ตอนที่5

โรงเรียนSS SCHOOLนานาชาติ

08:00น.

เจ้าหญิง อัยย์ญาดา...

“เจ้าหญิงอรุณสวัสดิ์ครับ^_^”

“หวัดดีคร๊าบเจ้าหญิงแสนสวย^_^”

“ไม่เจอเป็นเดือนสวยขึ้นอีกแล้ว^_^”

“สุขสันต์วันเปิดภาคเรียนครับ”

“หวัดดีค่ะทุกๆคน สุขสันต์วันเปิดภาคเรียนเหมือนกันค่ะ^_^”ฉันเอ่ยขึ้นทักทายเพื่อนๆในโรงเรียนกลับ ฉันจะเจอคำทักทายแบบนี้ทุกวันตั้งแต่วันแรกที่ย้ายเข้ามาเรียนที่โรงเรียนนี้ตอนมัธยมปลายปีแรกจนตอนนี้ปี3แล้ว ฉันก็ยังคงได้รับคำทักทายของเพื่อนๆผู้ชายในโรงเรียนเหมือนเคย ไม่ว่าจะเป็นรุ่นพี่หรือรุ่นน้องหรือรุ่นเดียวกัน พวกเขาจะมารอรับฉันที่ทางเข้าประตูโรงเรียนทุกวัน โดยรอให้รถของพี่ชายขับออกไปจนพ้นประตูโรงเรียนแล้ว

“ปีนี้เจ้าหญิงอยู่ห้องเอเหมือนเดิมแน่เลย”เพื่อนผู้ชายคนหนึ่งเอ่ยขึ้นเมื่อฉันเดินเข้าโรงเรียนมา

“ไม่รู้เหมือนกันเราอาจจะห้องดีก็ได้นะ”ฉันตอบเขาไปและทุกๆทีที่ฉันเดินไปทางไหนก็จะมีผู้ชายเดินตามเป็นขบวนแบบนี้ทำให้ฉันค่อนข้างที่จะมีเพื่อนผู้หญิงเข้ามาทำความรู้จักฉันเยอะเหมือนกันและฉันก็รู้จักผู้หญิงในโรงเรียนนี้ทุกคน เพราะพวกเธอเข้ามาทำความรู้จักกับฉันก่อน

“เจ้าหญิง!!”เสียงเอ่ยขึ้นด้วยความดีใจที่นำ้เสียงคุ้นหูฉัน ทำให้ฉันยิ้มกว้างอย่างดีใจและรับหันไปตามเสียงเรียกชื่อฉันทันที

“มินิ^_^”ฉันเอ่ยชื่อเพื่อนรักของฉันขึ้นเมื่อเธอกำลังยืนโบกมือให้ฉันอยู่ที่หน้าตึกเรียน ฉันไม่รอช้ารีบเดินไปหาเธอ เธอก็รีบวิ่งเข้ามาหาฉัน

พรึบ

“คิดถึงมาก^_^”ฉันเอ่ยขึ้นทันทีเมื่อเราสองคนโผล่เข้ากอดกันด้วยความคิดถึง มินิเองก็กอดฉันแน่นมากเหมือนกัน

“คิดถึงเจ้าหญิงมากกว่าอีก”มินิเอ่ยขึ้น และเราสองคนก็ผละออกจากกัน

“เจ้าหญิงอยู่ห้องเอ^_^”มินิเอ่ยบอกฉันด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม ฉันก็ยิ้มให้เธอและเราสองคนก็ยื่นมือไปจับมือกัน

“แล้วมินิล่ะอยู่ห้องเดียวกันกับหญิงรึป่าว?”ฉันเอ่ยถามมินิไป เธอก็ยิ่งยิ้มกว้างมากกว่าเดิมเพราะเมื่อปีที่แล้วมินิกับฉันเราได้อยู่คนละห้องกัน มินิได้อยู่ห้องบีส่วนฉันอยู่ห้องเอ โรงเรียนของเราจะคัดแยกเด็กเก่งกับเก่งอยู่ด้วยกันและห้องเอก็มักจะมีแต่เด็กเรียนทั้งหมด

“ใช่จ๊ะ ปีนี้เราได้อยู่ด้วยกัน^_^”

“เย้ๆๆหญิงดีใจที่สุดเลย^_^”เราสองคนหัวเราะกันและจับมือกันและกระโดดหมุนไปรอบๆด้วยความดีใจ เสียงโห่แซวของหนุ่มๆก็พากันร้องละงมไปหมด

“ไม่ต้องตามมาแล้วจ๊ะ!!”มินิหันไปเอ่ยสั่งพวกเด็กผู้ชายที่อยู่ข้างหลังฉันทันทีเมื่อพวกเขากำลังจะทำท่าเดินตามฉันกับมินิขึ้นไปยังดึกหรู พวกผู้ชายพากันหยุดทันทีตามคำสั่งของมินิ ดึกนี้บรรจุห้องเรียนนักเรียนปีสุดท้ายไว้ทั้งหมดและดึกนี้เป็นตึกAมีทั้งหมดสามชั้นห้องเอจะอยู่บนสุดและต่อด้วยห้องบีต่อไปจนถึงห้องเอฟคือห้องสุดท้ายของชั้นเรียน ห้องเอจะบรรจุเด็กหัวกระทิห้องบีจะบรรจุเด็กที่รวยและลองลงไปเรื่อยๆตามลำดับคะแนนของนักเรียนจากการสอบวัดห้อง ที่ฉันมาเรียนที่นี้เพราะคุณพ่อเห็นว่าเด็กที่นี้เขาคัดเด็กเก่งกับเก่งไว้ด้วยกันห้องเอของฉันปีนี้มีนักเรียนทั้งหมดยี่สิบคนเป็นลูกของพวกคนมีเงินทั้งหมดเพราะค่าเทอมที่นี้แพงมากระดับหกหลักกันเลยทีเดียว ห้องเรียนหรูติดเเอร์มีล็อคเกอร์อยู่ทางเข้าห้อง

“ว้าว ห้องเอที่ฉันใฝ่ฝัน^_^”มินิเดินนำหน้าฉันเข้าไปพลางถอดเสื้อสูทไปด้วย ฉันก็ยิ้มขำกับท่าทางของเธอ

“ปีนี้ฉันได้อยู่กับเธอแล้วเจ้าหญิง”เสียงทุ้มเอ่ยขึ้นเมื่อฉันเดินเข้ามาในห้องก็พบกับเด็กนักเรียนผู้ชายที่สวมเครื่องแบบของโรงเรียนฉันแต่ไม่ค่อยถูกระเบียบเพราะกระดุมสองเม็ดบนถูกปดเสื้อเชิ้ตหลุดออกจากกางเกงนักเรียนลายสก๊อต

“ขุนเขา?”ฉันเอ่ยชื่อของเขาด้วยนำ้เสียงแผ่วเบาและความสงสัยเต็มไปหมด เขามาทำอะไรที่นี้กันนะ?

“นายมาทำอะไรที่นี้ห้องนี้?”มินิเดินมุ่งตรงไปยังโต๊ะนั่งเรียนของขุนเขาทันทีและพร้อมกับเอ่ยถามคำถามที่ฉันเองก็สงสัยว่าเขามาทำอะไรที่ห้องเรียนนี้

“ก็ฉันอยู่ห้องนี้”ขุนเขาไหวไหลเล็กน้อยพลางตอบมินิไปด้วยท่าทางกวนโอยสุดๆแต่สายตาของเขาจับจ้องมาที่ฉันตลอดเวลา ฉันก็กลืนน้ำลายดังอึกใหญ่ อย่าบอกน่ะว่าเขาอยู่ห้องเดียวกับฉันจริงๆน่ะ

“มั่ว นายจะมาอยู่ห้องนี้ได้ยังไงตั้งแต่ฉันเรียนที่นี้มาฉันเห็นนายอยู่ห้องเอฟมาตลอด!”มินิพูดขึ้นด้วยสัหน้่และนำ้เสียงที่บ่งบอกว่าเธอไม่เชื่อเขา ฉันก็พยักหน้าเห็นด้วยกับมินิ

“เอ้า เเล้วทำไมอ่ะ ปีนี้ฉันดั้นสอบติดห้องเออ่ะมินิ ไม่ทราบว่าเธอมีปัญหาอะไรกับฉันมากป่ะ?”ขุนเขาเอ่ยขึ้นพลางยักคิ้วใส่มินิ ฉันเองก็ทำตาปริบๆและค่อยๆเดินย่องๆไปยังโต๊ะเรียนที่อยู่หน้าสุดติดจอมอมิเตอร์ขนาดใหญ่ทันทีและวางกระเป๋าที่ฉันสะพายมาบางลงที่ใส่กระเป๋าข้างๆโต๊ะเรียน

“ไม่อยากจะเชื่อเลย”มินิเอ่ยพึมพำๆและเดินมายังโต๊ะเรียนข้างๆฉัน

“พรุ่งนี้งานวัดเกิดแม่ฉัน แม่เธอจะไปรึป่าวเจ้าหญิง?”ขุนเขาเอ่ยขึ้นเมื่อเขาเดินมาหาฉันที่โต๊ะเรียน ฉันจึงค่อยๆเงยหน้าขึ้นไปมองหน้าเขา ใบหน้าขาวหล่อคิ้วดกดำริมฝีปากสีชมพูของผู้ชายที่อยู่เบื้องหน้าฉันทำให้ฉันกลืนนำ้ลายดังอึกใหญ่และผ่อนลมหายใจออกมาอย่างรู้สึกโล่งอกที่วันนี้ตามใบหน้าของเขาไม่มีร่องรอยบาดแผลอะไร

“หญิงก็ไม่รู้เหมือนกัน”ฉันตอบขุนเขาไปพลางเอื้อมมือมาเปิดโน้ตบุ๊คที่ตั้งอยู่บนโต๊ะเรียนของฉันและกรอกรหัสนักเรียนเพื่อเปิดใช้โน้ตบุ๊ค

“แม่เธอสนิทกับแม่ฉัน เเม่เธอมาอยู่แล้วล่ะ แล้วเธอล่ะจะไปด้วยไหม?”ขุนเขาเดินมานั่งลงบนโต๊ะเรียนของฉัน ทำให้ฉันกระพริบตาพริบๆมองเขาอย่างกลัวๆ

“ม่ะไม่รู้เหมือนกัน”ฉันตอบขุนเขาไปอย่างกล้าๆกลัวๆ

“ไม่ต้องกลัวฉันหรอกน่ะ!!”ขุนเขาตะโกนใส่หน้าฉันนั่นยิ่งทำให้ฉันตกใจรีบหลับตาปี๋

“ฮืฮๆๆ”ฉันร้องไห้ด้วยความตกใจที่อยู่ดีๆขุนเขาก็เอื้อมมือมาจับไหล่ของฉัน

“ขุนเขาปล่อยเจ้าหญิง!!”เสียงมินิดังอยู่ใกล้ๆฉันทำให้ฉันค่อยๆลืมตามองก็พบว่าขุนเขามองหน้าฉันอยู่แววตาของเขาแข็งกร้าวส่วนมินิก็มองหน้าขุนเขาด้วยความไม่พอใจเช่นกันมือเล็กของเธอเองก็จับเเขนทั้งสองข้างของขุนเขา

“เธอจะกลัวฉันทำไม ฉันไม่ทำร้ายเธอหรอกน่ะ!!”ขุนเขาจับไหล่ฉันเขย่าเบาๆทำให้ฉันตกใจยิ่งกว่าเดิม ถึงเขาจะทำแบบนี้กับฉันบ่อยๆแต่ฉันก็ยังไม่ชินสักที

“ไม่เห็นเหรอว่าเจ้าหญิงกลัวนายน่ะ!!”มินิเอ่ยขึ้นอย่างไม่พอใจ

“เจ้าหญิงเธอกลัวฉันเหรอ?”ขุนเขาละสายตาจากมินิมามองหน้าฉันและเอ่ยถามฉัน ฉันก็มองหน้าเขา

“ฉันถามเธอไม่ได้ยินเหรอ?!”