LOGINShare
CHAPTER 2 ผู้หญิงแบบนี้เข้าถึงง่าย
Last Updated:
2025-04-07 10:00:06เซี่ยเหมยหลินน่าจะเป็นหมากตัวสำคัญที่เขาเข้าถึงได้ง่ายที่สุดไม่มีผู้หญิงคนไหนไม่ชอบเขา มือหนาปิดแฟ้มประวัติของครอบครัวเซี่ย ไม่มีอะไรน่าสนใจเลยสักนิดแต่นักธุรกิจธรรมดาเทียบชั้นกับเขาไม่ติด
แค่ได้รับมรดกตกทอดที่ดินผืนงามมาเท่านั้น และมันเตะตาเขามากจนต้องทำทุกวิถีทางเพื่อให้ได้มันมาครอบครอง
“ผู้หญิงแบบนี้เข้าถึงง่าย”
“เหมือนว่าคุณเซี่ยเหมยหลินจะคบหาดูใจกับนักธุรกิจคนหนึ่งอยู่นะครับ”
“ฉันไม่สนว่าใครจะคบกับใครฉันสนแค่ที่ดินผืนนั้น”
“ผมจะจัดการตามแผนที่เราวางไว้”
ดัสตินสร้างสถานการณ์พาตัวเองไปเจอกับเซี่ยเหมยหลินอย่างเช่นวันนี้หญิงสาวได้รับเป็นพรีเซนเตอร์ของสินค้าหนึ่ง ซึ่งถ่ายทำที่โรงแรมของดัสตินทุกอย่างเป็นแผนของเขาเช่นกัน
.
เฟรินทร์ยืนมองเหมยหลินที่กำลังโพสท่าถ่ายแบบ หญิงสาวเป็นคนสวยมากสง่างามสมกับเป็นลูกคุณหนู เธอมองชีวิตตัวเองที่ต้องเดินตามเงาของคนอื่น ไม่มีอิสระในการใช้ชีวิต
“จะไปไหนครับ”
“เฟย์ขอตัวเข้าห้องน้ำก่อนนะคะ”
เฟรินทร์ส่งยิ้มให้ผู้กำกับหนุ่มที่เราสองคนเจอกันบ่อยๆ เขาดูเป็นผู้ชายที่แสนอบอุ่นและที่สำคัญเขากำลังตามจีบเธออยู่
“รีบกลับมานะพี่รอเลี้ยงกาแฟ” มาร์คมองหญิงสาวไปจนลับสายตา เขาชอบเฟรินทร์อยากได้เธอมาเป็นนางแบบแต่หญิงสาวกลับปฏิเสธ
หญิงสาวเดินตามป้ายบอกทางเธอเดินมาเรื่อยๆ จนเห็นชายหญิงคู่หนึ่งกำลังนัวเนียกันที่สวนย่อม จังหวะสายตานั้นทำให้เธอสบตากับเขาพอดี แววตาของเขาเป็นประกายเธอเดาอารมณ์ไม่ถูกจึงรีบวิ่งเข้าห้องน้ำไป
“โรคจิตโรงแรมแท้ๆ ไม่เปิดห้อง” เธอรีบเดินเข้าห้องน้ำทันที ปากยังคงด่าพวกเขาไม่หยุดพัก
อีกด้านดัสตินเจอสาวที่เขาหมายตาจึงรีบผละออกจากนางแบบสาวที่ตอนนี้อยู่ในสภาพไม่เรียบร้อยเท่าไร เขาถูกลากมาในที่ลับตาคนแต่ก็ยังมีคนมาเห็นอยู่ดี
“อะไรกันคะดัสติน”
“ไมร่าผมมีงานด่วน” ทั้งๆ ที่หัวสีหวานของเขาจะแทงเข้าไปในถ้ำอยู่แล้ว เขารีบจัดการถอดเครื่องป้องกันออก รูดซิปกางเกงจัดแจงเสื้อผ้าของตัวเองให้เรียบร้อยแล้วทิ้งไมร่าไว้ตรงนั้นไม่สนใจเสียงโวยวายของหญิงสาว
เขาเดินมาหยุดที่หน้าห้องน้ำหญิงเขาจำใบหน้าของเธอคนนั้นได้ดี เขาล้วงกระเป๋ากางเกงพิงผนังรออย่างใจเย็น และบอกให้ลูกน้องออกไปยืนรอให้ห่างจากตรงนี้ ห้ามใครมาวุ่นวานบริเวณนี้เด็ดขาด
“อุ้ยยย”
“ขอโทษทีผมมองไม่เห็น” เขากลายเป็นคนชอบโกหกไปตั้งแต่เมื่อไรกัน
“ไม่เป็นไรค่ะปล่อยฉันได้แล้ว” ตอนนี้เขาเล่นกอดเอวเธอไว้แน่นไม่ยอมปล่อย จนเฟรินทร์ต้องเรียกเขาอีกครั้งเพราะเขาเล่นจ้องใบหน้าของเธอไม่วางตา
สวยอะไรขนาดนี้แม่คุณมองไกลๆ ว่าสวยแล้วพอมาอยู่ใกล้ๆ เขาแทบหยุดหายใจดวงตากลมโตปากนิดจมูกหน่อยคงด่าคนเก่งน่าดู วาสนาของคนสวยจริงๆ ที่เขายอมลดตัวเพื่อมาอยู่ใกล้ขนาดนี้
“ชื่ออะไรบอกมาก่อนสิ”
“ปล่อยฉันค่ะ!” เริ่มโมโหแล้วจริงๆ คนไม่รู้จักไม่สมควรทำแบบนี้เขากำลังคุกคามเธอ
“บอกชื่อมาก่อน”
“ไม่ปล่อยใช่ไหม?”
“ไม่ปล่อยแล้วจะทำไม” ตัวเล็กนิดเดียวจะทำอะไรเขาได้ เธอสูงถึงหน้าอกของเขาพอดีแบบนี้อุ้มง่ายคิดแล้วอยากลองเป็นลิงดู ‘ลิงอุ้มแตง’
“โอ๊ยยยยย” เขาร้องโอดโอยเมื่อคนตัวเล็กกว่าแตะเข้าที่กล่องดวงใจของเขาพอดี แต่เขาหลบเลยถูกแค่เล็กน้อยแต่เจ็บจนน้ำตาไหล
“นายใหญ่เกิดอะไรขึ้นครับ” ลี่ถังเห็นผู้หญิงวิ่งสวนออกไป พอมาถึงเจ้านายของเขากำลังนอนอยู่ที่พื้นพร้อมกุมเป้าตัวเองไว้
“ไม่ต้องถามมาพยุงฉัน”
“ครับๆ”
ดัสตินน้อยของเขาจะเป็นหมันหรือไม่ อย่างไรเธอต้องได้รับผิดชอบแน่หากเจอกันอีกรอบหน้าเขาจะใช้ท่องเนื้อของเขาฟาดปากให้เข็ด
.
ดอกลิลลี่สีขาวช่อโตถูกส่งมาให้เหมยหลิน หญิงสาวนั่งอยู่ในห้องรับรอง เธอหยิบการ์ดขึ้นมาอ่าน ‘ดีใจนะครับ ที่คุณมาทำงานที่นี่ ดัสติน’
หญิงสาวรับด้วยความกระหยิ่มยิ้มย่องพลางนึกในใจว่า ‘ไม่มีผู้ชายคนไหน ไม่หลงเสน่ห์ของเธอหรอก’ เขาตามจีบเธอหลายวันแล้ว
เธอเล่นตัวไม่ยอมไปทานข้าวกับเขาเพื่อไม่อยากให้เขาคิดว่าเธอนั้นง่าย ดันตินผู้ชายที่สาวๆ หมายปองหนึ่งในนั้นคือเธอด้วย แต่วันดีคืนดีเขากลับกระโจนเข้าหาเธอโดยที่ไม่ต้องทำอะไร
“คุณดัสตินฝากบอกมาว่าจะเลี้ยงข้าวทีมงานทุกคนที่ไนต์คลับในโรงแรมครับ” โทนี่รับคำสั่งของเจ้านายมาอีกที
“ยินดีค่ะเจอกันคืนนี้นะคะ”
“ครับ”
โทนี่เห็นหญิงสาวสวยเดินเข้ามาในห้องนี้พอดีเขาจึงรีบออกไป
เหมยหลินชะงักเมื่อเห็นเฟรินทร์ แต่คืนนี้เธอไม่มีอารมณ์จะเผชิญหน้ากับหญิงสาวคนนั้น เธอไม่ชอบเวลาที่ผู้ชายทุกคนจ้องมองเฟรินทร์ด้วยสายตาหลงใหล มันทำให้เธอหงุดหงิด
“แกกลับไปได้แล้ว คืนนี้ฉันกลับดึก” เสียงเย็นชาของเธอดังขึ้น
“ได้ค่ะ” เฟรินทร์ตอบรับเรียบๆ ก่อนจะเดินจากไป
ดัสตินสบโอกาส เริ่มแผนการหว่านเสน่ห์ใส่เหมยหลินทันที และเธอก็ดูจะมีใจให้เขาไม่น้อย ทั้งคู่ดื่มไวน์ พูดคุยกันอย่างถูกคอ ราวกับรู้จักกันมานาน
“ไหวหรือเปล่าครับ?” ดัสตินเอ่ยถามด้วยรอยยิ้มทรงเสน่ห์ที่ใครเห็นก็ต้องหลงใหล
เหมยหลินมองเขาด้วยสายตาหวานเยิ้ม ก่อนจะเอียงคอถามกลับ “ถ้าบอกว่าไม่ไหว คุณจะไปส่งฉันเหรอคะ?”
เขาขยับเข้าใกล้ โน้มตัวลงกระซิบข้างหูเธอ
“แล้ว...ให้ผมไปส่งไหมล่ะครับ”
“ฉันเต็มใจค่ะ” เธอไม่รอช้าในเมื่อเขาอาสา เธอก็ต้องรีบคว้าโอกาสไว้
ทั้งสองเดินออกจากไนต์คลับโดยไม่สนใจสายตาของเหล่านางแบบที่มองตาม
ดัสตินขับรถไปส่งเหมยหลินด้วยตัวเอง ขณะที่ลี่ถังขับรถของหญิงสาวตามหลังมา
ก่อนที่เธอจะลงจากรถ เขาขอเบอร์และวีแชท ซึ่งเธอก็ยินดีให้โดยไม่ลังเล
“ผมขอถามคำถามเดียว”
“ฉันเต็มใจตอบค่ะ”
“คุณมีคนรักหรือยัง?” เขารู้ดีว่าเธอคบหากับใคร แต่เขาไม่สน เพราะเรื่องนี้เป็นแค่เกมของผลประโยชน์
“ยังค่ะ ฉันโสด”
เธอตอบโดยไม่คิด ไม่สนใจว่าแดนนี่จะเป็นอย่างไร ตอนนี้เธอเบื่อเขาเต็มทน และเมื่อมีหนุ่มหล่อระดับดัสตินเข้าหา เธอก็ไม่ปล่อยให้โอกาสหลุดมือ
“ผมดีใจนะครับที่ได้ยินคำนี้”
“เราจะได้เจอกันอีกไหมคะ?”
“แน่นอนครับ เราต้องได้เจอกันอีก”
ทั้งสองร่ำลากันอยู่นาน กว่าที่เหมยหลินจะยอมเข้าบ้านไป
ดัสตินโยนกุญแจรถให้ลี่ถัง แล้วเดินไปขึ้นรถอีกคันที่มีโทนี่เป็นคนขับ
โทนี่เหลือบมองเจ้านายผ่านกระจกหลังแล้วเอ่ยขึ้น
“นายใหญ่ยิ้มอะไรครับ?”
“ฉันไม่ได้ยิ้ม”
“ผมคงตาฝาด” ก็เห็นอยู่ว่าเขากำลังยิ้ม หรือว่า... ตกหลุมรักเหมยหลินเข้าแล้ว?
แต่ดัสตินไม่ได้คิดถึงเหมยหลินเลย ในหัวของเขามีเพียงใบหน้าของหญิงสาวอีกคน...
ผู้หญิงที่กล้าทำร้ายร่างกายเขา แต่กลับตรึงเขาเอาไว้ไม่ให้หลุดพ้น
เธอทำเสน่ห์ใส่เขาหรืออย่างไร?
เขาคิดถึงเธอ อยากได้เธอมาครอบครอง
เพียงแค่จินตนาการถึงเสียงครางแผ่วหวานใต้ร่างของเขา ร่างกายก็ร้อนรุ่มขึ้นมาอย่างห้ามไม่อยู่ เสียงทุ้มต่ำกระซิบสั่งออกมาอย่างไม่ลังเล
“เรียกไมร่าให้ฉันที”
Latest chapter
แผนร้ายตีตรารัก CHAPTER 31 ได้พ่อมาเต็มร้อย
เสียงร้องไห้ของเด็กทารกดังขึ้นท่ามกลางความเงียบสงัดของค่ำคืน ราวกับเสียงระฆังเตือนภัยที่ปลุกให้คนเป็นพ่อสะดุ้งตื่นขึ้นจากสภาพกึ่งหลับกึ่งตื่น ดัสตินยันตัวลุกขึ้นจากเตียง มือขยี้ตาที่หนักอึ้งและชุ่มไปด้วยความเหนื่อยล้า ก่อนจะก้าวไปอุ้มร่างน้อยขึ้นมาแนบอก “โอ๋ๆ ไม่ร้องนะครับลูก” เขาพึมพำเสียงแหบพร่า กดจูบเบาๆ บนหน้าผากของเจ้าตัวเล็กที่กำลังสะอื้น ร่างน้อยดิ้นขลุกขลักในอ้อมแขน พยายามผลักอกเขาเล็กน้อยเหมือนไม่พอใจอะไรสักอย่าง เขาถอนหายใจยาวพยายามไกวตัวลูกไปมา หัวของเขาหนักอึ้งราวกับมีหินก้อนใหญ่ทับเอาไว้ ดวงตาแดงก่ำและใต้ตาคล้ำลึกเป็นวง เหมือนหมีแพนด้าที่อดนอนมาสามวันติด เขาลองเปลี่ยนท่าอุ้ม ลองร้องเพลงกล่อม ลองพาเดินวนรอบห้อง แต่ทุกอย่างดูจะไม่เป็นผล เฟรินทร์ตื่นขึ้นมาพอดีจึงได้เห็นภาพนั้นพอดี ผู้ชายตัวโตที่อุ้มลูกไม่ค่อยเป็นกลางคืนเป็นหน้าที่เขาที่ต้องลุกขึ้นมาอุ้มลูกยามที่ลูกร้อง “ทำไมไม่นอนครับลูก…” น้ำเสียงของเขาเจือไปด้วยความอ่อนล้าและสิ้นหวัง ทารกน้อยในอ้อมแขนยังคงแผดเสียงร้องไม่หยุด เวลาผ่านไปเป็นชั่วโมงจนสุดท้าย เมื่อไม่มีแรงแม้แต่จ
แผนร้ายตีตรารัก CHAPTER 30 ฟีลิกซ์
เหงื่อซึมทั่วใบหน้าซีดเซียว ดวงตากลมโตเต็มไปด้วยความเจ็บปวด น้ำตาไหลอาบแก้มขณะกำมือแน่นจนเล็บจิกเข้าเนื้อ“อึก...!” เสียงครางลอดออกมาจากลำคอ เธอรู้สึกเหมือนร่างทั้งร่างกำลังจะแตกเป็นเสี่ยง“สูดลมหายใจเข้าไว้! อีกนิดเดียวค่ะคุณแม่!”เสียงปลอบโยนจากหมอและพยาบาลดังก้องในโสตประสาท แต่ทุกอย่างรอบตัวกลับพร่ามัว เธอไม่มีแรงแม้แต่จะตอบรับมืออุ่นของใครบางคนกอบกุมมือเธอไว้แน่น ดวงตาคมเข้มเต็มไปด้วยความเป็นห่วง“อดทนไว้นะเมียจ๋า... พี่อยู่ตรงนี้”เสียงทุ้มต่ำของเขาสั่นเครือ เธอกัดฟันแน่น ก่อนจะเบ่งแรงสุดท้ายเสียงร้องแหลมเล็กดังก้องไปทั่วห้อง พร้อมกับลมหายใจของเธอที่เหมือนถูกดึงกลับมาอีกครั้ง น้ำตาที่เอ่อคลอร่วงเผาะลงข้างแก้ม แต่ครั้งนี้เป็นน้ำตาแห่งความสุข“ลูกของเรา...” เธอพึมพำเสียงแผ่ว ขณะที่พยาบาลวางร่างเล็กๆ ไว้แนบอก“หน้าตาน่าเกลียดน่าชังจัง”หัวใจของเธอเต้นแรง แต่ไม่ใช่เพราะความกลัวหรือความเจ็บปวดอีกต่อไป เป็นเพราะชีวิตน้อยๆ ที่เธออุ้มอยู่ในอ้อมแขนก่อนหน้านี้“อื้ม...!” เสียงครางเบาๆ ทำให้ร่างสูงที่กำลังนั่งเอนหลังอยู่บนโซฟาสะดุ้งสุดตัว เขาหันขวับไปมองคนบนเตียง คนที่กำลังจับท้องตัวเองแ
แผนร้ายตีตรารัก CHAPTER 29 อุ้มท้องลูกของเขา
เฟรินทร์มองหน้าคนที่เข้ามาบุกรุกห้องนอนของเธอ เขากระโดดขึ้นเตียงโดยที่เธอยังไม่ได้อนุญาต ตั้งแต่เกิดเหตุเขาหายเงียบไปสองสัปดาห์ไม่ยอมส่งข่าว ปล่อยให้เธอคิดไปฝ่ายเดียว และวันนี้เข้าโผล่หน้ามาทั้งโกรธทั้งคิดถึงเป็นห่วงเขาสารพัด แต่คนตรงหน้าเหมือนจะไม่รู้สึกผิด “มานอนสิจ๊ะเมียจ๋าไม่คิดถึงผัวเหรอ” “คุณตลกมากเหรอคะคุณดัสติน” เธอทั้งกินไม่ได้นอนไม่หลับเพราะเป็นห่วงเขา แต่เขากลับทำหน้าระรื่นเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น “พี่แค่ปล่อยข่าวลือน่าตอนนี้พี่กลับมาครบ 32” “ไม่ต้องมาจับ!” เธอเบี่ยงตัวหนีไม่ยอมให้เขาแตะต้องตัว “ที่รักขา~ พี่ผิดไปแล้วมาให้พี่ทักทายลูกหน่อย” “เราเลิกกันเถอะค่ะ เฟย์ไม่อยากให้ลูกตกอยู่ในอันตรายแบบคุณ” เธออยากใช้ชีวิตแบบปกติไม่ต้องคอยมีบอดี้การ์ดล้อมหน้าล้อมหลัง ชีวิตอยู่บนเส้นด้ายตลอดเวลา “ไม่เลิกให้ตายก็ไม่เลิก” พยานรักอยู่ในท้องแท้ๆ “นั่นเป็นปัญหาของคุณค่ะเราทำหน้าที่พ่อแม่ก็พอ” “ไม่เลิกพี่ไม่เลิก!” ต่อเอามีดมาจ่อที่คอก็ไม่มีวันเลิกเด็ดขาด “ออกไปค่ะ” “เฟย์ทำไมงี่เง่าจังเลยมันคืองาน
แผนร้ายตีตรารัก CHAPTER 28 สูญเสียเธอไป
ประตูห้องฉุกเฉินปิดลงดัสตินหัวใจสลายเอาแต่โทษตัวเองว่าเป็นเพราะเขาที่ดูแลเฟรินทร์กับลูกไม่ดี น้ำตาเขาไหลออกมาอย่างไม่อายสายตาของใคร เสื้อเชิ้ตสีขาวเปื้อนไปด้วยเลือดจนเปลี่ยนไป เสียงลมหายใจของเธอหนักขึ้น...เหงื่อเย็นผุดขึ้นเต็มหน้าผากของเฟรินทร์ ขณะที่เธอนอนซมอยู่บนเตียงคนไข้ มือขาวซีดกำผ้าปูแน่น ร่างกายสั่นสะท้านเพราะความเจ็บปวดที่แล่นเข้ามาเป็นระลอก "หมอ...ช่วยลูกฉันด้วย..." เสียงของเธอสั่นเครือ ดวงตาเต็มไปด้วยความหวาดกลัว หมอไม่พูดอะไรให้เสียเวลา เขาขยับเข้ามาตรวจร่างกายเธออย่างเร่งด่วน สีหน้าเคร่งเครียดขณะมองจอมอนิเตอร์ที่แสดงอาการของทั้งแม่และเด็ก ในขณะที่เฟรินทร์กัดริมฝีปากแน่น น้ำตาเอ่อคลอจากความทรมาน "ยาได้แล้วค่ะ หมอ" พยาบาลส่งเข็มฉีดยาให้ หมอรับมาและรีบฉีดยาเข้าทางสายน้ำเกลือ พลางเฝ้าดูอาการของเธออย่างใกล้ชิด ทุกวินาทีช่างยาวนานเหลือเกิน หญิงสาวรู้สึกได้ถึงความเจ็บที่ค่อยๆ ทุเลาลง หัวใจของเธอเต้นระรัวด้วยความหวัง "ลูก...ลูกปลอดภัยไหมคะ?" หมอยิ้มบางๆ "ปลอดภัยแล้ว แต่อีกไม่กี่วันคุณต้องพักผ่อนให้มาก ห้ามเครี
แผนร้ายตีตรารัก CHAPTER 27 หาพ่อใหม่ให้ลูก
“สวัสดีค่ะนายหญิงเมื่อคืนหลับสบายดีไหมคะ” “หลับสบายมากเลยค่ะ แต่มีรู้ว่ามีผีที่ไหนมาร้องห่มร้องไห้ทั้งคืน” พูดแล้วหันไปมองคนที่นั่งอยู่หัวโต๊ะ ขอบตาดำยิ่งกว่าหมีแพนด้า “ตายจริงโจรหรือเปล่าคะ” “โจรที่ไหนมันจะกล้าเข้ามาเหยียบที่นี่” แม้แต่แมลงสักตัวไม่อาจบินผ่านเข้ามาได้ ดัสตินนั่งทานอาหารเช้าเงียบๆ เมื่อเช้าดีนะตื่นก่อนหญิงสาวไม่อย่างนั้นคงโวยวายบ้านแตกที่ถูกเขาลวนลามตอนที่เธอหลับ “คุณลี่ถังไปส่งเฟย์ที่โรงแรมx หน่อยค่ะ” วันนี้เธอแต่งตัวสวยเพราะมีงานสำคัญ อย่าคิดว่าไม่รู้เมื่อคืนเขาแอบทำอะไรกับเธอ “ไปทำไม” อยู่ดีๆ จะไปโรงแรมไอ้แดนนี่ “ชิ” เฟรินทร์ไม่ตอบเดินไปรอลี่ลังที่รถดัสตินไม่รอช้ารีบเข้าไปนั่งในรถ จนมาถึงโรงแรมเขาถึงนึกขึ้นได้ว่าวันนี้เป็นงานหมั้นของแดนนี่ เฟรินทร์เดินเข้ามาในห้องจัดเลี้ยงของโรงแรมหรู โดยมีดัสตินเดินตามหลังและลูกน้องของเขาเดินตามเป็นโขยง หลายคนกำลังคิดว่าสาวน้อยคนนี้คงมีความหมายสำหรับเขามากชายหนุ่มดูหวงแหน “มาแล้วเหรอพี่ชาย” “แด๊ดกับหม่ามี้ยังไม่กลับมาจากเที่ยวรอบโลก ไว้งานแต่งท่านต้องม
แผนร้ายตีตรารัก CHAPTER 26 อะไรก็ยอม
ดัสตินพาหญิงสาวกลับมาที่เซฟเฮาส์ในมาเก๊าเขาค่อยๆ วางหญิงสาวลงบนเตียงกลัวว่าคนตัวเล็กจะตื่น เขานั่งมองใบหน้าของเธอและหอมแก้มทั้งว้ายและขวาเวลานี้อะไรก็ยอมทุกอย่างขอแค่หญิงสาวไม่หนีไปจากเขาก็พอ เขาเดินมาส่องกระจกหน้าแดงบวมแดงแต่ไม่คิดโกรธเมีย“ผมเอายามาให้ครับ”“อื้อ ขอบใจ”“ทานยาแก้ปวดก่อนดีกว่าครับ”ดัสตินยอมทานยาเพราะตอนนี้เขาปวดแผลมาก ตอนที่อุ้มเมียไม่รู้สึกเจ็บเท่าไร เขานั่งลงนั่งมองออกไปนอกหน้าต่าง“โทนี่”“ครับ”“นายทำงานกับฉันมากี่ปีแล้ว?”“14 ปีแล้วครับ” ถามแบบนี้คงไม่คิดจะให้กันออกใช่ไหม รู้สึกเสียวสันหลังวาบ“ตอนนี้นายอายุ 36 แล้วหนิ...” เขาเว้นจังหวะการพูด “นายง้อผู้หญิงยังไงวะ นายอายุเยอะกว่าฉันน่าจะมีประสบการณ์มาก่อน”ไอ้โทนี่เป็นขี้ข้ารับใช้นายตั้งแต่เรียนจบจนอายุปูนนี้ยังไม่มีเมียตัวเป็นตน เขาไม่เคยจีบสาวมาก่อนและจะตอบคำถามเจ้านายยังไง“ถ้าตอบว่าไม่เคยจีบสาวมาก่อนเสียชาติเกิดมาก”แรงมาก แล้วตัวเองไม่เคยจีบสาวมาก่อนเหมือนกัน ถึงได้ทุกข์ระทมตกนรกแสนหมื่นล้านครั้งแบบนี้ ทำงานถวายหัวจะเอาเวลาที่ไหนไปจีบสาว“ผม...”“มึงตอบดีๆ” เขาคาดหวังกับคำตอบของโทนี่มาก จะได้ตามง้อเฟรินทร
You may also like
