LOGINShare
ปราบพยศ(2)
Last Updated:
2025-06-23 13:55:16ธนากรเดินกลับเข้ามาในห้องพร้อมกะละมังน้ำในมือ หลังจากทะเลาะกับตัวเองอยู่พักใหญ่ และคำตอบก็เป็นอย่างที่เห็น ยายตัวเล็กที่นอนสั่นบนที่นอนนั่นเป็นฝ่ายชนะ
ร่างสูงย่อตัวลงข้าง ๆ คนป่วย ก่อนจะลงมือเช็ดตัวให้เธอ มือที่สั่นตอนถอดเสื้อผ้าก็ว่าหนักแล้ว แต่พอนำผ้ามาลูบไล้ไปตามตัวเธอแบบนี้ อย่างอื่นก็พากันสั่นไปด้วย โดยเฉพาะหัวใจที่มันทั้งสั่นทั้ง เต้นแรงจนคร่อมจังหวะไปหมดแล้ว
“ยุบหนอ... พองหนอ...”
ชายหนุ่มสงบสติอารมณ์ ก่อนจะกลืนก้อนเหนียว ๆ ลงคอ เมื่อตาเจ้ากรรมดันมองไปที่ปทุมถันคู่งามเต็ม ๆ ตา
“เย็นไว้ไอ้นะ ยายนี่เหม็นสาบอย่างกับหมา ท่องไว้กลิ่นหมา... กลิ่นหมา...”
ธนากรพูดกับตัวเอง ก่อนจะรีบเช็ดตัวให้เธอเร็ว ๆ ถ้าขืนยังปล่อยให้เป็นแบบนี้ มีหวังเขาได้ข่มขืนคนป่วยแน่ ๆ
“คุณพ่อขา อ้อมหนาว”
ทันทีที่ขยับมือออกจากแขนเรียว อารดาก็คว้ามือของเขาเอาไว้ ธนากรขืนมือเอาไว้ เมื่อเธอจะดึงมือเขาไปซุกใต้แก้ม ชายหนุ่มจึงใช้มือข้างที่ว่างมาช่วยแกะมือเธอออก
“พ่อขา... อ้อมหิวค่ะ” คนป่วยยังไม่ยอมแพ้ ออกแรงดึงมือเขาอีก ธนากรหรี่ตามอง ก่อนจะสะบัดมือออกจากมือเธอเร็ว ๆ
“หิวก็ลุกขึ้นมากินข้าว จะได้กินยา”
“อ้อมปวดหัวค่ะ”
“ปวดหัวก็ต้องกินยา แต่ถ้ายังอ่อยไม่เลิก ผมจะฉีดยาให้แทน”
“ไม่เอา อ้อมกลัวเข็ม”
“ไม่เป็นไรน่า เข็มอันนี้ใหญ่ แต่ไม่แหลม”
“ไม่เอา...”
“นี่แม่คุณ! ตกลงแกล้งใช่ไหมเนี่ย คนป่วยอะไรรู้ดีทุกอย่าง ลุกขึ้นมากินข้าวเลยนะ จะได้กินยา”
ธนากรโพล่งขึ้นเมื่อรู้สึกรำคาญ เขาเองก็ทั้งเหนื่อยทั้งหิว แถมยังเหนียวเหนอะหนะไปทั้งตัว ไม่มีเวลามานั่งฟังเธออ้อนหรอกนะ
“อารดา” ธนากรร้องเรียกเมื่อคนบนที่นอนหันหลังให้เขาดื้อ ๆ
“ใส่เสื้อผ้าก่อนสิแม่คุณ” พูดพร้อมกับโยนเสื้อเชิ้ตตัวโคร่งให้ แต่คนที่นอนหันหลังยังเฉย
“ตามใจ” พูดกับตัวเองก่อนเดินออกมาด้านนอก พร้อมอุปกรณ์เช็ดตัวในมือ หูยังได้ยินเสียงคนที่อยู่ในห้อง เมื่อเธอยังเพ้อออกมา ไม่หยุด
“พ่อขา... ช่วยอ้อมด้วย”
ลับหลังหญิงสาว ร่างสูงใหญ่ก็ลงมือเติมถ่านลงในเตา ก่อนจะนำหม้อข้าวที่ซาวข้าวเตรียมไว้ขึ้นตั้ง
“ให้มันได้อย่างนี้สิกู เอามาทรมานตัวเองแท้ ๆ”
ธนากรบ่นพร้อมกับใช้ทัพพีคนข้าวในหม้อไปด้วย ดีนะที่มีผักกาดกระป๋องกับไข่เค็มติดมาด้วย คนป่วยจะได้มีกับข้าว รีบทำให้ มันเสร็จ ๆ จะได้จับยายบ้านั่นกินยา เขาเองก็อยากพักเต็มทน
อารดาจำใจลุกขึ้นเมื่อธนากรยังกวนไม่เลิก ร่างบางฝืนกลืนข้าวต้มลงคอ ก่อนจะกินยาตามที่เขาจัดไว้ให้ เธอหิว เธอเหนื่อย แล้วก็ปวดหัวมาก ถ้าขืนยังดื้อกับเขาคืนนี้ก็คงไม่ได้นอน ร่างบางนอนทันที เมื่อกลืนยาลงท้องไปแล้ว
ธนากรมองคนที่ล้มตัวลงนอนอย่างหัวเสีย ชามข้าวยังตั้งอยู่ตรงหน้าแท้ ๆ เธอจะนอนอย่างนี้เลยเหรอ ได้! ยกให้อีกครั้งก็ได้ เห็นว่ากำลังไม่สบายหรอกนะ รอให้หายก่อนเถอะ พ่อจะจับทรมาน เอาให้นางเอกจำเลยรักเรียกพี่กันไปเลย
“จะยกให้อีกครั้งเดียวนะ!” พูดกับคนป่วยก่อนจะลงมือเก็บชาม จังหวะที่กำลังใช้ผ้าขี้ริ้วเช็ดพื้น ตาคมเข้มมองเห็นเส้นผมที่พันกัน ยุ่งเหยิง บางส่วนพันกันเป็นเกลียวแล้วนึกรำคาญแทน
“ไม่คันหัวเหรอวะ” พูดกับตัวเอง ก่อนจะกวาดตามองไปรอบ ๆ ห้อง ถ้ามีกรรไกรสักอันก็ดี พ่อจะตัดให้ติดหนังหัวเลย
ชายหนุ่มขำให้กับความคิดตัวเอง แล้วยกจานชามเดินออกไป จังหวะนั้นตาคมเข้มก็เหลือบไปเห็นกระป๋องแป้งเด็กที่วางอยู่ใกล้ ๆ กับถุงสัมภาระที่ลุงพงษ์เตรียมมา
“หึ ๆ”
ร่างสูงหัวเราะกับตัวเอง ก่อนจะหยิบกระป๋องแป้งแล้วเดินกลับเข้าไปในห้องอีกครั้ง
Latest chapter
เริ่ม(รัก)ร้าย[นิยายชุดร้ายรัก] ต่างคนต่างคิด
ธนากรพาหญิงสาวมาบ้านพักของเขา ที่นี่มีสองห้องนอน แต่เขายกห้องนั้นให้มินรญากับแก้วสุนีย์ไปแล้ว ตอนนี้เลยเหลือแค่ห้องนอนเขาเท่านั้น จะเปิดห้องในรีสอร์ตให้ใหม่ก็กลัวเธอจะหนี ชายหนุ่มยอมรับว่าไม่ไว้ใจเธอ คนอย่างอารดาพิษสงรอบตัว ลองให้เธอมีมือถือในมือ รับรองรีสอร์ตเขาคงได้ลุกเป็นไฟ เขาไม่ได้กลัว ลูกผู้ชายกล้าทำกล้ารับ แต่เขายังไม่อยากให้เธอไปไหน ยิ่งตอนนี้ดูก็รู้ว่าเธอยังโกรธ เลยไม่อยากให้เข้าใจผิดไปมากกว่านี้ ชายหนุ่มสะดุดความคิดตัวเอง เขาจะแคร์เธอมากเกินไปแล้ว เธอจะคิดกับเขา แบบไหน ทำไมต้องใส่ใจ เอาเป็นว่าถ้าถึงเวลาที่เธอต้องไปจากที่นี่ เขาจะพาเธอไปส่งเอง“คุณจะให้ฉันนอนที่นี่เหรอคะ” หญิงสาวถามเมื่อเดินตามหลังเขาขึ้นมาบนบ้าน“อืม” ชายหนุ่มตอบสั้น ๆ ก่อนจะวางของที่เธอซื้อมาลงบนโต๊ะ“ขอมือถือคืนได้ไหมคะ” อารดาเอ่ยขอเมื่อเห็นว่าเขากับเธอเริ่มคุยกันรู้เรื่องมากขึ้น“ไม่ได้!” ธนากรตอบเสียงดัง “คุณนะคะ ฉันไม่ได้ตัวคนเดียวนะ ยังมีพ่อแม่ญาติพี่น้อง ฉันหายมาแบบนี้ พวกเขาก็ต้องเป็นห่วง”เหตุผลของเธอทำให้ชายหนุ่มคิดได้ จริงอย่างที่เธอว่า... ป่านนี้คงมีคนห่วงเธอ ดูอย่างเขา
เริ่ม(รัก)ร้าย[นิยายชุดร้ายรัก] อาหารมื้อเดือด(จบ)
หญิงสาวแถไปอีกทาง เธอรู้ว่าธนากรหมายถึงเรื่องที่เกิดขึ้น เมื่อสักครู่ แต่เธอไม่สนใจ“ผมหมายถึงเรื่องปัทมา ถ้าคุณอยากรู้อะไรก็ถามนะ ผมพร้อมตอบทุกข้อสงสัยของคุณ” สิ้นเสียงชายหนุ่มตากลมโตก็มองหน้าเขา อีกครั้ง“ถามได้เหรอคะ”“ได้”“เธอเป็นภรรยาคนแรกของคุณเหรอ” หญิงสาวถาม เพราะจำมาจากคำของผู้หญิงคนนั้นที่บอกว่ายังมีคนที่สองสามตามมาอีก“ใช่ แต่งงานกันตั้งแต่ผมยี่สิบกว่า ๆ” ธนากรตอบคำถามแล้ว ยกยิ้มมุมปากก่อนจะเล่าต่อ“ผมแต่งงานกับปัทมาตั้งแต่ยังเรียนไม่จบ เพราะรักเธอมาก อยากสร้างครอบครัวกับเธอ แต่ทุกอย่างก็พัง”เมื่อพูดมาถึงตรงนี้ชายหนุ่มก็ยกแก้วเบียร์ขึ้นดื่ม อดีตที่เขา ไม่อยากจำ แต่วันนี้กลับพูดถึงมันอีกครั้งเพราะเขาแพ้ต่อเจ้าของดวงตากลม ๆ คู่นี้ “มีลูกด้วยกันไหมคะ ขอโทษนะคะ... ถ้าฉันละลาบละล้วงมากเกินไป”“ไม่เป็นไร ถามมาเถอะ ผมบอกว่าจะตอบ ผมก็ตอบ ผมยังไม่มีลูก”“แล้วที่เธอบอกว่า...” อารดาหยุดไปนิดก่อนจะถามต่อ “คุณแต่งงานอีกสองครั้ง จริงไหมคะ”“ใช่ ผมแต่งงานมาสามครั้ง แต่ผมไม่มีลูกสักคน”“ทำไมไม่มีลูกคะ คุณเป็นหมันเหรอ”ถามจบใบหน้าสวยก็แดงก่ำ บ้าไปแล้วยายอ้อม... แกไปถามเขาแบบ
เริ่ม(รัก)ร้าย[นิยายชุดร้ายรัก] อาหารมื้อเดือด(1)
“มาทานข้าวเหรอคะนะ บังเอิญจังเลย” ธนากรดึงสายตาออกจากใบหน้าหวาน เมื่อได้ยินเสียงทักทายมาจากด้านข้าง ตาคมเข้มมองหน้าคนมาใหม่ด้วยสายตาที่คนถูกมองต้องถอยหลังอย่างลืมตัว อารดามองหน้าชายหนุ่มก่อนจะหันไปมองคนมาเยือนเช่นกัน“ปัด... มาทานข้าวเหรอ” หลังจากจ้องหน้าปัทมาอยู่ประมาณครึ่งนาที ธนากรก็เอ่ยถามเธอ“ค่ะ” ปัทมาขานรับ เมื่อเห็นสายตาที่อ่อนแสงลงของชายหนุ่ม จึงขยับมายืนที่เดิม ธนากรยังเหมือนเดิมทุกอย่าง ผู้ชายคนนี้มีอำนาจ แค่เพียงถูกเขามองเธอก็ลืมไปเลยว่ามาตรงนี้ทำไม“จะไม่ชวนปัดนั่งสักหน่อยเหรอคะ เราก็... คนกันเองทั้งนั้น”“คุณก็เห็นนี่ว่าโต๊ะมันเต็ม คงไม่สะดวกเท่าไร” ธนากรตอบ เขาไม่สนใจว่าปัทมาจะคิดยังไง เพราะเขารู้จักนิสัยเธอดี ปัทมาหน้าตึงเมื่อชายหนุ่มตอกกลับมาแบบนั้น“แหม... กลัวฉันจะรบกวนเวลาส่วนตัวเหรอคะ”“เอ่อ... คือ...” เป็นอารดาที่เอ่ยขึ้น อยู่ ๆ เธอก็นึกสงสารผู้หญิงคนนี้ขึ้นมาเสียอย่างนั้น ทั้ง ๆ ที่ไม่รู้ว่าเธอเป็นใคร แต่การที่จะให้คนมาขอนั่งด้วยยืนรอมันก็ดูจะใจดำเกินไป“สวัสดีค่ะ ฉันปัทมา... เป็นอดีตภรรยาของนะเขาค่ะ”เมื่อธนากรไม่สนใจเธอ ปัทมาก็เบนเข็มมาหาคนที่สนใจเธอทันท
เริ่ม(รัก)ร้าย[นิยายชุดร้ายรัก] อาหารมื้อเดือด
ร้านอาหารที่ธนากรพาอารดามาเป็นร้านที่ติดชายทะเล บรรยากาศสดชื่น ตอนนี้เป็นเวลาบ่ายลูกค้าในร้านเลยไม่มากเท่าไร อารดาขอตัวเข้าห้องน้ำ เธอให้เขาเป็นคนสั่งอาหาร เขาเป็นเจ้าถิ่นน่าจะรู้ว่าอะไรอร่อย และที่สำคัญเขาเป็นเจ้ามือด้วย ถึงแม้จะอยาก ล้มทับเอาให้กระเป๋าฉีกที่บังอาจมาอวดรวยกับเธอ แต่พอมาคิดอีกที ก็ต้องเปลี่ยนใจ ธนากรเป็นคนห่าม ถ้าเกิดเขาไม่จ่ายขึ้นมา เธอไม่ต้องล้างจานจนมือเปื่อยเลยหรือ“นึกว่าตกห้องน้ำตายไปแล้ว”“แหม กัดเก่งจังเลยนะคะ”อารดาตอบกลับเมื่อนั่งลงฝั่งตรงข้าม ตากลมโตเห็นของที่ตั้งอยู่บนโต๊ะ ก็ต้องลอบยิ้ม อดคิดไม่ได้ว่าเขาสั่งมาเอาใจเธอหรือเปล่า กุ้ง หอย ปู ปลา เต็มโต๊ะ เรียกว่ายกทะเลขึ้นมาเลยก็ว่าได้“ไม่เก่งแค่กัดนะ จูบก็เก่ง!”เคล้ง!“คุณนะ!”ช้อนหลุดมือเมื่อคนตรงหน้าสวนกลับ ใบหน้าสวยเห่อร้อน บ้าที่สุด! เขาเอาเรื่องแบบนี้มาล้อเล่นได้ยังไง “หึ ๆ ถึงกับมือไม้อ่อน”ธนากรหลุดขำเมื่อเห็นหน้าหญิงสาวแดงไปจนถึงใบหู ตากลมโตเสหลบ อารดาทำตัวเหมือนเด็กที่เข้าสู่วัยสาว ทำมาเป็นอายตอนอยู่บนเกาะแก้ผ้าท้าเขาเหยง ๆ“บ้า!”“กินสิ หิวไม่ใช่เหรอ” เมื่อคนตัวเล็กยังนั่งนิ่
เริ่ม(รัก)ร้าย[นิยายชุดร้ายรัก] ไหว้พระทำบุญ
อารดานั่งเงียบมาตลอดทาง ตากลมโตมองออกไป ด้านนอก เพราะอยากรู้ว่าตอนนี้เธออยู่ที่ไหน ป้ายข้างทางน่าจะ บอกเธอได้ ภาพตรงหน้าทำให้ต้องหันไปมองหน้าคนขับอีกครั้ง ธนากรพาเธอวัดอย่างงั้นเหรอ คนอย่างเขาเข้าวัดเป็นด้วยหรือ ดวงตาคู่สวยจับจ้องไปยังชื่อวัด ก่อนจะมองไปรอบ ๆ บริเวณ“วัดพระมหาธาตุเหรอ”หญิงสาวพูดกับตัวเอง สมองขบคิดถึงสถานที่ตั้ง วัดนี้เธอไม่เคยมา แต่ก็พอรู้ว่าตั้งอยู่ที่จังหวัดไหน วันนั้นเขาวางยาเธอหรือเปล่า ทำไมถึงได้หลับเป็นตาย ปล่อยให้เขาลากมาถึงนครศรีธรรมราชได้ยังไง“ลงมาสิ รากงอกหรือไง” เมื่อเห็นเธอยังนั่งนิ่งธนากรก็เอ่ยเรียก “นครศรีธรรมราชเหรอคะ”หญิงสาวถามทันทีที่เดินมายืนข้าง ๆ เขา“เออ!”“พูดเพราะ ๆ ได้ไหมคะ”“เนี่ยดีสุดแล้ว ตามมาเร็ว ๆ” พูดจบก็เดินนำเข้าไปในวัด“มาทำไมคะ” อารดาถาม เป็นคำถามที่คนฟังต้องกลอกตา มาวัดก็ต้องมาไหว้พระ ยายคุณหนูนี่มีสมองหรือเปล่า เรื่องง่าย ๆ กลับคิดไม่เป็น“มาหาหมอมั้ง” ชายหนุ่มตอบเสียงดังฟังชัด ถึงแม้จะไม่หันหน้ามาแต่อารดาก็เดาสีหน้าเขาออก เขาต้องทำท่าทางเย้ยหยันเธออยู่แน่นอน“คุณนะ! ไม่กวนได้ไหมคะ”“มาวัดก็ต้องมาไหว้พระ แค่
เริ่ม(รัก)ร้าย[นิยายชุดร้ายรัก] ใกล้กันอีกนิด
ดวงตากลมโตกะพริบถี่ ๆ เมื่อมองเห็นใบหน้าคมคาย ลอยอยู่ตรงหน้า “คุณ...”อารดาตกใจ ร่างบางนั่งอยู่กับที่ ประตูหนีปิดตายเพราะด้านหน้าเป็นร่างสูงใหญ่ ด้านหลังก็ชนกับพนักโซฟา ร่างสูงผละออกเมื่อได้สติเขาแค่จะเรียกให้เธอรู้สึกตัว แต่ทำไมหน้าถึงได้ไปชิดกับเธอแบบนั้น มือหนาลูบต้นคอไปมา เมื่อตากลมโตยังจ้องมองเขาด้วยสายตาหวาดระแวงอารดามองหน้าชายหนุ่ม จำได้ว่าเธอนั่งรอเขาอยู่ตรงนี้แล้ว เผลอหลับไป มารู้สึกตัวอีกทีก็ตอนที่มีลมร้อนมาเป่ารดบนริมฝีปาก อย่าบอกนะว่าเขาจะขโมยจูบเธออีกแล้ว มือบางเผลอยกขึ้นปิดปากอย่างลืมตัว“ตื่นแล้วก็ลุก ยังต้องไปอีกหลายที่” ธนากรเอ่ยขึ้นเพื่อเบี่ยงประเด็น ใจหนึ่งก็กลัวเธอถาม “ค่ะ” อารดารับคำ ก่อนจะลุกขึ้น “ขอเข้าห้องน้ำก่อนได้ไหมคะ”“เดินไปข้างหลัง” ตอบแล้วชี้นิ้วไปตามทางเดิน อารดาเอ่ยขอบคุณเบา ๆ แล้วเดินจากไป“เกือบไปแล้ว”ธนากรพูดกับตัวเอง เมื่อเกือบถูกหญิงสาวจับได้ว่าเขาจะขโมยจูบเธอ ร่างสูงเดินออกมาสูบบุหรี่ เป็นจังหวะเดียวกับที่คนงานอุ้ม ลูกแมวตัวนั้นเดินมาหาพอดี“นายหัวจะให้เอาลูกแมวไปไว้ที่ไหนครับ”ธนากรมองหน้าคนงานแล้วขมวดคิ้ว ปกติคนงานไม่เคยถามนี่ว่าต
You may also like
หย่า…มารักฉันเลย
เบลล่า20.2K viewsสัมพันธ์ลับ(รัก)ประธานพันล้าน
เพลงมีนา17.6K viewsปราบรักร้ายนายมาเฟีย | พายุ x ชะเอม
Aoybabyz20.9K viewsเจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์
สาวน้อยสุดจี๊ด122.7K viewsความทรงจำสีจาง
อิแย้ม131 viewsMy destiny ร่างนี้ของใคร
ปลายฟ้า/ไรท์เกว145 viewsรักร้าย ลูกชายมาเฟีย (อาชิ..My Hero)
Melyssa1.5K viewsซ่อนรักเมียเก็บ
ตงหยาง(ตะวันอ้อมข้าว)94 views
