MasukShare
ซุปน้ำใส กับ ยัยดอกหอม - ตอน 5 (จบ)
Terakhir Diperbarui:
2025-05-19 13:27:035 คราประจวบเหมาะ
คำโบราณว่าไว้...เนื้อคู่กันแต่ชาติปางก่อน มีเหตุให้ต้องดลใจ
... ... ... ...
หลังจากกลับมาได้สามเดือน น้ำใสได้ตีพิมพ์บทความ ‘จุดประกายการเดินทางท่องแดนพุทธภูมิ’ ลงในนิตยสาร ‘โคมแดง’ ระหว่างนี้เขายุ่งกับการสะสางงานต่างๆ จนลืมเรื่องราวแปลกประหลาดของเธอผู้นั้น
นามปากกา ‘ซุปน้ำใส’ ของชายหนุ่มกลายเป็นประเด็นที่กล่าวขวัญถึงในสถานที่แห่งหนึ่ง
“เฮ้ย... น่าสนใจ นี่เขาขึ้นต้นย่อหน้าหนึ่ง เอ่ยถึงผู้หญิงคนหนึ่ง.... มาดู มาดู...
การหลุดพ้นคือ ความว่าง เพิ่งตระหนักได้ราวตัวผู้รู้ผุดขึ้นกลางจิต
จากเธอผู้หนึ่งที่ได้แนะนำปรัชญาลุ่มลึกโดนใจข้าพเจ้า...”
“เขียนดีมากเลย จนฉันเองอยากไปอีก...” ดอกหอมอมยิ้มกล่าวลอยๆ ใจหวนนึกถึงเขาผู้นั้น
“ยัยดอกหอม... แกน่ะลางานไปเป็นเดือนแล้วนะ... ยังไม่ซาบซึ้งในรสพระธรรมอีกเหรอ” วารีเพื่อนร่วมงานขำ
“เอ่อ... มันรู้สึกโล่งปลอดโปร่งเบาสบาย กลับมานี่...งานสุมหัว กลับมาเครียดเหมือนเดิม” ดอกหอมไม่เคยได้หยุดพักเลย เธอรับงานเขียนฟรีแลนซ์ให้สำนักพิมพ์แห่งนี้ตั้งแต่ยังเรียนอยู่ปีสาม
“พรุ่งนี้หัวหน้าให้ไปประชุมงานของสมาคมที่แกรนด์สุขุมวิท ไปไหม...” วารีชวนเธอ
“ไม่ว่างเลยจริงๆ จะเข้าไปตอนช่วงหลังเบรกแรกได้ไหม” ดอกหอมถอนหายใจกับต้นฉบับกองโตบนโต๊ะ
ณ สมาคมวันนั้นได้มีการประชุมเลือกบทความดีเด่นประจำปี มีเหตุการณ์ประจวบเหมาะดลใจให้ดอกหอมมาในจังหวะนั้น ขณะเธอกำลังแง้มบานประตูห้องประชุม มือหนึ่งเอื้อมผ่านหลังไป เสียงกล่าวขอโทษดังขึ้นก่อนผลักประตู
“ขอโทษครับ จะเข้าไปไหมครับ” เสียงคุ้นหูมาก ดอกหอมหันหน้าไปมองเต็มตา
“เอ้า...คุณ” เสียงชายหนุ่มทักขึ้น ตื่นเต้นดีใจ เธอคนนั้นนั่นเอง
“เข้าไปกัน...มีที่นั่งข้างหน้าว่างอยู่สองที่” เขาชวนทันที
ระหว่างนั้นเธอได้ยินเสียงกล่าวต้อนรับจากบนเวที ให้ชายหนุ่มที่นั่งข้างเธอ ขึ้นไปกล่าวถึงเรื่องราวในบทความของเขา
“ผมได้รับแรงบันดาลใจจากสาวผู้หนึ่ง บทความของผมเลยได้รับการคัดเลือก อยากมอบความดีให้เธอด้วยเช่นกัน...” จากนั้นเขาเอ่ยชื่อเธอ ทุกคนในห้องประชุมปรบมือแสดงความยินดี
หลังจากนั้นเป็นช่วงเวลาเบรกรับประทานอาหารเที่ยง ชายหนุ่มจึงเอ่ยเชิญชวนไปห้องอาหารเมนูพิเศษ เขาอยากขอบคุณเธอที่จุดประกายให้เขาได้เขียนบทความชิ้นนี้
“ผมตามหาคุณไม่พบหลังจากวันนั้น ผมต้องเดินทางต่อไปสาวัตถี ว่าจะชวนคุณไปด้วย”
“หมดเวลา ...ต้องกลับมาทำงานแล้วค่ะ”
“เอ้า...ผมนึกว่าคุณเป็นนักเขียนอิสระ”
“ไม่ค่ะ... เขียนนิยายเท่าที่มีเวลาว่างเท่านั้น นอกนั้นเวลาเป็นของสำนักพิมพ์”
“ผมอยากถาม... คุณเล่าเรื่องแมวตัวนั้นว่าอยู่ในฝัน มันจริง...หรือว่าอยู่ในนิยายของคุณ” เขาอมยิ้มขณะถามเธอ
“ประมาณนั้นด้วยล่ะ แต่จริงๆ มันคือในฝันของฉันมาตลอด”
“ผมฝันเรื่องราวเกี่ยวกับคุณ ผมเลยแน่ใจว่า เราสองคนต้องมีบุพกรรมในอดีตร่วมกัน” น้ำใสเอ่ยขึ้น ทำให้ดอกหอมคิดว่า เขาอาจเป็นคนที่ใช่ซึ่งเธอเองคิดมาตลอดเหมือนกันว่า อะไรดลใจให้ต้องไปปฏิบัติธรรมตรงที่แห่งนั้น
“ผมเจอหนุ่มคนหนึ่งมาตามหาคนรัก ผมเลยเข้าใจว่าเป็นคุณ”
“ขนาดนั้นเลย...”
“สาวคนรักของเขา ชื่อ ดอกหอม”
“โห... เลยรู้ความลับของฉันเลย” เธอหัวเราะคิกคัก
“แล้วเรื่องเป็นยังไง ขอโทษนะครับ อยากรู้” เขายิงคำถามนี้ หากไม่ใช่เธอจะไม่เสือกเรื่องนี้เด็ดขาด
“ปฏิเสธสิคะ... คนเรามันเน่าไปแล้ว จะเก็บมาล้างมาต้มมาขัดยังไง มันก็ไม่เหมือนเดิม”
“โอ้... เปรียบเปรยสมเป็นนักเขียน”
“ผมถามคำเดียว หากมีคนขอคุณร่วมเดินทางชีวิต จะไปไหม”
“เป็นคำถามยากที่สุดนะคะ”
“ทำไม...”
“การเดินทางร่วมกันเป็นอะไรที่ยากมาก... good company ที่จะเข้ากันได้คงมีแต่ในนิยาย”
“เส้นทางชีวิตของคนสองคน มีอะไรให้ศึกษากันชั่วชีวิต แล้วเราจะร่วมกันศึกษาไหม ขอคำตอบแค่นี้ ผมให้เวลา”
“นานเท่าไหร่คะ”
“ต้นปีหน้าผมต้องเดินทางข้ามโลกไปดินแดนที่โคลัมบัสค้นพบชาวอินเดียแดง”
“อีกสามเดือนเองนะคะ ขอเวลาศึกษาก่อนได้ไหม”
“แล้วแต่... ผมไม่อยากสละโสดที่โน่น” เขามองหน้าหญิงสาวขำๆ
“โอเค... แล้วจะให้คำตอบไปค่ะ”
“แอดไลน์ผม ถ้าอยากคุยกันหลังจากนี้” เขาเข้าใจทำให้สถานการณ์ประจวบเหมาะ
หลังจากเขาและเธอได้คุยกันบ้างนัดเจอกันบ้าง ทำให้ความสัมพันธ์ของคนทั้งสองไปถึงจุดที่เรียกว่า คู่รัก วันหนึ่งคำถามค้างคาใจของน้ำใสจึงผุดขึ้น
“ขาวมณี คือใคร...”
“เขาคือตัวละครหนึ่งในนิยายรักข้ามมิติของฉัน”
“ผมเก็บไปฝันถึง...ได้ยังไง” เขาทำหน้าสงสัย
“นั่นคือเรื่องประหลาด... ฉันเองไม่เข้าใจเหมือนกัน”
“ผมฝันเป็นตุเป็นตะ...ขนาดนั้น คงไม่น่าใช่ล่ะ”
“นั่นอาจเป็นเพราะ...เราเคยคู่กันมาแต่ชาติไหน... เคยได้ยินคำโบราณไหม”
“ยังไง... ผมเองมีเหตุให้ดลใจพบคุณวันแรก รู้สึกเหมือนเคยรู้จักกัน”
“นั่นล่ะ... คือคำโบราณว่าไว้เลย เนื้อคู่แต่ชาติปางก่อน”
“และสุดประหลาดคือ เรื่องราวที่ผมฝันทำไมถึงได้เหมือนนิยายของคุณ ทั้งที่ผมไม่เคยอ่าน”
“ก็ฉันบอกแล้ว...”
“เจ้าแมวตัวนั้น... วาโฆบา ผมขนลุก...มันอยู่ในฝันทุกคืน”
“ฉันเคยไปเมืองคุชราต มีชาวพื้นเมืองกลุ่มหนึ่งบูชาแมวยักษ์ วาโฆบา ที่ในเทวาลัย หลังจากกลับมาฉันฝันถึงเรื่องนี้ตลอด และในฝันฉันมีเรื่องราวเหมือนนิยายที่เขียน”
เขาตกลงรับสาวน้อยนักเขียนนิยายสมจริง เข้ามาร่วมเดินทางชีวิตไปด้วยกันก่อนออกเดินทางไปร่วมทุกข์ร่วมสุขยังแดนไกล
“น้ำใส เข้าใจหาคู่เหมาะ...เหม็ง...” ดิน เพื่อนร่วมงานเดินเข้ามากระซิบเขาในงาน
“ยังไง...วะ”
“ก็เห็น backdrop นั่นแล้ว เพื่อนรักหาคู่ได้สุดยอด”
“อะไร...พูดให้เข้าใจหน่อย”
“ซุปน้ำใส ยัยดอกหอม... นักเขียนบทความเจอนักเขียนนิยาย” ดินหัวเราะเสียงดัง
“เออ... มันคือคู่บุพกรรม...ว่ะ”
ขณะเจ้าบ่าวกำลังเดินควงคู่เจ้าสาวขึ้นสู่เวที... เสียงหนึ่งดังขึ้น
เมี้ยว...!!!
“เอาอีกแล้ว…วาโฆบา”
˜ จบ ˜
Bab terbaru
เส้นทางรัก เพรียกเพลงพราย - ตอน 5 (จบ)
5 ภาวะจำศีลบทต่อไปที่หญิงสาวขอทดลอง ไม่ได้มีอะไรมากมาย เธอแค่อยากกอดรัดเขาเฉยๆและลองฟังหัวใจเต้นของกันและกัน“แค่นี้เองหรือ...” เขาถามเธอ“ไม่ใช่แค่นี้...”“อ้าวว...” เขาลากเสียงยาว ด้วยความแปลกใจเธอจับเขาหมุนวนไปรอบเตียงวิเศษนั้น ทำเอาหัวหมุน เขาเริ่มพะอืดพะอม“เป็นไงบ้าง...” เธอถามอย่างสนุก“ไม่ดีมั้ง...แบบนี้จะทำให้ผมอาเจียน”“ไม่ค่ะ...แค่เริ่มต้น”จากนั้นเธอจับหัวของเขาลงแล้วไปจับขาขึ้นแขวนกลางอากาศ โจตกใจคว้าอากาศ เธอหัวเราะเสียงแหลม“นี่จะให้ผมตายหรือไง”“ไม่หรอก...แค่หยอกเย้า” เธอขำอย่างสนุกสนาน”“ขืนแบบนี้... ไม่ต้องมาหาเลย ผมไม่ต้องการคุณ” เขาตะโกนก้องหน้าแดง ภาวะตกภวังค์ของเขาเริ่มชะงักงัน อาการผ่อนคลายหายไป กลับมีความเครียดผวามาแทน“นี่ไง...คือบทพิสูจน์ แสดงธาตุแท้ของคุณแล้ว” เธอยังยั่วเขาต่อ“พาผมกลับไปที่เดิมเถอะ ... แล้วคุณกลับไปเป็นพรายน้ำรอคนรักในภพชาติต่อไป น่าจะดีกว่า ชาตินี้อย่ารอผมเลย” เขาหมดความอดทนที่จะให้เธอทำแบบนี้อีก“ไม่...ไม่... เรายังมีเวลาเรียนรู้กัน ไม่ใช่เหรอ คุณบอกเองนี่” เธอจ้องหน้าเขาขณะหัวห้อยลง“พรายน้ำเป็นแบบนี้ทุกคนใช่ไหม...”“ไม่ใช่... ฉันเ
เส้นทางรัก เพรียกเพลงพราย - ตอน 4
4 ลองบทพิสูจน์ภาพปรากฏขึ้นเหมือนจอหนังสามมิติ ในนั้นมีตัวละคร...“โห... นี่จะให้ทำแบบนี้เลยเหรอ!!!” ชายหนุ่มอุทานขึ้น“ใช่... ฉันอยากพิสูจน์”“จริงๆ อยากรู้อะไรกันแน่” เขารู้สึกหงุดหงิด“ไร้อารมณ์แบบนี้... ชอบแบบไหน” เธอรุกจนเขารู้สึกได้ทันที“ตอนนี้พิสูจน์อะไรไม่ได้ ค่อยเป็นค่อยไป” เสียงงึมงำของเขาเอ่ย“อยากรู้ก่อน”“โอะ...โอ อย่าหาว่าผมแรง...”“ยังไง...”“คุณเป็นพรายน้ำสปีชีส์ HPD...” เขาพึมพำขึ้นมาจากส่วนลึกของความรู้สึก“คืออะไร...”“อยากให้ผมสนใจ... ขาดความรักความสนใจไม่ได้ ประมาณนั้น” เขาหรี่ตาจ้องนางที่กอดรัดเขาแน่น กลัวคนรักที่ตามหาจะไม่สนใจเขามองภาพโลกเสมือนจริงที่เป็นภาพฝันของโลกอนาคตซึ่งสร้างขึ้นจากญาณของเธอ ซึ่งมีเขาเป็นส่วนหนึ่งในกิจกรรมนั้น เธอตามหาเขามาจนถึงชาตินี้เป็นชาติที่สี่ ความพยายามสูงส่ง แต่เธอไม่เข้าใจว่าตัวตนของคนที่ตามหานั้นเป็นอย่างไร“ผมว่า... เราร่วมกันตัดสินใจแก้ปัญหาเถอะ”“มีคนรักอยู่แล้ว...ใช่ไหม”“อืม... ผมบอกว่า ไม่มี จะเชื่อผมไหม” เธอได้ยินเขาพูดประโยคนี้ หัวใจเต้นพองโต“ฉันตามหาคนนั้นมาตลอด เชื่อและยังรอเขาอยู่” เสียงออดอ้อนของเธอทำเขารู้สึกเห็
เส้นทางรัก เพรียกเพลงพราย - ตอน 3
3 โลกเราสองชายหนุ่มมองไม่เห็นอะไร นอกจากความมืดเหมือนอยู่ในถ้ำ เสียงของหญิงสาวกลับตื่นเต้น“เราอยู่ในบ้านที่เป็นยานอวกาศ” เธอเฉลย“เพื่อ ???...” โจทำเสียงหวาดหวั่น“พร้อมไปสู่ดาวอื่น...”“ฮะ...”“10 ปีโลกจะวิบัติ” เธอตอบราวกับผู้รู้“รู้ได้ยังไง”“เราอยู่ในโลกหน้า... มีสัญญาณเตือนล่วงหน้าให้ทุกคนเตรียมพร้อม”“โห... เราอยู่ในโรงหนังสามมิติ...ใช่ไหม” เขาขำขณะถามเธอ“ไม่ใช่...เราอยู่ในโลกเสมือนจริง บอกแต่แรกแล้ว ลืมล่ะสิ” เธอยิ้มให้เขา “ตกลงพา...ผมมาเพื่ออะไร” เขาขมวดคิ้วไม่เข้าใจ“ให้ดูอะไรบางอย่าง” เธอยิ้มละไมภาพเบื้องหน้าระหว่างเธอกับเขา กำลังอยู่ในมิติแห่งความรัญจวน“แล้วนั่นคือโลกอนาคตนะครับ”“ถูกต้อง เรากำลังจะไปอยู่ ณ เวลานั้น” เธอพาเขาทะลุข้ามช่วงเวลาไปอีกหนึ่งมิติหญิงสาวรั้งชายหนุ่มกอดไว้แน่น เริ่มบรรเลงเพลงรักบทพิศวาส เขาเป็นฝ่ายถูกกระทำจนเกือบขาดอากาศหายใจ“เริ่มก่อนเลยหรือ”“อืม...เหมือนคนไร้อารมณ์ขนาดนี้ ต้องสปาร์กให้ก่อนถึงจะยอมใช่ไหม” เธอประชด“เราไม่เคยรู้จักกันมาก่อน... ผมรู้สึกไม่ดี” เขาไม่เข้าใจผู้หญิงแบบนี้“ใครบอกคุณ... เรารู้จักกันแล้ว”“ฮะ...โมเมจริงๆ” เขาขึ
เส้นทางรัก เพรียกเพลงพราย - ตอน 2
2 สาวในฝันหญิงสาวอายุราวสามสิบต้นๆ เดินออกจากประตูที่เปิดไปด้านใน ตรงมายังโซฟาต้อนรับผู้มาเยือน“มานานรึยังคะ... คุณ ...เอ่อ” เธอตะกุกตะกัก ชายหนุ่มจึงตอบกลับทันควัน“สวัสดีครับ คุณวรินทร์ ผม...โจ”ก่อนเริ่มเรื่องอย่างเป็นทางการ ชายหนุ่มชวนเธอพูดคุยเรื่องทั่วไป เพื่อสร้างความคุ้นเคย“คุณวรินทร์ ชอบฟังเพลงแนว relaxing music ไหมครับ” เขาเคลียร์ความสงสัยในใจ“ชอบมากเลย กลางคืนจะช่วยให้หลับลึก”“ประเภทนี้ไหมครับ...” เขาเปิดเพลงที่โหลดไว้ขึ้นมา“เพลงนี้หรือคะ... ฟังทุกคืนเลยค่ะ”“อ้าวเหรอครับ...”“ผมได้ยินเพลงดังขึ้น ก่อนคุณเปิดประตูเข้ามา”“ไม่ได้เปิดเพลงอะไรนะคะ” เธอจ้องมองแววตาของเขา.... ... ... ...โจ รู้สึกใจวาบหวิว แววตาของเธอเปล่งประกายระยิบระยับเหมือนมีออร่าอะไรบางอย่างดูดให้เขาตกภวังค์“คุณเป็นอะไรหรือเปล่า” หญิงสาวเอามือโบกอยู่ตรงใบหน้าของเขา“ไม่...ไม่ ครับ” เสียงตอบปฏิเสธเบา ท่าทีเหมือนตกอยู่ในภาวะตะลึงงันไม่นานโจเริ่มใจไม่อยู่กับตัว สติของเขาขาดไปชั่วขณะ เสียงหวีดหวิวเบาพลิ้วอยู่รอบกาย ใบหน้าของสาวน้อยคนนี้ที่ปรากฏอยู่บนรูปภาพบนฝาผนังลอยอยู่เบื้องหน้าของเขาดนตรีแหลมสูง
เส้นทางรัก เพรียกเพลงพราย - ตอน 1
คำโปรยในห้วงแห่งภวังค์ เสียงเจื้อยแจ้วแว่ว...เพรียกหา เพลงพรายจากแดนไกลส่งกังวานจนพบกัน-------------------1 เสียงใครหนอติ๊ง...ติ๊ง...ติ๊ง ...ติ๊ง...ติ๊ง...ติ๊ง... ...ติ๊ง...ติ๊ง...ติ๊ง..เตง...เตง...เตง ...เตง...เตง...เตง ...ติ๊ง...ติ๊ง...ติ๊ง...ตึง...ตึง...ตึง ...ตึง...ตึง...ตึง ...ติ๊ง...ติ๊ง...ติ๊ง...ฮา...ฮื้อ...ฮา... ฮ้า...ฮื้อ...ฮือ อ้า...อา...อา อ้า...อา...อา.... ... ... ...โจ วรสุทธิ เปิดดนตรีที่โหลดลงบนมือถือ เพื่อให้รู้สึกผ่อนคลาย เขาได้ไปเข้าคอร์ส อบรมเมื่อหลายวันก่อน แล้วได้รับดนตรีระดับอัลฟ่านี้กลับมาเปิดกล่อมสมองให้หลับได้ลึกขึ้นเสียงน้ำลึกในลำธาร...ดังปุดปุด ปนเสียงบับเบิ้ล...เป็นจังหวะ ผสานเสียงโซปราโน กับแบ็คกราวนด์ของคีย์เปียโนขึ้นลง...สะท้อนก้องเบา เหมือนกำลังจมอยู่ในห้วงลึกของวังน้ำ...ที่กำลังหมุนวนอยู่รอบกายโสตประสาทของเขากำลังหมุนดำดิ่งจากอารมณ์เปล่าเปลี่ยว เหงา เศร้า ซึม รันทด ท้อ จมอยู่ในห้วงแห่งทุกข์แสนสาหัส สู่การปล่อยวาง เงียบสงบ เบาโล่งโปร่ง ถึงระดับฌานเสียงหนึ่งหวีดหวิวเพรี
เส้นทางรัก เพราะแรงใจ - ตอน 5 (จบ)
5 กลับมาเริ่มอีกครั้ง ณ สนามบินนานาชาติซูการ์โน-ฮัตตา กรุงจาการ์ตา... ... ... ...รานี่กวาดสายตามองหาชายร่างผอมบางความสูงราว 185 ซม. โดยรอบบริเวณของ meeting point จุดนัดหมายของสนามบิน เที่ยวบินที่เขาบอกไว้ล่วงหน้าก็ยังอยู่ในข้อความ เวลาล่วงเลยมานานขนาดนี้คนสุดท้ายของเที่ยวบินก็น่าจะโผล่ออกมาได้แล้ว แต่เธอก็ยังไม่เห็นวี่แววของชายหนุ่ม“Good evening…sweetie สวัสดีที่รัก...รอนานล่ะสิ” เสียงกระซิบข้างหลังทั้งโอบเอวของหญิงสาว ทำให้รานี่ยิ้มอย่างลิงโลด เธอหันหน้ากลับไปมองหนุ่มนัยน์ตาสีเขียวที่พบกันตั้งแต่วันนั้นจนบัดนี้ จึงเป็นครั้งแรกที่จะได้กลับมาเจอกันอีกที่บ้านเมืองของเธอ“ทำไมดูคล้ำๆ ไปล่ะ...” เสียงลาซทักทายรานี่โดยจับแขนขึ้นดูสีผิวทันที“อ๋อ...ฉันไปทำงานกลางแดด ออกตรวจงานตาม site ให้กับลุงของฉัน ท่านกำลังเปิดตัวโครงการอสังหาริมทรัพย์ที่นี่” รานี่มองหน้าของลาซซึ่งดูอวบขึ้น รูปร่างของเขาก็หนาขึ้นกว่าเมื่อสามปีก่อนที่ดาลัด“ผมมีที่พักไหม รึว่าจะให้พักที่เดียวกับคุณ” รานี่หน้าแดงทันที ลูกหยอกของเขามันสองแง่สองง่าม“พักโรงแรมของลุง...ฉันจองไว้แล้ว” เสียงรานี่ดูเป็นผู้ใหญ่ขึ้น จากวันนั้นท
เส้นทางรัก เพราะแรงใจ - ตอน 4
4 ความสัมพันธ์คืนเดียว (One Night Stand)อีวี่ปล่อยให้ลาซทำหน้าที่สุภาพบุรุษอุ้มเพื่อนสาวที่กำลังเสียสติไร้การควบคุมตนเองขึ้นไปจัดการควบคุมอารมณ์ที่ห้องพักของเขา เสื้อผ้าหลุดลุ่ยของเธอแทบเผยให้เห็นเนื้อขาวเนียนไม่เหลือสภาพที่พอปกปิดร่างกายให้มิดชิด ลาซปล่อยนางร้องไห้สะอึกสะอื้นลำพังอยู่พักใหญ่จนล้าม่อยฟุบหลับคุ้ดคู้อยู่บนเตียง double bed ขนาด Queen size ซึ่งบรรจุลงในพื้นที่ขนาดพอเหมาะกับห้องที่มีความกว้างแค่ 15 ตรม.ชายหนุ่มเปิดไฟกิ่งตรงมุมห้องด้านหน้าแล้วเดินเข้าห้องน้ำชำระร่างกายก่อนจะเข้ามานอนอยู่บนเตียงข้างเธอ เขาได้กลิ่นหอมแป้งอ่อนๆ จากกายของรานี่ แต่ด้วยกลิ่นแอลกอฮอล์รุนแรง มันเลยดับอารมณ์ที่พลุ่งพล่านอยู่ในกระแสเลือดของเขาไป การครองสติที่ดีถูกอบรมมาจากแม่ของเขานั่นเอง ที่คอยพูดเตือนอยู่บ่อยครั้งว่า... “Vær gentleman” จงเป็นสุภาพบุรุษอย่าฉวยโอกาส เขานอนหลับอย่างกระสับกระส่าย สมองฟุ้งซ่านที่มีสาวเอเชียผมดำตาโตผิวเนื้อเนียนสีเหลืองทองคล้ำออกแดงนอนอยู่ข้างๆ ซึ่ง typical แบบนี้เป็น spec ในฝันของหนุ่มยุโรปผิวขาวอย่างเขามาตั้งแต่เรียนอยู่ high school ที่เคยเห็นภรรยาชาวเอเชียของเพ
เส้นทางรัก เพราะแรงใจ - ตอน 3
3 ภาพบาดใจชายหนุ่มเดินถ่ายรูปเพลิดเพลินอย่างเงียบๆ โดยไม่ได้สนใจใคร จนมาถึงสวนที่มีไม้ดอกตกแต่งเป็นรูปทรงสวยงามอยู่รอบๆ ตัววัด แล้วหูก็ได้ยินเสียงดังคุ้นๆ สำเนียงคล้ายสองสาวที่เจอกันตั้งแต่สนามบินจนถึงบ้านเพี้ยนที่เขาได้เข้าพักซึ่งเป็นสถานที่เดียวกับเธอสองคน“Wow…why here???!!!” เสียงอีวี่ทักทายแบบกวนๆ กับชายหนุ่มที่ท่าเต้นจังหวะนั้นได้กลายเป็นเรื่องฮือฮาใน tiktok ของรานี่“Oh…oh why not??? sweeties” โอ๊ะ โอ๋...ทำไมล่ะ แม่คุณ” ลาซก็เอาเรื่องอยู่ถ้าบทจะเกรียนขึ้นมา“No…I don’t think to see you here….ไม่คิดจะเจอกันที่นี่” รานี่ทักทายแบบไม่แยแส“Oh..oh…this place is not only for you…โธ่...ที่นี่ไม่ใช่ที่ของพวกเธอเท่านั้นหรอกมั๊ง” ลาซได้ทีเกรียนต่อไปเรื่อยๆ ดูว่านางจะว่ายังไง โดยเฉพาะนางคนที่เมาจนเกือบยั่วเขาให้ตกเป็นจำเลยทางเพศในคืนนั้นที่กรุงเทพ เขาสังเกตดูจากท่าทีของรานี่ไม่คิดว่าเธอจะจำเขาได้อย่างแน่นอน ชายหนุ่มเลยไม่สนใจว่าเธอจะนึกได้หรือไม่ก็ตาม เขาเองก็สุภาพพอที่จะไม่ทำให้เธอรู้สึกอับอายลาซตัดสินใจร่วมเดินทางไปกับสองสาวเพราะเขาเองก็ไม่มีเพื่อน เมื่อถูกชักชวนจากอีวี่เลยไม่ลังเลกระ
เส้นทางรัก เพราะแรงใจ - ตอน 2
2 เธอในความทรงจำ“Hey…รานี่ เก่งจริง จองที่พักที่นี่ได้” อีวี่ดีดนิ้วเสียงดังเปราะ ทันทีที่เดินผ่านประตูห้องเข้าไป เห็นวิวของเมืองดาลัดซึ่งบริเวณโดยรอบของบ้านรูปทรงประหลาดแห่งนี้มีบ้านหนาแน่นไม่แตกต่างจากชุมชนแถบบ้านเธอที่เป็นตัวเมือง“เอ้ย...นั่นมัน...ไอ้หมอนั่นที่เจอตรง belt รับกระเป๋านี่นา มานี่เร็ว...ใช่ไหม” อีวี่เรียกให้รานี่มาช่วยดูหน่อย มองเห็นไกลๆ จากหน้าต่างลงไปด้านล่าง เห็นหนุ่มหน้าลูกครึ่งกำลังยกกล้องเล็งจุดโฟกัสมายังตัวบ้านประหลาด ซึ่งคนทั่วไปเรียกกันว่า Crazy house บ้านเพี้ยน รูปทรงบิดๆ เบี้ยวๆ มองดูแล้วมันคงเป็นศิลปะแนว modern ที่ได้แนวคิดจาก Alice in Wonderland ลักษณะตัวบ้านเป็นโพรงไม้และป่า ทางเดินมีลานเล็กและแคบเป็นช่องซอกเล็กซอกน้อย ไต่บันไดขึ้นไปชมความงามของตัวเมือง ทำเอาสองสาวมองออกไปอย่างซุกซนและนางหนึ่งก็สะบัดเสียงทันทีว่า“Hey… don’t care about that guy! อย่า...สนคนอื่น ขอบอกคืนนี้...เราเอาไฟฉายส่องเดินไต่บันไดขึ้นไปบนยอดแล้วแรปกันดีไหม...นะนะ”“streaming live on air…kon dang…จะดังเลยล่ะ” อีวี่แนวสาว social media เธอชอบทำอะไรแล้วโพสต์ขึ้น tiktok“Oke…ya โอเค ได
Anda juga akan menyukai
กลรัก คุณหมอมาเฟีย Bad Doctor
MaNIE-STORY11.1K Dibacaสัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง
ธารดารา330.0K Dibacaพ่ายรักภรรยาที่หย่าแล้ว
เฉียนเสี่ยวซี104.5K Dibacaครูสาว สวิงเสียว
Tiwa Tatree16.6K Dibacaรักของปรายลดา
พ่รรณพสา97 Dibacaเกิดใหม่ในร่างพระชายาร้ายร้าย
Jiulin2.7K Dibacaคุณเฟิง คุณผู้หญิงอยากหย่ากับคุณตั้งนานแล้ว
อวินจงมี่632 Dibacaช่างยนต์หลงกาวน์
Madam Hangover64 Dibaca
