เพื่อนกันมันส์ดี : 4

หลังจากเสียน้ำไปคนละทีทั้งคู่ก็นอนมองหน้ากันไปเรื่อยๆ โดยที่ต่างฝ่ายต่างยังไม่มีใครพูดอะไรขึ้นมา ต่างนอนคิดทบทวนเรื่องราวต่างๆที่ผ่านมา

มิ้วยอมรับว่าตัวเองเมาจริงแต่ก็ไม่ได้ถึงกับเมามายมากจนถึงขั้นควบคุมสติตัวเองไม่ได้ แต่ไม่รู้ว่าทำไมเหมือนกันที่หญิงสาวกับยินยอมพร้อมใจให้เพื่อนสนิทชักจูงลงไปเล่นสนุกคลุกวงในกันเฉยๆเสียอย่างนั้น ทั้งๆที่เมื่อก่อนนอนด้วยกันออกจะบ่อยไม่ยักจะรู้สึกแบบนี้สักที

ในขณะที่มัตถ์ก็นอนนิ่งดวงตาสีน้ำตาลเข้มแอบลอบเมียงมองใบหน้าเนียนใสที่นอนนิ่งอยู่ข้างๆอย่างนึกสงสัยว่าอะไรทำให้ความสัมพันธ์ฉันท์เพื่อนที่มีมายาวนานมันเปลี่ยนไป

หลายครั้งแล้วหนที่เขาเองก็เคยมีแฟนเคยคบผู้หญิงมามากมายหลายคน แต่ทว่าทักครั้งที่ยัยเพื่อนตัวดีมีปัญหาเขาจะสลเเวลามาหาเธอทันที ไม่ว่าเวลานั้นเขาจะติดอะไรอยู่ก็ตามทีเขาต้องวางสิ่งนั้นไว้หรือแม้แต่อยู่กับผู้ที่ได้ชื่อว่าเป็นแฟนสาว แต่ทว่าเพื่อนอย่างมิ้วสำคัญกว่าสิ่งใดในโลก

“มึง...จะเลิกคบกับกูจริงหรอ” เสียงหวานเอ่ยถามเสียงแผ่ว

“ใครบอกมึง...” เสียงทุ้มกระซิบย้อนถามกลับ

“กะ..ก็มึงบอก”

“อ๋อ...ใช่กูจะไม่เป็นเพื่อนกับมึงแล้วไง”

“อ้าว!อะไรของมึงเนี่ยเมื่อกี้ก็บอกว่าจะไม่เลิกไง”

“กูเลิกคบเป็นเพื่อนกับมึงแต่เป็นผัวมึงแทนไง”

“ห๊า...เอาจริงดิ” ริมฝีปากบางอ้าค้างสีหน้าเหวอทันที

“ก็เอาไปแล้วนิ เอาไปตั้งหลายทีแล้วด้วย”

“ไอ้บ้าไม่ใช่อย่างนั้น!”

“แล้วมึงติดอะไร?”

“กะ..ก็เราสองคนเป็นเพื่อนกันมานานแล้วนะ อยู่ๆมาเปลี่ยนสถานะแล้วถ้าวันนึงเราไปด้วยกันไม่รอดล่ะ ความเป็นเพื่อนของเราจะยังอยู่ไหม?”

“มิ้ว...กูไม่รู้นะเรื่องอนาคตข้างหน้ามันจะเป็นยังไง แต่ถ้าเราไม่ลองแล้วเราจะรู้ได้ไงว่ามันจะดีหรือไม่ดี”

“มันก็ใช่”

“แล้วถ้างั้นมึงจะลองมาคบกับกูดูไหมล่ะ”

“เออก็ได้”

ไหนๆก็ไหนๆแล้วลองดูก็ได้นี่นา อุตส่าห์ได้ลองท่ายากกันมาแล้วด้วยนี่ ส่วนจะมีเรื่องอะไรเกิดขึ้นก็ปล่อยให้มันเป็นเรื่องของอนาคตแล้วกัน

คบกับมัตถ์ก็น่าจะดีเสียอีกเพราะรู้จักนิสัยใจคอกันมานานหลายปี อะไรจะเกิดก็ให้มันเป็นเรื่องของอนาคตก็แล้วกันนะ ว่าแต่เมื่อคืนนี้ที่เราสองคนจิงเกอเบลกันเราไม่ได้...

ไม่ได้ป้องกัน!!!

“กรี๊ดดด...มึงๆเมื่อคืนมึงไม่ได้ป้องกันใช่ไหมอ่ะ”

“เออ...กับคนอื่นกูป้องกันแต่กับมึงกูสดทั้งคืน”

มันใช่เรื่องมาพูดตอนนี้ไหมเนี่ย!!

“แต่กูกลัวท้อง!!”

“มึงจะกลัวทำไมท้องก็ช่วยกันเลี้ยงไงเราสองคนโตๆกันแล้วนะเงินกูมีเยอะแยะจะเลี้ยงมึงกับลูกอีกสักสิบคนยังได้เลย”

“บ้าใครจะมีลูกกับมึงตั้งสิบคน เครื่องพังกันพอดี”

“หรือมึงจะให้กูไปมีกับคนอื่น?”

“มึงก็ลองไปดูสิ!”

“แหน่ะเตรียมเป็นเมียขี้หึงแล้วหรือจ๊ะเมียจ๋า”

ใบหน้าคมคายกระเซ้าเย้าแหย่หญิงสาวด้วยสีหน้าผ่อนคลายแววตาเต็มไปด้วยความสุขยามได้จ้องมองผู้หญิงที่รู้จักกันมาเกือบครึ่งชีวิตเห็นจะได้ คบหาเป็นเพื่อนกันมาหลายสิบปีรู้ใจกันแทบจะทุกอย่าง ต่างฝ่ายต่างใช้ชีวิตมีรักๆเลิกๆกับคนของตัวเองบ่อยครั้ง จนกระทั่งมันมาถึงจุดที่เรามากินกันเองแล้วรู้สึกดีขนาดนี้ได้ยังไงวะ...

“ถ้ากูรู้ว่าเราสองคนได้กันแล้วมันจะดีอย่างนี้รู้งี้กูเอามึงไปตั้งนานล่ะ”

“บ้า...”

มิ้วก้มหน้าเขินมุดเข้ากับอกแข็งแกร่งของชายหนุ่มทันทีที่เงยหน้าสบสายตาระยิบระยับของคนตรงหน้า สายตาคู่นั้นบ่งบอกอะไรได้หลายอย่างจนเธอไม่อยากจะเข้าข้างตัวเองมากไป

“มิ้วจ๋า...”

“จ๋า”

“มันแข็งอีกแล้วอ่ะ”

“ไอ้มัตถ์มึงจะหื่นเกินไปแล้วนะพอเลยๆ”

“ทำไมเมียใจร้ายจัง”

“ก็เค้าหิวข้าวนี่นาพาไปกินข้าวก่อนได้ไหมล่ะ”

“แปลว่ากินข้าวเสร็จแล้วกลับมาทำต่อได้หรอ?”

“อื้อ”

“ไปงั้นรีบเลยไปอาบน้ำกันแล้วไปหาอะไรอร่อยๆกินกันก่อนจะได้มีแรงมาต่อกันอีกสักสองสามยก”

“เอ่อ...เปลี่ยนใจตอนนี้ทันไหม?”

“เปลี่ยนใจอะไรอ่ะ?”

“เปลี่ยนใจไม่คบกับมึงแล้วอ่ะ...”

“ก็ลองดูดิ กูจะจัดมึงตอนนี้ให้ลุกจากเตียงไม่ได้เลย”

“ฮ่าๆๆคบก็ได้ๆกรี๊ดไปแล้วๆ”

สองหนุ่มสาวอุ้มกันเข้าห้องน้ำไปเสียงหยอกล้อหัวเราะดังลั่นกันอย่างมีความสุขดังขึ้นภายในห้อง

หนึ่งชั่วโมงต่อมาทั้งสองคนก็มายืนอยู่หน้าร้านอาหารญี่ปุ่นที่มิ้วเป็นฝ่ายร้องอยากกิน ร้านนี้ดังมากในย่านคนมีกะตังค์ซึ่งปกติทั้งสองก็ชอบมากินด้วยกันประจำอยู่แล้ว

“เอาอันนี้ด้วย แล้วก็อันนี้ อันนี้ด้วย นี่ด้วย”

เสียงสั่งอาหารสารพัดอย่างของมิ้วดังขึ้นในขณะที่อีกคนได้แต่ส่ายหน้า น่าแปลกที่ว่าเห็นหุ่นอวบอิ่มแบบนี้แถมเจ้าตัวยังกินเก่งขนาดนี้แต่ไม่ยักจะอ้วนเลย หุ่นของเมียหมาดๆของเขาไม่อ้วนและก็ไม่ผอมมันดูแบบสมตัวอ่ะ มีน้ำมีนวลเต็มไม้เต็มมือดี จับตรงไหนก็เต่งตึงไปหมดโดยเฉพาะเจ้าซาลาเปาสองลูกนั้นที่มันทั้งขาวทั้งอวบและหวานมากด้วย

อ้าวไปไงมาไงถึงมานึกถึงเจ้าสองก้อนนั้นได้วะ แค่คิดบางอย่างก็แข็งปึ๋งปั๋งเหยียดตัวเต็มกางเกงขึ้นมาทันทีสิน่า...

“ทำไมทำหน้าอย่างนั้นอ่ะ” มิ้งถามเมื่อเห็นสีหน้าแปลกๆดูกระสับกระส่ายของชายหนุ่ม

“เปล่าๆไม่มีอะไร”

ตอบซุ่มเสียงสั่นพยายามตั้งสมาธิให้อยู่กับแก้วน้ำตรงหน้าให้ได้

“ท่าทางแบบนี้อย่าบอกนะว่า...”

“...”

“คิดทะลึ่งอีกแล้วอ่ะ”

“...”

“ทำไมมึงหื่นแบบนี้นะ”

“ก็มึงอยากทำตัวมีเสน่ห์ทำไมนักล่ะ”

ยิ่งแต่งตัวแบบนี้เขายิ่งไม่อยากให้ออกไปไหนอยากกกตัวนุ่มนิ่มนี้เอาไว้นอนด้วยทั้งวันทั้งคืนเลย เสื้อครอปแขนตุ๊กตาที่เธอใส่มันทำให้ดูเซ็กซี่และน่ารักไปในตัวคู่กันกับกระโปรงยีนส์ตัวจิ๋วที่ไม่รู้ว่าจะใส่มาทำไมในเมื่อมันสั้นเสียขนาดนั้นน่ะ

พูดขึ้นแล้วก็อดหงุดหงิดขึ้นมาไม่ได้คอยดูนะจะพาไปซื้อใหม่เอาที่แบบปิดมันมิดชิดให้หมดไปเลย!

“หืม...กูก็มีเสน่ห์แบบนี้มาแต่ไหนแต่ไรแล้วนะ”

“หลงตัวเองชะมัด” มัตถ์เบะปากใส่

“อย่ามาหลงกูบ้างก็แล้วกัน”

“ไม่ทันแล้วล่ะ หลงไปล่ะ”

“....”

“เขินอ่ะดิ”

“บ้า!”

หลังจากกินข้าวเสร็จกำลังรอเช็คบิลอยู่ก็ได้มีผู้ชายคนหนึ่งเดินดุ่มๆมาหาที่โต๊ะ ชายคนนั้นก็คือผู้ชายที่นอกใจมิ้วนั่นเอง

“มิ้วคุยกันก่อนได้ไหม?” ผู้ชายคนนั้นเดินมานั่งข้างมิ้วแล้วพูดขึ้น

“คุยอะไรหรอ?” มิ้วถามกลับพลางเขยิบตัวหนีมานั่งใกล้มัตถ์

“เรื่องของเราไง”

“มันไม่มีเรื่องของเราตั้งแต่วันที่มิ้วเข้าไปเจอพี่กกกับนังผู้หญิงคนนั้นแล้ว”

“พี่ขอโทษ...มันก็แค่สนุกๆแต่คนที่พี่รักมีแค่มิ้วนะ”

“ทุเรศ!เลวที่สุดไม่คิดเลยว่าจริงๆแล้วพี่จะเป็นคนแบบนี้”

“แต่ไอ้คนแบบนี้มันก็เป็นผัวมิ้วไงล่ะ”

ผลั๊ว!

เสียงหมัดกระทบใบหน้าคมคายที่พูดจาไร้ความสำนึกใดๆจนผู้ชายคนนั่นถลาลงไปกองที่พื้น

“เมื่อก่อนอาจใช่แต่ตอนนี้ไม่ใช่แล้วล่ะ” มัตถ์พูดเสียงเข้มพร้อมทั้งรั้งร่างอวบอิ่มของมิ้วเข้ามาในอ้อมกอด

“มึงเสือกอะไรด้วยไอ้มัตถ์มันไม่ใช่เรื่องของมึง”

“กูจำเป็นต้องเสือกว่ะเพราะเรื่องของมิ้วก็คือเรื่องของกู”

“มิ้ว...ที่มันพูดหมายความว่าไง?”

“มิ้วไม่จำเป็นต้องตอบอะไรพี่เพราะเรื่องระหว่างเรามันจบลงไปแล้ว แต่ในเมื่อพี่อยากรู้มิ้งจะบอกให้ก็ได้ตอนนี้มิ้วคบกับมัตถ์แล้วทุกเรื่องของมิ้วก็เป็นเรื่องของมัตถ์หวังว่าต่อจากนี้ไปเราคงไม่ต้องเจอกันอีกเพราะสามีมิ้วหวงมาก”

พูดจบมิ้วก็เดินกอดแขนมัดออกไปจากร้านนั้นทันที

ไม่รู้สิถ้าถามว่ารู้สึกดีไหมตอนนี้...ก็ไม่นะ

แต่ถ้าถามว่าสะใจไหมล่ะก็...

โคตรสะใจเป็นบ้าเลย!

แม้ลึกๆจะแอบเสียดายเวลาที่เคยได้คบกันมาแถมเขายังเป็นผู้ชายคนแรกของเธออีกด้วย แต่ชีวิตมันยังต้องเดินหน้าไปต่อใช่ไหมล่ะ

อะไรที่มันเสียหรือมันไม่ดีเราก็แค่ตัดมันทิ้งไป ส่วนอันไหนดีเราก็เก็บมันเอาไว้ ไม่รู้เหมือนกันว่าวันข้างหน้าผู้ชายที่เดินเคียงข้างมันจะยังดีกับเธออย่างนี้ไหม แต่ตราบใดที่ในวันนี้มันยังดีกับเธออยู่ก็แค่รอดูวันต่อๆไปก็น่าจะพอ...

.

.

.