ตอนที่ 6 ความจำเป็น

“พี่ก้อง รอนานไหมคะ ริสาเพิ่งออกจากห้องประชุมเองค่ะ ขอโทษที่ต้องให้รอนะคะ”

                       ก้องภพ ชายหนุ่มรูปหล่อ ทายาทเจ้าของธุรกิจบ้านจัดสรรและคอนโดหรูทั้งในกรุงเทพและต่างจังหวัด อดีตคู่หมั้นของเธอที่ตอนนี้หลงเหลือไว้เพียงสถานะพี่น้อง แม้เจ้าตัวจะไม่เต็มใจจะเป็นแค่พี่น้องก็ตาม

                       “ไม่นานครับ พี่รอริสาได้เสมอ ริสาก็รู้”

                       น้ำเสียงหนักแน่นและแววตามั่นคงส่งตรงมายังเธอ ซึ่งเธอก็รู้ดีถึงความนัยที่เขากล่าวถึง แต่จะทำอย่างไรได้ เรื่องของเธอกับเขามันเลยจุดกลับตัวมาไกลมากแล้ว มันไม่สามารถที่เธอจะกลับไปเป็นอะไรกับเขาได้อีก ไม่มีทางเลยจริงๆ

                       เขาคือคู่หมั้นที่พ่อแม่ได้หมั้นหมายไว้ให้ตั้งแต่ยังเรียนอยู่ในระดับปริญญาตรี เพราะทั้งสองบ้านทำธุรกิจที่สามารถเอื้ออำนวยและรวบหรือขยายกิจการในแนวทางเดียวกันได้ จึงเห็นความเหมาะสมที่จะเป็นทองแผ่นเดียวกันเพื่อธุรกิจของสองตระกูล

                       เธอผู้เป็นลูกสาวคนเดียวและเป็นความหวังในการสืบทอดกิจการของครอบครัว ถูกเลี้ยงให้เชื่อฟังพ่อแม่ และทำทุกอย่างเพื่อธุรกิจ ไม่สามารถคิดถึงความต้องการของตัวเองได้ จึงจำใจยอมหมั้นหมายแต่โดยดี และเมื่อเธอเรียนจบปริญญาตรี จึงขออนุญาตพ่อแม่ไปเรียนต่อระดับปริญญาโทที่ประเทศอังกฤษ ท่านทั้งสองอิดออดอยู่นานไม่อยากให้เธอไปเพราะไม่อยากให้ลูกไปห่างไกลสายตาด้วยความเป็นห่วง จึงมีข้ออ้างให้เธอเรียนในไทย ถ้าหากเรียนจบแล้ว อยากที่จะไปเรียนต่อเพื่อเอาปริญญาโทอีกใบ พ่อแม่ก็จะตามใจ เพราะท่านคิดว่า เธอคงเรียนหนักจน

ไม่อยากเรียนอีกแล้ว จึงยื่นข้อเสนอนี้มาให้

                       แต่ที่ไหนได้ หญิงสาวผู้มีความใฝ่ฝันจะไปเรียนต่อต่างประเทศก็ยังคงมีปณิธานแน่วแน่เหมือนเดิม จนพ่อแม่ต้องยอมทำตามคำพูดที่เคยได้ลั่นวาจาเอาไว้ ด้วยการส่งเธอไปเรียนต่อที่ประเทศอังกฤษตามความต้องการของเธอ

                       และทันทีที่เธอเข้าคลาสเรียน ก็ได้เจอเข้ากับเพื่อนนักเรียนคนไทยด้วยกัน เขาทั้งหล่อเหลา มีเสน่ห์และดึงดูดสายตาจนเธอใจเต้นแรงเมื่อได้สบตากับเขาครั้งแรก หลังจากนั้นเขาก็ตามจีบเธอทันที แต่เธอไม่เล่นด้วยทั้งๆที่ใจจริงแล้ว ก็แอบชอบเขาเหมือนกัน นั่นเป็นเพราะว่าเธอเองก็มีคู่หมั้นอยู่แล้ว และวันหนึ่งก็ต้องกลับไปแต่งงานกับคนๆนั้น ไม่มีทางเลยที่เธอจะเลือกทางเดินชีวิตตามใจตัวเองได้ เพราะฉะนั้น เธอจึงตัดไฟแต่ต้นลม ทำเป็นไม่สนใจเขา เธอคิดว่าไม่นานเขาเองก็คงถอดใจและกลับมาเป็นแค่เพื่อนคนไทยของเธอเหมือนเดิม

                       แต่ที่ไหนได้ หนุ่มหล่อของเธอมีความพยายามมากกว่าที่เธอคิด เขาตามจีบเธออยู่เป็นเทอม คอยดูแลเทคแคร์และเป็นห่วงเป็นใยเธอไม่ห่าง ไม่ว่าจะเรื่องเล็กน้อยแค่ไหนของเธอเขาก็ใส่ใจและจดจำได้ ความพยายาม และความเสมอต้นเสมอปลายของเขาประกอบกับความรู้สึกที่เธอมีต่อเขาเป็นทุนเดิม ทำให้เธอใจอ่อนยอมตกลงเป็นแฟนกับเขาในที่สุด

                       ทั้งคู่คบกันได้หนึ่งเทอมพอดี ความรักก็สุกงอมจนเธอยอมมอบกายให้เขาด้วยความเต็มใจในวันที่ทั้งคู่ไปเที่ยวค้างคืนที่ต่างเมืองด้วยกันในวันหยุดสุดสัปดาห์ หลังจากนั้น เขาก็ไม่ยอมให้เธอไปไหนห่างกายเขาอีกเลย เพราะเขาบังคับให้เธอคืนห้องพักและย้ายมาอยู่กับเขาซึ่งเป็นห้องที่กว้างขวางและสะดวกสบายกว่ามาก ทั้งคู่ใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันทุกวันเหมือนสามีภรรยาก็ไม่ปาน เธอคอยดูแลเขาในเรื่องส่วนตัวทุกเรื่องทั้งเรื่องอาหาร เสื้อผ้า ของใช้ หรือแม้กระทั่งทำความสะอาดบ้าน งานบ้านงานเรือนของเธอไม่เคยขาดตกบกพร่องจนเขาหลงรักเธออย่างหัวปักหัวปำ

                       ทั้งคู่วางแผนถึงอนาคตที่มีร่วมกัน มีการเก็บออมเงินและวาดฝันถึงคำว่าครอบครัว ทั้งๆที่ในใจของเธอรู้สึกผิดอยู่ตลอดเวลาเพราะมีเรื่องบางอย่างปิดบังเขาเอาไว้ เธอไม่เคยบอกเขาเลยว่าเธอเป็นทายาทโรงแรมดังและมีคู่หมั้นคู่หมายที่จะต้องกลับไปแต่งงานด้วย เธอพยายามคิดตลอดเวลาว่าจะทำอย่างไรให้ความรักครั้งนี้ของเธอมันเป็นจริงได้ แต่จนแล้วจนรอด ก็ยังคิดไม่ออก จึงขอยื้อเวลาด้วยการขออนุญาตพ่อกับแม่ขอทำงานเก็บเกี่ยวประสบการณ์ที่นี่ก่อน ยังไม่ยอมกลับไทยในทันทีที่เรียนจบ ซึ่งพ่อกับแม่ก็ยอม เพราะเห็นว่าเธอตั้งใจเรียนและดูแลตัวเองได้ดีในระดับหนึ่ง

                       ส่วนเขาเองก็ไม่เคยบอกเธอเลยว่าครอบครัวของเขาที่ไทยเป็นใคร มีสถานะทางสังคมอย่างไร เพราะเห็นว่าเรื่องนี้มันไม่ได้จำเป็น มันไม่ได้ทำให้เธอรักเขามากขึ้น เพราะตอนนี้ที่เธอคิดว่าเขาเป็นแค่นักเรียนนอกธรรมดาๆคนหนึ่ง เธอยังรักและดีกับเขาขนาดนี้ เพราะฉะนั้น เรื่องอื่นใดมันไม่จำเป็นเลยจริงๆ

                       ทั้งคู่ใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุข เธอกับเขาเข้ากันได้ดีในทุกเรื่อง ทั้งเรื่องนิสัยใจคอ ความคิด ทัศนคติ หรือแม้แต่เรื่องบนเตียงก็ตาม แต่เวลาแห่งความสุขมักสั้นเสมอ เมื่อวันหนึ่ง ในขณะที่เธอกำลังทำความสะอาดบ้านหลังเลิกงาน พ่อแม่ของเธอก็โทรมาร้องห่มร้องไห้ว่ากิจการของที่บ้านที่เคยยิ่งใหญ่และไปได้สวยเสมอมากำลังย่ำแย่เข้าขั้นวิกฤติ เพราะญาติของพ่อที่ร่วมอยู่ในทีมบริหารและเป็นที่ไว้วางใจของพ่อมาก เล่นแร่แปรธาตุ แอบโกงกินบริษัทและตกแต่งบัญชี จนในตอนนี้ ภายในบริษัทของเธอถูกหนอนกัดกินจนกลวงโบ๋ไม่มีชิ้นดี

                       พ่อแม่ขอร้องให้เธอรีบกลับมาแต่งงานกับก้องภพ คู่หมั้นของเธอ เพื่อพยุงกิจการ เพราะทางฝ่ายนั้นจะช่วยนำเงินมาลงทุนหากเธอได้แต่งงานกับลูกชายของเขาไปแล้ว นี่คือทางรอดเดียวของกิจการโรงแรมที่พ่อแม่เธอสร้างมาด้วยความยากลำบาก

                       เธอคิดหนักและแอบร้องไห้อยู่หลายวัน เพราะว่าเธอรักเขาเหลือเกิน ผู้ชายคนแรกและเธอเคยคิดที่จะให้เป็นคนเดียวตลอดไป แต่มันคงไม่มีวันที่ฝันของทั้งคู่จะเป็นจริงได้แล้ว ในเมื่อเธอมีหน้าที่ต้องทำเพื่อโรงแรมและพ่อแม่ของเธอ ซึ่งคนรักของเธอที่เป็นแค่พนักงานบริษัทธรรมดาๆ ไม่สามารถช่วยเหลือและให้เงินทุนเพื่อฟื้นฟูกิจการแก่บ้านของเธอได้

                       แต่จะให้เธอบอกความจริงกับเขาไปตรงๆ มันคงทำร้ายจิตใจทั้งเขาและเธอจนเกินไป คนรักกันแต่ไม่สามารถอยู่ด้วยกันได้เพราะความจำเป็นเรื่องเงิน เธอคิดว่ามันมีแต่ในละคร แต่มันได้เกิดขึ้นจริงกับเธอแล้ว ถ้าเขารู้ว่าเขาไม่สามารถช่วยเหลืออะไรเธอได้ จนเธอต้องไปแต่งงานขายตัวเพื่อพยุงกิจการแล้ว สภาพจิตใจของเขาจะบอบช้ำแค่ไหน สู้เธอตัดสินใจทิ้งเขาไปแบบเงียบๆ โดยไม่ต้องมีคำอธิบายอะไรเลยจะดีกว่า ถ้าเป็นแบบนั้น เขาจะได้เกลียดเธอและเลิกรักเธอได้ง่ายขึ้น ทั้งหมดนี้ ก็เพื่ออนาคตของเขาเองทั้งนั้น ส่วนเธอ ต่อให้ก้องภพ คู่หมั้นของเธอจะรูปหล่อและแสนดีขนาดไหน แต่เธอก็ไม่เคยรู้สึกอะไรกับเขาไปมากกว่าคำว่าพี่ชายเลยสักครั้ง

                       ทั้งๆที่รู้อยู่แล้ว ว่าความรักของเธออาจจะต้องจบแบบศพไม่สวยแบบนี้ แต่เธอก็ยังฝืนที่จะเปิดใจและคบกับเขา เธอเป็นตัวต้นเหตุของเรื่องทั้งหมด เธอเป็นต้นเหตุให้เขาต้องเจ็บปวดชอกช้ำ เป็นเธอทั้งนั้น

                       “งั้นเราไปทานข้าวกันเถอะค่ะ ทานที่ห้องอาหารของโรงแรมนี่แหละนะคะ บ่ายริสามีประชุมทีมต่ออีก ไม่สะดวกออกไปข้างนอก”

                       “ได้สิครับ พี่ยังอยู่ที่นี่อีกวันสองวัน ไว้ริสาว่าง เราค่อยไปหาร้านอร่อยๆทานกันก็ได้”

                       เธอส่งยิ้มหวานให้เขา ผู้ชายที่แสนดีและคอยเอาอกเอาใจเธอเสมอ แต่จนป่านนี้ เธอก็ยังไม่สามารถที่จะรักเขาได้เลย

                       ถ้าในวันนั้น ไม่มีอะไรผิดพลาดเกิดขึ้นมา ป่านนี้เธอกับเขาคงได้แต่งงานเป็นสามีภรรยากันไปนานแล้ว หลังจากที่เธอหอบใจอันบอบช้ำกลับมาจากอังกฤษ งานแต่งงานก็ถูกจัดขึ้นอย่างรวดเร็ว โดยเธอมีเวลาเตรียมตัวเป็นเจ้าสาวแค่เพียงเดือนเดียว

                       หญิงสาวที่เคยร่าเริงสดใส อ่อนหวานและยิ้มง่าย ไม่เคยยิ้มให้ใครอีกเลยนับตั้งแต่กลับมา ใบหน้าและแววตาอมทุกข์ถูกส่งมาที่เขาเสมอ หลายครั้งที่เขาต้องไปรับเธอมาลองชุดแต่งงานหรือเลือกของชำร่วย ก็จะเจอกับใบหน้าสวยแสนเศร้าที่ดวงตาบวมแดง เหมือนคนที่ผ่านการนอนร้องไห้มาทั้งคืนจนเขาใจเสีย เขารู้อยู่แล้วว่าเธอไม่ได้รักเขา แต่คิดว่าถ้าแต่งงานและอยู่กันไป เขาจะสามารถทำให้เมียรักเขาได้ในสักวัน ไม่คิดเลยว่ามันจะทำให้เธอเสียใจและทุกข์ทรมานขนาดนี้

                       แต่ยังไง งานแต่งก็ต้องเกิดขึ้นตามความต้องการของผู้ใหญ่และผลประโยชน์ทางธุรกิจอยู่ดีแต่เคยได้ยินไหม ว่าคู่กันแล้วย่อมไม่แคล้วกัน แต่ถ้าไม่ใช่คู่ ต่อให้พยายามให้ตายอย่างไร สุดท้ายก็จะมีอะไรมาพรากคนทั้งคู่ไปจากกันอยู่ดี

                       มันเป็นเรื่องจริง เมื่อจู่ๆ วันหนึ่งที่เธอและเขากำลังร่วมรับประทานอาหารกับผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่ายอยู่นั้น เธอก็เกิดเหม็นอาหารที่เธอเคยชอบจนต้องวิ่งไปโก่งคออาเจียนในห้องน้ำ เธอเวียนหัวและอาเจียนหนักมากจนเป็นลมล้มฟุบไป ความโกลาหลเกิดขึ้นทันที และทั้งหมดก็รีบพาเธอไปส่งโรงพยาบาลอย่างรวดเร็ว

                       ผลการตรวจปรากฏว่าเธอตั้งท้องได้ 2 เดือนแล้ว แต่เธอกลับมาอยู่เมืองไทยได้ไม่ถึงเดือน จึงเป็นไปไม่ได้เลยที่เขาจะเป็นพ่อเด็กในความคิดของทุกคน ซึ่งอันที่จริงเขาก็รู้อยู่แก่ใจว่าเขาไม่ใช่พ่อของเด็กในท้อง เพราะเขาไม่เคยล่วงเกินเธอเลยสักครั้ง ใช่ว่าเขาจะไม่อยากทำ แต่เธอต่างหากที่อิดออดและปฏิเสธเขาเสมอมา

                       เรื่องนี้มันทำให้เขาได้รู้ถึงสาเหตุที่เธอเศร้าสร้อย ซังกะตายเหมือนคนไม่มีวิญญาณในช่วงนี้ นั่นเพราะพ่อแม่เธอ คงแยกเธอออกมาจากคนรักของเธอนั่นเอง

                       งานแต่งงานที่เขาวาดฝันเอาไว้ล่มสลายลงในพริบตา พ่อแม่ของเขารับไม่ได้กับเรื่องนี้ ต่อว่าว่าทางบ้านเธอ จับเธอใส่ตะกร้าล้างน้ำมาย้อมแมวขาย คิดจะเอาลูกของใครไม่รู้มาโมเมว่าเป็นเลือดเนื้อเชื้อไขของเขา พ่อแม่จึงล้มเลิกทั้งหมด รวมถึงล้มเลิกการให้เงินช่วยฟื้นฟูกิจการกับครอบครัวของเธอด้วย

                       เขาเสียดายมากที่ทุกคนรู้ว่าเธอท้องเร็วเกินไป ถ้าหากว่ารู้หลังจากที่เธอแต่งงาน เขาก็จะรับสมอ้างว่าเป็นพ่อของลูกในท้องเธอเอง ถึงแม้เขาจะเสียใจและผิดหวัง แต่ความรู้สึกที่เขามีต่อเธอ มันกลับไม่ยอมลดน้อยลงเลยสักนิด เขายังคงรักเธอมากมายเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนแปลง นั่นจึงเป็นเหตุผลที่ทำไมเขาจึงยังคอยดูแลและวนเวียนป้วนเปี้ยนอยู่ในชีวิตเธอไม่ห่าง เพราะหวังว่าวันหนึ่ง เธอจะเปลี่ยนใจยอมให้เขาดูแลเธอและลูกไปชั่วชีวิต แม้จะต้องขัดใจกับพ่อแม่ของเขาก็ตามที