Share
บทที่ 329 องค์ชายสี่ยังคงมั่นคงมาก
Related chapter
เสด็จลุงห้ามใจไม่ไหว บทที่ 330 คำเยินยอ
หลังจากที่พวกเขาดื่มเกือบเสร็จแล้ว เชาหยวนก็ชื่นชมพวกเขาอีกครั้งและบอกว่าวันนี้พวกเขาทำได้ดีมากและควรทำหน้าที่นี้ให้ดีต่อไปยังไม่เมา แต่ก็เมาแล้ว หลังจากได้ยินคำพูดขอบคุณ ความมั่นใจก็เพิ่มขึ้นเป็นสองเท่าขณะที่พวกเขากล่าวคำอำลาทีละคน ใบหน้าของพวกเขาก็เต็มไปด้วยรอยยิ้มที่มั่นใจเมื่อพวกเขานั่งที่โต๊ะเจรจาในวันรุ่งขึ้น การแสดงออกของพวกเขาค่อนข้างผ่อนคลายเมื่อวานมีเชือกผูกไว้และดูประหม่ามาก วันนี้ทัศนคติทางใจเปลี่ยนไป ผู้คนจากรัฐฮุ่ยมองดูแล้วก็รู้สึกประหม่าครึ่งชั่วโมงผ่านไปหนึ่งชั่วโมงผ่านไปสองชั่วโมงผ่านไปการเจรจาที่แท้จริงเกี่ยวข้องกับการชั่งน้ำหนักข้อดีข้อเสียและการต่อสู้ระหว่างคุณและฉัน ไม่พบดินปืน แต่ก็รู้สึกว่ามีดินปืนเต็มไปหมดคิ้วด้านนี้ขมวดคิ้วด้านนั้นก็คลายออกคิ้วด้านนี้ยกขึ้นคิ้วด้านนี้ย่นลงการชักเย่อดังกล่าวดำเนินต่อไปจนถึงตอนเย็นต่างฝ่ายต่างเหนื่อยและแทบจะไม่มีมุมมองใหม่ๆให้พูดมากนักทั้งสองฝ่ายกำลังรอให้ใครก็ตามพูดก่อนเพื่อลดเงื่อนไของค์ชายหลู่มองดูหยุนฉินเฟิงในมุมที่ต่างออกไป คิดว่าเขาไม่สามารถทำเรื่องอะไรได้เลย และคิดว่าไม่สามารถสงบสติอารมณ์ได้
เสด็จลุงห้ามใจไม่ไหว บทที่ 1 นังแพศยานี่ต้องฝังไปพร้อมนาง
ราชวงศ์ต้าหยาน ในจวนหซู่ล่อจี่นซูคุกเข่าท่ามสายฝนที่ตกหนักพร้อมกับข้าที่ไม่เรียบร้อยและตัวสั่น“ นังสารเลว ข้าจะให้เจ้าถูกฝังไปพร้อมกับนาง!” เสียงตะคอกอันดุเดือดแทบดังกว่าฟ้าร้อง และรองเท้าบูทสีดำเตะไปที่หน้าท้องของนางอย่างแรง และนางก็กระเด็นออกไปราวกับผ้าขี้ริ้วล่อจี่นซูขดตัวด้วยความเจ็บปวด โดยมีเลือดไหลบนใบหน้าของนาง ราวกับกระต่ายที่ถูกสัตว์ร้ายกดดันจนไร้ทางหงนี ปากของนางสั่นด้วยความกลัวนางตัวสั่นและถอยไปทีละนิด มองดูดวงตาอัลมอนด์สีเข้มของเจ้าชายหซู่ที่โกรธและดุร้ายด้วยความกลัวและสิ้นหวัง ริมฝีปากของนางสั่นขณะนั้นนางอธิบายว่า " ข้าไม่ได้ฆ่าพระชายาหซู่ เจ้าชายโปรดเชื่อข้าด้วย"ผู้หญิงที่ใส่ชุดเขียวรีบวิ่งออกไปตบหน้านางอย่างบ้าคลั่ง " เจ้ายังกล้าพูดแก้ตัวอีกเหรอ สาวใช้ของเจ้าเสี่ยวหลู่สารภาพแล้วว่าเจ้าอิจฉาพี่สาวคนโตของข้าแย่งเจ้าชาย ดังนั้นเจ้าจึงจะอาศัยโอกาสที่ท่านพี่จะคลอดลูกทำให้นางตายท้องกลม เจ้าบอกว่าถ้านางตายเจ้าก็สามารถเป็นพระชายาได้ ล่อจี่นซู เจ้าเป็นผู้หญิงเลวใจทราม เสียดายที่พี่สาวข้าดีต่อเจ้าขนาดนั้น เจ้าฆ่านางไม่พอ แล้วทำให้นางเสียโฉมอีก "ใบหน้าของล่อจี่นซูตกตะลึ
เสด็จลุงห้ามใจไม่ไหว บทที่ 2 พระชายาจะตายไม่ได้
เจ็บ……เจ็บเหมือนโดนแทง...นาง ล่อจี่นซูผู้อำนวยการการแพทย์เทียนจ้าน ได้พัฒนาระบบการแพทย์เลือดสีน้ำเงินของสำนักการแพทย์เทียนจ้าน แต่ถูกกล่าวหาว่าฆ่านักพัฒนาหลายคนและขโมยผลการวิจัยและพัฒนาของพวกเขานางถูกจำคุกในคุกทะเลของสำนักเทียนจ้านระยะเวลาห้าปี นั่นเป็นนรกบนโลกที่เต็มไปด้วยคนร้ายและผู้อ่อนแอตกเป็นเหยื่อของผู้แข็งแกร่งแม้ว่านางจะถูกทรมานทั้งกลางวันและกลางคืน แต่นางก็มีความยึดมั่นอย่างเดียวในใจคือการหลบหนีและค้นหาความจริงเกี่ยวกับการฆาตกรรมเจ้าหน้าที่พัฒนาน่าเสียดายที่นางไม่มีโอกาสนั้น หลังจากทนทุกข์ทรมานในเรือนจำทะเลเป็นเวลาห้าปีนางก็ถูกประหารชีวิตนางเสียชีวิตอย่างไม่ยุติธรรมและข้ามภพมาเป็นลูกสาวกำพร้าของท่านแม่ทัพล่อในราชวงศ์หยานล่อจี่นซูเด็กสาวกำพร้าที่ถูกใส่ร้ายและเกือบถูกข่มขืนส่วนเจ้าชายหซู่หยุนจินเฟิงเขาผิดสัญญาเรื่องแต่งงานก่อนและยังกักบริเวรนางอีก ตอนนี้เขายังกล่าวหานางว่านางได้ฆ่าพระชายาและต้องการให้คนเลี้ยวม้าข่มขืนนางจนตายช่างเป็นชายชั่วที่ทำตัวเหมือนว่าตนนั้นเป็นคนที่รักเดียวรู้สึกเจ็บแสบเล็กน้อยที่ข้อมือ นางยกมือขึ้นและเห็นเครื่องหมายของโล่เลือดสีน้ำเงิน
เสด็จลุงห้ามใจไม่ไหว บทที่ 3 ไปดูนางแพศยานั่น
เจ้าของเดิมไม่รู้อะไรเลยเกี่ยวกับเมืองหลวง หลังจากที่นางเดินทางจากเป๋ยโจวมาถึงเมืองหลวง นางถูกกักบริเวณในบ้านและไม่สามารถก้าวออกจากบ้านได้ แต่นางรู้ว่าเรือนข้าง ๆ เป็นจวนเซียว ครึ่งปีที่แล้ว เจ้าชายเซียวได้รับบาดเจ็บในสนามรบและอาศัยอยู่อย่างสันโดษและปฏิเสธผู้มาเยือน ยิ่งไปกว่านั้น กำลังคนในเรือนก็ลดลงมาก เหลือเพียง ทหารสองสามคนและคนใช้สองหรือสามคน เสียงเงียบและไม่รบกวน เหมาะสำหรับการผ่าตัดฉุกเฉิน หลังจากตัดสินใจได้แล้ว นางก็ก้มลงแล้วอุ้มพระชายาหซู่ ขึ้นมาแล้วเดินออกไป ร่างกายของเจ้าของเดิมขาดสารอาหารและถูกทุบตีทำร้าย ดังนั้นจึงอ่อนแอมาก อย่างไรก็ตามหลังจากใส่โล่เลือดสีน้ำเงินเข้าไปในร่างกายก็สามารถรักษาตัวเอง ซ่อมแซมเซลล์ที่เสียหาย และกระตุ้นศักยภาพของมันได้ ฝนตกหนักและกลางคืนก็มืดมิด นางเปิดใช้งานฟังก์ชันการหลบหนีของระบบป้องกันในช่วงสงคราม และโล่เลือดสีน้ำเงินได้รวมเอาพลังสองอันไว้บนหลังของนาง ราวกับสร้างปีกสองปีกบินอย่างรวดเร็วผ่านลมฝน ตลอดทางไม่มีใครเห็น บวกกับฝนตกหนักขนาดนี้ แม้แต่ทหารยามก็หยุดลาดตระเวนและเฝ้าเฉพาะทางออกและจุดสำคัญของเรือนเท่านั้น แม้ว่าจะมียามคอยลา
เสด็จลุงห้ามใจไม่ไหว บทที่ 4 ค้นหาล่อจี่นซูทั่วเมือง
ในเวลาเดียวกัน เหลิ่งซวงซวงก็วิ่งออกห้องหลักและพบว่าหยุนจินเฟิงหมดสติอยู่บนพื้น และพี่สาวคนโตก็หายตัวไปนานแล้ว เมื่อสื่นเหรินวิ่งกลับไปที่หอเหยาเยว่ หยุนจินเฟิงเพิ่งฟื้นขึ้นมาจากการฝังเข็มของหมอหลวงและได้รู้ว่าพระชายาหายตัวไป ไม่รอให้สื่นเหรินรายงานล่อจี่นซูได้สังหารคนเลี้ยงม้าและหายตัวไป หยุนจินเฟิงพูดด้วยความโกรธ “ เป็นล่อจี่นซูนางแพศยานั่น ไปหาตัวนังนั่นมา ต่อให้ต้องพลิกหากันทั้งเรือนก็ต้องเอาตัวมันมาให้ข้า ” ใบหน้าของสื่นเหรินเข้มลง หันกลับไปและสั่งให้ทหารตรวจค้นบ้านทั้งหลัง และยังไปหาคนเฝ้าประตูตรวจดูว่าล่อจี่นซูไม่ได้ออกไป หยุนจินเฟิงโกรธมาก เขาคว้าแส้แล้ววิ่งออกไป ดวงตาของเขาแดงก่ำ และความโกรธของเขาเผาผลาญเขาจนสูญเสียความมีเหตุผลทั้งหมด หากเขาหานังแพศยานั้นเจอ เขาจะตีนางให้ตาย แต่หลังจากที่ค้นหาไปทั่ว พวกเขาก็ไม่พบล่อจี่นซูและพระชายาหซู่ ประตูหน้า ประตูด้านข้าง และประตูหลังได้รับการเฝ้าระวังทั้งหมด ไม่มีใครเข้าหรือออกยกเว้นคนของเรือนขุนนางลั่นหนิง หยุนจินเฟิงเตะคนเฝ้าประตูด้วยความโกรธจัด “ พวกเจ้ามันขยะไร้ประโยชน์ คนตัวโตขนาดนั้นก็ไม่สังเกตเห็น สื่นเหริน สั่งให้ทหารทั้
เสด็จลุงห้ามใจไม่ไหว บทที่ 5 หาให้เจอ
การค้นหาดำเนินไปจนถึงค่ำและทุกส่วนของเมืองหลวงถูกตรวจค้น ค่ายลาดตระเวนและจวนจิงเจ้า เข้าไปในบ้านพลเรือน เจ้าหน้าที่และเรือนเชื้อพระวงศ์ แม้ว่าจะมีความขุ่นเคืองอยู่บ้าง แต่ฮ่องเต้ก็ออกพระราชกฤษฎีกาให้ตามหาฆาตกรและร่างของพระชายาไม่ว่าต้องแลกด้วยอะไรก็ตาม ดังนั้น แม้ว่าเขาจะมีความคับข้องใจเขาก็ทำได้แค่ยอมรับการค้นหาเท่านั้น หลังค่ำ ผู้บัญชาการกองพันลาดตระเวนและหัวหน้าบ้านของจวนจิงเจ้า ได้พบกับหยุนจินเฟิงและขุนนางลั่นหนิงที่ประตู และแลกเปลี่ยนข้อมูล ดวงตาของหยุนจินเฟิงเต็มไปด้วยดวงตาแดงก่ำและดูบ้าคลั่งและดุร้าย “ ค้นหาต่อไปไม่ว่าจะเป็นเรือนของใครก็ตามค้นหาให้ข้าจนเจอ ” ทุกคนพบว่ามันแปลกที่เด็กผู้หญิงที่ได้รับบาดเจ็บได้พาศพหญิงท้องแก่ไปซ่อนตัวที่ไหน โดยปกติจะอยู่ได้แค่ใกล้ ๆ เท่านั้น ไปไหนไกลไม่ได้เพราะในช่วงเคอร์ฟิว ทางค่ายตระเวนจะลาดตระเวนและบุคคลต้องสงสัยจะถูกสอบปากคำ มีคนจากค่ายลาดตระเวนถามว่า “นางหนีไปได้ใกล้ ๆ นี้เหรอ นางจะไปไหนได้ไกลพร้อมร่างของพระชายาได้อย่างไร นางเป็นเพียงผู้หญิงอ่อนแออายุสิบหกหรือสิบเจ็ด ” ทันทีที่พูดออกมา หยุนจินเฟิงและขุนนางลั่นหนิงต่างก็มองดูจวนเซีย
เสด็จลุงห้ามใจไม่ไหว บทที่ 6 ท่านไม่สงสัยเหรอ
“ ฟิ้ว ๆ ” เป็นเสียงลูกธนูที่ตัดผ่านอากาศอย่างรวดเร็ว ลูกธนูมากกว่าสิบลูกออกมาจากที่ไหนไม่รู้เลยและตกลงไปข้าง ๆ หยุนจินเฟิง และล้อมรอบเขาไว้อย่างแน่นหนา สิ่งที่น่าตกใจที่สุดคือลูกธนูถูกฝังอยู่ในแผ่นหินตรงประตู และก็ตั้งขึ้น ซึ่งแสดงให้เห็นว่าพลังงานภายในของผู้ยิงธนูนั้นดีแค่ไหน ยิ่งไปกว่านั้น หยุนจินเฟิงยังยืนอยู่ที่ประตูหากลูกธนูถูกยิงจากที่สูงในเรือนแล้วมันจะตกลงไปข้าง ๆ หยุนจินเฟิงโดยไม่ทำร้ายเขาได้อย่างไร ลูกศรจะโค้งได้เหรอ ยังสามารถรักษาทางโค้งและระยะอย่างแม่นยำได้ การกระทำนี้ทำให้ผู้คนที่อยู่ตรงนั้นหวาดกลัว และทำให้ผู้คนในค่ายลาดตระเวนและจวนจิงเจ้าโกรธ เจ้าชายเซียวเป็นแม่ทัพที่สร้างคุณประโยชน์ให้กับประเทศอย่างยิ่งใหญ่ เขาเข้ารับตำแหน่งแม่ทัพล่อและออกไปต่อสู้ ขับไล่กองทัพศัตรูอย่างหวุดหวิดเพื่อช่วยราชวงศ์หยาน ตัวเขาเองกลับมาได้รับบาดเจ็บสาหัส และหมอหลวงต้องใช้เวลาสามเดือนในการรักษาเพื่อช่วยชีวิตเขา พระชายาหซู่ถูกสังหารอย่างโหดร้าย ตายท้องกลม ทุกคนรู้สึกเสียใจกับนางและเกลียดฆาตกร พวกเขาเข้าใจความโกรธของเจ้าชายหซู่ได้ แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าทุกคนจะต้องรู้สึกแบบเดียวกับเ
เสด็จลุงห้ามใจไม่ไหว บทที่ 7 ให้ตะเกียบคู่หนึ่งได้ไหม
เจ้าชายเซียวยิ้ม แต่เขาไม่พูดอะไรเลย หลังจากนั้นไม่นาน เขาก็พูดช้าๆ ว่า “ หลานจี้ ส่งอาหารไปที่หอวูเหิ่น วางไว้นอกประตูแล้วบอกคนที่อยู่ข้างในก็พอ ถ้านางต้องการออกมาพบข้า นางจะออกเอง ถ้านางยังไม่อยากเจอ นางจะออกไปหลังจากธุระของนางเสร็จแล้ว พวกน้าก็คิดว่านางไม่เคยมาก็พอ ” องครักษ์หลานจี้หันกลับมา นายท่านตแหลนะเนี่ย เขาก็สงสัยเหมือนกัน ใช่ใครบ้างไม่อยากรู้ ? การได้ยินและการระวังตัวของนายท่านนั้นสูง แต่เขาและฝูงหมาป่าไม่สังเกตเห็นว่ามีใครแอบแฝงเข้ามา จนกระทั่งเสียงร้องของทารกดังขึ้นเมื่อคืนนี้ทุกคนจึงรู้เรื่องนี้ แต่ว่า นายท่านบอกว่านางมาแบบไม่รบกวน ซึ่งพิสูจน์ได้ว่านางแค่อยากยืมสถานที่และไม่จำเป็นต้องทำให้นางลำบากใจ หอวูเหิ่นล่อจี่นซูถอนหายใจ นางทั้งหิว หนาวและง่วงมาก ผ่านไปท้งวันทั้งคืนแบบนี้ นางดื่มน้ำกลูโคสและนมแพะเพียงเล็กน้อยเท่านั้น นางไม่ชอบรสชาติของนมแพะจริง ๆ หลังจากดื่มแล้วนางรู้สึกอยากจะอ้วกเด็กถูกวางไว้ในตู้ของระบบและนำนมแพะออกจากระบบและป้อนหลายครั้ง เด็กสบายดี แต่พระชายาหซู่ยังอยู่ในสภาพวิกฤติ เพราะเหตุนี้นางจึงยังไม่จากไป พระชายาหซู่ยังคงอยู่ในอาการโคม่า
Latest chapter
- เสด็จลุงห้ามใจไม่ไหว บทที่ 330 คำเยินยอ
- เสด็จลุงห้ามใจไม่ไหว บทที่ 329 องค์ชายสี่ยังคงมั่นคงมาก
- เสด็จลุงห้ามใจไม่ไหว บทที่ 328 เจรจาอีกรอบ
- เสด็จลุงห้ามใจไม่ไหว บทที่ 327 ดูรายงานเสร็จแล้ว
- เสด็จลุงห้ามใจไม่ไหว บทที่ 326 ขอโทษแล้ว
- เสด็จลุงห้ามใจไม่ไหว บทที่ 325 ฝ่าบาทโปรดสงบสติอารมณ์ด้วย
- เสด็จลุงห้ามใจไม่ไหว บทที่ 324 ชวนเขาไปกินข้าวกับฉันด้วย
- เสด็จลุงห้ามใจไม่ไหว บทที่ 323 เสี่ยวมินไปราชวังเป็นเพื่อนฉัน
- เสด็จลุงห้ามใจไม่ไหว บทที่ 322 พัง
