4 - ถูกใช้งาน

ถูกใช้งาน

ช่วงสายของวัน

หญิงสาวรูปร่างอวบนิด ๆ บนที่นอนนุ่ม เมื่อรู้สึกตัวพยายามลืมตาขึ้นมาด้วยความยากลำบาก หนักอึ้งไปหมด เพราะผลของพิษไข้เมื่อคืนนี้ และรู้สึกแปลกใจที่ตื่นขึ้นมากลับพบว่าตัวเองนอนอยู่บนที่นอนนุ่ม ต่างจากเมื่อคืนนี้มาก

“ตื่นแล้ว ก็ลุกขึ้นไปทำงานได้แล้ว” เสียงเข้มที่ยินจ้องมองอยู่ข้างที่นอนที่หญิงสาวนอนอยู่นั้น พูดขึ้นมาทันที ที่หญิงสาวลืมตาขึ้น

“คุณ”

“ลุกขึ้น อย่าทำตัวอ่อนแอให้เป็นภาระคนอื่น” เสียงเข้มสั่งขึ้นมาอีกครั้ง

“แล้วคุณเอาตัวฉันมาให้เป็นภาระทำไม” หญิงสาวสวนขึ้นมาทันทีอย่างไม่รู้สึกเกรงกลัวอะไรเลยสักนิด

“ปากดี น่าจะปล่อยให้ตายคาของเก็บของไปเสียดีกว่า” ร่างสูงย่างสามขุมเข้าไปหาหญิงสาวที่นั่งอยู่บนที่นอนทันที

“ตายไปก็ดี ทุกอย่างจะได้จบ ๆ แล้วฉันก็ไม่รู้ด้วย เพราะอะไรคุณถึงได้เอาตัวฉันมา” หญิงสาวพูดขึ้นมาด้วยท่าทีที่ประชดประชัน

“เธอตายมันก็ง่ายเกินไปสิสาวน้อย เธอยังต้องมีชีวิตอยู่เพื่อชดใช้ ลุกขึ้นมาจากที่นอนของฉันได้แล้ว ฉันจะได้รีบเปลี่ยนผ้าปูที่นอนทิ้งขยะแขยงสิ้นดี” เสียงเข้มเอ่ยสั่งขึ้นมาอีกครั้ง พร้อมกับกระชากร่างเธอลุกมาจากที่นอนนั่นทันที

“โอ้ยยย...นี่คุณเปลี่ยนเสื้อผ้าให้ฉันเหรอ” หญิงสาวร้องสียงหลงออกมาทันที พร้อมกับก้มมองสำรวจตัวเอง กลับพบว่าเธอไม่ได้ชุดนักศึกษากระโปรงกลีบพีชแล้ว แต่เป็นเสื้อยืดพอดีกับตัวเธอ และกางเกงขายาวสวมทับตัวเธอแล้ว

“เธอเห็นคนอื่นไหมละ”

“ถ้าอย่างนั้นก็...” หญิงสาวตาลุกวาวขึ้นมาทันที เมื่อร่างสูงตอบออกมาแบบนี้

“แบนไม่สมกับรูปร่างที่อวบเลยสักนิด” ร่างสูงเอ่ยขึ้นพร้อมกับจ้องไปที่หน้าอกของเธอ

“ไอ้บ้า...”

“หยุดเลยนะ” เสียงเข้มสั่งห้ามเอาไว้เสียก่อน เมื่อเห็นว่าหญิงสาวพ่นคำด่าออกมา พร้อมกับสายตาดุดันที่ขู่เธอเอาไว้

“...” หญิงสาวเงียบทันที ไม่พูดหรือตอบโต้อะไรออกมาสักคำ

อคิราห์ลากแขนหญิงสาวออกมาจากห้องนอนของเขา แล้วพาตัวเธอลงไปที่ด้านล่างทันที ดโยไม่พูดอะไรออกมา

“ฉันเดินเองได้” หญิงสาวสะบัดแขนออกอย่างแรง เมื่อเดินลงมาถึงด้านล่าง

“อย่างกับฉันอยากแตะต้องตัวเธอมากนักแหละ ผู้หญิงมักมากในกามอย่างเธอสกปรก” คำดูถูกเหยียดหยาม พ่นออกมาจากปากของเขา

“...” หญิงสาวไม่ตอบโต้อะไรออกมาสักคำ เพราะเบื่อที่จะอธิบาย ถึงจะอธิบายไปอย่างไรเขาก็ไม่รับฟังเธออยู่ดี

“เดินตามมานี้” เสียงเข้มเอ่ยสั่ง พร้อมกับกึ่งลากกึ่งจูงเธอ แล้วเดินนำหน้าออกไปที่สวนทันที

“คุณจะลากฉันไปไหน”

“ทำงานชดใช้กรรมที่ตัวเองก่อ” เสียงเรียบเอ่ยไปเพียงแค่นั้น ก็ไม่ได้สนใจต่อ

“แต่แดดมันร้อนมากเลยนะ” หญิงสาวพยายามยกเหตุผลมาอ้าง เพราะแดดตอนกลางวันที่ร้อนมาก และเสื้อแขนยาวหรือหมวกเธอก็ไม่ได้ใส่เลย และอีกอย่างเธอก็หิวมากด้วย เพราะตั้งแต่ที่มาถึงที่นี่ ก็ยังไม่ได้ทานอะไร แถมเมื่อคืนก็ยังป่วยอีก

“นั่นมันปัญหาของเธอ ไม่ใช่ของฉัน ถางหญ้าแปลงนี้ออกให้หมดก่อนตะวันจะตกดิน” เสียงเข้มเอ่ยสั่ง เมื่อเดินมาถึงแปลงที่ไร้คนงาน สักคน เพราะแปลงนี้เป็นแปลงที่ร้าง โละทิ้งเตรียมที่จะไถดินปรับสภาพดินแล้ว

“ทำแบบไหนล่ะ” หญิงสาวถามขึ้นมาทันที ที่ร่างสูงยื่นจอบด้ามยาวมาให้เธอ เพราะเธอไม่รู้จริง ๆ ว่าต้องทำแบบไหน

“หึ ใช้ชีวิตที่สุขสบายจนเคยตัว ไอ้วัฒน์สอนงานเธอ แล้วจำเอาไว้อย่าให้ใครมาช่วยเป็นอันขาด ตกเย็นเดี๋ยวกูจะมาดูอีกที” ร่างสูงเค้นหัวเราะออกมาอย่างดูแคลน แล้วหันไปสั่งธวัฒน์ที่พึ่งเดินตามมาถึงพอดี

“แต่นี่มันใกล้จะเที่ยงแล้วนะครับคุณคิน อีกอย่างแดดก็ร้อนมากด้วย” ธวัฒน์พูแย้นขึ้นมาทันที ที่ได้ยินในเจ้านายหนุ่มสั่ง

“มึงกล้าขัดคำสั่งกูเหรอ” เสียงเข้มตวาดลูกน้องทันที

“ไม่กล้าครับ”

ร่างสูงเดินออกไปจากตรงนั้นทันที ที่สั่งงานกับธวัฒน์เสร็จ แต่ไม่ได้เดินออกไปไหนไกล กลับมานั่งที่ใต้ร่มไม้ใหญ่ใกล้ ๆ แทน

กรุงเทพมหานคร

“ไหนว่าจะนอนพักอยู่บ้านไง...แล้วนี่แต่งตัวสวยลูกสวยแม่มีเดทกับใครอีกเหรอ” พลอยไพลินถามลูกสาวขึ้นมาเมื่อเห็นหญิงสาวแต่งตัวสวย เดินลงมาจากบันได

“ก็อยู่บ้านเบื่อ ๆ นี่คะ พราวไปก่อนนะคะ อาจจะกลับดึก ๆ หรือไม่ก็เช้านะคะ เผื่อมีงานด่วน” หญิงสาวตอบผู้เป็นแม่ออกไป

“จ๊ะ แล้วนี้ใครมารับเหรอ หรือว่าลูกจะไปเอง” พลอยไพลินถามออกไป แต่ก็พอจะทราบอยู่บ้างเพราะเห็นรถหรูจอดรอที่หน้าประตูรั้วบ้าน

“ไม่ต้องบอกก็รู้ ๆ กันอยู่นะคะ ลูกสาวแม่พลอยเสน่ห์แรงจะตาย”

“จ้า ระวังไว้บ้างน่ะลูก จะคบหาใครต้องดูให้ดีก่อน อย่าพึ่งรีบเปิดตัวหากว่ายังไม่มั่นใจ อย่าลืมว่าเราไม่ใช่คนธรรมดาทั่วไปนะ” ผู้เป็นแม่พร่ำสอน

“ค่าคุณแม่ พราวไปก่อนนะคะ เดี๋ยวคนในรถจะรอนาน แล้วจะพลอยงอนพราวเอา” หญิงสาวรับปากแม่ แล้วเดินออกไปทันที

หญิงสาวเดินออกมาจากบ้าน ขึ้นรถหรูที่มีหนุ่มหล่อดีกรีพระเอกดังทันที ที่จอดรออยู่หน้าบ้านเธอแล้ว

“ร้อนไหม เดินออกมาตั้งไกล บอกว่าจะเข้าไปรับก็ไม่ยอม” เสียงทุ้มของคนขับรถมารับเธอถามขึ้น

เทวินทร์ เพื่อนนักแสดงรุ่นน้องที่พึ่งจะเข้าวงการมาใหม่ ๆ และพึ่งได้ร่วมงานกันกับเธอเป็นครั้งแรก ก็ถูกตาต้องใจ เพราะหญิงสาวมีหน้าตาเป็นเอกลักษณ์คือสวยสมคำร่ำลือ

“ไปได้แล้วค่ะ” หญิงสาวเอ่ยบอก

“ใจร้อนจัง”

“ใจพราวก็ร้อนพอ ๆ กับอากาศนั่นแหละ ว่าแต่...วินมีอะไรดับร้อนให้พราวไหมค่ะ วันนี้พราวว่างทั้งวันทั้งคืนเลย” เธอเอ่ยพร้อมกับส่งสายตาหยดย้อย แถมแน่นถ้อยคำชัด ๆ เพื่อสื่อถึงกัน

“อยากไปไหนล่ะ” ชายหนุ่มแกล้งถามออกไป แต่ก็รู้ ๆ อยู่ว่าหญิงสาวหมายถึงอะไร

ใช่แล้วเธอเป็นคนที่จัดได้ว่าอยู่ในโหมดคนเซ็กส์จัด เพราะเธอใช้ร่างกายบำเรอให้กับหนุ่มทุกคนที่เธอคบกาได้อย่างถึงใจสุด ๆ เหตุนี้จึงทำให้หนุ่มมาติดพันธุ์เธอ

และรถหรูที่ชายหนุ่มคนนี้ขับ ส่วนหนึ่งก็ได้มาจากอัครา ที่ให้เธอมาตลอดทุกครั้งที่มานอนด้วยกัน

“ที่เงียบ ๆ ที่มีแค่เรา” หญิงสาวเอ่ยบอกเสียงหวาน พร้อมกับมือที่ลูบไปตามอกแกร่งของชายหนุ่มรุ่นน้อง

“ได้เลย...” ชายหนุ่มรับคำ แล้วรีบขับรถออกจากตรงนี้ทันที

พัชร์สิตาจะใช้อีกชื่อหนึ่ง หากว่าเป็นคนนอกวงการที่เข้าหาเธอ แต่สำหรับเทวินทร์คือคนอาชีพเดียวกัน คงจะปิดบังกันไม่ได้อยู่แล้ว