Share

บทที่ 10

last update Last Updated: 2025-09-01 11:19:05

วันนี้พวกเขาทั้งสี่คนไม่ได้มีงานที่ไหน และเป็นวันที่ว่างตรงกัน ก็เลยนัดกันออกมานั่งดื่ม ที่ตอนแรกจะไปคาสิโนของไบรอันต์ แต่ก็ไม่รู้ว่าพวกเพื่อน ๆ เขานึกยังไงถึงได้ขนกันมาที่บ้านของเขาแทน แถมยังให้ลูกน้องเรียกผู้หญิงมาเล่นสนุกปรนนิบัติถึงที่นี่อีก

"หึ! กูยังไม่ได้ทำอะไรสักหน่อย" อลันกระตุกยิ้มร้ายกาจ พร้อมกับเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงที่ดูจะอารมณ์ดี ทั้งที่เมื่อกี้นี้ยังรู้สึกหงุดหงิดและไม่สบอารมณ์อยู่เลยแท้ ๆ

รอยยิ้มที่แฝงไปด้วยความร้ายกาจและเล่ห์เหลี่ยมของเขานั้น มันดูน่ากลัวจนคนที่ได้พบเห็นต่างก็ขนลุกซู่ขึ้นมาได้ไม่ยาก

"แรงอีกคนสวย อ่าาส์ อื้ม~ ดูดแรงๆ ซี๊ดดดดด!!" เสียงครางกระเส่าของคริสเตียน ก็ยังคงดังขึ้นมาไม่หยุด ไม่ได้สนใจสถานการณ์ตอนนี้เลยสักนิดว่าใครจะเป็นอะไรยังไง

"ไอ้เหี้ยคริส! มึงแหกตาดูบ้างว่าเขากำลังซีเรียสกันอยู่ ครางซะกูอยากจะร่วมด้วยเลยสัส!" แม้ปากจะพูดแบบนั้น แต่สายตาของแดเนียลก็ไม่ยอมลดละจากหน้าอกอวบใหญ่ของสาวสวยข้างกาย ที่ตอนนี้เปลือยเปล่าไปทั้งตัว ไม่ต่างจากหญิงสาวที่กำลังใช้ริมฝีปากปรนเปรอความเป็นชายให้คริสเตียนอยู่

"อ่าาส์~ กูก็ไม่ได้ห้ามนะครับเพื่อน หึ!" คริสเตียนกระตุกยิ้มเจ้าเล่ห์อย่างรู้กันกับแดเนียล

เรื่องแบบนี้คงจะกลายเป็นเรื่องปกติไปแล้ว สำหรับพวกเขาทั้งสี่คน แม้จะสนุกและมั่วผู้หญิงด้วยกัน แต่ถ้าคนไหนที่เพื่อนจริงจัง พวกเขาก็ไม่คิดจะยุ่งอยู่แล้ว เอาง่าย ๆ คือถ้าเจอคนที่คิดว่าใช่ พวกเขาก็จะไม่เข้าไปยุ่งเกี่ยวเด็ดขาด แต่กับผู้หญิงเหล่านี้มันไม่ใช่ เพราะพวกเธอก็ไม่ต่างจากพวกเขานัก ที่ผ่านอะไรมาก็มากมายไม่น้อยเหมือนกัน

พรึบ!

"แล้วนั่นมึงจะไปไหนวะ" เป็นคริสเตียนที่ตะโกนถามเจ้าของบ้านอย่างอลัน ที่เขาเงยหน้าขึ้นมาเห็นเพื่อนลุกเดินออกไปพอดี

"ตามสบายเลย กูมีเรื่องต้องไปจัดการ" อลันกระตุกยิ้มร้ายมุมปาก ก่อนจะโบกมือให้เพื่อนอย่างไม่ใส่ใจนัก

"จะทำอะไรก็คิดดี ๆ นะเว้ย สงสารน้อง" แดเนียลตะโกนไล่หลังตามมาอีกเสียง ก่อนที่ร่างสูงของอลันจะก้าวพ้นขอบประตูออกไป และไม่ลืมที่จะกดล็อกประตูห้องให้เพื่อนอย่างรู้กัน ว่าเพื่อนคงต้องการความเป็นส่วนตัว

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

เสียงเคาะประตูดังขึ้นติด ๆ กัน ทำเอาร่างบางของณดาถึงกับสะดุ้ง เพราะเธอยังคงช็อคกับภาพที่เพิ่งจะได้เห็นมา ปกติแล้วเธอจะไม่ล็อกประตูห้อง แต่ด้วยความตกใจที่รีบวิ่งออกมาจากห้องทำงานของพี่ชาย พอมาถึงห้องตัวเองเธอเลยรีบกดล็อกประตูไว้ทันที

แกร๊ก~

"พะ..พี่อลัน"

ทันทีที่เธอเปิดประตูออกมา ก็เจอกับร่างสูงของพี่ชายที่ยืนอยู่หน้าห้อง ด้วยใบหน้าที่ยังคงความเรียบนิ่งไว้อย่างเดิม

"ขอฉันเข้าไปหน่อยสิ" อลันเอ่ยขึ้นเสียงเรียบ ไม่ได้รอให้เธออนุญาตเขาก็เดินผ่านหน้าเธอเข้ามาในห้องของเธอทันที

"พี่อลันมีอะไรหรือเปล่าคะ" แค่เห็นหน้าเขามันก็ทำให้เธอนึกถึงภาพที่เพิ่งจะเห็นมา พลางคิดในใจว่าเขาคงไม่ได้เข้ามาต่อว่าเธอหรอกใช่ไหม ที่ดันเปิดประตูเข้าไปขัดจังหวะเขาและเพื่อน ๆ แบบนั้น

"ถ้าไม่มีเรื่องอะไรฉันเข้ามาไม่ได้ว่างั้น?" อลันหันกลับมาเลิกคิ้วขึ้นสูง จ้องมองร่างบางตรงหน้าไม่วางตาด้วยสายตาที่ยากจะคาดเดา

"ปะ..เปล่าค่ะ เอ่อ…น้องขอโทษด้วยนะคะ เรื่องที่…" เธอไม่รู้ว่าจะพูดยังไงดีกับภาพที่เธอเห็นมา มันยังคงติดตาเธออยู่โดยเฉพาะเพื่อนเขาที่แทบจะแก้ผ้า แต่หนักสุดคงจะเป็นผู้หญิงที่อยู่ภายในห้องนั้นด้วย ที่บางคนไม่มีแม้แต่เสื้อผ้าปกปิดร่างกายไว้เลยสักชิ้นเดียว

"เรื่องอะไร?" อลันเดินเข้าหาเธอเรื่อย ๆ จนเธอเองก็ต้องเดินถอยหลังห่างออกไปเรื่อย ๆ เช่นกัน

"เรื่องที่น้องเข้าห้องพี่อลัน ก่อนได้รับอนุญาตอีกแล้ว" เสียงหวานตอบอย่างกล้า ๆ กลัว ๆ

"แล้วเธอเห็นอะไรบ้างล่ะ" อลันก้มลงกระซิบถามชิดใบหูของเธอ ทำเอาเธอถึงกลับหายใจติดขัดขึ้นมาดื้อ ๆ

"คะ..คือว่า… หะ..เห็นพี่อลันกับเพื่อนกำลังทำ..."

"ทำอะไร?" อลันยังคงถามชิดใบหูเล็กของเธอไม่ห่าง และเริ่มเบียดร่างกายกำยำเข้าหาเธอมากขึ้นเรื่อย ๆ จนทำให้เธอที่กำลังก้าวถอยหลังหนีต้องหยุดชะงักไป เมื่อถอยไปจนชดเข้ากับขอบเตียงนอน

"กำลังจะมีสัมพันธ์ลึกซึ้งกับผู้หญิงอยู่" ด้วยความกลัวจึงทำให้เธอต้องรีบพูดออกไป มือบางก็พยายามยกขึ้นดันแผงอกแกร่งของเขาเอาไว้ ไม่ให้ขยับเข้ามาเบียดชิดเธอมากไปกว่านี้

ทำไมพี่ชายของเธอจะต้องมาทำอะไรแบบนี้กับเธอด้วย ไหนจะลมหายใจร้อน ๆ ที่เป่ารดต้นคอเธออยู่นี้อีก และยังมีมือหนาอีกข้างของเขาที่กำลังลูบไล้วนเวียนไปมาบนสะโพกของเธอ พี่น้องกันเขาทำกันแบบนี้เหรอ?

"พะ...พี่อลัน ปล่อยน้องนะ" ณดาเอ่ยบอกเสียงสั่นพยายามเบือนหน้าหนีจมูกโด่งของเขา มือก็ยกขึ้นดันแผงอกแกร่งเขาไว้อยู่อย่างนั้น

แต่แทนที่อลันจะยอมถอยห่างหรือปล่อยเธอตามที่เธอบอก เขากลับตวัดท่อนแขนโอบรัดเอวคอดของเธอแล้วดึงเข้าหาตัว จนร่างบางของเธอปะทะแนบชิดเข้ากับร่างกายกำยำของเขา

"พี่น้องกันกอดกันก็ไม่แปลกนิ" อลันกระตุกยิ้มมุมปาก พร้อมเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงนิ่ง ๆ ก่อนจะก้มหน้าลงชิดกับลำคอระหงของเธอ แล้วขบเม้มเบา ๆ ลงบนผิวเนื้อบริเวณลำคอของเธอทันที

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • แค้นรัก   บทที่ 258

    "กูรู้ว่าลูกมันหวงแม่ แต่ก็ไม่คิดว่าจะหวงขนาดนี้" คริสเตียนที่เห็นชอบ ร่วมมือกันกับอลันเพื่อแกล้งเพื่อน ก็ถึงกลับไปต่อไม่ถูก ที่เห็นดีแลนร้องไห้ดังจ้า ทิ้งทุกอย่างในมือ แล้ววิ่งเข้าไปหาคนเป็นแม่ทันทีแบบนั้น "ไอ้คริสบอกให้กูลองดู ใครจะคิดว่าลูกมึงจะหวงแม่เอาเรื่องขนาดนี้วะ" อลันเองก็มีสีหน้าที่รู้สึกผิดขึ้นมาไม่ต่างจากคริสเตียน ที่พวกเขานั้นทำหลานร้องไห้ดังลั่นบ้าน จนเด็กๆ ที่กำลังเล่นกันอยู่อย่างสนุกสนาน ถึงกับหยุดนิ่ง แล้วมองไปที่เฟรย่ากับดีแลน ที่กอดโอ๋กันแน่นกลางบ้าน เพี้ยะ! "เล่นอะไรไม่เข้าเรื่อง" ฝ่ามือเล็กๆ ของณดา ภรรยาของอลัน ฟาดลงกับต้นแขนของสามีอย่างแรง เพี้ยะ! ตามมาด้วยเสียงฝ่ามือที่ฟาดลงกับต้นแขนเช่นกัน ที่ดังมาจากอีกคู่ เมื่อทอฝันเองก็ฟาดมือลงกับไหล่สามีอย่างคริสเตียน อย่างแรงไม่ต่างกัน "พี่คริสก็เหมือนกัน โดนกับตัวเองบ้างจะรู้สึก!" "พี่โดนมาเยอะแล้วที่รัก อย่าให้โดนอีกเลย" คริสเตียนถึงกับรีบหันมากอดซบอกภรรยาไว้แน่น แล้วรีบอ้อนทันที เพราะเขานั้น กว่าจะมีวันนี้ก็เรียกว่าสาหัสหนักมาก จนแทบจะหมดโอกาสด้วยซ้ำ "คนเก่งของแม่หยุดร้องแล้ว ไปครับ เราไปเล่นตรงนู้นกับพี่ๆ กันด

  • แค้นรัก   บทที่ 257

    "พอเลย วันๆคิดแต่เรื่องจะทำน้องให้ดีแลน" "ไม่ใจอ่อนกับพี่จริงเหรอ" แดเนียลถึงกับทำเสียงอ่อน จ้องมองเธอด้วยสายตาออดอ้อน ที่น้อยครั้งนักเขาจะแสดงมันออกมา นอกซะจากจะอยู่กับเธอสองคนเท่านั้น "แค่ดีแลนคนเดียวน้องเฟรก็ปวดหัวจะแย่แล้วค่ะ ไหนจะแด๊ดดี้คนหื่นของดีแลนอีก แค่นี้ก็รับมือไม่ไหวแล้ว" "ไม่มีน้องก็ได้แค่ได้เข้าหอกับเมียทุกวันก็พอ" พูดจบเขาก็ตวัดร่างบางของภรรยา ที่อยู่ในชุดเจ้าสาวขึ้นแนบอกทันที พรึบ! "ว้าย! อะไรของพี่แดนเนี่ย เพื่อนมาเต็มบ้านจะมาหื่นอะไรตอนนี้คะ" สองแขนเล็กรีบโอบกอดรอบลำคอหนาไว้แน่นด้วยความตกใจ ก่อนจะว่าให้คนหื่นอย่างเขา อย่างไม่จริงจังนัก เมื่อตอนนี้เขากำลังอุ้มเธอเดินเข้าไปภายในบ้าน ตามหลังลูกชายที่เดินเตาะแตะ นำหน้าไปจนจะถึงประตูบ้านอยู่แล้ว "หื่นตรงไหน แต่งงานกันแล้วก็ต้องเข้าหอสิ" "ใช้เป็นข้ออ้างไม่ได้ค่ะ เพราะพี่แดนก็พาน้องเฟรเข้าหอทุกวันอยู่แล้ว" "หึ พี่จะพาเมียพี่เข้าหอทุกวัน จนกว่าน้องดีแลนจะมา" แดเนียลยกยิ้มมุมปากอย่างเจ้าเล่ห์ เมื่อพูดถึงการมีน้องให้ลูกชายสุดที่รัก ที่จนตอนนี้เขาก็ยังทำไม่สำเร็จสักที "นี่พี่แดนยังไม่ล้มเลิกความคิดนี้อีกเหรอคะ" "ก็พี

  • แค้นรัก   บททึ่ 256

    "สมน้ำหน้า ชอบแกล้งลูกดีนัก" "หวง~" เสียงเล็กๆ เอ่ยออกมาอย่างไม่ค่อยชัดเท่าไหร่ แต่ก็พอฟังรู้เรื่องว่าเจ้าตัวนั้นพูดอะไร "หึๆ รู้แล้วครับว่าหวง กลับบ้านกันครับ ให้แด๊ดอุ้มไหม หรือจะเดินเอง" แดเนียลหัวเราะออกมาอย่างมีความสุข ก่อนจะเอ่ยถามลูกชายด้วยรอยยิ้ม ดีแลนที่พอได้ยินแบบนั้น ก็มีสีหน้าครุ่นคิด ก่อนจะพยักหน้ารับหงึกหงักเบาๆ แล้วปล่อยมืออีกข้าง จากการโอบกอดรอบลำคอระหงของคนเป็นแม่ ก่อนจะชูสองแขนขึ้นสูง เพื่อบ่งบอกว่าให้คนเป็นพ่อนั้น อุ้มตัวเองแทนการที่ต้องเดินเอง แดเนียลรับลูกชายเข้ามาสู่อ้อมกอดทันที ที่เจ้าตัวชูแขนขึ้นสูง ก่อนจะโอบอุ้มขึ้นแนบอก พร้อมกับลุกขึ้นยืนเต็มความสูง แล้วยื่นมืออีกข้างลงมาหาร่างบางของภรรยา ที่ยังคงนั่งยองๆ อยู่ที่เดิม "ขอบคุณค่ะ ^^" เฟรย่าที่เห็นแบบนั้น ก็รีบยื่นมือไปจับมือหนาไว้แน่นอย่างไม่รอช้า ก่อนจะพยุงตัวเองให้ลุกขึ้นยืนเคียงข้างกับเขาทันที ทั้งสามคนพ่อแม่ลูกพากันก้าวเดินออกมาตามทางเดิน ที่ตลอดสองข้างทางนั้น ถูกตกแต่งไปด้วยดอกไม้นานาพันธุ์ โดยที่ร่างสูงของแดเนียลนั้น ใช้แขนเพียงข้างเดียวโอบอุ้มลูกชายไว้แนบอก มืออีกข้างก็ประสานจับมือเล็กของภรรยาสาวส

  • แค้นรัก   บทที่ 255

    "คุณแดเนียล คุณจะรับคุณเฟรย่าเป็นภรรยาของคุณ และดูแลเธอจนกว่าชีวิตจะสิ้นลมหายใจหรือไม่" เสียงของบาทหลวงกล่าวถามขึ้นทันที เมื่อทั้งคู่ต่างพยักหน้าให้กัน พร้อมกับหันหน้าไปทางบาทหลวง ที่ทำหน้าที่เป็นพยานรัก กล่าวคำปฏิญาณต่อหน้าพระผู้เป็นเจ้า ให้กับเธอและเขาในวันนี้ อย่างเรียบง่ายตามที่เธอต้องการ โดยที่ไม่ต้องมีพิธีอะไรมากมาย ขอแค่ให้เธอและเขา ได้กล่าวคำสัญญาต่อกันและกัน ในสถานที่อันศักดิ์สิทธิ์แห่งนี้ "ผม...แดเนียล ยินดีรับคุณเฟรย่าเป็นภรรยา และขอสัญญาว่า จะรักและซื่อสัตย์ต่อเธอเพียงคนเดียวไปตลอดชีวิต" น้ำเสียงทุ้มของแดเนียล เอ่ยออกมาเสียงดังฟังชัดด้วยความหนักแน่น พร้อมกับกล่าวคำสัญญาต่อเธอ ต่อหน้าพระเจ้าด้วยความหนักแน่น ในความรักที่มีต่อเธอ "คุณเฟรย่า คุณยินดีที่จะรับคุณแดเนียลเป็นสามีของคุณหรือไม่" "ฉัน...เฟรย่า ยินดีรับคุณแดเนียลเป็นสามี และขอสัญญาว่า จะรักและซื่อสัตย์ต่อเขาเพียงคนเดียว ไปตลอดชีวิตเช่นกัน" เฟรย่าตอบรับด้วยน้ำเสียงที่ดังฟังชัด กึกก้องไปทั่วทั้งบริเวณ ก่อนที่เธอจะกล่าวคำสัญญาต่อเขา ด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่นไม่ต่างจากเขา แดเนียลหมุมตัวหันหน้าเข้าหาเธออีกครั้ง พร้อมกั

  • แค้นรัก   บทที่ 254

    สองปีต่อมา ภายในโบสถ์อันศักดิ์สิทธิ์ ถูกเนรมิตรจัดแต่งไปด้วยดอกไม้นานาพันธุ์อย่างสวยงาม ให้บรรยายที่แสนโรแมนติก ด้วยกลิ่นหอมฟุ้งของดอกไม้นานาพันธุ์ ที่ทำให้บรรยากาศนั้นดูสดชื่นและผ่อนคลาย แถมยังโอบล้อมไปด้วยความอบอุ่น ของพิธีศีลสมรส ที่ทั้งเจ้าบ่าวและเจ้าสาว ต่างก็เฝ้ารอมาแสนนาน จนในที่สุด เขาและเธอก็มีวันนี้ "อุ้ม~" เสียงเล็กๆ ที่เอ่ยออกมาด้วยคำพูดที่ยังไม่ค่อยชัดถ้อยชัดคำ พร้อมกับสองแขนเล็กๆ ที่ชูขึ้นสูง "อีกนิดเดียวจะถึงแด๊ดดี้แล้วครับ คนเก่งของแม่ พาแม่เดินไปหาแด๊ดดี้ได้ไหมครับ" เสียงหวานอ่อนโยน เอ่ยพูดกับลูกชายวัยขวบเศษ ที่ตอนนี้กำลังร้องงอแงขอให้เธออุ้ม เฟรย่าที่ตอนนี้อยู่ในชุดเจ้าสาว ราวกับเจ้าหญิงในเทพนิยายอย่างที่เธอใฝ่ฝัน มือข้างหนึ่งถือช่อดอกไม้ขนาดพอเหมาะ มืออีกข้างจับมือลูกชายไว้แน่น ใบหน้าสวยเปื้อนยิ้มอย่างมีความสุข เมื่อวันนี้ที่เธอเฝ้ารอคอยมาตลอดหลายปี ในที่สุดก็มาถึง เมื่อตอนนี้เธอกำลังก้าวเดินตามทางเดินเข้ามาภายในโบสถ์ ที่สองข้างทางนั้น ถูกประดับตกแต่งไปด้วยดอกไม้นานาพันธุ์ โดยที่ปลายทางของเธอก็คือเขา...แดเนียล เจ้าบ่าวและพ่อของลูกเธอ ที่ตอนนี้เขายืนรอเธออยู่ที

  • แค้นรัก   บทที่ 253

    "หึ~ น้องเฟรครับ ขอตัวเล็กให้พี่สักคนนะครับที่รัก" แดเนียลหัวเราะในลำคออย่างชอบใจ ก่อนจะยื่นหน้าเข้าไปใกล้เธอ แล้วกระซิบบอกชิดใบหูของเธอ ด้วยน้ำเสียงพร่ากระเส่า "พี่แดน~ >เสียงกระซิบที่ข้างหู พร้อมกับคำพูดและสรรพนามที่แปลกใหม่ ที่เขาใช้พูดกับเธอ ทำเอาเธอแทบอยากจะกลั้นหายใจ ยิ่งนานวันเขายิ่งเปลี่ยนไป เปลี่ยนไปจนเธอเองก็แทบสูญเสียความเป็นตัวเองเพราะเขา จากที่เคยรุกเขาก่อน เคยพูดจาหยอกล้อ และยั่วยวนเขาก่อนตลอด ทุกวันนี้เธอแทบจะเป็นฝ่ายตั้งรับแทนแล้ว "ว่างไงครับ มีตัวเล็กให้พี่สักคนจะได้ไหม" ยิ่งเห็นคนตัวเล็กใต้ร่างกายแกร่งของเขาเขินหน้าแดง เขายิ่งอยากจะแกล้ง "น้องเฟรเสียความเป็นตัวเองไปหมดแล้วนะ!" เฟรย่าแกล้งกลบเกลื่อนความเขินอาย ด้วยการทำเป็นตะเบ็งเสียงใส่เขาอย่างไม่พอใจ "ตอบไม่ตรงคำถาม" "แล้วพี่แดนคิดว่าน้องเฟรปฏิเสธได้ไหมล่ะคะ ถึงจะบอกว่าไม่ แต่สุดท้ายก็แพ้พี่แดนอยู่ดี" "หึ~ ยัยแม่มดน้อยของพี่สิ้นฤทธิ์ไปซะแล้ว" "ก็เพราะพี่แดนนั้นแหละที่เป็นคนทำ" "ก็บอกแล้วไง ว่าพี่จะปกป้องเอง และจะปกป้องตลอดไป ไม่ให้ใครมาทำร้ายแม่มดน้อยคนนี้ของพี่ได้อีกแล้ว" เขาเอ่ยบอกกับเธอด้วยรอยยิ้ม พ

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status