สถานที่: บนรถของเคนชิโร่
รถยนต์หรูสีดำแล่นอย่างนุ่มนวลไปตามถนนย่านชานเมือง โตโยะ คนขับรถส่วนตัวของเคนชิโร่ จับพวงมาลัยแน่น ดวงตาจดจ่ออยู่ที่ถนนข้างหน้า บอดี้การ์ดห้าคนของเขานั่งกระจายกันอยู่ในรถสองแถวหลัง สีหน้าของทุกคนเคร่งเครียดเหมือนพร้อมรับมือกับเหตุการณ์ไม่คาดฝัน
มิเอโกะนั่งชิดประตูด้านซ้าย กระเป๋าสะพายของเธอวางบนตัก มือกำแน่นจนข้อขาว เธอยังรู้สึกได้ถึงหัวใจที่เต้นแรงไม่หยุดหลังการหนีตายเมื่อครู่
เคนชิโร่ที่นั่งข้างเธอ เอ่ยขึ้นทำลายความเงียบด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย แต่ฟังแล้วหนักแน่น
เคนชิโร่:
"คุณเป็นใครครับ? ทำไมถึงถูกตามล่า?"มิเอโกะสะดุ้งเล็กน้อย เธอก้มหน้าลง สูดหายใจลึกก่อนตอบเสียงเบา
มิเอโกะ:
"ฉัน... ฉันเป็นนักข่าวค่ะ มิเอโกะ จาก Tokyo Horizon News"เคนชิโร่พยักหน้าเล็กน้อย หันหน้ากลับไปมองถนนเบื้องหน้า น้ำเสียงของเขายังคงเรียบ
เคนชิโร่:
"และคุณไปทำอะไรที่โกดังนั่น?"เธอหันมามองเขาอย่างลังเล ก่อนตัดสินใจพูดออกมาในที่สุด
มิเอโกะ:
"ฉันกำลังสืบเรื่องแก๊งยามาโตะ คุโรคิ พวกเขาขนยาเสพติดและอาวุธผิดกฎหมาย ฉันต้องการเปิดโปงพวกเขา"ชายหนุ่มไม่ได้พูดอะไรในทันที มือของเขาที่วางอยู่บนเข่าขยับเพียงเล็กน้อย แต่แววตาเรียบเย็นของเขาสั่นไหวในชั่วขณะหนึ่งและเคนชิโร่ก็คิดในใจว่ามิเอโกะมีศัตรูคนเดี่ยวกันกับเขาเมื่อ 5 ปีก่อน
เคนชิโร่: (แอบยิ้มเล็กน้อย)
"กล้าหาญดีครับ แต่คุณรู้ไหมว่ามันอันตรายมาก?"มิเอโกะ: (เสียงมั่นคง แต่สายตายังคงมองไปข้างหน้า)
"ฉันรู้ค่ะ แต่ฉันเลือกเส้นทางนี้แล้ว ฉันต้องการทำให้มันสำเร็จ"เขาพยักหน้าเบา ๆ น้ำเสียงเริ่มผ่อนคลายลง
เคนชิโร่:"เข้าใจแล้ว ผมจะไปส่งคุณที่บ้าน แต่ขอถามอะไรหน่อยได้ไหม?"
เธอหันมามองเขา คิ้วขมวดเล็กน้อย
มิเอโกะ:"ถามอะไรคะ?"
เคนชิโร่:"คุณชื่ออะไร ผมรู้แล้ว แต่คุณคงอยากรู้ว่าผมชื่ออะไรเหมือนกัน ใช่ไหม?"
เธอชะงักไปเล็กน้อย ก่อนตอบอย่างไม่ลังเล
มิเอโกะ:"ใช่ค่ะ คุณชื่ออะไรคะ? แล้วทำไมถึงมีบอดี้การ์ดเยอะขนาดนี้?"
ชายหนุ่มหันมายิ้มมุมปากเล็ก ๆ ก่อนตอบด้วยน้ำเสียงเรียบ
เคนชิโร่:"ผมชื่อเคนชิโร่ครับ ผมเป็นเจ้าของธุรกิจไนท์คลับ Yūgen Club บอดี้การ์ดพวกนี้... ก็คือความจำเป็นในงานที่ผมทำ"
เธอขมวดคิ้วเล็กน้อย น้ำเสียงติดแปลกใจ
มิเอโกะ:"ไนท์คลับ? แล้วคุณเกี่ยวข้องอะไรกับเรื่องแบบนี้หรือเปล่าคะ?"
เขาไม่ได้ตอบในทันที สายตาหลุบลงเล็กน้อย ก่อนจะมองกลับไปที่ถนนเบื้องหน้า
เคนชิโร่:
"มันซับซ้อนครับ ไว้วันหลังผมจะเล่าให้คุณฟัง"เธอยังคงมองเขา แต่เลือกที่จะไม่ถามต่อ เพราะในสายตาของเขา มีบางอย่างที่เธอยังไม่สามารถอ่านออก
มิเอโกะ:"...ขอบคุณนะคะ ที่ช่วยฉันไว้"
เขาหันมาสบตาเธออีกครั้ง ดวงตาเยือกเย็นแต่ลึกซึ้ง
เคนชิโร่:"ไม่ต้องขอบคุณหรอกครับ ผมแค่ไม่ชอบเห็นคนถูกทำร้าย โดยเฉพาะคนที่กล้าหาญอย่างคุณ"
สถานที่: บ้านของเคนชิโร่
เช้าวันรุ่งขึ้น ที่บ้านของเคนชิโร่ หลังจากที่เคนชิโร่กลับมาถึงบ้านเมื่อกลางคืน เขาไม่ได้นอนทันที แต่กลับนั่งคิดทบทวนเรื่องราวทั้งหมดที่เกิดขึ้นในคืนที่ผ่านมา ขณะที่เขานั่งอยู่ในห้องทำงานที่ตกแต่งอย่างหรูหรา พร้อมกับเครื่องดื่มที่อยู่ในมือ บอดี้การ์ดสองคนยืนรออยู่ข้างนอก เขาหันไปมองพวกเขาอย่างตั้งใจ ก่อนจะเอ่ยคำสั่ง
เคนชิโร่:
"ให้พวกคุณสองคนไปสืบข้อมูลเกี่ยวกับมิเอโกะ"บอดี้การ์ดทั้งสองคนนิ่งฟัง ก่อนจะค้อมหัวรับคำ
บอดี้การ์ด 1:
"ทราบครับคุณเคนชิโร่"บอดี้การ์ด 2:
"เราจะไปปลอมตัวและหาข้อมูลให้ละเอียดครับ"หลังจากนั้น พวกเขาก็ออกจากห้องไปทำภารกิจตามคำสั่งของเคนชิโร่ ในขณะที่เคนชิโร่ยังคงนั่งจิบเครื่องดื่มในมืออย่างนิ่งสงบ ราวกับกำลังคิดอะไรบางอย่าง
ไม่นานนัก บอดี้การ์ดทั้งสองก็กลับมาพร้อมรายงาน
บอดี้การ์ด 1:
"คุณมิเอโกะเป็นนักข่าวจริงๆ ครับ เธอกำลังทำการสืบเรื่องแก็งค์มาเฟียยามาโตะ คุโรคิ และต้องการเปิดโปงพวกเขาให้ได้รับโทษตามกฎหมาย"เคนชิโร่พยักหน้าเล็กน้อย ขบคิดเรื่องราวที่ได้ยิน น้ำเสียงของเขาค่อนข้างเรียบ แต่ในดวงตาของเขามีแววคิดคำนึง
เคนชิโร่: (พึมพำกับตัวเอง)
"นักข่าวที่กล้าท้าทายมาเฟีย... น่าสนใจ... แถมยังมีศัตรูคนเดียวกับผมเมื่อ 5 ปีก่อน"เขาหยุดคิดไปชั่วครู่ ก่อนจะพูดต่อด้วยน้ำเสียงหนักแน่น
เคนชิโร่:
"ผมอยากแก้แค้นให้พวกนั้นได้รับโทษ ผมอยากรวมมือกับมิเอโกะ"บอดี้การ์ด 2:
"คุณเคนชิโร่จะทำอย่างไรต่อครับ?"เคนชิโร่:
"ให้พวกคุณสองคนไปดักรอที่สำนักข่าว และบอกมิเอโกะว่า ผมจะนัดพบกับเธอพรุ่งนี้เช้าที่ไนท์คลับ Yūgen Club ผมจะบอกเธอทุกอย่างที่เกี่ยวกับการแก้แค้น"บอดี้การ์ดทั้งสองรับคำ และเดินออกจากห้องไปทันที ส่วนเคนชิโร่ก็กลับมานั่งคิดต่อในหัว
สถานที่: ร้านกาแฟ
ในขณะที่เคนชิโร่กำลังคิดถึงมิเอโกะที่บ้านของเขา มิเอโกะก็ได้พบกับนักสืบที่เธอจ้างไว้เพื่อสืบข้อมูลเกี่ยวกับเคนชิโร่ นักสืบคนนั้นนั่งข้างเธอที่ร้านกาแฟแห่งหนึ่งในย่านใจกลางเมือง มือของเขาหยิบแก้วกาแฟขึ้นมาจิบอย่างไม่รีบร้อน ก่อนจะวางลงบนโต๊ะและเริ่มรายงานผลการสืบสวนให้มิเอโกะฟัง
มิเอโกะ: (จ้องตานักสืบ)
"ได้ข้อมูลอะไรเกี่ยวกับคุณเคนชิโร่บ้าง?"นักสืบพยักหน้า ก่อนจะเริ่มพูดด้วยน้ำเสียงเรียบๆ
นักสืบ:
"เคนชิโร่เป็นเจ้าของไนท์คลับ Yūgen Club ครับ แต่เขามีปัญหากับแก็งค์มาเฟียยามาโตะ คุโรคิเมื่อ 5 ปีก่อน เขาถูกพวกแก็งค์ลักลอบขายยาเสพติดในไนท์คลับ ซึ่งทำให้ธุรกิจของเขาเสียหายอย่างหนัก เขาพยายามแจ้งตำรวจ แต่ตำรวจนครบาลไม่สามารถเอาผิดได้ เพราะสารวัตรคนหนึ่งนั้นเป็นสายให้กับแก็งค์"มิเอโกะฟังจนจบ สีหน้าของเธอเริ่มเคร่งเครียด ก่อนจะพยักหน้าอย่างเข้าใจ
มิเอโกะ: (เสียงมั่นคง)
"ถ้าอย่างนั้น... เคนชิโร่ก็ต้องเคยเจอกับปัญหาที่คล้ายกันกับฉัน"นักสืบมองไปที่เธอ ก่อนจะเล่าต่อ
นักสืบ:
"ใช่ครับ ตอนนั้นเขามีเรื่องกับตำรวจและไม่สามารถหาคนช่วยได้ จึงต้องจัดการด้วยตัวเอง แต่เขาก็ยังคงพยายามทำธุรกิจของตัวเองต่อไปจนถึงปัจจุบัน"มิเอโกะนั่งเงียบไปชั่วครู่ สีหน้าของเธอแสดงความคิดมากขึ้น บางทีการเปิดเผยความจริงและการร่วมมือกับเคนชิโร่ อาจจะเป็นทางเลือกที่ดีที่สุด
มิเอโกะ: (เสียงเบา)
"ตอนนี้... ฉันเริ่มเชื่อใจเขามากขึ้นแล้ว"นักสืบ:
"คุณคิดว่าจะทำอะไรต่อไปครับ?"มิเอโกะ: (มองไปที่หน้าต่าง)
"ฉันจะกลับไปทำงานที่สำนักงานข่าวก่อน และฉันค่อยวางแผนเรื่องนี้ต่อไป" มิเอโดะเดินออกจากร้านกาแฟและเดินกลับมาทำงานต่อที่สำนักงานข่าวตัดไปยัง บ้านของธัน ณ กรุงเทพมหานคร เช่าวันรุ่งขึ้นแสงแดดยามเช้าสาดส่องเข้ามาในห้องทานอาหาร ธันนั่งทานอาหารเช้ากับครอบครัว เสียงพูดคุยหยอกล้อดังขึ้นเป็นระยะๆ บรรยากาศเต็มไปด้วยความสุข“วันนี้ดูอารมณ์ดีเป็นพิเศษเลยนะลูก” แม่ทักขึ้น สังเกตเห็นรอยยิ้มที่มุมปากของธัน“ก็รู้สึกว่าทุกอย่างกำลังจะดีขึ้นน่ะครับแม่” ธันตอบ พยายามทำเสียงให้ดูเป็นปกติ“ก็เห็นเมื่อคืนไปทานอาหารกับคุณพิมพ์นี่นา” พ่อแซวขึ้นมา ธันยิ้มไม่ตอบ“พี่ธันไปเที่ยวกับพี่พิมพ์อีกแล้วเหรอ” พลอยถามอย่างอยากรู้“ก็แค่ไปทานข้าวเฉยๆ น่ะพลอย” ธันตอบ พลางลูบน้องสาวเบาๆ“ฉันว่าต้องมีอะไรมากกว่านั้นแน่ๆ” พลอยพูดด้วยน้ำเสียงที่ขี้เล่น ธันยิ้มให้พลอย ไม่ได้พูดอะไรต่อธันทานอาหารเช้าเสร็จ ก็รีบขอตัวไปทำงาน เขารู้สึกเหมือนมีอะไรบางอย่างที่กำลังรอเขาอยู่**ตัดไปยัง ห้องทำงานของคุณวิโรจน์ บริษัท โครงสร้างไทย จำกัด ช่วงเช้า**แสงแดดส่องเข้ามาในห้องทำงานของคุณวิโรจน์ คุณวิโรจน์นั่งอยู่ที่โต๊ะทำงาน รอคอยการมาของพิมพ์และธัน เขายิ้มอย่างภาคภูมิใจ เมื่อเห็นทั้งคู่เดินเข้ามาในห้อง“ผมขอแสดงความยินดีกับพวกคุณทั้งสองคนอีกครั้ง” คุณวิโรจน์พูดด้วยน้ำเ
สถานที่: สวนสาธารณะสวนเคียวอิชิวันที่แห่งความหวังได้มาถึงแล้ว สวนสาธารณะเคียวอิชิเต็มไปด้วยดอกไม้ที่เบ่งบานและต้นไม้เขียวขจี ไกลออกไปจากเมืองที่เงียบสงบ มันเป็นที่ที่เหมาะสมสำหรับการเริ่มต้นใหม่ และวันนี้มันจะกลายเป็นที่ที่ชีวิตของมิเอโกะจะมีการเปลี่ยนแปลงครั้งยิ่งใหญ่เคนชิโรเดินจับมือมิเอโกะออกจากร้านคาเฟ่ ก็ชวนมิเอโกะมาเดินเล่นที่สวนสาธารณะใกล้ๆ ร้านคาเฟ่กันต่อ มิเอโกะนั่งอยู่บนม้านั่งไม้ใต้ร่มเงาของต้นไม้ใหญ่ เคนชิโร่เดินเข้ามาหาเธอและยิ้มอย่างอบอุ่น เขามองเธอด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความรักและความมั่นคง"มิเอโกะ" เคนชิโร่เรียกชื่อเธอเบาๆ ก่อนที่จะนั่งลงข้างๆ "ฉันคิดมานานแล้วเกี่ยวกับเส้นทางของเรา และมันเป็นสิ่งที่ฉันมั่นใจที่สุดในชีวิต"มิเอโกะหันไปมองเขาและยิ้ม "อะไรคะ เคนชิโร่?"เคนชิโร่สูดลมหายใจเข้าลึกและหยิบกล่องเล็กๆ ออกมาจากกระเป๋า เขาหยุดสักครู่ก่อนที่จะเปิดกล่องออกเผยแหวนเพชรที่สวยงาม "มิเอโกะ... ฉันไม่สามารถจินตนาการชีวิตของตัวเองหากไม่มีคุณ คุณทำให้ทุกอย่างมีความหมายมากขึ้น คุณพร้อมที่จะเดินทางไปกับฉันตลอดไปไหม?"มิเอโกะตกตะลึงอยู่ชั่วขณะ ก่อนที่ดวงตาของเธอจะเต็มไปด้วยน้
สถานที่: คาเฟ่ริมแม่น้ำ ซากุระสเตชั่นแสงแดดยามบ่ายทาบทับแม่น้ำโคะระ และท้องฟ้าโปร่งใสทำให้ทุกสิ่งที่อยู่ข้างนอกดูสดใสและเงียบสงบ มิเอโกะนั่งอยู่ที่โต๊ะในคาเฟ่ริมแม่น้ำ ซากุระสเตชั่น พร้อมกับดื่มกาแฟดำที่เธอชื่นชอบ เธอกำลังคิดถึงการตัดสินใจครั้งสำคัญที่เธอทำเมื่อไม่นานมานี้ การเลือกที่จะไม่เพียงแต่เลือกเส้นทางเดียวในชีวิต แต่เลือกที่จะเดินไปข้างหน้าพร้อมกับทั้งสองทางในมือ—งานและความรักเคนชิโร่เดินเข้ามาในร้าน คาเฟ่ที่มีทั้งการตกแต่งที่อบอุ่นและบรรยากาศที่เงียบสงบเหมาะกับการมานั่งพักผ่อนหลังจากวันที่วุ่นวาย เขายิ้มให้กับมิเอโกะที่นั่งอยู่ตรงมุมข้างหน้าต่าง เธอหันไปมองเขาและยิ้มตอบด้วยความอ่อนโยน"สวัสดีครับ...วันนี้ดูเหมือนคุณจะนั่งพักไปได้นานเลยนะครับ" เคนชิโร่เริ่มบทสนทนาด้วยน้ำเสียงที่อบอุ่นมิเอโกะยิ้ม "ใช่ค่ะ บางครั้งการนั่งเงียบๆ และคิดถึงบางเรื่องมันทำให้รู้สึกสงบดีค่ะ" เธอวางแก้วกาแฟลงบนโต๊ะแล้วมองไปที่ท้องฟ้าที่ปลอดโปร่งเคนชิโร่เห็นท่าทางของเธอและรู้ว่าเธอกำลังคิดอะไรบางอย่าง "คุณคิดอะไรอยู่ครับ? ดูเหมือนว่าจะมีอะไรอยู่ในใจมากมาย"มิเอโกะพยักหน้าแล้วถอนหายใจลึกๆ ก่อนจะพูดต่อ
สถานที่: ร้านกาแฟริมน้ำ, สวนสาธารณะคามากูระเช้าวันใหม่ในคามากูระเต็มไปด้วยแสงแดดที่อ่อนโยนและท้องฟ้าที่ใสสะอาด มิเอโกะยืนอยู่หน้าร้านกาแฟริมน้ำที่เธอเคยมาพบเคนชิโร่หลายครั้ง มันเป็นสถานที่ที่เธอรู้สึกผ่อนคลายและสามารถคิดได้ชัดเจนในช่วงเวลาที่วุ่นวายภายในจิตใจวันนี้มิเอโกะจะต้องตัดสินใจเรื่องใหญ่ที่สุดในชีวิตการทำงานและความรักของเธอ เธอยืนอยู่ที่นี่เพื่อให้เวลาให้ตัวเองคิดก่อนที่จะพบกับเคนชิโร่ และพูดถึงการตัดสินใจที่เธอคิดมานานไม่ไกลจากนั้นเคนชิโร่เดินเข้ามาที่ร้านกาแฟและมองเห็นมิเอโกะยืนอยู่ริมระเบียงมองไปที่ท้องทะเล สภาพแสงแดดยามเช้าทำให้ทุกอย่างดูสวยงามและเงียบสงบ เหมือนกับโลกใบนี้ให้เวลาเธอได้หายใจ และคิดสิ่งที่ต้องการจะทำเคนชิโร่เดินไปใกล้และทักทายเธอ "มิเอโกะ, คุณมาเร็วมากเลยครับ"มิเอโกะหันไปยิ้มให้เขา และเมื่อเห็นเขาเดินเข้ามาใกล้ ความเครียดที่สะสมไว้หลายวันเริ่มลดลงไป "ใช่ค่ะ ฉันอยากมาให้ตัวเองมีเวลาคิดอะไรหลายๆ อย่าง"ทั้งสองนั่งที่โต๊ะริมหน้าต่างของร้านกาแฟที่มองออกไปเห็นวิวทะเลที่เงียบสงบในตอนเช้า เคนชิโร่เปิดการสนทนาด้วยน้ำเสียงที่อบอุ่น "คุณยังรู้สึกไม่แน่ใจใช่ไหมครับ
สถานที่: อาคารสำนักงานมิเอโกะ, ชายหาดคามากูระหลังจากที่มิเอโกะได้รับคำปลอบใจจากเคนชิโร่ในสวนสาธารณะยูโนะ สองวันที่ผ่านมาชีวิตของเธอเต็มไปด้วยความสงสัยและคำถามที่ค้างคาใจ เธอได้กลับไปที่บริษัทและพยายามโฟกัสกับงานมากขึ้น แต่ทุกอย่างยังคงไม่ง่ายดาย เพราะเธอยังคงรู้สึกถึงการแบ่งแยกระหว่างการทำตามความฝันในอาชีพการงานและการเลือกชีวิตส่วนตัวที่เต็มไปด้วยความรักและความสัมพันธ์วันนี้เป็นวันที่สำคัญที่สุดวันหนึ่งในชีวิตของมิเอโกะ เพราะเธอต้องทำการตัดสินใจเรื่องใหญ่ในงานที่เธอทำอยู่กับโครงการสำคัญที่จะสามารถเปลี่ยนแปลงอนาคตของบริษัทได้ แต่การตัดสินใจในเรื่องนี้กลับไม่ใช่เรื่องที่ง่ายเพราะมันเกี่ยวข้องกับคำถามที่ยากเกี่ยวกับความสำเร็จและความรักมิเอโกะนั่งอยู่ที่โต๊ะทำงานในอาคารสำนักงานของบริษัท ท่ามกลางกองเอกสารที่ซ้อนกันอยู่ เธอรู้สึกเหมือนมีโลกทั้งใบถล่มใส่ตัวเอง เมื่อเธอต้องรับผิดชอบในโครงการใหญ่ที่สามารถกำหนดทิศทางอนาคตของบริษัท แต่ในขณะเดียวกัน ความรู้สึกที่ตึงเครียดจากความสัมพันธ์ส่วนตัวกับเคนชิโร่ยังคงตามหลอกหลอนเธอโทโมโกะก้าวเข้ามาในห้องทำงานของมิเอโกะด้วยท่าทางที่จริงจัง "มิเอโกะคะ ว
สถานที่: สวนสาธารณะยูโนะในโตเกียวเมื่อมิเอโกะกลับมาถึงบริษัทในตอนเย็น ความรู้สึกที่ยังค้างอยู่จากการสนทนากับเคนชิโร่ในร้านอาหารริมทะเลคามากูระยังคงตามหลอกหลอนเธอ การตัดสินใจในชีวิตที่เธอต้องทำกำลังกลายเป็นเรื่องที่ยากขึ้นทุกที แต่สิ่งที่ทำให้เธอตัดสินใจกลับไปที่บริษัทก็เพราะไม่อยากให้ปัญหาที่เกิดขึ้นในบริษัทลุกลามไปมากกว่านี้ทุกครั้งที่เธอพยายามทิ้งปัญหานี้ไปสักพักหนึ่ง ความกดดันก็ยังคงกลับมารบกวนใจอยู่ดี เหมือนกับเงาที่ไม่สามารถหลบหนีไปได้ เธอรู้ว่าเธอจะต้องพบกับมันในอนาคตอันใกล้ และความไม่มั่นใจในเส้นทางชีวิตของเธอก็ยิ่งทำให้ความเครียดเพิ่มขึ้นเรื่อยๆในระหว่างการประชุมที่บริษัท โทโมโกะเริ่มพูดถึงปัญหาที่เกิดขึ้นกับโครงการใหญ่ของพวกเขา ความเครียดและความวิตกกังวลในตัวมิเอโกะเพิ่มขึ้นเมื่อได้ยินรายละเอียดของปัญหาที่ยังไม่ได้รับการแก้ไข ปัญหานี้เป็นสิ่งที่มิเอโกะรู้ดีว่าเธอจะต้องแก้ไข แต่คำถามที่ยังค้างในใจเกี่ยวกับอนาคตของตัวเองยังคงวนเวียนอยู่ตลอดเวลา"มิเอโกะค่ะ เราต้องการคุณในการตัดสินใจเรื่องนี้" โทโมโกะพูดด้วยน้ำเสียงเครียด "ถ้าเราไม่รีบแก้ไข ปัญหานี้จะยิ่งซับซ้อนและอาจส่งผลกระ