บทที่ 3 ไอติมหลากรส (1)

บทที่ 3

ไอติมหลากรส

ไอลดาสะดุ้งตื่นขึ้นมาเมื่อรับรู้ว่าไอเย็นของแอร์ภายในห้องมันกระทบกับร่างกายเปล่าเปลือยที่มีผ้าห่มคลุมกายเอาไว้เพียงครึ่งเดียว ดวงตากลมโตค่อยๆ ลืมขึ้นมาช้าๆ และพยายามส่ายหน้าไปมาเพื่อสลัดความปวดร้าวที่เกิดขึ้นกับร่างกายสาว เพราะกว่าที่คนตัวโตจะปล่อยให้เธอนอนหลับจริงๆ ก็เกือบรุ่งสาง ไม่อยากจะเชื่อว่าวิคเตอร์จะมีพละกำลังล้นเหลือขณะที่เธอแทบสลบคาท่อนเอ็นของเขาอยู่หลายครั้ง

“อื้อ...เจ็บจัง” มือบางยกขึ้นจับที่แขนขาของตัวเองอย่างเมื่อยล้า จากนั้นดวงตาสวยก็ค่อยๆ ปรับสายตามองไปทั่วห้องที่ตอนนี้ไม่มีใครนอกจากเธอเพียงคนเดียว เขาไปแล้วผู้ชายบ้าเซ็กซ์คนนั้น

ไอลดาค่อยๆ ลุกขึ้นนั่งบนเตียงโดยเอาหลังพิงกับหัวเตียงอย่างอ่อนแรง มือน้อยเอี้ยวตัวไปหยิบโทรศัพท์มือถือของตัวเองที่วางไว้ข้างหัวเตียงขึ้นมาเปิดหน้าจอดู ก็พบว่ามีข้อความและสายเรียกเข้าของยี่หวาเต็มไปหมด

(ไอ...เป็นยังไงบ้าง แกเงียบหายไปเลย แกโอเคไหม ฉันเป็นห่วงแกนะ) เมื่ออ่านข้อความที่เพื่อนรักส่งมามันยิ่งทำให้ไอลดาปล่อยน้ำตาของตัวเองออกมา เธอรู้ดีว่าเพื่อนรักห่วงตัวเองมากแค่ไหน แต่เธอถอยหลังกลับไม่ได้แล้ว เมื่อเดินหน้าก็จะเดินไปจนกว่าจะสุดทาง

ไอลดาตัดสินใจต่อสายโทรศัพท์หายี่หวาโดยพยายามทำเสียงให้ปกติมากที่สุดเพราะกลัวเพื่อนจะห่วง เธอกับยี่หวารักกันมาก มากพอที่จะยอมสละหลายๆ อย่างให้กันและกันได้

(ไอ...แกเป็นยังไงบ้าง เมื่อคืนฉันโทร.จนมือหงิก เป็นห่วงแกทั้งคืนเลยนะ) น้ำเสียงที่ตื่นตระหนกของยี่หวามันเต็มไปด้วยความห่วงใยแต่จะทำยังไงในเมื่อเส้นทางนี้ไอลดาเลือกแล้ว

“ฉันได้เงินมาแล้วนะยี่หวา ฉันรบกวนยี่หวาไปบอกแม่ครูเรื่องการรักษาได้ไหม ฉันคงไม่ได้กลับไปที่บ้านอีกสักพักเลย ถ้ามีค่าใช้จ่ายอะไรส่งมาบอกฉันนะ ฉันจะโอนเงินไปให้” สามเดือนเท่านั้นกับการอยู่ที่นี่ เธอจะต้องกัดฟันอดทนกับความขมขื่นนี้เพียงเท่านี้แค่นั้น จากนั้นเธอจะเป็นอิสระจากความอัปยศที่ตัวเองได้เจอ

(ออกมาจากที่นั่นตอนนี้ไม่ได้เหรอไอ ฉันเป็นห่วงแกจัง ผู้ชายคนนั้นเป็นยังไงบ้าง เขาทำอะไรแกมากไหม)

“ไม่เป็นอะไร ฉันโอเค เขาไม่ได้ทำอะไรที่มันแย่เลยยี่หวา แกไม่ต้องเป็นห่วงนะ ฉันรบกวนแกไปติดต่อโรงพยาบาลเรื่องการรักษาแม่ครูให้ฉันก่อนนะ ถ้าทางนี้ลงตัวแล้วฉันจะกลับไปทำเรื่องเอง”

ไอลดาพยายามกรอกเสียงให้ดีที่สุดแม้ในใจอยากจะร้องไห้ออกมาก็ตาม เพราะถ้าแม่ครูรู้ว่าเงินค่ารักษามันมาจากการขายร่างกายของเธอเอง ถึงตอนนั้นแม่ครูอาจจะไม่อยากรักษาตัวแล้ว

“แล้วอย่าบอกแม่ครูนะว่าฉันมาที่นี่ บอกแค่ว่าฉันต้องไปฝึกงานสามเดือนก็พอ” ข้อตกลงระหว่างเธอกับวิคเตอร์มันมีเวลาไม่เกินสามเดือน หรือเขาอาจจะเบื่อเธอเร็วกว่านั้น ถึงตอนนั้นเธอจะได้กลับไปอยู่กับคนที่ตัวเองรัก

(แกแน่ใจใช่ไหมไอ มันโอเคใช่ไหม) ยี่หวาถามย้ำอีกครั้งเพราะฟังจากน้ำเสียงของเพื่อนมันก็ไม่ค่อยสู้ดีนัก

“โอเคสิ ฉันเข้มแข็งจะตายไป” ขณะที่บอกน้ำตาสาวก็ไหลออกมาจึงใช้มือปาดน้ำตาออกช้าๆ และควบคุมเสียงไม่ให้สั่นเมื่อนึกถึงเรื่องที่มันช่างอัปยศ

(ถ้าแกบอกโอเคฉันก็จะได้หายห่วง แต่ถ้าไม่ไหวกลับมานะฉันจะคอยปลอบแกเอง)

“อื้ม...งั้นแค่นี้ก่อนนะ” ไอลดารีบวางสายเพราะว่าได้ยินเสียงประตู เธอจึงรีบปาดน้ำตาแล้วล้มตัวลงนอนอีกครั้งเพราะไม่อยากเผชิญหน้ากับคนตัวโตในตอนนี้

เสียงฝีเท้าที่กำลังเดินตรงมาทำให้หัวใจสาวกำลังเต้นแรงเพราะเธอไม่มีหน้าจะไปสู้ใครแล้ว บทรักเมื่อคืนนี้มันรุนแรงจนเธอยังหน้าแดงไม่หายเลย ถ้าให้ต้องเจอหน้าเขาตอนนี้ก็ไม่รู้จะทำตัวยังไง

“นอนแบบนี้อยากให้ฉันเอาอีกหรือไงไอลดา” ว่าจบมือหนาก็ทำการตวัดผ้าห่มที่คลุมกายของไอลดาออกอย่างแรง ส่งผลให้คนที่นอนอยู่สะดุ้งตัวลุกขึ้นเพราะไม่มีอะไรปิดกายให้พ้นจากสายตาอันตราย

“คุณ!!”

“ตื่นตั้งนานแล้วทำไมต้องแกล้งทำเป็นนอน หรือว่าอายฉัน” ไอลดาจ้องมองคนตัวโตและอยากจะถามเขาว่าทำไมถึงไม่ยิ้มแบบคนทั่วไปบ้าง ชายหนุ่มยิ้มแล้วดูมีเลศนัยตลอดเวลาจนเธออดหวาดระแวงไม่ได้

“เปล่าค่ะ ไอแค่เพลียอยู่เลยอยากนอนต่อ” ไอลดาตอบลิ้นพันเพราะไม่อยากให้เขาเข้าใจเป็นอื่น

“อย่างนั้นเหรอ เธอต้องฝึกร่างกายให้แข็งแรงกว่านี้นะ เพราะหลังจากนี้ทุกวันฉันจะนอนกับเธอจนกว่าฉันจะพอใจ” วิคเตอร์บอกคนที่นั่งอยู่บนเตียงขณะที่ดวงตาสาวมองเขาอย่างสับสน

“ทะ...ทุกคืนเลยเหรอคะ ไอไม่ไหว ไอเป็นคนนะ ไอก็อยากพักบ้าง” ไอลดาบอกอย่างไม่พอใจแม้จะรู้ดีว่าสิ่งที่ชายหนุ่มให้ทำมันไม่ต่างจากการทำงานแลกเงิน แต่เธอก็อยากมีวันพักบ้าง

“เธอไม่มีสิทธิ์ต่อรองไอลดา เธอรับเงินไปแล้ว เธอห้ามขัดใจฉัน” ดวงตาดุดันมองไปยังร่างบอบบางที่พยายามเอามือน้อยๆ ปกปิดกายเอาไว้แต่มันไม่มีทางรอดพ้นสายตาคมกริบไปได้

“แต่ไอเหนื่อย ไอเป็นคนนะคะ ไอเหนื่อยเป็น ร่างกายไอไม่ไหว” ไอลดาบอกด้วยความช้ำใจเพราะร่างกายของเขาใหญ่เกินไปจนร่างกายสาวบอบช้ำ “ของคุณใหญ่เกินไปไอรับไม่ไหว” ไอลดาบอกสิ่งที่ตัวเองคิด เพราะถ้าต้องให้รองรับอารมณ์ของชายหนุ่มทุกวันมีหวังเธอได้ช้ำในตายก่อนแน่นอน

“ไม่ดีหรือไง ฉันก็เห็นเธอชอบครางไม่หยุดเลย”

“คุณ” ใบหน้าหวานแดงก่ำลามไปถึงใบหูเล็ก ก็ชายหนุ่มเล่นพูดออกมาหน้าไม่อาย แต่เธอเขินอายไปหมดแล้ว