Semua Bab แค้นรัก อคิราห์: Bab 1 - Bab 10

จับตัวมาหนึ่งสัปดาห์ต่อมาติ๊งเสียงข้องความของโทรศัพท์มือถือเครื่องหรูของอคิราห์ดังขึ้นมา ขณะที่เขานั่งทำบัญชีรายรับรายจ่ายอยู่ที่ห้องในบ้านพักส่วนตัวของเขา‘สิตาพัชร์ เหมพิรัชต์ เกิด XXX อายุ 19 ปี อาศัยอยู่บ้านเลขที่ XXX กรุงเทพมหานคร นักศึกษาปีหนึ่ง มหาลัยวิทยาเอกชน XXX ‘“หึ หน้าตาก็ธรรมดาแถมจะดูอวบ ๆ เสียด้วยซ้ำ น่าดึงดูดตรงไหนว่ะ มีเงินเรียนเอกชนเสียด้วย สงสัยปอกลอกพ่อไปเยอะละแล้วสิท่า สกปรกไม่เหลือชิ้นดี แล้วไหนพ่อบอกอายุ 25 ปี นี่เธอโกหกหลอกหรือ ยัยเด็กใจแตก อย่างเธอมันต้องเจอคนอย่างฉัน!” เสียงเค้นหัวเราะเหยียดขึ้นมาทันที ที่ได้รับรู้และเห็นในสิ่งที่ปลายสายส่งรายละเอียดของใครที่เขาต้องการตัวอยู่หลังจากเคลียร์งานศพของอัคราเสร็จ อคิราห์ก็เข้ามาเคลียร์บัญชีที่ทำค้างไว้ตั้งแต่สัปดาห์ก่อน โดยที่แม่ของเขายังคงนอนรักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาลต่อ อาการค่อนข้างดีขึ้นมาเยอะแล้ว แต่แค่ยังช่วยเหลือตัวเองไม่ได้@กรุงเทพมหานคร“แพร ทำไมรีบกลับจัง” ชญาดา หรือ น้ำขิง เพื่อนสนิทที่เรียนด้วยกันมาตั้งแต่มัธยม ถามหญิงสาวขึ้น เมื่อเห็นว่าเลิกเรียนแล้วชอบรีบกลับบ้าน เพราะไปทำงานเสริม“ฉันมีงานต้องไปท

ถูกใช้งานช่วงสายของวันหญิงสาวรูปร่างอวบนิด ๆ บนที่นอนนุ่ม เมื่อรู้สึกตัวพยายามลืมตาขึ้นมาด้วยความยากลำบาก หนักอึ้งไปหมด เพราะผลของพิษไข้เมื่อคืนนี้ และรู้สึกแปลกใจที่ตื่นขึ้นมากลับพบว่าตัวเองนอนอยู่บนที่นอนนุ่ม ต่างจากเมื่อคืนนี้มาก“ตื่นแล้ว ก็ลุกขึ้นไปทำงานได้แล้ว” เสียงเข้มที่ยินจ้องมองอยู่ข้างที่นอนที่หญิงสาวนอนอยู่นั้น พูดขึ้นมาทันที ที่หญิงสาวลืมตาขึ้น“คุณ”“ลุกขึ้น อย่าทำตัวอ่อนแอให้เป็นภาระคนอื่น” เสียงเข้มสั่งขึ้นมาอีกครั้ง“แล้วคุณเอาตัวฉันมาให้เป็นภาระทำไม” หญิงสาวสวนขึ้นมาทันทีอย่างไม่รู้สึกเกรงกลัวอะไรเลยสักนิด“ปากดี น่าจะปล่อยให้ตายคาของเก็บของไปเสียดีกว่า” ร่างสูงย่างสามขุมเข้าไปหาหญิงสาวที่นั่งอยู่บนที่นอนทันที“ตายไปก็ดี ทุกอย่างจะได้จบ ๆ แล้วฉันก็ไม่รู้ด้วย เพราะอะไรคุณถึงได้เอาตัวฉันมา” หญิงสาวพูดขึ้นมาด้วยท่าทีที่ประชดประชัน“เธอตายมันก็ง่ายเกินไปสิสาวน้อย เธอยังต้องมีชีวิตอยู่เพื่อชดใช้ ลุกขึ้นมาจากที่นอนของฉันได้แล้ว ฉันจะได้รีบเปลี่ยนผ้าปูที่นอนทิ้งขยะแขยงสิ้นดี” เสียงเข้มเอ่ยสั่งขึ้นมาอีกครั้ง พร้อมกับกระชากร่างเธอลุกมาจากที่นอนนั่นทันที“โอ้ยยย...นี่คุณเปล

ไม่เกรงกลัวไร่อคิราห์หญิงสาวตื่นขึ้นมา กลับพบร่างสูงของอคิราห์นั่งเอามือกอดอกจ้องมองมาที่เธออย่างคาดโทษอยู่ข้างที่นอน เหมือนเช่นเมื่อช่วงสายของวันอีกแล้ว“ลุกขึ้นไปกินข้าว” เสียงทุ้มเอ่ยสั่งขึ้นมาทันที ที่เห็นหญิงสาวลืมตาขึ้นมา“...” หญิงสาวไม่เอ่ยตอบอะไรออกมา แต่กลับจ้องมองไปที่ร่างสูงอย่างพิจารณา เพราะกำลังสับสนในตัวของเขา เดี๋ยวดี เดี๋ยวร้าย แต่เธอก็ยอมลุกขึ้น เดินไปนั่งที่โต๊ะที่มีอาหารมากมายวางอยู่บนโต๊ะ“กินเข้าไปจะได้มีแรง เธอยังตายตอนนี้ไม่ได้ และก็นี่ดูให้เต็ม ๆ ตา เผื่อจะนึกขึ้นได้ว่าตัวเองทำอะไรเอาไว้” เสียงเข้มพูดขึ้น เมื่อหญิงสาวกำลังตักอาหารเข้าปากตัวเอง แล้วยื่นรูปใบหนึ่งไปตรงหน้าของเธอที่กำลังรับประทานอาหารอยู่“คุณพูดเรื่องอะไรของคุณ แล้วเอารูปใครมาให้ฉันดูทำไม” หญิงสาววางช้องลง แล้วมองหน้าร่างสูงถามออกไปทันที เพราะไม่เข้าใจในสิ่งที่เขาสื่อ“พอมีของตกถึงท้องเข้าหน่อย ก็มีแรงปากดีขึ้นมาเลยน่ะ” ร่างสูงเอ่ยจาประชดประชันต่อว่าเธอออกมาทันที“ฉันไม่รู้น่ะว่าคุณแค้นฉันเรื่องอะไร แล้วคนในรูปนี้ฉันก็ไม่รู้จักไม่เห็นมาก่อนด้วย” หญิงสาวตรงหน้ายืนขึ้น ประจันหน้ากับร่างสูงทันที

เก็บความสงสัยกรุงเทพมหานครบนพื้นห้องนอนในคอนโดฯสุดหรู ที่เต็มไปด้วยเศษซากถุงยางอนามัยที่ใช้แล้ว กระจายเกลื่อนกลาดเต็มไปหมด สองร่างเปลือยเปล่ายังคงกอดรัดฟัดเหวี่ยงกันแน่นแฟ้นอยู่ที่นอนกว้างนั้น ในคอนโดฯหรูของพระเอกหนุ่มอย่างเทวินทร์ ที่เป็นคู่ขาคนใหม่ของพัชร์สิตา“วินพอแล้วนี่มันสายมากแล้วน่ะ พราวต้องกลับแล้ว” หญิงสาวเอ่ยห้ามเมื่อชายหนุ่มยังคงคลอเคลียไม่หยุด“ขออีกรอบได้ไหม?” เสียงกระเส่าเอ่ยขอขึ้นมา แต่ยังปากก็ยังคงทำหน้าที่จูบซับไปตามซอกคอขาวของเธอ“แต่เมื่อคืนพราวก็ให้ทั้งคืนแล้ว จนแทบจะไม่ได้นอนเลยนะ” หญิงสาวเอ่ยบอก เพราะคืนเร้าร้อนที่ผ่านมา ก็แทบจะไม่ได้พักเลย ไม่รู้ว่าจบไปกี่รอบต่อกี่รอบ นับจากสภาพเศษซากถุงยางอนามัยแล้ว แทบจะไม่เชื่อสายตาด้วยเองด้วยซ้ำ ว่าทำลงไปได้ยังไง ไม่ใช่ไม่ชอบเรื่องพวกนี้น่ะ แต่เพราะเธอมีงานต่อ “ก็พราวเด็ดนี่ อีกรอบนะครับ เดี๋ยววินจะรีบเร่งให้ แล้วจะรีบไปส่งพราวที่บ้านนะ” ชายหนุ่มเอ่ยบอกด้วยประโยคที่หว่านล้อมหญิงสาว“...แต่ อย่าทำรอยน่ะ เย็นนี้พะราวมีงาน” หญิงสาวรีบเอ่ยห้าม เมื่อชายหนุ่มขบเม้มที่ซอกคอของเธอ“ครับ” เสียงครางกระเส่ารับคำ แล้วซุกไซร้ซอกคอข

อยากพิสูจน์ทางด้านของพงษ์พิพัฒน์เมื่อลูกสาวคนเล็กที่เกิดจากภรรยาอีกคน หายตัวไปหลายวันแล้ว แถมติดต่อก็ไม่ได้ ก็มีความกระวนกระวายใจอยู่ไม่น้อย จึงจ้างให้คนคอยตามสืบไปทุกที่ ที่หญิงสาวเคยไป หรือเพื่อนที่หญิงสาวรู้จัก แต่ก็ยังไร้วี่แววข่าวคราวของเธอ เพราะกระเป๋าและโทรศัพท์มือถือถูกตัดระบบหมด แถมหญิงสาวยังใช้เพียงโทรศัพท์เครื่องธรรมดาอีกด้วย จึงตามตัวได้ยาก“หนูหายไปไหนแพรวา” เสียงทุ้มพูดคนเดียวอย่างเหนื่อยใจและหมดหวัง เมื่อคนที่จ้างวานสืบข่าวของลูกสาวคนเล็ก แจ้งมาว่ายังไม่มีข่าวคราวอะไรเขาจ้างให้คนตามสืบข่าวอยู่เงียบ ๆ เพราะไม่อยากให้ภรรยาที่บ้านรับรู้ ถ้าจะไม่ตามหาเลยก็ตัดขาดไม่ลง เพราะหญิงสาวคือลูกในไส้ ที่เกิดจากเลือดเนื้อเชื้อไขของตัวเองแท้ ๆเขารักเธอเท่ากับลูกสาวอีกคน แต่ทำอะไรมากกว่านี้ไม่ได้ เพราะเกรงใจภรรยาที่จดทะเบียนสมรสที่ถูกต้องตามกฎหมาย ถึงแม้ว่าจะหมดรักกันไปนานแล้วก็ตาม และเขาก็ทำผิดต่อภรรยาด้วยที่เผลอตัวเผลอใจไปรักกันกับหญิงสาวที่เป็นเพียงสาวใช้ภายในบ้านและอีกอย่างเขาก็ไม่มีสิทธิ์อะไรในตัวของลูกคนนี้ด้วย จึงทำได้เพียงแต่คอยดูการเติบโตของเธออยู่ห่าง ๆ และอีกไม่นานเธอก็จะ