ตอนที่ 7 การลงทุนย่อมมีความเสี่ยง

ตอนที่ 7 การลงทุนย่อมมีความเสี่ยง

เช้าวันจันทร์

ระหว่างที่ฮันส์และเพื่อนเดินทางไปที่โรงแรมของเมธีเพื่อตกลงกับเขา โจนาธานเพื่อนของฮันส์ก็ถามอะไรบางอย่างขึ้นมา

“แกคิดว่าคนรวยระดับนี้ ทำไมให้ลูกสาวไปเป็นแคดดี้วะ”

“อืม..ไม่รู้สิ ฉันก็ไม่ทันคิดเรื่องนี้ แต่ก็คงจะใจรักละมั้ง..แต่ดูแล้วลูกสาวก็หัวดื้อเอาเรื่องอยู่นะ”

“เธอสามารถทำให้แกตามไปที่ห้องได้ ฉันว่าเธอคงสวยไม่เบา”

“อืมใช่ สวย เธอสวยมาก ๆ สวยจนฉันไม่คิดว่าเธอจะเป็นเด็กอายุไม่ถึง 18 ด้วยซ้ำ”

เมื่อไปถึงล็อบบี้ของโรงแรมชื่อดัง ฮันส์ก็ได้โทรบอกกับเมธีว่าเขามานั่งรอที่ล็อบบี้แล้ว ไม่นานนักชายสูงวัยที่ใส่สูทแต่งตัวภูมิฐานก็เดินเข้ามา ระหว่างทางพนักงานของโรงแรมต่างพากันยกมือไหว้เขา เมธีเดินมาถึงตรงบริเวณที่ฮันส์กับเพื่อนนั่งรอกันอยู่ และไม่มีแม้แต่เงาของลูกสาวของเมธีที่หนุ่มลูกครึ่งอยากเจอเธออีกสักครั้ง เมธีเชิญฮันและโจนาธาน ไปที่ห้องอาหารสุดหรูของโรงแรม ในห้องวีไอพีสุดหรู จากนั้นการเจรจาตกลงจึงได้เริ่มต้นขึ้น

“ผมอยากให้คุณฮันส์กับเพื่อนลองชิมอาหารของโรงแรมผม เราทานไปคุยกันไปจะดีกว่า” เมธีกล่าวอย่างเป็นกันเอง ระหว่างที่ฮันส์กับเพื่อนของเขานั่งลงเรียบร้อยแล้ว”

“ขอบคุณครับ” ฮันส์เอ่ยตอบสั้น ๆ

“คุณจะต้องแต่งงานกับลูกสาวผม ในวันที่เธอพร้อม” เมื่อทานอาหารเสร็จ เมธีก็เอ่ยกับฮันส์ขึ้นมา

“ผมยินดีครับ ว่าแต่เมื่อไหร่ล่ะครับ”

“ผมยังบอกไม่ได้หรอก มันยังไม่ถึงเวลา” ที่เมธีพูดแบบนี้เพราะเขายังไม่ได้บอกลูกสาวเลย แต่ก็ไม่แน่ในอนาคตลูกสาวของตนอาจจะชอบไอ้หนุ่มหล่อลูกครึ่งคนนี้ก็เป็นได้ เพราะดูลูกสาวของตนเป็นห่วงเป็นใยไอ้หนุ่มลูกครึ่งคนนี้อยู่ไม่น้อยหลังจากที่เขาบอกว่า จะให้ฮันส์ไปนอนในคุกเล่นสักสองสามวัน หากเขาไม่ยอมทำตามข้อตกลง

“ถ้างั้น คุณจะให้ผมหมั้นกับลูกสาวคุณก่อนก็ได้นะครับ” ฮันรีบเสนอ และยืดอกรับอย่างลูกผู้ชาย เมธีกระตุกยิ้มที่มุมปากอย่างผู้ชนะ

“แค่เรื่องหมั้น มันรับประกันอะไรไม่ได้หรอก และหากเกิดวันใดวันหนึ่ง คุณถอดหมั้นขึ้นมาลูกสาวผมก็เป็นฝ่ายเสียหายอยู่ดี” เมธีรีบบอก

“แล้วคุณเมธีต้องการให้ผมทำอะไรล่ะครับ..บอกมาเลย”

“คุณจะต้องซื้อหุ้นโรงแรมของผม ในราคาที่ผมพอใจ 80 เปอร์เซ็นต์ของหุ้นทั้งหมด และคุณจะต้องโอนหุ้นทั้งหมดเป็นชื่อลูกสาวผม..คุณจะทำได้มั้ย” ฮันส์ถึงกับอึ้งในข้อเสนอของเมธี แต่ก็คิดว่าไหน ๆ ก็จะหาซื้อโรงแรมแถวนี้เพื่อทำเป็นธุรกิจของตัวเองอยู่แล้ว ก็ไม่เห็นจะเป็นไรเลยนี่น่า

“เออ...ผมว่ามันไม่มากไปหน่อยเหรอครับ อันที่จริงเพื่อนผมก็บอกว่าเขายังไม่ได้ทำอะไรลูกของคุณเลยนะครับ” โจนาธานรีบพูดช่วยเพื่อนทันที เมื่อเห็นฮันส์นั่งนิ่ง และเขาก็เห็นว่ามันเป็นข้อเสนอที่มากเกินไป

“โจ ไม่ต้อง เดี๋ยวฉันคุยเอง” ฮันส์รีบบอกเพื่อน ในใจก็คิดว่าที่เมธีเสนอมาแบบนี้ก็ดีเหมือนกัน เขาจะได้ผูกมัดหญิงสาวคนสวยได้ง่ายขึ้น

“ก็ได้ครับ ผมตกลง แต่ว่าผมก็มีข้อเสนอของผมเหมือนกัน” ฮันส์คิดได้ดังนั้นจึงรีบบอกว่าที่พ่อตาทันที

“ข้อเสนออะไรเหรอครับ”

“ผมต้องจดทะเบียนสมรสกับลูกสาวของคุณเสียก่อน ผมถึงจะยอมซื้อหุ้นโรงแรม หรือคุณเมธีจะให้ผมซื้อทั้งหมด ผมก็ยอม” ฮันส์รีบบอกข้อต่อรองของตัวเองบ้าง

“ได้สิ ไม่มีปัญหา! งั้นการตกลงของเราก็เอาตามนี้ก็แล้วกัน แล้วอาทิตย์หน้าถ้าคุณพร้อมละก็ ผมจะนัดให้คุณไปที่บ้านผม และผมจะเชิญนายทะเบียนมาจดทะเบียนสมรสระหว่างคุณกับลูกสาวซะเลย”

“ได้สิครับ ว่าแต่...คุณเมธีคุยเรื่องนี้กับลูกสาวแล้วเหรอครับ” ฮันส์เอ่ยปากถามเพราะคิดว่าไม่มีทางที่คัพเค้กจะยอมจดทะเบียนสมรสกับเขาแน่ ๆ และเขาก็มองออกว่าเธอยังไม่ได้พิศวาสเขาขนาดนั้น

“ลูกสาวผม เธอเป็นเด็กดี เธอเชื่อฟังผมอยู่แล้ว คุณไม่ต้องห่วงหรอก” เมธีรีบอก

“ครับ” ฮันเอ่ยตอบสั้น ๆ

“ถ้าไม่มีอะไรแล้ว ผมขอตัวก่อนนะครับ” เมธีลุกขึ้นพร้อมกับบอกชายหนุ่มทั้งสอง

“เอ่อ..คุณเมธีครับ วันนี้คัพเค้กไปไหนเสียล่ะครับ ทำไมเธอไม่มาด้วย” ฮันส์ลุกขึ้นพร้อมกับเอ่ยถามเรื่องที่เขาอยากรู้

“วันนี้เป็นวันจันทร์..ลูกสาวผมก็ต้องไปโรงเรียนสิครับ..”

“อ๋อ..ครับ” ใช่สิ เมื่อวานเขาเพิ่งบอกว่าเธออยู่ ม.5 เองนี่น่า

“ผมขอตัวก่อนนะครับ คุณฮันส์ และหวังว่าเราคงจะได้ร่วมงานกันเร็ว ๆ นี้” เมธีกล่าวขอตัวอีกครั้งแล้วเดินจากไป ปล่อยให้โจนาธานกับฮันส์นั่งคุยกันต่ออีกสักพัก จากนั้นทั้งคู่จึงเดินกลับออกมาที่รถพร้อมกัน

ระหว่างที่ฮันส์กำลังขับรถไปส่งเพื่อนของเขาที่คอนโด เนื่องจากว่าเขาเพิ่งไปงัดโจนาธานจากที่นอนเมื่อเช้านี้ พร้อม ๆ กับทิ้งสาวข้างกายของเพื่อนให้หลับต่อ เขาจึงรีบขับรถไปส่งโจนาธานทันที

"แกจะหลับต่อก็ได้นะ เดี๋ยวถึงแล้วฉันจะปลุก"

“ไม่อะ ฉันไม่ง่วงแล้ว"

"ก็ฉันเห็นแกเหมือนคนไม่ได้นอนนี่หว่า"

"เอ่อ..ฮันส์ แกจะยอมซื้อหุ้นโรงแรมของคุณเมธี จริง ๆ เหรอวะ” โจนาธานถามขึ้นด้วยความสงสัย และไม่เข้าใจว่าทำไมเพื่อนถึงยอมตกลงกับคุณเมธีง่าย ๆ

“อืมห์..ทำไมละ”

“ฉันว่ามันแปลก ๆ อยู่นะโว้ย” โจนาธานรีบบอกในสิ่งที่เขากำลังคิด

“ฉันก็คิดเหมือนแกนั่นแหละ ทำไมฉันจะดูไม่ออก และฉันก็เดาว่าคุณเมธีน่าจะมีปัญหาทางการเงิน” ฮันส์รู้ทุกอย่าง เพราะโรงแรมที่เขาตั้งใจจะมาซื้อก็คือโรงแรมของเขา และเขาก็รู้มาว่าโรงแรมนี้มีปัญหาทางการเงินมาตั้งแต่โควิดเมื่อสี่ปีที่แล้ว

“แล้วแกก็จะยอมที่จะซื้อหุ้นโรงแรม ทั้งที่มันกำลังจะเจ๊งเนี่ยนะ”

“ใช่”

“แสดงว่า ลูกสาวของคุณเมธีต้องสวยถูกใจแกแน่ ๆ เลยว่ะ เพราะฉันไม่เห็นแกลงทุนกับผู้หญิงคนไหนมากขนาดนี้มาก่อนเลย”

“ใช่”

“แล้วแกมีรูปเธอมั้ย พอดีฉันชักอยากเห็นเสียแล้วซิ”

“ไม่มีว่ะ เพิ่งเจอกันเมื่อวานเองจะไปมีรูปเธอได้ยังไง แต่ถึงมีฉันก็ไม่ให้แกดูหรอก”

“อะไรกันว่ะ นี่แกหวงเธอขนาดนั้นเชียวรึ”

“อืมห์ใช่ จะเรียกแบบนั้นก็ได้”

“อะไรกันวะ”

“ถึงห้องพักแกแล้ว ลงไปได้ล่ะ อย่าพูดมาก” ฮันส์รีบไล่ให้เพื่อนลงจากรถ

“อะไรกันวะ พอใช้เสร็จ แมร่ง..ก็ถีบหัวส่ง”

“เอาเป็นว่า เดี๋ยวฉันจะเปิดเมมเบอร์ให้แก เป็นค่าตอบแทนก็แล้วกัน”

“เอ่อ!..ให้มันได้อย่างนี้สิเพื่อน ถึงจะเรียกว่าเป็นเพื่อนกันหน่อย ไปก่อนนะครับ..เสี่ย” ไม่วายที่โจนาธานจะหันมาแซวเพื่อนก่อนลงจากรถ

ตอนที่ 10

หนึ่งอาทิตย์ผ่านไป

หลังจากมิสเตอร์ฮันส์ยอมซื้อหุ้นโรงแรมของเมธีแล้ว

เขาก็เกลี้ยกล่อมลูกสาวให้ยอมจดทะเบียนสมรสได้สำเร็จ

แต่ว่าคุณชไมพรที่เพิ่งรู้เรื่องนี้

ก็จะไม่ยอมให้เวฑิตาทำตามในสิ่งที่ผู้เป็นสามีขอร้องให้ลูกสาวทำ

จนผ่านมาเป็นเกือบจะครบหนึ่งอาทิตย์และวันพรุ่งนี้ก็จะถึงเวลานัดหมายสำคัญที่

ฮันส์และเวฑิตาได้จดทะเบียนสมรสกัน

ฮันส์ยอมซื้อหุ้นโรงแรมของเมธีไปเกือบหมด

จนเขาแทบจะกลายเป็นเจ้าของโรงแรมอยู่แล้ว

แต่ฮันส์ก็ใจกว้างพอที่จะโอนหุ้นโรงแรมที่เขาซื้อให้กับเวฑิตาตามข้อเสนอของเมธี

และให้เมธีบริหารโรงแรมต่อไปโดยที่เขาจะไม่ก้าวก่ายเลยแม้แต่น้อย

ขอเพียงให้เขาได้จดทะเบียนสมรสและได้ใช้ชีวิตอยู่กับเวฑิตาเท่านั้นฮันส์ก็พอใจแล้ว

แต่ทว่าปัญหามันก็ยังไม่จบเพียงแค่นั้น

เพราะภรรยาของเมธีจะไม่ยอมให้ลูกสาวต้องจดทะเบียนสมรสกับคนที่ลูกไม่ได้รักเด็ดขาด

จนเมธีต้องอธิบายให้ทั้งภรรยาและลูกสาวฟังเสียใหม่ ในเย็นวันนั้น

“เรื่องใหญ่โตขนาดนี้ฉันยอมไม่ได้หรอกค่ะ และอีกอย่างทำไมคุณถึงไม่บอกฉัน คุณตั้งใจจะปกปิดเรื่องนี้ทำไม” คุณชไมพร ต่อว่าสามีเรื่องที่เวฑิตาต้องจดทะเบียนสมรสกับฮันส์

“ผมก็หาทางออกให้ครอบครัวเราไง และนี่ก็เป็นทางเดียวเท่านั้น และอีกอย่างลูกเราก็ไม่ได้ไปเป็นเมียเขาตอนนี้สักหน่อย มิสเตอร์ฮันส์ต้องการให้เวฑิตาจดทะเบียนสมรสกับเขาเท่านั้น และรอให้ลูกสาวอายุครบ 18 ปีเสียก่อนแล้วค่อยแต่งงานกันและไปอยู่ด้วยกัน ถึงตอนนั้นผมคิดว่าคงบริหารจนสามารถซื้อหุ้นคืนได้ทั้งหมดโดยไม่ยาก”

“คุณพ่อ!!..” เวฑิตาตะโกนลั่น ที่รู้ว่าถูกบิดาหลอก เพราะตอนแรกขอให้เธอจดทะเบียนสมรสอย่างเดียว แต่นี่อะไรกัน

“ใจเย็น ๆ สิลูก ฟังพ่ออธิบายก่อน”

“ทำไมคุณพ่อไปตกลงแบบนั้นละคะ ไหนคุณพ่อบอกแค่ให้หนูจดทะเบียนกับเขาเฉย ๆ ไง ทำไมต้องให้หนูแต่งงานไปอยู่กับเขาด้วย”

“เอาน่า อีกตั้งปีหนึ่ง จนป่านนั้นแกก็อยู่มหาลัยแล้ว”

“แต่เค้กไม่แต่งนะคะ ยังไงเค้กก็ไม่แต่ง แค่จดเบียนสมรสมันก็ผูกมัดมากพออยู่แล้ว พ่อยังจะให้หนูแต่งงานแล้วย้ายไปอยู่บ้านตานั่นอีก”

“ก็ให้ถึงเวลานั้นค่อยว่ากันสิลูก...เผื่อพ่อจะมีทางออก ช่วงนี้หนูก็รับปากเขาไปก่อน”

“คุณรู้ได้ยังไง ว่ามิสเตอร์ฮันจะยอมตามที่คุณบอก” ชไมพรรีบถามสามี

“ผมรู้ว่าเขาเป็นลูกผู้ชายพอ เอาเถอะ ขอให้คุณกับลูกเชื่อใจผม”

“คุณพ่อคะ เรื่องนี้อย่าให้ใครรู้นะคะ ถ้าพ่อกอบกู้โรงแรมคืนได้เมื่อไหร่ หนูจะหย่ากับเขาทันที”

“ก็แล้วแต่ลูกเลย ขอให้พ่อได้มีเวลาบริหารงานโรงแรมเพื่อแก้ไขปัญหาเรื่องหนี้สินเสียก่อนเถอะ”

และวันที่จดทะเบียนสมรสของทั้งคู่ก็มาถึง พ่อของฮันส์บินตรงมาจากเยอรมันเพื่อมาร่วมพิธีจดทะเบียนสมรสของลูกชาย แต่ว่าแม่ของฮันส์นั้นติดภารกิจมาร่วมงานด้วยไม่ได้ และอีกอย่างแม่ของฮันส์ก็ไม่ลงรอยกับแอนโทนีพ่อของฮันอยู่แล้วตั้งแต่ที่ทั้งคู่เลิกกันไป ฮันจึงไปอยู่กับบิดาตั้งแต่อายุได้สิบขวบ

หลังจากทั้งคู่ได้จดทะเบียนสมรสกันเรียบร้อยแล้ว ก่อนกลับฮันส์ก็เดินไปคุยกับเมธี เพื่อย้ำข้อตกลงของเขา เรื่องที่จะให้เวฑิตาแต่งงานกับเขาทันหลังจากที่เธออายุครบ 18 ปี และพร้อมกับที่หญิงสาวต้องย้ายไปอยู่กับเขาอย่างไม่มีข้อแม้

“ผมขอระงับเรื่องนี้ไว้ก่อนได้มั้ยครับคุณฮันส์ คัพเค้กยังเรียนไม่จบและอีกอย่างเธอยังอายุไม่ครบ 18 ปีเลย”

“แต่ก็เหลืออีกเพียงปีเดียวไม่ใช่เหรอครับ ถ้าถึงเวลานั้นหวังว่าคุณเมธีคงไม่ขัดข้องอะไรใช่มั้ยครับ”

“ครับผมไม่ขัดข้องแน่นอน แต่ตอนนี้ผมอยากให้คัพเค้กจบ ม.6 เสียก่อน ซึ่งมันก็อีกแค่อีกปีเดียวเองครับ แล้วถ้าถึงเวลานั้นผมจะคุยกับลูกอีกครั้งหนึ่ง” เมธีรีบอธิบาย

“ผมจะรอให้คัพเค้กอายุครบ 18 ปีตามที่คุณบอกก็ได้ครับ และถ้าเธอเรียบจบเธอเมื่อไหร่จะต้องแต่งงานและย้ายไปอยู่กับผมทันที โดยไม่มีข้อแม้”

“ก็ได้ครับ...แต่เรื่องบริหารโรงแรม ลูกสาวผมต้องการให้ผมเป็นประธานโรงแรมเหมือนเดิม คุณจะว่าอะไรมั้ย”