Ep16 ดูแลเอาใจใส่

เช้าวันนี้แสงแดดอ่อนๆ ที่ลอดผ่านผ้าม่านสีทึบส่องเข้ามาในห้อง ทามไทขยับตัวเล็กน้อย แต่ก็ยังรู้สึกเหมือนร่างกายหนักอึ้งไปทั้งตัว เมื่อเคลื่อนไหวมากเกินไป ไข้ก็เริ่มกลับมาอีกครั้ง

เพทายที่นั่งอยู่ข้างๆ เตียง หันมองเห็นร่างสูงยังหลับอยู่ ก็ดีใจที่อาการไข้ไม่เพิ่มขึ้นมากนัก เขารีบเดินไปหาผ้าชุบน้ำอุ่นมาเช็ดตัวให้ทามไทอีกครั้ง โดยทำทุกอย่างอย่างแผ่วเบาที่สุด เพื่อไม่ให้รบกวนการพักผ่อนของอีกฝ่าย

“ทาม… ตื่นได้แล้ว”

เพทายเอ่ยเสียงเบาเมื่อเห็นว่าใครอีกคนตื่น พลางยกมือขึ้นเช็ดหน้าผากของทามไทอย่างอ่อนโยน

ทามไทขยับมือขึ้นมาปัดผ้าชุบน้ำอุ่นที่ทับอยู่บนหน้าผากอย่างช้าๆ ก่อนจะลืมตาขึ้นมามองเพทายที่ยืนอยู่ข้างเตียง

“อืม… เช้าแล้วเหรอ?” เสียงของทามไทแหบพร่า แต่ในแววตากลับยังคงมีความอ่อนโยนซ่อนอยู่

เพทายพยักหน้าเบาๆ ก่อนจะพูดเสียงทุ้มนุ่ม “เช้าแล้ว ตื่นได้แล้วนะครับคนดี ไข้เริ่มลดลงนิดหน่อย แต่ก็ยังต้องเฝ้าระวังอยู่นะ”

“เฝ้าระวัง!! นายพูดอย่างกับน้ำป่าไหลหลากอย่างงั้นแหละ”

คนฟังเพียงแค่หัวเราะหึในลำคอ

ทามไทพยายามลุกขึ้นแต่ก็เงียบชะงักไป เมื่อรู้สึกเจ็บปวดจากความเหนื่อยล้าจากการป่วย เพทายรีบคว้าตัวเขา

ไว