Home / โรแมนติก / เสน่หาเมียเก็บ / EP.04 แม่บ้านเงินเดือนสูง

Share

EP.04 แม่บ้านเงินเดือนสูง

last update Last Updated: 2024-10-27 13:01:39

            ‘หรือฉันจะไปทำงานที่ยัยรุ้งแนะนำดี’

            ‘งานอะไร ทำไมฉันไม่รู้ ไม่เห็นยัยรุ้งบอกฉันว่าแนะนำงานให้แก’

            ‘อ้าวก็งานรับจ้างเป็นเพื่อนไง ยัยรุ้งบอกว่างานนี้ที่เมืองนอกบูมมากเลยนะ ตอนนี้บ้านเราก็เลยเอามาทำบ้าง เห็นรุ้งว่าได้ค่าจ้างวันละห้าหมื่นเลยล่ะ และยังได้ค่าน้ำมันรถ ค่าอาหาร เบี้ยเลี้ยงต่างหากด้วย ชุคิดสิ พุดทำแค่ยี่สิบวัน ก็ได้ล้านนึงแล้วนะ’

            ‘แล้วยัยรุ้งบอกหรือเปล่าว่าคนที่เขามาจ้างนะเป็นใคร ใครที่ไหนเขาจะมาเสียเงินจ้างเพื่อน และถ้าไม่มีเพื่อนจนถึงขนาดที่ต้องมาจ้าง ไม่เพี้ยนก็โรคจิตแล้วล่ะ’

            ‘ไม่ใช่แบบนั้น รับจ้างเป็นเพื่อน ก็เช่นมีนักธุรกิจมาจากเมืองนอก ต้องการให้เราไปเป็นเพื่อนเดินซื้อของ ไปเป็นเพื่อนกินข้าว ดูหนัง ฟังเพลง แบบบางทีเขามาจากต่างบ้านต่างเมืองก็ต้องการคนพื้นที่ให้พาไปไง คนรวยทั้งนั้นแหละชุ แค่เศษเงินเขา ไม่ได้เยอะอะไรหรอก’

            นั่นคือข้อมูลที่เธอได้มาจากเพื่อนที่เรียนอยู่คณะเดียวกัน เพราะเพื่อนก็ทำงานรับจ้างเป็นเพื่อนนี้มาหลายเดือนแล้วเหมือนกัน และก็ได้เงินดีจนมีเงินเก็บและส่งเสียทางบ้านได้ แต่สีหน้าของชุติมนต์กลับทำให้เธองง       

            ‘แกทำไม่ได้หรอกพุด’

            ‘ทำไมล่ะชุ ยัยรุ้งยังทำได้เลย พุดก็ต้องทำได้สิ เพื่อแม่ พุดทำได้ทุกอย่างอยู่แล้ว”

            ‘แต่เรื่องนี้ยกเว้น ยังไงแกก็ทำไม่ได้ เพราะถ้าแค่นั้นคงไม่มีใครเขามาจ้างหรอกมั้ง มันต้องมากกว่านั้นอยู่แล้วล่ะ’

            ‘มากกว่า... มากกว่าแค่ไหนเหรอชุ แล้วพุดทำไม่ได้เหรอ ยัยรุ้งยังทำได้เลยนะ’

            ‘ก็ที่แกพูดน่ะมันเป็นแพ็กเกจเหมารวมไว้หมดแล้วน่ะสิ ทั้งเพื่อนกิน เพื่อนเที่ยว และก็... เพื่อนนอน’

            นั่นคืออีกความจริงที่เธอไม่เคยรู้ บนโลกที่โหดร้ายใบนี้แต่เธอกลับได้รับการประคับประคองจากแม่ให้อยู่แต่ในโลกที่บริสุทธิ์ มองโลกในแง่เดียวตลอด ไม่เคยรู้เลยว่า เพื่อนร่วมคณะหรือต่างคณะหลายคนต่างทำงานแบบนี้กันมาเนิ่นนานแล้ว และต่างคนก็ต่างมองว่าไม่ใช่สิ่งผิด เมื่อฝ่ายหนึ่งเต็มใจจ่ายได้มากเท่าที่อีกฝ่ายหนึ่งต้องการ ก็แค่ข้อแลกเปลี่ยนที่สมน้ำสมเนื้อเท่านั้น

            และเพื่อนบางคนที่ชุติมนต์ยกตัวอย่างมานั้นก็ถึงกับมีคนเลี้ยงเป็นตัวเป็นตน ซึ่งในภาษาชาวบ้านก็คือ ยอมเป็นเมียน้อยเมียเก็บของคนรวยนั่นเอง และบางคนก็ใช้เทคนิคสลับรางรถไฟ จนสามารถมีคนเลี้ยงทีเดียว 10 คนต่อเดือน ได้ทั้งคอนโดมิเนียม รถยนต์ และเงินสดในบัญชี มีเงินใช้ได้อย่างสบาย ซึ่งไม่มีทางที่คนอย่างเธอจะทำได้ตามนั้นแน่

            ‘แล้วพุดจะทำยังไงล่ะชุ พุดจะไปหางานอะไรทำที่ได้เงินเยอะขนาดนั้นได้ พุดมีเวลาแค่เดือนเดียวเองด้วยนะ ถ้าพุดช่วยแม่หาเงินมาไม่ได้ แม่ต้องแย่แน่ แค่นี้ก็สามวันดีสี่วันไข้แล้ว พุดไม่อยากให้แม่ต้องทุกข์แบบนี้’

            เพราะสภาพของแม่ที่ป่วยทางใจและสีหน้าที่มีแต่ความทุกข์ คือสิ่งที่เธอเห็นมาตลอดนับตั้งแต่วันนั้น และหากครบกำหนด 1 เดือนแต่แม่ยังหาเงินมาได้ไม่ครบ เธอไม่อาจคาดเดาได้เลยว่า แม่จะเจ็บปวดหัวใจมากมายแค่ไหน ที่ต้องมองเห็นน้องชายเพียงคนเดียวเข้าไปอยู่ในห้องขัง หรือสุดท้ายแล้วเธอควรจะเลือกงานนั้น งานที่ได้เงินมากๆ งานที่จะตอบแทนความรักทั้งหมดที่แม่มีให้ต่อเธอ

            ‘ถ้าพุดไม่มีทางเลือก พุดก็จะทำ’

            ‘อย่าบ้าน่ะพุด มันต้องมีทางออก เดี๋ยวฉันจะคุยกับคุณน้าให้’

            สุดท้ายชุติมนต์นั่นแหละที่เป็นคนหางานนี้ให้กับเธอ เพราะญาติของชุติมนต์ทำงานอยู่ที่ต่างประเทศกันหลายคน และหากจะทำงานให้ได้เงินเยอะๆ มีทางเดียวก็คือต้องไปทำงานที่ต่างประเทศเท่านั้น เพราะถ้าเมืองไทย ไม่พ้นต้องไปเป็นเพื่อนนอนอย่างที่หลายๆ คนทำแน่ เพราะหน้าตาอย่างเธอนั้น ผู้ชายที่เข้าหาก็คงจะมีเป้าหมายเดียวกัน นั่นคือ ขอเป็นเพื่อนนอน

            เมื่อน้าสาวของชุติมนต์แนะนำงานมาให้ เธอก็ไม่รอช้าที่จะยื่นข้อเสนอกลับไปในทันที ซึ่งทางนายจ้างก็ไม่ขัดข้อง จากนั้นเงินจำนวน 1 ล้านบาท ก็ถูกโอนเข้าบัญชีของแม่ในทันทีที่เธอจดปากกาลงชื่อในสัญญาว่าจ้าง

            จริงอยู่ว่าเงิน 1 ล้านบาทนั้นอาจจะมาก แต่ทางเลือกที่เธอหามาได้นั้นกลับไม่มากตามจำนวนเงิน เพราะหากต้องยอมเป็นของเล่นของคนรวย เธอขอทำงานที่ต้องใช้แรงงานดีกว่า อย่างน้อยหยาดเหงื่อของเธอที่เสียไปก็จะได้มีคุณค่า แม้จะต้องทำงานเป็นคนรับใช้ หรืออาจเรียกหรูๆ แบบให้เกียรติว่า ‘แม่บ้าน’ เธอก็ไม่เกี่ยง ขอให้งานนั้นสุจริตก็พอ

            “จะเข้าไปเลยมั้ยครับคุณ”

            “คุณลุงคะ ไม่ต้องเรียกหนูว่าคุณหรอกค่ะ หนูก็มาทำงานเป็นลูกจ้างที่นี่เหมือนกัน”

            อินถวาตื่นจากภวังค์ก่อนจะหันไปพูดกับ ‘อาฉี’ คนขับรถของคฤหาสน์ลีที่กรุณาไปรับเธอมาจากสนามบิน โชคดีที่คุณนายลีนั้นเป็นคนไทยเชื้อสายจีน ดังนั้นคนทำงานในคฤหาสน์ลี ส่วนใหญ่ก็จะเป็นคนไทยเชื้อสายจีนเหมือนๆ กัน ภาษาที่ใช้สื่อสารจึงไม่ยากสำหรับเธอนัก เพราะคนงานส่วนก็จะพูดไทยได้ แม้จะไม่ชัดแต่ก็พอฟังออก

            “ไม่ได้หรอกครับ คุณแม่บ้านใหญ่ท่านให้พวกเราพูดให้สุภาพกับทุกคน เชิญเถอะครับ เดี๋ยวลุงจะแนะนำคนอื่นๆ ให้รู้จัก”

            อินถวารับคำเบาๆ ก่อนจะเดินตัวลีบตามอาฉีผ่านประตูรั้วอลังการณ์งานสร้างเข้าไป และแค่ก้าวเข้าสู่อาณาจักรของตระกูลลีอย่างเต็มตัว เธอก็ยิ่งหวาดหวั่นมากขึ้น

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • เสน่หาเมียเก็บ   EP.63 ส่งเมียจ๋าขึ้นสวรรค์ (จบบริบูรณ์)

    “ได้สิครับ ผมสัญญาจะทำให้ดีที่สุด เริ่มต้นจากส่งเมียจ๋าขึ้นสวรรค์ก่อน” “อ่ะ! ว้าย! ไรเฟิล...” อินถวาหมดหนทางจนต้องอุทานเพราะสิ่งที่เธอควรทำก็คือปิดริมฝีปากของตัวเองที่จะกรีดร้องจากความเสียวซ่านนั้นออกมา เพราะไรเฟิลวาดลวดลายผ่านปลายลิ้น ตั้งแต่ทั่วพื้นที่ของอกอวบจนดูดดุนเบาๆ ที่ยอดอก ก่อนจะลากริมฝีปากและปลายลิ้นมาตามร่องอกมาคลอเคลียอยู่ที่หน้าท้องที่ยื่นนูน จนคนที่อยู่ด้านในประท้วงตอดตุบๆ “ลูกจ๋า... พ่อจะเข้าไปเยี่ยม” “ไรเฟิล... บ้าจริง...” “บ้าที่ไหนกันครับ ผมจะไปเยี่ยมลูก ลูกจ๋า... รอพ่อนะครับ” “อื้อ... บ้า...” ไรเฟิลหัวเราะพาริมฝีปากไปสู่จุดหมายที่อินถวารอคอย ก่อนจะชะงักเพราะดอกไม้งามสีชมพูอ่อนที่ปรากฏอยู่ตรงหน้าดูอูมใหญ่กว่าเดิม รอยยิ้มปรากฏบนใบหน้า เพราะรูปร่างที่เต็มไม้เต็มมือขึ้นกว่าเดิมบวกกับอวัยวะที่ขยายใหญ่ขึ้นเพื่อรองรับชีวิตน้อยๆ ก็ยิ่งทำให้เรือนร่างของคุณแม่มือใหม่นี้ดูมีเสน่ห์ไปอีกแบบ รวมทั้งกลิ่นหอมอ่อนๆ ที่เจืออยู่ก็ทำให้ไรเฟิลอดใจไว้ไม่ไหว จมูกโด่งจึงจดลงดอมดมควา

  • เสน่หาเมียเก็บ   EP.62 นิทานเรื่อง คุณชายลีหลงเมีย

    ไรเฟิลประคองร่างอวบอิ่มของอินถวามานั่งที่โต๊ะยาวด้านข้าง เขาบอกเล่าเรื่องราวต่างๆ ให้เธอรับรู้ เริ่มตั้งแต่ค่ำคืนแห่งการดินเนอร์นั้น นั่นคือแผนการของพ่อแม่ เพื่อให้ท่านยอมรับในตัวของอินถวา และยอมรับว่าความรักของเขาคือความจริง ไม่ใช่เพียงหลงเสน่หาชั่วครั้งชั่วคราว เริ่มจากอินถวารักเงินหรือว่ารักตัวเขากันแน่ ซึ่งเธอก็พิสูจน์แล้วว่าเงินจำนวน 50 ล้านที่พ่อเขาเขียนเช็คให้เธอนั้น อินถวาไม่แม้แต่จะเปิดดู ด่านแรกเธอผ่านไปได้ แต่ด่านที่ 2 ที่ใช้ระยะเวลาเป็นตัวชี้วัด ใน 3 เดือนที่ต้องจากกันอย่างเข้าใจผิด อินถวาจะยังซื่อสัตย์กับเขาหรือไม่ ทั้งๆ ที่เธอก็เห็นว่าเขานั้นทรยศเธอไปแล้ว และอินถวาก็ไม่ทำให้เขาผิดหวังเลย จากข่าวที่ได้รับจากเหมยอิงและมาร์กอส นั่นคืออินถวาไม่มีใครเลย เธอตั้งหน้าตั้งตาสร้างธุรกิจขนมไทยร่วมสมัยและใช้ชีวิตเรียบง่ายอยู่กับครอบครัว ส่วนตัวเขาเองก็ต้องอดทนกับการไม่ได้เห็นหน้าเธอ เขาต้องไปทำงานทุกวัน ต้องอยู่ในวงล้อมของผู้หญิงที่สวยงามมากมาย ทั้งซินเทียก็มาคลอเคลียกับเขาไม่ห่าง ใน 3 เดือน หากเขายังยึดมั่นอยู่กับอินถวา พ่อกับแม่ถึงจะ

  • เสน่หาเมียเก็บ   EP.61 เจ็บปวดไม่ต่างกัน

    ทว่าดวงตาสวยหวานของอินถวากลับหลับพริ้มแต่ก็ยังเห็นว่ามีหยาดน้ำเอ่อคลออยู่ ระยะเวลา 3 เดือนที่จากกัน เขารู้ว่าเธอก็ทุกข์ ส่วนเขานั้นก็ทุกข์อย่างแสนสาหัสเพราะนี่คือ บทพิสูจน์ที่จะทำให้พ่อแม่ยอมรับเธอ “พุดซ้อนครับ ได้โปรดลืมตาขึ้นมองผม ผมอยากเห็นดวงตาของคุณ อยากเห็นผมอยู่ในนั้น อยู่ในสายตาของคุณอีก พุดซ้อนครับ ได้โปรดเถอะ” อินถวากลั้นสะอื้น แค่ได้ยินน้ำเสียงสั่นเครือปนเว้าวอนอย่างนั้น เธอก็แทบจะซุกซบใบหน้าลงกับอกของเขา เพราะเธอเองก็คิดถึงเขาเหลือเกิน เวลา 3 เดือนที่ผ่านไปทำให้เธอมองเห็นโลกในต่างมุมมากขึ้น อารมณ์ชั่ววูบของเธอในวันนั้นทำให้ผลุนผลันจากมา แต่เมื่อคิดคำนวณทุกเหตุการณ์ก็จะพบว่า สิ่งที่เกิดขึ้นนั้นช่างประจวบเหมาะ นั่นเพราะพ่อและแม่ของเขาต้องการให้เกิดอยู่แล้ว และเป็นเธอเองที่ติดกับดักที่ท่านสร้างขึ้น เพราะเธอไม่มีทางรู้ได้เลยว่าไรเฟิลที่นอนหลับใหลอยู่บนเตียงของซินเทียนั้น คนทั้งคู่เมคเลิฟกันจนเหนื่อยอ่อน หรือว่านั่นคือไรเฟิลถูกทำให้หลับ เพราะกับเธอนั้น เขาก็ไม่เคยเหนื่อยจนสลบถ้ายังไม่ถึงเช้า และหากเรื่องราวเป็นไปอย่างที่เธอคาดเดา

  • เสน่หาเมียเก็บ   EP.60 พาร่างกายนี้มาหาหัวใจ

    “ค่ะแม่ พุดก็ว่าจะรับอีกแค่สองคนเท่านั้นค่ะ ไม่อย่างนั้นพุดจะดูแลไม่ทั่วถึง ถ้าขนมไม่ได้คุณภาพจะกลายเป็นผลเสียแทน แล้วน้าอิฐล่ะคะ เช้านี้พุดยังไม่เห็นเลย ไปธนาคารเหรอคะแม่” เธอถามหาน้าชาย เพราะปกติจะเห็นอยู่ในออฟฟิศฝั่งตรงกันข้าม แต่เช้านี้เธอยังไม่เห็นเลย “ไปสนามบินน่ะ” “ไปทำไมคะ มีอะไรเหรอ” “ก็เรื่องที่น้าอิฐเขาจะนำเข้าอะไหล่รถนั่นแหละ วันนี้ทางนั้นเขาบินมา น้าอิฐก็เลยไปรับ” น้ำเสียงเศร้าๆ ของแม่ทำให้อินถวาโอบกอดรอบเอวเจ้าเนื้อของแม่เอาไว้ เธอรู้ว่าแม่รักธุรกิจเต็นท์รถมือสองนี้มาก เพราะนี่คือสิ่งที่สร้างรายได้จนแม่สามารถส่งเสียเธอเรียนจนจบ และก็เป็นเหตุผลหลักที่เธอไปทำงานที่ฮ่องกง เพราะไม่อยากให้แม่ต้องสูญเสียสิ่งนี้ไป แต่วันเวลาก็ไม่แน่นอน ในภาวะเศรษฐกิจแบบนี้ รถยนต์มือสองขายยากและก็ยังหาซื้อมาใส่เต็นท์ได้ยากเช่นกัน น้าอิฐจึงปรึกษากับแม่ว่าควรลดซื้อรถยนต์แต่เปลี่ยนมานำเข้าอะไหล่แทน และหากมีคู่ค้าอยู่ที่จีนหรือที่ญี่ปุ่นก็จะดีมาก เพราะการสั่งนำเข้าหรือการหาอะไหล่ที่ยากๆ ก็จะทำได้อย่างเร่งด่วน และตอนนี้แม่ก็วางมื

  • เสน่หาเมียเก็บ   EP.59 บ้านอินถวา

    “ถ้าถือว่าผมเป็นเพื่อน ให้เพื่อนคนนี้ไปส่งให้ถึงเมืองไทยนะครับ เพื่อนจะได้สบายใจ ว่าได้ส่งเพื่อนถึงสถานที่ที่ปลอดภัยแล้ว ไม่ลำบากหรอกครับ” อินถวาพยักหน้ารับดวงตารื้นไปด้วยหยาดน้ำ ก่อนจะขอตัวไปซื้อพลาสเตอร์แปะแก้เมาเครื่องบินก่อน โดยมีมาร์กอสมองตามร่างงามระหงที่เดินตรงไปยังร้านขายยา ดวงตาสีฟ้ามีแววกังวลใจก่อนจะล้วงเอาโทรศัพท์มือถือในกระเป๋ากางเกงที่สั่นไม่หยุดขึ้นมา ‘ไรเฟิล’ แม้หน้าจอโทรศัพท์จะระบุชื่อคนโทรเข้าแบบนั้น แต่มาร์กอสกลับเลือกที่จะปิดเครื่อง เพราะในเวลานี้ทุกคนควรได้รับโอกาสในการไตร่ตรอง เกือบ 3 ชั่วโมงจากฮ่องกงมาเมืองไทย อินถวาไม่ได้พูดอะไรเลย มีเพียงน้ำตาของเธอเท่านั้นที่เคลื่อนไหวไม่หยุด ทว่าเพียงถึงจุดหมายรอยยิ้มอย่างมีความสุขที่สุดก็ฉายชัดขึ้น ดั่งว่าเธอคนนี้ไม่ได้นำความทุกข์ใจกลับมาจากฮ่องกงด้วย “ส่งฉันเพียงเท่านี้ก็พอแล้วค่ะ ฉันถึงบ้านแล้ว ฝากคุณมาร์กอสขอโทษคุณวิคเตอร์กับคุณนายลีแทนฉันด้วยนะคะ สำหรับทุกเรื่องที่ฉันเสียมารยาทไว้ และฝากขอโทษคุณแม่บ้านใหญ่ ลุงฉี อาซู กับอาหนิงที่ฉันจากมาโดยไม่ได้ลา” “แล้วคุณไรเฟิลล่ะครับ คุ

  • เสน่หาเมียเก็บ   EP.58 หญิงชายก่ายกก

    “ถ้าเราท้องขึ้นมาล่ะ จะทำยังไง ไรเฟิลจะหาว่าเรามีลูกเพื่อไว้จับเขาหรือเปล่า และพ่อแม่เขาอีกล่ะ เขาจะทำยังไงกับเรา”อินถวาพึมพำก่อนจะสะดุ้งเพราะเสียงโทรศัพท์ภายในดังขึ้น เธอรีบเดินไปที่โทรศัพท์แต่ยังไม่วายจะชำเลืองมองไปที่ตึกใหญ่ เพราะคนที่โทรมาคือคนในตึกนั้น ดวงตาสวยมีแววเศร้ามองโทรศัพท์อย่างชั่งใจเพราะไรเฟิลไปดินเนอร์กับครอบครัวที่ตึกใหญ่และสัญญาว่าจะรีบกลับมาให้เร็วที่สุด ทั้งที่เธอเองก็เผื่อใจไว้อยู่แล้วว่าคงไม่เร็วแน่ เธอก็ไม่อยากได้ยินว่าเขาจะขออยู่ต่ออีกกี่ชั่วโมง จะกลับดึกกว่านี้ หรือว่าค่ำคืนนี้จะไม่กลับ “ฮัลโหล...” เสียงหวานเอ่ยทักเป็นภาษาอังกฤษ ไม่ใช้ ‘ไหว’ ที่เป็นภาษาจีนกวางตุ้ง เพราะคิดว่าคนที่โทรมาในยามดึกนี้คงมีแค่ไรเฟิลคนเดียวเท่านั้น ทว่าเสียงที่ตอบกลับมากลับทำให้อินถวารีบคว้าเสื้อคลุมและเดินออกจากตึกเล็กมุ่งตรงไปสู่ตึกใหญ่ในทันที เพียงไม่นานเธอก็มาถึงจุดหมายที่ใครคนนั้นบอกเอาไว้ ห้องนอนชั้น 2 ของปีกซ้าย ประตูห้องที่เปิดแง้มไว้ทำให้อินถวาถือวิสาสะเดินเข้าไปทันที ในนาทีที่หัวใจเธอใกล้จะระเบิดก็ขอให้เธอได้เห็นกับตาตัวเอง และสิ่งที่มองเ

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status