บทที่ 7 โดนทำโทษ 1/2

หลังจากวันนั้นที่เมษาเจอมีนาอยู่กับอีริคในห้างสรรพสินค้า เธอแอบสืบจนรู้ว่ามีนาทำงานที่บริษัท RIC electronics เธอมาดักรอมีนาหน้าบริษัทรอเวลาจนมีนาเลิกงานเพราะอยากสะกดรอยตามไปที่บ้านของอีริค เมื่อเมษาเห็นมีนาขึ้นรถประจำทางกลับบ้านก็ขับตามมาจนเห็นเธอเดินเข้าบ้านทรงโมเดิร์นสีเทาเข้มหลังใหญ่ บ้านหลังนี้ตั้งอยู่ห่างจากบ้านหลังอื่นๆพอสมควร ทำให้มีความเป็นส่วนตัวสูง เธอขับรถมาหยุดที่หน้าบ้านก่อนที่จะลงไปกดกริ่งและยืนรออยู่ครู่หนึ่งมีนาก็กึ่งเดินกึ่งวิ่งออกมาจากบ้านเพราะคิดว่าเป็นรถของอีริค แต่เมื่อเห็นคนที่ยืนรออยู่หน้าบ้านทำให้มีนาตกใจมากเมื่อเห็นว่าคนที่ยืนอยู่ตรงนี้คือเมษาน้องสาวของเธอเอง

"น้องเมย์มาได้ยังไง"

"เมย์และคุณพ่อคุณแม่เป็นห่วงพี่มินไงคะ เลยให้เมย์มาดูว่าพี่เป็นยังไงบ้าง"

"พี่สบายดี ถ้าไม่มีอะไรแล้วเมย์กลับไปก่อนเถอะนะเดี๋ยวคุณอีริคกลับมาเขาจะดุเอา"

"ดุเรื่องอะไรกันคะ แค่น้องเป็นห่วงพี่แวะมาเยี่ยมพี่ไม่เห็นจะต้องดุเลยนี่คะ"เมษาทำหน้ามึนใส่มีนา

"นะเมย์ถือว่าพี่ขอร้องนะ เมย์กลับไปก่อนเถอะ"

ยังไม่ทันที่สองพี่น้องจะคุยกันเรียบร้อยรถของอีริคก็วิ่งเข้ามาจอดในบ้าน ทันทีที่ลงจากรถเขาก็ขมวดคิ้วและทำสีหน้าไม่ชอบใจนักที่มีคนนอกมาอยู่ที่บ้านเขา เพราะอีริคหวงความเป็นส่วนตัวมากขนาดแม่บ้านหรือคนสวนเขายังให้มาทำงานแค่ช่วงกลางวันแล้วก็กลับ

"ใคร"อีริคขมวดคิ้วถามมีนาทั้งที่รู้อยู่แล้วว่าผู้หญิงคนนี้คือเมษาน้องสาวของมีนา แต่เพราะอยากรู้ว่าเธอมาที่บ้านเขาเพื่ออะไรจึงทำเป็นไม่รู้จัก

"สวัสดีค่ะ เมษาค่ะเป็นน้องสาวพี่มิน พ่อกับแม่เป็นห่วงเลยให้เมย์มาเยี่ยมพี่ค่ะ"

"คุณบอกที่อยู่บ้านผมให้คนอื่นรู้หรอ"

"เปล่านะคะ มินไม่รู้ว่า..."

"แหมพี่มินไม่เห็นต้องโกหกเลยค่ะ พี่เป็นคนบอกให้เมย์มาหาเองนี่คะ"เมษาได้โอกาสรีบใส่ความมีนาทันที

"ช่างเถอะ ไหนๆก็มาแล้วนี่เข้าไปคุยกันในบ้านก่อนสิ"อีริครีบตัดรำคาญชวนทั้งสองสาวเข้าบ้าน แม้ใจจริงจะไม่อยากต้อนรับผู้มาเยือนก็ตาม

"พาน้องเธอไปนั่งที่ห้องรับแขกสิ"อีริคหันไปบอกมีนาเมื่อเดินเข้าบ้านมาแล้ว

"ไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยวมินพาน้องไปคุยที่ห้องดีกว่าค่ะ ไม่อยากรบกวนคุณ"

"รบกวนอะไรกันคะพี่มิน คุณอีริคอุตส่าห์ชวนแล้วถ้าไม่ไปจะเสียมารยาทนะคะ"เมษาพูดจบก็เดินไปนั่งรอมีนาที่ห้องนั่งเล่นทันที

"เตรียมน้ำอุ่นไว้ให้แล้วใช่มั้ย"อีริคถามมีนาเมื่ออยู่กันสองคน

"ยังค่ะ คุณรอมินแป๊บนึงได้มั้ยคะมินจะรีบไปเตรียมให้เดี๋ยวนี้เลยค่ะ"มีนารีบเดินขึ้นไปข้างบนเพื่อเตรียมน้ำอุ่นให้เขาแช่โดยไม่ได้บอกเมษาที่นั่งรออยู่ที่ห้องนั่งเล่น เพราะเธอกลัวอีริคจะโมโหจนพาลไปถึงน้องสาวเธอด้วย

เมื่อเตรียมน้ำอุ่นเรียบร้อยแล้วขณะที่เธอกำลังเปิดประตูออกจากห้องน้ำมาก็เห็นอีริคยืนกอดอกพิงผนังรอเธออยู่ในห้องนอน เธอตกใจไม่น้อยที่เห็นเขาอยู่ตรงนี้เพราะปกติตอนที่เธอเตรียมน้ำอุ่นให้เขา เขาจะรออยู่ที่ห้องนั่งเล่นหรือไม่ก็ห้องทำงานรอจนกว่าเธอจะไปเรียกเขาถึงจะเดินมา แต่วันนี้เขากลับเข้ามารอเธอในห้อง เมื่อต้องอยู่กันสองคนในห้องนอนทำให้มีนาประหม่าจนทำตัวไม่ถูก

"บอกมาว่าเธอได้บอกที่อยู่ให้น้องสาวเธอรู้รึเปล่า"

"ใครบอกก็ไม่สำคัญหรอกค่ะ แต่มินสัญญาว่าจะไม่ให้เกิดเหตุการณ์แบบวันนี้อีก ต่อไปถ้าไม่ได้รับอนุญาตจากคุณมินจะไม่เปิดประตูบ้านให้คนนอกเข้ามาค่ะ ครั้งนี้มินขอโทษจริงๆค่ะ คุณจะให้มินทำอะไรเป็นการไถ่โทษก็ได้ค่ะ"

"ทำอะไรก็ได้งั้นหรอ"อีริคเดินเข้ามาใกล้เธอจนมีนาถอยไปจนติดประตูห้องน้ำ

"ถ้าเป็นสิ่งที่มินทำได้มินก็จะทำค่ะ"

"หึ จำคำพูดของตัวเองเอาไว้ให้ดี ไปคุยกับน้องคุณได้แล้วผมให้เวลายี่สิบนาที"

"คะ"มีนาที่ตอนนี้ใจเต้นแรง หน้าแดงก่ำจากการกระทำของเขาเมื่อครู่รีบเดินลงมาหาเมษาที่นั่งรออยู่ข้างล่าง

"นี่พี่หายไปไหนมาเรียกตั้งนานก็ไม่ตอบ"

"เมย์มีธุระอะไรรีบพูดมาเถอะพี่มีเวลาแค่ยี่สิบนาทีต้องรีบไปทำงานบ้านต่อ"

"พี่อยู่กับคุณอีริคแค่สองคนหรอ"

"ใช่"

"เขาให้พี่ทำอะไรบ้าง"

"งานบ้านทุกอย่าง งานอื่นๆแล้วแต่เขาจะสั่ง"

"แต่พี่ก็ดูสบายดีนี่นา งานไม่หนักใช่มั้ย"

"พี่อยู่ได้"

"แล้วเขามีแฟนรึยัง"

"เรื่องส่วนตัวของเจ้านายพี่ไม่รู้หรอก"

"นี่ก็ค่ำแล้วพี่ว่าเมย์กลับไปก่อนเถอะนะ"

"ไม่ยังไม่อยากกลับ พึ่งเจอสุดหล่อแค่แป๊บเดียวเอง คนอะไรทั้งหล่อ ทั้งเท่ มีเสน่ห์สุดๆแถมยังรวยมากอีก"เมษาดึงดันไม่ยอมกลับจะรอเจออีริคให้ได้

อีริคที่คิดว่าเมษากลับบ้านไปแล้วเมื่ออาบน้ำเสร็จจึงลงมาข้างล่างเพื่อทานมื้อเย็น เมื่อเขายังเห็นเมษานั่งอยู่ที่ห้องนั่งเล่นจึงเดินเข้าไปถามมีนาที่กำลังทำกับข้าวอยู่ในครัวด้วยท่าทีขุ่นเคือง

"ผมบอกว่าให้เวลาแค่ยี่สิบนาทีไม่ใช่หรอ ทำไมน้องสาวคุณถึงยังอยู่ที่นี่"

"เธอยืนยันจะรอพบคุณก่อนค่ะเลยยังไม่กลับ"

"ผมบอกคุณแล้วใช่มั้ยคุณก็ยังไม่ทำตามคำสั่งของผม เดี๋ยวผมจัดการเรื่องนี้เสร็จจะมาคิดบัญชีกับคุณทีหลัง"อีริคมองมีนาอย่างคาดโทษ

"คุณอีริคลงมาแล้วหรอคะเมย์รอตั้งนานแหน่ะ" เมษารีบเดินเข้าไปหาชายหนุ่มเมื่อเห็นเขาเดินตรงมาที่ห้องนั่งเล่น

"คุณมีธุระอะไรรีบพูดมาได้เลย ตอนนี้เป็นเวลาส่วนตัวผมต้องการพักผ่อน"

"ไม่เห็นต้องไล่กันเลยค่ะ เมย์แค่อยากขออนุญาตมาเยี่ยมพี่มินที่บ้านบ้างได้มั้ยคะ"

"ผมไม่สะดวกครับ ถ้าคุณอยากเจอนัดเจอกันที่อื่นได้ผมไม่มีปัญหาอะไร แต่ถ้าเป็นบ้านผมไม่อนุญาต วันนี้ที่ให้คุณเข้ามาเพื่ออยากให้รู้ว่าชีวิตของพี่คุณตอนอยู่ที่นี่เป็นยังไงบ้าง คุณจะได้บอกพ่อแม่ได้ว่าผมไม่ได้เอาเปรียบพี่สาวคุณ"

"ก็ได้ค่ะ"เมษาจำใจต้องรับคำเขาเพราะอีริคพูดเสียงดังฟังชัดพร้อมกับทำหน้าไม่เป็นมิตรนักจนเธอเองเริ่มกลัว

"ถ้าหมดธุระแล้วเชิญกลับครับ"

ทันทีที่รถของเมษาเคลื่อนออกจากบ้านไปอีริคเดินมาหาคนตัวเล็กที่กำลังทำกับข้าวอยู่ทันที

"คุณไปรอที่โต๊ะก่อนค่ะ คุณอาบน้ำแล้วตัวจะเหม็นกลิ่นอาหารเอานะคะ"

"เดี๋ยวนี้สั่งผมแล้วหรอ"

"เปล่านะคะ มินแค่กลัวว่าคุณจะตัวเหม็น ว๊าย!!คุณอีริคปล่อยมินนะคะ"

อยู่ๆอีริคก็ดึงมีนาเข้าไปกอดไว้ในอ้อมอกตัวเองทำให้มีนาตกใจมากรีบผลักเขาออก แต่ก็ไม่เป็นผลยิ่งเธอพยายามผลักเขาเท่าไหร่เขาก็ยิ่งกอดเธอแน่นขึ้นเท่านั้น

"คุณอีริคปล่อยมินเถอะค่ะ ตัวมินสกปรกเดี๋ยวทำให้ตัวคุณเหม็นไปด้วยนะคะ"เมื่อผลักเขาไม่สำเร็จเธอจึงพยายามใช้ไม้อ่อนบอกเขาแทน