บทที่ 12

ส่วนภาพที่เหลือก็เป็นภาพของพิรญาที่กำลังนัวเนียกับผู้ชายไม่ซ้ำหน้าเลยสักรูปเดียว

วินาทีนั้นหยาดน้ำอุ่นคล่อหน่วยจนทัศนวิสัยพร่ามัวแล้วค่อย ๆ เอ่อทะลักพร่างพรูออกมาอาบสองพวงแก้มอย่างยากเกินกว่าจะกัดฟันขมกลั้นเอาไว้ไหว

หมดสิ้นแล้ว...เขารู้สึกเหมือนแม่ง ไม่เหลืออะไรสักอย่าง

ไม่มีแรงแม้กระทั่งพิมพ์ข้อความถามออกไปด้วยซ้ำว่าเจ้าของแอ็กเคานต์มีจุดประสงค์อะไร ตอนนี้ร่างกายเขามันอ่อนล้าหมดเรี่ยวแรงแม้แต่หายใจยังโรยริน...

ก้อนสะอื้นแล่นขึ้นมาจุกคอพูดไม่ออกบอกไม่ถูก ฝืนทนกล้ำกลืนรับเอาความเจ็บปวดที่อีกฝ่ายยัดเยียดให้ไม่ไหวเพราะมันรุนแรงทรมานเหลือเกินราวกับถูกควักหัวใจออกมาบีบเล่นให้แหลกละเอียดคามือ

เขาไม่เคยคิดไม่เคยฝันมาก่อนเลยว่าชีวิตรักของผู้ชายที่โคตรเพอร์เฟคทั้งหน้าตา รูปร่าง ฐานะ ครอบครัว หน้าที่การงาน อย่างเขาจะต้องเจอกับเหตุการณ์โคตรผิดหวังแบบนี้ ที่ผ่านมาเขาทั้งรัก ทั้งไว้เนื้อเชื่อใจและทุ่มเททำทุกอย่างเพื่อผู้หญิงคนนั้น แต่ท้ายสุดแล้วกลับต้องมารู้ความจริงว่าเธอตอบแทนเขาด้วยการโกหกหลอกลวงและหักหลังแทงข้างหลังเขาอย่างเลือดเย็น

ประโยคที่ว่า 'กูคบกับมันเพราะกูต้องการให้ตัวเองสุขสบายเนาะ ถ้ากูต้องไปลำบาก กูหาคนอื่นดีกว่า' ยังคงตามหลอกหลอนวนเวียนอยู่ในจิตใต้สำนึกของเขาคล้ายกับต้องการตอกย้ำว่าที่ผ่านมามันไม่เคยมีความจริงเลยแม้แต่น้อย พิรญาเสแสร้งเล่นละครตบตาเขามาโดยตลอด

ประโยคนั้นคนพูดจะรู้ตัวบ้างหรือไม่ว่ามันได้แปรเปลี่ยนเป็นธนูแหลมคมทิ่มแทงปักเข้าตรงกลางอกจนร่างกายเขาพรุนเป็นรูไปหมด

ที่เขาบ้างาน โหมหนัก ก็เพื่อเธอทั้งนั้น พยายามสร้่งเนื้อสร้างตัว มีธุรกิจเป็นของตัวเอง เพราะหากวันข้างหน้าพ่อแม่ยังไม่ยอมรับพิรญา เขาจะได้สามารถเลี้ยงดูเธอให้สุขสบายได้...แต่มันกลับกลายเป็นข้อบกพร่องจนเธอต้องออกไปหาความสุขกับผู้คนอื่นเหรอ?

นี่เป็นความผิดหวังครั้งแรก และมันก็ดันเป็นครั้งใหญ่ที่เขาแทบพยุงตัวเองเอาไว้ไม่อยู่ ทุกอย่างมันสรวลไปหมด

ตั้งแต่เกิดมาจนถึงอายุปูนนี้ ทุกคนต่างอิจฉาเขา...เขามีครอบครัวที่สมบูรณ์แบบ มีพ่อมีแม่ มีเงินทอง มีทุกอย่าง สุขสมหวังทุกเรื่อง แต่กลับพบเจอกับความผิดหวัง ความผิดพลาดขั้นรุนแรงในเรื่องความรัก...

มันจุกอยู่กลางอก มันตำใจจนพูดไม่ออก ไม่มีแม้กระทั่งเสียงที่เปล่งร้องออกมา เหลือเพียงหยาดน้ำตาที่ค่อย ๆ รินไหลอย่างช้า ๆ

ฝ่ามือหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาแล้วพิมพ์ข้อความกลับเข้าไปในแอ็กเคานต์ปริศนานั้น

TTUNWA.A : ต้องการอะไร

WWWRR : ก็แค่อยากให้มึงตาสว่างว่าผู้หญิงคนนี้มันสำส่อนขนาดไหน

WWWRR : มันยอมนอนกับผู้ชายไม่ซ้ำหน้า ยอมเอาตัวเข้าแลกเพื่อเงินทองและหน้าที่ทางการงาน

WWWRR : ไม่เว้นแม้กระทั่งคนที่แก่คราวพ่อ

WWWRR : ถ้าอยากรู้ว่าเมียมึงร่านขนาดไหน ก็ตามมา

WWWRR : Share location

WWWRR : ห้อง 509

ธนาธิปกดอ่านแต่ไม่ได้ตอบกลับไปปล่อยทิ้งไว้แบบนั้น เขารีบสตาร์ทรถสปอร์ตคันหรูแล้วเหยียบคันเร่งด้วยความเร็วสุดไมล์เพื่อไปถึงจุดหมายปลายทางให้ไวที่สุด

วินาทีนั้นขอให้เขาได้ไปเห็นกับตา ได้ยินกับหู...เจ็บปวดจนถึงที่สุด ให้มันทรมานใจราวกับโดนคมมีดกรีดลึกแล้วจ้วงแทงซ้ำรอยแผลเก่าซ้ำ ๆ จนไม่สามารถรักผู้หญิงคนนี้ได้ต่อได้อีก หรือไม่ก็เกลียดชังน้ำหน้าเธอไปเลยยิ่งดี!

ต่อให้วันนี้จะมีเพียงภาพ วิดีโอ และคลิปเสียงเหล่านั้น มันก็เป็นเครื่องยืนยันได้แล้วว่าที่ผ่านมาพิญญา แม่ง โกหกตลบแตลง ตอแหล หักหลังเขามาโดยตลอด เขาคงไม่หูตามืดบอดพอที่จะเอาผู้หญิงเลี้ยงไม่เชื่องที่ส่ำส่อนมั่วกับผู้ชายไม่ซ้ำหน้าคนนี้ต่อแน่นอน

แต่หากได้ไปเห็นภาพที่มันตอกย้ำกับตาตัวเอง อาจจะทำให้เขาตัดใจเร็วขึ้น!

รถของธนาธิปขับมาถึงโรงแรมม่านรูดตามโลเคชั่นที่แอ็กเคานต์ปริศนาส่งมาภายในเวลาเพียงไม่ถึงสิบห้านาที เขาควักเงินปึกหนาปิดปากเจ้าหน้าที่เพื่อที่จะได้กุญแจห้องและเข้ามาด้านใน...

ตอนนี้เขากำลังยืนอยู่ด้านหน้าประตู 509 ด้วยความรู้สึกสั่นไหวอย่างบอกไม่ถูก มันกล้า ๆ กลัว ๆ

กลัวที่จะต้องเห็นภาพแฟนสาวเริงรักอยู่กับชายชู้...

กลัวที่จะต้องยอมรับความจริงว่าเธอหักหลัง...

กลัวที่จะต้องผิดหวังครั้งแล้วครั้งแล้ว...

"อ๊ะ อ๊า อ๊ะ อ๊ะ ระ...แรงเลยค่ะ อ๊า" แต่แล้วเสียงร้องครวญครางจากคนด้านในที่ดังเล็ดลอดออกมา ช่วยกระตุกฝ่ามือของเขาที่ถือกุญแจเสียบคาลูกบิดอยู่ค่อย ๆ ไขเข้าไปด้านใน

พอเปิดประตูเข้าไปถึงเขาก็ยืนแนบพิงฝาผนังซึ่งอยู่ในองศาที่สามารถมองเห็นสองร่างหญิงร้ายชายเลวที่กำลังเริงรักกันอยู่บนเตียงพอดี

ภาพด้านหน้าก็ยิ่งตอกย้ำเขาอีกครั้งว่าผู้หญิงคนนั้น ผู้หญิงที่เขารักหมดใจมันตอแหล ตระบัดสัตย์มากแค่ไหน

เขาน่าจะเชื่อคำที่คุณแม่เตือนตั้งแต่แรกว่าผู้หญิงคนนี้ไม่คู่ควรกับความรักของเขา แต่ตอนนั้นเขามันหูตามืดบอด หลงหัวปักหัวปำ บูชาความรัก จนมองเห็นกงจักรเป็นดอกบัว!

"อ๊ะ อ๊า อ๊ะ อ๊ะ คxย คุณโคตรใหญ่เลยอ๊า ระ...แรงค่ะ อ๊า" พิรญากำลังนอนอ้าขาปล่อยให้ผู้ชายที่เขาเห็นเพียงแผ่นหลังโถมสะโพกเข้าใส่ด้วยความใคร่และความเต็มใจ

"อ๊ะ...อ๊า โคตรดี อ๊าา"

"ถ้าเทียบกับไอ้คุณธันนั่นล่ะ ผมกับมัน ใครเอาเก่งกว่า" ถามพลางผู้ชายก็อัดสะโพกเข้าใส่ซ้ำแล้วซ้ำเล่าไปด้วย

"ก็ต้องคุณอยู่แล้วสิคะ อ๊าา ไอ้ผู้ชายห่วยแตกคนนั้นอย่าไปพูดถึงให้อารมณ์เสียเลย อ๊ะ อ๊า ระ...แรง อ๊า" หัวใจของเขามันเจ็บทุกข์ทรมานจนด้านชาไปหมดแล้ว

"ก็เลิกกับมันสิ"

"อ๊ะ อ๊ะ ฉะ...ขอ อ๊า กอบโกยจากมันให้เยอะก่อนก็แล้วกัน อ๊าา อื้อ อ๊ะ ซี๊ดดดดด ไอ้ธันมันหน้าโง่ อย่าว่าแต่หลอกเอาเงินเลย ขนาดฉันเอากับเพื่อนสนิทมัน มันยังไม่เอะใจอะไรสักนิด อ๊ะ อ๊า"

มันยิ่งทำให้ธันวาช็อคเข้าไปอีกดอก... เพื่อนสนิท พิรญาลักลอบมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกับเพื่อนเขาคนใดคนหนึ่งลับหลังเขามาโดยตลอด

"หึ...ก็มันโง่ไง"

"มึงเสร็จรึยังวะไอ้โชค...นานฉิบ" จู่ ๆ ก็มีผู้ชายอีกคนนึงที่เขาคุ้นหน้าคุ้นตาเป็นอย่างดีเดินออกมาจากห้องน้ำด้วยสภาพร่างกายเปลือยเปล่า...

ธนนท์ หนึ่งในแก๊งเพื่อนสนิทของเขาที่คบหากันมาตั้งแต่สมัยเรียนมัธยมศึกษาตอนปลาย มันเป็นคนที่เขาไว้เนื้อเชื่อใจและเป็นคนที่ชักนำพิรญาให้มาเจอกับเขาในวันนั้น เป็นคนที่เขาเล่าทุก ๆ อย่างให้มันฟัง เป็นคนที่เขารักมันเหมือนพี่ เหมือนน้อง เหมือนคนในครอบครัว แต่สุดท้ายมันกลับหักหลังเขาด้วยการเล่นชู้กับแฟนของเขา

สารเลว!!

"ยังว่ะ"

"พิญ อมหน่อย"

คราวนี้ผู้ชายที่ชื่อว่าโชคพลิกตัวร่างแบบบางคว่ำหน้าในท่าหมาแล้วสวนแทงของเขาใส่เข้าไปจากทางด้านหลัง ก่อนที่ธนนท์จะก้าวขาขึ้นบนเตียงคลานเข่าไปเบื้องหน้าของหญิงสาวแล้วจับประคองแท่งแก่นกายสอดแทรกเข้าไปในโพรงปาก

เขาไม่สามารถทนดูภาพอุบาทว์ตรงหน้าได้อีก จึงเดินออกไปแบบเงียบ ๆ ไม่มีแม้กระทั่งประโยคใด ๆ พูดคุยกับพวกมันเลยสักคำเดียว เพราะตอนนี้ความรู้สึกเขามันทั้งจุก ทั้งแน่นไปหมด จนเขาไม่รู้จะสรรหาคำไหนมาว่ากล่าว...

หลังจากนั้นเขาก็ขับรถมุ่งหน้าไปยังผับของภูริพัฒน์และวีรยุทธซึ่งเป็นหุ้นส่วนร่วมกันและพวกมันก็เป็นเพื่อนสนิทของเขา

พอไปถึงเขาไม่ได้พิรี้พิไรสาธยายความตอแหลของผู้หญิงกากีแบบนั้นให้ใครฟัง เอาแต่นั่งกระดกเหล้าเข้าปากแก้วแล้วแก้วเล่าจนสภาพก็คงเป็นอย่างที่เมริสาเห็นในช่วงตอนกลางคืนที่ไอ้พวกมันทั้งสองคนหิ้วปีกเขามาส่งถึงบ้าน...