ความสุขที่หายไป

ม่านไหม

พ่อ!!!ฉันสะดุ้งมากลางดึกหลังจากที่ฝันถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อสิบปีก่อน ภาพเหตุการณ์ในวันนั้นฉันยังจำมันได้ดี ภาพที่ฉันเห็นไฟไหม้รถของพ่อและพ่อก็เสียชีวิตอยู่ภายในรถโดยที่ฉันไม่สามารถช่วยเหลือท่านได้

พ่อ พ่อขา หนูคิดถึงพ่อ ฮือออ ฉันลุกขึ้นมานั่งกอดเข่าร้องไห้อยู่บนที่นอนเพราะคิดถึงพ่อคิดถึงสุดหัวใจเพราะตั้งแต่ฉันเกิดมาลืมตาดูโลกฉันมีพ่อแค่เพียงคนเดียว พ่อที่เป็นทุกสิ่งทุกอย่างของฉัน ส่วนแม่...ฉันไม่มีแม่มาตั้งแต่จำความได้และไม่รู้ด้วยว่าแม่เป็นใครหรือชื่ออะไรเพราะพ่อไม่เคยเล่าเรื่องแม่ให้ฉันฟังเลย จนกระทั่งฉันไปโรงเรียนเพื่อนถามฉันว่าทำไมฉันถึงไม่มีแม่มารับมาส่งนั่นเป็นครั้งแรกที่ฉันถามพ่อว่าแม่ไปไหนทำไมฉันไม่มีแม่มารับมาส่งเหมือนคนอื่นๆพ่อให้คำตอบว่าแม่เขาอยู่ในที่ของเขาอยู่ในที่ๆเขามีความสุขอย่าไปถามถึงเขาเลย หลังจากนั้นพ่อจะมีอาการเศร้าไปแอบนั่งร้องไห้ไม่ให้ฉันเห็นทำให้ตั้งแต่นั้นมาฉันก็ไม่เคยถามถึงแม่อีกเลย ตลอดแปดปีที่พ่อเลี้ยงดูฉันมาพ่อให้ความรักความอบอุ่นพ่อให้ทุกอย่างโดยที่ฉันไม่เคยร้องขอ พ่อทำงานเป็นยามเป็นพนักงานรักษาความปลอดภัยบางวันพ่อก็เข้างานเช้ากลับบ้านอีกทีก็เช้าของอีกวันฉันสงสารพ่อมากแต่พ่อบอกว่าไม่เป็นไรพ่อไม่เหนื่อยพ่อยอมทำงานเหนื่อยเพื่อให้ฉันไม่อดเพื่อให้ฉันได้กินดีอยู่ดีของดีๆให้ฉันได้เรียนโรงเรียนดีๆ ฉันยังจำได้ดีวันที่พ่อขับรถยนต์เข้ามาในบ้านฉันมองมันด้วยความตื่นเต้นเพราะบ้านเราไม่เคยมีรถยนต์เวลาไปไหนก็จะนั่งรถเมล์ตลอด

"พ่อจ๋านี่รถของใครจ๊ะ"

"รถเจ้านายพ่อเองลูกท่านใจดีก็เลยให้พ่อเอามาใช้รับส่งลูกไปโรงเรียนท่ายบอกว่าสงสารถ้าพ่อต้องพาลูกขึ้นรถเมล์ไปโรงเรียน"

"เจ้านายของพ่อใจดีจังเลยนะจ๊ะ"

"ใช่แล้วลูกคุณท่านใจดีมาก ถ้าหนูโตขึ้นหนูต้องตอบแทนบุญคุณท่านนะลูก"

"แต่หนูไม่รู้จักคุณท่านเลยนะจ๊ะ"

"ไว้เดี๋ยวพ่อจะพาหนูไปหาท่านนะลูก"

"จ๊ะ^^"

และแล้วความสุขของฉันก็หายไปฉันจำเหตุการณ์วันนั้นได้เป็นอย่างดี วันนั้นเป็นวันที่ฉันไปรับใบประกาศณียบัตรนักเรียนเรียนดีพ่อก็เลยจะพาฉันไปเลี้ยงฉลองแต่แล้วเหตุการณ์ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น ขณะที่พ่อกำลังขับรถพาฉันไปกินข้าวเพื่อเลี้ยงฉลองจู่ๆ ก็มีรถมอเตอร์ไซค์คันนึงขับรถมาขนาบข้างรถของพ่อพร้อมกับยกปืนขึ้นเล็งเข้ามาในรถ ฉันหันไปมองด้วยความตกใจกลัวและเห็นหน้าผู้ชายคนนั้นชัดเจนฉันรีบบอกพ่อพอพ่อเห็นแบบนั้นพ่อก็รีบบอกให้ฉันก้มตัวหลบลงไปนั่งข้างล่างเพราะกลัวผู้ชายคนนั้นจะยิงเข้ามาในรถแล้วฉันจะได้รับอันตรายพ่อพยายามขับรถหนีแต่ผู้ชายคนนั้นก็ขับรถไล่ตามไม่หยุดพร้อมกับยิงปืนไล่หลังจนโดนล้อรถทำให้รถส่ายไปส่ายมาพ่อพยายามประคองรถไม่ให้มันพุ่งลงข้างทางแต่ในที่สุดพ่อก็ฝืนขับต่อไปไม่ไหวในที่สุดพ่อก็ขับรถพุ่งเข้าข้างทางทำให้รถไปชนเข้ากับต้นไม้ทำให้รถพลิกคว่ำฉันกระเด็นออกมานอกตัวรถ ตัวของฉันกลิ้งตกลงไปที่พงหญ้าข้างทางฉันพยายามพาตัวเองกลับไปที่รถเพราะเป็นห่วงแต่ไม่ถึงห้านาทีฉันเสียงตู้มก็ดังสั่นไปทั่วบริเวณจากนั้นไฟก็ลุกท่วมรถยนต์ของพ่อฉันกรีดร้องออกมาอย่างสุดเสียงและพยายามจะเข้าไปช่วยพ่อแต่ก็ไม่สามารถช่วยได้เพราะมีชาวบ้านแถวนั้นวิ่งมาดูเหตุการณ์แล้วรั้งตัวฉันไว้ไม่ให้เข้าไปใกล้ฉันทำได้เพียงกรีดร้อง ร้องไห้ มองดูพ่อโดนไฟคลอกเสียชีวิตอยู่ภายในรถคันนั้นต่อหน้าต่อตาฉันช็อกไปกับภาพที่เห็น ฉันรับไม่ได้ฉันทำใจไม่ได้และก่อนที่ฉันจะสลบไปฉันก็ได้ยินเสียงของผู้ชายคนนึงพูดขึ้นมาว่า

"กูรู้ว่ามึงจำหน้ากูได้ถ้ามึงไม่อยากตายตามพ่อมึงไปมึงก็ห้ามพูดอะไรทั้งนั้นเข้าใจไหม"