คนนี้ของโปรด : บท 14.2

“ก็ไม่ได้ขอ ดันทุรังจะมาเอง ทำหน้าที่ขับไปอย่าพูดมาก” ดารินว่าแล้วไหวไหล่ ไม่สนสายตาดุดันคู่นั้น ชายหนุ่มทำได้แค่เพียงกระแทกลมหายใจแล้วทำหน้าที่เป็นพลขับต่อ

ซินหยานรู้สึกคุ้นหน้าเหมือนเคยเจอเขาที่ไหน แต่ไม่มีอารมณ์จะมาซักถาม และทำความรู้จักในตอนนี้ ว่าทำไมถึงมาขับรถให้คนที่ประกาศกร้าวบอกจะไม่คบใครอีกแล้วอย่างดารินได้ เพราะทั้งคู่ดูตึงใส่กันอยู่ ไม่พูดไม่จา และเธอเองก็มีเรื่องให้คิดอีกเยอะแยะไปหมด

ซินหยานทิ้งตัวนอนซบบนตักของดารินแล้วหลับตาลง นอนนิ่งอยู่อย่างนั้น บนโลกนี้จะมีหลงเหลืออยู่อีกกี่คนกันนะ ที่เธอสามารถไว้ใจได้...

“ยายซิน...ไหวไหมเนี่ย” ดารินเอ่ยถาม

คราวนี้ไม่ห่วงเท่าไร มีแต่ความหมั่นไส้เสียมากกว่า เพราะก่อนหน้านี้เมื่อรู้ว่าซินหยานและลุงเขยของเธอจะให้โอกาสคู่หมั้นที่เคยนอกใจซินหยานอีกครั้ง เธอได้คัดค้านไปแล้ว แถมยังบอกให้ซินหยานเผื่อใจไว้ เพราะเชื่อมั่นว่าคนเรามันเปลี่ยนสันดานกันไม่ได้

“ไหวสิ ซินไม่ได้ตรอมใจสักหน่อย”

“จ้ะ! ไม่ตรอมใจเลยเนอะ” ดารินกระแทกแดกดันคนที่บอกว่าไม่ได้ตรอมใจ ทว่าร่างที่เคยเพรียวสวยตอนนี้กลับผอมลงกว่าเก่า ใบหน้าก็ซูบซีดจนเห็นความแตกต่างได้ชัดเจน

“จริง ๆ