MasukShare
บทที่ 9 : ใจเต้นแรง
Terakhir Diperbarui:
2025-11-04 16:49:05ปลายฝนไม่เคยใกล้ชิดกับชายใดมาก่อน ใบหน้าร้อนผ่าว หัวใจของเธอเริ่มเต้นรัวแรง หายใจถี่ขึ้นโดยอัตโนมัติ ทรวงอกที่ขยับตามแรงลมหายใจดึงดูดความสนใจของเมฆา เขาอยากจะดึงเสื้อยืดตัวโคร่งของเธอถอดโยนทิ้งให้พ้นสายตาจริงๆ
“ว่าไง เธอจะดูแลฉันอย่างไรปลายฝน”
“เอ่อ.. หนูก็จะเตรียมกาแฟพ่อเลี้ยงตอนเช้า ทำอาหารให้พ่อเลี้ยงทานตอนเที่ยงกับตอนเย็นจ้ะ แล้วก็จะทำความสะอาดเรือนให้ด้วย”
ปลายฝนตอบด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกัก เมฆากระตุกยิ้มที่มุมปาก เขาใช้มือข้างหนึ่งช้อนคางเด็กสาวให้สบตาเขา ดวงตาสวยใสราวกับลูกกวางน้อยมีแววตาที่หวาดหวั่น จากการถูกสายตาที่แข็งกร้าว ดุดันราวราชสีห์ของอีกฝ่ายจ้องมอง
“เธอคิดว่าทำแค่นี้มันจะคุ้มค่ากับเงินห้าล้านของฉันไหม ไหนจะค่าที่พัก ค่าน้ำ ค่าไฟ แล้วอาหารที่เธอกินวันละสามมื้ออีก”
“เอ่อ.. พ่อเลี้ยงให้หนูทำงานเพิ่มก็ได้นะจ๊ะ”
ยิ่งเห็นแววตาที่ตื่นตระหนกหวาดกลัว แต่พยายามทำเป็นใจดีสู้เสือของปลายฝน เมฆาก็ยิ่งอยากแกล้ง
“สงสัยฉันต้องให้เธอมาทำโอทีช่วงกลางคืนเพิ่มแล้วสิ”
“พ่อเลี้ยงหิวแล้วใช่ไหมจ๊ะ เดี๋ยวหนูไปเตรียมตักอาหารให้ พ่อเลี้ยงไปรอที่โต๊ะอาหารก่อนนะคะ”
เมฆามองคนตัวเล็กที่พยายามเอาตัวรอด เขายิ้มอย่างพอใจ ไม่เป็นไรเพราะอย่างไรเด็กนี่ก็ต้องอยู่กับเขาตลอดชีวิตอยู่แล้ว เขาจึงเดินออกไปรอที่โต๊ะอาหาร ไม่นานเด็กสาวก็ยกจานอาหารมาวางบนโต๊ะ มีปลานิลทอด น้ำปลาพริก แกงจืดผักกาดขาวหมูสับ และผัดพริกแกงถั่วฝักยาว
“มานั่งกินข้าวด้วยกัน”
ปลายฝนรีบส่ายหน้า ยกมือโบกไปมา
“เดี๋ยวหนูนั่งกินในครัวได้ค่ะ”
“ไม่เคยมีใครบอกเธอหรือไง ว่าฉันไม่ชอบคนที่ขัดคำสั่ง”
“เอ่อ.. ค่ะ”
ปลายฝนนั่งนิ่งตรงข้ามเมฆา ไม่กล้าแม้จะจับช้อน
“กินสิ ฉันจะได้รู้ว่าเธอไม่ได้แอบใส่ยาพิษให้ฉัน”
“หนูไม่กล้าทำอย่างนั้นหรอกค่ะ”
ปากก็พูดโต้ตอบ สายตาก็หลุบมองต่ำ เมฆามองแล้วก็ตักเนื้อปลาทอดชิ้นโตมาวางแปะบนจานของปลายฝน เจ้าของจานเห็นก็ตกใจทำตาโตรีบยกมือไหว้
“อุ๊ย.. ขอบคุณค่ะพ่อเลี้ยง”
“กิน”
เสียงคำสั่งหรือคำบอกเล่าเพียงสั่นๆ ก็ทำให้ปลายฝนทำตามได้โดยง่าย เมื่อเห็นคนตัวเล็กตรงหน้าเริ่มกิน เขาก็กินตาม
“ต่อไปให้เธอมากินข้าวเป็นเพื่อนฉันทุกมื้อ เข้าใจไหม”
“เอ่อ.. เข้าใจค่ะ”
ปลายฝนพยักหน้ารับ พลางคิดในใจว่า
‘ไหนใครใครก็บอกว่าพ่อเลี้ยงชอบความเป็นส่วนตัว ไม่ชอบให้ใครมายุ่มย่ามไง แล้วทำไมพ่อเลี้ยงถึงต้องบังคับเราให้มากินข้าวด้วยนะ หรือว่าพ่อเลี้ยงกลัวเราวางยา ก็เลยให้เรามากินด้วย ถ้ามียาพิษเราจะได้ตายก่อน น่าจะเป็นแบบนี้แหละ’
ปลายฝนคิดเองเออเองทั้งหมด
“เรามาทำความรู้จักกันหน่อย ฉันยังไม่รู้จักคนที่เข้ามาอยู่ร่วมชายคาเดียวกับฉันเลย ไหนเล่ารายละเอียดตัวเธอให้ฉันฟังหน่อย”
“หนูชื่อปลายฝนเป็นลูกคนเดียวของพ่อพันแม่ซ่อนกลิ่น ปีนี้หนูอายุสิบเก้าปีเรียนจบชั้นมอ.หกสายวิทย์คณิตค่ะ”
“แล้วอยากเรียนต่อไหม”
“หนูอยากเรียนครูค่ะ อยากมาเป็นครูสอนเด็กๆ ที่นี่ค่ะ”
“ถ้าเธอทำตัวดีเชื่อฟังฉัน ฉันอาจจะส่งเธอเรียนต่อก็ได้”
“จริงหรือคะพ่อเลี้ยง ขอบคุณค่ะ”
ปลายฝนดีใจที่ความฝันของเธอจะไม่ได้ดับวูบลง อย่างน้อยก็มีหนทางที่เป็นไปได้
“อืม.. แล้วแฟนล่ะ มีหรือเปล่า”
“หนูไม่มีแฟนค่ะ”
“ตอนนี้ไม่มีแล้วเคยมีไหม”
“เอ่อ.. หนูไม่เคยมีแฟน ไม่เคยคบหรือคุยกับใครเลยค่ะ”
ปลายฝนก้มตอบอ้อมแอ้มพร้อมหน้าส่ายศีรษะเบาๆ เธอจึงไม่เห็นรอยยิ้มจากคนตรงข้าม
“แล้วเวหาล่ะ เธอคิดอย่างไรกับเขา ฉันเห็นเธอดูจะสนิทกับเขาอยู่นะ แล้วเขายังไม่มีเมียด้วย”
“เอ่อ..พี่เวย์เป็นคนใจดีและดีกับครอบครัวของหนูมาก หนูนับถือพี่เขาเป็นแค่พี่ชาย หนูไม่กล้าคิดอะไรหรอกค่ะ”
“ไม่กล้าคิดแปลว่าเคยคิด”
เสียงของเมฆาเริ่มเข้มขึ้น เมื่อได้ยินสิ่งที่ไม่ถูกใจ“ไม่ค่ะ หนูไม่เคยคิดอะไรกับพี่เขาเลยค่ะ จริงๆนะคะให้หนูสาบานก็ได้”
“ดี จำไว้ว่าต่อไปนี้ เธอห้ามเข้าใกล้หรือคุยสนิทกับผู้ชายคนไหนทั้งสิ้น แม้กับเวหาก็ห้าม ฉันไม่อยากให้มีเรื่องฉาวโฉ่เกิดขึ้นในเรือนของฉัน”
เมฆายังจำภาพที่เวหาแสดงความสนิทสนมด้วยการลูบหัวปลายฝนที่โรงครัววันก่อนได้ เขาเป็นผู้ชายด้วยกันทำไมจะมองไม่ออกว่าเวหาคิดอย่างไรและยิ่งเขากับเวหาอยู่ด้วยกันมาเป็นสิบปีเขายิ่งแน่ใจ
“ค่ะ พ่อเลี้ยง”
“เอาโทรศัพท์เธอมาให้ฉัน”
ปลายฝนทำหน้างง แต่ก็ยื่นโทรศัพท์เครื่องเก่าหน้าจอแตกแทบมองไม่เห็นอะไรของตนส่งให้เมฆา เมฆารับมามอง
“พังซะขนาดนี้ มันยังใช้งานได้อยู่จริงไหม ทำไมไม่เปลี่ยนใหม่”
พูดพลางก็กดเบอร์เขาให้เครื่องใกล้พังนี้โทรเข้าหาเครื่องตนเอง แล้วยื่นคืนเจ้าของ
“มันยังใช้งานได้อยู่จ้ะ หนูก็เลยไม่ได้เปลี่ยนใหม่ค่ะ เดี๋ยวนี้โทรศัพท์มันแพงมากเลยค่ะ”
“อืม ไปได้แล้ว อย่าลืมเมมเบอร์ฉัน ถ้าฉันโทรหาเธอ เธอต้องรับทุกสายไม่ว่าเวลาไหนเข้าใจไหม”
“เข้าใจค่ะ พ่อเลี้ยง”
เมฆามองตามเด็กสาวไป เด็กคนนี้ตัวเล็ก หน้าอกใหญ่แม้จะใส่เสื้อตัวโคร่งเขาก็ดูออก ปลีน่องเนียนเรียวสวยที่พ้นจากกางเกงขาสั้นสามส่วนที่ยาวคลุมเข่าลงมาเล็กน้อยทุกอย่างดูลงตัว เด็กคนนี้ไม่ได้แต่งตัวโป๊ออกจะมิดชิดด้วยซ้ำ แต่ทำไมนะถึงได้กระตุ้นอารมณ์กระสันชวนให้เขาอยากเข้าไปสัมผัส อยากเชยชมได้นะ เพียงแค่คิด ส่วนกลางกายของเขาก็เริ่มขึงขังจนปวดหนึบไปหมด
Bab terbaru
เล่ห์รักร้ายนายเมฆา (์NC18+) บทที่ 12 : กินน้ำฉันซะ
เมฆาปลดกางเกงลงแล้วควักเจ้าลูกชายของเขาออกมา ท่อนเอ็นที่มีขนาดเกือบเท่าแขนของปลายฝน ความยาวไม่ใช่น้อย ทำให้ปลายฝนตะลึงงัน เผลอกระเถิบถอยหลังจนชิดผนังเรือนโดยไม่รู้ตัว เมฆาก้าวตามไป แล้วจับท่อนเอ็นจ่อไปที่ปากเธอ ปลายหัวหยักมีน้ำปริ่มออกมา ปลายฝนตกใจทำอะไรไม่ถูก ทั้งกลัว ทั้งตระหนก“เอาเข้าไปในปากเธอสิปลายฝน แล้วดูดเลียให้ฉันเหมือนที่เธอดูดนิ้วฉันเมื่อครู่นี้ แต่ห้ามให้ฟันโดนของฉันเด็ดขาด”“พ่อเลี้ยง หนู หนูกลัว”“ทำตามที่ฉันสั่งอย่าให้ฉันโมโห เธอต้องเอาใจฉันและตามใจทำให้ฉันพอใจฉันเข้าใจไหม”ปลายฝนอ้าปากสั่นระริกครอบท่อนเอ็นของผู้เป็นเจ้าชีวิตเธอ กลิ่นและรสชาติของน้ำที่ปริ่มที่ปลายหัวทำให้เธอรู้สึกพะอืดพะอม แต่เธอไม่สามารถปฏิเสธมันได้เพราะสายตาที่แข็งกร้าวดุดันกำลังจ้องมองเธออยู่เพียงแค่ส่วนหนึ่งของร่างกายเขาเข้าไปอยู่ในโพรงปากที่อ่อนนุ่มและอุ่นชื้นของหญิงสาว เขาก็สยิวเสียวซ่านจนแทบจะอดรนทนไม่ได้ เสียงแหบพร่าแต่แฝงไปด้วยอำนาจทั้งครางและออกคำสั่ง“อ่า.. ขยับปากหน่อยปลายฝน ดูดแรงหน่อย อ่าส์ อย่างนั้นแหละ แม่งโคตรดีเลย”ปลายฝนออกแรงดูดตามคำสั่ง ดูดจนแก้มตอบด้วยท่าทางที่ไม่ประสีประสาอ่อนต่
เล่ห์รักร้ายนายเมฆา (์NC18+) บทที่ 11 : ป้อนนมพ่อเลี้ยง
ปลายฝนรู้สึกเหมือนสติจะหลุด ทุกลมหายใจโดนพ่อเลี้ยงสูบไปเกือบหมด หน้าอกถูกบีบขย้ำเต็มแรงจนเธอเจ็บระบม แต่แล้วความรู้สึกก็เริ่มเปลี่ยนไปเมื่อฝ่ามือหนาสอดเข้าไปใต้เสื้อบีบขยำสองเต้าที่นุ่มนิ่มเต็มฝ่ามือ ไอร้อนจากฝ่ามือของชายหนุ่มกับสัมผัสจาก ปลายนิ้วที่ทั้งบดขยี้ดึงเล่นที่ส่วนปลายถัน ความวูบวาบแล่นผ่านปทุมถันแล้วพุ่งลงไปที่ช่วงล่างของเธอทำให้รู้สึกมวนท้องน้อยและปั่นป่วนไปด้วย ปลายฝนได้แต่ร้องครางในลำคอ เพราะอีกฝ่ายยังคงประกบปากเธออยู่ไม่ยอมปล่อยให้เป็นอิสระ จากการถูกปลุกปั่นไม่นานยอดอกที่นุ่มนิ่มก็เริ่มแข็งตัวชูชันสู้กับปลายนิ้วของชายหนุ่ม ทำให้เมฆาพึงพอใจ เขาจึงละริมฝีปากออกมา ปลายฝนหายใจแรงรีบกอบโกยลมเข้าสู่ปอด เธอแทบยืนไม่อยู่ สายตาเธอประทะกับดวงตาแข็งกร้าวที่ตอนนี้เต็มไปด้วยไฟราคะ เสื้อยืดตัวโคร่งถูกดึงกระชากถอดออกไปพร้อมกับบราตัวจิ๋ว หญิงสาวตกใจรีบยกมือมาปิดสองเต้าไว้ “อ๊ะ.. พ่อเลี้ยง” “ใช่.. ฉันเอง ทำไมกลัวเรียกชื่อผิดหรือไร เอามือออก” “ฮือ พ่อเลี้ยงอย่าทำอะไรหนูเลย” “นี่เธอคิดว่าฉันจ่ายห้าล้านเพื่อให้เธอมาแค่ทำงานในเรือน กับเป็นคนงานในไ
เล่ห์รักร้ายนายเมฆา (์NC18+) บทที่ 10 : จูบลงโทษ
ความคิดในสมองของเมฆาแบ่งเป็นสองส่วนที่กำลังตีกันความคิดแรกคือเดินไปลากเจ้าตัวปัญหาขึ้นห้องแล้วให้รับผิดชอบที่หล่อนทำให้อารมณ์กระสันของเขาพลุ่งพล่านในตอนนี้ ซึ่งเขาสามารถทำได้อยู่แล้วเพราะเด็กนั่นเป็นสมบัติของเขาแต่อีกความคิดเขาก็ยังมีมนุษยธรรมมากพอ เพราะการทำแบบนั้นก็เท่ากับขืนใจ รอให้เด็กคนนี้เต็มใจแล้วคลานมาหาเขาเองดีกว่า ไม่ต้องรีบสุดท้ายความคิดฝ่ายขาวก็ชนะความคิดด้านมืด เขาจึงเดินขึ้นห้องไปจัดการปลดปล่อยอารมณ์ของตัวเองด้วยสองมือของเขาเอง ส่วนปลายฝนยืนล้างจานไป ภาพที่พ่อเลี้ยงยื่นหน้ามาใกล้ๆ เธอเมื่อช่วงเย็นที่บริเวณตรงที่เธอยืนอยู่ตรงนี้ ก็ทำให้ใจเธอเต้นแรง มันเกิดอะไรกับเธอนะเนี่ยความรู้สึกแบบนี้คืออะไร เธอล้างจานเก็บทำความสะอาดครัวเสร็จก็รีบกลับเข้าเรือนพักของตัวเอง และหลับไปด้วยความว้าวุ่นใจและเหนื่อยล้าจากงานในไร่มาทั้งวัน โดยไม่รู้เลยว่ามีใครบางคนแอบจินตนาการถึงใบหน้าและรูปร่างเธอแล้วเอาไปใช้สำเร็จความใคร่ของตนเองเช้าวันรุ่งขึ้น ปลายฝนตื่นแต่เช้าเธอเตรียมอาหารมื้อเช้าง่ายๆเป็นผัดกะหล่ำปลีใส่ไข่สำหรับตัวเองและใส่บาตร พอใส่บาตรเสร็จเธอเตรียมจะเดินเข้าบ้านเว
เล่ห์รักร้ายนายเมฆา (์NC18+) บทที่ 9 : ใจเต้นแรง
ปลายฝนไม่เคยใกล้ชิดกับชายใดมาก่อน ใบหน้าร้อนผ่าว หัวใจของเธอเริ่มเต้นรัวแรง หายใจถี่ขึ้นโดยอัตโนมัติ ทรวงอกที่ขยับตามแรงลมหายใจดึงดูดความสนใจของเมฆา เขาอยากจะดึงเสื้อยืดตัวโคร่งของเธอถอดโยนทิ้งให้พ้นสายตาจริงๆ “ว่าไง เธอจะดูแลฉันอย่างไรปลายฝน” “เอ่อ.. หนูก็จะเตรียมกาแฟพ่อเลี้ยงตอนเช้า ทำอาหารให้พ่อเลี้ยงทานตอนเที่ยงกับตอนเย็นจ้ะ แล้วก็จะทำความสะอาดเรือนให้ด้วย” ปลายฝนตอบด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกัก เมฆากระตุกยิ้มที่มุมปาก เขาใช้มือข้างหนึ่งช้อนคางเด็กสาวให้สบตาเขา ดวงตาสวยใสราวกับลูกกวางน้อยมีแววตาที่หวาดหวั่น จากการถูกสายตาที่แข็งกร้าว ดุดันราวราชสีห์ของอีกฝ่ายจ้องมอง “เธอคิดว่าทำแค่นี้มันจะคุ้มค่ากับเงินห้าล้านของฉันไหม ไหนจะค่าที่พัก ค่าน้ำ ค่าไฟ แล้วอาหารที่เธอกินวันละสามมื้ออีก” “เอ่อ.. พ่อเลี้ยงให้หนูทำงานเพิ่มก็ได้นะจ๊ะ” ยิ่งเห็นแววตาที่ตื่นตระหนกหวาดกลัว แต่พยายามทำเป็นใจดีสู้เสือของปลายฝน เมฆาก็ยิ่งอยากแกล้ง “สงสัยฉันต้องให้เธอมาทำโอทีช่วงกลางคืนเพิ่มแล้วสิ” “พ่อเลี้ยงหิวแล้วใช่ไหมจ๊ะ เดี๋ยวหนูไปเตรียม
เล่ห์รักร้ายนายเมฆา (์NC18+) บทที่ 8 : ย้ายมาช่วยงานบนเรือน
ชบาพาปลายฝนมานั่งพักในร่มเอาพัดมาโบกพัดวีให้ เอายาดมมาให้ดม สักพักคนที่หน้าซีดก็เริ่มมีอาการดีขึ้น ใบหน้าเริ่มมีเลือดฝาดสูบฉีดมา “นี่แหละผลของความดื้อของเรา” “ขอโทษจ้ะพี่ชบา ปลายเห็นทุกคนทำงานกันไม่ได้หยุดพักเลย ปลายก็อยากช่วยจ้ะ” “โอ๊ย เรามันกระดูกคนละเบอร์ เอ็งนะพึ่งมาวันนี้วันแรก ส่วนพวกพี่ทำกันมานานร่างกายมันชินแล้ว คราวหน้าถ้ารู้สึกไม่ดีต้องรีบพักรู้ไหม ถ้าเกิดพี่ไม่หันมาเห็นมีหวังเอ็งล้มหัวฟาดพื้นไปแล้ว” “จ้ะพี่” “นี่ก็จะเที่ยงแล้ว ไปล้างไม้ล้างมือรอกินข้าวเที่ยงเลยก็ได้” เมื่อถึงเวลาพักเที่ยงทุกคนก็เดินเข้าแถวถือถาดหลุมให้อารมณ์เหมือนตอนเรียนอยู่โรงเรียนประถมใครใคร่ตักข้าวมากน้อยเท่าไหร่ก็ได้ จะเติมกี่รอบก็ได้ มื้อเที่ยงนี้เป็นเมนูแกงส้มผักกาดจอ กับไข่เจียว“น้องสาวเป็นเด็กใหม่พึ่งมาหรือจ๊ะ ชื่ออะไรครับพี่ชื่อเข้มนะ”ชายหนุ่มผิวเข้มสมชื่อเอ่ยปากแซว ปลายฝนได้แต่ยิ้มแหย และก็มีเสียงสวรรค์ขึ้นมา“มึงหยุดเลยไอ้เข้ม แหมเห็นเด็กใหม่มาไม่ได้นะมึง ขี้หลีไปทั่ว ปลายมาทางนี้มาอย่าไปสนใจมัน” ชบาตะโกนต่อว่าชายผิวเข้มที่แซวน้องใ
เล่ห์รักร้ายนายเมฆา (์NC18+) บทที่ 7 : คนงานในไร่ คนใหม่
ปลายฝนหิ้วกระเป๋าเสื้อผ้ามาหนึ่งใบ ภายในมีเสื้อผ้าไม่กี่ตัวกับของใช้ส่วนตัวอีกแล้วเล็กน้อย เธอยกมือไหว้สมหมายป้าแม่บ้านที่ดูแลความเรียบร้อยของเรือนไม้บ้านพักของพ่อเลี้ยงเมฆา “สวัสดีค่ะป้าหมาย” “นี่เอ็งมีของมาแค่นี้เองหรือนังหนู กระเป๋าใบเดียวนี่นะ เราต้องมาอยู่กับพ่อเลี้ยงยาวๆ ไม่ได้มาเที่ยววันสองวันนะ” “ปลายไม่ค่อยมีของอะไรหรอกจ้ะป้า ปกติเสื้อผ้าก็มีไม่กี่ตัวแล้วก็ของใช้ส่วนตัวนิดหน่อยค่ะ” “ผิดกับนังเหมียวลูกป้าเลย รายนั้นไม่รู้จะซื้ออะไรนักหนาเสื้อผ้าเต็มตู้ไปหมด มา มาเอาของไปเก็บก่อน ที่พักเราอยู่ทางโน้น” สมหมายพาปลายฝนไปห้องพักที่เป็นเรือนไม้หลังเล็ก ถูกสร้างไว้ด้านหลังเรือนพักหลังใหญ่ของเมฆา ครั้งแรกเมฆาตั้งใจสร้างเอาไว้ให้เวหา แต่เวหาขอไปอยู่ที่เรือนไม้ในไร่แทน ด้วยเหตุผลที่ว่าอยากมีเวลาส่วนตัวบ้าง ไม่อยากเห็นหน้าพ่อเลี้ยงทั้งวันทั้งคืน ประตูถูกเปิดออกมา ด้านในมีห้องนอนหนึ่งห้อง ห้องครัวเล็กๆ ห้องน้ำ และเฟอร์นิเจอร์ที่จำเป็นเช่นตู้เสื้อผ้า พัดลม ตู้เย็น “อยู่ได้ไหม ขาดเหลือหรืออยากได้อะไรก็บอกป้าได้”
Anda juga akan menyukai
พันธะการรัก
แว่นมอลต์13.3K Dibacaพิษรักมาเฟียร้าย
มงกุฎดอกหญ้า26.5K Dibacaนางบำเรอ SM20+
Naya Solene39.3K Dibacaแพ้รักบอดี้การ์ด Love Bodyguard
MaNIE-STORY3.1K DibacaBAD DEPTH พันธะหมอมาเฟีย
Badstyle_1.4K Dibacaนางบำเรอต่างแดน NC18+
เหมือนแพ888 Dibacaท่านประทานคลั่งสวาท
อิแย้ม2.6K Dibacaทัณฑ์สวาททาสมาเฟีย 18+
กรภัทร์ / ญาดาพัชร์1.1K Dibaca
