9 - เริ่มสงสัย

เริ่มสงสัย

“รถใครมาเหรอจิตรี” นิตยาถามแม่บ้านที่อยู่บริเวณนอกบ้านขึ้นมา เมื่อได้ยินเสียงรถยนต์ดังใกล้เข้ามา

“คุณคินกับเพื่อน ๆ คะคุณหญิง” จิตรี ป้าแม่บ้านผู้อาวุโสของที่นี่ และก็อยู่ที่นี่มาตั้งแต่ที่พวกเขามาตั้งรกรากกันเลย แถมยังเป็นแม่แท้ ๆ ของ ธวัฒน์อีกด้วย

“สวัสดีครับ อานิตเป็นยังไงบ้างครับ” ธีรเมธเป็นฝ่ายทักทายก่อนเมื่อเดินเข้ามาในบ้านตามอคิราห์ พร้อมกับของฝากจากไร่ของเขาด้วย

“สวัสดีลูกดีขึ้นเยอะแล้วล่ะ แต่ยังต้องนั่งรถเข็นอยู่ เป็นแบบนี้ก็ดีเหมือนกันน่ะ จะได้ไม่ต้องเดินไปไหนมาไหนบ่อย ๆ” นิตยาตอบไปพร้อมกับติดตลก เพราะหากเป็นเมื่อก่อนที่จะประสบอุบัติเหตุนั้น เขาจะชอบเดินไปสอดแนมที่บ้านลูกชายบ่อย ๆ กลัวลูกชายจะเอาผู้หญิงสาวสำราญมาค้างด้วย

“เดี๋ยวอานิตก็กลับมาเดินได้ครับ” เธียรวัฒน์พูดอย่างให้กำลังใจแม่ของเพื่อนที่พึ่งออกมาพักฟื้นต่อที่โรงพยาบาล หลังจากประสบอุบัติเหตุอาการสาหัสมา

“ว่าไงพ่อตัวดี ถ้าเพื่อนไม่มา ก็ไม่มาหาแม่ที่บ้านเลยนะ ไม่รู้ว่ามีอะไรยุ่งนักหนาขลุกอยู่แต่ที่นั่น” นิตยาหันมาพูดเหน็บแนมทางลูกชายทันที

“ผมงานยุ่งนี้ครับแม่” อคิราห์เอาแต่ตอบทีเล่นที และยกเอางานที่ไร่มาอ้างขึ้นอีกตามเคย

“งานยุ่งแล้วทำไมไม่จ้างเลขา หรือไม่ แกก็หาเมียสักคนสิ อายุก็ขนาดนี้แล้ว” นิตยาต่อว่าลูกชายออกมาต่อหน้าเพื่อน ๆ ที่วัน ๆ เอาแต่สนใจงานจนมากเกินไป

“เรื่องหาเมียมันไม่ยากหรอกครับแม่ เอาตอนไหนก็ได้” อคิราห์ตอบแม่ออกไปโดยไม่ต้องคิดอะไรให้มาดูความ เพราะคนอย่างเข้าที่หน้าตาดีเป็นทุนเดิมอยู่เพียงแค่อายุจะเลยเลขสามมาแล้วก็เถอะ

หากว่าเขาต้องการ พวกผู้หญิงก็พร้อมจะถวายกายให้อยู่แล้ว เพียงแต่เขาไม่จริงจังก็เท่านั้นเอง ให้เอาเพื่อสนองความต้องการเขาเอาได้ แต่ถ้าจะให้เอามาเป็นแม่ของลูก เขาก็ต้องเลือกหน่อย

“หยุดคิดที่จะเอาพวกหญิงสาวที่วิ่งเข้าหาเพราะเงินมาเป็นเมียเด็ดขาด และอย่าไปหลงกลผู้หญิงพวกนั้นเหมือนพ่อแกด้วย ผู้หญิงพวกนั้นก็เก่งแค่เรื่องบนเตียงเท่านั่นแหละ ถ้าภายในปีนี้แกยังไม่มีเมีย แม่จะหาให้เอง”

“อานิตครับ พวกเราก็อายุพอ ๆ กันยังไม่มีใครมีเมียกันเลย” เธียรวัฒน์ที่ทนฟังแม่ลูกเถียงเรื่องพวกนี้ก็พูดขึ้นมาบ้าง ไม่ต่างจากแม่เขาเลยจริงๆ แต่ดีที่แม่เขามีหลานให้เลี้ยง เพราะน้องสาวพึ่งจะมีครอบครัวให้

“แบบนี้ไง ถึงคบกันมาได้จนถึงทุกวันนี้ แต่พวกเรายังมีพี่น้อง แถมมีหลานกันแล้วด้วย ส่วนอานี้สิอายุก็เยอะแล้ว แล้วอาก็มีมันแค่คนเดียว อาก็ต้องการหลานมาสืบสกุลนะ” นิตยาคงยังวนกลับมาพูดเรื่องลูกชายเหมือนเดิม

“ครับ เดี๋ยวจะรีบหาเมีย แล้วรีบมีหลานให้แม่เร็ว ๆ นี้เลยครับ” อคิราห์พูดรับปากออกมา เพราะอยากมลให้แม่สบายใจ จะได้เลิกบ่นเขาเรื่องนี้เสียที

“แกพูดอย่างกับแกมีแฟนอย่างนั้นแหล่ะตาคิน” นิตยาหันมาถลึงตาใส่ลูกชายที่ชอบพูดเล่น ที่เห็นเรื่องพวกนี้เป็นเรื่องตลก

“ไม่มีใครหรอกครับ”

“ก่อนจะมีเมียมีลูก ขั้นแรกมึงก็หาแฟนให้ได้ก่อนเถอะ” ธีรเมธขัดขึ้นมาเสียก่อน เมื่อทนฟังอคิราห์พูดเรื่องนี้เป็นเพียงเรื่องเล่น ๆ

“ภายในปีนี้แน่ แม่รอผูกขวัญหลานหนัก ๆ เลย ผมจะทำให้แม่ดู” อคิราห์พูดขึ้นมาอย่างมั่นใจ แล้วหันไปทางแม่ของเขาที่นั่งอยู่บนวีลแชร์

“มั่นใจมากนะมึง” เธียรวัฒน์สวนขึ้นมาอย่างหมั่นไส่ในความมั่นหน้าของอคิราห์ พร้อมกับส่ายหน้าเบา ๆ ให้กับเขาด้วย

“...” อคิราห์เงียบ พร้อมกับหลบสายตาที่ทุกคนมองมาทางเขาทันที

“หรือมึงแอบไปมีแฟนจริง ๆ วะไอ้คิน” เธียรวัฒน์จึงเค้นถามอคิราห์ออกมาอีก

“ไม่มี กูอยู่แต่ไร่จะเอาเวลาไหนไปมีแฟน ไปเที่ยวก็มีพวกมึงไปด้วยกันตลอด ก็รู้ ๆ กันอยู่นี้” อคิราห์รีบปฏิเสธทันควัน

“ไม่รู้แหล่ะ เผื่อมึงแอบสารสัมพันธ์กับใครต่อ พวกกูจะรู้หรือไง” เธียรวัฒน์พูดพร้อมกับหันหน้าไปทางธีรเมธที่นั่งอีกฝั่ง พร้อมขยิบตาให้อย่างรู้ ๆ กัน ไอ้นี่มันพูดเป็นนัย ๆ เหมือนจะสื่ออะไร แถมที่บ้านก็ยังทำตัวมีพิรุธอีก

“กูไม่สารสัมพันธ์กับผู้หญิงพวกนั้น พวกมึงก็เป็นเหมือนนี้” อคิราห์พูดพร้อมกับยกน้ำขึ้นดื่ม

“พวกลูกนั่งคุยกันไปตามสบายเลยนะ แม่จะออกไปรับลมที่ด้านนอกหน่อย” นิตยาจึงขอตัวออกไปจากตรงนั้น แล้วปล่อยให้ สามหนุ่มได้อยู่กันตามลำพัง

กรุงเทพมหานคร

“พึ่งจะกลับมาเองน่ะ...ลูกมีงานที่ไหนต่ออีกหรือ แต่งตัวสะสวยเชียววันนี้” พลอยไพลินถามขึ้นมา เมื่อเห็นลูกสาวสุดที่รักแต่งตัวสวยลงมา

“อีเว้นนิด ๆ หน่อย ๆ คะแม่ เพราะสัปดาห์ก็ต้องเดินทางไปถ่ายที่ต่างจังหวัดกันแล้ว” หญิงสาวเอ่ยตอบแม่ออกไปตามตรง

“รอบนี้ไปที่ไหนล่ะ...ให้แม่ไปด้วยไหม” พลอยไพลินถามลูกสาวออกมาด้วยความเป็นห่วง ที่ต้องไปไกลถึงต่างจังหวัด และยังเป็นผู้หญิงอีก เธอก็เป็นห่วงลูกตามประสาแม่

“พี่แนตตี้บอกว่าโลเคชั่นถ่ายในไร่องุ่นคะทางตอนเหนือเลยคะ” หญิงสาวตอบผู้เป็นแม่ออกมาตามตรง เพราะไม่ค่อยมีความลับต่อกัน แต่จะมีบางเรื่องที่ปิดบังอยู่

“ทำไมต้องไปถึงเหนือด้วย แถว ๆ นี้ก็มีส่วนองุ่นนี้...” พลอยไพลินถามออกไปด้วยความอยากรู้ เพราะลูกสาวไม่ค่อยชอบออกกองนอกสถานที่

“ผู้จัดอยากได้บรรยากาศมั้งค่ะแม่...พราวกะว่าไปรอบนี้ตั้งใจจะพายัยแพรไปด้วยเพราะตรงวันหยุดพอดี แต่ยัยแพรก็หนีหายเงียบเสียดื้อ ๆ” หญิงสาวพูดขึ้นกับแม่ เพราะไปต่างจังหวัดที่ไร เธอจะเอาสิตาพัชร์ไปช่วยดูแลเธอตลอด

“เรื่องของมันเถอะ มันก็ใกล้จะอายุ 20 แล้วนี้ หรือว่ามันอยากจะออกไปจากที่นี่เร็ว ๆ” พลอยไพลินพูดขึ้นอย่างไม่สนใจ

เพราะเธอไม่เคยสนใจเรื่องของลูกสามีอีกคนอยู่แล้ว ว่าจะเป็นแบบไหน แค่อย่ามาทำให้ครอบครัวเธอเดือดร้อนก็พอ เพราะตั้งแต่ที่สิตาพัชร์ลืมตาขึ้นมาดูโลก เธอกับสาวน้อยคนนั้น ก็ต่างคนต่างอยู่ตลอด

ส่วนลูกสาวของเธออย่างพัชร์สิตา ก็ไม่ค่อยสนิทเท่าไหร่อยู่แล้ว เพราะทั้งคู่อายุห่างกันมาก และถูกเลี้ยงดูมาต่างกัน