LOGINShare
ลอยทะเล(2)
Last Updated:
2025-06-23 13:52:09“จะแหกปากทำบ้าอะไรหา!!” เสียงเกรี้ยวกราดดังมา พร้อมกับร่างสูงใหญ่คุ้นตา เป็นเขาจริง ๆ ด้วย ธนากร... ผู้ชายบ้าบอ คนนั้น
“คุณจะพาฉันไปไหน ปล่อยฉันนะ!”
“สายไปแล้วที่รัก คุณมาไกลเกินกว่าจะกลับแล้ว” ตอบด้วยน้ำเสียงกวน ๆ
“คุณทำแบบนี้ทำไม ฉันไปทำอะไรให้คุณ”
“อ้าว... ความจำสั้นเหรอเราน่ะ ก็คุณประกาศเองนี่ว่าเป็นเมียผม ผัวอยู่ที่ไหน เมียก็ก็ต้องอยู่ที่นั่น ไม่ใช่หรือไง”
“บ้า! คุณก็รู้ว่าฉันพูดเพราะอะไร แล้วสิ่งที่ฉันพูดก็เป็นเรื่องจริงทุกอย่าง คุณก็ดีแต่โทษคนอื่น คุณเองก็ละ...” คำว่าเลวค้างไว้แค่ในคอ เมื่อร่างสูงใหญ่พุ่งเข้ามาหาอย่างรวดเร็วมือแกร่งคว้าข้อมือคนตัวเล็ก ก่อนจะออกแรงกระชากมาจนชิดอกกว้าง ใช้มือข้างที่ว่างบีบลงบนปากของหญิงสาวเต็มแรง ธนากรเองก็ตกใจกับการกระทำอันรวดเร็ว ของตัวเอง อยู่ ๆ เขาก็ทนไม่ได้ที่เห็นเธอปกป้องคนอื่น
“พูดให้ดี ๆ นะ ผมทำไม”
“อื้อ... ปล่อยนะ ฉันเจ็บ!”
“แค่นี้ทำสำออย”
“ปล่อย! ฉันพูดผิดตรงไหน คุณเองก็ข่มขืนฉัน ทำทุกอย่างเหมือนกับที่คุณกล่าวหาเต้ย ฉันถามจริง ๆ เถอะ คุณดูไม่ออกเหรอว่าสองคนนั้นเขารักกัน เขามีลูกด้วยกันขนาดนั้น คุณยังจะไปวุ่นวายอะไรกับเขาอีก โอ๊ย!! เจ็บ”
พูดไม่ทันจบประโยค คนร่างบางก็ต้องเจ็บร้าวไปทั่วทั้งแขน เมื่อธนากรออกแรงบีบแขนเธอเต็มแรง
“คุณเองก็ไม่ต่างจากผม ไม่ดีหรือไง... ถ้าไอ้เต้ยเลิกกับเมีย คุณก็จะได้จับมันทำผัวไง อย่าคิดว่าผมไม่รู้นะ คุณเองก็จ้องจะแย่ง ผัวเขา ทำทีไปเยี่ยมมีน ที่จริงคุณไปดูใช่ไหมว่ามีนตายหรือยัง รอไม่ไหวถึงได้ร่านไปหาผัวเขาแบบนั้น”
“หยุดนะ! ปล่อย! ความคิดชั่ว ๆ แบบนี้คงมีแค่คุณเท่านั้นแหละที่คิดได้ โชคดีของคุณมีนแล้ว ที่ไม่เอาคุณทำสามี”
“ทำไม ผมมันเป็นยังไง ฮะ! ผมเป็นยังไง”
“ก็บ้าไง! คุณมันบ้า… บ้าที่สุด! ทำร้ายคนไม่มีทางสู้ ปล่อยฉันนะ!!”
“อันที่จริงเรามันก็หัวอกเดียวกันนะ”
ธนากรพูด ก่อนจะมองคนตรงหน้าตั้งแต่หัวจดเท้า แล้วหยุดมองนิ่งที่หน้าอกของเธอ เหมือนจะย้ำคำว่าอกให้เธอเข้าใจอีกครั้ง อารดา มองตามตาคมเข้ม ก่อนจะหน้าชาเมื่อกระดุมเสื้อเชิ้ตเข้ารูปของเธอหลุดออกจากรังดุมถึงสามเม็ด มือบางขยุ้มเนื้อผ้าบริเวณนั้นเข้าหากัน ก่อนจะสะบัดตัวออกจากการเกาะกุม
“จะพูดอะไร!”
“คุณอยากได้ผัวเขา ผมอยากได้เมียเขา เราก็หัวอกเดียวกันไง”
“ฉันไม่เคยคิดแย่งเต้ยมาจากคุณมีน ฉันยอมรับว่าฉันรักเต้ย แต่ฉันไม่เคยทำลายครอบครัวใคร ไม่เหมือนคุณหรอก นอกจากจะไม่ให้กำลังใจกันแล้ว คุณยังทำร้ายจิตใจคนที่กำลังขวัญเสีย สิ่งที่คุณทำมันไม่น่าให้อภัย”
คำพูดของอารดามีผลต่อคนฟัง อยู่ ๆ ธนากรก็รู้สึกขัดใจที่ได้ยินคนตรงหน้าพูดว่ารักคนอื่น
“คุณธนากร... เราไม่เคยมีอะไรต่อกัน สิ่งที่คุณทำกับฉัน ฉันจะไม่ถือสาเอาความอะไร คุณพาฉันกลับเถอะนะคะ ฉันสัญญาว่าฉันจะไม่มาให้คุณเห็นหน้าอีกเลย คุณปล่อยฉันกลับนะคะ”
อารดาอ้อนวอน เมื่อเห็นชายหนุ่มนิ่งไป
“อยากกลับใช่ไหม”
“ค่ะ”
อารดารับคำรัวเร็ว ตากลมโตมองเขาอย่างมีความหวัง
“โดดลงน้ำแล้วว่ายไปสิ โน่นฝั่ง!” ธนากรพูดพร้อมกับชี้นิ้วไป อีกทาง อารดากลืนน้ำลายลงคอ เมื่อเห็นภูเขาอยู่ไกลลิบ
“ไม่ทันแล้วคนสวย คุณประกาศออกมาเองนี่ว่าเป็นเมียผม คุณรู้ไหม... อันที่จริงผมก็ยังไม่อยากมีเมียหรอกนะ แต่คุณเป็นคนเสนอตัวให้ผมเอง ลองดูสักตั้งก็ไม่เสียหายอะไร” พูดพร้อมกับใช้สายตา จาบจ้วงมองคนตรงหน้า
“จำไว้นะ ต่อไปนี้คุณคือเมียผม คุณมีหน้าที่ทำทุกอย่างที่ผมต้องการ ผมบอกให้คุณทำอะไรคุณก็ต้องทำ อยากจะนอนกับคุณ ตรงไหน เมื่อไร คุณก็ต้องยอม คุณต้องอยู่กับผมจนกว่าผมจะพอใจ แล้วผมจะปล่อยคุณไป”
“ไอ้บ้า! เลว! คุณมันโรคจิต ฉันจะแจ้งความจับคุณ”
“เอาเลย ถ้าคิดว่ามีปัญญาก็เชิญเลย”
“ฉันเกลียดคุณ!”
“ผมก็เกลียดคุณ!” พูดจบก็ผลักคนร่างบางลงไปกองกับพื้น
“นั่งนิ่ง ๆ อย่ากวนใจผมอีก ถ้าผมทนไม่ไหว จับคุณทำหน้าที่เมียขึ้นมา ก็ช่วยไม่ได้นะ มีทางเดียวที่คุณจะหนีผมได้ คุณก็โดดน้ำแล้วว่ายกลับไป”
พูดจบก็เดินกลับไปทางเดิม ทิ้งให้อารดานั่งอยู่ตรงนั้น มือบางกำเข้าหากันแน่น ก่อนจะหันมองซ้ายขวา อย่างคนกำลังใช้ความคิด ว่ายน้ำกลับอย่างงั้นเหรอ
Latest chapter
เริ่ม(รัก)ร้าย[นิยายชุดร้ายรัก] มีกันและกัน
หลังจากเสร็จพิธีแล้วธนากรกับอารดาก็ถูกส่งตัวขึ้นมา ชั้นบนซึ่งเป็นห้องนอนของหญิงสาว หนุ่มสาวต่างมองหน้ากันเพราะ ไม่คิดว่าจะมีขั้นตอนนี้ปนอยู่ด้วย ธนากรตั้งใจว่าหลังจากเสร็จพิธีแล้ว จะขับรถไปหาแก้วสุนีย์ที่โรงพยาบาล แล้วจะพาอารดากลับใต้เลย แต่นี่กลายเป็นว่าเขาต้องอยู่บ้านเจ้าสาวก่อนเจ็ดวัน ตามที่ผู้ใหญ่ ทั้งสองฝ่ายตกลงกัน“คิดอะไรอยู่คะ”อารดาเดินเข้ามาสวมกอดสามีจากทางด้านหลังเมื่อเห็น ชายหนุ่มยืนมองออกไปนอกหน้าต่างนานแล้ว“บ้านอ้อมใหญ่มากนะครับ” ธนากรหันกลับมาชวนคุย เมื่อมองไปสุดพื้นที่บริเวณรั้วบ้าน“ค่ะ ก็บ้านอ้อมรวยนี่คะ”อารดาตอบสามี ของคำตอบหญิงสาวเรียกรอยยิ้มบนใบหน้าหล่อเหลาได้เป็นอย่างดี ธนากรรู้ว่าภรรยากำลังประชดเขาเพราะหลังจากที่เขาโชว์โฉนดที่ดิน อารดาก็รู้ทันทีว่าครอบครัวของธนากร ไม่ใช่ชาวสวนธรรมดา คนที่จะมีที่ดินบนเกาะได้ก็ต้องรวยมหาศาลเช่นกัน“พี่นะคะ ที่ดินบนเกาะนั่นยกให้อ้อมจริง ๆ เหรอคะ” หญิงสาวถามเพราะชายหนุ่มยืนยันว่าให้เธอ“ใช่ครับ พี่ยกให้แล้วอ้อมจะเอาไปทำอะไรก็แล้วแต่อ้อม”“ถ้าอ้อมจะทำรีสอร์ตล่ะคะ”“ก็ตามนั้นครับ” ธนากรตอบภรรยา ทั้งที่ใจจริงแล้วเ
เริ่ม(รัก)ร้าย[นิยายชุดร้ายรัก] วันสู่ขอ
คุณอรอุมานั่งหน้าตาบูดบึ้ง เมื่อคนรับใช้ขึ้นมารายงานว่า ขบวนที่เดินทางมาสู่ขออารดามาถึงแล้ว วันนี้เป็นฤกษ์ดีทางบ้าน ฝ่ายชายจึงเดินทางมาสู่ขอลูกสาวนาง ยังจะมีเรื่องอะไรให้นางช็อกมากไปกว่านี้อีกไหม เมื่ออาทิตย์ที่แล้วอารดาควงแขนคู่หมั้นบุกมา ถึงบ้าน เพื่อมาบอกกับนางว่าเธอกับคู่หมั้นตกลงที่จะถอนหมั้นกัน เพราะต่างคนต่างมีคนที่ตัวเองรัก และที่ทำให้นางช็อกจนแทบสติหลุดก็คือลูกสาวตัวดีบอกกับนางว่าที่หายไปหลายเดือนเธอไปอยู่กับสามี ที่มีอาชีพเป็นชาวสวนยาง“ใครจะมาก็ช่าง ฉันไม่สนใจหรอก ไปบอกคุณผู้ชายนะว่าฉัน ไม่ว่าง” บอกกับคนรับใช้ เพราะไม่อยากลงไปสนิทชิดเชื้อกับคนที่อยู่ คนละชั้นกับนาง คิดแล้วก็พาลให้โมโห คุณมนตรียอมเข้าไปได้อย่างไร มีดองเป็นชาวสวนยางเนี่ยนะ รู้ถึงไหนอายถึงนั่น อารดาก็เหลือเกิน หลุดจากช่างก่อสร้างมาได้ยังโล่งใจไม่ได้เท่าไร สุดท้ายไปคว้าหนุ่ม สวนยางมาเป็นสามี ให้มันได้อย่างนี้... ลูกสาวคนเดียวที่นางฟูมฟักมายิ่งกว่าไข่ในหิน“ลงไปหน่อยนะคะคุณผู้หญิง สงสารคุณหนูนะคะ” สายพินแม่บ้านเก่าแก่พยายามหว่านล้อม เพราะนางสงสารคุณหนูของนาง“ลงไปให้เขาหัวเราะเยาะน่ะเหรอ ตระกู
เริ่ม(รัก)ร้าย[นิยายชุดร้ายรัก] ง้อ
ธนากรพารถกระบะคู่ใจมาจอดที่สวนสาธารณะที่เขา ชอบมานั่งเล่น สมัยที่เรียนอยู่กรุงเทพฯ ครั้งสุดท้ายที่เขามาสวนแห่งนี้ ก็ตอนที่เขาอกหักจากมินรญา แล้วบังเอิญมาเจอกับอารดาเป็นครั้งที่สาม ใบหน้าหล่อเหลายิ้มกับตัวเองเมื่อคิดถึงหน้าคนรัก ไม่น่าเชื่อว่าผู้หญิงที่ขี้เหวี่ยงขี้วีนและน่ารำคาญคนนั้นจะกลายมาเป็นคนที่เขารักสุดหัวใจครืด… ครืดมือถือเครื่องบางสั่นอีกครั้ง ตาคู่คมทำเพียงแค่ปรายตามอง ก่อนจะกระดกเบียร์ในกระป๋องลงคอ อยู่ ๆ ก็เกิดน้อยใจจนพาล ไม่อยากรับสาย ไม่อยากอ่านแชต และไม่สนใจข้อความที่เธอส่งมา เพียงแค่คิดว่าฐานะอย่างเขาไม่คู่ควรกับเธอ เธอมีคู่หมั้นแล้วจริง ๆ ใช่ไหม ความน้อยใจความเสียใจประเดประดังเข้ามา เบียร์ในมือถูกสาดลงคอรวดเดียวหมดกระป๋อง ก่อนที่กระป๋องใหม่จะถูกเปิดแล้วดื่มลงคออีกอึกใหญ่ ๆ“มาทำอะไรตรงนี้คะ”เสียงที่ดังมาจากด้านหลังทำให้ร่างสูงที่จมอยู่กับความคิดของตัวเองสะดุ้ง อารดาถอนหายใจ เธอคิดไม่ผิดจริง ๆ ที่มาที่สวนนี้เพราะครั้งหนึ่งเธอเคยเจอกับเขาที่นี่“อ้อม...”ชายหนุ่มมองคนที่ยืนเท้าเอวตรงหน้า ก่อนจะครางชื่อเธอออกมาเบา ๆ มือแกร่งยกขึ้นขยี้ตา หรือว่าเขาจะเ
เริ่ม(รัก)ร้าย[นิยายชุดร้ายรัก] ภาพบาดตา
หลายวันต่อมา... ธนากรตัดสินใจเดินทางมาหาคนรักที่กรุงเทพมหานคร เมื่อรู้สึกว่าการคุยกันผ่านโทรศัพท์มือถือไม่เพียงพอต่อความคิดถึง ครั้งหนึ่งเขาเคยเสียคนรักไปเพราะคำว่าไว้ใจจึงกลัวว่าทุกอย่างมันจะซ้ำรอย ธนากรเคลียร์งานทุกอย่างให้เรียบร้อย เขามีเวลาอยู่กรุงเทพฯ ได้เป็นอาทิตย์ ชายหนุ่มโทร. หาแก้วสุนีย์ บอกเรื่องราวที่เดินทางเข้ากรุงเทพฯ ให้เธอทราบ เขาเลือกที่จะไม่ไปเจอกับมินรญา เพราะทุกอย่างมันจบไปแล้ว ตอนนี้หัวใจของเขามีแค่อารดาคนเดียวเท่านั้นชายหนุ่มขับรถยาวไม่หยุดพัก เพราะอยากเจอคนรักให้เร็วที่สุด เรื่องขึ้นมากรุงเทพฯ เขาไม่ได้บอกให้อารดารับรู้ เพราะอยากเซอร์ไพรส์เธอ ชายหนุ่มรู้ว่าจะไปพบคนรักได้ที่ไหน เพราะเธอบอกที่อยู่ที่บ้านและที่ทำงานของเธอเอาไว้ กระบะโฟร์วีลสี่ประตูขับเข้ามาจอดใต้อาคารขนาดใหญ่ที่ชื่อบริษัทตรงตามที่อารดาบอกไว้ ชายหนุ่มเลือกที่จะมาหาเธอที่นี่เพราะยังไม่กล้าเข้าบ้านทันทีที่รถของเขาหักพวงมาลัยเข้ามา รปภ.ที่อยู่หน้าป้อมก็เป่านกหวีดดังลั่น พร้อมกับโบกให้รถเขาออกมาจากใต้อาคาร ไม่นานก็มี รปภ.อีกคนวิ่งเข้ามาช่วยกันขวางรถเขาเอาไว้ พร้อมกับโบกมือให้เขาออกไป“จอดไม่ได้เหรอครับ
เริ่ม(รัก)ร้าย[นิยายชุดร้ายรัก] เริ่มงาน
รถสปอร์ตคันหรูขับเข้ามาจอด ยังจุดประจำที่ของตัวเอง ก่อนที่ร่างบางในชุดกระโปรงสูทแบบทำงานเข้าชุด จะเดินออกมาอย่างสวยสง่า รปภ.ที่อยู่ประจำจุดค้อมหัวให้อย่างสุภาพ เมื่อผู้บริหารระดับสูง พนักงานต่างก็ยกมือไหว้เมื่อเห็นเธอเดินผ่านไป อารดายิ้ม ในหน้าชีวิตเธอก็มีแค่นี้ ไม่ต่างอะไรกับเครื่องจักรที่มีชีวิต ทำงานเพื่อพิสูจน์ให้ทุกคนเห็น เพื่อก้าวขึ้นมายืนเป็นที่หนึ่งเหนือทุกคน จังหวะที่เดินผ่านหน้าห้องทำงานของพี่ชาย อารดาจึงแวะเข้าไปทักทาย แต่เลขาฯ แจ้งว่าพี่ชายของเธอมีประชุมนอกพื้นที่ จึงยังไม่กลับเข้าบริษัท อนุชิตก็เป็นอีกคนที่ทำงานไม่ต่างอะไรกับเครื่องจักร ร่างบางเดินไปยังห้องทำงานของตัวเอง เลขาฯ หน้าห้องยกมือไหว้อย่างสุภาพ แล้วเปิดประตูให้เธอ ตากลมโตมองโต๊ะทำงานตรงหน้าที่มีงานกอง สุมไว้ นี่คือของขวัญต้อนรับที่เธอกลับมาทำงานใช่ไหม จะโทษใครได้ล่ะเธอทิ้งงานไปนาน มันก็ต้องกองสุมเป็นธรรมดา อารดาลงมือทำงานที่กองสุมหัว ไม่บ่อยนักที่จะเป็นแบบนี้ คนที่เกิดมาในวงการธุรกิจ ถูกปลูกฝังให้รู้จักการแข่งขันมาตั้งแต่เด็ก จนบางครั้งต้องถูกคนรอบข้างมองว่าเห็นแก่ตัว ก็ต้องยอมให้มันเป็นแบบนั้น ช
เริ่ม(รัก)ร้าย[นิยายชุดร้ายรัก] จำเบอร์เมียไม่ได้
ปภังกรมาส่งหญิงสาวที่บ้าน ทั้งสองคุยกันเข้าใจแล้ว โดยที่ปภังกรยอมถอนหมั้น แต่เรื่องนี้อารดาต้องคุยกับครอบครัว ของเธอเอง เท่ากับว่าตอนนี้ปัญหาของเธอแก้ไปได้แล้วหนึ่งเปราะ หญิงสาวหยิบมือถือขึ้นมาเปิดดู เมื่อเห็นคนรักยังไม่อ่านข้อความก็อดเป็นห่วงไม่ได้ และยิ่งหัวเสียหนักเมื่อโทร. ไปแล้วก็ยังเป็นเสียงฝากข้อความ จะโทร. เข้ารีสอร์ตก็ไม่มีเบอร์ หญิงสาวค้นหาเบอร์รีสอร์ต แล้วก็ต้องหงุดหงิดเมื่อไม่มีคนรับสายอีกเช่นกัน“เกิดอะไรขึ้นนะ” หญิงสาวเดินไปมาพร้อมกับกดเบอร์มือถือ ซ้ำ ๆ หรือว่าธนากรเปลี่ยนเบอร์หนีเธอไปแล้ว ความคิดที่ฟุ้งซ่านอยู่แล้ว ยิ่งฟุ้งซ่านหนักขึ้นเมื่อไม่มีใครรับสายเธอสักคนธนากรหัวเสียเมื่อเขาทำมือถือที่ใส่ไว้ในกระเป๋าเสื้อตกน้ำ ชายหนุ่มสั่งให้คนงานมาช่วยกันงมตั้งแต่บ่าย ป่านนี้ยังหาไม่เจอจน ชัชวินทร์ที่แวะมาหายังนึกรำคาญและเหนื่อยแทนคนงาน“จะอะไรกันนักหนาวะ ซื้อเครื่องใหม่ก็หมดเรื่อง”หนุ่มใหญ่ร้องบอกเพื่อน สมัยนี้ง่ายจะตายก็แค่ซื้อเครื่องใหม่ แล้วไปขอเบอร์เดิมทุกอย่างก็จบ “จำเบอร์เมียไม่ได้ครับเสี่ย” หนึ่งในคนงานที่ลอยคออยู่ในน้ำตะโกนบอก “เงียบปากไปเลยนะมึ
You may also like
หลังวิวาห์ฟ้าแลบ ฉันก็พบว่าสามีคือมหาเศรษฐี
ทานตะวันหลากสี58.8K viewsบ่วงรักนักโทษสาว
ต้นไผ่น้อย46.3K viewsพิษรักคุณหมอ
เพียงเม็ดทราย58.7K viewsเด็กเสี่ย NC-25
C71.1K viewsปรารถนาเถื่อน
baiboau-เนื้อนวล1.8K viewsข้ามเส้น มาลุ้นรัก
โอชิม่อน349 viewsป่าป๊ากับหม่าม้าใหม่ของน้องอชิ
นิษฐา01271 viewsนับถอยหลังหย่า! ใครจะทนรับใช้ผัวเฮงซวยอีก!
จางเถาเถา978 views
