LOGINShare
บทที่ 11
Last Updated:
2025-05-15 22:40:16เฟื่อง รับหน้าที่ตามคำสั่งของเมริสาเสร็จเรียบร้อยแล้วก็เดินออกไป ปล่อยให้ธนาธิปนั่งตาค้างจ้องมองข้าวต้มกุ้งตัวโต ๆ สลับกับ ขนมปังแผ่นท็อปปิ้งด้วยไข่ต้มด้านบน
เขากินเข้าไปแล้วท้องจะเสียหรือเปล่า! ไม่แน่ เมริสาอาจแอบหยอดยาถ่ายเพราะรู้สึกหมั่นไส้เขาก็ได้ กูไม่กินโว้ยยย! แต่สายตาดันไปสะดุดกับโพสต์อิทเล็ก ๆ ที่แปะอยู่บนถาดอาหาร เขาหยิบมันขึ้นมาดู ลายมือเขียนส่ง ๆ แบบลวก ๆ ดูก็รู้ว่าไม่ได้บรรจงอะไรขนาดนั้น 'ถ้าได้อ่านแสดงว่าคุณคงตื่นแล้วสินะ' แค่บรรทัดแรกก็กวนตีนเขาซะแล้ว สมกับเป็นเมริสาจริง ๆ 'เมื่อคืนรู้ปะ เมาเหมือนหมาเลย ตื่นมาก็ช่วยล้างหน้าแคะขี้ตาให้พอดูได้หน่อยแล้วกินน้ำมะนาวผสมน้ำอุ่นนั่นมันจะช่วยแก้อาหารเมาค้างได้ดี ข้าวต้มกุ้งก็เหมือนกัน กินตอนร้อน ๆ ล่ะ ฉันสั่งพี่เฟื่องไว้แล้ว อ้อ! กินได้แน่นอน ฉันไม่ได้ทำเอง ออกไปซื้อมาหน้าปากซอยเมื่อเช้า เจ้านี้อร่อยมั้งคนต่อแถวเยอะเชียว ส่วนขนมปัง เผื่อไม่อิ่ม คุณติดหนี้บุญคุณฉันละนะ บรั้ยยย....ลงท้าย เมริสา เมียของคุณ' ธนาธิปยกแก้วน้ำมะนาวผสมน้ำอุ่นกระดกเข้าปากรวดเดียว แต่ยังไม่ทันที่จะได้ช้อนตักข้าวต้มกุ้งร้อน ๆ เลยด้วยซ้ำ สมองก็ดันนึกถึงภาพบาดตาบาดใจที่เขาไปเจอมาก่อนหน้าจะดื่มหนักจนเมาหัวทิ่มไม่รู้ความแบบนี้ ชายหนุ่มไม่สามารถกดข่มอารมณ์ผิดหวังเสียใจเอาไว้ได้ เพราะความรู้สึกเจ็บปวดคล้ายกับมีคนเอามีดมาแทงเข้ากลางขั้วหัวใจจากทางด้านหลังมาโถมทะลักกัดกินเลือดเนื้อในกายอย่างโหดเหี้ยม หยาดน้ำตาที่เคยคิดว่าแห้งเหือดไปแล้วค่อย ๆ เอ่อทะลักอาบสองพวงแก้มอีกรอบ เลือดที่ไหลเวียนอยู่ในกายกำลังส่งเสียงเรียกร้องประท้วงคำรามอย่างเดือดดาล ไม่เคยคิดเลยว่า ผู้หญิงที่เขารักมากที่สุด ยอมทำเพื่อเธอได้ทุกอย่าง ท้ายสุดแล้วจะย้อนกลับมาใช้คมมีดเสียบแทงปักกลางอกลับหลังเขามาโดยตลอด ย้อนกลับไปเมื่อเหตุการณ์ก่อนหน้า ซึ่งเป็นช่วงประมาณหกโมงเย็น ขณะนั้นธนาธิปกำลังนั่งเคลียร์เอกสารโครงการบ้านจัดสรรที่ต่างจังหวัดอยู่กับทีมงาน แต่จู่ ๆ เสียงการแจ้งเตือนจากโทรศัพท์มือถือก็ดังขึ้นสองสามครั้งติดกัน เขานึกว่าอาจเป็นข้อความจากแฟนสาวจึงรีบเปิดอ่าน ทว่ากลับไม่ใช่ WWWRR ได้ส่งคำขอถึงคุณ WWWRR : Send video WWWRR : Send video WWWRR : Send audio clip WWWRR : Send a message WWWRR : Send a message WWWRR : Send a message การแจ้งเตือนจากแอ็กเคานต์ปริศนาเด้งขึ้นมาในแอพพลิเคชั่นอินสตราแกรม ทีแรกเขาก็กะจะไม่สนใจเพราะคิดว่าคงมีพวกประสาทแดกมาปั่นเล่น แต่มันกลับดังระรัวติดต่อกันอีกหลายครั้งจนเขานึกรำคาญตั้งใจจะเข้าไปบล็อก แต่… หน้าวิดิโอเป็นรูปแฟนสาวของเขา… หัวคิ้วขมวดผูกติดกันแน่น แค่กดดูก็คงจะไม่เสียหายอะไรขึ้นมา... "อ๊ะ อ๊าส์ อ๊ะ อ๊ะ อย่าถ่ายสิคะคุณโต๋" "ผมไม่เอาไปปล่อยหรอกครับพิญ แค่อยากถ่ายเก็บไว้ดูต่างหน้าเฉย ๆ ก็เท่านั้น นะครับ." "สัญญานะคะ อ๊างงง ส...เสียวจังเลยค่ะ อื้อ" ทั้งภาพทั้งเสียงชัดเจนว่าเป็นพิรญาแฟนสาวของเขา หากนี่ไม่ใช่วีดีโอเคลื่อนไหวเขาก็คงจะคิดว่ามีผู้ไม่ประสงค์ดีตัดต่อหมายต้องการให้แฟนสาวของเขาเสื่อมเสียชื่อเสียงสืบเนื่องด้วยหล่อนเป็นคนมีชื่อในสังคมบันเทิงก็คงไม่แปลกเท่าไหร่หากมีคนอิจฉาริษยา... แต่กลับไม่ใช่กับวีดีโอนี่...ฉายภาพเรือนร่างบอบบางนอนเปลือยเปล่าอยู่บนเตียงนุ่มกำลังส่งเสียงร้องครวญครางด้วยความเสียวซ่านถึงพริกถึงขิง ก่อนที่เจ้าของเสียงผู้ชายซึ่งคาดว่าน่าจะเป็นคนถือโทรศัพท์อัดเก็บเอาไว้แพลนกล้องลงมาตรงบริเวณสองจุดที่กำลังเชื่อมผลุบ ๆ โผล่ ๆ เข้าออกกันอยู่สลับกับใบหน้านวล "..." ธนาธิปแน่นิ่งพูดอะไรไม่ออก ความรู้สึกของเขาตอนนี้ไม่ได้ต่างอะไรจากคนที่กำลังช็อคเพราะไม่คาดคิดว่าจะได้เห็นอะไรแบบนี้... ความเจ็บปวดทุกข์ระทมท่วมท้นหัวใจซัดคลื่นอารมณ์ใส่ตัวเขาจนมิด อากาศที่พ่นออกมาในแต่ละครั้งอัดแน่นไปด้วยความสั่นไหว ชายหนุ่มข่มกลั้นมันเอาไว้เพราะไม่อยากแสดงความอ่อนแอต่อหน้าลูกน้อง จึงรีบขอตัวออกมาก่อนโดยให้เหตุผลว่ามีธุระด่วน เมื่อเข้ามานั่งในรถสปอร์ตคันหรูโซนด้านล่างของบริษัทเสร็จเรียบร้อยแล้ว บรรยากาศก็มีแต่ความตึงเครียดแม้ความเย็นของอุณหภูมิก็ไม่สามารถช่วยบรรเทาให้จิตใจเขาที่มันร้อนรุ่มแทบระอุผ่อนปรนลงได้เลยแม้แต่น้อย "พิญ ไม่จริง..." เขาส่ายหน้าไปมา แววตาสั่นระริกเต็มไปด้วยหยาดน้ำเอ่อล้นขึ้นมาคลอหน่วยราวกับคนกำลังบ้าคลั่ง ชายหนุ่มเลื่อนกดเปิดอีกคลิปวีดีโอหนึ่ง.. "อ๊ะ! อ๊าส์ อ๊ะ อื้อ ชะ...ชอบไหมคะ อ๊ายยย" "ชอบ ชอบที่สุดเลยครับ" ""อ๊ะ! อ๊าส์ อ๊ะ อื้อ คxย คุณนี่ถึงใจพิญมาก อ๊า" คราวนี้เป็นคลิปในลักษณะเดียวกันกับคลิปแรกแตกต่างกันเพียงเรือนร่างบอบบางเป็นคนร่อนสะโพกขย่มลงไปกดทับตัวตนของใครอีกคนซึ่งมีเนื้อเสียงที่แตกต่างกันจากก่อนหน้า น้ำตาของลูกผู้ชายหลังรินอาบสองพวงแก้มอย่างยากเกินกว่าจะหักห้ามใจยอมรับกับความผิดหวังระลอกนี้ไหว และอีกคลิปเสียง... "โอ๊ย! พูดก็พูดเถอะนะ กูยอมรับว่าธันเป็นผู้ชายที่หล่อที่สุดตั้งแต่กูเคยเจอมาแถมลีลาบนเตียงก็ถึงใจใช่เล่น แต่ธันตอบสนองความต้องการของกูไม่ได้ดีเหมือนคนอื่น ๆ นี่ บ้างานฉิบหาย ทีแรกกูก็กะว่าจะหยุดที่มันละ ทรัพย์สินเงินทองมรดกมากมาย หลงกูหัวปักหัวปำขนาดนั้นกูคงสุขสบายไปทั้งชาติ ช้อปปิ้งวันละล้าน แต่อีแก่นั่น อีคุณผกาววรรณก็ดันมาเป็นมารผจญความสุขกู กีดกันกูทุกทาง ยัดเยียดให้ลูกชายแต่งงานกับลูกสาวเพื่อนสนิท แก่แล้วยังไม่เจียม ไม่รู้วันไหนแม่จะตบให้หงายหลังเลยคอยดู" นี่คือเสียงของพิรญา... "แล้วทำไมมึงถึงยอมให้คุณธันไปแต่งงานกับอีคุณหนูเมริสานั่นล่ะ" เสียงของผู้หญิงอีกคนหนึ่งไม่ค่อยคุ้นหูสักเท่าไหร่นัก แต่ธนาธิปก็พอเดาได้ว่าอาจจะเป็นดาวประดับเพื่อนสนิทเพียงคนเดียวของพิรญา "ก็แหงละสิ อีแก่นั่นบอกว่าถ้าธันไม่ยอมแต่งงานกับอีเมริสา มันก็จะไม่ยกทรัพย์สมบัติให้แม้แต่แดงเดียวเอาไปเพียงส่วนที่ธันเป็นคนหามาด้วยน้ำพักน้ำแรงของตัวเองเท่านั้น ทีแรกมึงรู้ป่ะไอ้ธันแม่งโคตรโง่เลย บูชาความรักฉิบหาย บอกกูว่าลำพังเงินเก็บและธุรกิจบ้านจัดสรรที่มันมีหุ้นอยู่ก็สามารถเลี้ยงดูกูได้ ยอมทิ้งทุกอย่างเพื่อจะได้อยู่ด้วยกัน เหี้ยเอ้ย กูคบกับมันเพราะกูต้องการให้ตัวเองสุขสบายเนาะ ถ้ากูต้องไปลำบาก กูหาคนอื่นดีกว่า กูก็เลยเล่นละครตบตาบอกให้มันแต่งงานกับอีเมให้จบ ๆ ไป แสร้งเป็นคนดีบอกว่ากูไม่อยากให้มันต้องผิดใจกับอีแก่นั่น กูเก่งไหมล่ะ" "มึงนี่ตอแหลได้ใจมากอีพิญ สมแล้วที่เป็นนักแสดงเบอร์หนึ่ง" "ก็แหงละสิ แต่ตอนนี้กูมีเป้าหมายใหม่ละ...คุณโต๋ลูกชายเจ้าของช่อง ถ้ากูจับเขาได้เมื่อไหร่มึงเอ้ยชีวิตกูสุขสบายไปทั้งชาติแน่" "แล้วคุณธันล่ะ" "ก็ช่างแม่งสิ ต่อให้มันจะแต่งงานอีเมริสาครบหนึ่งปีแล้ว ก็ใช่ว่าอีแก่นั่นจะยอมรับกูง่าย ๆ คงจะคอยบงการนู่นบงการนี่ จนกูกระดิกตัวไม่ได้ ถ้ากูมีสิ่งใหม่ที่ดีกว่าแล้วกูกัดฟันทนไปเพื่ออะไรวะ แต่ตอนนี้น่ะกูขอกอบโกยจากมันให้ได้มากที่สุดก่อนก็แล้วกัน ไอ้ธันมันโง่ ไม่ว่ากูพูดอะไรนิดพูดอะไรหน่อยก็เชื่อไปหมด ขนาดกูตอแหลว่าแม่กูไปกู้หนี้นอกระบบมา มันก็โอนเข้าบัญชีให้กูทันที โง่ฉิบหาย หลอกง่ายแบบนี้แม่งถ้าไม่ติดกับอีแก่นั่นกูคงจะอยู่อีกยาวเลย" พูดจบพิรญาก็หัวเราะอย่างสะใจด้วยความสนุกสนานโดยไม่รู้เลยว่าวันหนึ่งเธอจะถูกแบล็คเมล์แล้วเอาคลิปเสียงมาปล่อยต่อ
Latest chapter
แค่เมียในนาม บทที่ 20
หากอยู่กันนานกว่านี้ กูว่าเมริสาต้องเล่นหัวเขาเข้าสักวันแน่! ปากเรียกกู คุณธัน คุณธันวาทุกคำ แต่การกระทำกลับตรงกันข้าม ย้อนแย้งสัส ๆ “ทำไมเมื่อกี้กินแค่นิดเดียว อิ่มเหรอ” ถามคำถามนี้ปุ๊บ สายตาแปลก ๆ ของเมริสาก็เลื่อนขึ้นมามองหน้าเขา ก่อนหัวคิ้วจะขมวดย่นติดกันเล็กน้อย “ปกติคุณไม่เคยแม้แต่จะชายตาแลด้วยซ้ำ แต่นี่สังเกตด้วยว่าฉันกินนิดเดียว เอ๊ะ” แววตากรุ้มกริ่มพร้อมรอยยิ้มเลศนัยกระตุกขึ้นก่อนจะยื่นหน้าเข้ามาใกล้เขาจนปลายจมูกแทบชนกัน “เอ๊ะ หรือได้กันครั้งเดียว คุณหลงฉันแล้วเหรอไง๊” “คงงั้นมั้ง” ธนาธิปไม่ได้หลบหลีกหรือปฏิเสธอย่างที่เมลิสาคิด ในทางกลับกันเขายื่นหน้าเข้าไปซ้ำยังทำสายตากรุ้มกริ่มใส่เธออีกด้วยทำให้คนที่คิดจะกลั่นแกล้งเมื่อครูต้องรีบถอยเสียเอง “บ้า” ใบหน้าเธอแดงก่ำ หลุบความขวยเขินอย่างบอกไม่ถูก บ้าชะมัดกะว่าจะเป็นเสือไล่ตะครุบเหยื่อให้กลัวเล่นแท้ ๆ แต่ดันโดนเขาหลอกกลับเสียได้!! จะว่าไปตั้งแต่ที่ธนาธิปตาสว่างจากผู้หญิงคนนั้นเขาก็ดูสดใสไม่เก๊กครึ้มหรือทำตัวเข้าถึงยากเหมือนแต่ก่อนอีกแล้ว ธนาธิปหัวเราะเล็กน้อยให้กับท่าทีตื่นตูมของเมริสา ผู้หญิงคนนี้ดูเหมือนจะเป็นคนโผงผางตรงไปต
แค่เมียในนาม บทที่ 19
คุณผกาวรรณเข้าไปดึงหูลูกชายตัวดีของหล่อนก่อนจะลากพามันเข้าไปด้านในสะบัดตัวให้ทิ้งลงบนโซฟานุ่มพร้อมจ้องมอง ท้าวสะเอวอย่างคาดโทษ“ตาธันแกคิดอะไรอยู่ถึงได้พาผู้หญิงคนนั้นเข้าบ้านห๊ะ! แกควรจะให้เกียรติเมียแกบ้าง! ไม่ใช่ทำอะไรประเจิดประเจิดประเจ้อขนาดนี้ โอ๊ย! อกอีแป้นจะแตก ทั้งลูก ทั้งผัวไม่ได้เรื่องสักคน!!!” มาถึงยังไม่ทันจะพูดจะจา หรือดื่มน้ำสักแก้ว ผกาวรรณก็เหวใส่ลูกชายเสียงดัง ซึ่งมันเป็นภาพธนาธิปเองก็คุ้นตาเป็นอย่างดีอยู่แล้ว แม่เขาเป็นคนแบบนี้แหละ แรง ๆ ตรงไปตรงมา ปากกล้า คิดอะไรก็พูดอย่างนั้น ถึงได้เอาคุณพ่อที่เคยเป็นคาสโนวาตัวพ่อควงผู้หญิงไม่ซ้ำหน้าอยู่หมัดมาจนถึงทุกวันนี้ยังไงล่ะ และนี่ก็เป็นอีกหนึ่งเหตุผลด้วยมั้งที่คุณแม่ของเขา ทั้งรัก ทั้งเอ็นดู แม่หนูเมริสาอะไรนั่นหัวปักหัวปำ เพราะมีลักษณะนิสัย กิริยาท่าทางที่ละม้ายคล้ายกันละมั้งตอนอยู่อยู่กับเมลิสากูรู้สึกเหมือนอยู่กับแม่ยังไงก็ไม่รู้ อบอุ่นฉิบหาย!!! ฉิบหายแล้ว เหลือแต่อบอุ่น!“ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าพิญมาได้ยังไง” คราวนี้เขาพูดจริง ไม่ได้โกหกเหมือนครั้งก่อน ที่มักนัดเจอกับพิรญาแล้วบอกว่าบังเอิญเจอ แต่หนนี้เขาไม่รู้มาก่อนล
แค่เมียในนาม บทที่ 18
หลังจากที่พูดคุยตกลงกับธนาธิปเรื่องการสวมบทบาทการเป็นผัวเมียปลอม ๆ อีกระดับหนึ่ง ทั้ง ๆ ที่ปกติมันก็ไม่ได้เป็นผัวเมียกันจริง ๆ อยู่แล้ว ก็ได้กลับขึ้นมาบนห้องนอนแล้วนั่งคิดทบทวนกับตัวเองว่ารับปากไปเพื่ออะไรวะ?ตอนนี้เธอก็สุขสบายอยู่แล้วเราแค่วันที่จะได้เซ็นใบหย่าเท่านั้น เมริสาเอ้ยหาเหาใส่หัวชัด ๆ !ปิ้ง!! จู่ ๆ ข้อความจากโทรศัพท์มือถือก็ดังขึ้น...เป็นแอ็กเคานต์ส่วนตัวของรติมาเพื่อนที่เป็นดาราสาวซึ่งหูตากว้างขวางอยู่ในแวดวงสังคมบันเทิงเด้งข้อความเข้ามา pv.rosese : -send photo- pv.rosese : พ่อมึงใช่ปะ หน้าคุ้น ๆ กูว่าใช่ เมริสาเองจั๊บ : มึงเจอที่ไหน pv.rosese : ภูเก็ต กูมาเที่ยวที่ภูเก็ตกับผู้แล้วบังเอิญเจอคนที่หน้าตาละม้ายคล้ายพ่อมึงไม่มีผิด pv.rosese : มากับผู้หญิงว่ะ pv.rosese : พ่อกับแม่มึงมาฮันนีมูนกันที่นี่เหรอวะ โรแมนติกโคตร อีดอกกก ได้ห้องพักที่วิวดีที่สุดของโรงแรมด้วย เมริสาเองจั๊บ : กูโทรหาแม่แป๊บ ...เมริสามีลางสังหรณ์ใจแปลก เธอสันนิษฐานว่าผู้หญิงที่รติมาหมายถึงอาจจะไม่ใช่แม่ของเธอหรือเปล่าเพราะหากแม่ไปจริงๆก็คงจะโทรมาหาเธอแล้ว กริ้งง...my mom (เม ว่าไงลูก) เสี
แค่เมียในนาม บทที่ 17
เมื่อกลับมาจากห้องของเมริสา ชายหนุ่มเองก็สับสนไม่ต่างไปจากเธอ เขาทิ้งตัวลงบนเตียงนอนนุ่มด้วยความคิดมากมายตีปนกันมั่วไปหมดภายในสมอง ภาพเหตุการณ์เมื่อคืนลอยเข้ามาเป็นฉาก ๆ ยังคงวนเวียนตามหลอกหลอนไม่เลิกราเน้นย้ำว่ามันคือความจริงที่ระหว่างเขาและเธอมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งด้วยกันยอมรับว่าเรื่องที่เกิดขึ้นนั้นต่างฝ่ายต่างก็เมามายไม่ได้สติเพราะฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ด้วยกันทั้งคู่ ซึ่งคงไม่มีใครอยากให้มันเกิดขึ้น เพราะสำหรับชีวิตแต่งงานของพวกเขาแล้วหนทางไปต่อมันมองไม่เห็น ไม่มี รู้เพียงแค่อีกเจ็ดเดือนข้างหน้าก็จะได้หย่าขาดเป็นอิสระจากพันธะที่ผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่ายตั้งขึ้นมาเขาตั้งใจว่าจะคุยกับเธอให้รู้เรื่องเสียวันนี้ แต่เธอกลับหลบหน้าไม่พูดไม่จา ...ผ่านไปประมาณสองวันหลังจากเกิดเหตุการณ์ในวันนั้นขึ้นเขาก็ไม่ได้พูดคุยถึงเรื่องนี้กับเมริสาอีกเลย เพราะดูเหมือนเธอจะจงใจหลบหน้า ไม่พูดไม่จาและไม่มาให้เขาพบเจอ ทั้ง ๆ ที่เขาเองก็กลับมานอนบ้านทุกคืน เมริสารู้ดีว่าเขาจะกลับจากทำงานช่วงประมาณหกโมงเย็นและเข้านอนไม่เกินสี่ทุ่มเธอจึงเล่นกลับเอาเที่ยงคืนเพื่อเลี่ยงที่จะไม่ได้เจอะเจอหน้ากัน "เม" แต่คราวนี้เขาซัด
แค่เมียในนาม บทที่ 16
แสงแดดสีทองสดใสยามรุ่งอรุณสาดส่องกระทบกระจกบานใหญ่ทะลุเข้ามาด้านใน ตกลงบริเวณปลายเตียงนุ่มโดนเท้าเล็ก ๆ ที่โผล่พ้นผ้านวมผืนใหญ่ออกมาได้รับความร้อนระอุจนต้องรีบขดกลับขึ้นไป แล้วขยุกขยิกตัวไปมาเล็กน้อย แต่ก็พริ้มตาหลับตาเพราะอาการหนักอึ้งจากฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ที่ยังคงหน่วงอยู่ในศีรษะบวกกับอาการเหนื่อยล้าด้วยกิจกรรมรักอันเร่าร้อนที่เพิ่งจบลงเมื่อตอนตีสามกว่าฝ่ามือนุ่มนิ่มของเมริสาพาดขึ้นมาวางบนหน้าท้องที่อัดแน่นไปด้วยกล้ามเนื้อลอนเรียงมัดเป็นกลม ก้อนใหญ่ราวกับขนมปัง ใบหน้านอนซบอยู่บนอกอกแกร่งกำยำ มีผ้านวมสีขาวผืนหนาปกปิดเรือนร่างเปลือยเปล่าเอาไว้ไม่ให้ดูอนาจารจนเกินไป ถึงแม้เมื่อคืนมันจะผ่านการสัมผัสจากริมฝีปากหยักมาแล้วทุกจุดก็ตาม..."อื้อ..." ส่วนธนาธิป นอนหงาย ส่งแขนแกร่งข้างหนึ่งโอบรอบร่างบางเอาไว้อย่างรักใคร่ พริ้มตาหลับเข้าสู่ภวังค์นิทราเพราะความเหนื่อยล้าเต็มที เนื้อตัวเขาเต็มไปด้วยรอยคิสมาร์กที่อีกฝ่ายทำเอาไว้มากมาย"ฮือ..." เมื่อเริ่มรู้สึกตัว หัวคิ้วก็ขมวดเข้าหากันโดยอัติโนมัติเพราะสัมผัสได้ถึงบางสิ่งบางอย่างที่แปลกประหลาดไปจากทุก ๆ วัน ทำไมวันนี้หมอนในห้องเธอถึงได้แข็งโป๊ก! ท
แค่เมียในนาม บทที่ 15
อ้าว! คราวนี้แม่งหลอกด่ากูจริง ๆ ไอ้สัส คือกูสามารถโกรธคนเมาได้ไหมวะ? "เอ้าา โช้นนนนนนน" เมริสาชูแก้วไวน์ขึ้นแล้วเลื่อนลงมากระดกเข้าปาก "กินดิ คออ่อนเหรองายยย ห๊า" ธนาธิปยินคำสบประมาทเช่นนั้นก็ยอมความไม่ได้ ยกแก้วไวน์ของตนขึ้นมากระดกเข้าปากแข่งกับเมริสาจนผ่านไปขวดที่เท่าไรต่อเท่าไรแล้วก็ไม่รู้...รู้สึกตัวอีกทีตอนที่ศีรษะมันหนักอึ้ง ดวงตาพร่ามัว เดินโซซัดโซเซคล้ายกับบ้านหมุน ส่วนเมริสาเองก็ไม่ได้ต่างกัน เผลอ ๆ อาการหนักกว่าเขาด้วยซ้ำ "เม ลุกขึ้นไปนอนบนห้องดิ้" "อื้อ! เสือกรายยยอะ" เมริสาที่กำลังนอนฟุบอยู่บนอกแกร่งกำยำของธนาธิปแหงนหน้าขึ้นไปสบถถ้อยคำหยาบโดนใส่หน้าเขา "เมมม ปายยยนอนดีดี ดิ้" ธนาธิปดึงแขนเรียวยาวของเมริสาขึ้นมาพาดบ่า ก่อนจะพากันเดินโซซัดโซเซขึ้นไปชั้นบนของบ้าน "อยากจะเมาห๊ายยลืมเธอ ลืมความรักที่แสนห่วย วู้วววว ความร๊ากกกกก" เมริสาแหกปากร้องเพลงอย่างอารมณ์ดีตลอดทาง เขาก็ต้องรับภาระหน้าที่อันใหญ่หลวงแบกร่างของเธอขึ้นไปจนถึงด้านบนให้จนได้! ภาระกูชัด ๆ ! เขาหลอกด่าอยู่ในใจโดยไม่ได้ออกเสียงออกมา ไม่เช่นนั้นเมริสาที่กำลังอยู่ในสภาพเมามายหัวราน้ำแบบนี้คงตบหัวเขาเข้าสักผ
แค่เมียในนาม บทที่ 14
เอาจริง ตอนนี้เขาไม่รู้จะอึ้งกับอะไรก่อนดี ระหว่างมุมมองแปลกใหม่ในตัวเมริสาที่เขาไม่เคยได้สัมผัส เช่น การสบถถ้อยคำหยาบโลนออกมา หรือ เรื่องราวในอดีตที่เธอเคยพบเจอมา… เขาเคยคิดว่าชีวิตตัวเองโคตรเพอร์เฟ็กต์ที่สุด แต่พอได้มาทำความรู้สึกกับเมริสาเธอกลับเลยในสิ่งที่เขามี เขาเป็นขึ้นไปในอีกระดับหนึ่งที่เขาหรือแม้กระทั่งคนอื่น ๆ ก็คงถีบตัวเองขึ้นไปถึงจุดนั้นได้ยาก…เมริสาเรียนจบจากต่างประเทศด้วยปริญญาสองใบ มีคุณพ่อคุณแม่ที่ทั้งรัก ทั้งเข้าใจ หวงแหวน และตามใจเธอทุกอย่าง ไม่ว่าของสิ่งนั้นจะยากเย็นแค่ไหนพวกเขาก็พร้อมซัพพอร์ตหากเป็นความต้องการของลูกสาว ทรัพย์สินเงินทองไม่ต้องพูดถึง ตระกูลนั้นร่ำรวยเป็นอันดับต้น ๆ ของประเทศ ลำพังเพียงหุ้นสามสิบเปอร์เซ็นต์ที่ถืออยู่ของบริษัทดังระดับโลกซึ่งตั้งอยู่ ณ ประเทศอังกฤษก็เฉลี่ยเดือนละหลายร้อยล้าน และที่สำคัญเธอไม่ต้องทำการทำการอะไรสักอย่าง ลอยชายช็อปปิ้งไปวัน ๆลูกคุณหนูสัส ๆ แต่เขาเพิ่งรู้ก็วันนี้ว่าอดีตเธอโคตรแย่ เจอกับความสัมพันธ์เหี้ย ๆ เหตุผลในการบอกเลิกแบบคนเห็นแก่ตัว จนกระทั่งคิดจะฆ่าตัวตาย หากในวันนั้นคุณอาทั้งสองขึ้นไปไม่ทัน ก็คงไม่มีเมริสามานั่ง
แค่เมียในนาม บทที่ 13
ปฏิญาณกับตัวเองไว้ว่าจะเจ็บแค่ครั้งนี้ ครั้งเดียวและครั้งสุดท้ายจะไม่เสียเวลากับผู้หญิงพรรค์นั้นอีก... ไอ้เรื่องโกหกนอกใจมันไม่ควรมีอยู่แล้วในชีวิตคู่ แต่นี่ถึงขั้นนอกกาย เขาแม่งโคตรรับไม่ได้และที่สำคัญพิรญาไม่ได้นอกกายเขาด้วยการไปนอนกับผู้ชายแค่คนเดียวแต่เป็นผู้ชายมากหน้าหลายตาไม่ซ้ำราย ยิ่งกว่านั้นหนึ่งในชู้รักคือเพื่อนสนิทของเขา...พอกันที! ชายหนุ่มสูดลมเข้าปอดลึก ๆ แม้ในใจจะยังรู้สึกเจ็บกับความผิดหวังที่เพิ่งไปเจอมาไม่หาย เพราะบาดแผลมันยังสดและคงจะใช้เวลาสักพักกว่าจะหายดี อาจเป็นเดือน เป็นปี ไม่สามารถคาดเดาได้ บางทีอาจมีใครสักคนที่เข้ามาทำให้แผลเขาสมานเร็วกว่าเดิมก็ได้ ธนาธิปนั่งกินข้าวต้มกุ้งที่เมริสาซื้อให้จนหมดเกลี้ยง ก่อนจะขึ้นไปบนห้องนอนเพื่ออาบน้ำผลัดเปลี่ยนเสื้อผ้าและจัดการเก็บพวกรูปภาพรวมถึงสิ่งของต่าง ๆ ที่เกี่ยวข้องกับพิรญาเก็บใส่ในกล่องจนหมดก่อนจะเดินกลับลงด้านล่าง "เฟื่อง เอากล่องนี้ไปเผาทิ้งอย่าให้เหลือซาก" ตัดบัวไม่ให้เหลือใย ตัดใจจากผู้หญิงแบบนั้นก็จงตัดให้ขาดอย่าให้เหลือแม้แต่ความรู้สึกดี ๆ ต่อกัน..."ค่ะคุณธัน" เฟื่องไม่ได้ละลาบละล้วงเรื่องของเจ้านายจนเกินหน
แค่เมียในนาม บทที่ 12
ส่วนภาพที่เหลือก็เป็นภาพของพิรญาที่กำลังนัวเนียกับผู้ชายไม่ซ้ำหน้าเลยสักรูปเดียว วินาทีนั้นหยาดน้ำอุ่นคล่อหน่วยจนทัศนวิสัยพร่ามัวแล้วค่อย ๆ เอ่อทะลักพร่างพรูออกมาอาบสองพวงแก้มอย่างยากเกินกว่าจะกัดฟันขมกลั้นเอาไว้ไหว หมดสิ้นแล้ว...เขารู้สึกเหมือนแม่ง ไม่เหลืออะไรสักอย่างไม่มีแรงแม้กระทั่งพิมพ์ข้อความถามออกไปด้วยซ้ำว่าเจ้าของแอ็กเคานต์มีจุดประสงค์อะไร ตอนนี้ร่างกายเขามันอ่อนล้าหมดเรี่ยวแรงแม้แต่หายใจยังโรยริน...ก้อนสะอื้นแล่นขึ้นมาจุกคอพูดไม่ออกบอกไม่ถูก ฝืนทนกล้ำกลืนรับเอาความเจ็บปวดที่อีกฝ่ายยัดเยียดให้ไม่ไหวเพราะมันรุนแรงทรมานเหลือเกินราวกับถูกควักหัวใจออกมาบีบเล่นให้แหลกละเอียดคามือ เขาไม่เคยคิดไม่เคยฝันมาก่อนเลยว่าชีวิตรักของผู้ชายที่โคตรเพอร์เฟคทั้งหน้าตา รูปร่าง ฐานะ ครอบครัว หน้าที่การงาน อย่างเขาจะต้องเจอกับเหตุการณ์โคตรผิดหวังแบบนี้ ที่ผ่านมาเขาทั้งรัก ทั้งไว้เนื้อเชื่อใจและทุ่มเททำทุกอย่างเพื่อผู้หญิงคนนั้น แต่ท้ายสุดแล้วกลับต้องมารู้ความจริงว่าเธอตอบแทนเขาด้วยการโกหกหลอกลวงและหักหลังแทงข้างหลังเขาอย่างเลือดเย็น ประโยคที่ว่า 'กูคบกับมันเพราะกูต้องการให้ตัวเองสุขสบายเนาะ
You may also like
ยอดหนูน้อยซวี่เป่า : มารดานางมารสะท้านเมือง
ซูเหยียน24.3K views(ของหวง) มาเฟีย BAD
ลำเจียก40.9K viewsคุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ
หลิวหลีเสวียเสวี่ย209.4K viewsแรงรักสยบแรงแค้น
นครแสงจันทร์44.1K viewsคลื่นรักทะเลเดือด
Priyada218 viewsว่าผมเด็กแล้วผมเด็ดมั้ยครับ
เพลิงนารา/zabzeed/Smeraldo_k1.3K viewsBad Twin ฟืนมันร้าย
ณดารินทร์1.5K viewsทรายเทียมเพชร
พิมพ์พิรดา180 views
