Share

จำใจ 2

last update Dernière mise à jour: 2025-03-24 03:05:50

สาวร่างเล็กผิวขาวหน้าหวานมีผ้าขนหนูสีขาวพันกายออกมา เพราะมองหาชุดคลุมของทางรีสอร์ตแล้วกลับไม่มีบริการ รณพีร์เหลือบมองร่างงามแล้วเดินสวนเข้าไปอาบน้ำบ้าง เธอเดินมายกกระเป๋าเดินทางของตนขึ้นไปวางบนเตียงกว้าง

ค่อย ๆ เปิดกระเป๋าเดินทางใบย่อมเพื่อค้นหาชุดนอนรัดกุมที่เตรียมมาสองสามชุด แต่แล้วเกิดสงสัยเมื่อหาเท่าไรก็หาไม่เจอ ก่อนที่จะเดินทางมาที่นี่ได้ตรวจดูแล้วว่าอากาศตอนกลางคืนค่อนข้างเย็นเธอจึงไม่ลืมแน่ ๆ ที่จะเตรียมมา แต่ทำไมในกระเป๋าเดินทางถึงไม่มีชุดนอนที่เธอเตรียมเอาไว้เลยสักชุด

“ทำไมมันไม่มี ตรงนี้ก็ไม่มี มันจะหายไปได้ยังไงเนี่ย เอาใส่เองกับมือแท้ ๆ” คนตัวเล็กบ่นกับตัวเอง มือก็ยังคงแหวกหาชุดนอนที่อยู่ในกระเป๋านานสองนาน

กลับเจอแต่ชุดนอนที่ไม่ควรจะเป็นชุดนอน น่าจะเป็นพวกเศษผ้าเสียมากกว่า

มือเล็กค่อย ๆ ชูชุดนอนซีทูลูกไม้สุดเซ็กซี่ขึ้นมา อยู่ ๆ ใบหน้าหวานใสกลับเห่อร้อนขึ้นมาเสียดื้อ ๆ

“ชุดนี้มาได้ยังไง” พึมพำกับตัวเองเบา ๆ แต่ก็ต้องสะดุ้งตกใจ เมื่อได้ยินเสียงเข้มของสามีดังขึ้นจากทางด้านหลัง

“ทำไมยังไม่ใส่เสื้อผ้าอีก คิดจะยั่วฉันรึไง”

 

Continuez à lire ce livre gratuitement
Scanner le code pour télécharger l'application
Chapitre verrouillé

Related chapter

  • เสน่หาสามีลวงใจ   จำใจ 3

    อีกฟากของคืนเดียวกัน...ร่างอ้อนแอ้นในชุดนอนลูกไม้สีดำวาบหวิว เดินเข้ามาหาปรานต์ที่นั่งดื่มไวน์ราคาแพงที่เพิ่งวางสายจากคนสนิทด้วยใบหน้าขึ้งเคียด"คุณปรานต์มีเรื่องอะไรไม่สบายใจหรือเปล่าคะ ทำไมหน้าเครียดจัง" รวิดาหย่อนสะโพกงามงอนลงบนตักแกร่ง สองแขนเรียวโอบรอบคอชายหนุ่มก่อนเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงเจือเซ็กซี่"ไอ้สองมันไปเชียงใหม่" เสียงเข้มเอ่ยบอกด้วยความหงุดหงิดใจ"คุณสองไปเชียงใหม่ ก็ไม่เห็นมีอะไรที่น่าตื่นเต้นเลยนี่คะ" หญิงสาวโต้ตอบอย่างไม่ใส่ใจอดีตแฟนเก่า"ผมไม่รู้ว่ามันกำลังจะทำอะไรกันแน่"ปรานต์ไม่สามารถลดความเครียดของตัวเองลงได้ ยิ่งขบคิดยิ่งกังวลว่ารณพีร์จะไปตัดหน้าซื้อที่ดินผืนงามที่เขาหมายตาเอาไว้ มันถึงได้รีบร้อนไปเชียงใหม่เขานั้นส่งคนไปตามประกบมันในบริษัทอนันต์พิทากานต์เพื่อดูดข้อมูลความลับทางธุรกิจอย่างลับๆ แต่มันกลับไม่พลาดเลยสักครั้ง มันสามารถตลบหลังเอาทุกอย่างที่ควรจะเป็นของเขาไปได้ก่อนเสมอ ๆครั้งนี้เขาจะไม่ยอม!"คุณปรานต์กำลังคิดมาก”“ไปเชียงใหม่คราวนี้มันไม่ได้ไปกับลูกน้องเหมือนอย่างเคย แต่มันไปกับผู้

    Dernière mise à jour : 2025-03-24
  • เสน่หาสามีลวงใจ   ภาพตำตา 1

    ม่านทิวาตื่นขึ้นมารับอากาศเย็นสดชื่นในเช้าวันใหม่ที่สดใส หญิงสาวตั้งใจเอาไว้แล้วว่าหากมาต่างจังหวัดเธอจะพยายามตื่นให้เช้าที่สุดเท่าที่จะทำได้ เพราะเธออยากตื่นขึ้นมาแนบชิดธรรมชาติที่ไม่สามารถสัมผัสได้ในกรุงเทพมหานคร คนตัวเล็กบิดกายไล่อาการเมื่อยขบเล็กน้อยก่อนลุกไปอาบน้ำด้วยความรวดเร็ว อยากจะสำรวจว่าที่นี่มีอะไรให้ออกไปเดินเที่ยวเล่นได้บ้างจะไม่ได้ต้องนอนรออยู่แต่ในที่พัก"ไม่อยู่ ออกไปไหนแต่เช้านะ?" หญิงสาวบ่นพึมพำเบา ๆ มือบอบบางพลางเช็ดผมที่เพิ่งสระ ดวงตาสวยหวานกวาดมองไปรอบ ๆ ห้องพักก็ไม่พบสามีตีทะเบียนที่หายหน้าไปตั้งแต่ก่อนเธอตื่นขึ้นมาหลังจากม่านทิวาแต่งตัวเสร็จเรียบร้อย หญิงสาวสวมเสื้อยืดสีขาวกางเกงยีนขายาว สวมทับด้วยเสื้อแขนยาวตัวโปรดตามด้วยรองเท้าผ้าใบใส่สบาย เพราะเธอนั้นไม่ค่อยชินกับอากาศเย็น ๆ ในช่วงเช้าตรู่สักเท่าไรนัก เกรงว่าต่างที่ต่างถิ่นจะไม่สบายเอาได้ ช่วงขาเรียวยาวก้าวเดินไปตามเส้นทางภายในรีสอร์ต บรรยากาศโดยรอบทำให้หญิงสาวอดใจไม่ได้ที่จะหยิบมือถือขึ้นมาถ่ายภาพสวย ๆ เอาไว้โพสต์ลงในโซเชียลมีเดียส่วนตัวที่เป็นเสมือนไดอารี่คอยเก็บบันทึกเรื่องราวต่าง ๆ ที่เธ

    Dernière mise à jour : 2025-03-25
  • เสน่หาสามีลวงใจ   ภาพตำตา 2

    หลังจากม่านทิวารับประทานอาหารเช้าเสร็จเรียบร้อยแล้ว เธอออกมาเดินยืดเส้นยืดสายด้วยการชมธรรมชาติที่สวยงามอีกครั้งเพราะไม่รู้ว่าจะไปเที่ยวที่ไหนดีเธอเดินไปนั่งค้นหาสถานที่ท่องเที่ยวบนโซฟารับรอง ระหว่างที่กำลังค้นหาอยู่นั้นแอปพลิเคชันเฟซบุ๊กได้แจ้งเตือนให้ทราบว่า ‘มีเพื่อนเข้ามาอยู่ใกล้พื้นที่ของเธอ’ "ยัยวีวี่มาเชียงใหม่ด้วยเหรอ แต่คงจะไม่บังเอิญมาพักที่นี่หรอกมั้ง" หญิงสาวครุ่นคิดเบา ๆ หลังจากเลื่อนดูเฟซบุ๊กผ่าน ๆ ก่อนจะลุกขึ้น เดินออกจากโซฟารับรองโดยไม่ทันระวังทำให้ร่างเล็กกระแทกเข้ากับร่างสูงกำยำของใครบางคน"ว้าย! นี่หล่อนเดินยังไงยะ…ไม่มีตาหรือไง ชนเข้ามาได้" คู่กรณีที่ถูกชนอย่างจังส่งเสียงวี้ดว้ายแสบแก้วหู ต่อว่าต่อขานด้วยความโมโหทั้งที่ยังไม่ทันเห็นหน้าว่าใครเป็นคนชน"ขอโทษค่ะ พอดีฉันมัวแต่มองโทรศัพท์มือถือเลยไม่ทันระวัง ขอโทษจริง ๆ นะคะ"หญิงสาวกล่าวขอโทษขอโพยคนตรงหน้าพร้อมทั้งค้อมศีรษะลงด้วยความอ่อนน้อมถ่อมตน ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมาพร้อมกันกับคนที่เดินชนอย่างตกใจ"วีวี่!""ยัยม่าน!"สองเสียงร้องประสานกันด้วยความประหล

    Dernière mise à jour : 2025-03-25
  • เสน่หาสามีลวงใจ   ภาพตำตา 3

    สองเพื่อนซี้ขับรถพากันสนุกสนานไปกับการท่องเที่ยวที่โอบล้อมด้วยธรรมชาติสีเขียวและขุนเขาที่ทอดยาว ทั้งสองเลือกที่จะไม่นั่งผ่อนคลายในคาเฟที่ตั้งอยู่ในเมือง ตะลอนทั้งวันจวบจนเย็นค่ำถึงพากันไปเดินตลาดเพราะอยากจะซื้อเสื้อผ้าพื้นเมือง เครื่องประดับ พร้อมกับดูวิถีชีวิตความเป็นอยู่ของผู้คนที่นี่เมื่อเดินเลือกซื้อของสมใจอยากก็เริ่มที่จะหิว ทั้งสองคนจึงเดินหาซื้ออาหารกินกันอย่างเพลิดเพลินจนกระทั่งสองทุ่มกว่าถึงเดินทางกลับที่พัก"ม่าน ฉันหิวอีกแล้ว"ม่านทิวางวยงงไม่น้อยที่วีรพลบ่นออกมาว่า ‘หิว’ ตอนอยู่ตลาดเจ้าตัวเดินซื้อของกินไปมากมาย แถมในมือตอนนี้ก็มีถุงอาหารพะรุงพะรังเต็มไปหมด"ของกินเต็มมือ ยังจะมาบ่นหิวอีกนะยัยวีวี่" หญิงสาวต่อว่าอย่างมันเขี้ยวพร้อมทั้งหลุบตาลงไปมองมือทั้งสองข้างของเพื่อน"นั่งกินเป็นเพื่อนฉันก่อนค่อยกลับห้องนะ น้า..." วีรพลเอ่ยออดอ้อนหญิงสาวพยักหน้าอย่างยินยอมตามใจ หย่อนบั้นท้ายกลมกลึงลงบนเก้าอี้แล้วนั่งมองเพื่อนสวาปามของอร่อยที่ซื้อมาจากตลาดด้วยรอยยิ้ม บางครั้งเธอก็ส่งแก้วน้ำแตงโมปั่นที่ซื้อจากร้านค้าในตลาดให้ ดูแลเอาใจใส่เพื่อ

    Dernière mise à jour : 2025-03-26
  • เสน่หาสามีลวงใจ   ภาพตำตา 4

    ร่างเล็กบอบบางที่ถือของพะรุงพะรังโยกย้ายของมาไว้อีกมือเพื่อใช้มือข้างที่ถนัดไขกุญแจสำรองอีกชุดเข้ามาภายในห้อง ในคราแรกเธอคิดว่ารณพีร์กลับมาแล้วแต่กลับไม่พบเขา มีเพียงความมืดมิดและกลิ่นแอลกอฮอล์คละคลุ้งเต็มห้องไปหมด จนกระทั่งหญิงสาวเปิดไฟแล้วเดินไปยังประตูกระจกออกสู่ระเบียงกว้างทางด้านหลัง พลันสายตามองเห็นร่างสูงของสามีทางนิตินัยนอนพิงหลังกับเก้าอี้ ในมือถือแก้วเหล้ายกขึ้นมาดื่มเรื่อย ๆใช่...เธอมองไม่ผิด รณพีร์กำลังดื่มเหล้า ดูท่าทางเขาจะดื่มหนักมากเสียด้วยแต่ว่าเขากลับมาแล้วทำไมไม่เปิดไฟ แล้วมานั่งดื่มอะไรอยู่ข้างนอกแบบนี้"คุณสองคะ"ม่านทิวาส่งเสียงเรียกรณพีร์พร้อมกับเอื้อมมือไปแตะต้นแขนกำยำเบา ๆ แต่ไร้การโต้ตอบจึงเรียกอีกครั้ง"คุณสองคะ! ""ไปสนุกถึงไหนมาล่ะ...กลับมาเอาป่านนี้" เสียงทุ้มเข้มถามลอดไรฟัน ราวกับกำลังสะกดอารมณ์โกรธของตัวเองเอาไว้สุดขีด"สนุกมากเลยค่ะ พรุ่งนี้ก็อยากจะไปอีก"ม่านทิวาตอบออกมาด้วยน้ำเสียงร่าเริงและยิ้มมีความสุขที่ได้ไปเที่ยวกับเพื่อน แต่ดูเหมือนว่ารณพีร์จะตีความหมายไปคนละทางกันเลย"ทำอะไรหัด

    Dernière mise à jour : 2025-03-27
  • เสน่หาสามีลวงใจ   ภาพตำตา 5

    เพียะ!"ชอบความรุนแรงใช่ไหม ได้...ฉันจะสนองให้ถึงใจเลย!" รณพีร์กัดกรามกรอด ส่งเสียงเหี้ยมบอกลอดไรฟันทำเอาม่านทิวาสะดุ้งเฮือก กระถดกายถอยหนีจากร่างสูงกำยำที่แววตาคมกริบเปลี่ยนเป็นแข็งกร้าว"อ๊าย!" เสียงหวีดร้องของหญิงสาวดังขึ้นเมื่อชายหนุ่มคว้าข้อเท้าทั้งสองข้างกระชากกลับเข้าหาตัวอย่างรวดเร็ว"คุณสองปล่อยฉันเถอะนะ ฉันขอโทษที่ตบคุณ ฉันไม่ได้ตั้งใจ" พยายามขอโทษขอโพยด้วยใจที่หวาดกลัว"มันสายไปแล้ว""ปล่อยฉันนะ อย่านะคุณรณพีร์" ร้องห้ามอย่างหวาดกลัว เมื่อคนที่อยู่เบื้องหน้าโถมกายคร่อมทับร่างเล็กเพื่อควบคุมเอาไว้ หญิงสาวพยายามผลักดันร่างสูงให้ออกห่างแต่ก็ไม่เป็นผล เพราะเรี่ยวแรงและพละกำลังของชายหนุ่มนั้นมีมากกว่าผู้หญิงตัวเล็ก ๆ อย่างเธอหลายเท่ามือเล็กเรียวทั้งสองข้างที่กำลังทุบตีเข้ากับอกแกร่งถูกรวบขึ้นไปตรึงเหนือศีรษะด้วยมือข้างเดียวของชายหนุ่ม ส่วนมืออีกข้างก็ปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตสีดำที่ชายเสื้อหลุดลุ่ยออกจากขอบกางเกงด้วยความรวดเร็ว เผยให้เห็นแผงอกแกร่งกำยำและซิกแพคเป็นลอนสวยทั้งหกก้อน ทำเอาม่านทิวาตาเบิกโพลงด้วยความตกใจสุดขีดเพราะไม่เคยแนบชิดผู

    Dernière mise à jour : 2025-03-28
  • เสน่หาสามีลวงใจ   สิทธิ์สามี 1

    เสียงเรียกเข้าของโทรศัพท์มือถือดังขึ้นในช่วงเช้า ทำให้คนที่เพิ่งจะได้เอนกายพักผ่อนหลังจากกิจกรรมสวาทเมื่อคืนต้องขยับตัวขึ้นมาดู มือหนาควานหาเจ้าเครื่องที่ส่งเสียงรบกวนเวลานอนหมายที่จะปิดมันเสีย แต่ทว่าคว้าขึ้นมากลับไม่ใช่โทรศัพท์มือถือของตัวเอง รณพีร์ตลบผ้าห่มที่คลุมกายออกแล้วยืนขึ้น คว้าผ้าขนหนูสีขาวผืนหนานุ่มขึ้นมาพันรอบเอวสอบไว้หมิ่นเหม่ ออกเดินตามหาเสียงก็พบว่ามันดังออกมาจากกระเป๋าสะพายใบน้อยของคนที่นอนหลับใหลอยู่บนเตียง...ที่ดูท่าทีแล้วน่าจะไม่ตื่นขึ้นมาง่าย ๆ"ฮัลโหล" ชายหนุ่มกดรับสายด้วยน้ำเสียงไม่ค่อยจะสบอารมณ์นัก แต่ปลายสายกลับไม่ตอบจึงพูดออกไปอีกครั้งด้วยน้ำเสียงขุ่น ๆ "ถ้าไม่พูดผมจะวางสายแล้วนะ"คนปลายสายเงียบไปชั่วขณะก่อนตอบเสียงเบา "ขอโทษครับโทร.ผิด" เพียงแค่นั้นแล้วกดวางสายด้วยความแปลกใจรณพีร์นิ่วหน้าด้วยความหงุดหงิดใจก่อนวางโทรศัพท์ไว้ข้างกระเป๋าสะพายใบเดิม เดินกลับไปยังเตียงกว้างอีกครั้งเพราะเวลานี้ยังคงเช้าอยู่ จากที่ดูเวลาบนหน้าจอโทรศัพท์มือถือประมาณเจ็ดโมงเช้าเห็นจะได้ และวันนี้ก็ไม่ได้มีธุระปะปังด่วนอะไรจึงอยากนอนต่ออีกหน่อยทว่ายังไม

    Dernière mise à jour : 2025-03-29
  • เสน่หาสามีลวงใจ   สิทธิ์สามี 2

    เดินกลับเข้ามาในห้องมองเมียหมาด ๆ ที่นอนหลับสนิทด้วยใบหน้าอ่อนเพลียแล้วรู้สึกผิด หากคนที่เขาเพิ่งพบเป็นเพื่อนกับม่านทิวาจริง ๆแล้วสิ่งที่เขาทำกับเธออย่างป่าเถื่อนไร้เหตุผลเมื่อคืนนี้ล่ะ...เขาจะแก้ไขอย่างไรดี?บางจังหวะของการขยับตัวหญิงสาวเผลอครางออกมาราวกับว่าตนนั้นเจ็บจุกเหลือเกิน มือน้อย ๆ กุมเข้ากับหน้าท้องแบนราบภายใต้ผ้าห่มผืนนุ่มที่คลุมกายเปลือยเปล่า สายตาคมมองเห็นหยดเลือดจาง ๆ ที่แห้งกรังบนผ้าปูที่นอนสีขาวก็อดภูมิใจไม่ได้ที่เขาได้เป็น ‘คนแรกของเธอ’ ก่อนที่ความรู้สึกบางอย่างจะแทรกแซงเข้ามาภายในใจ ชายหนุ่มรีบสลัดเรื่องราวเหล่านั้นออกไปให้หมด อย่าได้เห็นใจผู้หญิงที่ร้ายกาจเห็นแก่เงินคนนี้เลย ที่เธอเอาตัวเข้ามาเสี่ยงกับเขาก็เพื่อเงินทั้งนั้นไม่ว่าเธอหรือน้องสาวก็เหมือนกันหมด!ส่วนทางด้านของคนที่อยู่ข้างนอกอย่างวีรพลกับแฟนหนุ่มนั้นยังคงงวยงงไม่น้อยที่อยู่ ๆ เพื่อนสาวก็มีสามีเป็นตัวเป็นตน แต่เหตุใดทำไมไม่มีใครรู้เรื่องนี้เลย แถมยัยเพื่อนตัวดีก็นะ...เมื่อวานอยู่ด้วยกันทั้งวันไม่เคยบอกให้รู้สักคำ แต่พอให้ลองนึกดูดี ๆ ผู้ชายคนที่มีใบหน้าหล่อเหลาคมคายแต่ดุด

    Dernière mise à jour : 2025-03-30

Latest chapter

  • เสน่หาสามีลวงใจ   ชีวิตเริ่มหวาน 3

    ม่านทิวาถามด้วยความสงสัย หากเป็นเจ้าของเดียวกันน่าจะจัดพร้อมกันและเอาคอนเซปต์ทั้งหมดมามิกซ์รวมกันเป็นงานเดียวคงเพอร์เฟกต์ไม่น้อย"เจ้าของคนละคนแหละ งานเดินแบบเครื่องเพชรเป็นของคุณพชร ส่วนคอนโดมิเนียมเป็นของคุณปรานต์""อือ ๆ งานที่จะให้ช่วยมีแค่นี้ใช่ไหม ฉันจะได้กลับเลย""อื้อ...แค่นี้แหละ ขอบใจมาก...ถ้างานผ่านฉันจะนัดเลี้ยงข้าวแก แต่แกต้องไปช่วยงานฉันนะ ฉันจะชวนยัยอัญญ์มาช่วยอีกแรงหนึ่งด้วย""ได้เสมอแหละ เมื่อก่อนเป็นยังไงตอนนี้ก็เป็นอย่างนั้น ฉันไปซื้อของเข้าบ้านก่อนนะ" คนตัวเล็กยืนขึ้นเต็มความสูงแล้วส่งยิ้มให้เพื่อน ๆ"เดี๋ยว...นี่แกขับรถมาเองเลยเหรอ" วีรพลถามด้วยแปลกประหลาดใจ ไม่เคยเห็นเพื่อนขับรถเองมาก่อนเลย“อื้อ”"รถใครอะ" วีรพลถามหยั่งเชิงคนที่เพิ่งได้รถยนต์คันใหม่มาใช้เอง"รถคุณสองเขาน่ะ ไปแล้วนะ " ว่าแล้วก็เดินออกจากร้านตรงไปที่รถ ขับรถไปซื้อของที่ห้างสรรพสินค้าในโซนซูเปอร์มาร์เก็ตชั้นล่าง เธอเลือกซื้อของตามรายการที่จดเอาไว้ในโทรศัพท์มือถือ ม่านทิวาเดินซื้อของได้เพียงไม่กี่รายการเท่านั้น มีของใช้ส่วนตัว ของใช้ภ

  • เสน่หาสามีลวงใจ   ชีวิตเริ่มหวาน 2

    "เปล่าสักหน่อย โจ๊กใครก็กินกับไข่ลวกทั้งนั้นแหละค่ะ" หญิงสาวรีบตอบกลับเสียงนุ่ม ก่อนเอ่ยเร่งเร้า "รีบกินเร็วเข้า ม่านจะได้ไปหาเพื่อนเสียที""ขับรถไปเองหรือให้ฉันไปส่ง""ไปเองค่ะ ม่านว่าจะนั่งแท็กซี่ไป" ตอบพลางตักอาหารเช้าเข้าปากอย่างเอร็ดอร่อย"ทำไมไม่ขับรถไปเอง นั่งแท็กซี่ไปทำไม" ชายหนุ่มเงยหน้าขึ้นมาค้านทันควัน “ก็ม่านเกรงใจคุณสองนั่นแหละค่ะ มันรถของคุณนี่คะ" หญิงสาวตอบเสียงแผ่วเบาเพราะเกรงใจสามี"ฉันซื้อให้เธอแล้ว มันเป็นของเธอ เอาไปใช้ซะ...ถ้าไม่เอาไปใช้โดนดีแน่" สั่งเสียงเข้มแก้มบังคับทำให้ม่านทิวายอมจำนน เพราะรู้ดีว่าเขาต้องทำโทษจนเธอไม่ได้นอนเป็นแน่เธอพยักหน้ารับโดยไม่โต้เถียงใด ๆ ทำเอารณพีร์พอใจไม่น้อย ไม่นานทั้งสองก็รับประทานอาหารเช้าเสร็จแล้วพากันแยกย้ายไปคนละทาง คนเป็นสามีออกไปทำงานเช่นทุกวัน ส่วนตัวของเธอนั้นออกไปตามนัดของเพื่อนที่ได้ตกลงกันไว้ภายในร้านอาหารไทยแห่งหนึ่งคือสถานที่นัดหมายของม่านทิวากับปอแก้ว…ที่รบเร้าให้เธอมาหาให้ได้ สายตาหวานสอดส่องเข้าไปข้างในร้านพบว่าเพื่อนเธอนั้นมารออยู่ก่อนแล้ว เธอจึงรีบจอดรถแล้วลงไปหาเพื่อน

  • เสน่หาสามีลวงใจ   ชีวิตเริ่มหวาน 1

    เสียงนาฬิกาปลุกที่นานครั้งจะตั้งดังจากโทรศัพท์มือถือ ทำให้ม่านทิวาที่กำลังหลับสบายต้องรีบลืมตาตื่นจากความฝันอันแสนหวานที่ไม่เคยมีมาก่อน ร่างเล็กรีบคว้าโทรศัพท์มือถือขึ้นมาแล้วจัดการปิดเสียงรบกวนทันทีเพราะกลัวว่ารณพีร์ที่กำลังหลับสบายอยู่นั้นจะตื่นก่อนเวลามือเรียวบางพยายามเอาท่อนแขนแกร่งกำยำที่พาดเข้ากับเอวคอดของตนออกอย่างเบามือที่สุดแล้วหันไปคว้าเสื้อคลุมสีขาวขึ้นมาสวมทับ ก่อนจะเดินหายเข้าไปในห้องน้ำเพื่อชำระล้างร่างกายของตน หญิงสาวจำได้ว่าวันนี้มีนัดกับปอแก้วเพื่อที่จะคุยธุระเรื่องงาน แต่ถ้าหากไม่ไปเพื่อนสนิทคงต้องงอนเธอเป็นแน่เกือบสามสิบนาทีกับการอาบน้ำสระผมแล้วออกมาจากห้องน้ำด้วยผ้าขนหนูสีขาวที่พันรอบกายบอบบาง ระหว่างที่หญิงสาวกำลังเดินเช็ดผมอยู่นั้น เธอแอบมองร่างสูงของสามีหลับสบายบนเตียงนุ่มโดยไม่คิดที่จะปลุกและเผลอยิ้มน้อย ๆ ด้วยความเอ็นดู แต่แล้วเสียงข้อความจากแอปพลิเคชันไลน์ก็ดังเตือนทำให้เท้าเรียวหยุดชะงักแล้วเดินไปยังโต๊ะหัวเตียงเธอหย่อนสะโพกมนนั่งลงกับขอบเตียงเบา ๆ ไม่ให้สะเทือนไปถึงร่างสูงที่กำลังนอนอยู่ ร่างเล็กที่พันกายด้วยผ้าขนหนูสีขาวหยุดมือที่

  • เสน่หาสามีลวงใจ   คนนี้เมียฉัน 4

    หลังจากที่ร่างสูงของเจ้าของห้องออกไป หนูน้อยพาลิกาเปิดกระเป๋าใบน้อยสีชมพูน่ารักที่รณวีร์ซื้อให้ หยิบสมุดภาพระบายสีพร้อมทั้งกล่องสีขึ้นมาระบายเล่น มิหนำซ้ำหนูน้อยยังเรียกม่านทิวามาช่วยกันระบายสีอีกแรง"อาม่านขา...มาระบายสีกันค่ะ" ว่าจบก็ฉีกยิ้มแฉ่งจนเห็นฟันซี่น้อยๆ เรียงเป็นระเบียบคนที่ถูกเรียกยิ้มให้กับความน่าเอ็นดูของหลานสาวของสามี ก่อนลุกจากที่นั่งของตนมาหาหนูน้อยที่นั่งกับพื้นพรหมสีเทาฝั่งตรงข้าม"ไหนคะ มาให้อาม่านดูหน่อยสิว่าระบายสีอะไร" หญิงสาวถามหลานตัวน้อยเสียงอ่อนเสียงหวาน"คุณครูบอกว่าการบ้านคะ" ตัวเล็กเงยหน้ามองคุณอาสะใภ้คนสวย"ถ้าการบ้านน้องพายต้องทำเองนะคะ ไม่ให้คนอื่นช่วยนะคะ ต้องทำเองจะได้เก่งขึ้นไง" บอกเสียงอ่อนเสียงหวานพลางลูบศีรษะทุยเบา ๆ ก่อนถามประโยคต่อมา "น้องพายอยากเป็นคนเก่งไหมคะ""น้องพายอยากเป็นคนเก่งค่า""ถ้าอยากเป็นคนเก่งก็ต้องทำเอง ถ้าทำไม่ได้ให้ถามอาม่านนะคะ"หนูน้อยพยักหน้ารับและลงมือทำแบบฝึกหัดที่อยู่ตรงหน้า อันไหนหนูน้อยทำไม่ได้ก็หันไปถามคุณอาสะใภ้คนสวยจนกระทั่งทำเสร็จด้วยตัวเองในเวลาไม่นาน ร่างน

  • เสน่หาสามีลวงใจ   คนนี้เมียฉัน 3

    “แต่ท่านรองเคยสั่งเอาไว้ อย่าให้คู่ควงพวกนี้เข้ามาก่อกวนในที่ทำงานนี่คะ”"ผู้หญิงคนนี้คือเมียฉัน"สิ้นเสียงเข้มทรงอำนาจทำเอาหลายคนตกใจ ไม่คิดว่าผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าจะเป็นภรรยาของรองประธานบริษัท แต่คนที่ตกใจยิ่งกว่าก็คือผู้ช่วยเลขานุการปากแดงที่หน้าซีดกับความผิดครั้งใหญ่“นะ...นี่ภรรยาของท่านรองจริง ๆ เหรอคะ” สุ้มเสียงของผู้ช่วยเลขานุการอึกอักคล้ายมีอะไรติดคอ“อือ”คำตอบรับเพียงสั้น ๆ ทำเอาเสียวสันหลังไม่น้อย จึงต้องรีบขอโทษขอโพยผู้หญิงที่ได้ขึ้นชื่อว่าเป็นภรรยาของเจ้านายทันที“เลอเน่กราบขอโทษนะคะที่พูดจาไม่ดีกับคุณ”“ไม่เป็นไรค่ะ ก็คุณไม่รู้นี่คะ”ม่านทิวาไม่ได้ถือสาอะไรกับคนที่ไม่รู้ แต่รณพีร์หันไปแนะนำม่านทิวาให้กับทุกคนรู้จักและสั่งการกับพนักงานทุกคน รวมถึงผู้ช่วยเลขานุการที่เพิ่งเข้ามาทำงานได้ไม่นานที่ประจำการอยู่หน้าห้องด้วย“ทุกคน...ฉันจะแนะนำให้รู้จัก ผู้หญิงคนนี้ชื่อม่านทิวาเป็นภรรยาของฉัน กับน้องพายลูกสาวของคุณรณวีร์พี่ชายของฉัน ต่อไปนี้ถ้าคุณม่านมาให้เข้าไปรอในห้องได้ไม่ต้องรอให้ฉันอนุญาต”พนักงานต่างสว

  • เสน่หาสามีลวงใจ   คนนี้เมียฉัน 2

    "น้องพายดูทีวีนานเกินไปแล้วนะคะ ปิดก่อนเนอะเดี๋ยวค่อยดูใหม่" ม่านทิวาเกลี้ยกล่อมด้วยความเอ็นดูระคนหวังดี"ได้ค่า" หนูน้อยเอ่ยตอบอย่างว่าง่ายก่อนหันไปหาคุณปู่ที่นั่งอยู่ข้าง ๆ"คุณปู่ขา น้องพายอยากไปหาอาสอง น้องพายคิดถึงอาสอง" หลานสาวตัวน้อยหันไปอ้อนคุณปู่เสียงหวานใส"อาสองทำงาน ไปกวนไม่ได้นะลูก"คนเป็นปู่ให้เหตุผล แต่คุณย่านั้นเดินกลับมาพร้อมกล่องอาหารที่ถูกจัดเตรียมเอาไว้"งั้นก็ให้หนูม่านพาน้องพายไปสิ จะได้เอาข้าวกล่องไปให้ลูกเราด้วย ตอนนี้ลูกทำงานหนักจนลืมกินข้าวอยู่บ่อย ๆ น้องพายไปหาอาสองกับอาม่านนะคะ" นางบอกสามีก่อนหันไปคุยกับหลานสาวเสียงอ่อนละมุน"เย่ ๆ ไปหาอาสอง" หนูน้อยน่ารักกระโดดโลดเต้นออกมาอย่างดีใจ"หนูม่านเอาข้าวไปให้พี่เขาที่บริษัททีนะลูก" คุณนายสรวงสุดาบอกกับลูกสะใภ้คนสวย"แต่ว่าม่านจะไปรบกวน..." หญิงสาวกำลังเอ่ยค้านแต่ก็ถูกพูดดักเอาไว้เสียก่อน"ไม่มีแต่นะลูก เราเป็นภรรยาต้องดูแลสามีให้ดี เอาข้าวกลางวันไปให้แค่นี้ไม่ถือว่ารบกวนหรอกจ้ะ""ค่ะคุณแม่" เมื่อแม่สามีเห็นว่าดีเธอก็ไม่อาจคัดค้าน"งั้น

  • เสน่หาสามีลวงใจ   คนนี้เมียฉัน 1

    ร่างสูงของเจ้าของบริษัทนำเข้ารถบิ๊กไบค์รายใหญ่ ยืนมองวิวทิวทัศน์ของคอนโดมิเนียมราคาถูกที่ทัศนวิสัยไม่ได้ดีมากมายเท่าที่ตนอยู่ มือหนาค่อย ๆ ติดกระดุมเสื้อเชิ้ตแขนยาวสีเข้มพลางมองคนที่เพิ่งตื่นจากนิทรา พยายามพยุงกายลุกขึ้นนั่งพร้อมทั้งกระชับผ้าห่มสีชมพูอ่อนให้ปิดบังกายเปลือยเปล่าเอาไว้"คุณนที!" เสียงหวานเอ่ยเรียกเสียงแผ่วผ่านริมฝีปาก"ตื่นแล้วเหรอ" ชายหนุ่มหันมาถามเสียงเข้ม“ค่ะ”ร่างสูงของนทีเดินอ้อมไปอีกฝั่งแล้วคว้ากระเป๋าสตางค์ใบหรูขึ้นมา หยิบธนบัตรสีเทาจำนวนหนึ่งโยนลงบนเตียงของหญิงสาว"อะไรคะ" หญิงสาวถามอย่างไม่เข้าใจ"เงินของเธอ" นทีพูดเสียงเรียบแล้วเอ่ยประโยคต่อมา "ค่าตัวเธอที่นอนกับฉันเมื่อคืนไงธาริกา""บอกแล้วไงคะว่าฉันไม่ใช่ผู้หญิงขายตัว" ธาริกาตวาดว่าเสียงสั่นอย่างไม่พอใจ"หึ! เธอก็ไม่ต่างอะไรจากผู้หญิงพวกนั้นหรอก" พูดอย่างเหยียดหยามผู้หญิงตรงหน้าธาริกาพอได้ฟังคำพูดของเขาซึ่งเป็นเจ้านายของเธอ มือเรียวก็กำเข้ากับผ้าห่มแน่นเพื่อระบายความเจ็บปวดที่เธอได้รับตลอดหลายเดือนที่ผ่านมา"อ้อ! อย่าแม้แต่จะคิดลาออกล่

  • เสน่หาสามีลวงใจ   เปลี่ยนแปลง 4

    q"ค่ะ แต่ว่าม่านอยู่เฉยไม่ได้หรอกค่ะ ม่านจะไปหางานที่ใหม่ทำ...หรือไม่ก็ไปทำงานกับเพื่อนค่ะ" คนที่ไม่เคยหยุดนิ่งในการทำงานต้องมาอยู่เฉย ๆ ในบ้านหลังใหญ่ แถมจะหยิบจับทำอะไรหน่อยก็ถูกห้ามไปหมดไม่ได้หรอก"หยุดความคิดไว้แค่นั้นเลย อยู่บ้านเลี้ยงหลานเฉย ๆ หรือไม่ก็รอเลี้ยงลูกของเรา"สิ้นเสียงของรณพีร์ทำเอาม่านทิวาสะดุ้งไม่น้อย เมื่อฝ่ามือใหญ่ยกมาวางทาบกับหน้าท้องแบนราบของตน"ว่าแต่มาหรือยังน้า" ชายหนุ่มเอ่ยถามเสียงอ่อนละมุน ทำเอาคนเป็นพี่ชายต้องเอ่ยแซวในความหวานที่ไม่เคยเห็นมาก่อน"โอ๊ย! จะหวานอะไรเกรงใจกันบ้างสิวะ" รณวีร์โวยขึ้น"นั่นสิคะพี่สอง ไม่ได้อยู่กันสองคนนะคะ" มธุรินเอ่ยเสริมหลังสิ้นประโยคของสามี"นั่นสิ ลูกชายแม่เป็นอะไรนะ พักนี้ดูรักหนูม่านแปลก ๆ""แปลกตรงไหนครับ คนเรามันต้องเปลี่ยนแปลงกันได้จริงไหม" รณพีร์เฉไฉตอบมารดาก่อนหันไปถามคนภรรยา ซึ่งหญิงสาวก็พยักหน้ารับอย่างว่าง่าย"ดีแล้ว เป็นครอบครัวเดียวกันต้องรักกัน อย่าทะเลาะกัน มีอะไรก็ให้คุยกันด้วยเหตุผลอย่าใช้อารมณ์เข้าใจไหม ตาหนึ่งกับหนูมายด์ด้วยนะ""ครับ”

  • เสน่หาสามีลวงใจ   เปลี่ยนแปลง 3

    คำตอบสั้น ๆ ทำให้ชายหนุ่มพ่นลมหายใจออกมาหนักๆ มือหนาเชยคางมนของม่านทิวาให้เงยหน้าขึ้นมามองกัน"ต่อไปนี้เรียกฉันว่าคุณสอง...หรือพี่สองก็ได้ ไอ้สิ่งที่ฉันพูดไปเมื่อคืนก็อย่าไปใส่ใจมัน เข้าใจไหม?"น้ำเสียงของรณพีร์อ่อนลง แต่ทว่ายังคงแฝงความนัยลึกซึ้งชวนค้นหากับสายตาคู่คมแสนเย็นชากำลังคิดอะไรอยู่ ทำเอาม่านทิวาส่ายหน้าด้วยความไม่เข้าใจอีกครั้ง"ฉันไม่กล้าเรียกหรอกค่ะ ฉันกลัวคุณจะโกรธแล้วพาลโมโหใส่เหมือนเมื่อคืน" เสียงหวานตอบอย่างแผ่วเบา เธอกลัวมาก ๆ เวลาเขาโกรธแล้วใส่อารมณ์กับเธอ"ถ้าเธอไม่เรียกสิฉันจะโมโห" น้ำเสียงของเขาอ่อนลง แอบแฝงความนัยบางอย่างในคำพูดที่ดูเหมือนไม่ค่อยจะจริงจังนัก"แต่ว่า..." หญิงสาวกำลังจะเอ่ยค้านแต่ก็ถูกชายหนุ่มชิงพูดไปเสียก่อน "ไม่มีแต่ ไหนลองเรียกสิ...จะเรียกคุณสองหรือพี่สองก็ได้""เอ่อ...ค่ะคุณสอง" ชั่งใจอยู่ครู่หนึ่งว่าจะเรียกหรือไม่เรียกดี สุดท้ายก็เอ่ยออกไปทำเอาคนที่รอฟังยกยิ้มมุมปากบาง ๆ ด้วยความพอใจ"เก่งมากเด็กดีของฉัน เรามาเริ่มต้นใช้ชีวิตคู่ฉันสามีภรรยาเหมือนคู่อื่น ๆ กันจะได้ไหม ลืมทุกสิ่งทุกอย่างที่ฉันเ

Découvrez et lisez de bons romans gratuitement
Accédez gratuitement à un grand nombre de bons romans sur GoodNovel. Téléchargez les livres que vous aimez et lisez où et quand vous voulez.
Lisez des livres gratuitement sur l'APP
Scanner le code pour lire sur l'application
DMCA.com Protection Status