<15> ภารกิจใหม่จากเสี่ยวซ่า

อิสรภาพที่ได้สัมผัสเพียงชั่วครู่หอมหวานราวน้ำผึ้ง แต่ความเป็นจริงที่ตามมานั้นขมขื่นยิ่งกว่าบอระเพ็ด กงหยางเหวินยืนสูดอากาศบริสุทธิ์ยามค่ำคืนอยู่ได้ไม่นาน ก็ต้องเผชิญหน้ากับตรรกะอันสมบูรณ์แบบของพระเอกที่เขาไม่อาจโต้แย้งได้

“เราออกมาแล้ว แต่ภารกิจยังไม่สำเร็จ” เจิ้งเฟิงเยวี่ยเอ่ยขึ้นเรียบ ๆ ขณะเช็ดคราบเลือดออกจากคมกระบี่ด้วยผ้าผืนหนึ่ง “พวกเราเพียงแค่เดินผ่านถ้ำของพวกมัน แต่ไม่ได้ปราบพวกมันตามที่รับภารกิจมา”

กงหยางเหวินอยากจะเอาหัวโขกกับต้นไม้ข้าง ๆ ให้ตาย ๆ ไปเสียตรงนั้น

‘ใครสนภารกิจนั่นกันเล่า! เรารอดแล้ว แถมยังได้สมบัติมาอีก! นี่มันกำไรเห็น ๆ แล้วนะ!’ เขาคิดอย่างหัวเสีย แต่ก็รู้ดีว่าความคิดแบบตัวประกอบผู้รักตัวกลัวตายเช่นเขา ใช้ไม่ได้ผลกับบุรุษผู้เปี่ยมด้วยคุณธรรมและความรับผิดชอบตรงหน้านี้แน่

“แต่... แต่ว่าท่านเพิ่งจะหายดีนะ” เขาพยายามยกเหตุผลข้าง ๆ คู ๆ “การกลับเข้าไปอีกครั้งมันเสี่ยงเกินไป”

“ข้าหายดีแล้ว” เจิ้ง