ตอนที่ 7 ออกเดต

ณ ร้านอาหารสุดหรูใจกลางเมืองชิคาโก้ วันนี้ทางร้านได้มีโอกาสต้อนรับทายาทมาเฟียตระกูลดังอย่างไม่ทันได้ตั้งตัว ทำให้พนักงานทุกคนต่างพากันตัวเกร็ง ไม่กล้ากระทำการใดๆ ให้มาเฟียหนุ่มหน้าตาดี ที่ควงสาวสวยชาวเอเชีย มาดินเนอร์ที่นี่ต้องรู้สึกขุ่นเคืองใจ

วันนี้เอเบลลงทุนปิดร้านอาหารชื่อดังร้านนี้ ก็เพื่อมาเดตกับอิงวราโดยเฉพาะ ที่ผ่านมาเขาไม่เคยให้ความสำคัญกับผู้หญิงคนไหนมากเท่าเธอมาก่อน และดูเหมือนว่าพวกพนักงานที่เคยได้ยินข่าวมาก็รู้สึกเช่นเดียวกัน ว่าหญิงสาวที่มาเฟียหนุ่มควงมาในวันนี้ ดูเป็นคนสำคัญของเขามากกว่าคู่ขาหรือคู่ควงทั่วไป

“นี่คุณปิดร้านนี้เหรอคะ” อิงวราถามเขาออกมาด้วยความแปลกใจ เพราะมองไปรอบๆ ก็ไม่เห็นว่าจะมีลูกค้าที่อยู่ในร้านเลยสักคน

“ก็คุณบอกผมว่าไม่อยากเป็นข่าว ผมทำแบบนี้คงไม่ผิดหรอกใช่ไหม”

อิงวราหมดคำจะเอ่ย บริกรของร้านเข้ามารับรายการอาหารอย่างกล้าๆ กลัวๆ อิงวรามองอาการของพนักงานแล้วก็รู้สึกเห็นใจ แต่เธอก็ไม่รู้ว่าผู้ชายตรงหน้านั้นเป็นคนโหดร้ายถึงขนาดไหน ถึงได้ทำให้คนอื่นรู้สึกเกรงกลัวเขาได้ขนาดนี้

สองหนุ่มสาวนั่งดินเนอร์กันใต้แสงเทียน เสียงดนตรีดังขึ้นให้บรรยากาศโรแมนติก อิงวราที่ไม่เคยออกเดตกับผู้ชายคนไหนมาก่อน ก็รู้สึกประทับใจในการออกเดตครั้งนี้อยู่ไม่น้อย ถึงคนตรงหน้าของเธอจะดูเหมือนว่า เป็นผู้ชายที่ชอบทำอะไรตามใจตัวเอง แต่อย่างน้อยเขาก็เอาใจผู้หญิงเป็น

“กับผู้หญิงคนอื่นคุณเป็นแบบนี้ไหมคะ” จู่ ๆ นางแบบสาวก็ถามคำถามนี้ออกมาโดยไม่รู้ตัว ทั้งๆ ที่เธอก็ตั้งใจเอาไว้แล้ว ว่าจะออกเดตกับเขาแค่ตอนที่อยู่ที่นี่

“ผมไม่เคยออกเดตกับผู้หญิงคนอื่น”

เขาตอบในขณะที่มือยังคงจับส้อมและมีดหั่นสเต๊กหมูในจานอยู่อย่างตั้งใจ ก่อนที่เขาจะส่งจานนี้ให้กับผู้หญิงตรงหน้า

“ขอบคุณค่ะ” อิงวราเอ่ยออกมา ภายในใจกลับรู้สึกสับสนวุ่นวาย เธอลอบมองหน้าเขาก่อนที่จะลงมือจัดการกับสเต๊กในจาน

“ยินดีครับ”

เขาบอกพลางส่งยิ้มให้เธอ แล้วจึงจัดการหั่นสเต๊กเนื้อแบบมีเดียมให้กับตนเองบ้าง จากนั้นจึงจิ้มเข้าปากแล้วเคี้ยวอย่างเป็นธรรมชาติ

อิงวรามองท่าทีสบายๆ ของมาเฟียหนุ่ม ก็ยังมองหาความน่ากลัวของเขาไม่เจอ เธอกลับไปสนใจสเต๊กหมูในจานของตนเองบ้าง นางแบบสาวเป็นคนที่มีระบบเผาผลาญดีจึงไม่ต้องควบคุมน้ำหนักให้มากนัก อาหารการกินของเธอจึงเป็นปกติ

สองหนุ่มสาวนั่งรับประทานอาหารจานหลักด้วยกัน พลางดื่มไวน์ยี่ห้อดังเพื่อแก้เลี่ยน รสชาติของไวน์ขวดนี้ช่างนุ่มละมุนนลิ้นยิ่งนัก อิงวรารู้สึกเพลิดเพลินไปกับบรรยากาศที่ไม่คุ้นเคย เพราะเธอไม่เคยออกเดตมาก่อน จึงไม่รู้ว่าตอนที่หนุ่มสาวเขาออกเดตกัน ต้องทำอะไรกันบ้าง อิงวราได้แต่เหลือบมองชายหนุ่มตรงหน้า

“มองผมมากๆ ระวังจะไม่ได้กลับไปนอนโรงแรมนะครับ” คนที่กำลังจิบไวน์อยู่เอ่ยออกมา ใบหน้าหล่อเหลามีรอยยิ้มประดับอยู่อย่างน่าหมั่นไส้

“ออกเดตวันแรกก็คิดไม่ซื่อกับฉันแล้วเหรอคะ”

อิงวราถามกลับยิ้มๆ พลางยกแก้วไวน์ขึ้นมาจิบเช่นกัน เอเบลยิ่งมองผู้หญิงตรงหน้า เขาก็ยิ่งรู้สึกถูกใจ แต่ถ้าอยากพิสูจน์ว่าเธอจะใช่สำหรับเขามากแค่ไหน เขาก็ต้องลองชิมเธอก่อน

“ใครบอกคุณ ผมแค่คิดว่าอยากจะพาคุณกลับไปดื่มต่อที่เพ้นท์เฮาส์เฉยๆ หรอก คุณนั่นแหละ...คิดอะไรมากกว่านั้นหรือเปล่า” เขาแกล้งหยอกเย้าหญิงสาวตรงหน้า

“จะว่าไปเรายังไม่ได้ทำความรู้จักกันอย่างเป็นทางการเลยนะครับ” อิงวราวางแก้วไวน์ในมือลง ก่อนที่จะตอบมาเฟียหนุ่มออกมาด้วยใบหน้าที่ปั้นยิ้ม

“ความสัมพันธ์แค่ระยะเวลาสั้นๆ ฉันว่าไม่จำเป็นที่เราต้องทำความรู้จักกันไปให้มากกว่านี้ดีกว่านะคะ”

“จะสั้นหรือยาว เรื่องนั้นยังไม่แน่”

มาเฟียหนุ่มพึมพำออกมาก่อนที่จะกระดกไวน์ที่อยู่ในแก้วจนหมดภายในครั้งเดียว อิงวราฟังไม่ถนัดว่าเขาพูดอะไร เธอถอนหายใจออกมาจากนั้นจึงแนะนำตัว เพราะลองคิดทบทวนดูแล้ว เธอกับเขายังต้องออกมาพบหน้ากันอีกหลายวัน จะให้เรียกคุณกับฉันตลอดก็คงไม่ได้

“ฉันชื่ออิงวรา หงส์สิริภา ชื่อเล่นอิงค์ อายุยี่สิบห้าปี มีอาชีพเป็นนางแบบ เกิดที่ประเทศไทย และเป็นคนไทยแท้ๆ ไม่มีพี่น้อง พ่อเสียแล้วเหลือแต่แม่ ทุกวันนี้ทำแต่งาน เพราะอยากมีชีวิตที่มั่นคง ต่อไปนี้คุณจะเรียกฉันว่าอิงค์ก็ได้ค่ะ หากเราไม่เรียกชื่อกันเลย คนอื่นที่ได้ยินเข้าคงจะคิดว่าเราไม่รู้จักกัน แล้วอาจจะพากันเข้าใจผิดว่าฉันเป็นคู่ควงของคุณ”

เพราะเริ่มมึนเมาทำให้นางแบบสาวกล้าพูดคุยกับผู้ชายตรงหน้ามากขึ้น เธอรู้อยู่แล้วว่าเขาคงจะไม่มาสนใจเรื่องอะไรพวกนี้ แต่บอกเอาไว้ก่อนก็ไม่เสียหายอะไร