บทที่ 72

เตชินทร์ส่งข้อความมาซ้ำๆหลายข้อความ บอกแค่ว่าตอนเรียนเสร็จให้ฉันรอที่ใต้ตึกเรียนคณะ แค่เห็นข้อความพวกนั้นหัวสมองเริ่มคิดฟุ้งซ่านไปไกลไม่รู้ว่าเขาจะทำอะไรบ้าๆอะไรอีก พอเงยหน้าขึ้นจากหน้าจอโทรศัพท์ก็เห็นใยไหมกับพิชชี่จ้องหน้าฉันเขม็ง พูดอะไรก็ไม่พูดเอาแต่มองหน้าอยู่แบบนั้นจนฉันทนไม่ไหวต้องเป็นฝ่าย