"อื้อ"
เสียงครางเบาๆ ดังรับเมื่อมือหยาบกร้านแตะลงบนผิวอ่อน
อึก!
เบิ้มกลืนน้ำลายเหนียวๆ ลงคอ มือใหญ่หยุดนิ่งสนิท สติแทบแตกกระเจิง
ผิวของคุณนาย... นุ่มเหลือเกิน
ทั้งนุ่ม ทั้งเนียน แถมยังมีกลิ่นหอมจางๆ ลอยออกมา
เบิ้มเผลอจินตนาการไปไกล ถ้าหากเขาเข้าไปใกล้กว่านี้ กลิ่นหวานๆ จางๆ นั่นจะชัดเจนขึ้นไหม
"เบิ้ม"
คุณนายยกหัวขึ้นมอง ดวงตาปรือปรอยยั่วยวนอย่างไม่ตั้งใจ
"นวดสิ"
"ขะ...ขอรับ"
เบิ้มสูดลมหายใจเข้าปอด เขาบังคับให้มือสั่นๆ ลงแรงเบาๆ กับผิวเนื้อนุ่ม แล้วค่อยๆ หนักขึ้นตามลำดับ เสียงครางอื้ออ้าดังออกมาเป็นระยะ คนขับรถเหงื่อตก บางอย่างในกางเกงแข็งจนปวด เขาทั้งโกรธตัวเองที่คิดชั่วกับคุณนายอีกแล้ว ทั้งทรมานที่ไม่อาจหาทางปลดปล่อยได้
จะไม่ให้เบิ้มคิดชั่วได้ยังไง ผิวคุณนายทั้งนุ่ม ทั้งลื่นมือขนาดนี้
"อ๊าาา สบายจัง"
เสียงครางชวนสยิวทำให้เบิ้มขนลุกไปทั้งตัว ความอดทนของหนุ่มวัยกลัดมันหมดสิ้น มือหนารีบผละออกห่างเหมือนเจอของร้อน
ถ้ายังฝืนแตะต้องคุณนายต่อ เบิ้มคงกลายเป็นคนชั่ว ข่มเหงผู้มีพระคุณของตัวเอง
"เบิ้ม"
คุณนายปรือตาขึ้นอีกครั้ง มองคนขับรถด้วยความไม่เข้าใจ
"ทำไมไม่นวดต่อล่ะ"
"ผะ...ผม"
เบิ้มอึกอักเพราะนึกคำตอบไม่ทัน เขาไม่ใช่คนฉลาดนัก เป็นแค่หนุ่มบ้านนอกเรียนจบแค่ปอหก ทั้งชีวิตไม่เคยออกนอกลู่นอกทาง โกหกก็ไม่เก่ง
เขาไม่กล้าแม้แต่จะลุกขึ้นยืนด้วยซ้ำ เพราะเป้ากางเกงที่ตุงจนแน่นคือหลักฐานความชั่วของตัวเอง เกือบหนึ่งเดือนที่ผ่านมาชีวิตเขาพลิกจากหน้ามือเป็นหลังมือ มีเงินส่งให้ลูก ซื้อของเล่นให้ลูกได้ ทั้งหมดเป็นเพราะความเมตตาของคุณนาย เขาไม่ควรคิดอกุศลแบบนี้
"หรือว่าง่วงแล้ว?"
"ขะ...ขอรับ"
"งั้นก็ไปนอนเถอะ ขอบใจเธอมาก"
คุณนายที่เริ่มมีสติส่งยิ้มให้ มือเรียวดึงกระโปรงที่เปิดขึ้นลง จนมิดชิดเหมือนเดิม เบิ้มรีบเดินจากไปทันทีเหมือนรอเวลานี้มานาน ไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามีดวงตาคู่หนึ่งทอดมองตามจนแผ่นหลังกว้างหายลับไป
"ฝันดีนะ คนขับรถของฉัน"
.
.
"แฮ่ก แฮ่ก"
ฟุ่บ ฟุ่บ ฟุ่บ
"อาห์"
เสียงแปลกประหลาดดังขึ้นในห้องนอนเล็กๆ ที่ห่างออกจากตัวบ้านใหญ่ไม่กี่เมตร ที่นี่เรียกว่าเรือนคนงานคงไม่ผิดนัก เพราะมีลักษณะเป็นบ้านหนึ่งชั้น แบ่งซอยห้องออกเป็นห้าห้อง เบิ้มได้อยู่ห้องท้ายสุดเพราะเป็นผู้ชาย สามห้องด้านหน้าถูกสามสาวน้อยใหญ่จับจอง และถูกกั้นด้วยอีกห้องที่ว่างเปล่าก่อนจะมาถึงห้องของคนขับรถ
บนเตียงขนาด 3.5 ฟุตมีเงาตะคุ่มนอนกระสับกระส่ายไปมา ส่วนกลางลำตัวที่มีผ้าห่มผืนบางปิดทับขยับขึ้นลงถี่ๆ เสียงสวบสาบดังออกมาแว่วๆ อากาศคืนนี้หนาวเย็นแต่ฟูกนอนกลับเปียกชื้นเพราะเหงื่อกาฬ เบิ้มเกร็งร่างกาย ยกสะโพกขึ้นสวนมือตัวเองหลายต่อหลายครั้ง
"ซี๊ดดด โอ้วว"
พั่บ พั่บ พั่บ พั่บ
ท่อนเอ็นอุ่นแข็งจนปวด มันพองตัวเต็มที่ในมือหยาบกร้าน เบิ้มหลับตาสนิท ลงแรงกับอวัยวะสำคัญของร่างกายอย่างไม่คิดจะปราณี
ปึ่ก! ปึ่ก! ปึ่ก!
ใช่ เบิ้มกำลังช่วยตัวเอง
"อาห์ ซี๊ดด"
มันเป็นเรื่องปกติสำหรับชายโสด เบิ้มเลิกกับเมียเก่าได้สองปีแล้ว เมื่อก่อนตอนที่ยังอยู่กินกันเขานอนกับเมียบ่อย เพราะเมียยังเด็ก และเบิ้มเองก็มีอารมณ์ง่าย แต่พอมีลูกเขาก็เริ่มสนใจเรื่องอย่างว่าน้อยลง เป็นสาเหตุที่ทำให้ทะเลาะกับเมียหลายครั้ง
ทว่าเบิ้มยังมีความต้องการ เขายังมีอารมณ์เหมือนปกติ แต่พอไม่มีเมียก็ไม่มีที่ให้ลง หลายครั้งที่เพื่อนขับแท็กซี่ชวนไปลงอ่างคลายความอยาก แต่เบิ้มไม่อยากเสียเงินโดยใช่เหตุจึงไม่เคยไป อาศัยมือตัวเอง และภาพเมียเก่าในจินตนาการทดแทนทุกครั้งไป
แต่ครั้งนี้มันต่างไป...
ในหัวของเบิ้มไม่ได้นึกถึงเมียเก่าเหมือนเดิม ภาพที่เขาเห็นคือผิวขาวๆ ของใครบางคน กลิ่นหอมอ่อนๆ และสัมผัสนุ่มๆ ที่ยังติดอยู่ที่ฝ่ามือ เบิ้มหลับตาลงแล้วจินตนาการ ถ้าหากได้มือนุ่มๆ มาสาวลำแทนมือของเขาในตอนนี้มันจะสุขสมแค่ไหน?
"โอ้ยย เสียว"
ผ้าห่มที่คลุมตัวถูกสะบัดทิ้ง เบิ้มลุกขึ้นนั่งพิงกับหัวเตียง ดวงตาจ้องมองท่อนเอ็นที่ถูกมือหยาบสาวขึ้นสาวลงไม่หยุด ทว่าภาพที่เบิ้มเห็นตอนนี้ไม่ใช่มือตัวเอง มันกลับเป็นมือขาวๆ ของเจ้านายสาวที่กำลังรูดท่อนเอ็นให้เขาอยู่ต่างหาก
"คุณนาย อาส์ ดีขอรับ"
เบิ้มหลุดครางออกมา ท่อนเอ็นในมือกระตุกตอบรับทันที ยิ่งตอกย้ำให้เบิ้มมั่นใจว่าที่ร่างกายควบคุมไม่ได้แบบนี้มันเป็นเพราะใคร ในใจเบิ้มรู้สึกผิด แต่มือกลับไม่ยอมหยุดขยับ ยิ่งคิดถึงคุณนาย ความเสียดเสียวก็ยิ่งพุ่งสูงไปที่ส่วนหัวแดงก่ำ
"คุณนาย... ผมขอโทษ อาห์"
สวบ สวบ สวบ
"ผมขอโทษ ซี๊ดดด"
เบิ้มหลับตาลง ภาพที่เขาเห็นคือร่างขาวโพลนขยับนั่งทับลงมา ท่อนเอ็นถูกเนื้อนุ่มดูดกลืนจนสุดโคน มันทั้งคับทั้งลื่นจนเสียวไปทั้งลำ จังหวะกระแทกตัวของคุณนายช่างรุนแรง เต้าขาวกลมกลึงเด้งขึ้นลง หัวนมสีชมพูแดงก่ำเพราะถูกเขาดูดจนเปียกแฉะ
"เสียวขอรับ อาห์"
สวบ สวบ สวบ
"ไม่ไหวแล้วขอรับ...คุณนาย โอ้ว"
ปั่ก! ปั่ก! ปั่ก! ปั่ก!
มือหยาบกร้านถอกลำลึงค์ถี่ยิบ น้ำเสียวเหนียวหนืดไหลเยิ้ม
"แฮ่ก! ไม่ไหว ไม่ไหวแล้ว อ๊ะ...อ๊ากก!!!"
พรวด!
"อาห์!!!! แฮ่ก! แฮ่ก!"
เบิ้มลืมตาขึ้นช้าๆ เขาเห็นน้ำขาวขุ่นถูกรีดออกมากองที่หน้าท้องและต้นขาและเปียกไปจนถึงที่นอน กลิ่นคาวกามคลุ้งไปทั่วห้อง ท่อนเอ็นใหญ่ยาวสีคล้ำกระตุกหงึกหงัก มันไม่ยอมสงบแม้จะปลดปล่อยออกมาแล้วก็ตาม และเบิ้มก็รู้ตัวดีว่าต่อให้เขาทำมันอีกครั้งมันก็ไม่ช่วยอะไร เพราะภาพของเจ้านายสาวยังติดอยู่ในหัวเหมือนเดิม
"ไอ้เบิ้ม มึง..."
มือข้างที่ไม่เลอะน้ำกามยกขึ้นขยี้หัวตัวเองแรงๆ จากความสุขสมกลายเป็นความเครียด พรุ่งนี้เขาจะมองหน้าคุณนายติดได้ยังไง ถึงคุณนายไม่รู้ แต่เขาก็รู้ดีแก่ใจว่าทำอะไรลงไป
ไอ้เบิ้มนะไอ้เบิ้ม...
.
.
"เมื่อคืนหลับสบายไหมเบิ้ม"
เสียงของคุณนายวันนี้ช่างสดใส ดูเหมือนว่าเธอจะนอนหลับเต็มอิ่ม เบิ้มหลบตาคู่สวย แล้วเปิดประตูรถให้ร่างบอบบางขึ้นไปนั่ง ความห่างเหินที่มากกว่าปกติทำให้ม่ายสาวใจแป้ว
เกิดอะไรขึ้น ปกติเบิ้มไม่ได้เย็นชากับเธอขนาดนี้
ความคิดนั้นติดอยู่ในหัวตลอดเวลา คุณนายทำงานอย่างคนไม่มีสมาธิ พอช่วงเย็นต้องไปร่วมงานแต่งของเพื่อนนักธุรกิจเธอก็ดื่มจนเมาแอ๋ เมาทั้งๆ ที่ระวังตัวมาตลอดเพราะแม่ม่ายยังสาวแบบเธอ มักจะมีผู้ชายหน้าม่อมาเย้าหยอกและฉวยโอกาสเสมอ
"คุณนาย!"
เบิ้มร้องลั่น เนื้อตัวสั่นเพราะความโกรธกรุ่นเมื่อเห็นร่างของคุณนายอ่อนปวกเปียกอยู่ในอ้อมแขนคนอื่น
คุณนายที่เขารู้จักก่อนหน้านี้ไม่เคยปล่อยตัว เขาไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น เมื่อคืนก็กับเขา วันนี้ก็กับคนอื่น แล้วพรุ่งนี้จะกับใคร?
หัวใจหนุ่มเต้นถี่ คำๆ หนึ่งผุดขึ้นมาในหัว แต่คนขับรถที่แสนเจียมตัวกลับปัดทิ้งเพราะรู้ดีว่าไม่มีสิทธิ์
เบิ้มไม่มีสิทธิ์ หวง เจ้านายตัวเอง
"นายเป็นใคร"
"ผมเป็นคนขับรถของคุณนายครับ"
เบิ้มตอบเสียงแข็ง เหลือบมองคนที่ไม่ได้สติแวบเดียวก่อนจะตัดสินใจคิดแทนโดยพละการ
ต่อให้โดนโกรธ โดนต่อว่า เขาก็จะทำแบบนี้
"ส่งคุณนายมาดีกว่าครับ ผมจะพากลับไปพัก คุณนายน่าจะอยากพักผ่อนแล้ว"
"จิ๊!"
หนุ่มแต่งตัวดีจิ๊ปากหงุดหงิด ก่อนจะยอมปล่อยเนื้อชิ้นดีให้ขี้ข้าตัวใหญ่ สายตามันน่ากลัวเกินไป แถมยังตัวใหญ่กว่าเขาอีก ลูกผู้ดีแบบเขาไม่คิดเสี่ยงกับคนชั้นต่ำที่ใช้แต่แรงงานแน่ๆ
"คุณนาย" เบิ้มรับร่างนุ่มเข้ามาประคอง แล้วเอ่ยเรียกด้วยน้ำเสียงเป็นกังวล "คุณนายขอรับ"
"อื้อ... เบิ้มหรือ?"
"กลับบ้านกันนะขอรับ"
"อื้ออ กาบบ้าน บ้านของเลา"
.
.
.
.
.
TBC
เฌอแตมอาศัยจังหวะที่เชนกำลังอึ้ง พลิกตัวคนตัวใหญ่กว่าลงบนเตียง โดยที่เธอคล่อมทับตามไปติด ๆ "แตม?" "ขา" มือบางลูบไล้ไปมาบนแผงอกแกร่ง เธอไม่เคยคิดว่าเชนจะมีหน้าอกที่แน่นตึงขนาดนี้ แม้ไม่ได้มีกล้ามเป็นมัด ๆ แต่ก็พอมีตามประสาผู้ชายเล่นกีฬา เชนชอบกีฬาฟุตบอลมาก เขามักใช้เวลาว่างไปเตะฟุตบอลกับเพื่อน ๆ ประจำ "แตม" เฌอแตมเลิกสนใจเสียงเรียกของเชน สาวน้อยใช้มือลูบไล้ไปทั่วอกกว้าง ดวงตากลมเป็นประกายระยิบระยับเหมือนเจอของเล่นที่ถูกใจ "พี่เชนหุ่นดีจัง" "แตม อึก" เชนกลั้นเสียงครางเมื่อเฌอแตมใช้มือกอบกุมความเป็นชายของเขา เมื่อสาวน้อยเห็นว่าคนเป็นพี่พยายามกลั้นเสียงก็ออกแรงชักรูดถี่ ๆ จนชายหนุ่มอดทนไม่ไหวหลุดเสียงครางออกมา "อะ...อ่าห์" เฌอแตมขยับตัวขึ้น เธอจับแท่งร้อนตั้งตรงแล้วคล่อมทับ กดสะโพกลงจนส่วนหัวจมหายเข้าไปในช่องทางคับแคบ "อื้อ" "แตม" "แน่นจังเลย อ๊ะ... แน่น" ปากส่งเสียงครวญครางว่าแน่นไม่ขาดสาย แต่สะโพกกลับไม่ยอมหยุดนิ่ง เฌอแตมค่อย ๆ กลืนกินสิ่งใหญ่โตเข้าไปเรื่อย ๆ จนสุด เธอรู้สึกอึดอัดไปทั่วช่องท้องเมื่อสิ่งนั้นเข้ามาพองโตอยู่ในตัว "อ๊าาา ของพี่เชนใหญ่มากเลยค่ะ" "แตม" เชนกั
เชนถอดเสื้อออก ตามด้วยกางเกงและชั้นในสีเข้ม ตลอดเวลามีดวงตากลมแป๋วมองตามอย่างสนใจใคร่รู้ เฌอแตมไล่สายตามองตั้งแต่ใบหน้าหล่อ ลำคอแข็งแกร่ง แผ่นอกหนา กล้ามหน้าท้อง เรื่อยมาจนถึงสัดส่วนความเป็นชายที่เหยียดขยายใหญ่เต็มหน้าขา อึก! สาวน้อยตาโตเหมือนไข่ห่านเมื่อเห็นสิ่งนั้นครั้งแรก นะ...นั่นมัน....หยะ...ใหญ่มากกก เชนจับขาเรียวให้แยกออก เขาแทรกตัวเข้าตรงกลางระหว่างขาทั้งสองข้าง มือประคองท่อนกายจ่อเข้ากับกลีบเนื้อนุ่มที่ยังปิดสนิท "ดะ...เดี๋ยวค่ะ!" "พี่บอกแล้วว่าจะไม่หยุด" "ไม่ใช่ค่ะ" เฌอแตมดิ้นเล็กน้อยก็หลุดอย่างง่ายดาย บ่งบอกว่าเชนไม่ได้ตั้งใจกักขังหรือขืนใจถ้าหากเธอเกิดเปลี่ยนใจขึ้นมาจริง ๆ เขาไม่คิดเอาแต่ใจตัวเองทั้ง ๆ ที่ส่วนนั้นขยายใหญ่จนแทบระเบิดอยู่แล้ว สาวน้อยเอี้ยวตัวไปที่ลิ้นชักข้างเตียง เปิดมันออกและหยิบซองบางอย่างออกมา "แตม!" เชนอ้าปากค้าง เขามองสิ่งที่เฌอแตมถือสลับกับใบหน้าน่ารักที่เห็นกันมาตั้งแต่เด็ก ๆ เหมือนเห็นคนแปลกหน้า "ทำไมถึงมีมัน แตมใช้กับใคร" "คะ?" "แตมมีคนรักแล้วเหรอ ใครกัน ผู้ชายคนนั้นรับผิดชอบแตมหรือเปล่า" "พี่เชน..." "ถ้าไม่รับผิดชอบบอกพี่ พี่จะไปจั
ถ้าคิดว่าเรื่องในวันนั้นจะทำให้ทุกอย่างเปลี่ยนไป ก็ขอบอกไว้ตรงนี้เลยว่าไม่... ไม่เลยสักนิด! พี่เชนยังเหมือนเดิม เพิ่มเติมคือระมัดระวังตัวเพิ่มขึ้น มีโอกาสได้อยู่ด้วยกันสองต่อสองแต่ไม่มีอะไรขยับ บางทีอาจจะห่างกว่าปกติด้วยซ้ำ "ซื่อหรือบื้อเนี่ย!" เฌอแตมที่นั่งอยู่บนเตียงฟาดมือกับอากาศด้วยความหงุดหงิด อีกสองวันแม่เธอก็กลับมาแล้ว แต่ระหว่างเธอกับพี่เชนกลับไม่มีอะไรคืบหน้าเลย "หรือพี่เชนไม่ได้ชอบผู้หญิง" สาวน้อยตั้งข้อสงสัย เป็นไปได้เหรอที่ผู้ชายแท้ ๆ จะโสดมาทั้งชีวิตจนอายุจะเข้าเลขสามอยู่แล้ว พี่เชนไม่ใช่ว่าไม่หล่อ ตรงกันข้ามพี่เชนหล่อมากด้วย ติดแค่เฉิ่มไปนิด ถือตัวไปหน่อย แต่ก็ไม่น่าโสดและสดขนาดนี้ถ้าไม่ใช่เพราะชอบเพศเดียวกัน "แบบนี้ต้องพิสูจน์!" เฌอแตมบอกตัวเองอย่างแน่วแน่ ตาจ้องมองประตูห้องน้ำที่ยังปิดสนิท อย่างน้อย ๆ พรุ่งนี้ก็วันหยุดของทั้งเธอและพี่เชน ถ้าหากเกิดอะไรขึ้นจริง ๆ ก็ไม่กระทบกับหน้าที่แน่นอน รวมถึง... สาวน้อยเปิดลิ้นชักหัวเตียงออก ตาเป็นประกายเมื่อเห็นสิ่งที่นอนนิ่งอยู่ในนั้น ถุงยางอนามัย จะด่าว่าเธอแก่แดดก็ได้ แต่พอรู้ว่าพี่เชนจะมานอนด้วยเธอก็จัดการซื้อเครื่อ
สามวันที่เชนหายไป เฌอแตมไม่ได้เจอหน้าพี่ชายข้างบ้านเลย ไม่รู้ว่าเขาไม่ว่าง หรือจงใจหลบหน้ากัน แต่สุดท้ายการรอคอยก็สิ้นสุดลง วันนี้เชนกลับมาสอนปกติ ร่างสูงแต่งตัวสุภาพเหมือนเดิม ใบหน้าหล่อสุภาพยังคงมีรอยยิ้มบางประดับอยู่ "พี่เชน" "ครับ" "นึกว่าจะไม่มาแล้ว" ร่างน้อยเดินเข้าไปคลอเคลีย ยิ้มโชว์ฟันขาวให้พี่เชนรู้ว่าเธอดีใจแค่ไหน ไม่ได้เจอหน้าตั้งสามวัน คิดถึงที่สุดเลย เชนทำแค่เพียงยิ้มรับ ก่อนจะเดินไปสวัสดีแม่ของเฌอแตม "ขอโทษที่หายไปหลายวันครับคุณน้า" "โอ้ยไม่ต้องขอโทษหรอกเชน น้าบอกแล้วว่าไม่ต้องมาสอนเด็กดื้ออย่างแตมก็ได้ งานเชนล้นมือขนาดนั้น" "ไม่เป็นไรครับ ผมเต็มใจ" "เห็นไหมคะ พี่เชนน่ารักกับแตมจะตาย" เด็กสาวเข้ามาควงแขนพี่ชายคนสนิท ซบใบหน้ากับไหล่กว้างเย้ยแม่ตัวเอง "ไปกันค่ะพี่เชน วันนี้แตมสัญญาจะตั้งใจเรียน" เฌอแตมว่าพลางดึงแขนเชนขึ้นไปบนห้อง ร่างสูงแม้ไม่อยากตามแต่ก็ขัดใจน้องไม่ได้ เฌอแตมทำอย่างที่รับปากไว้ เด็กสาวเรียนอย่างตั้งใจ สองชั่วโมงของการติวเข้มผ่านไปอย่างรวดเร็ว "วันนี้พอแค่นี้ก่อนดีกว่า มากไปก็ปวดหัวเปล่า ๆ" "แตมยังไงก็ได้ค่ะ แล้วแต่พี่เชน" เด็กน้อยยิ้มโชว
"มองอะไรหืม" เชนถามขำ ๆ ตั้งเริ่มเรียนจนถึงตอนนี้น้องเอาแต่มองเขาตลอดเวลา เฌอแตมยกแขนขึ้นเท้าคางและมองมาด้วยสายตาหวาน ๆ พอถูกมองนาน ๆ ก็เริ่มรู้สึกเก้อแปลก ๆ "พี่เชนหล่อจังค่ะ" เชนหัวเราะ "หลอกให้คนแก่ดีใจหรือเรา" "ไม่เห็นแก่เลยค่ะ แค่ยี่สิบแปดเอง" "แต่ก็ห่างกับแตมตั้งเก้าปี" "ไม่เป็นไรค่ะ แตมชอบคนแก่ ยิ่งแก่ยิ่งประสบการณ์เยอะดีออก" สาวน้อยพูดพร้อมดวงตาที่เป็นประกาย ส่วนเชนนิ่งค้างไปแล้ว เขารู้สึกเหมือนหน้ามันร้อน ๆ ขึ้นแต่ก็ไม่รู้ว่าทำไม "พี่เชน คำว่ารักภาษาฝรั่งเศสคืออะไรคะ" เฌอแตมเปลี่ยนเรื่อง เธอไม่อยากรุกมากเกินไปจนไก่ตื่น ดูก็รู้ว่าพี่เชนของเธอไม่เป็นประสา วัน ๆ คงเอาแต่เรียนไม่เคยคบใคร เธอเองก็ไม่เคยมีแฟน มีแค่นิยายรักหวานแหววที่ทำให้เฌอแตมรู้ว่าควรเข้าหาเชนยังไง ต้องขอบคุณนิยายพวกนั้นที่ทำหน้าที่เป็นครูชั้นดีให้เธอ "เฌอแตม" "ขา" "เฌอแตม แปลว่ารัก" ครั้งนี้สาวน้อยเป็นฝ่ายหน้าร้อนผ่าวแทน เสียงเจือยแจ้วเงียบไป เฌอแตมรู้ความหมายของชื่อตัวเองดี และที่ถามก็เพราะอยากแหย่เชนเท่านั้น ไม่คิดว่าเชนจะพูดออกมาง่าย ๆ แบบนี้ "เฌอแตมแปลว่ารัก ผมรักคุณ ฉันรักคุณ" "....." "พ
"จะรบกวนพี่เขาหรือเปล่า แค่งานสอนที่โรงเรียนก็น่าจะหนักแล้วนะ แม่ว่าแตมไปเรียนที่สถาบันดีไหม" "แตมไม่อยากเรียนแบบนั้นค่ะ ไม่มีเพื่อน" "แตมโตแล้วนะ อย่าเอาแต่ใจสิ" "แม่คะ" "ไม่เป็นไรครับคุณน้า" เสียงนุ่มทุ้มดังขึ้นขัดสองแม่ลูกที่ยังตกลงกันไม่ได้ เชนระบายยิ้มสุภาพให้คุณน้าที่รู้จักกันมานาน "ผมสอนน้องได้ น้องคนเดียว ไม่เหนื่อยเลยครับ" "น้าเกรงใจ" "ไม่ต้องเกรงใจครับ แตมก็เหมือนน้องแท้ ๆ ของผมคนหนึ่ง" ชายหนุ่มวัยยี่สิบแปดที่แต่งตัวภูมิฐานสมกับอาชีพพ่อพิมพ์ของชาติส่งสายตาอ่อนโยนให้น้องสาวข้างบ้าน เฌอแตมก้มหน้างุด แก้มสองข้างแดงจัด พี่เชนขี้โกง ยิ้มแบบนั้นได้ยังไง! "เห้ออ น้าผิดเองที่เลี้ยงลูกตามใจจนเอาแต่ใจแบบนี้ แต่ถ้าเชนเต็มใจน้าก็ขอบคุณมาก ๆ เลยนะ" . . เฌอแตมเดินออกมาส่งเชนที่รั้วบ้าน บ้านขนาดกลางทั้งสองหลังปลูกติดกันมาตั้งแต่รุ่นคุณยาย ผ่านร้อนผ่านฝนผ่านการบูรณะหลายครั้งจนเป็นบ้านที่น่าอยู่แบบทุกวันนี้ เมื่อประมาณสิบปีก่อนตอนที่เฌอแตมอายุได้เก้าขวบ บ้านทั้งสองหลังตัดสินใจพังรั้วส่วนหนึ่งเพื่อทำเป็นประตูระหว่างสองบ้าน สาเหตุเพราะเฌอแตมติดพี่เชนจนผู้ใหญ่พากันเอ็นดูไม่อยากให