Ep15 ป่วยก็ยังหื่น

คนร่างสูงกว่า 190 เอาแต่นอนซมเพราะฤทธิ์ไข้ในห้อง ตอนนี้ทั้งคู่รอแค่เวลากลับคอนโด ไม่นานนักพนักงานทุกคนต่างทยอยพากันเลิกงาน

เพทายพยุงร่างคนตัวสูงเดินเข้าไปในลิฟต์ ก่อนจะมายังโซนจอดรถสำหรับผู้บริหาร ไอ้อยากขำมันก็อยาก ไอ้สงสารมันก็สงสาร ยิ่งตอนที่นั่งในรถ ร่างสูงก็เอาแต่บ่นให้อีกคนขับเบาๆ

“ซี้ดดด … ทาย นายช่วยขับเบาๆ หน่อยได้มั้ย? ”

“นี่ผมแทบจะคลานอยู่แล้วนะครับ” ขับช้ากว่านี้ก็คงต้องเต่าแล้วมั้ย

ไม่นานคนทั้งคู่ก็ต้องขับผ่านลูกระนาดในทางเข้าคอนโดอีกครั้ง ทว่าครั้งนี้คนตัวสูงถึงกับเขย่งตูดขึ้นจากเบาะ ทำเอาเพทายถึงกับหัวเราะลั่น

“ฮ่าๆ … โทษทีๆ ไม่ใช่ผมไม่สงสาร แต่ขอโทษที่อดขำกับท่าทางของนายไม่ได้”

คนร่างสูงค่อยๆ หย่อนก้นลงนั่งเบาะอีกครั้ง แต่แล้วก็ต้องรีบลุกเขย่งขึ้นอีกรอบ มือหนาเอื้อมมาจับกันโคลงข้างๆ อีกครั้ง ก่อนจะค่อยๆ นั่งเมื่อขับผ่านลูกระนาดไป

“นี่ผมแทบคลานแล้วนะครับ แล้วพรุ่งนี้นายจะตื่นไหวมั้ย? ให้ทำเรื่องลาไว้เลยรึเปล่า? ”

‘ยัง ยังจะไม่ยอมหุบปากอีก’ !!

เมื่อรถเคลื่อนเข้ามาจอดสนิทที่ลานจอดของคอนโด เพทายหันไปมองคนตัวโตที่ยังนั่งซมอยู่ที่เบาะข้างๆ สีหน้าอ่อนเพลียเต็มทน มือหนายังคงจับที่โคลงประตูไว้ไม่ยอมปล่อย

“จะลงรถไหวมั้ยครับ คุณคนเก่ง?” เพทายเอ่ยเย้ากึ่งห่วงใย พร้อมเลื่อนตัวไปเปิดประตูฝั่งของทามไท

“ฮึ่ย… ฉันไม่ใช่คนป่วยไข้อ่อนแอนะ แต่… ช่วยหน่อยละกัน” ทามไทเอ่ยตัดพ้อ ก่อนจะยอมยื่นแขนมาให้เพทายช่วยดึง

เพทายพยุงร่างหนาออกมาจากรถอย่างทุลักทุเล ร่างสูงกว่า 190 เซถลาเล็กน้อยจนคนตัวเล็กกว่าเกือบเซไปด้วย

“โธ่… นายตัวหนักเกินไปแล้วนะ!” เพทายโอดครวญ แต่ก็ยังประคองคนเจ็บอย่างมั่นคง

“ก็ใครคนทำให้ฉันเป็นแบบนี้ คนนั้นก็ต้องดูแลสิ…” ทามไทบ่นเสียงแผ่ว ขณะเอนศีรษะพิงไหล่เพทายอย่างหมดแรง

เมื่อเข้ามาถึงห้อง เพทายจัดแจงพาทามไททิ้งตัวลงบนเตียงอย่างนุ่มนวล ก่อนจะเดินไปค้นหาอุปกรณ์วัดไข้และผ้าชุบน้ำอุ่นๆ มาเช็ดตัว

“อุณหภูมิ 39 องศาเชียวนะนายไหวมั้ยเนี่ย?”

“ก็บอกแล้วไงว่า… ซี้ดด… ไม่เป็นไร” เสียงแหบพร่าของทามไทเอ่ยออกมา แต่กลับถูกเพทายปรามด้วยการกดผ้าชุบน้ำอุ่นโปะลงกลางหน้าผาก

“ไม่ต้องดื้อเลย พรุ่งนี้น่ะ ห้ามไปทำงานเด็ดขาด นายนอนพักอยู่ที่นี่ไปซะ”

“แล้วนายล่ะ?” ทามไทถามเสียงเบา ดวงตาที่มักดุดันกลับดูอ่อนแรง แต่แฝงไปด้วยความอบอุ่นเมื่อมองเขา

เพทายยิ้มมุมปาก หย่อนตัวลงนั่งข้างเตียงพลางเอื้อมมือไปจัดผ้าห่มให้ “ฉันก็อยู่เฝ้านายไง คนป่วยแบบนายปล่อยไว้คนเดียวไม่ได้หรอก”

ทามไทจ้องมองคนที่กำลังดูแลเขาอยู่ตรงหน้า ไม่ได้เอ่ยอะไร แต่ความรู้สึกบางอย่างกลับอบอวลขึ้นในใจอย่างบอกไม่ถูก

“เพทาย…” เสียงแผ่วเบาเหมือนคนละเมอเอ่ยขึ้น ก่อนจะเงียบไป

เพทายชะงักเล็กน้อย มองดูอีกฝ่ายที่หลับตาลงอย่างอ่อนแรง สายตาของเขาอ่อนลง รอยยิ้มบางปรากฏขึ้นที่มุมปาก ก่อนจะเอื้อมมือไปลูบผมทามไทเบาๆ

“ขี้เก๊กนัก พอป่วยก็อ้อนเป็นเหมือนกันนะเรา”

บรรยากาศในห้องเงียบสงบ เหลือเพียงแค่เสียงลมหายใจของคนป่วยที่เริ่มสม่ำเสมอ พร้อมกับใครอีกคนที่นั่งเฝ้าอยู่ไม่ห่าง…

เขาปลุกคนร่างหนาทุกๆ สี่ชั่วโมงให้ตื่นมาทานยาและวัดไข้ เมื่อเห็นว่าไข้ไม่ลดก็เปลี่ยนเอาผ้าไปชุบน้ำเย็นขึ้นมาเช็ดถูไปทั่วตัวอยู่หลายรอบ เพทายทำความสะอาดของคนร่างสูงทุกจุดอย่างทะนุถนอม พลางนึกกลับไปถึงเรื่องในอดีต ในตอนที่ตนเองจับไข้ เขารู้ดีว่ามันทรมานแค่ไหน ต้องขาดเรียนไปถึงเจ็ดวัน

เขาอดคิดไม่ได้ว่า ถ้าเขาทั้งคู่ได้อยู่ด้วยกันไปแบบนี้มันจะดีสักแค่ไหน

เมื่อเวลาล่วงเลยไปถึงตีสาม เพทายที่เผลอเอนตัวหลับอยู่ข้างเตียงก่อนจะสะดุ้งตื่นขึ้นมาอีกรอบ เมื่อรู้สึกถึงมือหนาที่แตะอยู่ที่ไหล่ของเขาเบาๆ

“นาย… ตื่นทำไมเนี่ย?” เพทายเอ่ยเสียงงัวเงีย พลางขยี้ตาอย่างง่วงงุน

“ทำไมนายไม่นอนดีๆ นอนแบบนั้นเมื่อยแย่” เสียงคนป่วยเอ่ยแผ่วๆ เสียงแหบพร่าอย่างห่วงใย แต่แววตาที่มองอีกคนกลับดูอบอุ่นจนผิดปกติ “ทาย… ขอบใจนะ”

เพทายถึงกับชะงักไป รู้สึกเหมือนหัวใจหยุดเต้นไปชั่วขณะ เมื่อได้ยินคำพูดที่อ่อนโยนจากคนปากแข็ง

“ไม่ต้องมาทำซึ้งเลย” เพทายพยายามกลบเกลื่อน พลางลุกขึ้นยืน “นายพักไปเถอะ อีกเดี๋ยวผมจะเช็ดตัวให้อีกรอบ”

“ไม่ต้องหรอก…” ทามไทคว้ามืออีกคนไว้ ก่อนจะเอ่ยเสียงเบา “แค่นี้ก็ดีมากแล้ว ฉันอยากให้นายมานอนกอด”

เพทายยิ้มบาง พลางมองคนตัวสูงที่พยายามขยับตัวขึ้นมาเอนหลังพิงหัวเตียงอย่างอ่อนแรง ก่อนที่เขาเองจะเดินอ้อมไปข้างๆ เตียงแล้วขึ้นมานอนสวมกอด เขาจุมพิตคนตัวสูงอย่างแผ่วเบา ก่อนจะพูดข้างๆ หูว่า

“เดี๋ยวถึงเวลาทานยาผมจะปลุก … แต่ตอนนี้ใกล้นายทีไร ผมก็มีอารมณ์ตลอด ผมขอไปจัดการตัวเองในห้องน้ำก่อนได้มั้ย?”

ทามไทรีบหันขวับมากอดคนข้างๆ

“นายจับดูของฉันสิ มันทั้งแข็งทั้งร้อน”

“นี่นายกำลังไม่สบายอยู่นะทาม!!”

“ก็ฉันทนไม่ไหว ที่จะให้นายไปจัดการตัวเองในห้องน้ำนี่นา”

“นายไหวมั้ยล่ะ ผมก็อยากตอกนายเหมือนกันนะ”

ทั้งคู่ต่างหัวเราะกัน ก่อนที่บทสวาทจะเริ่มขึ้น

“เดี๋ยวผมช่วยนาย ครั้งนี้ผมจะอนุโลมให้ จะยังไม่สอดใส่ด้านหลัง” เขาพูดเสียงแหบพร่า พร้อมโน้มปากมาบดจูบคนป่วยอย่างแผ่วเบา

ทั้งคู่อยู่ในห้วงของอารมณ์วาบหวามพลุ่งพล่านไปด้วยแรงราคะ คนป่วยหายใจหอบถี่ไปด้วยความกระสันเสียว ใบหน้าแดงก่ำชื้นไปด้วยเม็ดเหงื่อสีใส

“ทาย ฉันอยากดื่มไวน์ …”

“มันจะดีหรอที่รัก … ผมเงี่ยนมากเลยตอนนี้ แต่ถ้านายอยากดื่ม”

“ไม่ต้องแล้ว …” จากนั้นทามไทก็เริ่มเป็นฝ่ายลุกตามเดิม ทั้งๆ ที่ตัวเองยังป่วยอยู่

บทรักของทั้งคู่ยังเต็มไปด้วยอุ้งปากและเกลียวลิ้น ทุกครั้งที่เพทายเผลอกระทุ้งแทก คนร่างหนาถึงกับซู้ดปากด้วยความเจ็บเสียว ความเจ็บยังคงคับแน่นทุกครั้งที่ถูกกระตุ้น

“ฉันไม่ไหว เดี๋ยวฉันช่วงนายให้เสร็จเองนะ”

ทามไทเอ่ยบอกกับคนร่างบางกว่า เพราะตอนนี้สภาพที่ฝืนดันทุรังไม่ไหวของเขา ทว่าร่างกายกับพร้อมสู้ ก่อนจะทำให้ใครอีกคนสำเร็จความใคร่

“ผมยังเงี่ยนอยู่เลยทาม นายแค่นอนเฉยๆ เดี๋ยวผมจะชักเอง แต่ขอแตกใส่ปากกับบนหน้านายได้มั้ย?” คนไม่ป่วยเอ่ยถามคนป่วยอย่างใจเย็น

“อืมมม ได้สิ”

จากนั้นชายหนุ่มก็นั่งคร่อมทั้งสองข้างระหว่างใบหน้าของอีกคน แม้จะป่วยแต่ปากและลิ้นยังดีได้ที่ ลิ้นหนาอุ่นร้อนของคนไข้ ยิ่งเพิ่มความอุ่นจากเรียวลิ้นที่เกี่ยวตวัด เจ้าแท่งไซซ์ 58 ของเขามันอุ่นร้อนไปทั่วทั้งลำ ยิ่งสร้างความรู้สึกแปลกใหม่

อื้มมมม …..

“ครั้งหน้าผมจะอมน้ำอุ่นๆ ก่อนกินไอติมนาย เจออะไรร้อนๆ ดูดกลืนแท่ง มันรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก”

ปากหนายังคงขบดูด ในขณะที่นิ้วเรียวก็พยายามแหย่ยัดช่องทางด้านหลังของคนหื่นกามไปด้วย

อู้ววว …. “ทำแบบนี้มันดีมากเลยทาม ซี้ดดดด เสียวสุดๆ เราสั่งไข่สั่นมาไว้เล่นกันดีมั้ย? ” เขานิ่งเงียบก้มมองร่างหนาที่ดูดแท่งไอติมไม่ยอมตอบ

“ก็นายจะได้ไม่เจ็บมาก นายต้องลองจากเล็กๆ ก่อน แล้วเวลาที่แทงก้นผมนายก็สอดใส่เจ้าไข่สั่นด้านหลังไปด้วยน่าจะดี”

คนที่ทนฟังไม่ไหว ก็อีกคนเอาแต่พูดจาจนเขาเริ่มหื่นกระหายขึ้นมาอีกครั้ง คนป่วยผละเรียวปากออกจากแท่งไอติม ก่อนจะจับอีกคนให้นอนคว่ำลงบนเตียง

“นายพูดซะฉันเงี่ยน” พูดจบก็ยัดเจ้าไซซ์ 60 เข้าด้านหลังของอีกคนเข้าอย่างไว ก่อนจะกระแทกจนเตียงนอนยุบยวบไปตามจังหวะ

ปัก ปัก ปัก

อื้อออ อ๊าาา อื้อออ อ๊าาาา

เสียงคนป่วยหายใจหอบถี่ตอกอัดเน้นๆ เข้าที่ก้นของคนพูดมาก

เอื้อออยย อ๊าาาา …..

“ทาม … ผมชอบเวลานายเงี่ยน แรงกว่านี้อีกทาม”

ซี้ดดดด ….

“ทาย ผมจะแตกแล้ว อ๊าาาห์”

ร่างหนาเกร็งกระตุกถี่ๆ น้ำที่ไหลพุ่งเข้าสู่ด้านในมันมีอุณหภูมิที่ร้อนกว่าปกติเพราะร่างกายที่ร้อนผ่าว ชายหนุ่มขมิบตอดแท่งเอ็นตุบๆ รัวๆ มือหนาค่อยๆ ถอดแท่งอุ่นร้อนออกมา เขามองน้ำสีขุ่นที่มันทะลักไหลออกมาเอิ่งนองด้านนอกร่องก้น นิ้วชี้ปาดเกลี่ยน้ำรักทั่วร่องตูด ก่อนจะจับคนร่างบางกว่าให้นอนหงาย จากนั้นเขาก็จัดการคนตัวบางด้วยริมฝีปากจนเสร็จสมไปสองรอบติด

“นี่นายป่วยจริงหรือแกล้งป่วยกันแน่เนี่ย คนป่วยอะไรหื่นกามขนาดนี้” คนตัวสูงกว่า 187 ว่าให้