ตอนที่9

“ถ้าเกิดมึงแพ้มึงเสียคันนี้ที่มึงรักไปเลยนะเว้ยไอแทน”เสียงไอนอฟเอ่ยขึ้นจากข้างหลังผม ผมก็หันไปมองมัน

“ก็แลกกับเฟอรารี่คันละ15ล้านของมันไงขาดทุนแค่ร้อยกว่าล้านกูไม่แคร์อยู่แล้ว”ผมเอ่ยขึ้นพลางมองออกไปยังสนามแข่งที่ตอนนี้มีผู้คนกำลังพลุ่งพล่านเสียงกรี๊ดร้องของคนบนอัฒจันทร์ก็ส่งเสียงเชียร์กันสนั่นหวั่นไหว เสียงล้อบดขยี้กับพื้นปูนซีเมนต์เรียบอย่างดีก็ดังไม่แพ้กับเสียงคน

“เหอะๆๆมึงเอาอะไรคิด”ไอนอฟเอ่ยขึ้นพลางเดินเข้ามาหาผมอย่างไว

“น้องนักเรียนผู้หญิงที่น่าเหมือนตุ๊กตาวันนี้ที่โรงพยาบาลเป็นใครว่ะน่ารักสัสๆน่าเหมือนตุ๊กตาญี่ปุ่นเลยแม่ง!”ไอนอฟเอ่ยขึ้นแววตาที่เป็นประกายของมันแวววับทำให้ผมหันไปมองหน้ามันและแสยะยิ้มให้มัน

“เธอเป็นของของกูว่ะเดี๋ยวกูเบื่อเมื่อไหร่กูจะยกให้มึง”ผมพูดขึ้นและยื่นมือไปปัดไหล่อของไอนอฟมันก็ทำหน้าดีใจ เพราะเรื่องผู้หญิงผมไม่เคยถืออยู่แล้ว คนไหนที่ไม่ถูกใจถูกสเปคของผมผมก็แค่โยนต่อไปให้ไอนอฟแค่นั้นเอง และผู้หญิงที่ไอนอฟพูดถึงก็คือน้องสาวของผู้ชายตัวสูงที่กำลังเดินมาหาผมอย่างไว

“มีอะไรครับ?”ไอเน่เอ่ยขึ้นและมันไปยืนขวางหน้าของเจ้าชายทันที เจ้าชายคือลูกชายคนโตของเจ้าสัวกับหนูผิงและมันกำลังเรียนอยู่ที่คณะแพทยศาสตร์มหาลัยของพ่อมันและที่สำคัญมันชื่นชอบการแข่งรถเป็นชีวิตจิตใจเที่ยวตะเวนไปตามสนามแข่งรถชื่อดังในย่านเมืองกรุงนี้และดูเหมือนมันจะไม่เคยพ่ายแพ้

“ผมมาคุยกับคนที่กล้าท้าผมแข่ง!”เจ้าชายพูดขึ้นด้วยนำ้เสียงที่บ่งบอกว่าเขากำลังไม่พอใจ

“เห้ยไอชายคันนี้เลยนะเว้ยที่เป็นของเดิมพันของมึงในคำ่คืนนี้”เพื่อนของเจ้าชายเอ่ยพูดขึ้นอีกทำให้ผมนกยิ้มที่มุมริมฝีปากและยืนมองเด็กสามสี่คนที่พากันไปลูบไล้ลูกชายตัวเก่งของผม

“ฮ่าแอ้มอย่าจับครับ ห้ามจับ!”เสียงไอนอฟเอ่ยขึ้นทำให้เด็กๆพวกนั้นพากันถอยห่างออกไปจากรถของผมเพราะคนของผมได้เดินมาแนบขนาบข้างรถของผมและรีบเอาผ้ามาเช็ดรถผมทันที

“พวกคุณคิดยังไงเอารถคันนี้มาเดิมพันกับผมในคืนนี้!”เจ้าชายเอ่ยขึ้นด้วยความไม่เข้าใจ เขาคงคิดว่าเขาจะชนะผมได้แน่ๆอย่างงั้นเหรอ เหอะเด็กน้อย!

“รถของคุณก็ไม่ได้แย่อะไร”ผมพูดขึ้นทำให้ทุกสายตาพากันจับจ้องมาที่ผมเป็นตาเดียว

“คุณเป็นคนท้าผมเหรอ?”เจ้าชายเอ่ยขึ้นด้วยนำ้เสียงแปลกใจ ผมจึงเดินเอามือล้วงกระเป๋าเข้าไปยืนประจันหน้ากับเขา

“ใช่ครับ ผมแทนยินดีที่ได้รู้จัก^_^”ผมพูดขึ้นด้วยนำ้เสียงเป็นมิตรและยื่นมือไปข้างหน้าของเจ้าชาย

“ผมเจ้าชาย ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันครับ”เจ้าชายเอ่ยขึ้น พร้อมกับยื่นมือมาจับมือกับผม

“คุณคงจะไม่รังเกียจที่จะแข่งรถกับผม?”ผมเอ่ยขึ้นในขณะที่เราสองคนปล่อยมือกันแล้ว ลูกของหนูผิงทั้งสองคนไม่ถือตัวทั้งสองคนเลยเหมือนแม่จริงๆ

“ที่ผมมาหาคุณไม่ใช่ว่าผมรังเกียจคุณแต่รถของคุณมันเเพงเกินไปที่จะมาเป็นของเดิมพันของผม ผมชื่นชอบการแข่งรถแต่ผมไม่อยากได้ของของใคร”เจ้าชายเอ่ยขึ้นแววตาของเขาและนำ้เสียงของเขามันสื่อว่าเขาพูดจริง ผมก็พยักหน้าเข้าใจ

“งั้นเราไม่ต้องวางเดิมพันก็ได้เรามาแข่งกันดูเฉยๆแบบนี้คุณโอเคไหมครับ?”ผมเอ่ยขึ้นด้วยนำ้เสียงแผ่วเบาและดูจริงใจ คำพูดของผมทำให้เจ้าชายยิ้มให้ผม ผมก็ยิ้มตอบให้เขา

“โอเคครับตามนี้เลย”เจ้าชายรีบตบปากรับคำผม ผมก็ยิ้มให้เขาและพยักหน้าเข้าใจ

“งั้นผมไปขอตัวเตรียมตัวก่อนนะครับ”

“ได้ครับไม่มีปัญหา^_^”ผมตอบเขาไป เขาก็รีบโค้งตัวให้ผมผมก็โค้งตัวให้เขา เขาก็รีบวิ่งไปยังรถเฟอรารี่สีแดงสดเปิดประทุนที่เครื่องยนต์ถูกดัดแปลงมาอย่างดี และความเร็วของรถคันนี้ก็น่าจะสูสีกับรถของผม

“มึงแน่ใจแล้วเหรอวะ?”ไอนอฟเอ่ยขึ้นถามผมด้วยนำ้เสียงเป็นห่วง

“ทำไมว่ะหลอกให้ไก่ตายใจและก็เชือดมันอย่างเลือดเย็น^-^”ผมพูดขึ้นและสายตาของผมยังคงจับจ้องไปยังเด็กผู้ชายอายุ20ปีที่กำลังเช็คเครื่องยนต์ของตัวเองอยู่ ที่จริงพวกเขาไม่ได้เกี่ยวอะไรกับความแค้นนี้เลย แต่พวกเขาแค่ผิดที่เกิดมาเป็นลูกของคนที่ฆ่าพ่อแม่และครอบครัวของผม ผมจะทำให้พวกมันรู้ว่าการสูญเสียมันเป็นยังไง แต่ผมจะไม่ฆ่าใครหรอกนะครับ แต่ผมจะใช้วิธีของผมเอง

“มึงอย่าบอกนะว่าน้องผู้หญิงคนเมื่อเย็นคือลูกสาวของหนูผิงอ่ะ”ไอนอฟเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงตกใจ ผมจึงค่อยๆหันไปมองหน้ามันและแสยะยิ้มอย่างเลือดเย็นให้มัน

“มึงยิ้มแบบนี้แสดงว่าใช่”ไอนอฟเอ่ยขึ้นอีก ผมก็หัวเราะในลำคอกับท่าทางของมัน

“ใช่แล้วจะทำไมว่ะ เธอก็แค่ผู้หญิงที่ไม่รู้อีโหน่อีเหน่อะไรเลย”

“เอ่อนั่นสิเธอไม่รู้เรื่องอะไรเลย แล้วมึงจะเอาความแค้นของมึงไปลงที่เด็กผู้หญิงน่ารักๆแบบนั้นได้ลงคอเหรอว่ะ?”

“ใช่และมึงก็เลิกห้ามกู เพราะกูไม่ล้มเลิกความตั้งใจของกูแน่นอน”ผมพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงและเเววตาที่จริงจังทำให้ไอนอฟหยุดพูดลงไปทันที

ติ๊ดดดดด

เสียงโทรศัพท์ของผมดังขึ้นทำให้ผมรีบหยิบโทรศัพท์ออกมาดูและก็ต้องเลิกคิ้วอย่างสงสัยว่าเบอร์ใคร เพราะไม่ขึ้นชื่อ

“ฮัลโหลครับ ผมหมอแทนพูดสายครับ”ผมกรอกเสียงหวานลงใส่ปลายสายไปเมื่อหลังจากกดรับสาย

(สวัสดีค่ะ คุณหมอแทน น้องหญิงเองนะคะ)เสียงหวานไพเราะดังมาจากปลายสายเสียงของเธอทำให้ผมเผลอยิ้มขึ้นมา ติดกลับง่ายจังเลยนะครับเด็กน้อย

“ครับ ไม่ทราบว่าน้องหญิงมีปัญหาอะไรจะคุยกับผมเหรอครับ?”ผมแกล้งถามเธอไป

(อ๋อพอดีว่าน้องหญิงจะโทรมาขอบคุณคุณหมอแทนนะคะ)

“อ๋อเร่ื่องนั้นไม่เป็นไรครับ ว่าแต่นี้ก็ดึกแล้วทำไมน้องหญิงยังไม่นอนอีกครับ?”ผมเอ่ยถามเธอไปพลาวยกนาฬิกาข้อมือขึ้นมาดูเวลาที่ตอนนี้ก็ล่วงเลยมาเกือบจะเที่ยงคืนแล้ว

(น้องหญิงนอนไม่หลับนะคะถ้ายังไม่ได้พูดขอบคุณคุณหมอ)เสียงหวานของเธอพูดขึ้นมา

“อ๋อครับ เรื่องเล็กน้อยเพราะดูก็รู้ว่าพี่ชายของน้องหญิงค่อนข้างจะหวงน้องหญิง”

(ค่ะ พี่ชายไม่ชอบให้หญิงไปคุยกับผู้ชายนะคะ)

“อ๋อครับ งั้นแค่นี้ก่อนนะครับพอดีวันนี้ผมอยู่เวร”ผมแกล้งโกหกเธอไปเพราะใกล้จะได้เวลาแข่งของผมกับพี่ชายของเธอแล้ว

(อ๋อค่ะ น้องหญิงขอโทษนะคะที่รบกวนเวลาของคุณหมอแทนงั้นแค่นี้นะคะสวัสดีค่ะ ติ๊ด)น้องหญิงพูดรัวเร็วและตัดสายผมทิ้งไปอย่างไว ท่าทางที่ไม่ทันคนของเธอทำให้ผมนึกขำ

“ยิ้มอะไรว่ะ มึงบ้าป่ะเนี่ย!!”ไอนอฟโวยขึ้น ผมก็ยะกไหล่ให้มันและเก็บโทรศัพท์เครื่องหรูของผมลงไปให้เสื้อสูทสีดำของผมและเดินไปยังรถของผมทันที