เมียหมอ : 5 (จบ)

ออกจากกรุงเทพมาเย็นคล้อยจนตอนนี้เกือบตีห้าแล้วที่พี่หมอขับรถมาทั้งคืนจนเกือบจะใกล้ถึงบ้านฉันแล้ว ยิ่งใกล้ถึงมากเท่าไหร่หัวใจฉันยิ่งเต้นถี่ๆรัวขึ้นเร็วขึ้นอย่างบอกไม่ถูก

หลายปีแล้วนับต้ังแต่เลิกลากับแฟนเก่าที่เจอกันวันนั้นที่ร้านอาหารฉันก็ไม่เคยพาใครไปที่บ้านอีกเลย นี่จึงนับเป็นอีกครั้งที่ฉันพาผู้ชายไปเปิดตัวแถมยังเป็นการเปิดตัวที่ยิ่งใหญ่มากด้วยแหละก็หวังแค่ว่าพวกท่านคงไม่ช็อกไปเสียก่อนนะ

เกือบหกโมงเช้าท่ามกลางบรรยากาศเย็นสบายมีหมอกนิดๆกระจายกลางอากาศ รถบีเอ็มดับบลิวคันหรูของพี่หมอธีก็มาจอดที่หน้าบ้านของฉันพอดี

“พ่อขาแม่ขา...เซอร์ไพรส์!” ฉันวิ่งช้าๆไปในบ้านก่อนจะโผเข้ากอดหอมพ่อกับแม่ที่ตื่นมานั่งฟังข่าวเช้าอยู่ที่ห้องนั่งเล่นกัน

“อ้าวยัยฝ้ายมายังไงเนี่ยลูกฮึ!ไอ้ลูกคนนี้นี่จะไม่ทำไมไม่บอกแม่จะได้เตรียมทำของโปรดไว้ให้” แม่บ่นทันทีแต่สีหน้าดีใจเหลือเกินที่ได้เห็นฉัน

“ก็คิดถึงนี่นาเลยรีบมาหาสวัสดีค่ะพ่อ สวัสดีค่ะแม่คิดถึงหนูไหม?” รีบฉอเลาะไปก่อนเวลารับโทษจะได้มียอมความกันบ้าง

“แล้วนี่มายังไงล่ะลูกหืมไม่ได้ทำงานรึไงวันนี้น่ะ” พ่อถามน้ำเสียงเอ็นดูแม้จะไม่แสดงท่าทีดีอกดีใจอะไรมากแต่แววตาท่านทอประกายยินดีที่ลูกสาวคนนี้มาหาอยู่แล้ว

“หนูลางานมาสามวันจ้ะพอดีว่า...พาลูกเขยมาฝากแหะๆ” ฉันบอกสีหน้าเจื่อนๆขณะกวักมือเรียกพี่หมอให้เดินเข้ามา

“อะไรนะพี่ฝ้ายพาลูกเขยมาให้พ่อหรอ?” เสียงตะโกนลั่นของไอ้ฟิวน้องชายของฉันดังขึ้นพร้อมกับที่ตัวมันออกมาปรากฎในชุดนักเรียนเตรียมพร้อมที่จะไปโรงเรียน

“เบาๆจะตะโกนทำไมวะไอ้นี่นิ!พ่อจ๋าแม่จ๋านี่พี่หมอธีเป็นฟะ..แฟนหนูเองจ้ะส่วนนี่พ่อกับแม่หนูจ้ะแล้วนั่นไอ้ฟิวน้องชายหนูเอง” ฉันก็หันไปแนะนำให้สองฝ่ายได้รู้จักกัน ในขณะที่พ่อฉันเอาแต่จ้องพี่หมอเขม็ง ส่วนแม่ก็กุลีกุจอรีบไปเอาน้ำท่ามาให้ว่าที่ลูกเขยกินทันที

“สวัสดีครับคุณพ่อสวัสดีครับคุณแม่ หวัดดีครับฟิว” พี่หมอของฉันช่างเข้าหาผู้ใหญ่ได้ดีเหลือเกินทีเดียวเล่นเอาพ่อฉันเบิกตากว้างอย่างตกใจคงไม่คิดว่าจะมีผู้ชายคนไหนที่จะนอบน้อมได้ถึงขนาดนี้สินะ

เพราะอดีตแฟนที่ฉันเคยพามาแนะนำไม่เคยเห็นหัวใครทั้งนั้นแม้แต่พ่อแม่ของฉันมันยังวางท่าใส่

“นั่งก่อนสิ!”

“ขอบคุณครับ” พวกเราย้ายไปนั่งที่โซฟาตัวใหญ่ด้วยกันครบทุกคน

“ชื่ออะไรเป็นใครมาจากไหนลูกเต้าเหล่าใครทำงานอะไรบ้านช่องอยู่หนะ..”

“พ่อ!ใจเย็นๆถามเยอะเขาจะตอบทันที่ไหนเล่า” แม่เบรคพ่อไว้ก่อนเมื่อเห็นสีหน้าเลิ่กลั่กของลูกเขย

“ผมชื่อธีรดาครับส่วนใหญ่คนจะเรียกว่าหมอธีครับอาชีพเปิดคลีนิคทันตกรรมครับบ้านอยู่กรุงเทพโดยกำเนิดส่วนแม่เป็นหมอพ่อเป็นผู้พันครับ...รักลูกสาวคุณพ่ออยากมาขอไปอยู่ด้วยครับ” 

พี่หมอร่ายยาวจนฉันอดเขินอีกไม่ได้ ตอนแรกที่ไปบ้านเขาฉันก็เก็กแทบตายก็แหมพ่อเขาก็ยศใหญ่มีแม่เป็นหมอเจ้าของโรงพยาบาลแต่เขาดันแยกออกมาเปิดคลีนิคเองซะงั้น เป็นใครจะไม่กลัวหรือประหม่าบ้างในเมื่อฉันก็เป็นแต่ลูกชาวไร่ธรรมดาไม่ได้มีฐานะหน้าตาทางสังคมมากมาย

แต่โชคดีที่ครอบครัวไม่ได้เป็นแบบครอบครัวคนรวยอื่นๆที่ต้องแบบเงินต่อเงินถึงจะคบกันได้ โดยเฉพาะคุณแม่ของเขาที่ท่านเมตตาและเอ็นดูฉันมากทีเดียว

“ได้กันหรือยัง!” ไอ้ฟิวน้องชายวัยแตกหนุ่มของฉันดันถามทลุกลางป้องขึ้นมาเล่นเอาตาฉันกระตุกถี่ๆ

“ฟิว!ถามอะไรแบบนี้ล่ะลูก” แม่หันไปดุมันก็จริงแต่ทุกสายตามองมาราวกับจะเค้นเอาคำตอบให้ได้

“เอ่อ...คะ..คือว่า”

“ขอโทษที่ผมชิงสุกก่อนห่ามไปนะครับ แต่ผมรักน้องมากจริงๆอยากได้น้องมาเป็นคู่ชีวิตด้วยคุณพ่อคุณแม่ได้โปรดรับผมไปพิจารณาด้วยนะครับ” พี่หมอคนดีของฉันตอบกลับแบบไม่เสียเวลาคิดสักนิด

โถ!คนนี้ของหนู...

คนแบบนี้แหละเหมาะสมที่สุดล่ะ...

“พร้อมเมื่อไหร่ล่ะ?” พ่อกับแม่ถามขึ้นพร้อมกัน

“พะ..พร้อมอะไรหรอครับ?” พี่หมอยังงงๆอยู่เมื่อยังเห็นพวกท่านไม่โกรธเกรี้ยวแม้ว่าฉันจะโดนเจาะไข่แดงไปแล้วก็ตาม

“พร้อมมาสู่ขอและตบแต่งไปเลยไงชักช้าจะไม่ทันการ” พ่อพูดน้ำเสียงติดฉุนนิดๆจนฉันรู้สึกได้

“มะ..ไม่ทันอะไรกันพ่อ!”

“นี่อย่าบอกนะว่ายังไม่รู้ตัวน่ะ?ตายแล้วลูกหนอลูก” คราวนี้เป็นแม่โอดครวญเสียงอ่อนอกอ่อนใจใส่ฉันแทน

“อะไรนะ!อย่าบอกนะว่าพี่ฝ้ายท้อง!” ไอ้ฟิวแหกปากเสียงดังพร้อมกับที่ทุกๆสายตาจับจ้องมาที่ฉันกันหมด

“คะ..คือว่าเอ่อ...” เอาล่ะสิอีฝ้ายจะตอบยังไงดีในเมื่อความจริงแล้วมันก็...

“อะไรอ่ะฝ้ายมีอะไรที่พี่ยังไม่รู้หรือเปล่าหือ” พี่หมอธีหันมาจ้องฉันสีหน้าจริงจังมาก

“คะ..คือว่าฝ้าย...ฝ้าย...”

เอาจริงฉันก็นึกกลัวนะ!กลัวเขาจะหาว่าฉันปล่อยตัวเองให้ท้องเพื่อจับเขารึเปล่า แต่ว่าที่จริงแล้วมันไม่ใช่ไงฉันไม่ได้ตั้งใจจะให้มันพลาด แต่คืนนั้นเมื่อเดือนก่อนฉันลืมกินยาคุมจริงๆ

แล้วผลมันก็ตามมาไงวันนึงฉันเกิดอาการคลื่นไส้อาเจียนเวียนหัวแปลกๆก็เลยไปซื้อที่ตรวจมาลองดูก็พบว่ามันขึ้นสองขีด

ฉันท้องงงง!!

ไม่รู้ว่าจะเริ่มบอกพี่หมอยังไงดีพอดีกับที่เขาขอมาบ้านเพื่อพบพ่อกับแม่ฉันก็เลยลองพาเขามาก่อน แต่ยังไม่ทันที่จะได้สารภาพบาปพ่อกับแม่ก็ดันเดาทางถูกซะก่อนนี่สิ

“หนูขอโทษหนูไม่ได้ตั้งใจจะจับพี่นะแต่มันพลาดไปแล้วคะ..คือหนูท้อง”

สารภาพบาปออกไปก็รอฟังว่าเขาจะยังเชื่อใจและอยากใช้ชีวิตกับฉันต่ออรกไหมหรือเขาจะเห็นฉันเป็นพวกอยากได้เขาจนต้องปล่อยให้ตัวเองท้องเลยรึเปล่าก็ต้องมาดูกัน

“ฝ้าย!ทำไมไม่บอกพี่แต่แรก...จะได้พาพ่อแม่มาสู่ขอพร้อมทีเดียวเลย” พี่หมอธีบอกสีหน้าตื่นเต้นจนลืมมองหน้าว่าที่พ่อตาไปเลยว่าตีหน้ายักษ์ใส่ขนาดไหนแล้ว

“แล้วอีกอย่างอย่าพูดแบบนี้อีกหนูไม่ได้พลาดเพราะพี่เป็นคนที่แอบเอายาคุมของหนูไปซ่อนเองต่างหากเล่า” พี่หมอธีบอกด้วยใบหน้าเจี๋ยมเจี้ยมใส่ฉัน

“ห๊าา...อะไรนะพี่หมอธีหนูไม่ได้หูฝาดไปใช่ไหม?”

“แหะๆใช่พี่เป็นคนทำเอง...ขอโทษคุณพ่อคุณแม่ด้วยนะครับที่ใจร้อนเกินไปหน่อยแต่ไม่คิดว่าเจ้าตัวเล็กจะรีบมาไวทันใจขนาดนี้” พี่หมอธีหันไปกราบแทนตักพ่อกับแม่ของฉันแทนคำขอโทษ

“โอยย...ตายเล่นอะไรกันเนี่ยลูกแม่จะเป็นลมแล้วนี่เราท้องได้กี่เดือนแล้วยัยฝ้าย” แม่ทำมือทาบอกทำท่าจะเป็นลมเสียให้ได้

“เอ่อสองเดือนแล้วค่ะว่าแต่ทำไมพ่อกับแม่รู้ล่ะว่าหนูท้องอยู่”

“แหม...ยัยฝ้ายพ่อกับแม่เลี้ยงแกมานะแค่มองปราดเดียวก็รู้แล้วผิวพรรณเปล่งปลั่งมีน้ำมีนวลขึ้นเยอะหน้าตาผ่องใสขนาดนี้ดูท่าหลานยายคงจะเป็นผู้หญิงสินะ”

“ไม่เอาตาจะเอาหลานชาย”

“ก็แม่จะเอาหลานสาวจะได้สวยๆเหมือนยัยฝ้ายไง”

“ไม่เอา!ให้หล่อเหมือนตาดีกว่า”

เอาล่ะสิทีนี้ตากับยายเริ่มตีแย่งเพศหลานกันล่ะ นี่แค่เพิ่งท้องได้แค่สองเดือนนะคะคุณตาคุณยายขา

แต่ไม่เป็นไรคลอดคนนี้ปุ๊บจะทำต่อให้ใหม่อีกคนก็ยังได้เลย...

“ไปๆมาเหนื่อยๆพาลูกเขยแม่ไปพักผ่อนก่อนไปเดี๋ยวแม่ยกสำรับข้าวขึ้นไปให้”

เห็นแก่่ว่าพี่แกขับรถมาทั้งคืนแล้วฉันก็เลยให้ขึ้นไปนอนพักก่อนพร้อมจัดสำรับไปให้กินที่ห้องก่อนที่ฉันจะลงมาคุยกับพ่อแม่แล้วปล่อยให้พี่เขานอนพักไป

ฉันก็เข้าไปกราบขอขมาพ่อกับแม่ที่บังอาจชิงสุกก่อนห่ามไม่พอแถมยังท้องก่อนแต่งอีก โชคดีที่บ้านฉันเลี้ยงลูกแบบสมัยใหม่ฟรีสไตล์ ดังนั้นต่อให้ผิดพลาดอะไรมาก็จะอ้าแขนรับโอบอุ้มไว้ก่อน

จากที่ฉันลางานมาแค่สามวันกลายเป็นว่าในตอนนี้ฉันถูกสั่งให้ออกจากงานอย่างถาวรเพราะคุณปู่คุณย่าของเจ้าตัวเล็กนี่ไม่ไว้ใจฉันกลัวกลับไปทำงานทะเล่อทะล่าหกล้มขึ้นมาจะสะเทือนถึงหลานท่านเอา อีกอย่างพวกท่านจะลงมาหาฤกษ์แต่งงานให้เลยก่อนที่ท้องจะโตไปมากกว่านี้

แหม...ไม่ค่อยจะเห่อกันเท่าไหร่เลยนะทั้งปู่ย่าและตายายแบ่งวันช่วยเลี้ยงกันเสร็จสรรพโดยไม่ถามคนเป็นแม่เลยสักนิดดด...

ส่วนพี่หมอธีก็ไม่ได้ยุ่งยากอะไรเพราะคลีนิคตัวเองมีหมอประจำอยู่แล้วทำให้ไม่น่าห่วงอะไร แต่ฤกษ์งามยามดีวันแต่งงานของฉันก็ถูกจัดขึ้นอย่างว่องไวเหลือเกิน

สามเพื่อนซี้ของฉันถูกตามตัวขึ้นมาโดยด่วนแม้จะไม่ว่างแต่เพื่อนฉันก็ตั้งใจเทงานทุกอย่างแล้วมาหาฉันจนได้

“กรี๊ดดด!อีฝ้ายได้กินทีหลังทำไมแซงหน้ากูไปก่อนวะ” อีว่านถามส่วนอีก้อยกรอกตามองบนใส่ฉันอย่างมั่นไส้แทน ส่วนอีพีทยืนจู๋จี๋กับแฟนเด็กหนุ่มหล่อหน้าใสอยู่ข้างๆกันโดยไม่สนสี่สนแปดแล้ว

“แหะๆก็พี่หมอเค้ามีน้ำยาไงล่ะ” นี่ไม่ได้ทับถมเพื่อนเลยนะ อธิบายให้ฟังเฉย

“อ้าวที่รักอีฝ้ายมันบอกว่าที่รักไม่มีน้ำยาอ่ะค่ะ” อีว่านมันหันไปฟ้องพี่คิมสุดที่รักของมันที่หันมาขำก่อนจะกระซิบกระซาบอะไรกันสักอย่างแล้วอีว่านก็ทำตัวเขินอายหน้าแดง

หึ!ไม่พ้นเรื่องรีบไปทำเรื่องลูกกันนะสิ!!

พิธีแต่งงานเสร็จสิ้นไปอย่างรวดเร็วมีแขกผู้ใหญ่มากหน้าหลายตาแห่แหนกันมามากมายเหลือ พ่อกับแม่ฉันก็ยิ้มแก้มปริจนหุบไม่อยู่ก็เพราะทั้งหิ้วทั้งแบกเงินสินสอดและทองรูปพรรณที่ทางฝั่งลูกเขยนำมายกมอบให้

ในงานมีแต่คนชื่นชมและยินดีที่ฉันได้เป็นฝั่งเป็นฝาเสียทีโดยเฉพาะเพื่อนๆที่รักที่ต่างแย่งช่อดอกไม้เพื่อจะได้เป็นเจ้าสาวต่อจากฉัน ส่วนคนที่ได้ก็ไม่ใช่ใครคนที่ผัวไม่มีน้ำยาสักทีไง

เมื่อก่อนฉันเคยคิดว่าตัวเองอาภัพอับโชคหาแฟนดีๆกับเขายากยิ่งนักขนาดคบกันมานานก็ยังมาออกสันดานชั่วทีหลังด้วยการไปแอบไปกินลับหลังกับเพื่อนสนิทของมันเองเพียงเพราะว่าฉันไม่ให้มันเอาก่อนแค่นั้น

แต่วันนี้ฉันคิดว่าตัวเองโชคดีที่ตัดสินใจไปหาหมอทำฟันวันนั้นและคิดถูกที่ตัดสินใจอ่อยจนได้เขามาเป็นสามีและพ่อของลูกในวันนี้ แม้ระยะเวลามันจะสั้นไม่นานมากที่เราคบและศึกษาดูใจกัน แต่มันก็ไม่ได้มีอะไรมาการันตรีนี่นาว่าเราจะไปกันไม่รอด ของแบบนี้มันต้องดูกันยาวๆและฉันก็เชื่อมั่นว่าเขาจะไม่มีวันทำให้ฉันผิดหวังแน่ๆเหมือนกับที่เขาเชื่อในตัวฉันเหมือนกันยังไงล่ะ

“เฮ้อได้เข้าหอสักทีรอตั้งนาน” หลังจากถูกส่งจังเข้าหอพี่หมอก็ออกอาการกระดี๊กระด๊าเต็มที่สีหน้าแดงเปล่งปลั่งเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์เล็กน้อยพาให้ดวงตาคมเข้มเปล่งประกายฉ่ำเยิ้ม

พี่หมอคนดีสามีของฉันเชยคางฉันขึ้นเบาๆพร้อมกับก้มลงจูบตรงหน้าผากด้วยท่าทีอ่อนโยนและเอ็นดูเหลือเกิน

“ต่อจากนี้เราสองคนเป็นคนคนเดียวกันแล้วนะพี่จะไม่สัญญาอะไรกับหนูแต่จะทำให้หนูเห็นว่าพี่จะรักและดูแลหนูกับลูกไปตลอดชีวิตให้ได้รักนะครับแม่ของลูกเมียของพี่”

“รักเหมือนกันนะคะพ่อของลูกสามีของหนู”

“อืม...แต่ตอนนี้ขอชื่นใจก่อนได้ไหมไม่ไหวแล้วคิดถึงจะแย่...” เขาจับมือฉันไปจับส่วนที่มันพองตัวขยายเรียกร้องและเว้าวอนให้ฉันสนใจอย่างอ้อนวอน

“อื้มม...แข็งจัง” ฉันลูบมันผ่านใต้เนื้อผ้าอย่างเร่งเร้าจนปากหยักครางกระเส่าในลำคอเบาๆ

“ไม่ไหวแล้ว...ปวดไปหมดพี่ขอก่อนนะที่รักไม่ได้เข้าไปทักทายตั้งหลายวันแล้วคิดถึงจะแย่” พี่หมอบอกพร้อมกับกรีดมือเข้าไปทักทายส่วนที่อ่อนไหวใต้ร่มผ้าของฉันที่ออกอาการเปียกแฉะต้องแต่เขาครางลึกให้ฟัง

แล้วพี่หมอธีก็ขอเข้าไปเล่นกับลูกขนเกือบทั้งคืนแต่ยังดีที่พี่เขายังยั้งแรงเอาไว้ไม่ให้รุนแรงกลัวจะสะเทือนไปถึงลูกน่ะสิ ส่วนฉันก็หมดเรี่ยวหมดแรงจนกระทั่งผลอยหลับไปเป็นตายเชียวล่ะ

กว่าจะลุกออกจากห้องมาได้ก็ปาเข้าไปบ่ายคล้อยจนทุกคนมองมาด้วยสายตาล้อเลียนสุดๆไม่เหมือนไอ้คนต้นเหตุนั่งยิ้มกริ่มสีหน้าสดชื่นเหลือเกินราวกับไม่ได้เหนื่อยอะไรเลยทั้งๆที่เมื่อคืนก็โดนฉันรีดพิษไปจนน้ำเกือบหมดตัวเหมือนกันแหน่ะ

ชาวบ้านใกล้ๆต่างมาแสดงความยินดีและอิจฉาที่ลูกสาวคนธรรมดาๆอย่างฉันได้เป็นถึงลูกสะไภ้นายพลและคุณหมอเจ้าของโรงพยาบาลเอกชนดังระดับประเทศ แต่ฉันคิดว่าต่อให้พี่หมอเป็นแค่ลูกตาีตาสาฉันก็ยังคิดว่าตัวเองโชคดีอยู่ดีที่ได้มาเจอกับคนอย่างเขา แต่คงเพราะชาติที่แล้วฉันทำบุญเอาไว้มากก็เลยได้โชคสองชั้นพ่วงไปด้วยกับการได้สามีทั้งหล่อและรวย...

(จบ)