บทที่ 2 ข้อเสนอการเป็นเด็กเลี้ยง (1)

บทที่ 2

ข้อเสนอการเป็นเด็กเลี้ยง

            ร่างเล็กของไอลดาที่ตอนนี้อยู่ในชุดเดรสตัวสั้นสีชมพูหวานแหวว จนคนเดินผ่านไปผ่านมาต้องเหลียวมองคนที่ดูใสซื่ออย่างหญิงสาวที่กำลังเดินเข้าไปในกาสิโน

            ดวงตากลมโตมองไปรอบๆ สถานที่ที่เรียกว่ากาสิโนที่มีอุปกรณ์การพนันทุกรูปแบบ เจ้าของที่นี่น่าจะมีอิทธิพลพอสมควรไม่อย่างนั้นตำรวจคงได้ทัวร์ลงที่นี่แล้ว เพราะมีของเล่นพนันขนาดนี้ ไม่อยากจะคิดเลยว่ามีที่แบบนี้อยู่ในประเทศและใจกลางกรุงเทพฯ แบบนี้

            “มาพบใครครับ” เสียงของการ์ดหน้ากาสิโนถาม จนไอลดาต้องเงยหน้ามองคนตัวโตด้วยสายตาหวาดกลัว เพราะตั้งแต่เกิดมาไม่เคยมาสถานที่อโคจรแบบนี้มาก่อน

            “เอ่อคือไอ...มาเจอพี่โอ๋ค่ะ” เสียงหวานบอกสั่นๆ ด้วยความหวาดกลัว เพราะผู้ชายตรงหน้าอยู่ในชุดสูทสีดำและรูปร่างสูงใหญ่เมื่อเทียบกับเธอที่ตัวเล็กนิดเดียว

            “อ๋อ...เด็กนายสินะ” จู่ๆ ชายตรงหน้าก็พูดบางอย่างขึ้นจนไอลดาขมวดคิ้วเข้าหากัน เขาพูดคำว่า ‘นาย’ ว่าแต่นายพวกเขาเป็นใคร หรือจะเป็นเจ้าของที่นี่อย่างนั้นเหรอ ผู้ชายคนนั้นเป็นถึงเจ้าของกาสิโนแต่จะมาเอาเด็กกะโปโลอย่างเธอเนี่ยนะ ไม่น่าจะใช่หรอกมั้ง

            “เอ่อ...งั้นเชิญครับ นายกับคุณโอ๋รออยู่...” ชายร่างใหญ่ผายมือไปข้างหน้าเพื่อให้ไอลดาได้เดินจนเธออดประหม่าไม่ได้จริงๆ ทุกย่างก้าวขาเล็กก็สั่นไหวไปด้วยความกลัว กลัวการเผชิญหน้าและคิดว่าจะถอยหลังกลับดีไหม ถ้านายที่พวกเขาว่าเป็นเจ้าของที่นี่จริงๆ คงโหดมาก เพราะถ้าคนปกติคงไม่สามารถดูแลกิจการที่ใหญ่โตแบบนี้ได้

            “ค่ะ”

            ร่างน้อยเดินตามคนตัวโตไปจนกระทั่งมาหยุดที่ประตูสีดำบานใหญ่ที่มีราวเหล็กไว้จับสำหรับผลักหรือดันเข้าไป มือน้อยจับราวพร้อมกับหัวใจที่กำลังเต้นแรง เมื่อกำลังจะไปเผชิญหน้ากับผู้ชายที่พี่โอ๋เรียกว่า ‘ท่าน’

            “ฟู่...” ไอลดาเป่าลมหายใจของตัวเองเพื่อให้มันช่วยลดความประหม่าลงได้บ้าง ถึงแม้หัวใจกำลังจะเต้นแรงแค่ไหนก็ตาม

            เอี๊ยด!!

            เสียงเปิดประตูดังขึ้น จากนั้นไอลดาก็ก้มหน้าแทรกตัวเข้าไปด้านใน และเมื่อมายืนแล้วหญิงสาวก็ค่อยๆ เงยหน้าขึ้นเพื่อมองเบื้องหน้า สิ่งที่ทำให้หญิงสาวต้องตกตะลึงเพราะมีร่างใหญ่ของชายคนหนึ่งที่กำลังนั่งไขว่ห้าง แขนข้างหนึ่งยกขึ้นพาดกับโซฟา ส่วนมืออีกข้างถือแก้วบรั่นดี พร้อมทั้งใช้สายตามองมายังเธอด้วยความร้อนแรงดุดันและน่ากลัวในเวลาเดียว ไม่รู้ว่าเมื่อสักครู่มีใครเห็นไหมว่าชายหนุ่มกำลังยิ้มมุมปากแล้วมองมายังร่างกายของเธออย่างกะลิ้มกะเหลี่ย มันเป็นสายตาที่ทำเอาร่างกายสาวขนลุกเกรียวขึ้นมาทันที

            “อ้าวน้องไอมาแล้วเหรอ” ร่างอวบอั๋นของพี่โอ๋เดินตรงเข้ามาหาไอลดา พร้อมกับใช้มือโอบร่างบอบบางเอาไว้ จากนั้นก็ดันให้มานั่งข้างๆ ชายหล่ออันตรายคนนี้ทันที

            ตึก!! ตึก!!

            เสียงหัวใจสาวกำลังเต้นแรงไม่เป็นจังหวะเพราะนี่เป็นครั้งแรกที่ได้นั่งใกล้ชิดกับผู้ชายขนาดนี้ แขนที่พาดพนักพิงหลังมันคล้ายๆ กับชายหนุ่มกำลังโอบกอดเธออยู่

            ใบหน้าหวานค่อยๆ หันมองคนข้างกายเป็นช่วงที่ได้พิจารณาใบหน้าของชายคนนี้ ใบหน้าที่ดูก็รู้ว่าต้องเป็นลูกครึ่งอะไรสักอย่าง ใบหน้าคมคายคล้ายๆ แถบละติน จมูกโด่งเป็นสัน รับกับสันกรามแข็งแกร่งที่เวลาเขาขบกัดฟันเส้นเลือดที่อยู่บริเวณนั้นก็ปูดโปนออกมาให้เห็นอย่างน่ากลัว ปากหยักเข้ารูปรับกับฟันที่เรียงตัวสวย ดวงตาคมราวกับเหยี่ยวที่พร้อมล่าเหยื่ออย่างเธอให้ตายทั้งเป็น บวกรูปร่างสูงใหญ่กำยำล่ำสันเท่ากับหรือมากกว่าเธอสองคนรวมกันเสียอีก หุ่นที่มองผ่านเสื้อก็รู้ว่าเขาต้องเป็นผู้ชายที่หุ่นดีมากๆ มากเสียจนไอลดาแอบกลัวเวลาที่ต้องมีอะไรกับเขาเลย

            “มองขนาดนี้จะกินไปเลยไหมล่ะ” เสียงทุ้มเอ่ยบอกพร้อมทั้งหันเสี้ยวหน้ามาจนใบหน้าของไอลดาและผู้ชายลุคมาเฟียอยู่ใกล้กันมาก แต่เป็นหญิงสาวเองที่ได้สติแล้วผละออกอย่างรวดเร็ว

            “หึหึ...”

            “เดี๋ยวพี่แนะนำก่อนนะจ๊ะ อันนี้คุณวิคเตอร์ มาดิสัน เวลล์ เป็นเจ้าของกาสิโนที่นี่และเป็นคนที่น้องไอจะต้องทำความรู้จักด้วย”

เสียงของพี่โอ๋บอกจบไอลดาก็เงยหน้ามองคนที่อยู่ข้างกายด้วยความประหม่าทันที ทำไมรังสีความร้ายกาจและความอำมหิตถึงแผ่ซ่านออกมาจากกายของผู้ชายคนนี้ เขาดูน่ากลัว ลึกลับ และเหมือนมีความลับมากมายที่ไม่สามารถคาดเดาได้ หัวใจสาวเต้นแรงไม่เป็นจังหวะทั้งตื่นเต้นระคนหวาดกลัว แม้ใบหน้าจะเคลือบแฝงไปด้วยความหล่อเหลามากแค่ไหน แต่ความอันตรายก็เหมือนมีมากเช่นกัน

            “เอ่อ...น้องไอนั่งตัวเกร็งเลย ไม่ต้องเกร็งนะจ๊ะคุณวิคเตอร์ไม่ได้น่ากลัวขนาดนั้น” โอ๋พยายามบอกเพื่อคลายกังวลให้คนตัวเล็ก แต่เหมือนว่าไอลดาจะทั้งกลัวและระแวง

            “คือ”

            “งั้นเดี๋ยวพี่กลับก่อนนะ ส่วนที่เหลือน้องไอก็ตกลงกับคุณวิคเตอร์ได้เลย เรื่องค่าดูแลต่างๆ” โอ๋หันมาบอกไอลดาแม้สายตาที่คนตัวเล็กมองมาจะสื่อว่าอย่าเพิ่งกลับ แต่จะให้ทำยังไงได้ในเมื่อไอลดามาถึงที่นี่แล้วและกำลังจะอยู่ในเงื้อมมือของวิคเตอร์แล้วด้วย

            “พี่โอ๋คะ...คือ”