สถานที่: หน้าสำนักข่าว Tokyo Horizon News
บอดี้การ์ดสองคนของเคนชิโร่ยืนอยู่หน้าสำนักงานข่าวอย่างเงียบ ๆ ภายใต้แสงแดดที่ค่อนข้างแรง พวกเขามองไปที่ประตูทางเข้าอย่างระมัดระวัง เหมือนกับว่ารู้ว่ามิเอโกะกำลังจะเดินออกมาจากภายในไม่ช้า
บอดี้การ์ด 1: (หันไปทางอีกคนหนึ่ง)
"คุณคิดว่าเธอจะเชื่อใจเจ้านายเราไหม?"บอดี้การ์ด 2: (ยักไหล่)
"มันไม่ใช่เรื่องของเรา... แค่ทำตามคำสั่ง"ทั้งสองคนยืนรออย่างอดทน และในขณะที่ทั้งสองกำลังยืนคุยกัน มิเอโกะก็กลับมาถึงที่หน้าสำนักงานข่าวโดยไม่ได้คาดหวังว่าจะเจอกับคนเหล่านี้ เธอหยุดเดินเมื่อเห็นชายสองคนในชุดดำยืนอยู่ข้างหน้า
มิเอโกะ: (มองอย่างสงสัย)
"คุณสองคนมาทำอะไรที่นี่คะ?"บอดี้การ์ดทั้งสองยืนนิ่งอยู่ก่อนจะหันมามองกัน
บอดี้การ์ด 1: (ตอบด้วยน้ำเสียงเรียบ)
"คุณมิเอโกะ... เรามีคำสั่งจากคุณเคนชิโร่"มิเอโกะ: (สงสัย)
"จากคุณเคนชิโร่?"บอดี้การ์ด 2: (ยิ้มเล็กน้อย)
"เขานัดพบคุณที่ไนท์คลับของเขา พรุ่งนี้เช้า"มิเอโกะเงียบไปสักพัก เธอไม่ได้คาดคิดว่าจะได้รับการติดต่อจากเคนชิโร่ในทันทีแบบนี้ แต่ก็รู้สึกว่ามันน่าสนใจและอาจเป็นโอกาสในการหาคำตอบเกี่ยวกับเขาและแก๊งค์มาเฟีย
มิเอโกะ: (ตัดสินใจ)
"เข้าใจค่ะ... ฉันจะไปพบเขา"เธอพูดสั้น ๆ ก่อนจะหันหลังเดินไปที่ประตูเพื่อไปทำงานของเธอต่อ ขณะที่บอดี้การ์ดทั้งสองยืนดูเธอเดินจากไป ด้วยท่าทีที่ยังคงระมัดระวังอยู่
บอดี้การ์ด 1: (พึมพำกับตัวเอง)
"เราทำหน้าที่เสร็จแล้ว... มันอยู่ที่คุณเคนชิโร่แล้ว"บอดี้การ์ด 2: (พยักหน้า)
"ใช่... มันจะน่าสนุกมากขึ้นเมื่อถึงพรุ่งนี้"ทั้งสองคนหันไปยังรถที่รออยู่และขึ้นไปในรถพร้อมกับเดินทางกลับเพื่อรายงานผลการปฏิบัติภารกิจให้เคนชิโร่ได้รับทราบ
สถานที่: ไนท์คลับ Yūgen Club
เช้าวันรุ่งขึ้นมิเอโกะเดินทางมาถึงไนท์คลับ บรรยากาศใน Yūgen Club ยามเช้าดูเงียบสงบอย่างไม่น่าเชื่อ สำหรับสถานที่ที่มีชื่อเสียงในเรื่องความคึกคักในยามค่ำคืน ภายในคลับไม่มีเสียงดนตรีที่เคยดังสนั่น มีเพียงแสงไฟสีทองอ่อน ๆ ที่ส่องผ่านช่องแสงใหญ่ สะท้อนบรรยากาศเงียบ ๆ แต่หรูหราในทุกมุมของห้อง เคนชิโร่และมิเอโกะนั่งอยู่ที่โต๊ะวีไอพีที่มุมหนึ่งของคลับ ซึ่งตั้งอยู่ห่างจากแสงไฟหลัก ทำให้มีความเป็นส่วนตัวสูง ทั้งคู่ต่างนั่งนิ่ง สบตากันโดยไม่พูดอะไรในช่วงแรก ราวกับกำลังทบทวนสิ่งที่กำลังจะพูดถึง
เคนชิโร่ขยับตัวเล็กน้อยก่อนจะเริ่มบทสนทนา เสียงของเขานิ่งแต่หนักแน่น
เคนชิโร่: (มองตรงไปที่มิเอโกะ สายตาของเขาจับจ้องมาที่เธออย่างจริงจัง)
"ผมมีข้อมูลเกี่ยวกับโกดังอื่นที่พวกมันใช้..."เขาหยุดพูดไปเล็กน้อย ก่อนจะดึงลมหายใจเข้าและพูดต่อ
เคนชิโร่: (เสียงทุ้มและมั่นคง)
"คุณสนใจจะร่วมมือกันไหม?"คำถามนั้นออกจากปากของเขาอย่างรอบคอบ แต่ในทีท่าของเขาเต็มไปด้วยความมั่นใจ มิเอโกะเงียบไปชั่วขณะ ขณะเดียวกันเธอก็พิจารณาถึงทุกคำพูดที่เขาพูดออกมา
มิเอโกะหันมามองเขา ดวงตาของเธอสะท้อนความมุ่งมั่นที่ไม่เคยลดลงตั้งแต่แรก เธอหายใจลึกและยิ้มบาง ๆ ก่อนจะตอบกลับไป
มิเอโกะ: (เสียงนุ่มนวล แต่แฝงไปด้วยความแน่วแน่)
"แน่นอนค่ะ... ถ้ามันช่วยกำจัดพวกนั้นได้ ฉันยินดีทำทุกอย่าง"คำตอบนั้นดังขึ้นในความเงียบ สายตาของมิเอโกะมีความมุ่งมั่นและพร้อมจะทำทุกสิ่งเพื่อให้ภารกิจนี้สำเร็จ เคนชิโร่พยักหน้าเล็กน้อย เขารู้ดีว่าเธอพูดจริง
เคนชิโร่: (ท่าทางจริงจังและดวงตาจับจ้องไปที่เธอ)
"คุณไม่กลัวใช่ไหม?"มิเอโกะ: (ยิ้มเล็กน้อย แล้วพยักหน้า)
"กลัวก็เป็นเรื่องธรรมดา แต่ฉันรู้ว่าไม่ทำอะไรเลยก็คือการปล่อยให้พวกนั้นทำลายชีวิตคนอื่นไปเรื่อย ๆ... ไม่มีทางที่ฉันจะยอมให้มันเกิดขึ้น"เคนชิโร่เงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนจะพูดต่อด้วยน้ำเสียงที่ผ่อนคลายขึ้นเล็กน้อย
เคนชิโร่: (ยิ้มบาง ๆ มุมปาก)
"ผมชอบทัศนคติของคุณ... มันตรงกับสิ่งที่ผมคิด"มิเอโกะเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย เธอจับจ้องไปที่เขา สัมผัสถึงความหมายในคำพูดนั้น
มิเอโกะ: (เสียงนุ่มแต่แฝงด้วยความจริงจัง)
"เราไม่สามารถปล่อยให้พวกมันทำลายชีวิตคนอื่นไปเรื่อย ๆ ถ้าฉันต้องเสี่ยง ทุกคนก็ต้องเสี่ยงด้วย"เคนชิโร่พยักหน้าช้า ๆ เขาเห็นแววตาของเธอแล้วรู้ว่าเธอไม่ได้พูดแค่คำพูด แต่เธอพร้อมที่จะต่อสู้เพื่อสิ่งที่ถูกต้อง
เคนชิโร่: (เสียงทุ้มและหนักแน่น)
"ดี... ผมจะทำให้คุณได้รับข้อมูลที่คุณต้องการ แต่คุณต้องเตรียมตัวให้พร้อม พวกมันไม่ง่ายอย่างที่คิด"มิเอโกะยิ้มและพยักหน้าอย่างมั่นใจ
มิเอโกะ: (เสียงแน่วแน่)
"ฉันพร้อมเสมอค่ะ ถ้าการร่วมมือกันนี้จะทำให้มันจบลงได้"เคนชิโร่ยิ้มบาง ๆ เขาค่อย ๆ ยกแก้วเครื่องดื่มขึ้นมาจิบหนึ่งคำ ก่อนจะวางลงบนโต๊ะเบา ๆ เสียงของแก้วกระทบกับพื้นเบา ๆ ดูเหมือนเป็นสัญญาณของการเริ่มต้นใหม่
เคนชิโร่: (เสียงทุ้มและนิ่ง)
"พรุ่งนี้เราจะเริ่มแผนงานกัน... เตรียมตัวให้พร้อม"มิเอโกะพยักหน้าอีกครั้ง ดวงตาของเธอเป็นประกายจากความมุ่งมั่น
มิเอโกะ: (ยิ้มอย่างมีความหวัง)
"พรุ่งนี้ ฉันจะไม่ยอมให้โอกาสนี้หลุดไปเด็ดขาดค่ะ"ในขณะที่ทั้งสองคนเงียบไป เคนชิโร่และมิเอโกะต่างรู้ดีว่าอนาคตที่รออยู่นั้นเต็มไปด้วยความเสี่ยง แต่ทั้งคู่ก็มั่นใจว่า การร่วมมือกันครั้งนี้จะทำให้พวกเขาใกล้เคียงกับการหยุดยั้งความชั่วร้ายที่กำลังแพร่กระจายไปทั่ว
ตัดไปยัง บ้านของธัน ณ กรุงเทพมหานคร เช่าวันรุ่งขึ้นแสงแดดยามเช้าสาดส่องเข้ามาในห้องทานอาหาร ธันนั่งทานอาหารเช้ากับครอบครัว เสียงพูดคุยหยอกล้อดังขึ้นเป็นระยะๆ บรรยากาศเต็มไปด้วยความสุข“วันนี้ดูอารมณ์ดีเป็นพิเศษเลยนะลูก” แม่ทักขึ้น สังเกตเห็นรอยยิ้มที่มุมปากของธัน“ก็รู้สึกว่าทุกอย่างกำลังจะดีขึ้นน่ะครับแม่” ธันตอบ พยายามทำเสียงให้ดูเป็นปกติ“ก็เห็นเมื่อคืนไปทานอาหารกับคุณพิมพ์นี่นา” พ่อแซวขึ้นมา ธันยิ้มไม่ตอบ“พี่ธันไปเที่ยวกับพี่พิมพ์อีกแล้วเหรอ” พลอยถามอย่างอยากรู้“ก็แค่ไปทานข้าวเฉยๆ น่ะพลอย” ธันตอบ พลางลูบน้องสาวเบาๆ“ฉันว่าต้องมีอะไรมากกว่านั้นแน่ๆ” พลอยพูดด้วยน้ำเสียงที่ขี้เล่น ธันยิ้มให้พลอย ไม่ได้พูดอะไรต่อธันทานอาหารเช้าเสร็จ ก็รีบขอตัวไปทำงาน เขารู้สึกเหมือนมีอะไรบางอย่างที่กำลังรอเขาอยู่**ตัดไปยัง ห้องทำงานของคุณวิโรจน์ บริษัท โครงสร้างไทย จำกัด ช่วงเช้า**แสงแดดส่องเข้ามาในห้องทำงานของคุณวิโรจน์ คุณวิโรจน์นั่งอยู่ที่โต๊ะทำงาน รอคอยการมาของพิมพ์และธัน เขายิ้มอย่างภาคภูมิใจ เมื่อเห็นทั้งคู่เดินเข้ามาในห้อง“ผมขอแสดงความยินดีกับพวกคุณทั้งสองคนอีกครั้ง” คุณวิโรจน์พูดด้วยน้ำเ
สถานที่: สวนสาธารณะสวนเคียวอิชิวันที่แห่งความหวังได้มาถึงแล้ว สวนสาธารณะเคียวอิชิเต็มไปด้วยดอกไม้ที่เบ่งบานและต้นไม้เขียวขจี ไกลออกไปจากเมืองที่เงียบสงบ มันเป็นที่ที่เหมาะสมสำหรับการเริ่มต้นใหม่ และวันนี้มันจะกลายเป็นที่ที่ชีวิตของมิเอโกะจะมีการเปลี่ยนแปลงครั้งยิ่งใหญ่เคนชิโรเดินจับมือมิเอโกะออกจากร้านคาเฟ่ ก็ชวนมิเอโกะมาเดินเล่นที่สวนสาธารณะใกล้ๆ ร้านคาเฟ่กันต่อ มิเอโกะนั่งอยู่บนม้านั่งไม้ใต้ร่มเงาของต้นไม้ใหญ่ เคนชิโร่เดินเข้ามาหาเธอและยิ้มอย่างอบอุ่น เขามองเธอด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความรักและความมั่นคง"มิเอโกะ" เคนชิโร่เรียกชื่อเธอเบาๆ ก่อนที่จะนั่งลงข้างๆ "ฉันคิดมานานแล้วเกี่ยวกับเส้นทางของเรา และมันเป็นสิ่งที่ฉันมั่นใจที่สุดในชีวิต"มิเอโกะหันไปมองเขาและยิ้ม "อะไรคะ เคนชิโร่?"เคนชิโร่สูดลมหายใจเข้าลึกและหยิบกล่องเล็กๆ ออกมาจากกระเป๋า เขาหยุดสักครู่ก่อนที่จะเปิดกล่องออกเผยแหวนเพชรที่สวยงาม "มิเอโกะ... ฉันไม่สามารถจินตนาการชีวิตของตัวเองหากไม่มีคุณ คุณทำให้ทุกอย่างมีความหมายมากขึ้น คุณพร้อมที่จะเดินทางไปกับฉันตลอดไปไหม?"มิเอโกะตกตะลึงอยู่ชั่วขณะ ก่อนที่ดวงตาของเธอจะเต็มไปด้วยน้
สถานที่: คาเฟ่ริมแม่น้ำ ซากุระสเตชั่นแสงแดดยามบ่ายทาบทับแม่น้ำโคะระ และท้องฟ้าโปร่งใสทำให้ทุกสิ่งที่อยู่ข้างนอกดูสดใสและเงียบสงบ มิเอโกะนั่งอยู่ที่โต๊ะในคาเฟ่ริมแม่น้ำ ซากุระสเตชั่น พร้อมกับดื่มกาแฟดำที่เธอชื่นชอบ เธอกำลังคิดถึงการตัดสินใจครั้งสำคัญที่เธอทำเมื่อไม่นานมานี้ การเลือกที่จะไม่เพียงแต่เลือกเส้นทางเดียวในชีวิต แต่เลือกที่จะเดินไปข้างหน้าพร้อมกับทั้งสองทางในมือ—งานและความรักเคนชิโร่เดินเข้ามาในร้าน คาเฟ่ที่มีทั้งการตกแต่งที่อบอุ่นและบรรยากาศที่เงียบสงบเหมาะกับการมานั่งพักผ่อนหลังจากวันที่วุ่นวาย เขายิ้มให้กับมิเอโกะที่นั่งอยู่ตรงมุมข้างหน้าต่าง เธอหันไปมองเขาและยิ้มตอบด้วยความอ่อนโยน"สวัสดีครับ...วันนี้ดูเหมือนคุณจะนั่งพักไปได้นานเลยนะครับ" เคนชิโร่เริ่มบทสนทนาด้วยน้ำเสียงที่อบอุ่นมิเอโกะยิ้ม "ใช่ค่ะ บางครั้งการนั่งเงียบๆ และคิดถึงบางเรื่องมันทำให้รู้สึกสงบดีค่ะ" เธอวางแก้วกาแฟลงบนโต๊ะแล้วมองไปที่ท้องฟ้าที่ปลอดโปร่งเคนชิโร่เห็นท่าทางของเธอและรู้ว่าเธอกำลังคิดอะไรบางอย่าง "คุณคิดอะไรอยู่ครับ? ดูเหมือนว่าจะมีอะไรอยู่ในใจมากมาย"มิเอโกะพยักหน้าแล้วถอนหายใจลึกๆ ก่อนจะพูดต่อ
สถานที่: ร้านกาแฟริมน้ำ, สวนสาธารณะคามากูระเช้าวันใหม่ในคามากูระเต็มไปด้วยแสงแดดที่อ่อนโยนและท้องฟ้าที่ใสสะอาด มิเอโกะยืนอยู่หน้าร้านกาแฟริมน้ำที่เธอเคยมาพบเคนชิโร่หลายครั้ง มันเป็นสถานที่ที่เธอรู้สึกผ่อนคลายและสามารถคิดได้ชัดเจนในช่วงเวลาที่วุ่นวายภายในจิตใจวันนี้มิเอโกะจะต้องตัดสินใจเรื่องใหญ่ที่สุดในชีวิตการทำงานและความรักของเธอ เธอยืนอยู่ที่นี่เพื่อให้เวลาให้ตัวเองคิดก่อนที่จะพบกับเคนชิโร่ และพูดถึงการตัดสินใจที่เธอคิดมานานไม่ไกลจากนั้นเคนชิโร่เดินเข้ามาที่ร้านกาแฟและมองเห็นมิเอโกะยืนอยู่ริมระเบียงมองไปที่ท้องทะเล สภาพแสงแดดยามเช้าทำให้ทุกอย่างดูสวยงามและเงียบสงบ เหมือนกับโลกใบนี้ให้เวลาเธอได้หายใจ และคิดสิ่งที่ต้องการจะทำเคนชิโร่เดินไปใกล้และทักทายเธอ "มิเอโกะ, คุณมาเร็วมากเลยครับ"มิเอโกะหันไปยิ้มให้เขา และเมื่อเห็นเขาเดินเข้ามาใกล้ ความเครียดที่สะสมไว้หลายวันเริ่มลดลงไป "ใช่ค่ะ ฉันอยากมาให้ตัวเองมีเวลาคิดอะไรหลายๆ อย่าง"ทั้งสองนั่งที่โต๊ะริมหน้าต่างของร้านกาแฟที่มองออกไปเห็นวิวทะเลที่เงียบสงบในตอนเช้า เคนชิโร่เปิดการสนทนาด้วยน้ำเสียงที่อบอุ่น "คุณยังรู้สึกไม่แน่ใจใช่ไหมครับ
สถานที่: อาคารสำนักงานมิเอโกะ, ชายหาดคามากูระหลังจากที่มิเอโกะได้รับคำปลอบใจจากเคนชิโร่ในสวนสาธารณะยูโนะ สองวันที่ผ่านมาชีวิตของเธอเต็มไปด้วยความสงสัยและคำถามที่ค้างคาใจ เธอได้กลับไปที่บริษัทและพยายามโฟกัสกับงานมากขึ้น แต่ทุกอย่างยังคงไม่ง่ายดาย เพราะเธอยังคงรู้สึกถึงการแบ่งแยกระหว่างการทำตามความฝันในอาชีพการงานและการเลือกชีวิตส่วนตัวที่เต็มไปด้วยความรักและความสัมพันธ์วันนี้เป็นวันที่สำคัญที่สุดวันหนึ่งในชีวิตของมิเอโกะ เพราะเธอต้องทำการตัดสินใจเรื่องใหญ่ในงานที่เธอทำอยู่กับโครงการสำคัญที่จะสามารถเปลี่ยนแปลงอนาคตของบริษัทได้ แต่การตัดสินใจในเรื่องนี้กลับไม่ใช่เรื่องที่ง่ายเพราะมันเกี่ยวข้องกับคำถามที่ยากเกี่ยวกับความสำเร็จและความรักมิเอโกะนั่งอยู่ที่โต๊ะทำงานในอาคารสำนักงานของบริษัท ท่ามกลางกองเอกสารที่ซ้อนกันอยู่ เธอรู้สึกเหมือนมีโลกทั้งใบถล่มใส่ตัวเอง เมื่อเธอต้องรับผิดชอบในโครงการใหญ่ที่สามารถกำหนดทิศทางอนาคตของบริษัท แต่ในขณะเดียวกัน ความรู้สึกที่ตึงเครียดจากความสัมพันธ์ส่วนตัวกับเคนชิโร่ยังคงตามหลอกหลอนเธอโทโมโกะก้าวเข้ามาในห้องทำงานของมิเอโกะด้วยท่าทางที่จริงจัง "มิเอโกะคะ ว
สถานที่: สวนสาธารณะยูโนะในโตเกียวเมื่อมิเอโกะกลับมาถึงบริษัทในตอนเย็น ความรู้สึกที่ยังค้างอยู่จากการสนทนากับเคนชิโร่ในร้านอาหารริมทะเลคามากูระยังคงตามหลอกหลอนเธอ การตัดสินใจในชีวิตที่เธอต้องทำกำลังกลายเป็นเรื่องที่ยากขึ้นทุกที แต่สิ่งที่ทำให้เธอตัดสินใจกลับไปที่บริษัทก็เพราะไม่อยากให้ปัญหาที่เกิดขึ้นในบริษัทลุกลามไปมากกว่านี้ทุกครั้งที่เธอพยายามทิ้งปัญหานี้ไปสักพักหนึ่ง ความกดดันก็ยังคงกลับมารบกวนใจอยู่ดี เหมือนกับเงาที่ไม่สามารถหลบหนีไปได้ เธอรู้ว่าเธอจะต้องพบกับมันในอนาคตอันใกล้ และความไม่มั่นใจในเส้นทางชีวิตของเธอก็ยิ่งทำให้ความเครียดเพิ่มขึ้นเรื่อยๆในระหว่างการประชุมที่บริษัท โทโมโกะเริ่มพูดถึงปัญหาที่เกิดขึ้นกับโครงการใหญ่ของพวกเขา ความเครียดและความวิตกกังวลในตัวมิเอโกะเพิ่มขึ้นเมื่อได้ยินรายละเอียดของปัญหาที่ยังไม่ได้รับการแก้ไข ปัญหานี้เป็นสิ่งที่มิเอโกะรู้ดีว่าเธอจะต้องแก้ไข แต่คำถามที่ยังค้างในใจเกี่ยวกับอนาคตของตัวเองยังคงวนเวียนอยู่ตลอดเวลา"มิเอโกะค่ะ เราต้องการคุณในการตัดสินใจเรื่องนี้" โทโมโกะพูดด้วยน้ำเสียงเครียด "ถ้าเราไม่รีบแก้ไข ปัญหานี้จะยิ่งซับซ้อนและอาจส่งผลกระ