All Chapters of เริ่ม(รัก)ร้าย[นิยายชุดร้ายรัก]: Chapter 1 - Chapter 10

อาการโคลงเคลงของพื้นที่เกิดขึ้น ส่งผลให้ร่างบางที่ หลับสนิทมาตลอดคืนรู้สึกตัว ดวงตากลมโตปรือขึ้นอย่างยากลำบาก ก่อนจะต้องหยีตาอีกครั้งเมื่อปะทะเข้ากับลำแสงที่ส่องเข้ามา ทั่วทั้งบริเวณผิวกายแสบร้อน ลำคอแห้งผาก แม้แต่น้ำลายยังไม่มีให้เธอ กลืนลงคอที่นี่ที่ไหน... ไม่ทันได้คิดนานร่างบางก็ต้องงอตัวลงอีกครั้ง เมื่ออาการคลื่นไส้ตีวนขึ้นมาจากในคอ ดวงตากลมโตมองกวาดไปทั่วบริเวณ ก่อนจะต้องตกใจสุดขีด เมื่อภาพตรงหน้าบอกให้รู้ว่าเธอกำลังลอยอยู่กลางทะเล และที่สำคัญเธอถูกทิ้งให้นอนตากแดดจนรู้สึก แสบร้อนไปทั่วทั้งตัวใบหน้าสวยเงยขึ้นมองท้องฟ้า ก่อนจะยกมือป้องหน้าเมื่อแสงจากดวงอาทิตย์สาดเข้าตา หันมองไปรอบ ๆ พร้อมกับเริ่มลำดับเหตุการณ์ เธอถูกผู้ชายคนนั้นฉุดขึ้นรถมาจากโรงพยาบาล เธอทะเลาะกับเขามาตลอดทาง เขาจอดรถทำร้ายเธอด้วยวิธีป่าเถื่อน ก่อนจะสั่งให้เธอหุบปากจนเธอเผลอหลับไป แล้วมาตื่นอีกทีก็ถูกปล่อยทิ้งไว้กลางทะเล เธอนั่งอยู่ในเรือประมงขนาดกลาง จะเป็นฝีมือใครไม่ได้ ถ้าไม่ใช่เขา แล้วตอนนี้คนชั่วนั่นหายไปไหน อย่าบอกนะว่าเขาเอาเธอมาทิ้งเมื่อคิดมาถึงตรงนี้ขนอ่อนบริเวณช่วงคอก็ลุกชัน ความกลัวเริ่

“จะแหกปากทำบ้าอะไรหา!!” เสียงเกรี้ยวกราดดังมา พร้อมกับร่างสูงใหญ่คุ้นตา เป็นเขาจริง ๆ ด้วย ธนากร... ผู้ชายบ้าบอ คนนั้น“คุณจะพาฉันไปไหน ปล่อยฉันนะ!”“สายไปแล้วที่รัก คุณมาไกลเกินกว่าจะกลับแล้ว” ตอบด้วยน้ำเสียงกวน ๆ“คุณทำแบบนี้ทำไม ฉันไปทำอะไรให้คุณ”“อ้าว... ความจำสั้นเหรอเราน่ะ ก็คุณประกาศเองนี่ว่าเป็นเมียผม ผัวอยู่ที่ไหน เมียก็ก็ต้องอยู่ที่นั่น ไม่ใช่หรือไง”“บ้า! คุณก็รู้ว่าฉันพูดเพราะอะไร แล้วสิ่งที่ฉันพูดก็เป็นเรื่องจริงทุกอย่าง คุณก็ดีแต่โทษคนอื่น คุณเองก็ละ...” คำว่าเลวค้างไว้แค่ในคอ เมื่อร่างสูงใหญ่พุ่งเข้ามาหาอย่างรวดเร็วมือแกร่งคว้าข้อมือคนตัวเล็ก ก่อนจะออกแรงกระชากมาจนชิดอกกว้าง ใช้มือข้างที่ว่างบีบลงบนปากของหญิงสาวเต็มแรง ธนากรเองก็ตกใจกับการกระทำอันรวดเร็ว ของตัวเอง อยู่ ๆ เขาก็ทนไม่ได้ที่เห็นเธอปกป้องคนอื่น “พูดให้ดี ๆ นะ ผมทำไม”“อื้อ... ปล่อยนะ ฉันเจ็บ!”“แค่นี้ทำสำออย”“ปล่อย! ฉันพูดผิดตรงไหน คุณเองก็ข่มขืนฉัน ทำทุกอย่างเหมือนกับที่คุณกล่าวหาเต้ย ฉันถามจริง ๆ เถอะ คุณดูไม่ออกเหรอว่าสองคนนั้นเขารักกัน เขามีลูกด้วยกันขนาดนั้น คุณยังจะไปวุ่นวายอะไรกับเขาอี

ภาพที่เห็นเบื้องหน้าทำให้อารดาตาค้าง มันคือภูเขาที่ รายล้อมไปด้วยน้ำทะเล อย่าบอกนะว่าเขาจะเอาเธอมาปล่อยเกาะ ไม่มีเวลาคิดนาน เมื่อเสียงของคนที่อยู่ในน้ำเอ่ยเร่ง ให้เธอลงไปเร็ว ๆร่างบางมองซ้ายมองขวาก่อนจะตัดใจกระโดดตามเขาลงไป น้ำบริเวณนี้แค่หน้าอก แต่ด้วยการแต่งตัวของเธอก็ทำให้เดินลำบาก ไม่น้อยธนากรเดินกลับมายังร่างของคนที่ยืนโงนเงน แต่ยังไม่ทันได้เข้าไปถึงตัว อารดาก็ตวาดแหวใส่เขาพร้อมกับใช้มือตีน้ำจนธนากรโมโห“อย่าเข้ามานะ นี่แน่ะ ๆ”หญิงสาวทั้งตีน้ำทั้งวักน้ำสาดใส่ จนชายหนุ่มเริ่มหมดความอดทน ร่างสูงไม่พูดพร่ำทำเพลง ตรงเข้าไปหาคนร่างบาง ก่อนจะรวบตัวเธอแล้วแบกขึ้นบ่า เดินขึ้นฝั่งไปเร็ว ๆ ลุงพงษ์ส่ายหัวเมื่อเห็นการกระทำของนายหัวหนุ่ม “ลำบากลำบนแท้”บ่นพร้อมกับส่ายหัวไปมา ไม่เข้าใจว่าเจ้านายจะดั้นด้นพาคุณคนสวยมาที่นี่ทำไม จะมาหาแต่ละครั้งก็แสนจะลำบาก “ลุงวางของแล้วก็กลับไปได้เลยนะ คืนนี้ผมจะนอนที่นี่”ธนากรหันมาบอกคนงาน ก่อนจะแบกคนบนบ่าเดินต่อไปเร็ว ๆ ในท่านี้อารดาเวียนหัวจนแทบอาเจียน แค่เมาเรือก็แย่พอแล้ว ยังจะมาถูกจับห้อยหัวอีก“กรี๊ดดด! ช่วยด้วย!” ส่งเสียงร้องไปอย่างน

ธนากรเดินกลับเข้ามาในห้องพร้อมกะละมังน้ำในมือ หลังจากทะเลาะกับตัวเองอยู่พักใหญ่ และคำตอบก็เป็นอย่างที่เห็น ยายตัวเล็กที่นอนสั่นบนที่นอนนั่นเป็นฝ่ายชนะ ร่างสูงย่อตัวลงข้าง ๆ คนป่วย ก่อนจะลงมือเช็ดตัวให้เธอ มือที่สั่นตอนถอดเสื้อผ้าก็ว่าหนักแล้ว แต่พอนำผ้ามาลูบไล้ไปตามตัวเธอแบบนี้ อย่างอื่นก็พากันสั่นไปด้วย โดยเฉพาะหัวใจที่มันทั้งสั่นทั้ง เต้นแรงจนคร่อมจังหวะไปหมดแล้ว“ยุบหนอ... พองหนอ...”ชายหนุ่มสงบสติอารมณ์ ก่อนจะกลืนก้อนเหนียว ๆ ลงคอ เมื่อตาเจ้ากรรมดันมองไปที่ปทุมถันคู่งามเต็ม ๆ ตา“เย็นไว้ไอ้นะ ยายนี่เหม็นสาบอย่างกับหมา ท่องไว้กลิ่นหมา... กลิ่นหมา...”ธนากรพูดกับตัวเอง ก่อนจะรีบเช็ดตัวให้เธอเร็ว ๆ ถ้าขืนยังปล่อยให้เป็นแบบนี้ มีหวังเขาได้ข่มขืนคนป่วยแน่ ๆ“คุณพ่อขา อ้อมหนาว”ทันทีที่ขยับมือออกจากแขนเรียว อารดาก็คว้ามือของเขาเอาไว้ ธนากรขืนมือเอาไว้ เมื่อเธอจะดึงมือเขาไปซุกใต้แก้ม ชายหนุ่มจึงใช้มือข้างที่ว่างมาช่วยแกะมือเธอออก“พ่อขา... อ้อมหิวค่ะ” คนป่วยยังไม่ยอมแพ้ ออกแรงดึงมือเขาอีก ธนากรหรี่ตามอง ก่อนจะสะบัดมือออกจากมือเธอเร็ว ๆ“หิวก็ลุกขึ้นมากินข้าว จะได้กินยา”“อ้อ

ภาพที่ปรากฏตรงหน้าทำให้หญิงสาวตกตะลึง ตากลมโตกะพริบถี่ ๆ ถ้าจำไม่ผิดตอนนี้เธอกำลังยืนอยู่บนเกาะที่รายล้อมไปด้วยน้ำทะเลไม่ใช่หรือ แล้วนี่มันคืออะไร... น้ำตกขนาดใหญ่!ใช่... มันคือน้ำตกที่ไหลลดหลั่นกันลงมาตามโขดหิน หญิงสาวยังมองนิ่งอยู่แบบนั้น น้ำตกมาจากไหน แล้วมาอยู่บนเกาะได้ยังไง ถึงแม้ที่นี่จะสวยสู้น้ำตกที่เกาะช้างไม่ได้ แต่ในสายตาของคนที่ทำธุรกิจเกี่ยวกับโรงแรมและรีสอร์ตย่อมดูออกว่าที่นี่คือทำเลทอง เพราะยัง อุดมสมบูรณ์ไปด้วยทรัพยากรธรรมชาติ คำถามผุดขึ้นมาในหัวคือ เกาะนี้เป็นของใครกัน อย่าบอกนะว่าเป็นของคนบ้านั่น ไม่น่าใช่... คนเถื่อนแบบนั้นจะเป็นเจ้าของที่แบบนี้เหรอ น่าจะเป็นของเจ้านายเขามากกว่า อารดาคิดในใจถ้าพ่อเธอได้มาเห็นที่นี่ อย่าว่าแต่ร้อยล้านเลย พันล้านก็ยอมจ่าย เพราะมันสามารถต่อยอดเป็นธุรกิจขนาดใหญ่ได้ มองเห็นกำไรที่เป็นเม็ดเงินจำนวนมหาศาล และถ้าเธอได้บริหารเอง รับรองว่าไม่เกินห้าปี นอกจากจะได้ทุนคืน เธอยังสร้างกำไรได้อีกหลายเท่าตัว อารดา กระหยิ่มในใจ ก่อนจะมองสำรวจไปทั่วบริเวณอย่างหลงใหลหญิงสาวต้องเก็บแผนทำรีสอร์ตไว้ก่อน เพราะตอนนี้สิ่งที่อยากทำมากที่สุดคืออา