ความทรงจำ

เจ้าสมุทร...

ผมนั่งเซ็งอยู่บนรถแล้วมองออกไปนอกหน้าต่างมองดูสภาพบ้านเมืองที่ผมจากไปนานหลายสิบปี หึ สิบห้าปีแล้วสินะที่ผมไม่ได้กลับมาประเทศไทยหลังจากที่แม่ผมเสียผมก็ย้ายไปอยู่กับปู่กับย่าที่อเมริกาทันทีเพราะทำใจไม่ได้ที่ต้องอยู่ที่นี่อยู่ในบ้านหลังที่เคยมีความทรงจำทั้งดีและร้าย 

"คุณเจ้าสมุทรจะกลับบ้านเลยใช่ไหมครับ"

"ยัง ฉันจะไปที่โรงแรมก่อนฉันยังไม่อยากเจอพ่อตอนนี้"

"แต่คุณท่านรอคุณเจ้าสมุทรอยู่นะครับ"

"อยากรอก็รอไป ส่วนนายไปส่งฉันตามที่ฉันสั่งก็พอ"

"แต่ว่า.."

"ถ้านายมีปัญหามากก็จอดฉันจะลงตรงนี้แล้วโบกรถแท็กซี่กลับโรงแรมเอง"

"เอ่อก็ได้ครับก็ได้ครับเดี๋ยวผมจะขับรถไปส่งคุณเจ้าสมุทรที่โรงแรมก็ได้ครับ"

"ก็แค่นั้น" ผมใช้หางตามองคนขับรถอย่างไม่สบอารมณ์

ยี่สิบนาทีต่อมา...

ตอนนี้ผมมาถึงโรงแรมหรูระดับหกดาวซึ่งเป็นธุรกิจอย่างนึงของครอบครัวทางฝั่งแม่ซึ่งตอนนี้ปู่กับย่าได้ยกให้ผมแล้วเป็นที่เรียบร้อยเพราะท่านรู้ว่าผมจะกลับมาอยู่ที่ไทยตามคำขอร้องของพ่อที่คอยเฝ้าถามปู่กับย่าของผมว่าเมื่อไหร่ผมจะกลับมาอยู่กับท่าน ซึ่งที่ผ่านมาปู่กับย่าก็คอยหาข้อบ่ายเบี่ยงกับพ่อของผมมาตลอดเพราะไม่อยากให้ผมกลับมาแต่ในที่สุดผมก็ตัดสินใจที่จะกลับมา ผมกลับมาเพื่อมาทวงทุกอย่างที่ควรเป็นของแม่เพราะผมสืบรู้มาว่าพ่อของผมกำลังพูดคุยอยู่กับผู้หญิงคนนึงอยู่และดูเหมือนว่าจะมีแพลนแต่งงานกันด้วยซึ่งนั่นก็หมายความว่าผู้หญิงคนนั้นกำลังจะมาอยู่ในตำแหน่งของแม่มาอยู่ในที่ๆมันเป็นของแม่และจะมาเอาทุกสิ่งทุกอย่างของแม่ผมไป ผมบอกได้คำเดียวว่าผมไม่ยอมเด็ดขาดผมจะไม่ยอมให้ผู้หญิงหน้าไหนมาแย่งตำแหน่งของแม่แม้ว่าท่านจะไม่อยู่แล้วก็ตาม  อยากจะบอกว่าผมทำใจอยู่นานที่จะต้องกลับมาเผชิญหน้ากับผู้เป็นพ่อ ผู้ที่เป็นสาเหตุทำให้แม่ของผมต้องตาย ถึงแม้ว่าแม่ของผมท่านจะจากผมไปนานถึงสิบห้าปีแต่ผมก็ไม่เคยลืม  ส่วนสาเหตุผมก็ไม่อยากจะรื้อฟื้นหรือคิดถึงมัน สิบห้าปีที่ผ่านมาผมพยายามลืมมันให้ได้แต่ผมก็ลืมไม่เคยได้เลยแม้แต่วันเดียวเพราะคนที่ทำให้แม่ต้องจากผมไปก็คือพ่อ 

"คุณเจ้าสมุทรสวัสดีครับ ผมเจษผู้จัดการโรงแรมครับ"

"อืม ว่าแต่ห้องของผมคุณจัดการให้แล้วใช่ไหม"

"ครับผมจัดห้องตามที่คุณเจ้าสมุทรต้องการทุกอย่างเชิญครับ" 

ผมขึ้นมายังห้องพักของผมซึ่งอยู่ชั้นบนสุดของโรงแรมห้องของผมกินเนื้อที่เกือบทั้งชั้นผมมองดูรอบๆห้องอย่างพอใจเพราะผมคิดว่าผมน่าจะอยู่ที่นี่มากกว่ากลับไปอยู่ที่บ้านแต่ใช่ว่าผมจะไม่กลับไปหรอกนะ ผมต้องกลับไปอยู่แล้วเพื่อจัดการกับผู้หญิงคนนั้นที่จะมาแย่งทุกอย่างของแม่ผมไป

ตี๊ดดดดดดด ตี๊ดดดดดด เสียงมือถือของผมดังขึ้นทันทีหลังจากผมเปิดเครื่องมือถือ

"อืมว่าไงดิน่า"

"คุณกลับมาถึงไทยแล้วใช่ไหมคะเจ้า"

"ใช่เพิ่งมาถึง"

"ถ้าอย่างงั้นตืน่าไปหาได้มั้ยเอ่ย"

"ก็มาดิฉันอยากปลดปล่อยอยู่พอดี"

"โอเคค่ะอีกหนุึ่งชั่วโมงเจอกันนะคะ"

"อืม อ่อ อย่าลืมแวะซื้อถุงยางมาด้วยล่ะ"

"ได้เลยค่ะติน่าจัดให้"

ผมกดวางสายจากติน่าก่อนจะโยนมือถือลงบนเตียงแล้วจัดการถอดเสือ้ผ้าของตัวเองออกเพื่ออาบน้ำรอเวลา ติน่าเธอเป็นนางแบบดังระดับโลกเธอเดินทางไปถ่ายแบบเดินแบบแทบจะทุกประเทศทั่วโลกผมกับเธอเรารู้จักกันตอนที่ผมไปดูงานที่ฝรั่งเศสซึ่งเธอก็ไปเดินแบบที่นั่นทำให้เราได้รู้จักกันและเริ่มมีความสัมพันกันแต่เป็นความสัมพันที่ไม่มีข้อผูกมัด เธอจะมีแฟนหรือจะไปมีอะไรกับใครผมไม่สนใจและไม่เคยแคร์เพราะระหว่างติน่ากับผมเราสนุกกันแค่เฉพาะบนเตียงเท่านั้นซึ่งเธอก็ไม่ใช่ผู้หญิงคนเดียวที่ผมมีความสัมพันด้วย ผมผ่านผู้หญิงมาเยอะและผู้หญิงทุกคนจะรู้ตัวเองดีว่าเป็นได้แค่ไหนกฎข้อห้ามของผมก็คือห้ามหึงห้ามหวงห้ามแสดงความเป็นเจ้าของ ถ้าใครทำตัวน่ารักทำตัวดีผมก็จะมีเงินให้ใช้ไม่ขาดมือแต่ถ้าใครล้ำเส้นอย่าหวังว่าจะได้อะไรจากผมซึ่งที่ผ่านมาก็มีทั้งเชื่อและไม่เชื่อซึ่งผมก็เคยเชือดไก่ให้ลิงดูมาแล้วว่าถ้าแหกกฎจะเจอกับอะไร

หนึ่งชั่วโมงต่อมา....

ตั่บ ตั่บ ตั่บ ตั่บ ตั่บ เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังไปทั่วห้องนอนหรู ชายหนุ่มกระหน่ำท่อนเอ็นเข้าใส่ร่องรักของคู่ขาสาวที่นอนร้องครวญครางด้วยความสุขและเสียว

"อ๊าาา อ๊าาาา เจ้าสมุทรคะคุณทำแรงกว่านี้ได้มั้ยคะ"

"ที่ฉันทำนี่ยังไม่แรงพออีกเหรอ"

"ติน่าอยากได้รุนแรงกว่านี้ค่ะ"

"หึ หลวมขนาดนี้ไปเอากับใครมาก่อนที่จะมาเอากับฉันสินะ"

"อ๊ะ ปะ เปล่าค่ะ อ๊ะ อ๊ะ"

"หึ" 

ตั่บ ตั่บ ตั่บ ตั่บ ตั่บ

ชายหนุ่มทำไปได้อีกสักพักก็หยุดการเคลื่อนไหวทุกอย่างแล้วดึงท่อนเอ็นออกมาจากร่องรักของคู่ขาสาวจากนั้นก็จัดการถอดเครื่องป้องกันออกแล้วโยนมันทิ้งลงถังขยะข้างเตียงก่อนจะเดินไปสวมเสื้อคลุมแล้วเดินออกไปข้างนอกห้องนอน

"คุณทำยังไม่เสร็จเลยนะคะ ปกติเรานอนด้วยกันถุงยางกล่องนึงคุณยังไม่พอเลย" ติน่าเดินมากอดผมจากทางด้านหลังผมดึงมือเธอออกแล้วเดินไปเปิดเบียร์ดื่ม

"เธอไม่รู้ตัวเลยเหรอว่าของเธอแม่งโคตรหลวม"

"เจ้าสมุทร!!!" ติน่าทำหน้าเหวอเธอคงไม่คิดว่าผมจะพูดตรงๆแบบนี้ แล้วจะให้ผมอ้อมโลกทำไมล่ะหลวมก็บอกว่าหลวมแค่นั้นจบ

"ไม่เจอกันแค่ไม่กี่เดือนเธอไปทำอะไรมาคิดว่าฉันไม่รู้เหรอ" ที่ผมพูดไม่ใช่ว่าผมหึงผมหวงติน่าหรอกนะแต่ผมไม่คิดว่าติน่าจะทำให้ผมหมดอารมณ์ได้ขนาดนี้ซึ่งผมก็พอจะรู้มาบ้างว่าตอนนี้เธอกำลังสานสัมพันอยู่กับนายแบบอเมริกันผิวสีคนนึงซึ่งไม่ต้องเดาว่าไอ้นั่นของมันจะมีขนาดใหญ่แค่ไหนถึงแม้น้องชายของผมจะใหญ่เกินมาตรฐานชายไทยก็เถอะ

"คุณรู้??"

"รู้เรื่องเธอกับนายแบบที่ชื่อไมค์นั่นล่ะเหรอ"

"ติน่ากับไมค์เราเป็นแค่เพื่อนกันนะคะ"

"หึ เธอกับมันจะเป็นอะไรกันฉันไม่ได้สนใจแต่ถ้าเธอจะมาเอากับฉันเธอควรจะเช็กสภาพของตัวเองก่อน ไม่ใช่มาทำให้ฉันหมดอารมณ์แบบนี้ เธอกลับไปได้ละ อ่ะนี่เงิน" ผมหยิบเงินดอลล่าในกระเป๋าที่มีทั้งหมดโยนใส่หน้าติน่า

"เอาไปดูแลตัวเองซะเพราะถ้าคราวหน้ายังหลวมแบบนี้อยู่อีกฉันคงต้องเลิกใช้บริการเธอ"