สนใจด้วยหรอ?

- 2 ชั่วโมงต่อมา -

"ตื่นแล้วหรอ" แอสตันเอ่ยเมื่อเห็นร่างบางค่อยๆ ลืมตาตื่นขึ้นมา

ร่างบางมองไปรอบๆ ห้องแล้วพบว่าเธอนอนให้น้ำเกลืออยู่ในห้องพักสุดหรูของโรงพยาบาลโดยตอนนี้มีแอสตันที่นั่งเช็ดตัวให้เธออยู่ ถ้าเธอไม่เห็นว่าตัวเธอเองมีสายน้ำเกลือห้อยอยู่คงคิดว่าแอสตันพาเธอมาต่อที่โรงแรมเป็นแน่ๆ

ครั้งสุดท้ายที่เธอจำได้ว่าเธอโดนคนใจร้ายทารุณจนหมดสติไปกับโต๊ะทำงานของเขาแล้วพอตื่นขึ้นมาเธอก็ไม่มีแรงพอที่จะลุกแล้วรู้สึกปวดหัวมากเลยนอนต่อ

"อืม โอ้ยย" ร่างบางเอ่ยตอบก่อนจะร้องออกมาเบาๆ ด้วยความเจ็บที่ช่วงล่างและท้องน้อยของเธอแล่นขึ้นมาเมื่อเธอพยายามขยับตัวลุกขึ้นนั่ง

“ยังเจ็บอยู่หรอ” แอสตันรีบเอ่ยถามร่างบางทันทีเมื่อได้ยินเสียงร่างบางร้องออกมา

“สนใจด้วยหรอ” สายน้ำเอ่ยขึ้นอย่างประชดประชัน

“นี่เธออย่าเล่นตัวให้มากได้ไหมฉันเป็นใครแล้วเธอเป็นใครฉันจ้างเธอให้มาบริการฉันไม่ใช่ฉันดูแลเธอแบบนี้”

แอสตันเอ่ยตอบกลับร่างบางไปด้วยความหงุดหงิดเพราะตั้งแต่หมอออกไปก็เป็นเขาที่นั่งเช็ดตัวให้เธออยู่ตลอดเพื่อให้ไข้เธอลดลง

“แล้วใครขอให้นายมาดูแลล่ะ ปล่อยฉันไว้แบบนั้นก็ได้เดียวก็ตื่นเอง”

“ฉันกลัวเธอจะมาตายในห้องทำงานของฉัน”

ร่างบางไม่เอ่ยตอบชายหนุ่มก่อนจะเอามือกุมท้องน้อยแล้วค่อยๆ โน้มตัวลงนอนลงไปแบบเดิมอย่างปวดมากจากการช้ำเพราะโดนกระแทกขอบโต๊ะเป็นเวลานานหลายที

“ทำไมฉันต้องมาทำอะไรแบบนี้ด้วยวะ” แอสตันสบดออกมาและโยนผ้าขนหนูที่ใช้เช็ดตัวร่างบางไปที่กะละมังอย่างหงุดหงิดก่อนจะเดินออกไปสูบบุหรี่อยู่ที่ระเบียงห้อง

เวลาผ่านไปล่วงเลยเกือบชั่วโมงแอสตันก็ยังคงยืนสูบบุหรี่กินลมชมวิวคิดอะไรไปเลื่อยอยู่ที่ระเบียงเช่นเดิมจนเขาคลายความหงุดหงิดลงไปได้หมดเเล้วจึงเดินกลับเข้ามาภายในห้องที่ตอนนี้ร่างบางได้หลับไปแล้ว

แอสตันเดินมายืนมองร่างบางอยู่ข้างเตียงก่อนจะใช้หลังมือหนาแตะไปที่หน้าผากของเธอเพื่อเช็คอุณหภูมิว่าไข้เธอลดลงรึยังตั้งแต่เกิดมาจนตอนนี้เธอเป็นคนแรกที่เขาดุแล เช็ดตัวให้ รู้สึกเป็นห่วงอย่างไม่มีสาเหตุ เขารู้แค่ว่าเขารู้สึกกับเธอแตกต่างจากผู้หญิงทุกคน

ร่างสูงยืนมองคนตัวเล็กอยู่นานก่อนจะก้าวขึ้นไปนอนร่วมเตียงเดียวกับเธอ ร่างบางค่อยๆ ลืมตาตื่นขึ้นมาด้วยความงัวเงีย

“นี่นายขึ้นมาทำไม ฉันไม่ไหวแล้วนะ” เธองัวเงียเอ่ยขึ้นมาเพราะตอนนี้สภาพร่างกายของเธอไม่สามารถรองรับแรงกระแทกของเขาได้

“ไม่ได้จะเอา นอนต่อเถอะ” แอสตันเอ่ยก่อนจะดึงร่างบางเข้ามานอนสวมกอดอย่างทุกคืนกับเธอคนนี้เขาไม่รู้เลยว่าเขาจะเบื่อเธอตอนไหนหรือจะไม่มีวันเบื่อเลยรึป่าวเพราะทุกครั้งที่เขาอยู่กับเธอเขารู้สึกอุ่นใจอย่างบอกไม่ถูกจากที่ไม่ชอบอยู่ร่วมห้องหรือนอนร่วมกับใครแต่พอมีเธอเข้ามาเขากับติดนอนกอดเธอแบบนี้ทุกวันจนเป็นความเคยชินไปแล้ว

- เช้าวันต่อมา -

ก๊อกๆ ๆ

“ขออนุญาติเข้าไปนะคะ” เสียงของหมอผู้หญิงคนเดิมที่ตรวจภายในให้สายน้ำเคาะประตูและเอ่ยขึ้นก่อนจะเปิดประตูเข้ามาพร้อมกับพยายามบาล

“6 โมง มาเช้าชะมัด”

แอสตันที่งัวเงียตื่นขึ้นมาคลายอ้อมกอดที่กอดร่างบางเอาไว้และลุกขึ้นหันไปดูนาฬิกาที่ตอนนี้พึ่งจะ 6 โมงเช้า ก่อนจะลุกลงจากเตียงให้หมอและพยาบาลตรวจสายน้ำที่ตอนนี้ก็ตื่นมางัวเงียเช่นกัน

“ไข้ลดลงเยอะแล้วนะคะ หน้าตาดูสดใสขึ้นเยอะเลย” คุณหมอเอ่ยกับสายน้ำพร้อมเอาปรอทวัดไข้ขึ้นมาดูก่อนจะตรวจอาการทั่วๆ ไปพร้อมกับจดบันทึกไปด้วย

ความจริงแล้วเธอไม่ได้เป็นอะไรมาแค่พักผ่อนน้อยกับโดนแอสตันทารุณเกินไปก็เท่านั้นเลยทำให้เป็นไข้และหมดสติไปพอได้นอนพักเฉยๆ ได้ฉีดยาและให้น้ำเกลือเธอก็รู้สึกสดชื่อขึ้นมามากแล้ว

“ความดันก็ปกติแล้ว ยังเจ็บแผลอยู่ไหมคะ” เธอเอ่ยถามสายน้ำอย่างเป็นห่วง

“ไม่ค่อยเจ็บแล้วค่ะ” สายน้ำเอ่ยตอบพร้อมยิ้มเจื่อนๆ ให้กับคุณหมอความจริงแล้วเธอยังเจ็บอยู่แต่เบามากแล้วจากเมื่อวาน

“เมื่อไหร่จะออกจากโรงพยาบาลได้?” แอสตันที่ยืนกอดอกมองคุณหมอที่กำลังตรวจสายน้ำเอ่ยแทรกขึ้นมา

“ความจริงน้ำเกลือหมดขวดนี้ก็สามารถกลับบ้านได้แล้วค่ะ แต่หมออยากให้นอนอยู่ดูอาการอีกสักวันสองวัน” คุณหมอเอ่ยขึ้นพลางมองไปที่สายน้ำสลับกับแอสตันตามจริงเธออยากให้สายน้ำอยู่จนกว่าแผลที่ช่องคลอดของเธอจะหายดีสะก่อนเพราะถ้ากลับไปแผลจะฉีกขาดอีก

“ไม่ต้องเดียวฉันพากลับไปดูแลต่อเอง เธอไปจัดการเรื่องออกจากโรงพยาบาลให้ฉันที” แอสตันเอ่ยบอกพยาบาลสาวที่มาด้วยกันกับหมอก่อนจะยื่นบัตรเคคิตให้เธอไปจัดการ

“ได้ค่ะ” พยาบาลสาวรับบัตรเคดิตของแอสตันไปก่อนจะรีบออกไปจากห้อง

“อย่าลืมที่หมอบอกนะคะว่าช่วง 7 วันนี้ให้งดมีเพศพัมธ์กับคนไข้ก่อน”

“รู้แล้ว มีอะไรอีกไหม” เเอสตันเอ่ยตอบคุณหมอกลับไปด้วยเสียงก้าวร้าวอย่างไม่สบอารมณ์

ไม่นานนักพยาบาลคนเดิมก็ขึ้นเอาใบบิลมาให้แอสตันเซ็นและยาต่างๆ มาให้หลังจากที่ทำเรื่องออกจากโรงพยาบาลสร็จเรียบร้อยแล้วเขาก็พาสายน้ำกลับคอนโดทันที

ณ คอนโดแอสตัน

“เดียวฉันจะไปทำงานแล้วนะเธอไม่ต้องไป” แอสตันที่กำลังยืนจัดเนคไทอยู่นั้นเอ่ยขึ้นบอกร่างบาง

เมื่อมาถึงคอนโด แอสตันก็จัดการอาบน้ำแต่งตัวอย่างเร่งรีบเพราะเนื่องด้วยวันนี้เขามีประชุมสำคัญที่เกี่ยวกับการที่เขาและพี่ของเขาจะมารักษาการแทนคุณพ่อที่ลาหยุดแบบไม่มีกำหนดเนื่องด้วยปัญหาสุขภาพของท่าน

“ค่ะ” สายน้ำเอ่ยตอบก่อนจะเดินไปช่วยแอสตันจัดเนคไทให้เข้าที่

“หิวก็สั่งรูมเซอร์วิส อาจจะกลับดึกหน่อยจะไปกินเหล้าต่อกับพวกไอดีเดย์” ทันทีที่แต่งตัวเรียบร้อยแล้วแอสตันก็เอ่ยขึ้นก่อนจะวางบัตรเคดิตสีดำไว้ให้ร่างบางบนโต๊ะแล้วรีบเดินออกจากคอนโดไปอย่างเร่งรีบ