ep8 - หลงเสน่ห์

วิชิตช่วยงานชานนท์อย่างเต็มที่เพราะเขาก็มีหุ้นส่วนอยู่ที่นี่ด้วย อาจไม่มากมายถ้าคิดเป็นเปอร์เซ็นต์

 

แต่ก็สำหรับคนทั่วไปนั่นหมายถึงอยู่สบายไปทั้งชาติ วิชิตได้รับการมอบหมายงานหลายอย่าง

เพราะชานนท์จะไปดูงานที่ต่างจังหวัด หนึ่งอาทิตย์

 

 

วิชิตรับงานไว้โดยไม่เกี่ยงงอนใด ช่วงนี้แม่เขารบเร้าให้ไปรับคู่หมั้นมาทานข้าว ดูหนัง ชอปปิงตามประสาผู้หญิง

แม่เขาบอกว่า สิ่งเหล่านี้คือความสุขของผู้หญิง แต่ตัวเขากลับไม่รู้สึกมีความสุขด้วยเลย

 

เขาจึงรับงานทุกอย่างที่ชานนท์คั่งค้างไว้มาทำทั้งหมด เพื่อเป็นเกราะในการโดนแม่บังคับ

 

บริษัท....

 

ในอาทิตย์นี้เองที่มีนักศึกษาเข้ามาฝึกงานที่บริษัท วิชิตเป็นคนดูแลเรื่องนี้ด้วย เพราะมีเด็กฝึกงานด้านเลขามาด้วยหนึ่งคน เขาจึงให้เธออยู่ในตำแหน่งผู้ช่วยเลขา

 

จริงๆ แล้วก็เป็นเด็กฝากของชานนท์นั่นแหละ เป็นหลานสาวของคู่ขาเก่าของชานนท์ เธอชื่อเดือนฉาย

 

วิชิตได้พบและสอนงานเธอ เพราะช่วงนี้ชานนท์ไม่อยู่ ถ้ามีผู้ช่วยมาช่วยงานเขา ก็ถือได้ว่ามีคนช่วยแบ่งเบาภาระเล็กๆ น้อยๆ ได้

 

เดือนฉายเธอเป็นเด็กสาวหน้าใส นิสัยเรียบร้อย พูดจาไพเราะ ที่สำคัญเธอเป็นอดีตดาวมหาลัยด้วย

เรื่องความสวยก็ไม่ธรรมดาอยู่แล้ว ถ้าเรื่องความสามารถเธอก็มีมากมายเช่นกัน เรียนดี มีความรับผิดชอบ

 

พอเธอได้รับการสอนงานจากวิชิต เพียงครั้งสองครั้งเธอก็สามารถจดจำและทำตามได้อย่างดี ทำให้วิชิตรู้สึกถูกตาต้องใจเป็นพิเศษ

 

"น้องเดือนครับ ชงกาแฟให้พี่แก้วหนึ่งครับ "

วิชิตสั่งเดือนฉายให้ชงกาแฟให้เขา วันนี้วิชิตดูเพลียมากเมื่อคืนเขานอนดึก

 

"ได้ค่ะ คุณชิต "

 

เสียงหวานของเดือนชายตอบกลับ ส่งยิ้มหวานละลาย ทำให้วิชิตรู้สึกใจเต้นรัว

 

เพราะเดือนฉายเธอเป็นผู้หญิงที่อยู่ในฝันของวิชิต เขาชอบผู้หญิงสวย เรียบร้อย พูดจาอ่อนหวานไพเราะ

 

ซึ่งเดือนฉายถูกใจเขากว่าผู้หญิงคนไหนๆ ที่เคยรู้จักมา ใช้เวลาเพียงไม่นานกาแฟรสชาติถูกปากก็มาเสิร์ฟ

 

"กาแฟได้แล้วค่ะคุณชิต "

 

"อืม...ขอบคุณครับ วางไว้บนโต๊ะเลยครับ "

 

วิชิตตอบเดือนฉายโดยไม่ได้มอง เพราะกำลังเอนหลังเชิดหน้าขึ้นหลับตาพริ้ม

 

เขาเลยไม่ได้เห็นว่าเดือนฉายเธอส่งแววตาประกายวาววับนั้น ก่อนที่เธอจะปรับเป็นหญิงสาวใสๆ คนเดิม

 

แล้วเดินไปบีบนวดที่ไหล่แกร่งให้วิชิต อย่างถือวิสาสะ วิชิตสะดุ้งตกใจ เพราะเขาไม่คิดว่าเดือนฉายจะเขามานวดให้เขาแบบนี้ เธอคงสังเกตเห็นว่าเขาเหนื่อยเพลียมาก

 

"อุ้ย!! เดือนขอโทษค่ะ เดือนแค่อยากให้คุณชิตผ่อนคลายค่ะ "

 

เดือนฉายเธอรีบบอกวิชิต กลัวเขาจะเข้าใจผิด เธอพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ เหมือนจะร้องไห้

 

วิชิตหันมองกริยานั้น กลับรู้สึกเอ็นดูเดือนฉายมากขึ้นกว่าเดิม

 

" ไม่เป็นไรครับไม่ต้องกลัวพี่ขนาดนั้น พี่แค่ตกใจเฉยๆ ครับไม่ได้ว่าอะไรน้องเดือนเลย "

 

วิชิตปลอบเดือนฉายพร้อมส่งสายตาหยาดเยิ้มให้เธอ เดือนฉายก้มหน้าลงไม่กล้าสบตากับวิชิต

วิชิตยื่นมือไปด้านหลังแล้วจับมือทั้งสองข้างของเดือนฉายมาวางบนบ่าของเขา

 

" นวดให้พี่หน่อยครับ เดือนนวดเมื่อกี้ พี่รู้สึกดีจังเลยครับ "

 

แล้วเขาก็เอนหลังกับพนักเก้าอี้ เงยหน้ามองสบตากับเดือนฉายที่เธออยู่สูงกว่า ทั้งสองสบตากันครู่หนึ่ง

ก่อนเดือนฉายจะยิ้มออกมาด้วยอาการเขินอาย และก็ยอมทำตามแต่โดยดี

 

"ก็ได้ค่ะ เดือนนวดให้ก็ได้ค่ะ "

 

เธอตอบกลับไป ไม่อยากจะให้เขาอ้อนเธอมากกว่านี้ เธอก็รู้สึกดีมากไม่น้อยเช่นกัน เพราะเธอชอบผู้ชายเอาใจเก่งๆ อยู่แล้ว

 

"รู้สึกดีขึ้นหรือยังคะ "

 

พอนวดได้สักพักเดือนฉายก็ก้มลงมาถามวิชิต ที่กำลังหลับตาผ่อนคลาย เขารู้สึกสบายตัวอย่างบอกไม่ถูก

 

กำลังหันข้างหมายจะตอบคำถามของเดือนฉาย แต่กลับได้สัมผัสกับแก้มนุ่มของเดือนฉายโดยบังเอิญ

 

เพราะเธอก้มลงมากระซิบถามที่ข้างหูของเขา เหตุการณ์วาบหวามเกิดขึ้นทำให้ทั้งวิชิตและเดือนฉายสตั๊น มองสบตากันอีกครั้ง

 

ก่อนที่จะเป็นวิชิตเองที่อดไม่ไหวกับความน่ารักของเดือนฉาย เขาหันหน้าเข้าหาหญิงสาวทั้งที่ยังนั่งอยู่บนเก้าอี้ เพียงเขาเอี้ยวตัวเข้าหาหญิงสาวเก้าอี้ก็หมุนตามแรง

 

วิชิตประคองหน้าใสๆ ของเดือนฉายไว้ แล้วกดดึงโน้มใบหน้าสวยลงมา

แล้วริมฝีปากของเขาก็แนบชิดกับปากอวบอิ่มของเดือนฉาย ซึ่งเธอก็ไม่ได้ผลักไส แต่ก็ไม่ได้ตอบรับ

 

ยิ่งทำวิชิตได้ใจ บดจูบรุนแรงขึ้น จนเดือนฉายคล้อยตาม จูบตอบเขาอย่างเงอะงะ

ทั้งสองสำรวจความหอมหวานของกันและกันอยู่หลายนาที ก่อนจะผละปากออกจากกัน

 

เมื่อปากหลุดออกจากกัน เดือนฉายเธอรีบเอามือปิดปากเอาไว้ เหมือนรู้สึกผิดที่ปล่อยให้วิชิตจูบโดยไม่ขัดขืน

 

วิชิตมองเดือนฉายอย่างเสียดายที่ต้องปล่อยปากออก เพราะเขากลัวเธอจะขาดอากาศหายใจไปเสียก่อน

 

มือหนาของวิชิตยื่นเข้าไปโอบประคองเอวบางของเดือนฉายแล้วดึงเขาหาตัวเขา

 

ซึ่งตอนนี้เดือนฉายเธอยืนอยู่ ส่วนวิชิตนั้นนั่งอยู่บนเก้าอี้ทำงาน ทำให้เขาเป็นคนเงยหน้ามองหญิงสาวตรงหน้าที่เอาแต่ก้มหน้าไม่ยอมพูดอะไร

 

"น้องเดือนครับ พี่ขอโทษ พี่ยอมรับครับว่ารู้สึกดีกับน้องเดือนมากเหลือเกิน มากจนพี่ไม่สามารถปล่อยให้มันผ่านไปได้ "

 

วิชิตแสดงความเป็นสุภาพบุรุษ โดยการยอมรับความจริงที่เขาได้ล่วงเกินเดือนฉายไปเพราะเขามีใจให้เธอ

 

" จะเป็นไรไหมถ้าเราจะลองคบกัน "

 

เดือนฉายได้ยินอย่างนั้น ถึงกับมองหน้าวิชิตด้วยความสงสัยว่าคนอย่างเขาจะขอเธอคบจริงหรือ

 

ส่วนวิชิตนั้นเขาถูกใจเดือนฉายมากจริงๆ เพราะถ้าเดือนฉายยอมคบกับเขา เขาก็จะบอกแม่ของเขาว่าเขามีคนที่ถูกใจเขาแล้ว

 

และให้แม่ยกเลิกงานแต่งของเขาไปเสีย เพราะยังไงเขาก็ไม่มีทางรักแพรวาได้

ยิ่งเขาได้เจอคนถูกใจแบบนี้ด้วยแล้ว ยิ่งเป็นไปไม่ได้เลย

 

"ตกลงน่ะครับ เย็นนี้พี่ขอไปส่งน้องเดือนนะครับ อยากทำความรู้จักมากกว่านี้ครับ "

 

เดือนฉายยังไม่ทันได้ตอบอะไรสักคำ เป็นวิชิตที่รวบรัดตัดตอนตามใจตัวเองไปแล้ว

 

เพราะเขาเคยคิดไว้แล้วว่าจะหาผู้หญิงมาเป็นแฟนเพื่อให้แพรวาถอย และปล่อยเขาให้มีชีวิตตามที่เขาต้องการสักที

 

เพราะเขารู้ว่าถ้าแพรวาเป็นคนพูดออกมาจากปากของเธอ แม่ของเขาต้องยอมยกเลิกงานแต่งแบบง่ายๆ แน่นอน

 

แค่คิดว่าแพรวายอมยกเลิกงานแต่งก็ทำให้วิชิตยิ้มหน้าระรื่นทีเดียว เดือนฉายเห็นวิชิตยิ้มไม่หุบ เธอก็คิดว่าเขาชอบเธอมากจนเป็นแบบนี้

 

"คุณชิตค่ะ เดือนขอคิดดูก่อนได้ไหมคะ "

 

เดือนฉายเธอเป็นผู้หญิงฉลาด ใช่ว่าเธอยอมให้เขาจูบแล้วทุกอย่างจะง่ายอย่างที่วิชิตคิด

 

เพราะเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นสำหรับวิชิตอาจเป็นเรื่องบังเอิญ

 

แต่สำหรับเดือนฉายมันคือการทดสอบเสน่ห์ของเธอ ว่าสามารถทำผู้ชายหลงใหลได้แค่ไหนก็เท่านั้น

 

ซึ่งเธอทำสำเร็จแล้ว เธอใช้เวลาเพียงสามวันที่เข้ามาฝึกงานที่นี่

 

เรื่องวิชิตขอคบเธอแค่ประวิงเวลาเฉย ๆ อย่างไรเสียวิชิตก็ต้องหลงเธอจนโงหัวไม่ขึ้นแน่นอน เดือนฉายเธอมั่นใจได้มากขนาดนั้น

 

เพราะเธอดูออกว่าผู้ชายอย่างวิชิตดูง่ายมาก ชอบผู้หญิงอ่อนโยนและดูอ่อนแอหน่อยๆ ออดอ้อนให้เขาช่วยเหลือก็ติดกับแล้ว