ตอนที่ 4ข้อตกลงของเราสองหลังจากที่อิชย์ดึงรสิกาออกจากงานเลี้ยง เขาจำต้องอุ้มหญิงสาวพาดบ่ามายังลานจอดรถ พอถึงรถคันหูเขาถึงวางเธอลงให้หญิงสาวยืนด้วยตัวเอง ก่อนจะคว่าข้อแขนเรียวกระชากให้ตามเขามายังลานจอดรถ “เดี๋ยวสิคุณอิชย์ จะลากฉันมาทำไม” มือเรียวพยายามแกะมือหนาออก“อย่าดิ้นให้มากนัก ขึ้นรถไป” ชายหนุ่มเปิดประตูรถ พยายามยัดหญิงสาวให้เข้าไปข้างใน“จะพาฉันไปไหน ฉันไม่ไปกับคุณหรอก” รสิกาขัดขืนแต่สู้แรงของชายหนุ่มไม่ไหว“ฉันมีเรื่องจะคุยกับเธอ อย่าลงมานะ ลงมาเธอเจอดีแน่” ก่อนอ้อมไปอีกฟากหนึ่งและขับรถออกจากโรงแรม“ถึงแล้ว…ลงมา” ชายหนุ่มลงจากรถบังคับให้หญิงสาวไปกับตน“ไม่ค่ะ กรุณาพาฉันกลับบ้านด้วย” เธอบอกความต้องการกับชายหนุ่ม“จะไม่ลงดี ๆ ใช่ไหม...ได้” อิชย์กัดฟันกรอดแล้วก้มปลดเข็มขัดนิรภัย กำลังจะช้อนตัวเธอขึ้นมาก็เลยเผลอแหวใส่“จะทำอะไรน่ะ”“ก็เห็นว่าไม่ลงเลยจะอุ้มไง”“ไม่ต้องหรอกค่ะ ฉันลงเองได้ แล้วคุณมีเรื่องอะไรจะคุยกับฉันคะ” ร่างบางรีบลงจากรถ เดินตามหลังอีกคนที่เดินนำไปก่อน หากเขาก็ไม่ตอบจนถึงห้องส่วนตัวเลยถามอีกครั้ง“มีเรื่องอะไรกับฉันหรือคะ คุณก็พูดมาเลยฉันจะได้รีบกลับ” รสิกาตามชา
ห้องเสื้ออิษยา“คนพิเศษของเรามาแล้วจ้า” อิษยาทักทายพนักงานในร้านทันทีที่พาพี่สาวมาที่ร้าน“มาสายนะเรา” เมนี่ทักอย่างเป็นกันเอง“มาช้ายังดีกว่าไม่มานะ”“แหม!”“ทุกคนคะ อินมีคนจะแนะนำให้ทุกคนได้รู้จัก นี่พี่ริตา ดีไซเนอร์คนใหม่ของเรา” หญิงสาวแนะนำพี่สาวให้พนักงานได้รู้จัก“สวัสดีจ้ะน้องริตาคิดถึงจังเลย” เจ๊เมนี่ของสองสาวสวมกอดเจ้าของร้านอีกคน“สวัสดีค่ะเจ๊ คิดถึงเหมือนกัน แล้วกำลังทำอะไรกันอยู่คะ มีอะไรให้ริตาช่วยมั้ย”“ไม่มีหรอกค่า คุยงานออกแบบงานใหม่กับคุณน้องอินเถอะค่ะ”“ไปที่ห้องทำงานกันดีกว่าค่ะ”อิษยาเดินนำหน้าไปยังห้องทำงานที่เธอได้จัดเตรียมไว้ให้พี่สาวใช้ทำงาน ทั้งยังแนะนำห้องอื่น ๆ ให้ได้ทราบว่าห้องไหนเป็นห้องไหน อธิบายจนครบทุกห้องหญิงสาวก็เข้ามาทำงานออกแบบผลงานชิ้นต่อไปตามแบบที่เป็นตัวของตัวเอง ที่เข้ากับสไตล์ของคนไทยและเข้ากับสภาพอากาศของประเทศไทยอีกด้วยดวงอาทิตย์ใกล้ลาลับขอบฟ้า เป็นเวลาเดียวกับที่ชายหนุ่มเดินทางมาที่ร้านของน้องสาวเพื่อรับว่าที่เจ้าสาวไปลองชุดตามคำสั่งของบิดา“สวัสดีค่ะคุณอิชย์มาหาน้องอินเหรอคะ”“เปล่าครับ ฉันไม่ได้มาหายัยอินหรอก แต่…” ยังไม่ทันเอ่ยปากบอก คน
เล่ห์ลวงวิวาห์รัก 9ในที่สุดมามาถึงกำหนดการวันหมั้นและงานแต่งงานของทั้งคู่ บริเวณบ้านภัคดีเลิศรัตน์ถูกตกแต่งอย่างสวยงาม อิชย์ในชุดไทยประยุกต์ ท่อนบนเป็นเสื้อสูทผูกโบว์ไทสีครีมเข้ากับสีเสื้อสูท นุ่งโจงกระเบนสีทองดูสง่างามใบหน้าหล่อเหลาดูสะอาดสะอาน ผมของชายหนุ่มถูกจัดแต่งเพื่อให้รับกับชุดงานหมั้นในช่วงเช้านี้“เจ้าอิชย์ไปรอรับน้องที่เชิงบันไดสิใกล้ได้กฤษต์แล้วนะ” คุณอดิศวรก้มตัวกระซิบข้างหูเบา ๆชายหนุ่มถอนหายใจน้อย ๆ แต่อย่างไรก็ทำตามคำสั่ง แม้จะเกลียดเจ้าสาวของตนเองเท่าใดก็ตามไม่นานนักเจ้าสาวอย่างรสิกาจับแขนแกร่งลงมาจากห้อง หญิงสาวช่างสวยงดงามราวกับนางในวรรณคดีกับชุดไทยจักรพรรดิสีชมพูทอง ห่มสไบลักษณะคล้ายชุดไทยจักรี ท่อนบนเป็นผ้าสไบจีบทึบสีชมพูซ้อนทับชั้นในและชั้นนอกเป็นสไบสีทองปักมุกสีทองและลูกปัด ผ้าซิ่นไหมยกดิ้นทอง มีเชิงสีมอง การตัดแบบหน้านาง มีชายพก เครื่องประดับไม่ว่าจะเป็นสร้อยสังวาล รัดแขน รัดเกล้า สร้อยข้อมือ ต่างหู และเครื่องประดับอื่น ๆ รวมกับการแต่งหน้าทำผมให้เข้ากับชุดยิ่งงดงาม เสียงพูดคุยของผู้คนที่ได้ยินเมื่อครู่เงียบลงขนัดตาเมื่อได้เห็นความงาม จนคนที่ก้มหน้าก้มตาอยู
เล่ห์ลวงวิวาห์รัก 10งานเลี้ยงฉลองมงคลสมรสระหว่างรสิกาและอิชย์ถูกจัดขึ้นในโรงแรมหรูชื่อดัง ไฮโซไฮซ้อต่างใส่เพชรใส่พลอยแข่งกันไม่ให้ใครน้อยหน้าใครซึ่งต่างจากในห้องพักเจ้าบ่าวเจ้าสาวที่ตอนนี้โกลาหลเป็นอย่างมาก เพราะต้องดูแลความเรียบร้อยให้เจ้าของงาน ด้วยมีคำสั่งว่าเจ้าสาวต้องสวยที่สุดไม่อย่างนั้นจะไม่ได้โบนัส“เสร็จแล้วริต้า เธอสวยมากรู้มั้ย” เสียงของสาวร่างเป็นชายใจเป็นหญิงดังขึ้น เมื่อเขาแต่งหน้าทำผมให้หญิงสาวเสร็จ“ขอบคุณและพี่ ๆ ทุกคนนะคะที่คอยช่วยเหลือริตาในวันนี้ น้องอินด้วยนะคะที่มาเป็นเพื่อนเจ้าสาวให้พี่”ก๊อก ก๊อก ก๊อกเสียงเคาะประตูห้องดังขึ้นสามครั้ง ก่อนที่มารดาเจ้าสาวจะเดินเข้ามา“เสร็จยังริตา ใกล้เวลาแล้วนะ”“เสร็จแล้วค่ะแม่”“วันนี้ลูกของแม่สวยมาก” พลางใช้มือลูบหน้าลูบตาของลูกสาวตัวน้อยในวันวานที่วันนี้ได้เป็นฝั่งเป็นฝาแล้ว “ฉันขอบใจทุกคนนะขยันทำงานกันมาตั้งแต่เช้า”“ไม่เป็นไรค่ะคุณหญิง งั้นพวกเราขอตัวก่อนนะคะ”“อินก็ขอตัวนะคะน้าสา”“ขอบใจหนูอินมากลูก”หลังจากทุกคนออกจากห้องไปหมดแล้ว ภายในห้องจึงเหลือเพียงเจ้าสาวกับมารดาที่พยายามเก็บซ่อนทุกความรู้สึกเอาไว้ข้างใน“แม่คงหม
เล่ห์ลวงวิวาห์รัก 11ห้องนอนส่วนตัวของอิชย์ถูกจัดแต่งเป็นห้องหอสำหรับคู่บ่าวสาวที่ตอนนี้นั่งอยู่ปลายเตียงเพื่อให้ญาติผู้ใหญ่อวยพร และแขกผู้รับผู้ใหญ่ออกไปก็เหลือเพียง อดิศวร สาวิตรี และอิษยาที่อยู่ภายในห้อง“พ่อขอให้ทั้งสองคนรักกัน หนักนิดเบาหน่อยก็ให้อภัยซึ่งกันและกัน หากทะเลาะกัน โกรธกัน ไม่เข้าใจกัน ขอให้นึกถึงวันแต่งงาน มีความสุข รักกันยาวนาน ผิดถูกก็ให้อภัยกัน และรักยืนยงตลอดไป…จนกว่าจะถือไม้เท้ายอดทอง กระบองยอดเพชร” อดิศวรอวยพรให้เป็นคนแรก“น้าขอฝากน้องด้วยนะคุณอิชย์ ถ้าไม่รักน้องก็อย่าทำร้าย โปรดส่งน้องคืนมาให้น้า น้าพร้อมที่จะรับลูกของน้าคืน”“ขอให้รักกันนาน ๆ อย่าแกล้งพี่ริตามากนะคะพี่อิชย์”“เออ รีบไปได้แล้วจะพักผ่อน” เจ้าบ่าวตอบรับส่ง ๆ กับน้องสาวไปหลังจากที่ทุกคนอวยพรคู่บ่าวสาวเรียบร้อยต่างแยกย้ายออกไปพักผ่อนที่ห้องของตัวเอง ทิ้งไว้เพียงบ่าวสาวหมาด ๆเมื่อความเงียบสงัดเข้าครอบนำชวนอึดอัดจนรู้สึกได้ อิชย์จึงหายเข้าไปในห้องน้ำรสิกามองตามต้อย ๆ เขาคงเข้าไปอาบน้ำล่ะสิ เพราะเหนื่อยมาทั้งวันแล้ว พอชายหนุ่มไม่อยู่ ร่างบางจึงลุกมาจัดการเก็บกวาดกลีบดอกกุกลาบสีแดงสดรูปหัวใจ ที่บัด
เล่ห์ลวงวิวาห์รัก 12“หรือว่าจะอยู่ข้างนอก” ร่างบางพูดกับตัวเองเบา ๆ เพราะไม่เห็นไดร์เป่าผมของตัวเองที่เอามาวางในห้องน้ำ พอไม่เห็นเลยตัดสินใจออกจากห้องน้ำด้วยสภาพสวมชุดคุมอาบน้ำแล้วใช้ผ้าเช็ดตัวเก็บผมไว้เพราะผมของเธอยาว เลยจะใช้ไดร์เป่าผมให้แห้งอิชย์ที่กำลังนอนอ่านหนังสืออยู่บนเตียงมองไปยังคนที่ออกมาจากห้องน้ำด้วยสีหน้าไม่ค่อยสู้ดี เลยเอ่ยถาม“เสร็จแล้วเหรอ แล้วทำไมไม่แต่งตัวให้เรียบร้อยก่อนออกมา หรือเธอจะอ่อยฉัน”“ฉันออกมาเอาไดร์เป่าผม เพราะหาในห้องน้ำไม่เจอ” หญิงสาวตอบ แล้วมองหาสิ่งของที่ต้องการเมื่อเจอแล้วก็รีบหยิบกลับเข้าไปที่เดิม“เร็ว ๆ ด้วย ฉันมีเรื่องอยากคุยกับเธอ”หญิงสาวกลับออกมาอีกรอบด้วยชุดนอนผ้าซาตินสีหวาน ชายหนุ่มยังคงนอนอยู่บนเตียงขนาดคิงไซซ์ดังเดิม แต่สิ่งที่ไม่เหมือนเดิม คือชุดผ้านวมกับหมอนที่วางซ้อนกันบนโซฟาถัดจากเตียงไปไม่มากนักเมื่อเห็นเช่นนั้นจากที่ตั้งใจว่าจะปลุกให้เขาตื่นมาคุย เรื่องที่เขาบอก ต้องเปลี่ยนใจให้นอนหลับไปแบบนั้นจะดีกว่า เพราะถ้าพ่อคุณเขาตื่นมาแล้วจะอารมณ์เสียใส่เธอเสียเปล่า ๆ“เสร็จแล
เล่ห์ลวงวิวาห์รัก 13รสิกาตื่นเช้าด้วยความเคยชิน ถึงแม้จะนอนดึกแค่ไหนก็รู้สึกตัวตื่นในเวลานี้เป็นประจำ เพราะการตื่นเช้าสำหรับเธอสามารถทำกิจกรรมอะไรได้มากมาย ไม่เว้นแต่การทำงานออกแบบต่าง ๆ ที่สำคัญได้ออกมาเดินเล่นสูดอากาศดี ๆ แต่วันนี้ไม่ตื่นสายมากนักเลยไม่ได้รีบร้อนลุกมาอาบน้ำแต่งตัวจะไปทำงาน“ตื่นแล้วเหรอลูก” สาวิตรีถามลูกสาวเมื่อเห็นเธอเดินเข้าครัว“ค่ะ แม่มีอะไรให้ริตาช่วยไหมคะ” ร่างบางถาม เมื่อเห็นมารดากำลังยุ่งอยู่กับป้านวล“หิวแล้วล่ะสิ”“มาก ๆ เลยค่ะ”“คุณริตาหิวมากเลยหรือคะ ป้าทำของโปรดของคุณ กับคุณอิชย์ไว้ให้ด้วยค่ะ ไปดีกว่าค่ะ เดี๋ยวป้ายกไปให้”“ป้านวลคะ ของโปรดของคุณอิชย์มีอะไรบ้างคะ”“แกงเผ็ดใส่ไก่ ต้มข่าไก่ค่ะ” แม่บ้านผู้สูงอายุตอบหญิงสาวรุ่นลูกอย่างเอ็นดู“วันหลังป้าสอนริตาทำได้มั้ย อาหารไทยแม่เคยสอนริตาทำมาบ้าง แต่มีอีกหลายอย่างเลยค่ะที่ยังทำไม่เป็น เผื่อจะทำของที่คุณอิชย์ทานด้วยค่ะ”“ได้สิคะ”“ไปทานข้าวเถอะริตา” เสียงมารดาที่ดังตามหลังมาทำให้คนที่ยืนคุยกับแม่บ้านอยู่ต้องเดินออกไปรอที่โต๊ะอาห
เล่ห์ลวงวิวาห์รัก 14“ทำไมยังไม่กลับอีกนะ”รสิกาที่อยู่ในชุดนอนนั่งรอสามีอยู่ห้องนั่งเล่นคนเดียว จนเวลาล่วงเลยเกือบเที่ยงคืน เขาก็ยังไม่มาสักที ทำให้เธอรอไม่ไหวเลยผล็อยหลับอยู่ตรงนั้นไม่นานเสียงรถยนต์เล่นเข้ามาจอด ชายหนุ่มเดินเข้าบ้านก็ไม่เห็นใคร กำลังเดินขึ้นห้อง สายตากลับเห็นภรรยาหลับที่โซฟา จึงเข้าไปปลุกเธอ“ริตา…ตื่นได้แล้วมานอนอะไรตรงนี้”แต่ทว่าหญิงสาวพลิกตัวไปอีกด้านราวกับหลีกหนีเมื่อถูกรบกวนเวลานอน เพียงขยับตัวนิดเดียวก็เกือบตกโซฟาดีที่ชายหนุ่มรับร่างเธอไว้ทันไม่งั้นตกโซฟาแน่นอน“นอนไม่ดูเลยนะ ง่วงนอนทำไมไม่ขึ้นไปนอนในห้อง จะมานอนรอทำไม ใครใช้ให้เธอรอมิทราบ” ถึงจะบ่นชายหนุ่มก็ยังอุ้มหญิงสาวแนบอกไม่รู้สึกตัวเลยว่าถูกใครอุ้มขึ้นมาบนห้องร่างบางขยับตัวเบา ๆ เมื่อรู้สึกว่าถูกแสงแดดส่องผ่านหน้าต่าง ขยับตัวเพียงเล็กน้อยก็รู้สึกมีอะไรมาทับที่เอว พอหันหลังดูเท่านั้นก็พบคนที่เธอรอเขากลับมาเมื่อคืน เกิดคำถามขึ้นในใจว่าเธอมานอนอยู่บนเตียงได้อย่างไร แต่ก็ไม่ได้คำตอบ คงเป็นเพราะคนที่นอนกอดเธ
คู่หวานรสิกา อิชย์ตอนพิเศษรสิกายืนกอดอกอยู่ที่ระเบียงบ้านพักตากอากาศของสามีด้วยใบหน้าบึ้งตึงมองออกไปยังท้องทะเลที่ทอดยาวสุดลูกหูลูกตา เมื่อได้ยินเสียงออดอ้อนของสามีจอมเจ้าเล่ห์ดังมาจากทางห้องนอน หญิงสาวหันไปมองเล็กน้อยแล้วจึงสะบัดหน้าหนี“เมียจ๋า มายืนทำอะไรตรงนี้”น้ำเสียงออดอ้อนราวกับเสือสิ้นลาย รวบรางของภรรยามากอดเอาไว้พร้อมซบหน้าลงบนไหล่บาง“ไม่ต้องมากอดเลย” เสียงหวานพูดไร้หางเสียงใส่สามี ก่อนจะพยายามแกะมือกาวราวปลาหมึกออกจากเอวคอดกิ่ว“เมียจ๋าเป็นอะไร โกรธพี่เรื่องอะไร” นักธุรกิจหนุ่มเจ้าของโรงแรมชื่อดังพยายามทำใจเย็นเมื่อพยายามคุยกับเมียตัวน้อยที่ทำกับโกรธเขามาเป็นชาติยืนงอนอยู่เช่นนี้“พี่อิชย์ทำอะไรไว้ล่ะคะ” เอ่ยจบพร้อมสะบัดหน้าไปมองยังดวงตะวันที่กำลังหายลงจมท้องทะเลกว้างที่ฉาบฉายเป็นที่ทองใบหน้าหล่อเหลาทำหน้าฉงนราวกับไม่รู้ว่าตัวเองทำอะไรผิด ก็จริงเขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าทำอะไรผิดจึงถามเมียรักออกไป“พี่ว่าพี่ไม่ได้ทำอะไรผิดเลยนะ”“พี่อิชย์นั่นแหละผิด เล่นอะไรไม่รู้เรื่อง”
เล่ห์ลวงวิวาห์รักอีกคู่หนึ่งดอกรักกำลังผลิบานสวยงาม ระหว่างเอื้องคำกับกฤตย์ ด้วยเกือบเดือนที่ผ่านมาชายหนุ่มคอยเทียวไร้เทียวขื่อก่อกวนหัวใจดวงน้อย ๆ ของเด็กสาวตลอดเวลาที่เขาเดินทางขึ้นมาพร้อมกับเจ้านาย ที่มาง้อนายหญิงสาวที่ไร่แห่งนี้ เด็กสาวคนนี้ตามติดรสิกาตลอด จนบางเวลาอิชย์แทบไม่ได้เข้าใกล้เลย เลยขอร้องให้เอาเด็กสาวคนนี้ออกไปจะได้มีเวลาง้อเมีย“เอื้องจะเดินหนีฉันไปถึงไหน” ชายหนุ่มเดินตามหลังเด็กสาวมาติด ๆ ถาม“ไม่ต้องตามมา กลับไปเลย ไม่ต้องตามหนู”“ไม่ตามได้ไงก็เธอเดินหนีฉัน” ชายหนุ่มสาวเท้ายาว ๆ เพื่อให้ทันคนตัวเล็ก ก่อนจะรวบเข้ามากอด“ปล่อยเดี๋ยวนี้ บอกแล้วไงว่าห้ามโดนตัว” เอื้องคำพูดเสียงเขียว“ใช่เหรอมากกว่านี้ฉันก็ทำมาแล้วนะ ลืมเหรอตัวเล็ก” ชายหนุ่มกระซิบข้างหูแผ่วเบา“กลับไปเลย ไม่ต้องกลับมาให้เห็นหน้าอีกนะ”“ไล่จังเดี๋ยวก็ไม่มาหาจริง ๆ หรอก” ชายหนุ่มขู่เล็กน้อย กำลังจะพูดต่อก็มีเสียงเรียกอันคุ้นหูของเจ้านายหนุ่มดังขึ้นมาเสียก่อนเลยต้องผละออกจากร่างเล็ก“ไอ้กฤตย์อยู่ไหน กลับกันได้แล้ว เดี๋ยวเมียฉันเปลี่ยนใจ
เล่ห์ลวงวิวาห์รักบทส่งท้าย“หลับแล้วเหรอเนี่ย” รสิกาลงถือผ้าห่มมาจากข้างบนเพื่อจะเอามาให้สามี แต่ไม่คิดว่าเขาจะหลับเร็วแบบนี้ “นอนแบบนี้หนาวแย่”แต่หารู้ไม่คนที่นอนอยู่บนโซฟาลืมตาอมยิ้มน้อย ๆ ก่อนจะแกล้งหลับตาลงพร้อมกับเอาแขนกอดเอวบางจนล้มลงบนตัวเขาเบา ๆ“นี่มันอะไรเนี่ย หลอกกันเหรอ” รสิกาบ่นเบา ๆ แล้วมองหน้าคนที่นอนหลับอยู่“เมียจ๋านอนด้วยนะ นอนคนเดียวมันหนาว” ชายหนุ่มแกล้งละเมอพลางสูดดมความหอมจากเรือนร่างที่กอด“หลับจริงหรือแกล้ง” มือบางพยายามแกะมือหนาออกจากเอว“ลงมาทำไม มันหนาวนะ” คนที่นอนบนโซฟาเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง“กลัวหนาวตายในบ้าน เลยเอาผ้าห่มมาให้ค่ะ”“น้ำเสียงแบบนี้งอนเรื่องเมื่อเย็นอยู่ใช่ไหม”“เปล่าไม่ได้งอน” หญิงสาวกอดอกเชิดหน้าใส่“แบบนี้แหละที่เขาเรียกว่างอน” ว่าแล้วชายหนุ่มก็ปล่อยหญิงสาวให้เป็นอิสระ “พี่ไม่ได้ว่าริตาอ้วนเลยนะ”“ก็พี่ว่าริตาตัวหนัก” รสิกาเงียบไปครู่หนึ่งกำลังจะพูดต่อ แต่ถูกชายหนุ่มขัดก่อน“ที่ว่าหนักหนักเจ้าตัวเล็กด้วยต่างหาก” ว่าแล้วใช้เอา
เล่ห์ลวงวิวาห์รักยอมเมียทุกอย่างตลอดหนึ่งสัปดาห์ที่ผ่านมารสิกาไม่ได้เห็นหน้าของอิชย์เลย ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเขาไปไหนหรือทำอะไร หากในใจลึก ๆ ก็อยากรู้ว่าเขานั้นอยู่ที่ไหน เป็นอย่างไรบ้าง ทำอะไรอยู่ ทำไมไม่ติดต่อกลับมาเลย ปกติก่อนที่เขาจะเงียบ เขาชอบมากดไลก์อินสตาแกรมของเธออยู่บ่อยครั้ง เวลาเธอทำอะไรก็ตาม แต่พักนี้กลับไม่เห็นเขาเข้ามาดูหรือกดไลก์แต่อย่างใด“ไม่คิดจะติดต่อกลับมาเลยอิตาบ้า! โอ้ย! จะไปคิดถึงผู้ชายใจร้ายทำไมล่ะ ลืมสิลืม” มือบางตบศีรษะตัวเองเบา ๆ แต่ถูกมือหนาของใครบางคนจับไว้ราวกับให้หยุดการกระทำที่ทำร้ายตัวเอง เลยเงยหน้าไปมองก็พบกับใบหน้าหล่อเหลาของคนที่เพิ่งจะบ่นคิดถึงเมื่อครู่“คิดถึงพี่อยู่เหรอจ๊ะเมียจ๋า” ชายหนุ่มยื่นหน้าเข้าไปใกล้ ๆ ใบหน้านวลที่ขึ้นแดงชมพูระเรื่อ“บ้า! ใครจะไปคิดถึงคนอย่างคุณกัน” หญิงสาวตอบกลับทันควัน เขาพยักหน้าเบะปากเล็กน้อยไม่เชื่อสิ่งที่รสิกาพูด“เอ๋…แล้วเมื่อกี้ใครนะที่บ่นว่าไม่คิดถึงกันหรือไงตาบ้า แถมยังส่องอินสตาแกรมกันอีก คิดถึงพี่ก็บอกมาเถอะ” อิชย์บอกในสิ่งที่ได้ยินทั้งที่ยังไม่ยอมปล
เล่ห์ลวงวิวาห์รักง้อเมีย ภาค 2เอื้องคำที่โดนกฤตย์ลากออกมาโวยวายตลอดทาง แต่ดีที่ชายหนุ่มเอามือปิดปากเด็กสาวไว้ ซึ่งเธอก็ทั้งดิ้นทั้งโวยวาย“ตั่วเป๋นป้อจาย มาโดนโตแม่หญิงมันบ่แม่นเด้อ”“หะ เมื่อกี้เธอว่ายังไงนะ”ชายหนุ่มถามด้วยความไม่เข้าใจ เธอจึงต้องเปลี่ยนภาษาพูดใหม่“ฉันบอกว่าเป็นผู้ชายมาโดนตัวผู้หญิงแบบนี้ไม่ดี”“แบบนี้นี่เอง พูดกลางได้ทำไมไม่พูดตั้งแต่แรก”“แล้วจะปล่อยได้หรือยัง”“โอเค โอเค ฉันปล่อยแล้ว เป็นเด็กเป็นเล็กหัดพูดจากับผู้ใหญ่ดี ๆ หน่อย”“ฉันไม่ใช่เด็กแล้วนะ” ชายหนุ่มมองอีกครั้ง อืม ๆ ก็ไม่ใช่เด็กแล้วจริง ๆ แฮะ“แล้วคุณลากฉันออกมาแบบนี้ทำไมมิทราบ” เอื้องคำกอดอกถาม“แค่ไม่อยากให้เธอไปเป็นก้างขวางคอคุณอิชย์กับคุณริตา”“แล้วถ้าพี่ริตาเป็นลมขึ้นมาจะทำยังไง”“ไม่ต้องห่วงเจ้านายฉันดูแลได้”“เชอะ แค่บอกไม่ให้ไปเป็นก้างเจ้านาย ไม่เห็นต้องลากออกมาแบบนี้เลย บอกฉันดี ๆ ก็ได้” ว่าแล้วก็หันหลังจะเดินกลับไปยังบ้านพัก“เดี๋ยว! แล้วจะไปไหน ฉันยังไม่รู้จักชื่อ
เล่ห์ลวงวิวาห์รัก พาร์ททื่สี่สิบหกค่ะเวลาล่วงเลยมาเกือบเย็น ชายหนุ่มยังคงรอหญิงสาวอยู่หน้าบ้าน ไม่กล้าเข้าไป จนได้เวลาของหญิงสูงอายุนามว่ายายสายใจ เจ้าของส้มสายใจกลับเข้าบ้าน ซึ่งเป็นคุณยายของรสิกา“เอ้า! พ่อหนุ่มมายืนอะไรอยู่ตรงนี้”“สวัสดีครับคุณยาย ผมเป็นสามีของริตาครับ”“อิชย์เหรอลูก มา ๆ เข้าบ้านก่อน” นางเอ่ยชวนหลานเขยที่นางเคยเจอตอนงานแต่งงานของหลานสาว“ขอบคุณครับคุณยาย”“นั่งก่อนสิลูก ว่าแต่มาทำอะไรมืดค่ำแบบนี้”“ผมมาหาริตาครับ”“แล้วทำไมไม่เข้ามานั่งรอในบ้านล่ะ”“ผมไม่กล้าเข้ามานั่งข้างในครับ ผมกลัวริตาโกรธหนักกว่าเดิม”“งั้นยายขอถามหน่อยว่าทำไมริตาถึงมาที่นี้ อิชย์ทำอะไรหลานยาย”“ผมทำไม่ดีกับริตาครับ ผมเข้าใจเธอผิด ริตาเลยหนีมา” จากนั้นชายหนุ่มก็เล่าเรื่องราวทั้งหมดให้กับหญิงชราฟัง“ยายขอถามอิชย์อีกอย่าง อิชย์รักหลานยายมั้ยลูก”“รักครับ ผมรักริตามาก ๆ” เขาตอบโดยไม่ต้องคิด หญิงชราที่ท่าทางแข็งแรงพยักหน้าเบา ๆ“งั้นเอาเป็นว่ายายจะช่วยนะ เพราะเห็นแก่เหลนไม่อยากให้กำพร้าพ่อ”
เล่ห์ลวงวิวาห์รัก“เพิ่งรู้เหรอ ว่าผัวเป็นคนแบบนี้” ไม่พูดเปล่า ร่างหนาค่อย ๆ เสียดแทรกเข้าไปอยู่ภายในขยับทีละน้อย ๆ ให้คนใต้ร่างปรับตัวได้ บทรักบทพิศวาสที่แสนเร่าร้อนของทั้งคู่ดำเนินต่อไปจนกลางดึก“เมียพี่นี่แน่นจริง ๆ” ชายหนุ่มเอ่ยกับร่างบางที่นอนกอด“เมียเหรอคะ” หญิงสาวถามทั้งที่นอนกอดกับอกอุ่น“ใช่สิ อินเป็นเมียพี่นิ”“พี่ธีร์คะ”“หืม ว่าไง” ถามพร้อมกับหอมหน้าผากมนอย่างหวงแหน“เมื่อไรเราจะบอกเรื่องนี้กับทุกคน”“พี่ยังไม่พร้อม อีกอย่างพี่ยังไม่ได้เอ่ยเรื่องของเรากับครอบครัวพี่เลย อินถามทำไม”“อินแค่ถามเพื่อความมั่นใจค่ะ”“พี่รักอินคนเดียว”“อินว่าพี่กลับไปได้แล้วนะ เดี๋ยวมีคนมาเห็น”“ยังดึกอยู่เลยนะ อีกอย่างพี่อยากนอนกอดอินยันเช้าเลย”หญิงสาวหลับตาลงอย่างเหนื่อยอ่อน เหนื่อยที่จะอยู่ในเงาของเขา เลยต้องหลับไปทั้งน้ำตา“พี่ขอโทษ รอพี่พร้อมนะ พี่จะยกขันหมากมาขอ” ชายหนุ่มเอ่ยเบา ๆ พร้อมกระชับอ้อมกอด กลัวว่าคนที่กอดจะหายไป
เล่ห์ลวงวิวาห์รัก 43เหมือนความสัมพันธ์ของธีรดลกับอิษยากำลังไปได้สวย แต่สองสามวันมานี้หญิงสาวกำลังยุ่งกับงานที่ร้านและโรงแรม จึงไม่ค่อยมีเวลาพักวันนี้หญิงสาวเลยเลือกกลับมานอนที่บ้านแทนการไปนอนเพนเฮาส์หรือคอนโด เพราะนานแล้วที่ไม่ได้กลับมานอนที่บ้าน ด้วยความเอาแต่ใจของธีรดลชอบบังคับให้เธอไปอยู่คอนโดส่วนตัวของเขาใช่ว่าเขานะนอนเฉย ๆ นะ ชายหนุ่มหาทางรังแกเธอทุกครั้ง ไหนจะทำงานมาเหนื่อยทั้งวัน ยังต้องมารับบทรักที่เขาเรียกร้องแทบจะตลอดคืนอีก เธอก็เหนื่อยเป็นนะ วันนี้เลยได้แต่หวังว่ากลับมานอนที่บ้านเขาจะไม่ตามมา“ป้านวลคะ เย็นนี้มีอะไรให้อินทานบ้าง”“คุณอินอยากทานอะไรคะ เดี๋ยวป้าทำให้”“อะไรก็ได้ค่ะ สักอย่างสองอย่างก็พอ”“ได้ค่ะ รอป้าสักครู่นะคะ” ร่างอวบของแม่บ้านกำลังจะหันหลังเข้าครัวเสียงหวานเรียกไว้“ป้านวล...คุณพ่อกับน้าสาไม่อยู่เหรอ”“คุณท่านไปทำธุระที่ต่างจังหวัดสองสามวันค่ะ”“อ๋อ งั้นอินเปลี่ยนเป็นข้าวต้มแล้วกันค่ะ”“ได้ค่ะ”ไม่นานหญิงสาวก็ทานอาหารที่แม่บ้านทำให้จนหมดแล้วเดินไปหยิบยาพาราขึ้นมากิน แล
เล่ห์ลวงวิวาห์รักหลายชั่วโมงผ่านกว่าจะเคลียร์เอกสารกองโตที่กองสุมอยู่บนโต๊ะเสร็จ จึงเดินไปทิ้งตัวบนโซฟาตัวยาวมุมห้องที่ครั้งก่อนเคยมีรสิกาคอยเอาอาหารมาให้อยู่บ่อย ๆภาพวันวานอันหอมหวานหวนคืนมาอีกครั้ง...“พี่อิชย์คะว่างหรือเปล่าคะ” ชายหนุ่มทั้งสองมองไปยังประตูห้องทำงานตามเสียงหวานที่ส่งเสียงมาก่อนตัว“ว่างจ้ะเมียจ๋า” อิชย์มองภรรยาที่รักตรงหน้าพร้อมส่งสายตาหวานออดอ้อน ทำให้คนที่อยู่ในห้องรู้สึกว่าตัวเองเป็นส่วนเกิน“หืม ถ้าจะส่งสายตาหวานขนาดนี้ อยากอ้อนเมียเต็มที่เลยล่ะสิ” ธีรดลเอ่ยแซวและหันมองเพื่อนสนิทจนทำให้ร่างบางเขินจนหน้าแดง รสิกาส่งยิ้มหวานให้เพื่อนสนิทของสามี“ริตาเอาอาหารกลางวันมาให้พี่อิชย์ค่ะ”หญิงสาวค่อย ๆ บรรจงวางอาหารในมือลงที่โต๊ะกาแฟตัวสวยหน้าโซฟาสีดำ“นั่งลงเลย เดี๋ยวไอ้ธีร์ก็กลับแล้ว” คนที่นั่งอยู่รู้สึกโดนไล่ทางอ้อมมองอย่างล้อเรียนคนติดเมีย“พี่กำลังจะกลับพอดี เห็นริตากับไอ้อิชย์หวานกันขนาดนี้ พี่อยากมีเมียแล้วสิ” ชายหนุ่มคล้ายรำพึงรำพันกับตัวเอง “พี่กลับก่อนนะริตา”“ค่ะ ขับรถดี ๆ นะคะ” หญ