แชร์

ตอนที่ 06 ฉากเด็ด (1)

ผู้เขียน: พลอยแพรวา
last update ปรับปรุงล่าสุด: 2025-05-03 17:25:30

ตอนที่ 6

สองวันต่อมา

วันนี้เป็นอีกวันที่ฉันต้องเข้ามาช่วยงานสโมสรนักศึกษา ยังไม่รู้เลยว่าตัวเองต้องทำอะไรบ้าง แต่ฉันก็เข้ามานั่งรอพี่ฟิวส์ในห้อง ตามคำสั่งของเขา เพราะเพิ่งทักไปถามเมื่อกลางวันที่ผ่านมา

เมื่อเห็นว่าคนสั่งงานยังไม่เข้ามา แล้วรู้สึกเบื่อไม่รู้จะทำอะไรฉันจึงเดินสำรวจห้องสโมสรนักศึกษาดูสักหน่อย เพราะมุมหนึ่งเป็นชั้นวางหนังสือและแฟ้มเอกสาร มีหนังสือทำเนียบนายกสโมสรฯ และประธานชมรมต่างๆ ตั้งแต่หลายสิบปีก่อนจนถึงปัจจุบันวางเรียงกันหลายชั้น

ลองหาดูแล้วยังไม่เห็นข้อมูลของพี่ฟิวส์ คงเป็นเพราะหนังสือพวกนี้ทำตอนที่จะหมดวาระแล้วแน่ๆ น่าเสียดายว่าจะสืบประวัติสักหน่อย

“ไม่กลัวไอ้ฟิวส์มาเห็นเหรอ”

“ฟิวส์เรียนอยู่ ไม่เห็นหรอก”

เสียงชายหญิงคู่หนึ่งทำเอาฉันตกใจจนต้องรีบหลบเข้าอีกฝั่งของชั้นวางแฟ้มเอกสาร บทสนทนาของทั้งคู่เรียกให้ต่อมความอยากรู้ของฉันทำงานจนต้องแอบมองลอดผ่านช่องว่างเล็กๆ

พี่ไมเนอร์กับพี่เมย์

“เธอนี่ร้ายใช่เล่น”

“ก็พอๆ กับนายนั่นแหละไมเนอร์”

“หึ”

มากไปกว่าบทสนทนาที่ชวนสงสัยนั้น ภาพที่ฉันเห็นคือสองคนนั้นกำลังนัวเนียกันทั้งที่ยังอยู่ในชุดนักศึกษา กระดุมเสื้อสองเม็ดด้านบนของฝ่ายหญิงถูกปลดออกจนเผยให้เห็นหน้าอกอวบอิ่ม สิ่งที่อยู่ในครรลองสายตาทำเอาฉันร้อนวูบวาบทั่วใบหน้า

“ถ้าไอ้ฟิวส์มาเห็นตอนนี้ คิดว่ามันจะเกลียดใคร” พี่ไมเนอร์เอ่ยพร้อมกับยิ้มร้ายมองอีกฝ่าย

“ก็อย่าให้เห็น หรือนายจะพอแค่นี้ล่ะไมน์ อ๊ะ”

ฉันเก็บรวบรวมคำพูดของทั้งคู่มาคิดประมวลผล แล้วจับใจความได้ว่าพวกกำลังทำอะไรลับหลังพี่ฟิวส์อยู่ แสดงว่า พี่เมย์คบกับพี่ฟิวส์แต่แอบทำเรื่องไม่ดีกับเพื่อนพี่ฟิวส์งั้นเหรอ

โคตรเลวเลย ฉันเริ่มสงสารเขาขึ้นมาแล้ว

“ไปห้องนู้น”

สิ้นเสียงของพี่เมย์ทั้งคู่ก็พากันเดินเข้าไปยังห้องเล็กๆ ที่ฉันเดาว่าเป็นห้องเก็บของ พี่ไมเนอร์เดินเข้าไปด้วยท่าทีสบายไม่รีบร้อนจนกระทั่งประตูห้องนั้นปิดลงภาพจินตนาการต่างๆ นานาก็ผุดขึ้นมาให้หัวฉันเต็มไปหมด

ทั้งๆ ที่มันไม่ใช่เรื่องของตัวเองแต่ฉันกลับรู้สึกหัวใจเต้นแรงราวกลับถูกหักหลังเสียเอง ฉันยืนอยู่ที่เดิมเพราะทำอะไรไม่ถูก

ครู่หนึ่งที่กำลังรวบรวมสติและจะก้าวออกไปจากมุมนี้ ตั้งใจว่าจะออกไปจากห้องเพื่อไม่ให้สองคนนั้นออกมาเจอ เสียงประตูบานใหญ่ก็ดังขึ้น พร้อมกับร่างสูงของใครอีกคนที่ก้าวเข้ามาพอดี

พี่ฟิวส์!

“เอ่อ”

“อะไร”

แล้วหัวใจของฉันก็เริ่มเต้นแรงอีกครั้งเมื่อเขาขยับเข้ามายื่นตรงหน้า ลำคอแห้งผากราวกับไม่ได้ดื่มน้ำมาทั้งวัน

“พี่ฟิวส์ มานี่หน่อยสิ” ฉันกวักมือเรียกอีกคนแล้วตัวเองก็ถอยหลังไปยืนมุมเดิม

“เป็นอะไรของเธอ” เขาถาม สีหน้ามึนตึง คิ้วหนาสองข้างขยับเข้าหากันแต่ก็ยอมเดินมาหา

สมองของฉันประมวลผลหาทางออกว่าควรจะบอกเขา หรือหาทางไม่ให้เขารู้ ว่าผู้หญิงที่เขาคบอยู่นั้นมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกับเพื่อนของตัวเองอยู่

“พอดีค้างมีเรื่องจะถามหน่อย”

“อะไร” เขาทำหน้าดุ คิ้วเข้มขมวดเข้าหากัน

“อันนี้ทำไมไม่มีรูปพี่ฟิวส์เหรอ” ฉันแกล้งหยิบหนังสือเล่มหนึ่งที่เพิ่งเปิดดูมันก่อนหน้านี้มาเปิดให้เขาดู ขณะที่เจ้าของใบหน้าหล่อเหลายังคงมองฉันอย่างสงสัย

“เดี๋ยวก็มี” เขาตอบแค่นั้นสายตามองไปที่หนังสือแล้วกลับมามองที่หน้าฉันอีกรอบ “อะไรของเธอ ทำตัวเหมือนไปทำเรื่องผิดมา”

“เปล่า ไม่ได้ทำ”

“อืม งั้นรีบไปทำงาน” เขาทำท่าจะเดินออกไปแต่ฉันรีบคว้าข้อมือใหญ่เอาไว้

“ดะ…เดี๋ยวก่อน”

“….” ดวงตาคู่คมตวัดมามองที่มือเล็กของฉันจึงต้องรีบปล่อยมันออกจากแขนของเขาแล้วหาเรื่องไม่ให้เขาออกไป อย่างน้อยก็ขอให้สองคนนั้นทำธุระเสร็จแล้วรีบออกไปตอนนี้พี่ฟิวส์จะได้ไม่เห็น อย่าวาดลวดลายกันอีกนานเลย

“พี่ฟิวส์มีแฟนแล้วเหรอ”

“…” เขาไม่ตอบมองฉันเหมือนไม่อยากเชื่อหูตัวเอง คิ้วเข้มนั้นยังขมวดเข้าหากันจนเกือบจะเป็นเส้นเดียว คงไม่คิดว่าที่ถามแบบนี้เพราะฉันชอบเขาหรอกนะ “ถามทำไม”

“ก็…” คิดไม่ออก ฉันควรจะยกเหตุผลไหนมาถ่วงเวลาดี “ถ้าพี่โสดน่าจะดีเนอะ”

“…ทำไม”

สมองฉันมันประมวลผลกับคำถามและคำพูดของตัวเองตีกันไปหมด แทบลืมไปแล้วว่าตัวเองพูดอะไรออกไปเพราะทั้งหมดนั้นที่พูดมันแทบไม่ได้กลั่นกรอง

“เอ่อ ก็ถ้าโสด ค้างจะได้ไม่ต้องกลัวไงว่าจะมีใครมาด่าเอา”

“แล้วใครจะด่าเธอ ฉันไม่เข้าใจ เธอช่วยพูดให้เหมือนคนปกติหน่อย” เขายกมือขึ้นไปเท้าเอว เหมือนเริ่มไม่พอใจแล้ว “ถ่วงเวลาอะไร เธอทำอะไรไม่ดีไว้หรือเปล่า”

“มะ ไม่ได้ทำค่ะ” คนอื่นต่างหากที่ทำ

“เสียเวลา ฉันจะรีบทำงาน” แล้วเขาก็หันหลังกลับไปอีกรอบ เป็นจังหวะเดียวกับที่ประตูห้องเก็บของนั้นกำลังจะเปิดออกมาพอดี ฉันจึงรีบคว้าแขนเขาไว้อีกรอบแล้วดึงกลับมาอยู่ในมุมหนึ่งของฉันวางแฟ้มเอกสาร

แต่คงไม่ทันเพราะพี่ฟิวส์เห็นสองคนนั้นเข้าแล้ว

-----------

อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป

บทล่าสุด

  • แพ้รักนายรุ่นพี่ (เซต รุ่นพี่)   ตอนที่ 25(2) ตอนจบ NC

    ที่ห้องของพี่ฟิวส์ยังมีเสื้อผ้าของเขาที่ฉันลืมทิ้งไว้เมื่อหลายเดือนก่อนอยู่สองถึงสามชุด แล้วเขาก็เก็บมันไว้ในตู้เสื้อผ้าของตัวเองอย่างดี แถมยังบอกว่ารอให้เจ้าของมันมาใส่ทุกวัน ไม่รู้ไปดูหนังรักเรื่องไหนมาถึงได้ทำตัวหวานเลี่ยนอยู่ตลอดเวลา“หาอะไรคะ”ฉันถามเมื่อเห็นว่าพี่ฟิวส์เดินไปเดินมา เปิดลิ้นชักหาอะไรบางอย่างไม่ยอมพูดจา ตอนนี้เขาเพิ่งอาบน้ำเสร็จ ผมก็ยังไม่แห้งส่วนฉันเป่าจนแห้งแล้วระหว่างรอพี่ฟิวส์อาบน้ำ“เดี๋ยวพี่มานะ” เขาไม่ตอบคำถามฉันแล้วก็เดินไปหยิบเสื้อยืด ก่อนจะเดินออกไปจากห้องให้กลายเป็นคำถามใหม่เกิดขึ้นรออยู่เป็นสิบนาทีพี่ฟิวส์ก็กลับเข้ามาในห้องเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่สายตาฉันมันดันเหลือบไปเห็นกล่องอะไรบางอย่างที่อยู่ตรงกระเป๋ากางเกงนอนขายาวของเขาเข้าพลันหัวใจดวงน้อยที่เต้นสม่ำเสมออยู่ก็ขยับจังหวะเร็วขึ้นจนน่าตกใจไอ้พี่ฟิวส์มันคิดไม่ดี!“ไปไหนมา” ฉันแกล้งถาม ถ้าตอนนี้ห้องมันสว่างคงเห็นแล้วว่าหน้าฉันแดงอยู่เพราะมันร้อนมากจนเหงื่อผุดตรงขมับทั้งที่เปิดแอร์เย็นฉ่ำ“เอาของห้องเพื่อน”“ของอะไรเวลานี้” ก็รู้อยู่แล้วแต่อยากรู้นักพี่ฟิวส์มันจะเฉไฉไปยังไง“ถามเยอะกลัวจะไปหาผู้หญิ

  • แพ้รักนายรุ่นพี่ (เซต รุ่นพี่)   ตอนที่ 25(1)

    ตอนที่ 25 บอกรักNC (ตอนจบ)“เมาขนาดนี้กลับแล้วไหม”“ไม่ พี่ฟิวส์อยากกลับก็กลับไปเลย คนกำลังสนุก” ฉันพยายามจะลุกขึ้นแม้สติตัวเองจะเหลือเพียงครึ่ง“ทำไมดื่มจนเมาขนาดนี้วะ”ฉันไม่ได้ฟังสิ่งที่เขาพูดพยายามจะลุกขึ้นจากโซฟาตัวนั้นแต่คนที่นั่งโอบอยู่ด้านหลังก็ไม่ยอมให้ลุก จนฉันเริ่มหงุดหงิดหันไปมองเขาอย่างหาเรื่อง“พี่ฟิวส์!”“ถ้าไม่กลับก็นั่งดื่มตรงนี้ ดี ๆ ”ฉันถอนหายใจออกมาพรืดใหญ่เมื่อไม่ได้ดั่งใจตัวเอง จำยอมต้องนั่งอยู่ตรงนั้นโดยมีพี่ฟิวส์นั่งโอบอยู่ด้านหลัง เลยถือโอกาสนั้นใช่ตัวเขาเป็นที่พักพิงไปซะ“ถ้าไม่ไหวก็กลับ”“กลับอาไร เค้กยังไม่ได้เป่า...เลย~”“วันเกิดเพื่อนไม่ใช่วันเกิดเรา” พี่ฟิวส์ขำแล้วยกแก้วของตัวเองขึ้นมาดื่ม แล้วพี่ไมเนอร์ก็ลากยัยระรินมานั่งอีกคน“พากลับแล้วไหม กูก็ไม่คิดว่าจะพากันพังขนาดนี้”“ยอมกลับที่ไหน ดื้อ!” คำพูดนั้นเขาพูดกรอกหูฉันจนต้องเอี้ยวตัวหันไปมองคนที่นั่งคร่อมกันอยู่ด้านหลังแต่พอกันไปเจอกับหน้าพี่ฟิวส์ที่ก้มลงมาจนจมูกแทบชิดกัน เขาใช้โอกาสนั้นขยับใบหน้าลงมาเพียงนิดเดียว ประกบริมฝีปากของฉันท่ามกลางผู้คนที่อยู่รอบตัวฉันโดยไม่อายว่าจะมีใครมองมา“อื้อ~ หยุดเลย”

  • แพ้รักนายรุ่นพี่ (เซต รุ่นพี่)   ตอนที่ 24(2)

    เราแยกกันตรงนั้นแล้วฉันก็กลับหอยัยจินไปกินข้าว อาบน้ำและแต่งตัว ในหัวก็คิดอยู่ตลอดคิดภาพตอนที่พี่ฟิวส์หายไปเป็นเดือน ติดต่อกันไม่ได้ ไม่เห็นหน้าไม่ได้ยินเสียงเขา ฉันจะเป็นยังไง“แกเป็นอะไรไปเพื่อน ไม่สบายเหรอ” เสียงของยัยจินเรียกสติของฉันให้กลับมา หลังจากที่มันล่องลอยไปไกล“เปล่า”“ฉันเห็นแกนั่งใจลอยมาหลายรอบแล้ว มีเรื่องอะไรให้คิดมากอีก” เพื่อนสนิทถามอย่างนั้น มันก็คงจะดูออกว่าฉันกำลังทำตัวผิดปกติ“ยัยจิน…” ฉันเริ่มเล่าเรื่องที่พี่ฟิวส์จะไปทำงานให้มันฟังครั้งนั้นที่ได้ยินเขาพูดมันก็รู้สึกโหวงเหวงในใจ คิดว่าคงไม่เป็นไร ถึงจะอยู่ห่างกันแต่ยังไงพี่ฟิวส์ก็ยังต้องกลับขึ้นฝั่งแล้วได้เจอกันอยู่ดี แต่พอได้ยินครั้งนี้แล้วมันรู้สึกไม่ดีเลย มันกลัวไปหมดความคิดที่ว่าไม่อยากไปขัดขวางความเจริญก้าวหน้าของเขามันเลือนหายไปทุกที ความเห็นแก่ตัวของฉันมันเริ่มมีมากขึ้นเรื่อย ๆ จนน่าสมเพช“แกไม่อยากให้เขาไปทำไมไม่พูดตรง ๆ ล่ะน้ำค้าง”“ถ้าพูดแบบนั้นฉันจะดูเป็นเด็กเกินไปไหมจิน อีกอย่างเรายังไม่ได้ตกลงเป็นแฟนกัน” ฉันรู้สึกได้ว่าหัวใจมันเริ่มเต้นรัวด้วยความกลัว“โอ๊ย ทุกวันนี้มันก็คือแฟนแล้วไหม ไม่ใช่ก็ใกล้

  • แพ้รักนายรุ่นพี่ (เซต รุ่นพี่)   ตอนที่ 24(1)

    ตอนที่ 24 ไม่อยากห่างไกลฉันกลับมาทำงานให้แม่ของพี่ฟิวส์อีกครั้งหลังจากที่ใช้อารมณ์ ขอยกเลิกไปตอนนั้น ดีเท่าไหร่ที่ท่านยังเอ็นดูฉันมากขนาดนี้ ถ้าเป็นคนอื่นคงโกรธกันไปแล้วในตอนแรกฉันตั้งใจว่าจะทำงานช่วงหลังเลิกเรียน แต่พี่ฟิวส์แนะนำว่าช่วยยายทำขนมขายหน้าโรงงานคงดีกว่าเพราะจะได้ไม่หนักที่ต้องเรียนและทำงานไปด้วย เรื่องเรียนที่ว่าจะดรอปก็ถูกพับเอาไว้หลังจากที่ชีวิตเริ่มลงตัวขึ้นบวกกับได้รับความช่วยเหลือจากเพื่อนและพี่ฟิวส์ที่ตอนนี้เรียนจบแล้ว“ยัยค้าง!” ระรินเดินมาจากหลังตึก มาหาพวกเราที่รออยู่ใต้ตึกเรียนวิชาแรกของเราวันนี้เริ่มตอนเก้าโมงแต่เพราะวันนี้มีงานที่ต้องส่งอาจารย์หลายคนถึงได้มารอกันก่อนเพราะบางคนต้องมาปรึกษาเพื่อน หนึ่งในนั้นก็มีพวกเรา“รีบอะไรขนาดนั้นยัยระริน เพิ่งจะแปดโมงครึ่ง”“ไม่ได้รีบเพราะเรื่องนั้น”“มีเรื่องอะไรอีก” ยัยจินขมวดคิ้วถาม เพราะที่ผ่านมามันก็มีแต่เรื่องวุ่นวายของฉันทั้งนั้น“เรื่องนังเมย์” ยัยระรินพูดแล้วยิ้มเหมือนสะใจอะไรบางอย่างก่อนที่มันจะเล่าก่อนหน้านี้พี่เมย์โดนจับจริงและเป็นไปตามที่พวกพี่ฟิวส์ต้องการ ช่วงแรก ๆ พ่อและแม่ของพวกหล่อนมาคุยกับพี่ฟิวส์ให้เจ

  • แพ้รักนายรุ่นพี่ (เซต รุ่นพี่)   ตอนที่ 23(2)

    ยอมรับว่าฉันเคยโกรธยายจนไม่อยากคุยไม่อยากเห็นหน้า ที่ยายช่วยน้าอิฐจนทำให้พวกเราลำบากกันหมด แต่สุดท้ายก็มีแต่ยายกับน้ำหนาวที่คอยอยู่เคียงข้างฉันตลอดช่วงชีวิตของฉันตั้งแต่เด็กจนถึงตอนนี้ ลองคิดว่าวันหนึ่งที่ไม่มียายฉันก็แทบจะไม่เหลืออะไรในชีวิตอีกแล้ว“ยายดูก็รู้ว่าเขามีเงิน แต่เรารู้จักเขาดีไหม เขาดีกับเราหรือเปล่าลูก ยายไม่ได้หมายถึงเรื่องเงินเขาแต่ความใส่ใจกับสิ่งที่เขาพูดเขาแสดงออกกับเรามันทำให้เรารู้สึกดีหรือแย่”“ค่ะ พี่ฟิวส์เขาดีกับค้างหลายเรื่อง” เรื่องที่เคยคิดไม่ดีก็คงไม่บอกยาย เพราะไม่อยากให้ยายมองไม่ดี “แต่ค้างก็กำลังศึกษาอยู่”ต่อไปนี้ก็คงต้องก้าวเดินอย่างระวัง ไม่ไว้ใจและให้ใจใครง่าย ๆ เหมือนอย่างที่ผ่านมา ต่อให้เราจะรู้สึกดีกับใครมากแค่ไหน เพราะสุดท้ายเราก็ไม่รู้เลยว่าอีกคนเขาจะรู้สึกกับเรายังไง เรื่องที่ผ่านมามันกลับไปแก้ไขไม่ได้แล้ว ก็คงต้องปล่อยมันไว้แค่ข้างหลัง“ถ้าเขาเป็นคนดียายก็ไม่ได้ว่าอะไร แต่อย่ารีบ ค่อย ๆ ดูกันไป”“ค่ะ” ฉันตอบรับแล้วยิ้มส่งให้ยายไม่นานนักพี่ฟิวส์กับน้ำหนาวก็กลับมา ยายทำกับข้าวสองสามอย่างเลี้ยงพี่ฟิวส์ที่ช่วยมาซ่อมห้องให้ สายตาที่ยายมองพี่ฟิวส์

  • แพ้รักนายรุ่นพี่ (เซต รุ่นพี่)   ตอนที่ 23(1)

    ตอนที่ 23 หัวใจดวงเดียวที่มีพี่ฟิวส์พาฉันไปทำแผลที่ห้องพยาบาลซึ่งอยู่ในโรงยิมของมหาวิทยาลัย อยู่ไม่ไกลจากคณะเรามากนัก รอยแผลมีบนหน้าที่มีรอยเล็บทั้งจิกทั้งข่วน ตามแขนและขาที่เป็นรอยถลอกและมีเลือดออก“ตรงนั้นมีกล้องใช่ไหมไอ้ไมน์” พี่ฟิวส์ก้มหน้าทำแผลให้ สีหน้าของเขาเรียบเฉย ฉายแววความโกรธอย่างที่เคยเห็นเมื่อวันนั้น แต่เขานิ่งจนน่ากลัวกว่านั้นเสียอีก“มี กูบอกให้ยามจัดการแล้ว”“ขอลุงมึงช่วยหน่อย เดี๋ยวพวกกูจะไปโรงพัก ข้อหาทำร้ายร่างกายกูจะไม่ยอมความ ไม่ไกล่เกลี่ย”“อืม เดี๋ยวกูจัดการให้”ฉันได้แต่เงียบฟังที่พวกพี่เขาพูดกัน ไม่ค่อยเข้าใจเรื่องของกฎหมายแต่เท่าที่ฟังพี่คือถ้าเป็นเหตุแบบนี้ตำรวจจะทำแค่เป็นข้อหาทะเลาะวิวาทเพื่อให้เรื่องมันจบ ๆ ไป แต่ถ้าเราที่ถูกไม่ยอมความก็สามารถส่งเรื่องฟ้องศาลได้ ซึ่งส่วนใหญ่แล้วคนที่โดนทำร้ายก็จะไม่ทำเพราะต้องเสียเงินอีกมากมายแต่พี่ฟิวส์บอกจะทำให้เรื่องถึงศาล เพื่อให้พวกนั้นมันเสียประวัติและให้ลุงของพี่ไมเนอร์ช่วย เพราะเราจะผิดหรือถูกขึ้นอยู่กับสำนวนที่ตำรวจเป็นคนเขียนขึ้นตอนที่เราไปแจ้งความสังคมมันอยู่ยากเพราะแบบนี้สินะ ถ้าไม่มีเส้นสายก็เท่ากับผิดทั้ง

บทอื่นๆ
สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status