Share

บทที่ 857

Author: อี้ซัวเยียนอวี่
ลูกค้าเจ้าปัญหาจ้องมองด้วยดวงตาถมึงทึง

“เจ้ายังมีขนขึ้นไม่ครบเลยด้วยซ้ำ! ข้าจ่ายเงินแล้ว เจ้าก็ทำงานสิ ฟังไม่เข้าใจรึ! บอกให้เจ้าเขียนว่า ‘กุมมือกันและอยู่เคียงข้างจนแก่เฒ่า’ เจ้าก็เขียนเช่นนี้! ไยต้องมาพูดมากน่ารำคาญด้วย!”

เด็กชายคนนั้นหน้าตอบร่างกายผอมโซ ถือพู่กันไว้ในมือ และเอ่ยอย่างชอบธรรม

“บอกว่าไม่ได้ก็คือไม่ได้! นั่นเป็นเพลงในกองทัพ! ใช้โดยพี่น้องทหารร่วมชาติ เจ้ากับหญิงนางโลมของเจ้าเป็นตัวอะไร! พวกเจ้าไม่คู่ควร!”

ลูกค้าคนนั้นโกรธมากจนกัดฟันกรอด “หญิงนางโลม? เจ้า! เจ้าด่าใครอยู่! อายุยังน้อย ไม่เรียนรู้เรื่องดี ๆ ข้าจะตีเจ้าให้ตาย!”

“แม้จะฆ่าข้า พวกเจ้าก็ยังเป็นหญิงชู้ชายเลวอยู่ดี! เจ้ามีภรรยาแล้ว ยังจะส่งจดหมายไปสู่ขอถึงหญิงนางโลม เจ้าเป็นผู้ชายที่ไร้ประโยชน์! ไปเป็นขันทีเสีย! ตอนทิ้งเสียยิ่งดีกว่า! จักได้ไม่ออกลูกเป็นครอก!”

การออกลูกเป็นครอก เหมือนหมูเหมือนหมา!

“ไอ้เดรัจฉานน้อย! เจ้าช่างมีปากคอเราะร้ายอะไรเช่นนี้!” ลูกค้าคนนั้นโกรธมากจนหน้าเขียวคล้ำ คิดจะลงไม้ลงมือ กลับถูกดึงใบหูไว้ “ใคร! ใครบังอาจตีข้า...”

ครั้นหันขวับไปมอง ก็พบกับภรรย
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย   บทที่ 1609

    ระหว่างที่รอข่าว เซียวเหิงออกคำสั่ง ให้กองทัพทั้งหมดตั้งค่ายขวางเส้นทาง นับจำนวนลูกธนูอาบพิษมนุษย์โอสถ เตรียมพร้อมใช้งานพวกเขาเดินทัพระยะไกล จึงไม่สามารถพกนกไม้กลไกไปด้วยได้มิเช่นนั้นก็คงใช้นกไม้กลไกบินข้ามกองทัพศัตรู บุกเข้าแคว้นตงซานไปแล้ว ไฉนเลยจะให้ถานไถเหยี่ยนมาควบคุม และฟังคำสั่งของถานไถเหยี่ยนอยู่อย่างนี้?ตอนนี้เข้าสู่เดือนเจ็ดแล้ว อาการจึงร้อนอบอ้าวเหล่าทหารเดินทางติดต่อกันหลายวัน จึงตั้งค่ายพัก ณ จุดเดิม สิ่งที่จำเป็นที่สุดคือน้ำเซียวเหิงให้พวกเขาจูงม้าไปดื่มน้ำ และตักน้ำกินแม่น้ำอยู่ใกล้ ๆ ไม่นาน ก็ตักน้ำมาได้เหล่าทหารล้อมถังน้ำ เวียนดื่มน้ำทีละคนเสียงดังอึก ๆตอนนี้ อากาศร้อนจนทนไม่ไหวมีบางคนแอบถอดเสื้อเกราะออก เพื่อให้เย็นขึ้นเซียวเหิงเห็นเช่นนั้น พลันตะคอกอย่างโมโห“สงครามกำลังจะเริ่ม ดูพวกเจ้าซิ เอื่อยเฉื่อยเช่นนี้ใช้ได้ที่ไหน!“หากกองทัพเหลียงบุกโจมตีเข้ามาในเวลานี้ พวกเจ้าจะทำอย่างไร!”เขาตื่นตัวอยู่ตลอดเวลา จึงไม่พอใจที่ลูกน้องเอื่อยเฉื่อยให้พวกเขาดื่มน้ำเสร็จ ก็จัดระเบียบทันทีแม้จะเป็นการตั้งค่าย ก็ต้องจัดเตรียมกองทัพ เพื่อต้านศัตรูที่โจมตีเข

  • แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย   บทที่ 1608

    แววตาของหร่วนฝูอวี้เยือกเย็นอย่างยิ่ง“ข้าไม่มีอะไรจะพูดกับท่าน”กับศัตรูที่บุกเข้ามาในแคว้นของตัวเอง นางแทบอยากกำจัดทิ้งให้สิ้นซากหร่วนฝูอวี้พลิกตัว นอนหันหลังให้รุ่ยอ๋องรุ่ยอ๋องไม่ถือสา พูดพึมพำขึ้นมาคนเดียว“ลองเชื่อในการตัดสินใจของฝ่าบาทสักครั้งเถอะ“รวมใต้หล้าเป็นหนึ่งเดียว ไม่มีอะไรแย่ตรงไหน“ไม่ว่าจะเป็น ‘ใยแมงมุม’ หรือพิษมนุษย์โอสถ ล้วนจะทำให้ประชาชนตกอยู่ในความไม่สงบ ถูกผู้มีอำนาจหลอกใช้…” “ข้าเติบโตมาในหนานเจียง ในใจของข้า มันไม่สามารถบุกรุกได้ง่าย ๆ”รุ่ยอ๋องย้อนถาม “พวกเจ้าสร้างหมอกพิษขึ้นมาให้หนานเจียง เพื่อปกป้องประชาชนของหนานเจียงก็จริง แต่มันก็เป็นพันธการอย่างหนึ่งมิใช่หรือ?“หากไม่ใช่เพราะแคว้นอื่นจับจ้องตาเป็นมัน พวกข้าจะสร้างหมอกพิษขึ้นมาทำไม ก็เพื่อป้องกันพวกท่านไม่ใช่หรือไร!”ยิ่งพูดหร่วนฝูอวี้ก็ยิ่งโมโห จึงลุกขึ้นมานั่ง จ้องมองรุ่ยอ๋องอย่างคุกรุ่น“อย่าพยายามใช้หลักการเหล่านั้นมาโน้มน้าวข้า ข้าไม่มีทางยอม ให้แคว้นหนานฉีของพวกท่านมาปกครองหนานเจียง!“ถึงฝ่าบาทจะโง่เง่า หลงเชื่อพวกถานไถเหยี่ยนและเซียวเหิง นั่นก็เป็นเรื่องภายในของหนานเจียง พวกท่านไม่มี

  • แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย   บทที่ 1607

    นอกเมืองหลวง ในหมู่บ้านเล็ก ๆองครักษ์นำข่าวการจับกุมเซี่ยหวั่นเฉินมารายงานต่อถานไถเหยี่ยนเมื่อถานไถเหยี่ยนได้ยิน กลับมีสีหน้าเรียบเฉยและสงบนิ่งจากนั้นองครักษ์ผู้นั้นเอ่ยต่อ: “แผนการของหยวนจั้นคือ จับกุมสมาชิกราชวงศ์คนอื่น ๆ และกำจัดให้สิ้นซาก”ถานไถเหยี่ยนยิ้มอย่างไม่ใส่ใจ“เช่นนั้นก็มอบหมายให้เขาไปจัดการ”“ท่านกุนซือ แล้วฮ่องเต้กับองค์รัชทายาท จะไม่สังหารก่อนจริงหรือ?”“อืม ทำตามแผนการของหยวนจั้น ถึงอย่างไรทั้งหมดนั้นก็เป็นศัตรูของเขา”ถานไถเหยี่ยนดูจะเข้าอกเข้าใจอยู่พอสมควรเขาถาม: “กองทัพฉีมีความเคลื่อนไหวอย่างไรบ้าง?”“ตอนนี้ยังคงตรึงกำลังอยู่ แต่พวกเขาตัดเส้นทางเสบียงของพวกเราอย่างชั่วร้าย ดูเหมือนวางแผนจะปิดล้อมพวกเราไว้”ถานไถเหยี่ยนไม่รู้สึกตื่นตระหนกแม้แต่น้อย“ไม่เป็นไร ตราบใดที่พวกเรายังยึดครองแคว้นตงซานอยู่ ก็ไม่ต้องกังวลว่าผืนดินแห่งนี้จะปลูกข้าวไม่ได้”......ณ แคว้นหนานเจียงหร่วนฝูอวี้ควบคุมตัวรุ่ยอ๋องไว้ ทว่ากลับเป็นแผนการที่แย่ที่สุดนางรู้ดีว่า รุ่ยหลินผู้นี้ ที่ดูเหมือนอ่อนโยนและเจรจาง่าย ความจริงแล้วดื้อดึงกว่าใครทั้งหมดอีกทั้งยังไม่รู้ว่าเขาซ่

  • แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย   บทที่ 1606

    สีหน้าของตงฟางซื่อดูไม่เหมือนกำลังพูดเล่น เขามองไปยังที่ไกล ๆ พลางเอ่ยพึมพำ“หลุมศพของฮ่องเต้ซวี่หยางยังไม่เคยถูกค้นพบ“ที่ที่เป็นไปได้มากที่สุด ก็คือที่ตั้งของจุดศูนย์กลาง ‘ใยแมงมุม’ นั่นเอง”เฟิ่งจิ่วเหยียนมีสีหน้าเรียบเฉย“หาจุดศูนย์กลางให้เจอก่อน”......ในแคว้นตงซานเหล่าแม่ทัพกล่าวกับถานไถเหยี่ยน: “ท่านกุนซือ เสบียงของพวกเราเหลือน้อยลงทุกทีแล้ว! เช่นนั้นจะทำอย่างไรกันดี?”ถานไถเหยี่ยนย้อนถาม: “คนเพียงเท่านี้ จะไม่พอกินได้อย่างไร?”“ถึงแม้พวกเราจะมีคนน้อย ทว่าก็มาอยู่ที่แคว้นตงซานได้หลายเดือนแล้ว อีกทั้ง...อีกทั้งก็ยังมีการเผาเมือง เสบียงจึงไม่ได้เก็บไว้แม้แต่น้อย”แม่ทัพผู้นั้นพูดจบ ก็เสนอขึ้นว่า “ท่านกุนซือ ท่านราชครูมิใช่กำลังจะนำทหารห้าหมื่นนายมาแล้วหรอกหรือ? มิสู้ส่งจดหมายไปแจ้งเขา ให้เขานำเสบียงมาเพิ่มอีกหน่อย?”ถานไถเหยี่ยนไม่ได้คัดค้าน“ได้ ใครก็ได้ นำหมึกกับพู่กันมาที”อีกด้านหนึ่งที่คุกหลวงฮ่องเต้ถูกคุมขังอยู่ พร้อมทั้งด่าทอหยวนจั้นว่าเป็นคนทรยศต่อแผ่นดินทุกวันหยวนจั้นจะมาเยี่ยมเยียน และนำอาหารมาส่งให้ด้วยตนเองฮ่องเต้ก็ทรงทราบว่า หยวนจั้นเกลียดตนเอง

  • แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย   บทที่ 1605

    เวยเฉียงเป็นห่วงสุขภาพของพี่หญิง เหนือกว่าทุกสิ่งนายหญิงเฟิ่งก็เช่นเดียวกัน พยายามเกลี้ยกล่อมนางให้พักฟื้นอีกสักระยะทว่า เรื่องที่เฟิ่งจิ่วเหยียนตัดสินใจแล้ว พวกนางก็ไม่อาจเกลี้ยกล่อมได้บุตรชายสองคน นางจะทิ้งไว้ที่แคว้นซีหนี่ว์หากหนานฉีพ่ายแพ้จริง ๆ มือของถานไถเหยี่ยนคงเอื้อมมาไม่ถึงแคว้นซีหนี่ว์ในทันที เด็กทั้งสองยังพอมีโอกาสหนีเอาชีวิตรอดได้เหล่าองครักษ์ที่ติดตามนางมายังแคว้นซีหนี่ว์ ทุกคนก็ถูกทิ้งไว้เพื่อปกป้ององค์ชายทั้งสองนางพาอู๋ไป๋ไปเพียงคนเดียวเท่านั้นแม้พี่หญิงจะไม่ได้เปิดเผยสิ่งใด แต่เฟิ่งเวยเฉียงก็พอรับรู้ได้ถึงความหวาดหวั่นคล้ายสถานการณ์ตึงเครียดบางอย่างกำลังจะเกิดขึ้นครั้นถึงเวลาจากลา เฟิ่งเวยเฉียงจึงเอ่ยถาม“พี่หญิง หนานฉีจะโจมตีแคว้นตงซานแล้วใช่หรือไม่?”เฟิ่งจิ่วเหยียนไม่ได้ตอบอย่างชัดเจน เพียงแต่กำชับนาง“ต้องทุ่มเทสุดความสามารถของเจ้า เพื่อปกป้องแคว้นซีหนี่ว์ไว้“มันไม่เพียงเป็นคำฝากฝังของเสด็จป้า แต่ในใต้หล้านี้ ที่นี่ยิ่งเป็นแผ่นดินที่เป็นของสตรีโดยเฉพาะ”เฟิ่งเวยเฉียงพยักหน้า“ข้ารู้ ความหมายของพี่หญิง ข้าเข้าใจทุกอย่าง!“พี่หญิง ข้าจะปกป้องอ

  • แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย   บทที่ 1604

    ในแคว้นตงซานถานไถเหยี่ยนกำลังฟังรายงานจากทหาร“ท่านกุนซือ! กองทัพฉียึดครองหนานเจียงแล้ว ท่านอ๋อง...เขาถูกสังหารแล้ว!”เมื่อแม่ทัพคนอื่น ๆ ได้ยินข่าวต่างก็โศกเศร้า“ท่านกุนซือ! พวกเราต้องล้างแค้นให้ท่านอ๋อง!”“ท่านกุนซือ โปรดอนุญาตให้ข้านำทัพกลับหนานเจียง และสังหารกองทัพฉีเหล่านั้นให้สิ้นซาก!”พวกเขาล้วนเป็นชาวหนานเจียง ไม่อาจทนเห็นกองทัพฉียึดครองแคว้นของตนได้ยอมละทิ้งการคุ้มกันแคว้นตงซาน ก็ต้องกลับไปถานไถเหยี่ยนนั่งอยู่ประจำที่ ด้วยแววตาโศกเศร้า“เป็นข้าที่วางแผนผิดพลาด ประเมินกำลังรบของกองทัพฉีต่ำเกินไป”แม่ทัพผู้หนึ่งในนั้นถามว่า“ท่านกุนซือ ท่านว่าพวกเราควรจะทำอย่างไรต่อไป? ข้าเชื่อฟังท่านทุกอย่าง!”เขาเชื่อมั่นว่า ถานไถเหยี่ยนจะนำพวกเขากลับไปสู้รบที่หนานเจียง และชิงแผ่นดินที่เสียไปกลับคืนมาได้ทว่า ถานไถเหยี่ยนเอ่ยต่อทันที“หยุดเคลื่อนทัพ ถึงจะเป็นกลยุทธ์ที่ดีที่สุด”เหล่าแม่ทัพมองหน้ากันด้วยความงุนงง จากนั้นก็พากันโต้แย้ง“ไม่ได้นะท่านกุนซือ! ก็เห็นอยู่ว่ากองทัพฉียึดครองแผ่นดินเรา เหตุใดถึงไม่ตอบโต้?”ถานไถเหยี่ยนสั่งการโดยไม่เปิดโอกาสให้หารือ“พวกเรามีกำลังทห

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status