All Chapters of เล่ห์รักร้ายนายเมฆา (์NC18+): Chapter 1 - Chapter 10

เขา เมฆา พ่อเลี้ยงหนุ่มวัย 39 ปี เขาครองความโสดมาทั้งชีวิต แล้วจู่จู่ก็มีคนนำเด็กสาว สวย ใส บริสุทธิ์ ใส่พานมาประเคนให้เขาถึงที่จะไม่รับไว้ก็กระไรอยู่พ่อเลี้ยงเมฆาเขายื่นมือเข้าไปช่วยปลดหนี้ให้กับครอบครัวหนึ่งจากกลุ่มมาเฟียและครอบครัวนั้นขอชดใช้คืนด้วยสิ่งที่มีค่าที่สุดของครอบครัวของพวกเขาแทนเงินตรา นั้นคือ "ปลายฝน" ลูกสาวคนเดียวของครอบครัวนี่ปลายฝน เธอคิดว่า ทำแค่งานในไร่นี้มันคุ้มกับราคาที่ฉันจ่ายใช้หนี้แลกชีวิตพ่อเธอมางั้นหรือเธอ ปลายฝน เด็กสาวอายุ 19 ปี สาวบ้านไร่ที่ถูกครอบครัวนำมาประเคนให้เขา เพื่อแลกกับการใช้หนี้ให้กลุ่มมาเฟียเธอ ยอมมอบชีวิตทั้งชีวิตให้กับ เขา เพื่อแลกกับความอยู่รอดปลอดภัยของครอบครัวและนี่คือการลงลายลักษณ์อักษรด้วยตัวของเธอเอง“จากนี้ต่อไปชีวิตของปลายฝนเป็นของพ่อเลี้ยงเมฆาแต่เพียงผู้เดียว”หนี้ที่เธอไม่ได้ก่อ แต่เธอต้องชดใช้แทนด้วยร่างกาย เพียงเพราะเขาเป็นคนที่ยื่นมือมาช่วยชีวิตพ่อของเธอและใช้หนี้แทนให้กับกลุ่มมาเฟีย ผมขอมอบสิ่งที่มีค่าที่สุดในชีวิตของผมให้พ่อเลี้ยง "ลูกสาวของผมปลายฝน"นิยายเรื่องนี้เป็นนิยายรัก โรแมนติก ไม่ดราม่า ไม่มีนอกกาย ไม่มีนอกใจ

“ปล่อยฉัน..ปล่อยฉันสิ..ไอ้คนชั่ว”“เออ..แหกปากไปเถอะมึง เดี๋ยวคืนนี้กูจะเย็บให้ร้องไม่หยุดทั้งคืนไปเลย”ทันใดนั้นแสงไฟสูงก็สาดใส่วาบเข้ามา นับว่ายังไม่ถึงคราวเคราะห์ของปลายฝนเลยเสียทีเดียว เมื่อมีรถกระบะโฟว์วิลไดร์ฟวิ่งผ่านมาจอดตรงหน้า“เฮ้ย.. อะไรวะ ไม่ใช่เรื่องของพวกมึงอย่าเสือกดีกว่า”ชายหนุ่มอีกสามคนเดินเข้ามาหาผู้มาใหม่อย่างเอาเรื่อง ชายหนุ่มคนหนึ่งกระโดดลงจากรถโฟว์วิลไดร์ฟฝั่งคนขับ เขาเป็นคนผิวเข้มใบหน้าคมใส่เสื้อแขนยาวลายสก๊อต“ไม่เสือกไม่ได้ว่ะ นี่เป็นอาณาเขตของพ่อเลี้ยงเมฆา พวกหมาหมู่อย่างพวกมึงปล่อยผู้หญิงเดี๋ยวนี้ แล้วก็ออกไปจากที่ตรงนี้เร็วๆ ด้วย”“ปากดีนะมึง กินหมัดกูหน่อยเป็นไร”ชายสามคนปรี่เข้ามาหมายจะทำร้าย คนที่มาใหม่ แต่คนนั้นกลับควักปืนสั้นออกจากเอวแล้วชี้ไปที่หน้าหนึ่งในสามคนนั้น“หรือมึงอยากจะลองกินลูกตะกั่วสักเม็ดไหมล่ะ มึงคงเป็นนักเลงรับจ้างปลายแถวที่พึ่งมาอยู่แถวนี้เลยไม่รู้จักกูสินะ จำชื่อกูไว้กูเวหามือขวาของพ่อเลี้ยงเมฆา ฉายา เวหานัดเดียว รึมึงอยากลอง บอกเลยกูไม่เคยพลาด ยิ่งระยะใกล้ๆ แบบนี้ด้วยกูยิ่งถนัด”ปัง!! เสียงกระสุนยิงเฉียดหน้าหนึ่งในสามไปนิดเดียว แต่ก

ที่บ้านลุงพัน “นี่พ่อมึง เล่ามาเสียดีดี ว่าแกไปเอาเงินเขามาตั้งเยอะแยะแบบนั้นแกเอาไปทำอะไรฮะ ฉันไม่เคยเห็นแม้แต่สตางค์แดงเดียว แล้วทีนี้จะหาที่ไหนไปชดใช้ให้เขาล่ะ หรือว่าแกต้องตายกลายเป็นผีเฝ้าไร่นี้จริงๆ ตาพันนะตาพัน” “แม่ซ่อนกลิ่น แม่เล่นยิงคำถามมาเป็นชุด พ่อจะตอบอันไหนก่อนดีล่ะ” “ไม่ต้องมาเล่นลิ้นเลย เกือบตายเป็นผีแล้วยังไม่รู้ตัวอีก ว่าไงไปเอาเงินเขามาจริงไหม แล้วแกเอาเงินนั่นไปทำอะไร หรือว่าแกแอบไปมีเมียน้อยที่ไหน..นังบัวใช่ไหม ฉันเห็นมันชอบมาทำตาเล็กตาน้อยใส่แกอยู่” “ไปกันใหญ่แล้วแม่ซ่อนกลิ่น ถึงพ่อจะชั่วช้าเลวทรามแค่ไหน แต่พ่อก็รักครอบครัวนะ ไม่มีหรอกบ้านเล็กบ้านน้อยอ่ะ พ่อก็มีแต่บ้านนี้บ้านเดียว พ่อมีแม่ซ่อนกลิ่นคนเดียวนะจ๊ะเมียจ๋า” “ไม่ต้องมาปากดี แล้วจะเล่าได้หรือยัง ถ้ายังไม่พูดเดี๋ยวแม่จะแพ่นกบาลให้แตกอีกข้างหนึ่งเลย” คนเป็นเมียยกมือจะตบหัวผัว คนเป็นผัวรีบยกแขนขึ้นมาบังเพราะกลัวว่าเมียจะตีหัวจริง “เล่าแล้วจ้ะแม่จ๋า คือ พ่อไปเล่นที่บ่อนเฮียชัชตอนแรกมันก็พอจะได้อยู่บ้าง แต่เล่นไปเล่นมามันก็เริ่มเสีย แล้วก็เสียเพิ

ลุงพันสบตาเมฆาด้วยสายตาเศร้าแบบหมดอาลัยตายอยากในชีวิต “พวกผมหมดหนทางแล้วจริงๆ ครับพ่อเลี้ยง” “ถ้าฉันช่วยแล้วฉันจะได้อะไร ที่มันคุ้มกับเงินห้าล้านล่ะ” ลุงพันมองหน้าลูกสาว ใช้นิ้วปาดน้ำตา “ปลายฝน พ่อรักหนูนะลูก” ปลายฝนพยักหน้ารับรู้ ลุงพันหันไปคุยกับคนเป็นนายต่อ “กระผมมีปลายฝนเป็นลูกสาวเพียงคนเดียว เธอเป็นสิ่งที่มีค่าที่สุดในชีวิตผม กระผมจะขอยกลูกสาวคนนี้ให้พ่อเลี้ยงเป็นข้อแลกเปลี่ยนครับ” “พ่อ” “มันคือทางออกที่ดีที่สุดแล้วปลายฝนเอ๋ย” “หนูเป็นคนนะ หนูไม่ใช่สิ่งของ พ่อเอาหนูมาขายแบบนี้ได้อย่างไรกัน” ปลายฝนมองหน้าผู้เป็นบิดาด้วยความปวดร้าวในใจ“พ่อกลัวไอ้พวกนั้นมันจะกลับมาทำร้ายลูก ถ้าลูกอยู่กับพ่อเลี้ยง ลูกจะปลอดภัย เชื่อพ่อนะว่าเป็นทางออกที่ดีที่สุดแล้ว”เมฆามองสองพ่อลูก เขาไม่คิดว่าการพนันมันจะทำให้คนเป็นพ่อขายลูกในไส้ได้ ผู้เป็นพ่อได้แต่ปลอบโยนลูกสาวที่สะอื้นไห้“ได้ข้อสรุปกันหรือยัง ฉันมีเวลาไม่มากนะ ถ้ายังตกลงกันไม่ได้ก็กลับไปนอนคิดกันก่อนก็ได้นะ แต่บอกไว้ก่อนว่าฉันอาจจะเข้ากรุงเทพสักสั

ชบาพาปลายฝนมานั่งพักในร่มเอาพัดมาโบกพัดวีให้ เอายาดมมาให้ดม สักพักคนที่หน้าซีดก็เริ่มมีอาการดีขึ้น ใบหน้าเริ่มมีเลือดฝาดสูบฉีดมา “นี่แหละผลของความดื้อของเรา” “ขอโทษจ้ะพี่ชบา ปลายเห็นทุกคนทำงานกันไม่ได้หยุดพักเลย ปลายก็อยากช่วยจ้ะ” “โอ๊ย เรามันกระดูกคนละเบอร์ เอ็งนะพึ่งมาวันนี้วันแรก ส่วนพวกพี่ทำกันมานานร่างกายมันชินแล้ว คราวหน้าถ้ารู้สึกไม่ดีต้องรีบพักรู้ไหม ถ้าเกิดพี่ไม่หันมาเห็นมีหวังเอ็งล้มหัวฟาดพื้นไปแล้ว” “จ้ะพี่” “นี่ก็จะเที่ยงแล้ว ไปล้างไม้ล้างมือรอกินข้าวเที่ยงเลยก็ได้” เมื่อถึงเวลาพักเที่ยงทุกคนก็เดินเข้าแถวถือถาดหลุมให้อารมณ์เหมือนตอนเรียนอยู่โรงเรียนประถมใครใคร่ตักข้าวมากน้อยเท่าไหร่ก็ได้ จะเติมกี่รอบก็ได้ มื้อเที่ยงนี้เป็นเมนูแกงส้มผักกาดจอ กับไข่เจียว“น้องสาวเป็นเด็กใหม่พึ่งมาหรือจ๊ะ ชื่ออะไรครับพี่ชื่อเข้มนะ”ชายหนุ่มผิวเข้มสมชื่อเอ่ยปากแซว ปลายฝนได้แต่ยิ้มแหย และก็มีเสียงสวรรค์ขึ้นมา“มึงหยุดเลยไอ้เข้ม แหมเห็นเด็กใหม่มาไม่ได้นะมึง ขี้หลีไปทั่ว ปลายมาทางนี้มาอย่าไปสนใจมัน” ชบาตะโกนต่อว่าชายผิวเข้มที่แซวน้องใ