บทที่ 8 โดนทำโทษ 2/2

"ตัวคุณก็ไม่ได้เหม็นหนิ"อีริคบอกมีนาหลังจากที่ก้มลงสูดดมกลิ่นกายเธอ ทำให้มีนาอึ้งกับการกระทำของเขาแต่ต้องทำใจดีสู้เสือทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

"ปล่อยเถอะค่ะ มินจะทำอาหารต่อ"

"คุณคิดว่าถ้าคุณอยากให้ปล่อยผมก็ต้องปล่อยอย่างนั้นหรอ"

"เปล่านะคะ"

"หึ รีบทำผมหิวแล้ว"อีริคเมื่อแกล้งคนตัวเล็กจนพอใจแล้วก็คลายอ้อมกอดออกจากเธอและเดินไปนั่งรอที่โต๊ะอาหาร

"เรื่องวันนี้มินขอโทษคุณอีกครั้งนะคะ"

"ขอโทษครั้งที่เท่าไหร่แล้วจำได้รึเปล่า คุณไม่คิดจะไถ่โทษด้วยวิธีอื่นบ้างหรอ"อีริคเดินเข้าไปหามีนาที่กำลังเก็บจานไปล้างอยู่และจับเธอหันหน้าเข้ามาหาตัวเอง

"เอ่อ จะให้มินทำอะไรล่ะคะ"มีนาถามเขาพร้อมกับใจเต้นแรง ตอนนี้เธอรู้สึกไม่เป็นตัวของตัวเองมากๆไม่รู้ว่าความรู้สึกนี้คืออะไรรู้สึกว่าภายในตัวตอนนี้ร้อนไปหมด ยิ่งเวลาที่เขาจ้องมองเธอยิ่งรู้สึกประหม่าและไม่รู้ว่าต้องทำตัวอย่างไร

"เธอคิดว่าไง"อีริคโน้มหน้าลงไปใกล้เธอยิ่งขึ้นจนมีนาหน้าแดงก่ำร้อนวูบวาบไปทั้งตัว

อีริคจ้องมองใบหน้าสวยของมีนาอยู่นานก่อนจะทำในสิ่งที่มีนาไม่เคยคิดมาก่อน เขาก้มลงประกบริมฝีปากจูบเธออย่างดูดดื่ม มีนาตาเบิกโพลงด้วยความตกใจแต่ก็ไม่ได้ห้ามหรือขัดขืนจนอีริคแปลกใจถอนริมฝีปากออกและถามเธอ

"เธอไม่คิดจะห้ามเลยสักนิดหรอ"

"ไม่ว่าคุณจะทำอะไรมินก็ไม่มีสิทธิ์ขัดขืนไม่ใช่หรอคะ"เธอตอบเขาเสียงเรียบแบบคนที่ไร้ความรู้สึกทั้งที่ในใจตอนนี้ร้อนรุ่มไปหมด ทำให้อีริคหงุดหงิดไม่น้อยที่ได้ยินคำตอบของเธอ

"ดีต่อไปถ้าผมอยากทำอะไรจะได้ทำได้ง่ายขึ้น อ้อ รสจูบเมื่อกี้ห่วยแตกมาก"เขาบอกเธอและรีบเดินขึ้นไปข้างบนทันที ปล่อยให้มีนายืนน้ำตาไหลล้างจานอยู่ตรงนั้น

จูบนี้คือจูบแรกของมีนาความรู้สึกที่เกิดขึ้นกับเธอตอนนี้ไม่รู้ว่ามันคืออะไร เธอไม่ได้เสียใจที่โดนเขาจูบแต่เสียใจที่เขาจูบเธอเพียงเพื่อต้องการจะทำโทษเธอเท่านั้น มีนาเผลอคิดไปว่าถ้ามันเป็นจูบจากความรู้สึกดีๆที่เขามีต่อเธอก็คงจะดี

"ยัยมินคิดแบบนั้นได้ยังไง เขาเป็นใครเธอเป็นใคร"มีนาเตือนสติตัวเอง ตอนนี้เธอรู้สึกอุ่นใจทุกครั้งที่กลับบ้านมาแล้วมีเขาอยู่ตรงนี้แม้คำพูดของเขาจะคอยทำร้ายจิตใจเธอแต่การกระทำกลับสวนทางจึงทำให้เธอรู้สึกอบอุ่นหัวใจแบบที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อน

"แกทำบ้าอะไรของแกวะไอ้ริคเห็นอยู่ว่าเค้าไม่ชอบยังจะทำแบบนั้นอีก"อีริคบ่นตัวเองที่หักห้ามใจตัวเองไม่อยู่จนต้องจูบเธอแบบนั้น แต่เมื่อนึกถึงรสจูบที่ดูไม่มีประสบการณ์ของสาวน้อยก็ทำให้เขายิ้มออกมาและเอามือจับริมฝีปากตัวเอง

"หวานเป็นบ้า"

"แม่คะเมย์อยากเปลี่ยนตัวกับพี่มินค่ะ แม่ช่วยไปพูดกับคุณพ่อให้หน่อยสิคะให้พ่อไปคุยกับคุณอีริคให้ นะคะแม่"

"เอาแน่หรอลูก หนูไม่กลัวใช่มั้ย"

"ไม่กลัวค่ะ พี่มินอยู่ได้เมย์ก็อยู่ได้ค่ะ แถมยังได้ใกล้ชิดกับสุดหล่ออีก"

บริษัท RIC electronics

"นายครับคุณทรงพลมาขอเข้าพบครับ"

"เชิญเข้ามา"

"คุณอีริคสวัสดีครับ"

"ว่าไงครับคุณทรงพล จะเอาเงินมาคืนผมหรอ"

"เรื่องนั้นตอนนี้ผมกำลังหาอยู่ครับ แต่ที่มาวันนี้เพราะอยากมาขอร้องคุณ"

"ขอร้องผมเรื่องอะไร"อีริคขมวดคิ้วถามทรงพล

"คือเรื่องลูกสาวของผมตอนนี้ลูกมินน่าจะเหนื่อยมากแล้ว หนูเมย์ลูกสาวอีกคนของผมจึงอยากไปทำงานแทนพี่สาวเธอครับ"

"นี่คุณกำลังบอกว่าจะขอเปลี่ยนตัวลูกสาวงั้นหรอ"

"ครับ"

"มีนารู้เรื่องนี้หรือเปล่า"

"รู้สิครับลูกมินเป็นคนขอร้องผมเอง"

"ได้ ถ้าลูกสาวคุณพร้อมวันพรุ่งนี้ก็มาได้เลย"

"นายครับทำแบบนี้จะดีหรือครับ คุณเมษาไม่เหมือนคุณมีนานะครับผมเกรงว่าเธอจะสร้างปัญหาให้นายเปล่าๆนะครับ"มาร์ครีบเตือนผู้เป็นนายเพราะกลัวเรื่องจะบานปลายไปกันใหญ่

"ไม่เป็นไร ผมรับมือได้อยากสั่งสอนครอบครัวนี้สักหน่อย ให้คนไปทำความสะอาดคอนโดไว้ให้ด้วย เลิกงานแล้วบอกมีนาไปรอผมที่รถด้วย"

"ครับนาย"

"คุณอีริคมีธุระอะไรคะ ความจริงเราไปคุยกันที่บ้านก็ได้นี่คะ"

"ขึ้นรถอย่าถามเยอะ"

"ตั้งแต่คืนนี้ไปย้ายไปอยู่ที่คอนโด"

"ทำไมคะ"

"หึ ผมสิต้องถามคุณว่าทำไม แค่โดนผมจูบถึงกับต้องบอกพ่อขอให้เปลี่ยนตัวกับน้องสาวเลยหรอ"อีริคทำเสียงดุใส่เธอ

"อะไรนะคะ คุณพูดเรื่องอะไรมินไม่เข้าใจ"

"คุณอย่าแกล้งทำเป็นไม่รู้หน่อยเลย ในเมื่อคุณอยากให้น้องสาวคุณมาทำงานแทนผมก็จะจัดให้ส่วนคุณอย่าหวังว่าจะได้กลับบ้าน ต่อไปนี้ก็ไปอยู่ที่คอนโดไม่ต้องออกไปไหนหรือเจอใครจนกว่าผมจะอนุญาต"

เมื่อถึงคอนโดอีริคพามีนาเดินตรงไปยังห้องของตน ทันทีที่ประตูห้องปิดลงเขาดึงมีนาเข้าไปจูบเนิ่นนานกว่าจะยอมถอนริมฝีปากออก

"คุณอีริค"มีนาพูดเสียงแผ่วเบา

"ทำไมจะฟ้องพ่ออีกหรอ"

"คุณฟังมินก่อนได้มั้ยคะเรื่องเปลี่ยนตัวอะไรนี้มินไม่รู้จริงๆค่ะ ตั้งแต่มินออกจากบ้านมามินไม่เคยติดต่อใครเลยและไม่มีใครติดต่อมินเหมือนกัน มินพูดความจริงแล้วคุณจะเชื่อหรือไม่เชื่อก็แล้วแต่คุณค่ะ"

อีริคก้มลงประกบริมฝีปากจูบมีนาอีกครั้งซึ่งครั้งนี้มีนาก็เผยอริมฝีปากรับจูบเขาเป็นอย่างดีปล่อยตัวปล่อยใจไปตามหัวใจของตัวเอง ทั้งคู่จูบกันอย่างดูดดื่มอยู่เนิ่นนานก่อนจะคลายจูบออกจากกัน

"บอกผมมาว่าคุณจะไม่มีวันทรยศผม"

"มิน มินจะเชื่อฟังคำสั่งของคุณค่ะ"มีนาตอบอีริคด้วยเสียงแผ่วเบา แต่ก็ดังพอที่จะทำให้คนตัวโตได้ยินและยิ้มออกมาอย่างพอใจ

"ดีมาก ช่วงนี้คุณอยู่ที่นี่ไปก่อนจนกว่าผมจะเคลียร์ปัญหาทั้งหมดนี้ให้เรียบร้อย ห้ามติดต่อใครนอกจากผมถ้าไม่เชื่อฟังผมไม่รับปากว่าจะทำแค่จูบเหมือนวันนี้"

"แล้วเรื่องงาน"

"ผมจะบอกหัวหน้าคุณเองให้มอบหมายงานให้คุณมาแล้วผมจะเอาเอกสารมาให้ คุณทำงานอยู่ที่นี่ไม่ต้องเข้าบริษัท"

"ค่ะ"

"ไปอาบน้ำนอนได้แล้วรอผมกลับมาหา"อีริคเข้าไปจูบหน้าผากของสาวน้อยก่อนจะเดินออกจากห้องไป

มีนาไม่เข้าใจตัวเองว่าทำไมถึงต้องยอมเขาขนาดนี้ ตอนนี้หัวใจของเธอคิดถึงแต่เขาไม่ว่าเขาจะบอกให้ทำอะไรเธอก็ยินดีที่จะทำตาม ยิ่งตอนนี้เขาแสดงออกเหมือนมีใจให้เธอยิ่งทำให้มีนาคิดไปไกล สิ่งที่เขาปฏิบัติต่อเธอตอนนี้มันคืออะไรกันแน่หรือเขาแค่ต้องการปั่นหัวเธอให้ชอบแล้วก็ทิ้งเธอไป ถึงแม้ว่ามีนาจะบอกตัวเองอยู่เสมอว่าเขากับเธอไม่มีทางเป็นไปได้ แต่ทุกครั้งที่เขาเข้าใกล้หัวใจของเธอก็เต้นรัวไม่เป็นจังหวะ ร่างกายก็โอนอ่อนผ่อนตามเขาทุกครั้งไป