เข้าสู่ระบบ
เล่ห์รักมาเฟีย
บทนำ
"อ๊ะๆๆ อ๊าา" เสียงครางดังกระเส่าในห้องพักส่วนตัวของหญิงสาว บวกกับเสียงลมหายใจของชายหนุ่มหญิงสาวที่กำลังเริงรักกันอย่างออกรสออกชาติ
"อื้มม ซี๊ดดด~ " เสียงคำรามของชายหนุ่มดังลั่นไปทั่วบริเวณ การร่วมรักนานกว่าสองชั่วโมงที่ผ่านมาทำให้ร่างกายหญิงสาวอ่อนเพลีย เพราะชายหนุ่มทั้งอึดและทน มาหาเธอแต่ละทีเธอก็ต้องหมดแรงทุกครั้ง
เพี๊ยะ!!
เธอสะดุ้งเมื่อเขาฟาดฝ่ามือลงบนสะโพกเธออย่างแรง เอวหนากระแทกเร็วถี่ เสียงลมหายใจเริ่มขาดเป็นห้วงๆเมื่อใกล้ถึงขอบสวรรค์
"อ๊าา เสี่ยขาา อรใกล้เสร็จแล้วค่ะ แรงๆเลย อ๊ะๆๆ " อรส่งเสียงครางเร่งจังหวะชายหนุ่ม
"กะ กูก็จะเสร็จ อ๊า แล้วเหมือนกัน อื้มม!" เอวหนากระแทกรัวเร็วจะร่างบางหัวสั่นหัวคลอน ก่อนจะกระแทกเน้นๆสองสามที เขาดึงท่อนเอ็นออกจากร่องสวาทก่อนจะดึงถุงยางทิ้งลงพื้น หญิงสาวนอนหอบหายใจอยู่บนที่นอนอย่างเหนื่อยอ่อน
ปึก!
เขาวางเงินก้อนหนึ่งไว้บนหัวเตียงก่อนจะลุกเข้าห้องน้ำไป เขาใช้เวลาในการอาบน้ำชำระร่างกายเพียงไม่กี่นาทีก็เสร็จเรียบร้อย
"เสี่ยรีบกลับหรอคะ ไม่ค้างกับอรหรอ" อรเดินเข้ามาลูบไล้แผงอกชายหนุ่มไปมา
"ไม่ล่ะ กูเป็นประเภทกินครั้งเดียวก็เบื่อ" ชายหนุ่มพูดอย่างไม่ยีระ ก่อนจะหยิบกางเกงยีนส์ขึ้นมาสวมใส่
"แล้วเสี่ยจะมาหาอรอีกมั้ย" เธอเดินไปสวมกอดเขาจากด้านหลัง ก่อนที่เขาจะสะบัดออกอย่างรวดเร็ว
"อย่ามาทำแบบนี้กับกู กูไม่ชอบ!" เขาเอ่ยอย่างหงุดหงิดก่อนจะหยิบกุญแจรถเดินออกจากห้องโดยไม่สนใจหญิงสาวแม้แต่น้อย
รถสปอร์ตคันหรูแล่นออกจากคอนโดด้วยความรวดเร็วเขามุ่งหน้าไปยังบ่อนคาสิโนของเขาเอง ก่อนจะรีบเหยียบคันเร่งอย่างรวดเร็วเมื่อเห็นสัญญาณจราจรสีเหลือง ด้วยความอยากแซงให้พ้นก่อนไฟแดงจึงทำให้เกือบชนรถจักรยานที่ปั่นมาไม่ทันมองล้มลงไปกับพื้นจนทำให้ร่างบางกลิ้งกับพื้นหลายตลบ
เอี๊ยดดด!!!
"เฮ้ย!! เวรละกู" ชายหนุ่มรีบลงจากรถไปดูหญิงสาวที่เขาเผลอชนเมื่อสักครู่นี้ ก่อนจะเห็นเธอนอนนิ่งอยู่ที่พื้นถนน
ปี๊บๆๆ!
"บีบทำควยอะไรวะ!! ไม่เห็นอุบัติเหตุหรอ!!" เสียงทุ้มสบถด่าอย่างหัวเสีย ก่อนจะเดินเข้าไปดูหญิงสาวใกล้ๆ
"เธอ" เขาตบหน้าเธอเบาๆ เรียกสติก่อนจะเขย่าตัวแรงๆให้เธอตื่น "ยัยเด็กบ้า! อย่ามาตายนะ ตื่นสิวะ!" เขาสบถครั้งแล้วครั้งเล่า ก็ไม่เห็นท่าทีว่าเธอจะตื่น
ฟรึบ!
จู่ๆคนที่นอนนิ่งอยู่ที่พื้นก็ลืมตาโพลงขึ้นมา ก่อนจะลุกพร่วดขึ้นอย่างรวดเร็ว
"นี่ฉันยังไม่ตายหรอเนี่ย เอ๋? หรือว่าตายแล้วนะ" เด็กสาวพูดพำพึมกับตัวเองเบาๆ เหมือนคนละเมอ ชายหนุ่มได้แต่คิ้วขมวดมุ่นอย่างงุนงง
"เธอ!"
"แล้วตกลงเราตายหรือยังเนี่ย" เด็กสาวยังคงพึมพำกับตัวเอง พลางหยิกแขนหยิกขาเพื่อให้เจ็บ
"ยัยเด็กบ้า!!! หูแตกหรือไง! ฉันเรียกไม่ได้ยินหรอ!!" เสียงเข้มตะโกนลั่นถนนจนหญิงสาวสะดุ้งเฮือกอย่างตกใจ
"หะ..ห๊าา!! โอ๊ยลุง! แก้วหูจะแตก ตะโกนทำไมเนี่ย" เด็กสาวว่าพลางยกมือขึ้นปิดหูแทบไม่ทัน ลีวายได้แต่กรอกตามองเธออย่างโมโห
"ยัยเด็กบ้า! เรียกใครลุงห๊ะ!! อยากตายหรอ!!" ชายหนุ่มทำท่าง้างหมัดเหมือนจะชกหญิงสาว เธอยกมือขึ้นกันไว้ กลัวโดนตบ
"กะ..ก็เรียกลุงไง ลุงทำหนูเจ็บนะ" เธอเอ่ยเสียงสั่น น้ำตาคลอเบ้าเมื่อรู้สึกกลัว
ปี๊บบ!!
"หลบหน่อยสิวะ! จะคุยกันอีกนานไหม!!" ชายวัยกลางคนตะโกนออกมาอย่างหัวเสีย เมื่อรถเขาขวางทางจนทำให้จราจรติดขัด เสียงบีบแตรไล่ดังสนั่นจนหนวกหู
"เออ!! อยากตายกันหรือไงวะ!!!" ชายหนุ่มชูนิ้วกลางใส่ ก่อนจะเดินไปขึ้นรถ "เอาซากจักรยานของเธอออกด้วย! ยัยเด็กบ้า!" เขาตะโกนบอกเธอเมื่อเห็นเธอยืนจ้องเขานิ่ง
"คุณลุงใจร้าย หนูโป้งคุณลุงแล้ว" เธอทำนิ้วโป้งเป็นเชิงบอกว่ากำลังงอนชายหนุ่ม ก่อนจะเดินกะเพลกๆ ไปพยุงซากรถจักรยานเธอขึ้นแล้วจูงไปยังร่มไม้ข้างทาง ลีวายได้แต่มองอย่างมึนงง
"ยัยเด็กบ้า! มีสิทธิ์อะไรมาทำแบบนี้ใส่ฉัน!!" เขาสบถอยู่คนเดียว ก่อนจะหักรถไปหลบข้างทางให้รถคันอื่นสัญจรไปมาได้ ร่างสูงเดินลงจากรถก่อนจะตรงไปยังหญิงสาวที่นั่งลูบคลำจักรยานคันเล็กของเธออยู่
"ล้อเบี้ยวหมดเลย แล้วเราจะขี่ยังไงเนี่ย โธ่ลูกแม่" เสียงเล็กๆของเธอบ่นงึมงำก่อนจะกอดจักรยานไว้แน่น
"นี่! อาลัยอาวรณ์จริงๆ เลยไอ้ซากจักรยานของเธอเนี่ย! เดี๋ยวฉันซื้อให้ใหม่!" ลีวายเดินล้วงกระเป๋าเข้ามาหาหญิงสาว ก่อนจะล้วงหยิบเงินก้อนหนึ่งส่งให้เธอ เด็กสาวปลายตามองเล็กน้อย ก่อนจะสะบัดหน้าหนีคอแทบหลุด
"คุณลุงทำคุณลุงก็ต้องซื้ออยู่แล้วค่ะ แต่หนูไม่รับเงินของคุณลุงหรอก ชิส์~ " ปากเล็กๆ ยื่นออกมาอย่างแง่งอน ลีวายถอนหายใจออกมาพรืดใหญ่ ก่อนจะเท้าเอวมองเธออย่างไม่พอใจ
"ยัยบ้า!! ไม่ต้องมาสะบัดหน้าใส่ฉันเลยนะ! เอาเงินไปสิ!!" เขายัดเงินใส่มือเด็กสาว แต่เธอไม่รับเธอทิ้งมันลงพื้นอย่างไม่ใยดี ลีวายอ้าปากค้างกับการกระทำของหญิงสาว
"ไม่ค่ะ!! คุณลุงต้องไปซื้อให้หนู!! ได้ยินไหม!!" เธอหันไปตะคอกพลางจ้องตาเขาอย่างไม่เกรงกลัว ก็เขาเป็นคนผิด ก็ต้องรับผิดชอบ
"นี่!! ฉันไม่ได้ชนเธอเลยนะ!! เธอต่างหากที่เสร่อขี่รถไม่ดูทางเอง เธอต่างหากที่ผิด!! ไม่ใช่ฉัน!!" ให้ตายเถอะ เขาไม่เคยต้องมาหัวเสียกับเรื่องไร้สาระแบบนี้มาก่อน เธอกล้าดียังไงถึงมาท้าทายเขา
"คุณลุงผิด!! หนูไม่ผิด!!" เธอตะคอกกลับอย่างไม่ยอมแพ้
"เธอผิด!!"
"คุณลุงนั่นแหละผิด!!"
"เธอนั่นแหละผิด!!" สายตาแข็งกร้าวมองเธอราวกับจะฆ่าทิ้งเสียให้ได้
"คุณลุงนั่นแหละผะ..."
"โว้ยยย!! ยัยเด็กบ้า!! คุยกับเธอแล้วประสาทแดก! งั้นเอาที่อยู่มา! ฉันจะส่งจักรยานไปให้!!" ลีวายสบถอย่สงหัวเสีย เมื่อเด็กสาวตรงหน้าไม่มีท่าทีเกรงกลัวเขาสักนิด
"เอ๋?..ที่อยู่.. นี่คุณลุงจะเอาที่อยู่หนูไปทำไมคะ หรือว่า!!.. " เธอเบิกตากว้างอย่างตกใจ ก่อนจะถอยห่างเขาสองสามก้าว ลีวายได้แต่มองเธออย่างงุนงง
"อะไรของเธอ ยัยต๊อง!"
"คุณลุงจะมาปล้นบ้านหนูใช่ไหมคะ ที่บ้านหนูไม่มีอะไรให้คุณลุงปล้นหรอก" เธอส่ายหน้าส่ายหัวอย่างหวาดกลัว เมื่อคิดว่าคนตรงหน้าเป็นโจร ชายหนุ่มถอนหายใจพรืดใหญ่ ก่อนจะหันไปเตะจักรยานคันเล็กของเธอจนล้อเบี้ยวไปอีกข้าง
"ยัยเด็กประสาท!!!
!" เขาสบถอย่างหัวเสียก่อนจะเดินไปขึ้นรถแล้วขับออกไปอย่างรวดเร็ว ทิ้งให้เด็กสาวยืนมองอย่างงุนงง
ลีวายตื่นขึ้นมาในช่วงสายของวันใหม่ หลังจากที่เมื่อคืนไปตีหรี่มาหลายยกทำเอาปวดเมื่อยไปทั้งตัว เขาลุกขึ้นจัดการตัวเองเรียบร้อยก่อนจะเดินลงไปด้านล่าง "รับกาแฟไหมคะ" พัชชาเอ่ยถามทันทีที่เห็นเขาเดินเข้ามานั่งที่โซฟาในห้องโถง"อืม" เขาตอบรับสั้นๆ ก่อนจะยกหนังสือพิมพ์ขึ้นมาอ่าน เด็กสาวเดินเลี่ยงออกไปชงกาแฟในห้องครัวระหว่างกดน้ำร้อนใจเธอก็ละเมอนึกไปเรื่องอื่นทำให้น้ำร้อนลวกมือเพล้ง!! แก้วกาแฟหล่นแตกระเอียดเมื่อเธอปล่อยมืออย่างรวดเร็ว"โอ๊ย! แสบๆๆ ฟู่วว~" พัชชาสะบัดมือเร้าๆ พลางเป่าที่รอยแดงเถือกบนหลังมือ น้ำใสใสเอ่อคลอเมื่อรู้สึกแสบร้อน "เป็นอะไร!" ลีวายเดินเข้ามาในห้องครัวอย่างรวดเร็วเมื่อได้ยินเสียงร้องของเธอ เขามองหน้าเด็กสาวที่ทำท่าจะร้องไห้อยู่ร่อมร่อ "อึก น้ำร้อน" เธอชี้ไปยังแก้วกาแฟที่ร่วงอยู่ที่พื้น ลีวายจูงมือเธอไปยังอ่างล้างมือก่อนจะเปิดน้ำล้างมือให้ "ซุ่มซ่ามจริงๆ" คิ้วเข้มขมวดเป็นปมเมื่อมองรอยแดงเถือกที่มือของเด็กสาว มันต้องพองแน่ๆ "เดี๋ยวมา" "ค่ะ" พัชชาได้แต่แช่น้ำรอ เธอมองมือเธอที่เริ่มพองขึ้น ไม่นานลีวายก็วิ่งกระหืดกระหอบมาพร้อมยาสีฟัน "ทำอะไรคะ" "อยู่เฉยๆ" เขาดุเธอเมื่อ
ยามดึกในค่ำคืนอันแสนเหงา ผู้คนมากมายต่างหลั่งไหลกันเข้ามาหาความสุขให้ตัวเอง รวมถึงลีวายด้วยเช่นกัน มาเฟียหนุ่มนั่งที่เก้าอี้ทรงสูง มีบ๋อยคอยอำนวยความสะดวก น้ำสีเข้มถูกรินครั้งแล้วครั้งเล่า ปึก! เขาวางแก้วที่เพิ่งยกน้ำเมาดื่มรวดเดียวหมดลงบนเคาน์เตอร์อย่างแรง ใบหน้าแดงก่ำด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์ "เอามาอีก! อึก" "แต่เสี่ยเมามากแล้วนะครับ" บ๋อยเอ่ยบอกด้วยความเป็นห่วง แต่ก็ยอมรินเหล้าใส่แก้วใหม่อีกครั้งเพราะเกรงกลัวสายตาอำมหิตขอมาเฟียหนุ่ม "อ้าว เสี่ยคะ มาดื่มทำไมไม่ชวนอรล่ะคะ อรจะได้มาดื่มเป็นเพื่อน" ร่างอรชรของหญิงสาวในชุดเกาะอกสีแดงเพลิงเดินนวยนาดเข้ามาหาชายหนุ่มอย่างรวดเร็วทันทีที่เห็นเขา "มึงเป็นใคร?" เขาหรี่ตามองเธอเล็กน้อย ก่อนจะหันไปดื่มเหล้าต่อ หญิงสาวหน้าชาเล็กน้อย ที่เขาจำเธอไม่ได้ ก่อนที่อรอุมาจะถือวิสาสะเดินเข้าไปนั่งข้างๆชายหนุ่ม โดยที่เขาไม่ได้เอ่ยชวน "น้อง มาการิต้าแก้วหนึ่ง" อรอุมาหันไปสั่งบ๋อยก่อนจะหันมาสบตากับมาเฟียหนุ่ม เธอรู้ว่าภายใต้ใบหน้าเรียบนิ่งของเขา เขาเมาอยู่แต่เขาจะไม่แสดงออกว่าเมาง่ายๆ "อึก" ลีวายยังคงนั่งนิ่งเงียบ ฟังเสียงเพลงคลอเบาๆ เขาเลือกที่จะมาคนเดียวเ
เช้าวันต่อมามาเฟียหนุ่มตื่นนอนในช่วงสายของวันใหม่ กว่าจะเคลียร์งานที่ผับเสร็จก็เกือบรุ่งสาง คิ้วหนาขมวดมุ่นเมื่อเห็นห้องถูกจัดระเบียบเรียบร้อยแล้ว แสดงว่าพัชชาขึ้นมาทำความสะอาดแล้วแน่ๆ "มาตอนไหนวะ" เขาพึมพำเบาๆ ก่อนจะบิดขี้เกียจไปมาสองสามรอบ ลีวายลุกขึ้นเดินเข้าห้องน้ำไปอาบน้ำชำระร่างกาย ก่อนจะเดินไปกดปุ่มลับที่ชั้นหนังสือ ประตูลับถูกเปิดออกช้าๆ ก่อนที่เขาจะแทรกตัวเดินเข้าไป "หิวหรือยังมาตัง" มือหนาเอื้อมหยิบไก่สดหนึ่งตัวในช่องเย็นก่อนจะโยนเข้าไปในกรงที่มีงูเหลือมขนาดใหญ่กำลังเลื้อยคลานอยู่ในกรง งูตัวนี้เขานำเข้าจากต่างประเทศโดยตรง เป็นพันธุ์พิเศษที่ราคาแพงมากๆเลยก็ว่าได้ ร่างสูงเดินมาหยุดที่กรงเหล็กขนาดใหญ่ก่อนจะเอื้อมมือไปลูบหัวมันเบาๆ ฟู่!~ "มาตัง" งูเหลือมสีดำเมี่ยมขู่ฟ่อๆ มันไม่ชอบให้ใครมากวนเวลากินอาหาร เพราะมันรู้สึกเหมือนโดนแย่ง ไม่เว้นแม้แต่เขาก็ตาม หากเวลาปกติมันจะเชื่องมาก ชอบเลื้อยเล่นตามลำตัวเขาเป็นประจำ ตัวมันใหญ่พอที่จะกินคนได้ทั้งตัวเลยเชียวแหละ "เดี๋ยวนี้ดุเชียวนะมาตัง" ลีวายเดินออกจากห้องนั้นมาก่อนจะเดินลงไปด้านล่าง "นายใหญ่ จะรับกาแฟไหมคะ" ป้านวลเอ่ยถ่ามมาเฟี
หลังจากวันนั้นพัชชาก็คอยหลบหน้าลีวายมาโดยตลอด เธอรู้สึกเขินอายจนไม่กล้าสู้หน้าชายหนุ่ม ทุกๆวันเธอจะรีบไปทำความสะอาดและรีบลงมาอย่างรวดเร็วที่สุด ดังเช่นวันนี้ มือบางปัดฝุ่นบนโต๊ะสายตาก็คอยเหลือบมองมาเฟียหนุ่มไม่รู้ว่าเขาอยู่ห้องหรือไม่"พัชชา""เฮือก~" เด็กสาวสะดุ้งโหยงอย่างตกใจ เมื่อเสียงเรียกดังอยู่ด้านหลัง ตัวเธอแข็งทื่อไม่กล้าแม้แต่จะหันไปมองหน้ามาเฟียหนุ่ม ลีวายเดินมาหยุดตรงหน้าเธอ ร่างบางก้าวถอยหลังอัตโนมัติ "มึงเป็นอะไร" ลีวายเอ่ยถามเด็กสาว ตั้งแต่วันนั้นพัชชาก็หลบหน้าเขามาตลอดทั้งอาทิตย์ เขาก็ไม่เข้าใจว่าทำไมเขาต้องหงุดหงิดที่เห็นกิริยาแบบนี้ของเธอ เหมือนเธอรังเกียจเขา"ปะ..เปล่านี่คะ หนะ..หนูขอตัวก่อนนะคะ ว้าย!" พัชชาทำท่าจะเดินหนีออกไป แต่กลับถูกดึงรั้งด้วยแขนแกร่งจนร่างบางเซถลาปะทะกับอกแกร่งของมาเฟียหนุ่มเข้าอย่างจัง "............." ลีวายก้มมองหน้าคนตัวเล็กที่สูงระดับอกของเขา ดวงตาใสแป๋วของเธอทำให้หัวใจเขาเต้นแปลกๆ "อะ..เอ่อ... ขะ..ขอโทษค่ะ" เธอดีดตัวออกจากเขาก่อนจะก้มหน้างุดๆ ใบหน้าแดงระเรื่อเมื่อรู้สึกถูกจ้องมองจากสายตาคม "มึงหลบหน้ากูทำไม" เขาเอ่ยเสียงเรียบ อยากรู้ว่
"พัชชา มึงใจเย็นๆนะ" มาเฟียหนุ่มพูดพร้อมกับบังคับพวงมาลัยให้นิ่งที่สุด เพราะมืออีกข้างคอยจับมือเธอไว้"หนะ..หนูไม่ไหวแล้ว อื้อ~" มือบางบีบขย้ำทรวงอกของตัวเองไปมาอย่างร้อนรน ควาทต้องการพุ่งสุดขีดแทบทนไม่ไหว"อยู่นิ่งๆ!!" มาเฟียหนุ่มตะคอกหญิงสาวเสียงดังลั่นเมื่อมือไม้เธออยู่ไม่สุขเอาเสียเลย "งื้ออ~ ทำไมร้อนแบบนี้" ตามลำตัวขาวผ่องของพัชชาเกิดรอยแดงเป็นปื้นๆเต็มไปหมด เพราะเธอทั้งเกาทั้งถูอย่างรุนแรง"จับโยนลงน้ำซะดีไหมห้ะ!" ลีวายสบถเสียงดังก่อนจะหักรถจอดที่ข้างทางอย่างรวดเร็ว "อ่า~ ความรู้สึกนี้คืออะไร อื้อ~ " พัชชาเลิกเสื้อขึ้นสูงจนเห็นทรวงอกที่เด่นหราภายใต้บราเซียร์สีชมพูอ่อน "อึก~ " ชายหนุ่มกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก การที่เขามาทนเห็นอะไรแบบนี้มันไม่ควรเอาเสียเลย เขาเป็นผู้ชายไม่ใช่พระอิฐพระปูน"ละ..ลุง ได้โปรด ทำให้หนูหายร้อนที" มือเรียวขว้าแขนกำยำไว้แน่น ใบหน้าจิ้มลิ้มซุกไซร้ที่ซอกคอของชายหนุ่มสะเปะสะปะ เธอควบคุมตัวเองไม่ได้ อารมณ์มันแตกกระเจิงไปหมดแล้วตอนนี้"มึงเลือกเองนะ อย่ามาโทษกูทีหลัง" มาเฟียหนุ่มขึงมือเธอไว้กับประตูรถอย่างแน่นหนา "หนะ..หนูร้อน ลุงช่วย อื้อ!" พูดไม่ทันจบม
ระหว่างที่พัชชาและกุ๊กกิ๊กกำลังช่วยกันทำความสะอาดอย่างขมักเขม้น ทั้งสามสาวพูดคุยหยอกล้อกันอย่างสนุกสนาน"เออนี่ วันนี้วันเกิดเราไปเที่ยวผับกันม่ะ" กิ๊กเอ่ยชวนพัชชาและพี่สาว "จริงด้วย พี่ลืมไปเลย สุขสันต์วันเกิดนะจ๊ะน้องรัก" กุ๊กเดินเข้าไปกอดน้องสาวพลางหอมแก้มอย่างรักใคร่ "จริงดิ สุขสันต์วันเกิดนะ พัชไม่รู้ ถ้ารู้จะซื้อเค้กมาให้" พัชชาเอ่ยอย่างตื่นเต้น ถ้าเธอรู้เธอคงแวะซื้อเค้กที่ตลาดมาให้แล้ว"ไม่เป็นไรหรอก ขอบใจนะ" กิ๊กเอ่ยยิ้มๆ "งั้นตอนเย็นเราไปซื้อของมาฉลองดีไหม" กุ๊กเสนอ กิ๊กส่ายหัวไปมา เธอไม่ได้ต้องการแบบนี้"ไม่เอาอ่ะ กิ๊กอยากไปเปิดหูเปิดตา เราไปเที่ยวผับกันนะ นะๆๆๆ" กิ๊กเกาะแขนอ้อนพี่สาว ตั้งแต่มาอยู่ที่นี่เธอกับพี่สาวยังไม่เคยออกไปเที่ยวไหนเลย"จะดีหรอ เที่ยวกลางคืนเนี่ยนะ" พัชชาเอ่ยแย้ง"ดีสิ ปีนี้กิ๊ก 18 แล้วนะ โตแล้วด้วย" "อายุยังไม่ถึงเกณฑ์เลยนะ ผับมันต้อง 20 ไม่ใช่หรอถึงจะเข้าได้" กุ๊กเอ่ยแย้ง เธอไม่มีปัญหาหรอกเพราะเธอ 20 แล้ว แต่พัชชาและกิ๊กนี่สิ" เออจริงด้วย" กิ๊กเอ่ยเสียงเศร้า ความคิดที่อยากจะไปเที่ยวพังทลายทันที"ก็เลี้ยงแค่ที่บ้านก็ได้นี่นา" พัชชาเสนอความคิด ควา







