9

EP9 - เหตุเกิดจากคืนนั้น (เบย์)

"ตกใจเข้าไป นั่นงซิ จะยื่นค้ำหัวฉันทำไม" เบย์เอ่ย

"ค่ะ"

เรมี่ค่อยๆนั่งตามที่เบย์สั่ง วันนี้เธอหวังว่าเขาจะไม่รังแกเธออีกนะ เธอเพิ่งถูกเขารังแกมาเมื่อคืน ถ้าวันนี้โดนอีก ได้ไข้ขึ้นแน่ๆ

"อ่ะ!"

จู่ๆเบย์ก็ยื่นกล่องบางอย่างให้กับเรมี่ เธอขมวดคิ้วมองก่อนจะค่อยๆหยิบมันมาดู เมื่อเปิดออกพบว่ามันเป็นสร้อยคอเส้นเล้กๆ เธอไม่เข้าใจจึงเอ่ยถามขึ้น

"อะไรค่ะ???"

"สร้อยไง"

"ไม่ใช่ค่ะ เรหมายความว่าแล้วพี่ให้เรมาทำไมค่ะ" เรมี่เอ่ย

"สำหรับเรื่องคืนนั้นกับเมื่อคืน" เบย์เอ่ยก่อนนั่งกอดออกมองเรมี่ตรงหน้านิ่งๆ

"เรไม่ได้..."

"รับไว้ จบ"

พูดจบเบย์ก็ลุกขึ้นเดินเข้าครัวก่อนคว้าเบียร์มาเปิดกระดกเข้าปากอย่างสบายใจราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น เรมี่เห็นแบบนั้นก้ได้แต่กำกล่องสร้อยไว้นิ่งๆ เถียงไปก็ไม่มีประโยชน์

"คืนนี้เธอไม่ต้องไปทำงานแล้วมั้ง ออกมาแบบนี้เขาคงคิดว่าเธอลา" เบย์เอ่ย

"เขาคิดว่าเรหนีงานมากกว่าลาค่ะ ไม่มีใครรู้ว่าเรออกมา" เรมี่เอ่ย

"ช่างเถอะ มาใกล้ๆหน่อย" เบย์เอ่ยเรียก เรมี่ได้แต่ลุกขึ้นไปนั่งข้างๆเขาแต่กลับเอาแต่ก้มหน้า

"อ๊ะ!"

จู่ๆเบย์ก้คว้าหน้าของเรมี่ให้เชิดขึ้นก่อนมองไปทั่วทั้งใบหน้าและเลื่อนร่าง เข้ากระตุกยิ้มอย่างพอใจก่อนจะวางกระป๋องเบียร์ลงแล้วอุ้มเธอขึ้นคร่อมตักทั้งที่ตัวเองนั่งอยู่บนโซฟา

"พี่เบย์ ยะ..อย่า"

"อย่าห้ามได้มั้ยว่ะเรมี่!"

นี่เป็นครั้งแรกที่เบย์เรียกชื่อเธอโดยที่ไม่ได้เรียกแบบห่างเหินเหมือนทุกครั้ง เขาปลดกระดุมเสื้อเธอออกในขระที่มันอยู่ระนาบเดียวกับใบหน้า มือหนาช้อนเต้านมคู่อวบออกจากเสื้อชั้นใน หัวนมสีชมพูพีชออกมาให้เขาได้เชยชมก่อนที่ริมฝีปากของชายหนุ่มจะก้มลงครอบครองมัน

"อื้อออ เบาๆหน่อย เรเจ็บนะพี่เบย์"

"อ๊า!"

แรงดูดดึงของเบย์สร้างความเสียวซ่านแปลกๆให้กับร่างกายของเธอโดยที่เธอเองก็ไม่เข้าใจ เขาดูดมันอยู่แบบนั้นราวกับหิวกระหาย

"เอากันสักหน่อยมั้ย"

จู่ๆคำหยาบโลนก็หลุดออกมาจากปากของชายหนุ่ม เรมี่รู้ดีว่าเธอตอบอะไรก็คงไม่เป็นผล มันดูจะเป็นคำบอกเล่ามากกว่าค่ำถามด้วยซ้ำ เพราะเบย์ปลดกระดุมกางเกงตัวเองเรียบร้อย

"ยกก้นขึ้น" เบย์เอ่ย

เรมี่กัดริมฝีปากตัวเองแล้วได้แต่ทำตาม เบย์ควักท่อนเอ็นของตัวเองออกมาก่อนแหวกชั้นในของเรมี่ไปด้านข้างโดยที่ไม่ได้ถอดทั้งกระโปรงหรือชั้นใน เมื่อเป็นแบบนั้น ส่วนหัวของมังกรนั่นก็เริ่มคลืบคลานเข้าไปจนสุด เธอจิกบ่าเขาจนแน่นจนไม่ได้นึกว่าเขาจะเจ็บหรือไม่

"ดีชะมัด"

เบย์เอ่ยก่อนค่อยๆจับสะโพกของเรมี่โยกบดท่อนเอ็นของเขาอยู่แบบนั้น

"อ๊ะ!! อื้อออ"

"ตอดใช้ได้นิ ซี๊ดด"

ไม่นานนัก ทั้งคู่ก็พากันถึงฝั่งฝัน สภาพเรมี่ที่นั่งควบอยู่บนท่อนเอ็นเสื้อผ้าด้านแหวกออกจนเต้านมออกมาโชว์สายตา แรงหอบหายใจถี่ๆขาเรียวเล้กที่กำลังสั่น ทำให้เบย์กระตุกยิ้มบางๆ

"เป็นไง เอากันแต่ละทีเธอจะหมดแรงตายให้ได้เลยหรือไง" เบย์เอ่ย

"พะ..พอแล้วได้มั้ยค่ะ"

"พอแล้วก็ลุกไปล้างตัวซิ"

เรมี่ลุกขึ้นพาเอาท่อนเอ็นหลุดจากรูร่อง น้ำกามยังคงไหลอาบเธอรีบวิ่งเข้าห้องน้ำ ก่อนไปนั่งหมดแรงอยู่ในนั้น ไม่นานหลังจากล้างตัวจนเสร็จใส่เสื้อผ้าชุดเดิม เธอก้เตรียมจะกลับหอ

"อ่ะ"

เบย์ก็ยื่นบางอย่างให้อีกครั้งก่อนที่เรมี่จะเดินออกจากห้องในคอนโดสุดหรูของเขาไป

"ให้เรทำไมค่ะ"

"เอาไว้ใช้ เธอเอาแล้วถูกใจฉันนะวันนี้"

สิ่งที่เบย์ยื่นให้มันคือบัตรเครดิตสีดำสนิทที่ด้านบนมีชื่อของเข้าสลักเป็นเจ้าของบัตร

"เรรับไม่ได้หรอกค่ะ"

"รับไป!!" เบย์ตะคอกอีกครั้ง เรมี่จึงรับบัตรเครดิตใบนั้นมา เธอเก็บมันใส่กระเป๋าก่อนลาเขาอีกครั้งแล้วเดินออกจากคอนโดสุดหรูนั่นทันที

เมื่อมาถึงหอพักของตัวเอง เธอรีบอาบน้ำและกินยาคุมทันที เธอรู้จากโบว์มาว่า หากมีอะไรกับผู้ชายแล้วเป็นแบบนี้ให้กินยาจะได้ไม่ท้อง เธอไม่เคยรู้เรื่องพวกนี้มาก่อน จนวันนั้นตัดสินใจถามโบว์ไป เลยรู้มาว่าต้องทำยังไงบ้าง

เรมี่หยิบสร้อยคอเส้นที่เบย์ให้มาขึ้นดู มันสวยมากและคงจะแพงมากเช่นกัน เธอลองใส่มันเข้ากับคอก็ยิ้มออกมา ชีวิตนี้ไม่เคยมีของมีค่าขนาดนี้ติดตัวมาก่อน เธอจึงใส่มันไว้แบบนั้น

บัตรเครดิตสีดำสนิทที่สลักชื่อของเบย์ไว้ เรมี่หยิบมันขึ้นดูก่อนจะอ่านชื่อของผู้เป็นเจ้าของก่อนจะขมวดคิ้วแปลกๆ

"กวิน ศิลาพิพัฒน์ ทำไมนามสกุลคุ้นจัง อุ้บ!!!"

จู่ๆเธอก้เออามือปิดปากตัวเองทันทีเมื่อรู้ว่านามสกุลนี้เป็นของนักธุรกิจที่มีอิทธิพลมากๆคนนึง ถ้าแบบนั้นเบย์ก็คงจะเป็นลูกชายของเขาแน่ๆ นี่เธอพาตัวเองไปเจอกับอะไรเนี้ย เรมี่ได้แต่วิตกกังวลในใจ ถ้าหากไปขัดใจเข้า เธอจะถูกฆ่าหมกป่ามั้ย หรือจะถูกจับให้จระเข้กินหรือเปล่านะ

"เรมี่ แกเจอกับอะไรอยู่เนี้ย"

หญิงสาวได้แต่คิดวนไปวนมา หลังจากโทรหาหัวหน้างานว่าไม่สบายเลยขอลางาน เธอก้ค่อยๆหลับไปในคืนนั้นจนกระทั่งเช้า

"ยัยเรมี่!!"

"ห๊ะ!วะ..ว่าไวนะนารา"

"ยัยแม่ชี หล่อนเหม่ออะไรทั้งคลาสเนี้ย ไม่เห็นจดงานเลย ง่วงเหรอ" นาราเอ่ยเมื่อเห็นเรมี่เอาแต่เหม่อลอยไม่ได้จดที่อาจารย์แม้แต่ตัวเดียว

"อ่อ..ใช่ง่วงนิดหน่อยน่ะ" เรมี่เอ่ย

"เดี๋ยวพาไปทำอะไรแก้ง่วงเอามั้ยแก" นาราเอ่ย

"อะไรอ่ะ"

"ไปเล่นไอซ์กัน" นาราเอ่ย

"เอางั้นเหรอ ก้ได้"

นาราพาเรมี่มาที่ลานไอซ์สเก็ตในพาร์คใหญ่ใจกลางเมือง เธอมักมาเล่นที่นี่บ่อยๆ เรมี่เองก็มาสองสามครั้งกับนารา ลำพังให้มาเองคงไม่ได้มาเพราะมัวแต่ทำงาน

"ลุย!!"

นาราและเรมี่ต่างพากันเล่นไอซ์สเก็ตอย่างเพลิดเพลิน วันนี้คนไม่มากเท่าที่ควร แต่จู่ๆเธอก็ชนเข้ากับใครบางคนจนพากันล้ม

"ว๊าย!!"

"ริต้า!!"

ใครคนนั้นเธอเป็นหยิงสาวหุ่นดีรูปร่างสวยและมีชายหนุ่มหน้าตาแสนคุ้นมาด้วย

"เจ็บมากเลยเบย์" ริต้าเอ่ย

"ขอโทษนะคะ พอดีเรไม่ทันเห็นค่ะ" เรมี่เอ่ยขอโทษ

"ขอโทษทำไม ยัยนั่นชนแกนะเรมี่" นาราเอ่ย

"ว่าไงนะ""ริต้าเอ่ย

เรมี่เอาแต่ก้มหน้าโดยที่ไม่กล้ามองเบย์แม้แต่น้อย ผู้หญิงคนนี้คงเป็นแฟนเขา วันนี้มันวันซวยอะไรกันนะ

"ไม่เอาหน่าริต้า"เบย์เอ่ย

"งั้นเรขะ..ขอตัวนะคะ"

เรมี่รีบสาวสเก็ตออกมาทันทีเพราะกลัวเบย์จะตำหนิเข้าจนนาราต้องรีบวิ่งตาม เบย์ได้แต่มองนิ่งๆก่อนค่อยๆพยุงริต้าขึ้น

"เบย์จะห้ามทำไม อีนั่นมันชนริต้านะ" ริต้าเอ่ย

"เธอชนเขาริต้า ฉันเห็น ถ้ายังโวยก็กลับ ฉันไม่มีอารมณ์อยู่เป็นเพื่อนแล้ว" เบย์เอ่ย

"เดี๋ยวซิเบย์"

🔥🔥🔥🔥🔥🔥🔥

เออ! มันเข้าใจยากจริงๆและ ลึกลับพอกับพ่อมันเลยค่ะ 🤣🤣🤣