ตอนที่ 7- 1 ออกเดต

“ผมชื่อเอเบล วินเทอร์ ชื่อเล่นว่า เดฟ อายุสามสิบสองปี อาชีพนักธุรกิจ เกิดที่เมืองชิคาโก้ แต่ไม่ได้อาศัยอยู่ที่เมืองนี้ ครอบครัวของผมก็อย่างที่คุณรู้ มีพี่ชายหนึ่งคนและน้องชายหนึ่งคน”

เอเบลแนะนำตนเองออกมาให้หญิงสาวฟังบ้าง นี่ถือเป็นเรื่องที่แปลกใหม่ของมาเฟียหนุ่ม เพราะเขาไม่เคยทำแบบนี้กับผู้หญิงคนไหนมาก่อน

“เดฟ...”

อิงวราเรียกชื่อเล่นของเขาออกมาพลางยิ้มหวานให้ มาเฟียหนุ่มใจเต้นแรงตอนที่มองเห็นรอยยิ้มนี้อีกครั้ง แต่แล้วเขาก็ต้องหุบยิ้มแทบไม่ทัน

“นี่ก็ดึกแล้ว อิงค์ว่าเรากลับกันเถอะค่ะ”

เพราะเธอเอ่ยปากชวนเขากลับนั่นเอง เขายังรู้สึกว่าเวลาที่เขาได้ใช้กับเธอ เพิ่งจะผ่านไปไม่นานเลยด้วยซ้ำ ผ่านมานานขนาดนี้แล้วหรือเนี่ย

“กลัวผู้จัดการลงโทษเหรอครับ กลับดึกนิดหน่อยเธอคงไม่ว่าหรอก อีกอย่างคุณก็ไม่ได้มาที่นี่เพื่อทำงานเสียหน่อย” เอเบลเย้าแหย่หญิงสาวตรงหน้า

“การนอนดึกมันไม่ดีต่อสุขภาพน่ะค่ะ”

อิงวราพยายามหลีกเลี่ยงที่จะใช้เวลากับเขาให้มากจนเกินไป เพราะถ้าถึงวันที่เธอต้องกลับประเทศไทย เธอกลัวว่าความรู้สึกที่เธอมีให้เขาจะเปลี่ยนไป

“วันนี้เดตวันแรก ผมจะไม่ขัดใจคุณก็แล้วกัน แต่ถ้าวันต่อๆ ไป ต้องแล้วแต่ผมนะครับ” เอเบลต่อรอง

“ตกลงค่ะ” อิงวราลังเลอยู่ชั่วอึดใจก่อนที่จะตอบออกมา

“ถ้าอย่างนั้นก็...เชิญครับคุณผู้หญิง” เอเบลลุกขึ้นจากเก้าอี้แล้วเอ่ยออกมา

อิงวราจึงหยิบกระเป๋าแล้วลุกขึ้นจากเก้าอี้เช่นกัน ก่อนที่สองหนุ่มสาวจะเดินออกจากร้านอาหารไป เอเบลได้ทำการจ่ายค่าอาหารเอาไว้ล่วงหน้าเรียบร้อยแล้ว ซึ่งตอนที่กำลังจะออกจากร้าน ผู้จัดการและพนักงาน ล้วนแต่มารอส่งเขากับอิงวรา หญิงสาวรู้สึกเขินอายอยู่ไม่น้อยที่ได้รับการปฏิบัติเช่นนี้

หลังจากที่มาเฟียหนุ่มกับหญิงสาวคนพิเศษออกจากร้านไป ผู้จัดการร้านและพนักงานต่างพากันถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งใจ เพราะงานนี้ผ่านไปได้ด้วยดี ไม่มีใครทำอะไรให้มาเฟียหนุ่มหรือหญิงสาวข้างกายของเขาไม่พอใจ

ภายในรถตู้คันหรู เอเบลมองหญิงสาวข้างกายอย่างไม่วางตา มุมปากหนายกขึ้นตลอดเวลา ลูกน้องคนสนิทที่ทำหน้าที่ขับรถอยู่ด้านหน้า พากันลอบมองแล้วยิ้มออกมา การกระทำของเจ้านายถือเป็นเรื่องแปลกใหม่ที่ทั้งจอร์ชและเดวิดไม่เคยเห็นมาก่อน ทำให้สองบอดี้การ์ดหนุ่มอดที่จะยิ้มออกมาไม่ได้

“อะแฮ่ม!! พรุ่งนี้เราจะไปที่ไหนกันคะ”

อิงวรากระแอมไอเบาๆ เพราะหางตาเธอเห็นแล้วว่า เขานั้นมองมาที่เธออยู่ตลอดตั้งแต่ขึ้นมานั่งบนรถ ใจของนางแบบสาวในช่วงเวลานี้นั้นเต้นแรงราวกับมีคนมาตีกลองอยู่ข้างใน

“แล้วคุณมีที่ไหนที่อยากไปหรือเปล่าล่ะ” อิงวราส่ายหน้าไปมา

“ถ้าอย่างนั้นเราไปทะเลกันดีไหม ไปนอนที่โรงแรมของเพื่อนสนิทผมสักสองคืน”

อิงวรามาที่ชิคาโก้ในครั้งนี้ก็เป็นเพราะมาร่วมงานแต่งงานของอลินา เธอจึงไม่ได้วางแผนการว่าจะไปเที่ยวที่ไหนมาก่อน ตอนแรกที่ยังไม่เกิดเรื่องที่ต้องให้รับผิดชอบชายหนุ่มข้างๆ เธอคิดเอาไว้จะนอนเล่นอยู่ที่โรงแรมแค่นั้น เพราะตอนที่อยู่ไทยเธอก็ทำแต่งาน และได้ท่องเที่ยวตามสถานที่ต่างๆ มาพอสมควร

“ไปกลับไม่ได้เหรอคะ” อิงวราถามเขาด้วยน้ำเสียงเป็นกังวล

เธอไม่อยากให้คนอื่นมองเธอไม่ดี แค่ออกมาเดตกับเขาวันนี้ กลับไปเธอก็ต้องไปอธิบายให้พี่ธัญญ่าผู้จัดการส่วนตัวของเธอและเจ้ลูซี่ฟังอีก หากต้องออกไปค้างข้างนอกกับเขา มีหวังทุกคนได้คิดไปไกลแน่ๆ

“มันไกลน่ะครับ ต้องนั่งเครื่องบินส่วนตัวไป”

เขาตอบเธอยิ้มๆ ก่อนเธอจะกลับเขาก็อยากจะทำให้เธอลืมเขาไม่ลง และต้องการที่จะพิสูจน์ความรู้สึกที่เขามีต่อเธอ ว่าเป็นความสนใจเพียงฉาบฉวย หรือเป็นเพราะเขาอยากได้เธอมาเป็นภรรยาจริงๆ

“คุณสัญญาแล้วนะอิงค์ ว่าคุณจะรับผิดชอบผม”

เขาทวงสัญญาออกมาอย่างหน้าตาเฉย อิงวราหมดคำจะพูด เธอถอนหายใจออกมา คงต้องจำใจไปกับเขาเพื่อให้สัญญาที่เธอรับปากกับเขาสิ้นสุดลง จะได้ไม่มีอะไรให้ติดค้างกันอีก

“จะเดินทางกี่โมงล่ะคะ”

“ตอนบ่ายสามก็ได้ครับ จะได้เห็นทะเลตอนพระอาทิตย์กำลังจะตกดินพอดี” เอเบลบอกหญิงสาวออกมาด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น พลางคิดไปถึงแผนการที่จะทำให้เธอประทับใจ

“ถ้าอย่างนั้นอิงค์ขอตัวก่อนค่ะ เจอกันพรุ่งนี้” ประตูรถตู้ถูกเปิดออก ก่อนที่ร่างระหงจะลงจากรถไป เธอยืนส่งเขาตามมารยาท เอเบลยกมือขึ้นโบกไปมา อิงวราทำเพียงส่งยิ้มให้เขา จากนั้นเธอจึงเดินกลับเข้าไปในโรงแรม

“ไม่เหมือนผู้หญิงคนอื่นเลยนะครับ” จอร์ชเอ่ยขึ้นมาขณะที่ขับรถออกจากบริเวณหน้าโรงแรมไป

“ใช่....แตกต่างจนอยากพิสูจน์”

เจ้านายหนุ่มตอบกลับมาก่อนที่เขาจะปิดเปลือกตาลง ทั้งจอร์ชและเดวิดต่างไม่เอ่ยคำใดออกมาอีก ทั้งสองหันมายิ้มให้กัน ต่างก็คิดตรงกันว่า สาวไทยคนนี้จะพิเศษกับเจ้านายของพวกเขาจริงๆ