื่นแล้วหนีมากบดานในประเทศไทย ตำรวจตามสืบจนรู้ทื่อยู่และตามไปจับตัวเอาไว้ได้ก่อนจะหนีไปยังประเทศที่สาม
เมื่อสำรวจว่าเตรียมข้าวของว่าครบแล้ว สะพายกระเป๋าขั้นไหล่ไปหยุดยืนรอลิฟต์ ระหว่างที่รอหญิงสาวหันกลับไปเห็นอินทุภาเดินมายืนอยู่ด้านข้าง
มนลิตาเลือกไม่ทักทายแต่ตัวอินทุภาเองอยากมีบทบาทในชีวิตของเธอมากเหลือเกินจึงเลือกเอ่ยพูดขึ้นมาก่อน
“สวัสดีค่ะ คุณมนลิตา ไม่เจอกันนานเลยนะ”
“ค่ะ ถ้าเลือกได้ก็ไม่เจอกันน่าจะดีกว่านะคะ” หล่อนหันไปยิ้มร้ายแล้วเบือนหน้ากลับมามองตรงไปยังประตูลิฟต์เหมือนเดิม
“ทำไมเหรอคะ กลัวว่าฉันจะมาแย่งเวย์คืนจากคุณหรือไง ถ้าฉันจะทำก็ทำได้นะเพราะดูแล้วเขาเองก็ยังรอฉันอยู่”
คนเจ้าเนื้อเก็บอาการแล้วยิ้มหวานให้ หากเดาจากสถานการณ์แล้วผู้หญิงคนนี้คงรู้เรื่องเธอกับพี่เวย์อยู่ไม่น้อย ไม่อย่างนั้นคงไม่กล้าพูดแบบนี้ออกมา
“ทิ้งเพชรไปคว้าเอากรวด พอกรวดหมดประโยชน์ก็อยากจะกลับมาเอาเพชรอีกเหรอคะ แบบนี้เขาเรียกว่าหน้าไม่อายนะ”
“มนลิตา”
“ค่ะ ฉันชื่อมนลิตา เป็นภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมายของผู้ชายที่คุณทิ้งไปคว้าเอากรวดที่แอบคบซ้อนมาตลอด อย่าคิดว่าฉันไม่รู้เรื่องนั้นนะคะ
ถ้าหากพี่เวย์รู้มันจะเป็นยังไงนะ”
“คิดเหรอว่าเรื่องแค่นี้จะทำให้ฉันกลัว ถ้ากลัวฉันคงไม่กลับมาหรอก เธอมันก็แค่แต่งงานกับเขาเพราะผู้ใหญ่บังคับ แต่ฉันคือคนที่อยู่ในใจเขาเธอไม่มีวันชนะหรอก เพราะฉะนั้นผู้ชายคนนี้ฉันขอคืน”
“แล้วถ้าฉันไม่ให้ล่ะ คุณจะทำยังไงจะแย่งเอาหรือว่ายอมลดศักดิ์ตัวเองมาเป็นเมียน้อย ไม่อายเหรอ”
มุมปากยกขึ้นกระตุกยิ้ม ก้าวเท้าเดินเข้าลิฟต์ไปดวงตาดุมองกลับไปยังอินทุภาด้วยความสมเพชแล้วเอื้อมไปกดปุ่มปิดประตู แม้ในใจจะรู้อยู่แล้วว่าเธอคงไปสู้คนที่รักไม่ได้แต่ใครเลยจะยอมให้มาดูหมิ่นกันขนาดนี้
ถ้าพี่เวย์อยากจะหย่ากับเธอจริง ๆ เพื่อไปเริ่มต้นชีวิตใหม่กับคนอื่นเธอจะไม่ว่าอะไรเลยสักคำ แต่หากเป็นอินทุภาเธอคงยอมให้เขากลับไปเป็นควายอีกไม่ได้ สงสัยคลิปนั้นที่เธอเก็บเอาไว้มานานคงได้เอาออกมาใช้...
Latest chapter
เมียอ้วนที่(ไม่)รัก แต่งใหม่กับสามีเก่า(จบ)
‘ประกาศแต่งฟ้าแลบ! รอบสองกับภรรยาคนเก่ากับไฮโซเวทัศ’พาดหัวข่าวหราทุกแพลตฟอร์มและกลายเป็นประเด็นร้อนทุกออนไลน์กับความรักของทั้งคู่ เพราะไม่คิดว่ามันจะมีอยู่จริงและที่สำคัญเจ้าสาวในวันนี้ไม่ใช่ดาราดังหรือผู้หญิงสวยหน้าตาดีรูปร่างสวยเลย เธอเป็นแค่ผู้หญิงธรรมดาแต่มัดหัวใจของชายหนุ่มได้อยู่หมัด“ยินดีด้วยนะ”เสียงแจ้วของกลุ่มก้อนเดิมดังขึ้นนำทีมโดยพี่ท้อปและตามด้วยน้องเล็กของทีมอย่างเจ้าต้น ก่อนหน้านั้นเจอกันแล้วรอบหนึ่งตอนเธอแวะไปแจกซอง พวกเขายังสนุกสนานเฮฮาเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนไปเลยการแต่งงานครั้งนี้ไม่ได้จัดขึ้นเงียบ ๆ เหมือนเดิมแขกที่เชิญมามีแทบทุกวงการทั้งบันเทิง การเมือง และสายนักข่าว แต่คนที่เจ้าสาวรอมากที่สุดคงหนีไม่พ้นผู้ชายสวมสูทสีครีมกำลังเดินมา“พี่ตุลย์ ขอบคุณนะคะที่มา”“ต้องมาอยู่แล้วน้องสาวคนสวยของพี่แต่งงานทั้งที” กำลังจะยกมือขึ้นยีหัวด้วยความเคยชิน แต่คราวนี้มนลิตาหลบทัน“ฮันแน่ ไม่ได้กินหรอก พี่ยังติดยีหัวเหมือนเดิมเลยนะคะ”“นั่นสิ เป็นสัญชาตญาณของมือมั่ง” ทั้งคู่หัวเราะกันคิกคักจนมองไม่เห็นหัวเจ้าบ่าวที่ยืนอยู่ตรงนั้น“อะแฮม”“อ้าว เจ้าบ่าวยืนอยู่ตรงนี้เหรอ นึกว่ารูปปั้
เมียอ้วนที่(ไม่)รัก ข้ามขั้นเป็นสามี(2)
‘ปัง’เสียงกัมปนาทดังขึ้นสนั่นจนหูอื้อเพราะมันอยู่ใกล้แค่ไม่กี่เมตร ร่างสูงสะดุ้งสุดตัวเขาผลักคนตัวอ้วนไปอีกทางที่คิดว่าน่าจะปลอดภัยความเจ็บแล่นริ้วขึ้นมาตรงหัวไหล่เขาชำเลืองมองเลือดสีแดงสดกำลังไหลซึมผ่านเสื้อยืดสีขาวผืนบาง ก่อนจะทรุดลงกับพื้น“กรี๊ดดดด พี่เวย์ ๆ”มนลิตาแทบคุมสติไม่อยู่รีบถลาตัวเข้าไปประคองเวทัศเอาไว้พร้อมกับตะโกนบอกคนแถวนั้นให้เรียกรถพยาบาล ชายหนุ่มเห็นอาการคนรักสติกระเจิงจึงจับมืออวบที่กำลังสั่นระริกเพราะความตกใจมากุมไว้“มน ใจ...เย็น ๆ นะพี่ไม่เป็นไร”“ไม่เป็นไรได้ยังไง เลือดออกขนาดนี้” น้ำตาร่วงหล่นลงแก้ม ความกลัววิ่งเข้ามาแทนที เธอไม่ได้กลัวว่าตัวเองจะบาดเจ็บแต่กลัวว่าเขาจะตาย“พี่ยังไหว แผลแค่นี้เอง” เวทัศพยายามปลอบเธอ แต่นั้นยิ่งทำให้เธอร้องไห้สะอึกสะอื้นจนพูดแทบไม่เป็นภาษา“พี่เวย์ ห้ามเป็นอะไรนะ นี่เป็นคำสั่ง ไหนว่าอยากอยู่กับมนและลูกไง ถ้าเป็นอย่างนี้มนจะอยู่ยังไง”“พี่จะไม่เป็นไร มนอย่าร้องนะ” เขาบีบมือเธอแน่นขึ้น ไม่นานเท่าไรหูก็ได้ยินเสียงไซเรนดังแว่วมาเจ้าหน้าที่ทำงานเคลื่อนย้ายร่างของเวทัศขึ้นบนเตียง มนลิตากระโดดขึ้นไปบนรถอ้างความเป็นภรรยาทันที รถพยาบ
เมียอ้วนที่(ไม่)รัก ข้ามขั้นเป็นสามี(1)
ในที่สุดวันเวลาของการรอคอยก็มาถึงสักที ทั้งหมดเดินทางมาถึงภูเก็ตด้วยเครื่องบิน พอมาถึงคนของเวทัศก็นำรถมารับถึงสนามบิน“คุณท่านรออยู่ที่โรงแรมแล้วครับ” คนขับรถบอกกับเวทัศแล้วเดินไปเปิดประตูรถให้ทุกคนนั่ง รถยนต์เคลื่อนตัวตรงไปโรงแรมทันทีโรงแรมแห่งนี้ตั้งอยู่ริมหาดกะตะบนแนวสันเขาของเกาะบริเวณหน้าโรงแรมเป็นหาดทรายขาวละเอียด มีลักษณะเป็นวงกว้างและมีความโค้ง คลื่นลมสงบ น้ำนิ่งสามารถลงเล่นน้ำได้และที่นี่ยังมีแนวปะการังแปลกตา ยาวไปจนถึงเกาะปู ทำให้เป็นที่ฝึกดำน้ำ และจุดดำน้ำยอดนิยมของเหล่านักท่องเที่ยวที่ชื่นชอบความสวยงามใต้ทะเล“หูววว พ่อขาทะเล” รถเคลื่อนเข้ามาจอดหน้าโรงแรมเมทิตาชะเง้อคอขึ้นมองแล้วชี้ออกไปนอกหน้าต่างรถด้วยความตื่นเต้นตายายหัวเราะให้กับความไร้เดียงสาของหลานแล้วบอกว่าให้รถจากรถก่อนจะได้เห็นชัด ๆ พอก้าวเท้าลงมาคนเป็นย่าก็ยืนรอต้อนรับอยู่แล้วทำให้หนูน้อยลืมน้ำทะเลใสไปเลย“หนูเมย์...”“คุณย่า”ขาสั้นป้อมวิ่งตรงลิ่วไปหาคุณหญิงระย้า แขนเหี่ยวย่นอ้าแขนรับเจ้าตัวเล็กสู่อ้อมกอดแล้วหอมซ้ายหอมขวาเหมือนเคย“คุณย่าขา หนูเมย์ได้นั่งเครื่องบินด้วย บนโน้นมีเมฆ มีนกด้วยค่ะ”เมทิตาเงยหน้าชี้
เมียอ้วนที่(ไม่)รัก คุณพ่อมือใหม่...(2)
สองผู้เฒ่านั่งเล่นอยู่ข้างล่างหันมองหน้ากันเชื่อได้เลยไม่นานทุกอย่างจะกลับไปเป็นเหมือนเดิม มองจากดาวอังคารก็รู้ว่าลูกสาวพวกเขานั้นใจอ่อนตั้งนานแล้วตอนนี้แค่วางฟอร์มเท่านั้น“แม่มนขา พ่อเวย์ขา” น้ำเสียงและท่าทางแบบนั้นมนลิตาพอจะเดาออกว่าลูกสาวต้องอยากได้หรืออยากไปที่ไหนสักที่แน่นอน“อ้อนจะเอาอะไรอีกคะ”“หนูเมย์อยากไปทะเล วันนี้เพื่อนหนูเมย์บอกว่าพ่อกับแม่พาไปทะเลหนูเมย์อยากไปบ้าง” เด็กหญิงทำหน้าอ้อน ๆ ใส่แม่ หันไปกระพริบตาปริบๆกับคนเป็นพ่อก่อนจะวิ่งอ้อมโต๊ะไปสวมกอดตากับยายเพื่อเอาใจมนลิตาแพ้ทางเวลาเมทิตามาอ้อนเพื่อขออะไรสักอย่าง แน่นอนว่าเธอไม่ได้ตามใจเสียทุกเรื่องแต่เพราะลูกสาวเธอไม่เคยไปทะเลเลยตั้งแต่เกิดมากำลังจะอ้าปากพูดผู้ชายนั่งข้างก็เป็นฝ่ายเสนอขึ้นมา“ถ้าอย่างนั้นเราไปพักผ่อนกันทั้งครอบครัวดีไหมครับ ผมจะได้โทรบอกคุณแม่ด้วย”“ดีค่ะ ไปๆ ไปเที่ยวทะเลกัน” เมทิตาตอบรับแทนทุกคนแล้วชูสองแขนขึ้นกระโดดหมุนตัวไปมารอบโต๊ะกินข้าวเสียงหัวเราะและรอยยิ้มของลูกกับมนลิตาทำให้เขามีความสุขมากขึ้นไม่ต้องมานั่งทำหน้าอมทุกข์เหมือนแต่ก่อน“แล้วเราจะไปทะเลที่ไหนล่ะ ประเทศเรามีทะเลตั้งหลายจังหวัด” ตา
เมียอ้วนที่(ไม่)รัก คุณพ่อมือใหม่...(1)
ว่ากันว่าคนเราไม่เคยมีใครเป็นพ่อกับแม่มาก่อนทุกคนมาเริ่มต้นนับหนึ่งเมื่อมีลูกคนแรก ต่างลองผิดลองถูกกันมาทั้งนั้นสงสัยมันจะเป็นเรื่องจริง เหมือนกับเขาตอนนี้ที่กำลังฝึกหัดการเป็นพ่อคน คนอื่นโชคดีที่ได้ฝึกเป็นพ่อด้วยการอุ้มลูก เปลี่ยนผ้าอ้อม กล่อมนอน แตกต่างจากเขาตอนนี้ที่กำลังเป็นลูกค้าให้กับช่างแต่งหน้าตัวน้อย“พ่อเวย์สวยที่สุดเลยค่ะ” หนูเมย์ยื่นกระจกให้คนเป็นพ่อดูกับความภาคภูมิใจในการแต่งหน้า เขายิ้มรับให้ลูกแล้วทำท่าตื่นเต้นบนหัวผูกจุกเป็นต้นมะพร้าวสามต้น คิ้วถูกระบายหนาเป็นปลิง เปลือกตาทาด้วยสีฟ้าเข้ม ขนตางอนปัดด้วยมาสคาร่า โหนกแก้มแดงยิ่งกว่าตูดลิง ไฮไลท์ดั้งพุ่งโด่งจนแทบทิ่มตา ตบท้ายด้วยปากสีส้มเข้ากันกับแก้มสุดๆ“เฮ้ออออ” เวทัศพ่นลมหายใจออกมายาว ๆ“ถอนหายใจทำไมคะ ไม่สวยเหรอ” เด็กหญิงย่นคิ้ว เวทัศรีบฉีกยิ้มเอาใจลูกสาวเพียงคนเดียว“สวยค่ะ แต่พ่อว่ารอบหน้าเราลองลดความเข้มของสีตา แก้มลงกว่านี้ดีไหม มันจะต้องสวยมากกว่านี้แน่เลย เววี่คอนเฟิร์มคร๊า!”เวทัศดีดตัวสะดีดสะดิ้งราวกับว่าตัวเองเป็นเป็นสาวประเภทสอง แต่แล้วก็ต้องหุบยิ้มเมื่อได้ยินเสียงหัวเราะดังขึ้นตรงประตูทางเข้าและที่น่าอับอา
เมียอ้วนที่(ไม่)รัก เริ่มต้นจากคนคุย...(2)
ช่วงหลังเลิกงานเขาเอาแต่นั่งทำอาหารเกาหลีแทบทุกวันเพื่อที่อย่างน้อยมันก็บรรเทาความคิดถึงผู้หญิงตรงหน้าได้บ้าง และวันนี้เขาก็ได้มีโอกาสทำให้เธอได้กินแล้ว“กินสิ เดี๋ยวเย็นหมดนะ” ชายหนุ่มเลื่อนจานจาจังมยอนมาให้มนลิตาหลุดออกมาจากภวังค์ใช้ตะเกียบเหล็กคีบเส้นสีดำเข้าปาก ทันทีที่ลิ้นสัมผัสกับน้ำซอสสีดำดวงตากลมประกายวาววับขึ้นมาทันทีมุมปากของเวทัศหยักโค้งขึ้นแทบจะถึงติ่งหู หาเรื่องคุยกับง้อตั้งนานแทบจะไม่ได้ผลแต่พอทำของโปรดไว้ให้เขากลับเห็นความสดใสบนใบหน้าของเธออีกครั้งชายหนุ่มเท้าคางบนเก้าอี้มองหญิงสาวกินอาหารอย่างเอร็ดอร่อย กว่าจะรู้ตัวว่าถูกอีกฝ่ายเฝ้ามองเธอก็กินอาหารไปจนเกือบหมดโดยลืมชวนคนทำกินเสียด้วยซ้ำ“ไม่กินด้วยกันเหรอคะ”“ไม่ล่ะครับ พี่เห็นมนกินได้ก็ดีใจแล้ว”เอื้อมมือไปหยิบทิชชูจากกล่องไปเช็ดมุมปากที่เปื้อนน้ำซอสสีดำให้แผ่วเบา ดวงตาทั้งคู่สบกันครู่หนึ่งจนเป็นฝ่ายมนลิตาได้สติขึ้นมาก่อน เธอเบือนหน้าไปทางอื่นแล้วเช็ดปากด้วยตัวเอง“เรื่องที่เราคุยกันเมื่อคืน...”“มนอยากคุยกับพี่เวย์เรื่องนี้พอดีเลยค่ะ”ยังไม่ทันจะบอกจุดประสงค์จบเลยว่าไม่ต้องรีบเขารอได้ ทว่าหญิงสาวก็เอ่ยตัดบทขึ้นมาเ
You may also like
